Pandemia (od starożytnego greckiego πᾶν / Pan „wszystko” , a δῆμος / Demos „Ludzie” ) jest epidemia występuje na dużym międzynarodowym obszarze geograficznym . W zdrowym rozsądku dotyka szczególnie dużą część światowej populacji .
Pandemie występują podczas poważnych zaburzeń równowagi związanych ze zmianami społecznymi i środowiskowymi na przestrzeni historii (rewolucja rolna, wojny i handel, podróże i wielkie odkrycia, rewolucja przemysłowa i imperia kolonialne, globalizacja itp.).
Konsekwencje niekontrolowanego wybuchu pandemii mogą być bardzo znaczące, jak to miało miejsce z czarnej śmierci w Europie i Azji , gdzie zabito dziesiątki milionów ludzi w ciągu zaledwie kilku lat i miał silny wpływ na świat. Demografia , lub ostatnio z zakażeniem ludzkim wirusem niedoboru odporności (HIV) poważnie dotykającym Afrykę Subsaharyjską .
W XXI th century, monitorowania i kontroli pandemii opiera się przede wszystkim na współpracy międzynarodowej .
Termin pandemia pojawił się w języku francuskim w 1752 r. w modelu epidemii ( epi „sur” i demos „ludzie”). „Pandemia” jest etymologicznie (domniemanym) złem, które rozciąga się na całą ( pan- ) populację ( demos ). W sensie ogólnym pandemia odnosi się do epidemii, która rozwija się w skali globalnej lub na dużych międzynarodowych obszarach przekraczających granice i najczęściej dotykająca dużą liczbę osób.
Odpowiedni opis „pandemii” znajduje się w literaturze Jeana de La Fontaine'a w „ Zwierzętach chorych na dżumę ”: „Nie wszyscy zginęli, ale wszyscy zostali uderzeni”.
Pojęcie pandemii oraz koncepcje i modele reagowania na nią odnoszą się przede wszystkim do pojawienia się wysoce zaraźliwych chorób zakaźnych oraz metod działania w celu ograniczenia ich rozprzestrzeniania się, a także skutków zdrowotnych lub społecznych. Centralnym pytaniem jest więc jego propagacja. Przekształcenie epidemii w pandemię jest tym bardziej ułatwione w coraz bardziej zglobalizowanym świecie.
Termin „pandemia” jest czasami używany w odniesieniu do chorób niezakaźnych . W 1997 roku, po konsultacjach przeprowadzonych w Genewie (3-5 czerwca), WHO mówiła o „globalnej epidemii” otyłości na świecie. Termin pandemia może być wtedy stosowany do uzależnień , chorób sercowo-naczyniowych , związanych ze starością itp. a nawet do wszelkich pojawiających się zjawisk lub zachowań, które stają się bardzo rozpowszechnione lub zglobalizowane. W tym sensie pojęcie „rozmnażania” jest w najlepszym razie drugorzędne (i prawdopodobnie ograniczone do kwestii struktury społecznej lub zachowania kulturowego); Pandemia odnosi się po prostu do polityki umożliwiającej długofalową walkę z jej występowaniem lub łagodzenie jej skutków zdrowotnych lub społecznych.
Globalne epidemie grypy sezonowej to „pandemie” w zwykłym tego słowa znaczeniu: Światowa Organizacja Zdrowia (WHO) śledzi grypę sezonową na całym świecie pod kątem składu szczepionek przeciw grypie. Jednakże terminy pandemia grypy lub grypa pandemiczna są używane w szczególności w odniesieniu do pojawienia się nowego wirusa grypy, który rozprzestrzenia się na całym świecie.
Według Patricka Zylbermana, emerytowanego profesora historii zdrowia:
„An pandemii grypy będzie zatem [później niż 1889-1890 ] są definiowane z epidemiologicznych punktu widzenia przez wysoką ataku szybkości wyjaśnić szybkim rozpowszechniania i bardzo wysoką zachorowalność (bardzo dużą liczbę przypadków); poziom śmiertelności nie jest uwzględniony w tej definicji, wysoki wskaźnik zachorowań niekoniecznie oznacza bardzo wysoką chorobotwórczość – innymi słowy, znaczna część populacji jest zarażona bez proporcjonalnego zwiększania ciężkich postaci choroby). Wpływ pandemii grypy na śmiertelność jest również trudny do zmierzenia; „Nadmierna śmiertelność” (liczba zgonów wyższa od średniej oczekiwanej podczas epidemii grypy lub śmiertelności w tym samym okresie w poprzednich latach), koncepcja opracowana w latach 40. XIX wieku przez Williama Farra , do dziś pozostaje jedynym użytecznym pojęciem. Zachorowalność jest jeszcze trudniejsza do oceny, biorąc pod uwagę bardzo dużą liczbę łagodnych przypadków lub tych wykazujących niewiele widocznych objawów i bardzo dużą liczbę zarażonych osób, które nie konsultują ”. "
W swoich planach gotowości (1999, 2005, 2009) na wypadek pandemii grypy WHO zaproponowała poziomy alarmowe podzielone najpierw na sześć, a następnie na dziewięć faz. Zaktualizowane zmiany z 2009 roku zostały skrytykowane przez tych, którzy postrzegają je jako wpływ przemysłu farmaceutycznego .
W 2017 roku WHO proponuje cztery fazy pandemii grypy: faza międzypandemiczna, faza alarmowa (identyfikacja nowego podtypu wirusa u ludzi), faza pandemiczna (rozprzestrzenianie się na świecie), faza przejściowa (środki naprawcze na koniec epidemii). Tych globalnych faz nie należy mylić z dwoma innymi procesami, za które ostatecznie odpowiada Dyrektor Generalny WHO:
Działania krajowe powinny być oddzielone od etapów globalnych, ponieważ globalna ocena ryzyka z definicji nie wskazuje na sytuację w każdym z państw członkowskich.
Podstawowym czynnikiem rozprzestrzeniania się epidemii jest wpływ na podstawową liczbę rozrodczą , czyli R0 , czyli liczbę osób, które są średnio zarażone przez chorego w czasie trwania choroby. Ta liczba jest fundamentalna:
Na danym terytorium walka z pandemią będzie dotyczyła trzech aspektów.
Istnieją cztery poziomy różnych i konkretnych przyczyn prowadzących do pandemii:
W przypadku nawrotu znanej już choroby zakaźnej chodzi tylko o poziom trzeci i czwarty.
Poziom 1 jest w większości organiczny. Zależy to od cech agenta i możliwości jego wykrycia. Pojawienie się jest widoczne dzięki zastosowaniu nowych technik ( biologia molekularna , bioinformatyka ). Na przykład, czynnik AIDS mógł być konceptualizowany jedynie dzięki znajomości wirusów RNA , nowych koronawirusów dzięki wykorzystaniu bioinformatyki.
Poziom 2 to biomedyczny, wdrażający systemy nadzoru epidemiologicznego nad chorobami lub zespołami (odkrycie AIDS przez CDC ).
Poziomy 3 i 4 są zasadniczo środowiskowe i społeczne. W grę wchodzi wiele czynników:
Coraz częściej okazuje się, że związek między drobnoustrojami a populacjami ludzkimi powinien wykraczać poza wojskowe metafory, które w radykalny sposób się im przeciwstawiają. Pandemie (lub epidemie w „globalnej wiosce”) powinny być interpretowane jako darwinowska koewolucja związana z brakiem równowagi ekologicznej (demografia ludzka i zaburzenia środowiska).
W 2015 r. WHO opublikowała listę 8 pojawiających się patogenów, które należy monitorować w pierwszej kolejności (przydział nowych zasobów):
Lista ta podlega corocznej rewizji w zależności od sytuacji na świecie, powinna wynosić od 5 do 10 chorób priorytetowych. Trzy inne są priorytetowymi kandydatami: choroba wirusowa Zika , Chikungunya i zespół ostrej gorączki z małopłytkowością .
W 2015 roku wirus Zika , przenoszony przez komary, wywołał epidemie ( choroba wirusowa Zika ) w blisko 70 krajach, w tym poważne ataki wśród ciężarnych kobiet w Brazylii (noworodki z małogłowiem ).
Inne choroby stanowią znaczne potencjalne ryzyko, ale nie są ujęte w wykazie, ponieważ istnieją już środki kontroli lub ważne obszary badań poświęcone tym chorobom: AIDS , gruźlica , malaria , ptasia grypa i gorączka denga .
Ogólnie rzecz biorąc, wybór chorób priorytetowych opiera się na dziewięciu kryteriach:
Bardziej szczegółowo brane są pod uwagę inne czynniki, na przykład czynniki związane z układem odpornościowym:
Inny przykład, czynniki kontekstowe:
Sposoby kontrolowania pandemii opierają się przede wszystkim na współpracy międzynarodowej, której wyrazem są międzynarodowe przepisy zdrowotne , będące instrumentem prawnym prawa międzynarodowego .
Nadzór epidemiologiczny jest zarówno krajowym, regionalnym (w skali kontynentu) i Świata. Obejmuje zarówno populację ludzką, jak i zdrowie zwierząt domowych lub dzikich. Na poziomie regionalnym lub globalnym istnieje nadzór za pomocą zdjęć satelitarnych (epidemiologia zintegrowana z ekologią krajobrazu ).
Ekspertyza patogenów, w szczególności wirusów, jest wynikiem metod biologii molekularnej. Są one przeprowadzane w sieciach specjalistycznych laboratoriów, a dla najgroźniejszych patogenów w laboratoriach o wysokim poziomie bezpieczeństwa .
Na arenie międzynarodowej WHO może udzielać podróżnym zaleceń i porad. Epidemia może zostać ogłoszona przez WHO najpierw jako stan zagrożenia zdrowia publicznego o zasięgu międzynarodowym , a następnie jako pandemia. W sytuacji pandemii WHO oferuje strategiczne zalecenia dotyczące zdrowia i zarządzania kryzysowego, takie jak środki powstrzymywania lub ograniczenia podróży.
Ogólne środki zdrowia publicznego są dostosowane do każdej konkretnej sytuacji. Niezbędnym środkiem jest informacja publiczna w sytuacji kryzysowej . Aby były skuteczne, informacje te muszą opierać się na wzajemnym zaufaniu między tymi, którzy wiedzą (eksperci), tymi, którzy mogą (władze polityczne, zespoły medyczne lub służby zdrowia publicznego) i tymi, których to dotyczy (społeczności obywatelskie). W XXI th century, słuchać i zrozumieć przekonania, obawy i postrzegania ogółu społeczeństwa jest również ważne, aby zapewnić dokładne informacje oraz odpowiednie zalecenia. W budowaniu zaufania niezbędna jest szczerość wobec tego, co jest znane, a co pozostaje niepewne.
Epidemie stały się możliwe od rewolucji neolitycznej (około 6000 pne w Europie), gdy tylko grupy ludzkie osiągną wystarczający rozmiar, z częstym kontaktem między tymi różnymi grupami, stąd znaczenie sedentaryzacji i urbanizacji związanej z rolnictwem i handlem.
Wielkie epidemie są początkowo rzadkie, a następnie częstsze, w przypadku powiązań handlowych lub konfliktów zbrojnych obejmujących sieć miast coraz bardziej zaludnionych i połączonych na duże odległości. Pierwsza opisana „pandemia” to zaraza w Atenach w 428 rpne. AD, zgłoszone przez Tukidydesa . Prawdopodobnie pandemia tyfusu przybyłaby z Etiopii, uderzając w Egipt, Persję i Grecję.
Wiele epidemii odnotowano w pierwszej połowie historii Rzymu, zwłaszcza przez Liwiusza, ale rzadko wykraczają one poza sąsiednie miasta. Do II -go wieku pne. J.-C. , podbój rzymski polega na budowie sieci drogowej w kierunku Bliskiego Wschodu . We Włoszech pojawiają się nowe epidemie, w tym trąd . W 65 rne AD Tacyt donosi o innej chorobie – której nie opisuje – która w ciągu trzech miesięcy zabija 30 000 osób w Rzymie i rozprzestrzenia się na Galię i Germanię .
Duże epidemie na skalę europejską występowały do końca Cesarstwa Rzymskiego . Najbardziej znane to dżuma Antonina (167-172 ne) lub dżuma galenowa (opisana przez Galiena ), która byłaby prawdopodobną ospą ; plaga Saint Cyprien (251-256), opisany przez Cyprien Kartaginy , o nieokreślonym charakterze.
Kilka epidemie „pęcherzyków” (choroba nieokreślone ospą lub wąglika według autorów) występują w IV p wieku, włączając w to opisane przez Ammianus czasie wojen Osoba- rzymskie .
W kierunku V -tego wieku, handel zmniejsza jako następstwo braku znaczących epidemii, ale niektóre „szkodniki” może towarzyszyć wielkie inwazje . VI th do VIII th century dwa główne pandemie hit Europe, jeden z ospą, jeden z dżumy lub dżumy Justyniana (541-767) uznał pierwszy zaraza pandemia.
Trąd endemiczny w późnej starożytności plecami do średniowiecza , po roku 800, epidemie ospy są oddalone od siebie i plaga zniknęła. Trzy inne duże epidemie następnie uderzył Europie: zatrucie , zatrucie pochodzi z Azji Środkowej , która osiągnęła swoje apogeum w XII -tego wieku. Z X TH wieku duże epidemii (interpretowane jako pandemii grypy) występują raz lub dwa razy w wieku; malaria dotychczas ograniczone w rejonie Morza Śródziemnego, ma tendencję do osiadania na bagnach północnej Europie.
Od centralnego średniowiecza nowe kontakty z Bliskim Wschodem ożywiły trąd. W Europie występują duże epidemie. Według kroniki mnicha Matthew Paryżu , prawie 19 000 centra trąd występuje w Europie w XIII -go wieku, historycy uważają, że Europa w 1300 roku było około 600 tysięcy trędowatych w populacji od 75 do 80 milionów.
W Bubonic Pojawi się ponownie dżumy z czarnej zarazy , która sprawia, że około 25 milionów zgonów w Europie w latach 1346 i 1350 i prawdopodobnie tyle w Azji . To wybuchowy początek drugiej pandemii dżumy.
Na Zachodzie po renesansie utrzymują się główne choroby średniowiecza , takie jak dżuma i ospa. Druga plaga pandemia trwa kilka dużych wybuchów, które kończą się w końcu XVIII -go wieku. Ospa zabija prawie 400 tysięcy Europejczyków rocznie przy zbliżaniu się do XVIII -tego wieku.
Na znaczeniu zyskują inne plagi, takie jak tyfus związany z obozami wojskowymi , rozprzestrzeniająca się z Włoch malaria czy gruźlica pod postacią skrofuły .
Rozwój wymiany międzyludzkiej i handlowej, wielkie odkrycia i wojny sprzyjają rozprzestrzenianiu się infekcji. Wyróżnia się lub odkrywa się na nowo kilka chorób epidemicznych, takich jak krztusiec , błonica , świnka , grypa, odra czy szkarlatyna .
Wraz z odkryciem Ameryki świat nie ogranicza się już do Eurazji . Pojawiają się dwie nowe choroby: angielski sweter i kiła . W zamian Europa eksportuje ospę, trąd, odrę, gruźlicę i malarię.
Ospa i odra dziesiątkują cywilizacje rdzennych Amerykanów w Meksyku , Ameryce Środkowej , a nawet Inków . Wyludnienie jest takie, że handel niewolnikami jest niezbędny do rozwoju amerykańskich kolonii. Dzięki trójstronnemu handlowi czarna Afryka dołącza do pandemicznego obiegu między Amerykami i Eurazją. Przejmuje od nich choroby i eksportuje inne, takie jak żółta febra i malaria.
Od XVIII -tego wieku, miejskie lub regionalne przepisy zdrowie publiczne skierowane są na szczeblu rządowym. Polityka zdrowotna i zwalczanie epidemii stają się firm z państw narodowych, umów międzynarodowych oraz XIX -tego wieku (Międzynarodowej Rady Zdrowia z siedzibą w Konstantynopolu w 1838 roku, międzynarodowej konferencji w Paryżu w 1851 roku , do zwalczania zarazy i cholery).
Wraz ze wzrostem potęgi pandemii rośnie współpraca międzynarodowa. Jest to zwielokrotnione przez przemiany społeczne rewolucji przemysłowej i nowoczesnego transportu z wykorzystaniem silnika parowego .
Plaga i choleraDruga pandemia dżumy kończy się na Bliskim Wschodzie od 1841 roku w Imperium Osmańskim, które przyjmuje i ściśle egzekwuje przepisy europejskie. Dżuma epidemiczna jest eliminowana w ciągu kilku lat, pozostając jedynie w postaci epizodycznych, lokalnych zachorowań. Trzecia plaga pandemia pojawia się w Chinach w drugiej połowie XIX -go wieku. Najpierw pochłonął kilka milionów ofiar w Chinach i Indiach i rozprzestrzenił się na cały świat, ale jest zablokowany w portach innych kontynentów, powodując zaledwie kilka tysięcy ofiar.
Pandemie wrześniu azjatyckiej cholery, z Indii, sukces w XIX th wieku. Najgwałtowniejsze pandemie dotykające Europę i Amerykę Północną to druga (1829-1837) i trzecia (1840-1860) pandemia. Na przykład cholera z 1832 r. zabiła ponad 500 000 osób w Anglii i 100 000 we Francji.
Choroby komarówMalaria lub malaria (głównie przez Plasmodium vivax ) spada w Europie, ale osiąga maksimum w Ameryce Północnej, gdzie jest związana ze zmianami w siedliskach i działalności rolniczej. Plasmodium falciparum staje się prawdziwym zagrożeniem dla kolonizatorów i tubylców, gdy po raz pierwszy dociera do kontynentu amerykańskiego podczas handlu niewolnikami . Malaria sieje spustoszenie w kolonii Jamestown , a także na południowym i środkowym zachodzie. W 1830 dotarł do północno-zachodniego Pacyfiku. W czasie wojny secesyjnej wśród żołnierzy po obu stronach odnotowano ponad 1,2 miliona przypadków malarii. W latach trzydziestych południowe Stany Zjednoczone nadal cierpiały na malarię .
Żółta gorączka spowodowana jest kilka niszczących pandemii. Amerykańskie miasta, takie jak Nowy Jork , Filadelfia i Boston , zostały dotknięte tą pandemią. W 1793 jedna z największych w Ameryce pandemii żółtej gorączki zabiła w Filadelfii ponad 5000 osób – prawie 10% populacji. Prawie połowa mieszkańców uciekła z miasta, w tym prezydent George Washington . W czasach kolonialnych Afryka Zachodnia była znana jako „grobowiec białego człowieka” z powodu panującej tam malarii i żółtej febry.
Choroby ubóstwaW XIX th wieku, gruźlica zabiła więcej niż jedna czwarta dorosłej populacji w Europie. Wiąże się to z rewolucją przemysłową i mieszkalnictwem (ubóstwo na obszarach miejskich). W 1918 r. co szósty zgon we Francji był spowodowany gruźlicą. W XX -go wieku, choroba ta zabiła około 100 milionów ludzi. Jest to jedna z najważniejszych komplikacji zdrowotnych rosnących na świecie.
Inne pandemie związane z biedą to tyfus plamisty i nawracająca gorączka . Z higieną wody (przesyłania wody ) i żywności związane są infekcje żołądkowo-jelitowe, np. wspomniana cholera, dur brzuszny .
Choroby dziecięceChoroby epidemiczne uderzają przede wszystkim w dzieci, z którymi naprawdę można zwalczyć dopiero po zidentyfikowaniu czynnika sprawczego i uodpornieniu biernym (seroterapia) lub czynnym (szczepionki). Epidemie te powracają regularnie i mają różną intensywność. Najważniejsze, pod względem częstotliwości i nasilenia, były lub są błonica , polio , szkarlatyna i odra .
Każdego roku przed wprowadzeniem szczepionki w 1963 roku w Stanach Zjednoczonych notowano 3-4 miliony przypadków odry . W ciągu 150 lat odra zabiła prawie 200 milionów ludzi na całym świecie.
Grypa i ospaPodobnie jak w poprzednich wiekach, duże epidemie grypy szerzącej się w XIX th wieku, łącznie z 1847-1848 The Russian grypa od 1889-1890 jest uważany za pierwszy pandemii grypy dobrze udokumentowane.
Hiszpańska grypa od 1918 do 1920 roku , był jednym z najgroźniejszych pandemii w historii ludzkości , z 20 do 40 milionów zgonów (80 100 mln po ostatnich przeszacowania).
Następujące grypy pandemiczne były bardziej umiarkowane: grypa azjatycka w 1957 roku (2 miliony zgonów), grypa w Hongkongu w 1968 roku (4 miliony zgonów), grypa rosyjska w 1977 roku i grypa A (H1N1) w 2009 roku .
Ospa powtarzał XIX th century, w tym w krajach uprzemysłowionych, jak wybuchy krótkotrwałe, ale czasami bardzo śmiertelna (Francja, zima 1870/71). W XX -go wieku, choroba zabiła prawie 300 do 500 milionów ludzi. Na początku lat pięćdziesiątych każdego roku odnotowywano 50 milionów przypadków ospy. Poniższe kampanie szczepieniu kierowane do sukcesu podczas XIX TH i XX th stulecia, WHO oświadczył ospa zwalczona w grudniu 1979 Ospa jest jedynym człowiekiem zakażenie zostały wykorzenione i jeden z dwóch śmiertelnych wirusów ze została zwalczona .
W 1971 r. Abdel R. Omran zaproponował koncepcję przejścia epidemiologicznego (w) , zainspirowanego transformacją demograficzną , aby wyróżnić trzy okresy w historii ludzkości:
Jeśli koncepcja przejścia epidemiologicznego jest nadal używany (lub zmodyfikowane zdrowia przejście zawierający czynniki społeczne), początkowa modelu Omran zostało wyłączone (w jej wieku 3) nieoczekiwane odbicie w ostatniej ćwierci XX th wieku, choroby zakaźne, starego lub nowy. Wśród starych, w zależności od kraju, gruźlica, kiła, błonica, denga.
Od 1970 roku odkryto ponad 1500 nowych patogenów zakaźnych, z których 70%, jak wykazano, jest pochodzenia zwierzęcego. Wiele z nich ma niewielkie znaczenie dla zdrowia publicznego, ale kilka ma daleko idące konsekwencje. Wśród pojawiających się chorób i nowych chorób wymienionych w końcu XX th wieku, to jest w przypadku boreliozy , że Legioniści , od wirusa Ebola ... Najbardziej znanym przykładem jest HIV / AIDS , która pochodzi z kontynentu afrykańskiego , następnie rozszerzony do Stanów Zjednoczonych z Haiti w latach 1966-1972.
Trzecia pandemia dżumy jest w fazie uśpienia, ale poważna epidemia miała miejsce na Madagaskarze w 2017 r., w której potwierdzono lub podejrzewano 2417 przypadków , w tym 209 zgonów z powodu dżumy z powodu zapalenia płuc . Dziewięć krajów w związku z Madagaskarem musiało postawić się w stanie pogotowia przed zarazą. Ten przykład pokazuje, że stare choroby bardzo rzadko znikają na stałe. Inne przykłady to żółta febra lub cholera. 40 epidemii cholery jest zgłaszanych co roku do WHO, z których największa to epidemia cholery na Haiti w 2010 roku.
AIDSZespół nabytego niedoboru odporności (AIDS) jest obecną pandemią, która dotyka ponad 25% populacji RPA. W 2006 r. rozpowszechnienie HIV wśród ciężarnych kobiet w RPA wynosiło 29,1%. Uczenie bezpiecznego seksu pomaga spowolnić pandemię w wielu krajach afrykańskich poprzez system edukacji szkolnej. Infekcje nieustannie rozprzestrzeniają się w Azji i na kontynentach amerykańskich. Liczbę zgonów związanych z AIDS w Afryce można oszacować na 90 do 100 milionów w 2025 roku.
GrypaW 2009 roku epidemia grypy A (H1N1) , która wybuchła w Meksyku , przekształciła się następnie w pandemię . Jest to pierwsza pandemia z XXI th century, mniej surowe niż oczekiwano.
W tym samym roku nowy raport CIA oszacował, że „pojawienie się nowej, zjadliwej, niezwykle zaraźliwej choroby układu oddechowego człowieka, na którą nie ma odpowiedniego leczenia, może wywołać globalną pandemię” . Uważa ona, że to zjawisko może być związane z „wysoce zjadliwej grypy ptaków szczepy, takie jak H5N1 ” , jak również „inne czynniki chorobotwórcze, takie jak koronawirus z SARS i różnych szczepów grypy ” , i że „to może interweniować „niewątpliwie w obszarze o dużej gęstości zaludnienia, bliskiej odległości między ludźmi a zwierzętami, jak to ma miejsce w Chinach i Azji Południowo-Wschodniej, gdzie populacje żyją w kontakcie z żywym inwentarzem” .
Covid-19Pod koniec 2019 r. w Chinach pojawił się koronawirus SARS-CoV-2 , wywołując stan zagrożenia zdrowia publicznego o zasięgu międzynarodowym na30 stycznia 2020. Jednak Światowa Organizacja Zdrowia początkowo mówiła tylko o znacznym ryzyku pandemii.
11 marca 2020 r.Światowa Organizacja Zdrowia oficjalnie ogłasza, że epidemia Covid-19 stała się pandemią. Dzieje się to dwa dni po decyzji rządu włoskiego o poddaniu całego kraju kwarantannie .
Na całym świecie odnotowano ponad 183 miliony infekcji i ponad 3,9 miliona zgonów, według stanu na dzień 1 st lipiec 2021.
Rok (lata) | Nazwisko | Liczba zgonów (w milionach) |
Agent |
---|---|---|---|
165 -180 | Plaga Antonina | 5 | Wirus ospy |
541 -542 | Plaga Justyniana | 30 do 50 | Bacillus dżumy |
735 -737 | 735-737 epidemia ospy w Japonii | 1 | Wirus ospy |
1347-1351 | Czarna Plaga | 75 do 200 | Bacillus dżumy |
1520 | Europejska epidemia ospy prawdziwej | 56 | Wirus ospy |
1600s | Plagi w XVII -tego wieku | 3 | Bacillus dżumy |
1817-1923 | Pandemie cholery | 1 | Wibracja cholery |
1855-1920 | 3 e zaraza pandemii | 12 | Bacillus dżumy |
1889-1890 | Rosyjska grypa | 1 | H3N8 - Grypa A |
1918-1919 | Hiszpańska grypa | 50 do 100 | H1N1 - Grypa A |
1957-1958 | Azjatycka grypa | 1,1 | H2N2 - Grypa A |
1968-1970 | 1968 (lub Hongkong) grypa | 1 | H3N2 - Grypa A |
Od 1981 | AIDS | 25 do 35 | HIV |
Od 2019 | Covid-19 | 4.1 | SARS-CoV-2 |
Międzyrządowy Naukowe i Platforma polityczne w sprawie różnorodności biologicznej i funkcji ekosystemu (IPBES) opublikowała raport w październiku ostrzeżenia 2020 wobec ryzyka związanego z „ery pandemii”, stwierdzając: „Jeśli globalnego podejścia do zwalczania chorób zakaźnych jest zmieniany, przyszłe pandemie będzie pojawiają się częściej, rozprzestrzeniają się szybciej, powodują więcej szkód w gospodarce światowej i zabijają więcej ludzi niż COVID-19 ” . Raport ten, powołując się na prawie 700 artykułów naukowych, stwierdza, że działalność człowieka leżąca u podstaw zmian klimatycznych (intensywne rolnictwo, sztuczizacja gleby, globalizacja handlu itp.) sprzyja rozprzestrzenianiu się patogenów u ludzi: „szacujemy, że liczba nieodkryte wirusy obecne u ssaków i ptaków, z których 827 000 może mieć zdolność do zarażania ludzi ” .
Obywatelskie tłumaczenie streszczenia raportu na język francuski jest dostępne tutaj .