| Kraj | Francja |
|---|---|
| Rodzaj | Prawo zwyczajne |
| Zatkany | Prawo pracy |
| Legislatura | XIV th |
|---|---|
| Rząd | Valle II |
Czytaj online
Ustawa z dnia 8 sierpnia 2016 r.
Prawo n o 2016-1088 z dnia 8 sierpnia 2016 roku w sprawie pracy, modernizację dialogu społecznego i bezpieczeństwa zawodowego , o nazwie „ Prawo pracy ” lub „ Prawo El Khomri ” to prawo francuski przyjął w 2016 roku do inicjatywy Ministra Pracy Myriam El Khomri w imieniu rządu Valls . Początkowo nazwany „ustawą mającą na celu ustanowienie nowych swobód i nowych zabezpieczeń dla firm i pracowników”, a następnie „ustawą o modernizacji prawa pracy” .
Odsłonięty dnia 17 lutego 2016, tekst ma na celu zreformowanie kodeksu pracy , aby według rządu „ochronić pracowników, promować zatrudnianie i dać więcej swobody w negocjacjach w firmie” . Początkowo popierają go pracodawcy, w szczególności MEDEF , natomiast opozycja uważa, że ustawa będzie miała niewielki, jeśli w ogóle, efekt ekonomiczny.
Ustawa jest przedmiotem dużego ruchu protestacyjnego , w tym strajków i demonstracji , ze strony związków zawodowych , organizacji studenckich i części lewicy, która uważa, że proponowane reformy „przywracają lata wstecz » prawa pracowników.
Tekst, po uzyskaniu przerobione przez rząd, została przyjęta bez głosowania w pierwszym czytaniu przez Zgromadzenie Narodowe w następstwie zobowiązania związane z odpowiedzialnością rządu dzięki zastosowaniu artykułu 49 ustęp 3 Konstytucji. Francuski (znany jako „ 49,3” ). Po przyjęciu przez Senat tekst zostaje ponownie przyjęty bez głosowania w Zgromadzeniu Narodowym do ponownego czytania i końcowego czytania. Jest ogłaszany w dniu8 sierpnia 2016.
Reforma prawa pracy jest kontynuowana w 2017 r. wraz z nową reformą kodeksu pracy .
Od momentu ustanowienia 35 godzin przez rząd na lewo od Lionel Jospin w 1998 i 2000 roku , kwestia prawa pracy ma charakter powtarzający się w francuskiej debaty politycznej i kilka reformy zostały przyjęte w celu złagodzenia przepisów regulujących pracę czasową i zwolnień.
Prawo , w przeciwieństwie do redukcji godzin pracy , wrócił do władzy w 2002 roku i przeszedł17 stycznia 2003 r.pierwsze prawo złagodzenia zasady 35 godzin przez roczny czas pracy. W 2005 roku przyjęto nowy relaks .
W tym samym roku zezwala się na nowy rodzaj umowy o pracę: nowa umowa rekrutacyjna (CNE), umowa na czas nieokreślony (CDI) zarezerwowana dla małych firm i która umożliwia pracodawcy zwolnienie pracownika za pomocą zwykłego listu poleconego w ciągu pierwszych dwóch lat po zatrudnieniu . Często przekształcana przez sądy w klasyczną umowę na czas nieokreślony na podstawie konwencji Międzynarodowej Organizacji Pracy , nowa umowa o pracę została ostatecznie zniesiona w 2008 roku. Na początku 2006 roku powstała pierwsza umowa o pracę (CPE), przeznaczona dla młodych ludzi poniżej 26 roku życia, które, podobnie jak CNE, pozwalały na zwolnienie bez powodu przez dwa lata. W obliczu bardzo silnego sporu CPE zostaje uchylone, gdy tylkokwiecień 2006.
W 2007 roku ustawa TEPA zwolniła godziny nadliczbowe z podatku . Przepis ten został uchylony w 2012 roku , pociągnięty do odpowiedzialności przez rząd za zniszczenie 40 000 do 80 000 miejsc pracy.
W 2008 roku ustawą o modernizacji rynku pracy stworzono „ umowę wypowiedzenia ”, która umożliwia pracodawcy i pracownikowi rozwiązanie umowy o pracę na czas nieokreślony na podstawie umowy o pracę w godzinach nadliczbowych.
W 2013 r. zawarto ogólnokrajowe porozumienie międzybranżowe, które przyznając pracownikom nowe gwarancje ( indywidualne konto szkoleniowe , „doładowywalne” prawa do ubezpieczenia na wypadek bezrobocia , nadzór nad pracą w niepełnym wymiarze godzin), ogranicza uciekanie się do zwolnień grupowych i zmniejsza opóźnienia. pracownik może zakwestionować jego zwolnienie.
Proponowany projekt reformy Myriam El Khomri jest inspirowany zaleceniami Komisji Europejskiej i Rady Europejskiej oraz podobnymi krokami podjętymi przez kilka krajów Unii Europejskiej , „Włochy, Hiszpania i Niemcy na czele” , jak podaje dziennik gospodarczy The Echoes . W ten sposób zwolniono zwolnienia w Niemczech i Hiszpanii, a odszkodowania zmniejszono. We Włoszech wprowadzono tak zwaną umowę „zwiększającą ochronę” . W Wielkiej Brytanii obniżono również świadczenia z tytułu zwolnień . W Belgii , rząd Michel zgłoszona wluty 2016projekt ustawy „mającej na celu uelastycznienie czasu pracy, wydłużony z 39 do 45 godzin i obliczany w ujęciu rocznym” .
Wpływ tych środków na złagodzenie umów o pracę na stopę bezrobocia był jednak do tej pory bardzo słabo oceniany i wydaje się, że ich wpływ jest ograniczony.
Rachunek jest częścią pragnienie, aby „Relax” prawa pracy (lub jego demontażu według przeciwników prawa) ogłoszonych przez kilka miesięcy przez rząd od Manuel Valls .
Tekst przedstawiony przez minister pracy Myriam El Khomri jest następstwem raportu napisanego w:styczeń 2016przez komisję pod przewodnictwem Roberta Badintera, która opowiedziała się za zmianą Kodeksu pracy , uznaną za „nieczytelną” , na rzecz ustawodawstwa skupionego wokół „istotnych zasad”, w szczególności umowy na czas nieokreślony , legalnego czasu pracy i minimalnego wynagrodzenia. Wznawia również, ze zmianami, przykrycia przemysłowych trybunał odszkodowań wypłacanych pracownikom w przypadku nieuzasadnionego zwolnienia, które zostały przyjęte w ramach prawa Macron zczerwiec 2015ale ocenzurowane przez Radę Konstytucyjną . Tekst jest również inspirowany raportem napisanym przez Jeana Pisani-Ferry'ego i Henrika Enderleina , dostarczonym Emmanuelowi Macronowi 27 listopada 2014 r.
Ta debata odbywa się w sytuacji, w której w lewo - skrzydło większość wydaje się podzielony, w szczególności w zakresie polityki gospodarczej i społecznej François Hollande'a .
W związku z tym zbuntowani posłowie do PE zakwestionowali kilka środków od 2012 roku ( europejski pakt budżetowy , reforma emerytalna, program stabilności itp.). Wluty 2015Rebelianci zakwestionować niektóre przepisy ustawy z Ministrem Gospodarki Emmanuel Macron , w szczególności w kwestii przedłużenia pracę w niedzielę i niektóre ogłosić swój zamiar głosowania przeciw. Premier Manuel Valls postanowił zainicjować zaufanie rządu tego tekstu poprzez Artykuł 49 ustęp 3 Konstytucji.
Spór w większości zaostrza się na przełomie 2015 i 2016 roku wokół kwestii pozbawienia obywatelstwa zaproponowanej przez François Hollande'a .
Rachunek jest przedstawiony przez rząd od Manuel Valls jako mające na celu „ochronę pracowników, promować zatrudnianie i daje większe pole manewru do negocjacji w firmie” . Konkretnie, pozostawia firmom większą swobodę w ustalaniu czasu pracy swoich pracowników lub dokonywaniu zwolnień.
Zmieniona wersja jest prezentowana na 14 marca 2016 r..
Ustawa utrzymuje ustawowy wymiar czasu pracy na 35 godzin tygodniowo. Podwyżka wynagrodzenia za nadgodziny pozostaje domyślnie 25% przez pierwsze osiem godzin nadgodzin, a następnie 50%, ale może być niższa w przypadku umowy spółki lub oddziału z dołem, co oznacza podwyżkę o 10%. Ustawa ustanawia jednak prymat umowy zakładowej nad umową oddziałową (która obowiązuje tylko w przypadku braku umowy zakładowej). Co więcej, o ile dziś nadgodziny można odliczać maksymalnie w ciągu jednego roku, o tyle ustawa zezwala na rozliczenie za trzy lata w przypadku umowy oddziałowej (wystarczyłaby pierwsza wersja projektu zakładająca umowę spółki).
Firma może, w drodze odstępstwa , za wyraźną zgodą inspektora pracy i rady zakładowej (lub, w przypadku jej braku, przedstawicieli pracowników) ustanowić 60-godzinny tydzień pracy w granicach średnio maksymalnie 44 godzin w ciągu dwunastu tygodni. W przypadku układu zbiorowego ten limit może zostać podwyższony do 46 godzin, wciąż ponad 12 tygodni (pierwsza wersja projektu przedłużyła ten okres do 16 tygodni).
Ustawa utrzymuje maksymalnie dziesięć godzin pracy dziennie, ale przewiduje, że układ zbiorowy lub zezwolenie administracyjne może zwiększyć ten limit do dwunastu godzin.
W pierwszej wersji tekstu firmy zatrudniające mniej niż 50 pracowników mogły zaproponować swoim pracownikom przejście na pakiet dzienny, nawet bez układu zbiorowego. W poprawionej wersji zgoda staje się konieczna.
Ustawa precyzuje i rozszerza warunki, na jakich pracodawca może dokonać zwolnienia ekonomicznego: kilkukwartalne spadki zamówień lub obrotów, kilkumiesięczne straty operacyjne, znaczne pogorszenie cash flow, zmiany technologiczne, reorganizacja niezbędna dla zachowania konkurencyjności. Zmieniona wersja tekstu stanowi, że „sztucznie stworzone trudności gospodarcze” wykluczają zwolnienia.
Zakres oceny trudności gospodarczych przedsiębiorstwa pozostaje aktualnym, wyznaczonym orzecznictwem, z oceną na poziomie międzynarodowym. Pierwotny projekt przewidywał ograniczenie granicy do francuskich spółek zależnych dla grupy, ale poprawka zgłoszona podczas analizy tekstu w Zgromadzeniu Narodowym usunęła ten przepis.
W pierwotnym projekcie ustawy pracownik, który odrzuca układ zbiorowy dotyczący modulacji czasu pracy i płac, mógł zostać zwolniony z „powodów osobistych” . W wersji przyjętej w pierwszym czytaniu pracownik odmawiający zawarcia umowy będzie podlegał zwolnieniu z „rzeczywistej i poważnej przyczyny” , zgodnie z procedurą indywidualnego zwolnienia ze względów ekonomicznych, ale bez środków przekwalifikowujących.
Ustawa wprowadziła w swojej pierwszej wersji limit rekompensat otrzymywanych przez osoby, które zostały niesłusznie zwolnione z pracy. Pułapy te stają się „orientacyjne” w wersji z 17 marca, ale podłoga kompensacyjna, usunięta w pierwszej wersji, nie jest przywracana.
Układy zbiorowe, które przewidują tymczasową modulację czasu pracy i płac i które do tej pory były zarezerwowane dla przedsiębiorstw znajdujących się w trudnej sytuacji, byłyby zawierane w celu „rozwoju zatrudnienia” , to znaczy dla przedsiębiorstw poszukujących na przykład podbić nowy rynek. Po zawarciu umowa taka ma pierwszeństwo przed umową o pracę pracownika, a osoby, które ją odmówią, mogą zostać zwolnione .
Chociaż większościowe organizacje związkowe mogą obecnie go zawetować , projekt daje również związkom mniejszościowym reprezentującym co najmniej 30% pracowników możliwość zwrócenia się o przeprowadzenie referendum , któremu związki nie będą już mogły się sprzeciwić.
Ustawa określa zawartość osobistego konta aktywności (CPA), które musi umożliwiać wszystkim pracownikom zachowanie praw w zakresie szkolenia lub ciężkiej pracy przez cały okres ich kariery.
Poprawiona wersja wprowadza również konto oszczędnościowe oraz podnosi pułap dla osobistego konta treningowego . Gwarancja dla młodzieży stałaby się prawem dla młodych ludzi bez pracy lub szkolenia.
Tekst przewiduje, że związki będą mogły korzystać z intranetu i innych cyfrowych narzędzi firmy do dystrybucji swoich ulotek.
Ustawa wprowadza również po raz pierwszy we francuskim prawie pracy prawo do odłączenia się , mające na celu uregulowanie korzystania z narzędzi cyfrowych w okresach odpoczynku , zgodnie z zaleceniami raportu na temat wpływu technologii cyfrowych na pracę.
| Rada Stanu | Rada Ministrów | Pierwszy wykład | Wspólny Komitet | Nowa lektura | Ostateczne czytanie | Rada Konstytucyjna | Prezydent Republiki | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| montaż | Senat | Zgromadzenie + Senat | montaż | Senat | montaż | |||||||
| Tekst | Ogłoszenie | Kaucja | Zobowiązanie rządu do odpowiedzialności | Wniosek o wotum nieufności (odrzucony) | Głosować | Wynik | Zobowiązanie rządu do odpowiedzialności | Głosować | Zobowiązanie rządu do odpowiedzialności | Kontrola | Opublikowanie | |
| 12 lutego 2016 | 17 marca 2016 | 24 marca 2016 | 24 marca 2016 | 10 maja 2016 | 11 maja 2016 | 28 czerwca 2016 | 28 czerwca 2016 | 5 lipca 2016 | 19 lipca 2016 | 21 lipca 2016 | 4 sierpnia 2016 | 8 sierpnia 2016 |
|
Wstępny projekt Skierowanie korygujące Memorandum wyjaśniające |
Opinia Rady Stanu | Raport |
Projekt ustawy wprowadzony przez rząd Akta legislacyjne |
Tekst zachowany przez rząd | Tekst wniosku |
Akta legislacyjne Tekst przyjęty |
Niezgoda | Tekst zachowany przez rząd | Tekst odrzucony | Tekst zachowany przez rząd | Decyzja | Ogłoszono prawo |
Pierre-André Imbert , szef sztabu z François Rebsamen następnie z Myriam El Khomri w Ministerstwie Pracy, zaczyna pisać tekst ustawy, w związku z Matignon, pod koniec roku 2015. Pod koniec stycznia 2016 roku, a spotkanie odbyło się w Pałacu Elizejskim w obecności François Hollande'a, Manuela Vallsa, Michela Sapina , Emmanuela Macrona i Myriam El Khomri w celu rozstrzygnięcia między różnymi projektami ustaw. Decyduje się wtedy, że nie będzie ustawy Macron 2, że Michel Sapin przedstawi ustawę dotyczącą przejrzystości, walki z korupcją i modernizacji życia gospodarczego , a Myriam El Khomri tekst o reformie pracy. Drugie spotkanie odbyło się w Pałacu Elizejskim na początku lutego: Emmanuel Macron, minister gospodarki, poprosił, aby projekt ustawy kierowany przez Myriam El Khomri zawierał dwa postanowienia, które planował zawrzeć w ustawie Macron 2: przepisanie zwolnień oraz ograniczenie odszkodowań dla trybunałów przemysłowych; według kilku zeznań Myriam El Khomri protestuje i zdobywa poparcie François Hollande'a i Manuela Vallsa. Tydzień później Emmanuel Macron w końcu wygrywa swoją sprawę.
17 lutego 2016, rząd przekazuje tekst ustawy do Rady Stanu, a tekst jest publikowany w wersji zapoznawczej przez Le Parisien , wbrew woli rządu. W rozmowie z Les Echos , Myriam El Khomri informuje, że celem projektu jest „poprawa konkurencyjności przedsiębiorstw, rozwoju i utrzymania zatrudnienia, zmniejszyć niepewność zatrudnienia i poprawy praw pracowniczych” . Zapowiada również możliwość wykorzystania w razie potrzeby artykułu 49 ust. 3: według dziennikarki Martine Orange chodzi o „precyzję narzuconą przez Matignona, wbrew woli Elizejskiego” . Jeden z doradców Myriam El Khomri, Pierre Jacquemain, rezygnuje, nie zgadzając się z tekstem.
Rząd otrzymuje poparcie Pierre'a Gattaza , prezesa MEDEF , który ocenia, że „Ta ustawa idzie w dobrym kierunku” , tekst przedstawiony przez rząd uwzględniający kilka propozycji bronionych przez MEDEF.
W PS biegun „Reformatorów” wspiera początkowy projekt, w szczególności głosem Christophe Caresche, dla którego „Musimy dalej reformować, musimy iść do przodu, to jest dobra reforma. Wszystkie partie socjaldemokratyczne w Europie dokonały tego typu reform. " Jean-Marie Le Guen ocenia, że "liczne smutne duchy są tam, aby spróbować zablokować reformatorski nacisk rządu" .
Wybrani urzędnicy Republikanie tacy jak Benoist Apparu , Alain Juppé , Bruno Le Maire czy François Fillon również popierają projekt , który według felietonu naukowców opublikowanych w Le Monde , może pomóc zmniejszyć sztywność na rynku pracy i zwiększyć obawy pracodawców przed zatrudnianie z efektem promowania zatrudnienia. Dla Jean-Claude'a Junckera , przewodniczącego Komisji Europejskiej , projekt ustawy „to minimum tego, co trzeba zrobić” .
Jednak projekt ustawy bardzo szybko wywołał ożywioną debatę, której władze wydawały się nie doceniać.
Projekt ustawy Myriam El Khomri, gdy tylko został ujawniony, wzbudza sprzeciw w Internecie określany jako „nigdy nie widziany” .
Ponieważ 18 lutego 2016aktywistka Caroline De Haas wystosowała petycję internetową wzywającą do wycofania projektu z witryny internetowej loitravail.lol . Według Change.org , na której znajduje się petycja, jest to francuska petycja, która „została wypuszczona z największą liczbą podpisów w dniu jej uruchomienia [...] i która otrzymuje najwięcej podpisów dziennie, średnio 73 000 podpisów . „ Ten entuzjazm jest znakiem, według De Haasa, „bardzo silnym dyskomfortem i początkiem wielkiej mobilizacji” . Petycja osiągnęła znak 1 000 000 podpisów w dniu 4 marca 2016 r.
24 lutego 2016, kolektyw youtuberów, w tym Usul , Dany Caligula czy Stagirite, uruchamia film i zaprasza internautów do używania hashtagu „Jesteśmy warci lepsi niż to”, aby opisać swoje doświadczenia w świecie pracy „niepewnym i elastycznym do skrajności , dalekim od obraz zwrócony przez MEDEF” .
Dziesięć związków spotyka się dalej 23 lutego 2016( CFDT , CFE-CGC , CGT , FO , FSU , Solidaires , Unsa , UNEF , UNL , FIDL ) i proszą w szczególności o "wycofanie skali wynagrodzeń pracowniczych" . CFDT uważa, że tekst „bardzo niezrównoważony” : jeżeli Unia wita niektórych środków w tym „sanktuarium podstawowych zasad prawa pracy” , nie wypowie „Wzrost jednostronnym władzy pracodawcy” . CGT, FSU i Solidaires opowiadają się za organizacją imprez. William Martinet , przewodniczący Krajowego Związku Studentów Francji (UNEF) sprzeciwia się projektowi i oskarża rząd o „rozpętanie bezprecedensowej ofensywy przeciwko młodym ludziom i pracownikom”. Związki szczególnie krytycznie odnoszą się do art. 2 ustawy, który przewiduje pierwszeństwo umów zakładowych przed umowami branżowymi.
W Partii Socjalistycznej tekst jest krytykowany w szczególności przez rebeliantów, ale także, szerzej, w szczególności przez Martine Aubry, która na forum z 17 osobistościami, w tym Danielem Cohn-Benditem , wnosi brutalne oskarżenie przeciwko orientacjom rządowym, potępiając nie tylko projekt ustawy El Khomri, ale także „pakt [odpowiedzialności] z Medefem, który okazał się głupcem” , „niepokojąca debata na temat utraty obywatelstwa” , „strzaskanie nieprzyzwoitej mowy z Monachium” Manuela Vallsa w sprawie przyjmowania uchodźców. Przewodniczący Młodego Ruchu Socjalistycznego Benjamin Lucas ocenia, że „pilne jest powstrzymanie liberalnego dryfu [podczas gdy] kwestionowanie Kodeksu Pracy oznacza chęć zerwania” .
Dla Gérarda Filoche , również członka Partii Socjalistycznej , projekt ustanawia nową hierarchię standardów w prawie pracy , odwracając zasadę przychylności, ponieważ mniej korzystny wynik negocjacji zbiorowych może przeważać nad prawem.
W marcu 2016 r. François Rebsamen , poprzednik Myriam El Khomri, powiedział w wywiadzie dla Les Échos , że „nie zgodziłby się nosić tego rachunku w takim stanie, w jakim jest” , mówiąc, że „nie powinniśmy oczekiwać cudu” .
Pierre Joxe ocenia, że tekst jest „prowokacyjnym wstępnym projektem” i że „wskazuje na wolę polityczną, która zamanifestowała się już na polu społecznym w prawie Macrona” . „Wydaje się, że ten rząd chce przepisać historyczne podboje społeczne lewicy do góry nogami. Wbrew temu, co mówi Valls, lewica nie może umrzeć, ale może bardzo zachorować. "
Antoine Lyon-Caen , członek komisji pod przewodnictwem Roberta Badintera, z którym współtworzył książkę o prawie pracy, odcina się od ustawy, uznając niektóre środki za „czysto oportunistyczne […] Przynoszą korzyści tylko dużym firmom” .
Według ankiety Odoxa z3 marca 201667% ankietowanych jest przeciwnych ustawie.
Wyższa Rada ds. Równości Zawodowej wydaje negatywną opinię na temat tekstu, podkreślając „środki [które] są szczególnie niekorzystne dla kobiet” .
Pod koniec lutego 2016 r. grupa naukowców specjalizujących się w prawie pracy , w tym Emmanuel Dockès , przedstawiła prasie projekt alternatywnego kodeksu pracy opisanego jako „krótszy, jaśniejszy, bardziej ochronny i lepiej dostosowany do trudności naszych czasów” .
Na początku marca trzydziestu ekonomistów, w tym Jean Tirole , Hélène Rey , Alain Trannoy i Pierre-Olivier Gourinchas , broni ustawy, nazywając ją przełomem dla najbardziej kruchych. Podkreślają, że podobna ustawa przyjęta w 2012 r. w Hiszpanii zezwalała na „dodatkowe 300 000 osób zatrudnionych na stałych umowach w następnym roku” . Według nich obawa przed sporem pracowniczym skłania firmy do nie zatrudniania na czas nieokreślony. 5 kwietnia 2016 r.ekonomista Charles Wyplosz podejmuje te same wątki, co Jean Tirole, dotyczące niepewności związanej z wyrokami sądów pracy i klauzulami dotyczącymi zwolnień, które jego zdaniem stanowią poważną przeszkodę w zatrudnianiu.
24 maja 2016 r. Międzynarodowy Fundusz Walutowy (MFW) wskazuje w raporcie z corocznej misji konsultacyjnej, że „ustawa El Khomri stanowi kolejny niezbędny krok w kierunku bardziej dynamicznego rynku pracy […] Prawo El Khomri, które jest obecnie w Parlamencie byłby kolejnym krokiem naprzód: rozszerzyłby możliwości zawierania porozumień zakładowych i ograniczył niepewność prawną dotyczącą zwolnień. "
I odwrotnie, w raporcie z czerwiec 2016, Komitet Praw Gospodarczych, Społecznych i Kulturalnych ONZ stwierdza, że jest „zaniepokojony zwolnieniami z nabytej ochrony w zakresie warunków pracy proponowanymi w ustawie o pracy, w tym zwiększeniem elastyczności rynku pracy”, bez wykazania, że państwo wzięło pod uwagę wszystkie inne możliwe rozwiązania. "
26 lutego 2016w odpowiedzi na spór François Hollande wzywa swojego doradcę społecznego Michela Yahiela do odzyskania kontroli nad projektem, a następnie29 lutego, Manuel Valls zapowiada odłożenie o dwa tygodnie swojej prezentacji przed Radą Ministrów , pierwotnie zaplanowanej na9 marca 2016, w celu wznowienia dialogu na temat niektórych przewidywanych przepisów.
9 marca 2016demonstracje w całej Francji gromadzą od 224 000 do 500 000 osób przeciwko ustawie.
14 marca 2016 r.Po spotkaniu ze związkami pracowniczymi i organizacjami studenckimi The rząd ogłasza, że został zmodyfikowany tekst. Wśród głównych zmian skala odszkodowań dla trybunałów pracy nie byłaby już więcej niż „orientacyjna” i zniesiono wydłużenie czasu pracy praktykantów bez uprzedniego zezwolenia, założono konto oszczędności czasu i „gwarancję dla młodzieży” , obecnie w badaniach, byłby uogólniony. Modyfikacje te są krytykowane przez MEDEF i CGPME, ale z zadowoleniem przyjmuje CFDT . CGT , FO i UNEF nadal domagać się wycofania projektu.
17 marca 2016, od 69 000 do 150 000 ludzi maszeruje przeciwko projektowi na wezwanie organizacji młodzieżowych. Protest narasta31 marca 2016 : na wezwanie związków pracowniczych i organizacji młodzieżowych demonstracje gromadzą od 390 000 do 1,2 miliona ludzi.
W wyniku tej demonstracji narodził się ruch „ Noc Standing ” , prezentowany jako obywatel i pacyfista, który zajmuje Place de la République w Paryżu. Ruch trwał przez kolejne noce w Paryżu i rozprzestrzenił się na inne miasta (25 le4 kwietnia 2016).
28 kwietnia 2016w nowy dzień demonstracji odbyło się 209 procesji liczących od 170 000 (według policji) do 500 000 demonstrantów (według CGT). Doszło do przemocy, ważniejszej niż w poprzednich dniach mobilizacji, zwłaszcza w Paryżu (24 policjantów rannych, w tym 3 ciężko, a 124 osoby aresztowano) i Rennes (2 policjantów rannych i 38 demonstrantów rannych, w tym 10 ciężko – jeden z nich całkowicie traci wzrok w jednym oku w wyniku błysku kuli ). Wyniki Ministerstwa Spraw Wewnętrznych pokazują, że 78 policjantów zostało rannych, a 214 osób aresztowanych w całym kraju.
23 czerwca 2016, zwoływana jest nowa demonstracja przeciwko prawu El Khomri. Prefektura Paryskiej Policji zezwala na wydarzenie pod warunkiem, że odbędzie się ono wokół basenu Arsenału, zaczynając od Placu Bastylii, okrężną trasą o długości 1,6 km. Demonstracja trwa dalej na obszarze procesyjnym całkowicie otoczonym przez policję i bramy ochronne, a trasa stopniowo zapełnia się demonstrantami, aż okrąży basen. Z tej okazji ogród Port de l'Arsenal został zamknięty.
10 maja 2016 r., Manuel Valls postanawia odwołać się do art. 49 ust. 3 Konstytucji (często nazywanego „49,3” ), który pozwala na przyjęcie tekstu bez głosowania. Republikanie i UDI składają wniosek o wotum nieufności, podczas gdy socjalistyczni rebelianci próbują złożyć kolejny do posłów Frontu Lewicy i ochrony środowiska, ale udaje im się zebrać tylko 56 podpisów zamiast wymaganych 58 .
12 maja 2016 r., podczas gdy nowe demonstracje mają miejsce przeciwko projektowi, wniosek o wotum nieufności otrzymuje poparcie 246 deputowanych ( LR , UDI , Front Lewicy i niezarejestrowani, ale nie procarze ) z wymaganych 288 i dlatego zostaje odrzucony, co prowadzi do przyjęcie projektu ustawy przez Zgromadzenie Narodowe w pierwszym czytaniu. Tekst musi następnie zostać rozpatrzony przez Senat .
Tydzień 16 w 22 maja 2016 r.widzi kilka demonstracji. Przeciwnicy maszerują 17 i18 maja : jeśli demonstracje są mniej ważne 17-go, to wzrastają 19-go ze 128 000 do 400 000 ludzi. Ten dzień to także początek ruchu strajkowego , w szczególności kierowców ciężarówek, kolejarzy, pracowników rafinerii, lotnisk i portów. W tym samym czasie18 maja, podczas gdy rola policji została skrytykowana w przemocy, która przerwała demonstracje, policja zbiera się „przeciwko nienawiści do policjantów” .
21 maja, rząd zapewnia kierowców ciężarówek, że ustawa nie zmieni ich reżimu pracy w godzinach nadliczbowych.
23 maja, blokady rafinerii i składów ropy oraz fakt, że kierowcy mają tendencję do przewidywania niedoboru benzyny, prowadzą do częściowego lub całkowitego zakłócenia dystrybucji paliwa na kilku stacjach benzynowych, co skłania rząd do zaangażowania CRS następnego dnia w celu odblokowania rafinerii oraz magazyn ropy w Fos-sur-Mer . Mimo to wszystkie osiem rafinerii we Francji kontynentalnej zostały zakłócone przez strajki24 maja a prawie 2200 stacji benzynowych (około 20% całości) jest bez lub bez paliwa.
26 maja 2016związek drukarski CGT uniemożliwia publikację nagłówków z krajowej prasy codziennej, która odmówiła opublikowania felietonu Philippe'a Martineza . Akcja ta została skrytykowana jako atak na wolność prasy przez dyrektorów dzienników ogólnopolskich i ogólnopolskiego związku prasowego dzienników.
Kilka zeznań pokazuje przemoc policji podczas demonstracji: nagranie mężczyzny uderzającego w26 majaprzez funkcjonariusza policji w Caen powoduje wszczęcie śledztwa przez Generalny Inspektorat Policji ; tego samego dnia w Paryżu niezależny fotograf zostaje poważnie ranny przez rzucenie przez żandarma granatu z okrążenia, a kobieta zostaje zaatakowana przez policjanta w Tuluzie . Wcześniej funkcjonariusz policji został oskarżony o przemoc wobec ucznia liceum w Paryżu. W tym samym czasie związki policyjne Alliance i CGT-Police krytykują rozkazy wydawane przez ich hierarchię, które miały na celu „pozostawić pole otwarte dla bandytów”, aby „zdyskredytować ruch społeczny i związkowy” .
14 czerwca to nowy dzień akcji przeciwko ustawie, naznaczony narodową demonstracją w Paryżu i 52 innych miastach: skupia 125 000 osób według policji i 1 300 000 osób według Force Ouvrière.
Początek czerwiec 2016tekst rozpatruje Senat, w którym prawica ma większość mandatów. W komisji przyjęto kilka „zaostrzeń” tekstu, takich jak zniesienie 35 godzin , przywrócenie górnego pułapu odszkodowań dla trybunałów przemysłowych lub ułatwienie zwolnień. Została uchwalona przez Senat z tymi zmianami i pod nowym tytułem „Ustawa o modernizacji prawa pracy” 28 czerwca.
Po niepowodzeniu komisji połączonej projekt jest rozpatrywany do ponownego czytania przez Zgromadzenie Narodowe z30 czerwca 2016. Z tej okazji ponownie zmieniono jego tytuł na „Rachunek dotyczący pracy, modernizacji dialogu społecznego i zabezpieczenia kariery zawodowej” . 5 lipca 2016 r.rząd ponownie bierze na siebie odpowiedzialność za tekst: prawica nie składa wniosku o wotum nieufności, a lewicowa opozycja nie składa go , jak w pierwszym czytaniu, wciąż z 56 podpisami zebranymi na 58 koniecznych. Tekst zostaje zatem ponownie przyjęty bez głosowania przez Zgromadzenie Narodowe.
Ogarnięta procedurą dyskusji nad tekstem przez lewicowych parlamentarzystów Rada Konstytucyjna odrzuca ich argumenty i zatwierdza tekst, z wyjątkiem pięciu pomniejszych punktów. Rada nie komentuje jednak hierarchii standardów ani innych emblematycznych środków tekstu (zwolnienia, „obraźliwe” umowy o pracę, referendum zakładowe itp.), precyzując, że przepisy te mogą następnie „być przedmiotem pytań priorytetowych”. konstytucyjności ” .
Podczas telewizyjnej debaty pomiędzy kandydatami do lewej podstawowej , Benoît Hamon przywołuje plan 178 zwolnień przewidziane przez dziennik La Voix du Nord i twierdzi, że to nie zostały dopuszczone przez nowych przepisów prawnych wynikających z przepisów prawa. Rzeczywiście, zgodnie z prawem pracy, do scharakteryzowania „trudności ekonomicznych” wystarczy spadek „co najmniej jednego wskaźnika ekonomicznego” , taki jak spadek obrotów przez cztery kolejne kwartały dla firmy zatrudniającej trzystu lub więcej pracowników . "