Hip hop
Początki stylistyczne | Funk , disco , dub , rhythm and blues , reggae , tosty , performans czytania , słowo mówione , griot , scat , jazz |
---|---|
Początki kulturowe | lata 70. ; Bronx , Nowy Jork , Stany Zjednoczone |
Typowe instrumenty | Turntablism (gramofony), syntezator , automat perkusyjny , perkusja , gitara , bas , fortepian , beatbox , wokal |
Podgatunki
Alternative hip hop , Christian Hip Hop , polityczny hip hop , eksperymentalny hip-hop , bitwa rapowa , gangsta rap , hardcore rap , horrorcore , nerdcore , cloud rap
Gatunki pochodne
Breakbeat , oldschoolowa dżungla , drum and bass , trip hop , grime , breakbeat hardcore , Dk South , neo soul , big beat , trap
Powiązane gatunki
Country rap , hip-house , crunk , jazz rap , neo soul , nu metal , ragga , reggaeton , rap rock , rapcore , rap metal , gettotech , glitch hop , new jack swing , psychodeliczny hip-hop
Hip-hop to gatunek charakteryzuje się rytmem towarzyszy jego muzycznej wyrażeniu rap i kultura artystyczna otoczenie stworzonego w Nowym Jorku w South Bronx na początku 1970 roku .
Kultura hip-hop wie pięć dziedzin: Rap (lub MCing), z DJ , tym break dancing (lub B,), przy czym boying graffiti, The beatboxing . Niemniej jednak ze względu na swoją muzyczną ekspresję jest dziś najbardziej znany, chociaż nie było tak w jego wczesnych latach. Dlatego często sprowadza się do tego muzykę rap czy hip-hop . Pochodząc z czarnych i latynoskich gett Nowego Jorku, szybko rozprzestrzenił się w całym kraju, a następnie rozprzestrzenił się na cały świat, stając się ważną kulturą miejską.
Sama muzyczna ekspresja jest często nazywana rapem , co jest skrótem, ponieważ termin ten odnosi się tylko do mówionego, skandowanego i szarpanego specyficznego dla MCingu. Muzyka hip-hopowa może rzeczywiście przybierać różne formy, a nawet ograniczać się do jedynych bitów DJ-a ( disc jockey ), w którym to przypadku termin rap nie jest odpowiedni.
Muzyka hip-hop Nowa Szkoła środki Druga fala hip-hopu, które pojawiły się między 1983 i 1984 z grupami piosenki jak Run-DMC i LL Cool J . Złoty wiek hip-hopu oznacza okres innowacji zakorzenione w połowie lat 1980-tych i na początku lat 1990 . Znane zespoły i artyści z tego okresu to Nagatv33 ale także Juice Crew , Public Enemy , Eric B. and Rakim , Boogie Down Productions i KRS-One , EPMD , Slick Rick , Beastie Boys , Kool G Rap , Big Daddy Kane , Ultramagnetic MCs , De La Soul i A Tribe Called Quest . Gangsta rap jest podgatunek hip hop, który jest dedykowany głównie do gwałtownej życia i warunkach biedy w młodości African-American. Schoolly D , NWA , Ice-T , Ice Cube i Geto Boys to kluczowe zespoły i artyści, znani z łączenia społecznych i politycznych tekstów z politycznego rapu z historiami pospolitych przestępców w gangsta rapie.
Stworzenie termin "hip-hop" jest często przypisywane Keith kowboj, raper z Grandmaster Flash and the Furious Five . Jednak Lovebug Starski , Keith Cowboy i DJ Hollywood użyli tego terminu, gdy muzyka była znana jako disco rap . Za założyciela Universal Zulu Nation Afrika Bambaataa uważa się osobę, która przypisała to określenie subkulturze, do której należy muzyka; chociaż jest to obraźliwe określenie stosowane do tego rodzaju muzyki. Pierwsze użycie tego terminu w prasie pisemnej pojawiło się w artykule w Village Voice Stevena Hagera, późniejszego autora książki o hip-hopie w 1984 roku. Etymologicznie, według Ailane, „hip-hop” byłby kombinacją angielski termin hip, który oznacza „być na wietrze, być połączonym” w rozmowie na ulicy i hop, co można przetłumaczyć jako skakanie lub taniec. Dla niektórych pionierów, takich jak Wielki Mistrz Caz , słowo Hip Hop pochodziłoby od słowa „ Hippie ”, ponieważ na początku ten ruch kulturowy miał na celu skierowanie frustracji i przemocy w coś pozytywnego.
Muzyka i kultura hip-hopu ukształtowały się w latach 70., kiedy w Nowym Jorku popularne stały się imprezy blokowe , zwłaszcza wśród afroamerykańskiej i karaibskiej młodzieży na Bronksie . Imprezy blokowe to DJ-e grający popularne gatunki muzyczne, zwłaszcza funk i soul . Z pozytywnym przyjęciem DJ-e zaczynają izolować perkusyjne przerwy od popularnych piosenek. Ta technika wywodzi się z jamajskiej muzyki dub i jest szeroko spopularyzowana w Nowym Jorku przez imigrantów z Jamajki i Karaibów, takich jak DJ Kool Herc , zwany „ojcem założycielem hip-hopu” .
Techniki turntablismu – takie jak skrecz (przypisywane Wielkiemu Wizzardowi Theodore), mieszanie i/lub dopasowywanie bitów oraz żonglowanie bitami – rozwijają się. Muzyka hip-hopowa w swoich wczesnych dniach stała się „głosem” lub „wyjściem awaryjnym” dla młodzieży z dzielnic znajdujących się w niekorzystnej sytuacji, codziennie nękanej dyskryminacją społeczną, ekonomiczną i polityczną. Według Chang i Ailane, hiphopowe partie blokowe stanowiły luki w codziennych problemach, z jakimi się spotykały, niesprawiedliwości społeczne w gettach, takie jak cięcia budżetowe w obszarach, które ich dotyczyły, oraz rewitalizacja miast wykluczająca ich z pełnej partycypacji społecznej. W ten sposób hip-hop nadał tym gettom lepsze znaczenie.
Wprowadzenie rapuRap , MCing lub emceeing, to styl wokalny, w którym piosenkarka mówi, zwykle na torze instrumentalnej lub syntetyzować. Piosenka w sygnaturze 4/4 może być stworzona w szczególności przez samplowanie . Zawierają również syntezatory i automaty perkusyjne . Raperzy mogą pisać, zapamiętywać lub improwizować swoje teksty i śpiewać je a cappella lub podczas piosenki. Muzyka hip-hopowa wprowadza rap do kultury hip-hopowej , ale rapu nie ma w utworach hip-hopowych, takich jak Hip Hop, Be Bop (Don't Stop) zespołu Man Parrish ; Chiński arytmetyczno przez Erica B. i Rakim ; Hashima Al-Naafiysh (Dusza) i Kołysamy planetę ; i Destination Earth z Newcleus . Jednak większości gatunków towarzyszy rap, częściowo rap kobiecy. Urodzona w Bronksie MC Sha Rock, członkini Funky Four Plus One, jest uważana za pierwszą raperkę hip-hopu. The Sequence, hiphopowe trio, które we wczesnych latach 80. podpisało kontrakt z wytwórnią Sugar Hill Records , było pierwszym żeńskim zespołem, który wydał rapowy album Funk You Up .
Korzenie rapu sięgają do muzyki afroamerykańskiej, a następnie do muzyki afrykańskiej , w szczególności griotów z Afryki Zachodniej. Tradycje afroamerykańskie oznaczające , rytualne obelgi i poezja wpływają na muzykę hip-hopową. W Nowym Jorku muzyka słowa mówionego grup i muzyków takich jak The Last Poets , Gil Scott-Heron i Jalal Mansur Nuriddin wpływa na środowisko społeczne, w którym powstał hip-hop. DJ Kool Herc i Coke La Rock wpływają na wokalny styl rapu poetyckim wersem, któremu towarzyszą przerwy w muzyce funk.
Później MC różnią się rytmem i stylem wokalnym, z kilkoma krótkimi rymami, często o charakterze seksualnym lub skatologicznym , aby odróżnić się od innych i zabawiać publiczność. Te wczesne grupy rapowe zawierały rytualne oszczerstwa. Kool Herc & the Herculoids byli pierwszą grupą, która spopularyzowała się w Nowym Jorku, ale z czasem liczba MC rosła. Często dochodziło do kolaboracji między gangami , takimi jak Universal Zulu Nation Afriki Bambaataa — obecnie organizacja międzynarodowa. Miss Mel , raperka z Furious Five jest uważana za pierwszego rapowego autora tekstów, który nazywa siebie „MC” .
Wpływ dyskotekiMuzyka hip-hopowa jest pod wpływem disco i związanego z nim luzu. Według Kurtisa Blowa , pierwszego rapera, który podpisał kontrakt z majorem na hitowym singlu The Break , wczesne dni hip-hopu charakteryzowały się podziałem na fanów i przeciwników disco. Hip-hop pojawił się jako „bezpośrednia odpowiedź na zeuropeizowane disco”, a wczesne piosenki hip-hopowe opierały się głównie na hard funkowych pętlach muzycznych. Jednak w 1979 roku instrumentalna pętla disco lub piosenka coraz częściej stawały się podstawą muzyki hip-hopowej. Ten gatunek muzyczny otrzymuje nazwę „disco rap” . DJ Pete Jones, Eddie Cheeba, DJ Hollywood i Love Bug Starski to hiphopowi DJ-e inspirowani disco. Ich styl różni się od innych muzyków hip-hopowych, którzy skupiają się na szybkich rymach i bardziej złożonych wzorach rytmicznych. Afrika Bambaataa , Paul Winley, Grandmaster Flash i Bobby Robinson nie będą już należeć do tej kategorii.
Lata 80. oznaczały dywersyfikację hip-hopu, gdy gatunek ten rozwinął się w bardziej złożone style. Nowy Jork staje się prawdziwym laboratorium tworzenia nowych brzmień hip-hopowych. Wczesne przykłady tego zróżnicowania można usłyszeć w The Adventures of Grandmaster Flash na Wheels of Steel przez Grandmaster Flash (1981), jeden, który obejmuje prawie wyłącznie próbek , aw piosenek Planet skalne przez Afrika Bambaataa (1982) i Nunk przez [ Warp 9 (1982) będący mieszanką hip-hopu i electro . Beat Bop autorstwa Rammellzee i K-Rob to slow jam, który zawiera elementy dubu (pogłos i echo), takie jak tekstury i efekty dźwiękowe. Light Years Away from Warp 9 (1983) (wyprodukowany i napisany przez Lotti Golden i Richarda Schera), opisany przez brytyjską gazetę The Guardian jako „kamień węgielny początku lat 80. Afrofuturist beatbox” , zawiera teksty dotyczące społeczeństwa z perspektywy science fiction .
Rozprzestrzenianie się albumów hip-hopowych i electro-hiphopowych na początku lat 80. można przypisać automatowi perkusyjnemu Roland TR-808 używanemu przez beatmakerów i producentów. Pojawił się na rynku w 1980 roku i stał się preferowanym automatem perkusyjnym zarówno ze względu na cenę, jak i jakość analogową, w szczególności bęben basowy . Nowa generacja automatów perkusyjnych, takich jak 808 i Oberheim DMX, również definiuje electro i nowe utwory electro tego okresu. Pobieranie próbek poprawia się z czasem. Teksty i motywy rozwijają się również w hip-hopie. Stary liryczny styl lat 70., zabarwiony sztampowymi pieśniami, zostaje zastąpiony metaforycznymi tekstami eksplorującymi różnorodną tematykę. Same teksty śpiewane są na różne, często złożone sposoby i w tym samym rytmie, co instrumenty. Artyści tacy jak Miss Mel , Rakim , Chuck D , KRS-One i Warp 9 zrewolucjonizowali hip-hop, przekształcając go w bardziej dojrzałą formę sztuki, z wyrafinowanymi aranżacjami.Single Grandmaster Flasha The Message (1982) i Furious Five są podstawą świadomy rap .
Niezależne wytwórnie, takie jak Tommy Boy Entertainment , Prism Records i Profile Records, osiągnęły sukces na początku lat 80., wydając albumy w zawrotnym tempie, aby sprostać wymaganiom lokalnych stacji radiowych i klubów. Electro i rap to katalizatory ruchu hip-hopowego kierowanego przez takie grupy jak Cybotron, Hashim, Afrika Bambaataa , Planet Patrol, Newcleus czy Warp 9. W Nowym Jorku artyści współpracują z producentami i kompozytorami, takimi jak Arthur Baker, John Robie, Lotti Goldena i Richarda Schera, wymieniając w ten sposób wiele pomysłów, które pomogą w rozwoju hip-hopu. Niektórzy raperzy staną się nawet znani na mainstreamowej scenie pop. Udział Kurtisa Blowa w reklamie Sprite to pierwszy raz, kiedy raper pojawił się w reklamie. Piosenki Rapture przez Blondie i Christmas zawijania według nowego zespołu fali kelnerki są jednymi z pierwszych piosenek pop skorzystać z rapem.
Przed latami 80. hip-hop polegał na tym, co działo się lokalnie w Stanach Zjednoczonych. Ale od lat 80. zaczął rozprzestrzeniać się na kilkanaście innych krajów. Greg Wilson był pierwszym DJ-em, który na początku lat 80. przedstawił brytyjskiej publiczności hip-hopowe electro, wybierając instrumentalne lub dubowe wersje Nunk z Warp 9 ORAZ Boogie z Extra T, Hip Hop, Be Bop (Don 't Stop) autorstwa Man Parrish , Planet Rock and Dirty Talk .
Na początku dekady, B-boying został pierwszym aspektem kultury hip-hop, by dotrzeć do Japonii , Australii i RPA The breakdance załoga Black Noise już praktykujących przed debiutem rapu. Sidney Duteil zostaje pierwszym czarnym gospodarzem we Francji, który prezentuje program HIPHOP emitowany na TF1 w 1984 roku , pierwszy na świecie w tym gatunku. Hip-hop zawsze utrzymywał bliskie związki z łacińską społecznością Nowego Jorku. DJ Disco Wiz i Rock Steady Crew należą do pierwszych innowatorów Portoryko , łącząc w swoich tekstach angielski i hiszpański . The Mean Machine nagrali swoją pierwszą piosenkę, Disco Dreams , w 1981 roku, a Kid Frost z Los Angeles rozpoczął swoją karierę w 1982 roku. Cypress Hill powstało w 1988 roku w South Gate niedaleko Los Angeles. W japońskim hip-hop wydaje się, że pojawiły się Hiroshi Fujiwara, który powróci do Japonii i zacząć grać hip-hop w 1980 roku.
Nowa szkoła hip-hopuBiodrowego hop nowej szkoły wyznacza drugą falę hip-hop, które pojawiły się pomiędzy 1983 i 1984 z Run-DMC i LL Cool J . Podczas gdy hip-hop, który ją poprzedził (okres obecnie nazywany hip-hopem starej szkoły ), nowa szkoła rozwija się w Nowym Jorku . Nową szkołę oryginalnie charakteryzuje minimalizm prowadzony przez automat perkusyjny inspirowany muzyką rockową . Jest znany z rapowania i brutalnych komentarzy społeczno-politycznych. Te elementy kontrastują z obrazem, jaki niosą zespoły inspirowane funkiem i disco sprzed 1984 r. Nowi szkolni artyści tworzą krótsze piosenki, dzięki czemu łatwiej je transmitować w radio. Hip-hop stał się sukcesem, czego dowodem jest album Licensed to Ill of Beastie Boys (1986), który znajdzie się na pierwszym miejscu rankingu Billboard .
Złoty wiek hip-hopu„Złoty wiek” hip-hop , albo „złotego wieku” , występuje między połowie -1980s i późnych lat 1990 i jest określona przez jej różnorodności, jakości, innowacji i znaczenie. Z jego zawartością. W tekstach z tego okresu istnieje silny związek między afrocentryzmem a aktywizmem politycznym. Styl muzyczny jest eksperymentalny i wypełniony samplami . Artyści i grupy często związane z tym okresem to Public Enemy , Boogie Down Productions , Eric B. i Rakim , De La Soul , A Tribe Called Quest , Gang Starr , Big Daddy Kane i Jungle Brothers .
Wiek jest znany ze swojej innowacyjności – czas, w którym „wszystkie nowe single wymyśliłyby gatunek na nowo”, według magazynu Rolling Stone .
W 1990 roku , Fear of a Black Planet of Public Enemy przyjmuje krytyczną i publiczną sukces. Album odegrał kluczową rolę w popularyzacji hip-hop do głównego nurtu publiczności w 1990 roku, opisany przez Billboard jako „rok rap eksplodowała . ” Artykuły z innych gazet, takich jak Time i Los Angeles Times, przytaczają album ze względu na jego znaczenie na scenie.
MC Hammer odniósł sukces dzięki platynowemu, wielopłytowemu albumowi Please Hammer, Don't Hurt 'Em . Osiągnął pierwsze miejsce na listach przebojów , a jego singiel, U Can't Touch This , dotarł do pierwszej dziesiątki listy Billboard Hot 100 . MC Hammer stanie się jednym z najpopularniejszych raperów gatunku, a także odegra kluczową rolę w tym gatunku. Album przenosi rap na jeszcze wyższy poziom popularności. Jest to pierwszy album hip-hopowy, który został uznany przez RIAA za diamentową płytę , który przekroczył 10 milionów sprzedanych egzemplarzy. Pozostaje jednym z najlepiej sprzedających się albumów tego gatunku. W 2017 roku album sprzedał się w 18 milionach egzemplarzy. Wydany w 1990 roku Ice Ice Baby autorstwa Vanilla Ice jest pierwszym singlem hip-hopowym, który dotarł do rankingu Billboard . Osiągnął również pierwsze miejsce w innych krajach, takich jak Australia, pomagając w ten sposób popularyzować gatunek na całym świecie. W 1992 roku dr Dre opublikował The Chronic . Album ponownie popularyzuje amerykański gangsta rap z Zachodniego Wybrzeża, który staje się bardziej opłacalny niż jego rywal ze Wschodniego Wybrzeża; album zapoczątkował styl zwany G-funk , który później zdominował Zachodnie Wybrzeże.
Pomimo wsparcia afro-centrycznych stacji radiowych, hip-hop stał się jednym z najlepszych gatunków muzycznych połowy lat 90., który do 1999 r . sprzedał łącznie 81 milionów albumów. Późne lata 90. były świadkiem dominacji gatunku przez klan Wu-Tang , Diddy and the Fugees .
Rywalizacja Wschód/ZachódRywalizacja między wschodnim i zachodnim wybrzeżem oznacza klimat napięcia, który trwał od 1991 do 1997 roku i który zmusił raperów z zachodniego wybrzeża Stanów Zjednoczonych do tych ze wschodniego wybrzeża . Doprowadziło to do zabójstwa dwóch głównych artystów z obu obozów: Tupaca Shakura (z wytwórni Death Row Records ) w 1996 roku , a następnie The Notorious BIG (z wytwórni Bad Boy Records ) w 1997 roku.
Popularność hip-hopu nadal rosła w 2000 roku . Dr Dre pozostaje ważną postacią i wyprodukował The Marshall Mathers LP przez Eminema . Dre wyprodukował także album Get Rich or Die Tryin ' przez 50 Cent , który zajmuje pierwsze miejsce na liście Billboard 200 . W tym okresie hip-hop również trafia do głównego nurtu popu, szczególnie w pierwszym albumie z połowy 2000 roku, Nelly , Country Grammar , który sprzedał się w ponad dziewięciu milionach egzemplarzy. W 2000 roku cunk , pochodna południowego hip-hopu , zyskał ogromną popularność dzięki Lil Jonowi i Ying Yang Twins . Jay-Z reprezentuje kulturowy triumf hip-hopu.
Alternatywny hip-hop , który został uruchomiony w 1980 roku , a następnie spadł, powrócił na początku 2000 roku z nowym entuzjazmem publiczności dla muzyki niezależnej . Grupy i artyści tacy jak OutKast i Kanye West ponownie staną się popularne w tym okresie. Alternatywni artyści hip-hopowi, tacy jak The Roots , Dilated Peoples , Gnarls Barkley i Mos Def robią dużą różnicę. Album St. Elsewhere przez Gnarls Barkley, który miesza funk, neo soul i hip-hop, plasuje 20 th na Billboard 200 . None Shall Pass przez Aesop Skały (2007) został również dobrze przyjęty przez prasę i osiągnął 50 th miejsce na liście Billboardu .
W 2010 roku swój powrót ogłosili artyści ze złotej ery hip-hopu : Eric B. i Rakim , Pete Rock i CL Smooth oraz A Tribe Called Quest z ostatnim albumem, zatytułowanym We Got It From Here.... Dziękuję Ty 4 Twoja usługa .
Można wykorzystać antropologię i socjologię miejską, aby potraktować hip-hop jako kulturę miejską lub transnarodowy obiekt kulturowy. Hip-hop jest często postrzegany w sposób afrocentryczny ze względu na swoje historyczne pochodzenie, ale wielu współczesnych hip-hopowców nie jest czarnych lub nie twierdzi, że jest społecznością afrykańskiej diaspory. To raczej współczesny zglobalizowany kontekst daje początek dynamice przenoszenia czarnej muzyki, jak wyjaśnia Ailane.
Wczesnymi lokalnymi artystami undergroundowymi są Cora E. i Advanced Chemistry. Dopiero na początku lat 90. niemiecki hip-hop zyskał popularność dzięki grupom takim jak Die Fantastischen Vier i Rödelheim Hartreim Projekt. Niemiecki hip-hop czerpie z filmów i skupia się na elementach kulturowych, takich jak graffiti i breakdance, poza samą muzyką. Te filmy sprawiają, że miejscowi myślą, że rap to coś więcej niż muzyka. Scena hip-hopowa zaczęła dominować w latach 90 - tych . MTV nie istniało w tym czasie w Europie , a scena pozostała głównie w podziemiu. Co więcej, na kontynencie występuje znaczny niedobór klubów hip-hopowych.
Hip-hop w Belgii jest prowadzony głównie przez raperów rodzimych do Afryki i Włoch . BRC (Bruxelles Rap Convention) to pierwszy album rapowy w języku francuskim wydany w Belgii w 1990 roku. Wyprodukowany przez Defi-J i Rumky, wydany przez Indisc, łączy MCs Defi-J, HBB Band N Ko, Rayer (alias Carjack Ray , później członek grupy De Puta Madre ), Rumky i Shark. DJ Daddy K będzie również uczestniczył w produkcji niektórych tytułów, ale także w skreczach . Poruszone tematy to narkotyki , rasizm , niestosowanie przemocy , hip-hop, oszuści i inne tematy, takie jak miłość , uczucia i hiphopowa publiczność.
Jednym z czynników, który przyczyni się do rozwoju i popularyzacji kultury hip-hopowej w kraju jest obecność amerykańskich baz wojskowych na hiszpańskiej ziemi. Wojsko, zwłaszcza pochodzenia afroamerykańskiego , słuchało rapu w swojej bazie przez stacje radiowe i tak dalej. Fenomen muzyczny i jeden z jego fundamentalnych elementów, breakdance , pojawiły się mniej więcej w tym samym czasie w Madrycie, na początku lat 80. XX wieku . Stał się popularny w latach 1980-1981. Breakdance i hip-hop stały się popularne w całym kraju wraz z wydaniem amerykańskich filmów, w których breakdance był jednym z głównych problemów, takich jak Beat Street i Break Dance . Pierwsze graffiti w Hiszpanii pojawiło się również w pierwszej połowie lat 80. XX wieku .
Kultura hip-hop przybywa do Francji w listopadzie 1982 roku , około dziesięć lat po jego pojawienie się w Stanach Zjednoczonych , ze wycieczka Nowym Jorku Rap w Europie , która w dużej mierze dyfuzji tej kultury zewnątrz. Grafitti zaczęła się rozprzestrzeniać poprzez sześciokąta od roku 1983 , a zwłaszcza od lata 1984 roku, w którym pojawiają się pierwsze monety nad Sekwaną, prowadzone przez pierwszych francuskich taggers Bando jako Saperów 2, członkowie BBC, tych z Alphabétick Force, artysta graffiti Psyckoze itp. W 1983 roku na Place du Trocadéro w Paryżu spotkali się pierwsi breakaowcy, zarówno młodzi paryżanie, jak i mieszkańcy przedmieść, a pierwsze wieczory hip-hopowe odbyły się w takich klubach jak Bataclan DJ Chabin, wieczory Chez Roger Boîte Funk w Globo. . Rap i deejaying zaczęły więc rosnąć. Kultura hip-hopowa została po raz pierwszy spopularyzowana we Francji i rozprzestrzeniła się w całym kraju dzięki prowadzącemu, DJ-owi i muzykowi Sidneyowi , w tym programowi HIPHOP , nadawanemu w TF1 od stycznia doGrudzień 1984, to pierwszy na świecie całkowicie hip-hopowy. Był także pierwszym czarnoskórym gospodarzem telewizyjnym we Francji; co więcej, Festiwal l'Original 84-04 precyzyjnie wybrał uczczenie 20. rocznicy pojawienia się hip-hopu we Francji w 2004 roku, nawiązując do Sidney i HIP-HOP ; wydarzenie o niezwykle silnym znaczeniu symbolicznym dla światowej kultury hip-hopowej.
DJ Dee Nasty i Lionel D również nadają impetu tej kulturze w swoim hip-hopowym show w radiu Nova , Deenastyle , ale przede wszystkim organizując dzikie imprezy ("free jams", rodzaj francuskich imprez blokowych ) na ziemi niejasne de La Chapelle (Paryż) w 1986 roku. Do jego poznania przyczyniły się również kompilacje Rapattitude 1 i 2. Jednak dopiero pod koniec lat 80. i 90. hip-hop odniósł szeroki publiczny sukces na scenie i na płycie, w której stał się głównym graczem dzięki pojawieniu się grup takich jak Suprême NTM , IAM , Assassin. , Nec. Plus Ultra , Les Little , Democrats D , Tout Simply Noir , Ministère AMER , Timide et Sans Complexe , New Generation MC , Wise Poets of the Street czy MC Solaar , SLEO, Destroy Man, EJM czy Saliha, którzy wydali swoje pierwsze płyty. ten16 maja 2001300 działaczy hip-hopowych, w tym KRS-One , przedstawiło ONZ w Nowym Jorku deklarację pokoju hip-hopowego ( The Hip Hop Declaration of Peace ).
W Japonii hip-hop jest bardziej znany jako J-rap, ale jest również określany jako japoński rap, japoński hip-hop lub j-hip-hop) to gatunek muzyki zapoczątkowany przez muzyka Hiroshi Fujiwarę po jego powrocie. w Japonii na początku lat 80 - tych . Na początku hip-hop nie wzbudzał większego zainteresowania wśród głównych japońskich wytwórni. W rezultacie japoński hip-hop oferuje reprezentację globalizacji kulturowej, gdy staje się popularny pomimo krytyki ze strony głównych wytwórni i mediów drukowanych. Historia pokazuje, że zainteresowanie gatunkiem rośnie tylko dzięki chęci zrozumienia. W Japonii tę motywację do reprezentowania indywidualności charakteryzuje breakdance , jeden z najważniejszych nurtów hip-hopu tamtych czasów.
Wielka iskra emanowała z japońskiego hip-hopu w 1983 roku, kiedy breakdance pojawił się w Tokio w filmach i występach scenicznych; na długo przedtem na imprezach w Tokio grano amerykańskie piosenki hip-hopowe. Według Takagi Kan, pierwszej generacji japońskich MC: „Nie wiedziałem, co mnie pociąga w rapie i DJingu … ale w breakdance i graffiti można było to zrozumieć wizualnie. A raczej było to tak krystalicznie czyste, że powiedziałeś: „ Wow , to jest fajne” [kakoii] . Z rapem i DJ-em nie wiedziałem, co jest fajne. Taniec tworzy efekt wizualny, który każdy może zrozumieć, kiedy zaczynasz tańczyć, nie ma bariery językowej. Breakdance naprawdę zapoczątkuje japoński hip-hop. "
Hip-hop Quebec lub rap Québ „jest wzajemnie pod wpływem francuskiego rapu i amerykańskich . Gatunek wywodzi się z ruchu hip-hopowego zapoczątkowanego lokalnie między jesienią 1979 a zimą 1980 przez pionierów, takich jak Andrew Carr, Butcher T i Mike Williams. Z drugiej strony, pierwsze kawałki hip-hopu z Quebecu pojawiły się w latach 80. , po amerykańskiej fali hip-hopowej . The 45 rpm czyni rap humorystycznej grupy Rock et Belles Oreilles , wydany w 1985 roku, będzie bardzo udany. Grupa Mouvement rap, francuskojęzyczna, znacząco przyczynia się do lokalnego boomu dzięki piosence MRF , która jest próbą kiełkowania kultury hip-hopowej we francuskojęzycznej części Kanady oraz w Quebecu. Raper z Quebecu KC LMNOP odniósł komercyjny sukces na początku lat 90. piosenką Ta yeul '(żyj swoim życiem i pozostań przy życiu) , wydaną na płycie Ta yeul . W Dubmatique grupy album La siła zrozumieć , opublikowana w 1997 roku, przyciągnął zainteresowanie branży muzycznej po sprzedał 150.000 egzemplarzy. W ślady Dubmatique idą inne grupy, takie jak LMDS i La Constellation , i pojawią się kolejne albumy z tego samego gatunku.
W 2006 roku Manu Militari narzucił się swoim albumem Voix de fait, który popycha hip-hop w stronę bardziej świadomego i politycznego wymiaru. Zlipiec 2009, Jo le Zef i Filigrann organizują Word Up! Bitwy transmitowane przez Internet. Ten ruch słownych potyczek a cappella z gotowymi tekstami szybko zyskuje na popularności. Bitwy ujawniają kilku artystów i sprawiają, że hip-hop z Quebecu jest znany francuskiej publiczności (Francuzi podjęli koncepcję razem z rywalami Rap). Udział Dramatik (muzion), prawdziwych weteranów rapowej gry, w Wordup!11 potwierdza wagę tego ruchu. Słowoup! w ten sposób daje drugi oddech ruchowi hip-hopowemu Quebecu.
Od 2010 roku grupa Alaclair Ensemble , w skład której wchodzą KenLo, Maybe Watson, Claude Bégin, Eman, Ogden AKA Robert Nelson, Mash i Vlooper, wyróżnia się eklektycznymi produkcjami, absurdalnymi tekstami i ukłonami w stronę historii Quebecu . Inne grupy próbują przełamać stereotypy w kulturze hip-hopowej Quebecu . Z powodu odrodzenia hip-hop zmienia swoje tempo o nową niszę o nazwie „piu piu” , czyli „piou-piou” , co sprzyja odkrywaniu eksperymentalnych beatmakerów .
Kultura hip-hopowa łączy cztery główne środki wyrazu: rap , deejaying , graffiti i breakdance . Beatbox to sub-oddział hip-hop, to jest związany z rapem i jako DJ. Te sposoby ekspresji artystycznej istniały oddzielnie przed powstaniem ruchu hip-hopowego. Ponownie zjednoczeni w latach 70. , zrodziły prawdziwy stan umysłu z własnymi kodami: wartościami, postawami, stylem ubierania się i kulturami miejskimi .
Muzyka hip-hopowa ma dwa aspekty: produkcję (zwaną również „beatmaking” ) i rapową śpiew (zwaną też „emceeing” lub „MCing” (od MC, Master of Ceremony). Beatmaking często można pomylić z deejayingiem. Z prostego powodu że oba są częścią podkładu muzycznego (lub rytmu ) używanego przez MC do rapowania.
Deejaying (DJ lub DJaying) polega na odtwarzaniu płyt jednocześnie, przez ich mieszanie i ich modyfikacji. DJ wykorzystuje do tego różne techniki, takie jak drapanie , cięcie, drapanie dziecka lub kraba. Niektórzy DJ-e ruchu są teraz znani w świecie hip-hopu, tacy jak Kool Herc , Afrika Bambaataa , Grandmaster Flash , Grand Wizard Theodore czy Jazzy Jay. Kilku DJ-ów jest teraz gwiazdami, takimi jak DJ Premier , były kolega z drużyny Guru w grupie Gang Starr , DJ Craze, który wygrywał turniej po turnieju, Dee Nasty , pierwszy francuski DJ ruchu hip-hopowego w latach 80. i DJ Clue, który dzięki swoim mixtape'om jest pierwszym DJ'em sceny hip-hopowej, który sprzedał ponad milion płyt.
Rap (MCing lub emceeing) jest staccato mowę ( przepływ ), składające się ze słów często obrazowany, asonacja i aliteracja bogaty. Pod wpływem wznoszenia toastów i prekursorów w jazzie czy rocku odnosi tak wielki sukces, że muzykę hip-hopową porównuje się czasem do rapu. MC to nazwa, która określa tego, kto animuje wieczory lub demonstracje, ale także określa raperów. Inicjały MC odpowiadają w języku angielskim Master of Ceremony lub Microphone Controler . Pierwsi DJe zachęcali do tańca publiczność przybyłą na imprezy. Niemniej jednak, jeden z nich, Grandmaster Flash, był tak zajęty odtwarzaniem swoich płyt i słuchaniem ich, że wkrótce stało się konieczne, aby zatrudnił dwóch przyjaciół, aby kibicowali mu za niego. Wkrótce pierwsi raperzy poczuli chęć opowiedzenia czegoś więcej i zaczęli „wyzwolić wiedzę” o getcie i swoim codziennym życiu.
Pierwsze grupy rapowe miały styl imprezowy, teksty były następnie przerywane staromodnymi onomatopei , bardziej muzykalnymi ze względu na ważniejszą obecność DJ-a w tamtym czasie. Rap stopniowo ewoluuje w kierunku bardziej świadomego stylu, przede wszystkim z The Message autorstwa Grandmaster Flash i Miss Mel . Później, z grupami takimi jak Public Enemy, dyskurs stał się bardziej radykalny. Potem, w końcu, pochodzenie kilku raperów z lokalnych gangów wyprodukowało gangsta rap pod koniec lat 80 - tych . Kilka lat później styl Zachodniego Wybrzeża został zaprezentowany szerokiej publiczności z grupą Niggaz With Attitude (NWA) i ich albumem Straight Outta Compton , a także grupami takimi jak Compton's Most Wanted , Above The Law, South Central Cartel czy Cyprysowe wzgórze . Pierwszym MC, a przynajmniej takim uważanym za takie, jest Coke La Rock . Wśród innych raperów i grup rapowych wyznaczających początki rapu można wymienić: KRS-One , Grandmaster Flash , Run-DMC , MC Hammer , Beastie Boys , LL Cool J , Sugarhill Gang , Big Daddy Kane , Afrika Bambaataa czy jeszcze raz Public Enemy , a we Francji: MC Solaar , EJM oraz grupy IAM , NTM , Assassin , Ministère AMER , Les Little, Timide et Sans Complexe , Les Sages Poètes de la Rue i Ideal J , Fonky Family , La Cliqua , Secteur Ę , snajper , Lunatic lub połączenie Scred . W objawieniu czarnego świata raperów jak Awadi , Smokey, a zwłaszcza w mieszaniu rapu z potocznym jak Wolof, Ewegbe, noushi.
Beatmaking odbywa się często za pomocą programów lub specjalistycznego sprzętu, chociaż w pierwszym MC rapować na jakimś instrumentalnej utworu pętlą. Beat skomponowano więc z sampli płyt. Bicie może składać się z trzech części: Bassline (forma, że bas w Instrumental), melodii (głównej linii, który będzie przyciągać uwagę), a Dobosz (odgłosy bębnów - „perkusja”), ale kreatywność jest na porządku dziennym i nie ma ustalonych reguł. Wielu twórców bitów woli używać sampli z różnych źródeł i mieszać je ze sobą, aby stworzyć melodię, ale równie dobrze można komponować w całości.
Ludzki beatbox reprezentuje kilka gatunków muzycznych stworzonych za pomocą głosu, gardło i nos. Wynaleziona przez Douga E. Fresha , odniosła wielki sukces w latach 80., zanim wróciła pod koniec lat 90. Jednym z najsłynniejszych beatboxerów jest Rahzel , były członek The Roots , którego najsłynniejszą piosenką jest If Your Mother Only Knew ( na albumie Make The Music 2000 ) łączył „beat i głos w tym samym czasie”. Podobnie jak inne dyscypliny kultury hip-hopu, beatbox ma planetarny rezonans, od Killa Kela w Wielkiej Brytanii , od Saïan Supa Crew, przez Ezrę we Francji, po Austriaków w Bauchklang . Wiele konkursów odbywa się każdego roku, zarówno we Francji, jak i gdzie indziej.
Dusza hip-hop to gatunek sam w sobie, rodzi się z połączenia śpiew duszy lub RnB i hip-hopu, która jest skrzyżowanie z nową parą jack oraz neo soul (lub nu soul). Mary J. Blige nosi więc od swoich początków tytuł Królowej Duszy Hip Hopu, a także Erykah Badu nazywana „Królową Neo-Soul” .
Breakdance , aby wykorzystywać preparat Ailane cielesnej ekspresji hip. Taniec ten charakteryzuje się atletycznym wymiarem, łączącym płynność i szerokie ruchy, które są nieustannie przerywane, aby zrobić miejsce dla kolejnych. Termin breakdance pochodzi z mediów, a właściwe określenie tego tańca to b-boying. Tancerze są również nazywani breakers lub B-boys (B-girls dla tancerzy), przy czym B oznacza przerwę. W 1970 roku pojawił się Locking z twórcą Donem Campbellem z zachodniego wybrzeża Stanów Zjednoczonych . Będzie częścią legendarnej grupy: The Lockers. Program telewizyjny Soul Train odgrywa kluczową rolę w transmisji jego tańców, ponieważ jest to pierwszy raz, gdy są widziane w telewizji. Mniej więcej w tym samym czasie, w 1978 roku , Boogaloo Sam wynalazł popping i grupę Electric Boogaloo Lockers. Blokowanie i popping są częściej określane jako style funk. Pojawił się jako taniec w hip-hopie z lat 80. w Nowym Jorku. We Francji w 2003 roku powszechnie nazywano to „nowym stylem”, terminem komercyjnym . To przede wszystkim taniec klubowy, bo narodził się w klubach, w czasach, gdy mniejszości etniczne i gejowskie podlegały licznym segregacjom (zob. Paryż płonie ). Dzisiaj Tańce te zostały wyeksportowane w świat dzięki Internetowi, imprezom tanecznym ( bitwy ) i tancerzom, którzy podróżują po świecie, aby je transmitować.
Grafitti to zjawisko wszechobecne w krajobrazie miejskim. Graffiti pozwala graficiarzowi (lub graficiarzowi lub „instalatorowi” ) zmienić jego otoczenie i oznaczyć swoje meble uliczne. Wykonywana zawsze przy użyciu puszek aerozolowych , czasem aerografów , jej praktyka wymaga umiejętności i treningu oraz stanowi prawdziwą technikę artystyczną. Wiąże się to z wieloma pojęciami plastycznymi (stylizacja, geometryzacja, równowaga itp.), ale można je również znaleźć w odniesieniu do innych dziedzin artystycznych ( grafika komputerowa , fotografia , komiks , itp.). Graffiti jako sposób artystycznej ekspresji niesie również przesłanie buntu. i emancypacja. Często reprezentuje poszukiwanie uznania, wyzwanie do pokonania lub ekskluzywny środek wyrazu .
Tag i graffiti to sztuka pisania, reprezentacja liter i słów z poszanowaniem określonych kodów. Wiele stylów tagu i graffiti powstało z obserwacji drukowanych czcionek w gazetach, reklamach, a następnie modyfikowania ich w celu nadania im wyrazistości, stylizacji. Różnica między tagiem a graffiti to kwestia wymiarów: tag jest podpisem jednowymiarowym, składa się tylko z linii, z liter o grubości nie większej niż linia. Graffiti jest również podpisem, podobnie jak tag, ale reprezentowanym w dwóch lub trzech wymiarach: i w tagu (na przykład pionowy pasek zwieńczony punktem) staje się prostokątem zwieńczonym kołem lub na przykład równoległościanem zwieńczonym piłką . Od 2D lub 3D reprezentacji tagu, artyści grafficiarze dodawali do swoich liter ornamenty (np. korony), potem postacie, pejzaże, niemające innych ograniczeń niż malarskie, aż po pewne współczesne graffiti, niemal abstrakcyjne dzieła niemożliwe do rozszyfrowania dla laika. Dostrzegamy jednak zdumiewające zjawisko, naturalne narodziny lokalnego stylu w każdym kraju świata. Z łatwością odróżnimy styl hiszpański od holenderskiego, niemieckiego czy francuskiego. Wydaje się zatem, że graffiti podlega różnym zasadom produkcji w zależności od kraju.
Chociaż hip-hop jest przede wszystkim zainwestowany w środowisko męskie, kobiety przyniosły, zwłaszcza w muzyce, ożywienie w zakresie liryki, ale także w zakresie flow i tematów poruszanych w piosenkach. W ten sposób stopniowo udało im się znaleźć dla siebie miejsce, pomimo rażącej niższości liczebnej. Z drugiej strony wizerunek kobiet na scenie rapowej jest generalnie niepochlebny w porównaniu z niektórymi teledyskami, w których często wydają się one skąpo odziane, co uwydatnia w ten sposób znaczny seksizm . Jest to tym bardziej rażące w mainstreamowym hip-hopie, gdzie klipy pojawiające się w MTV (i innych) dużo bawią się seksistowskimi obrazami, takimi jak „zdziry, które myją samochody” . Natomiast teksty undergroundowego rapu, choć często są seksistowskie (w szczególności używające słownictwa homofobicznego), przywołują także „siostry” i ich specyficzną kondycję (przemoc domowa, macierzyństwo, pokoje odwiedzin itp.). Koncepcję solidarności wykluczoną z hip-hopu okrzykniętą przez media głównego nurtu, ale którą znajdujemy na przykład w LIM i raperów, których był w stanie wyprodukować (zwłaszcza w albumie Rap o Féminin , czy w albumie solo Verda , od Mik'yi.
W Stanach Zjednoczonych raperzy tacy jak Eve , Heather B, Bahamadia , Lil'Kim Jean Grae , Missy Elliot , MC Lyte , Lauryn Hill , The Lady of Rage, czy nawet Foxy Brown udowodnili, że kobiety hip-hopu n mężczyzn nie mają czego zazdrościć, niektórzy należą do głównie męskich grup ( Ruff Ryders , The Fugees , Digable Planets). Od początku 2010 roku byliśmy świadkami odrodzenia kobiecego rapu, w szczególności dzięki olśniewającym sukcesom Nicki Minaj , której styl i wiele aspektów jej osobowości przywróciło zainteresowanie kobiecym rapem; a niektórzy raperzy odnieśli pewien sukces, jak Iggy Azalea , Azealia Banks , Young AD czy Cardi B .
We Francji, możemy zacytować raperzy Saliha (Compilation Rapattitude vol. 1 , jej dwa albumy Unikalne w 1992 roku , a Stanowczo kobiece w 1994 roku), B Miłość (maxi Lucie i Rapattitude vol. 2 ), Melissa Kaulitz, Lady Laistee , Sté Strausz , Casey (blisko grupy La Rumeur ), Keny Arkana , Diam's , Ucci Why, Chilla, Shay, Ek-tomb (w tym kuzynka 2Bal), Sista Cheefa (była redaktorka fanzinu Yours, a która oznacza duchy, choć oficjalnie wydała tylko jeden utwór, Les flames de la rire , na kompilacji Lab'Elles , zainicjowanej przez Barclay Records w 1996 roku, Princess Aniès … Ta ostatnia jest również częścią mieszanego duetu Les Spécialistes . Doréa (SisDee), Lady Jazzamufin, chociaż piosenkarka u podstaw (jazz, soul, reggae…), również rapuje i twierdzi, że jest częścią kultury hip-hopowej.
Ruch hip-hopowy niósł przesłanie Afrika Bambaataa i Zulu Nation które opowiadały się za wartościami : „Pokój, miłość, jedność i dobra zabawa” (co James Brown zrobi jako tytuł jednej ze swoich piosenek) lub „pokój, miłość, jedność i dobra zabawa”, ale także szacunek dla innych i jedność narodów. Jak mówią Laplantine i Nouss, hip-hop może reprezentować miejsce krzyżowania się, w którym współczesne problemy łączą się z siłami przodków, reagując na siebie. Hip-hop jest zatem pierwotnie kulturą pacyfistyczną, opowiadającą się za wielorasowością. Jest też element ukryty, zawarty w każdej z dyscyplin: przekraczanie samego siebie. Rzeczywiście, czy to w tańcu, graffiti czy muzyce, wykonawca jest zapraszany do doskonalenia się, aby za każdym razem uzyskiwać lepszy i bardziej satysfakcjonujący wynik oraz za każdym razem przesuwać własne granice .
Te uniwersalne wartości są historycznym początkiem ruchu hip-hopowego, nawet jeśli skala i zróżnicowanie ruchu z pewnością utrudnia globalną analizę wartości. Oprócz tych przesłań zachęcających do samodoskonalenia, uniwersalnych wartości hip-hopu można również szukać w zdolności hip-hopu do rozwijania społeczeństwa poprzez rykoszet. We Francji jednym z przejawów zdolności hip-hopu do zmiany społeczeństwa jest pojawienie się we Francji pierwszego czarnoskórego prezentera telewizyjnego, co jest historycznym krokiem; Chodzi o Sidneya , którego HIPHOP show jest jednocześnie pierwszym na świecie show all-hip-hopowym.
Hip-hop, także w konfrontacji z kulturą dominującą, jest miejscem wymiaru „opornej subkultury”. Jak wskazuje Osumare, ludzie wyznający wartości hip-hopu, a zwłaszcza jego debaty, często padają ofiarą marginalizacji społecznej, a tym samym walczą o lepszą integrację, dla siebie i dla innych. Ailane widzi nawet wojowniczy wymiar tych ruchów ze względu na działania mające na celu pomoc młodzieży ulicy.
Wiele magazynów czy gazet na całym świecie relacjonuje kulturę hip-hopową, na przykład Ego trip czy URB są jej częścią.
We Francji istnieje wiele magazynów o hip-hopie i rapie, w szczególności l' Poster , RER , Radikal , Get Busy , The Source , Groove Magazine , Rap Mag , Rap Us , 5styles , Don't Stop , Rap Addict i Planet Rap . Wszystkich tych brakuje. Dwa magazyny, takie jak RAP R&B i Da Vibe, które również mają swój webzine, wciąż są w wiadomościach . Nastąpiła fala wolnych mediów, w sieci lub w druku. Jeśli chodzi o fanziny , zwróć uwagę na powrót Down With This , poświęconego francuskiemu hip-hopowi (1993/1999) w sieci od5 maja 2012 r..
Pierwszym hip-hopowym audycją radiową była Mr. Magic's Disco Showcase na antenie WHBI 105,9 FM, Nowy Jork , około 1979 roku.
W Francji , darmowe Radia ukazał się w 1981 roku, datę Françoisa Mitterranda pierwszej kadencji . Pierwszymi francuskimi DJ-ami, którzy grali rap, byli funkowi DJ-e tamtych czasów, tacy jak Sidney (Radio 7) i Dee Nasty (Carbonne 14), a następnie między innymi Cut Killer. Radio Nova będzie wzorcowym radiem dla hip-hopu. W połowie lat 90. tak zwane „ogólne” radia, takie jak Skyrock , „zmonopolizowały” ten ruch, stopniowo sprowadzając go do jego najbardziej „ ogólnopublicznej ” części. Stacje radiowe, takie jak Générations (radio) , Fréquence Paris Plurielle (w Paryżu) lub Booster (w Tuluzie) oferują bardziej szczegółowe programy na ten temat. Libertariańskie radio z programem hip-hopowym Réveil (nadaje m.in. polityczny rap ).
Wraz z nadejściem Internetu w latach 2005-2010 narodziło się wiele nowych programów. Fani hip-hopu i webziny uruchomili własne media, takie jak hip-hop Session i jej program o tej samej nazwie lub Welcome To The G Point w Common Wave Radio.
W telewizji temat hip-hopu przypisywany jest kanałom takim jak MTV i Trace Urban . We Francji jest przyznawany kanałom takim jak M6 ( M6 Music Black i RapLine ) oraz OFive.TV.