Francuski hip-hop , czyli francuski rap , to muzyczny trend hip-hopu, który pojawił się we Francji w połowie lat 80., głównie nadawany w pirackich radiach. Stało się popularne w następnej dekadzie wraz z pojawieniem się pierwszej lub drugiej generacji grup lub raperów takich jak MC Solaar , Suprême NTM , Lionel D , IAM , Assassin , Les Little , Soon E MC , Dee Nasty , Soul Swing , EJM , Destroy Man & Jhonygo, Saliha (rap) , Sens Unik , Nec Plus Ultra , New Generation MC , Ministry AMER , Simply black , Democrats D , Shy and Without Complex , Ideal J i Mądrzy Poeci ulicy dla pierwszego pokolenia późne lata 80. - 90., a także artyści tacy jak La Cliqua , Ménélik , Alliance Ethnik , Fabe , Secteur Ę , Oxmo Puccino , Busta Flex , Time Bomb , Fonky Family , Ęrsenik , X-Men , Lunatic , 3 e Eye , straw Dogs , Scred connection , Clinic , Expression Direkt , Mafia Trece , La Brigade , 113 , Rumor , Mafia k1 Fry itp. dla drugiej generacji tego pół dekady pomiędzy 1990 - 2000 często nazywa to pokolenie, The Golden Age of francuskiego rapu .
Nieustannie inspirowany raperami zza Atlantyku, zyskał własną osobowość, oscylującą między postulatami społeczno-politycznymi, pozytywnymi lub świątecznymi przekazami i komercyjną pokusą.
Pojawienie się rapu we Francji datuje się na wydanie Rapper's Delight , pierwszego światowej sławy tytułu rapowego wydanego wwrzesień 1979przez amerykańską grupę Sugarhill Gang . Jeśli jednak w Stanach Zjednoczonych rap był przede wszystkim praktyką miejską, która następnie rozprzestrzeniła się w mediach, proces ten został odwrócony we Francji: według naukowca Sébastiena Barrio rap „najpierw przeniknął do mediów, a następnie rozprzestrzenił się na przedmieścia i dzielnicach w niekorzystnej sytuacji, w skrócie na ulicach. " Wydaje się, że w roku 1984 z kanału TF1 , która nadaje program o nazwie HIPHOP prowadzony przez Sidney , który spopularyzował się po raz pierwszy we Francji kulturę hip-hop, w tym rap i gdy ten zostaje zatrzymany pod koniec rap był wtedy uważany za modę na spadek. Trzeba też wspomnieć o wysiłkach Bernarda Zekri , wówczas młodego dziennikarza bliskiego magazynowi Actuel , który zbudował mosty między Nowym Jorkiem a Paryżem organizując pierwszy we Francji koncert hip hopowy z New York City Rap Tour i produkując płyty muzyczne . takie jak Change the beat (przemianowana we Francji na Une dirty histoire ) (Beside i Fab Five Freddy , 1982), The Wildstyle (Time Zone/ Afrika Bambaataa , 1983) i Odeon (Beside i Bernard Fowler , 1983).
W latach 80. kilku różnych artystów bez większego związku z kulturą hip-hopową wydało tytuły rapowe lub zawierające rapowane partie: każdy z nich robi (co lubi) ( Chagrin d'amour , 1981), Vacances, zapominam o wszystkim ( Elegance , 1982), La Danse des Mots ( Jean-Baptiste Mondino 1983), Paris Latino ( Bandolero , 1983), Czym on (bardziej niż ja ten murzyn tam?) ( Krootchey , 1984), Czarna piłka Wally ( François Feldman , 1984) czy ja jestem wydobywany ( Gérard Jugnot , 1985).
Jednak poza mediami, paryska scena rapowa pojawiła się już dzięki cotygodniowym popołudniowym sesjom z otwartym mikrofonem w Bataclan w latach 1982-1983 i La Grange-aux-Belles w latach 1983-1987 prowadzonym przez DJ Chabina . Znajdziemy Daddy Yod , Destroy Man , Domy Rapper T, Gary Gangster Beat , Jhony Go , JND, Lionel D , Mikey Moseman , Mystic Man, Pablo Master , Richy itp. W wolnych dżemy organizowane w Chapel odpadów ziemi w 1986 roku przez Dee Nasty pozwalają również pewną emulację między raperami (MC Shooz, Lionel D , Jhony Go , MC Żelaza 2, Zniszcz Człowiek , etc.) wieczorami Chez Roger Boite Funk w Globo od 1987 do 1988 wystawiają wielu raperów, którzy później staną się znani w mediach ( Nec Plus Ultra z Assassin , Lionel D , New Generation MC , Saliha (rap) , Sheek , Shy & Sans Complexe , itp.). Dystrybucja rapu w mediach we Francji opiera się najpierw na Radio Nova , pirackim radiu utworzonym w 1980 roku i specjalizującym się w muzyce nowej i eksperymentalnej, ale także na cotygodniowych audycjach rapowych, takich jak Radio 7 z Rapper Dapper Snapper prowadzone przez Sidneya (1981-1984). , potem 1986) lub z Ben NY Show na RDH prowadzonym przez Dee Nasty i Bad Benny (1982-1984).
Później, w latach 1988-1990, Radio Nova poświęciło cały program rapowi ( Deenastyle ) prowadzonemu przez Lionela D , który później został uznany za ojca chrzestnego francuskiego rapu , i przez Dee Nasty . Prawdziwa rywalizacja raperów toczy się podczas Deenastyle , w tradycji hiphopowej podróży ego. Wielu raperów, takich jak Assassin , Criminal Posse ( SLEO ), EJM , The Little , MC Solaar , Moda, New Generation MC , Puppa Leslie , Rico , Saxo , Styler ( Passi ), Suprême NTM , a nawet Timide & Sans Complexe występuje na żywo improwizacje muzyczne i słowne (tzw. freestyle).
W Marsylii, w 1986 roku, Akhenaton i Kheops utworzyli grupę Lively Crew z NMB, MCP One i Sudio. Grupa odbywa się w dniu23 marca 1986w MJC Corderie w Marsylii, podczas festiwalu ragga-reggae na zaproszenie Massilia Sound System . Na scenie występuje tylko trzech członków: Kheops, Akhenaton (rapujący po angielsku) i Sudio . Zawsze z Kheopsem , w następnym roku Lively Crew ma tylko dwóch członków: Akhenatona i Kheopsa. Następnie wraz z Shurik'nem i Kephrenem założył grupę B-Boy Stance, która w 1988 r. przekształciła się w IAM wraz z pojawieniem się w tym samym roku Imhotepa i Freemana . W tym samym czasie ich pierwsze dyskograficzne występy miały miejsce na utworze This is the B Side , stronie B winylowego Let's Make Some Noise autorstwa Choice MC dlatego tylko Akhenaton który został powołany w tym czasie pod nazwą Chill Phil pozach na tym kawałku, co czyni go pierwszym francusko-amerykański rap featuring wydany w 1988 roku . Pod koniec lat 80. powstała rapowa grupa Soul Swing & Radical , początkowo składająca się z Fafa Larage (wtedy Dope Rhyme Sayer), DJa Rebela i Def Bonda (Grand Organizer DEF).
Początek lat 90. był bogaty we francuski rap, kiedy wydano dziesięć francuskojęzycznych albumów, których artyści wyraźnie twierdzili, że są rapem. Najbardziej znanym artystą był wówczas MC Solaar , „który swoim świeżym i nowym stylem, opartym na poezji, pomógł uczynić rap wiarygodnym i popularnym we Francji, zarówno w oczach opinii publicznej, jak i mediów. " Jej album Kto sieje wiatr zbiera tempo obrotu w 1990 roku to sukces sprzedając się w ponad 400.000 egzemplarzy. Inni artyści również odniosą prawdziwy sukces ( NTM , IAM , Assassin ) lub zyskają względną sławę (Bouducon Production, Destroy Man, EJM , Lionel D, Little MC, Ministère AMER , Saliha (rap) , Sens Unik , Timide and Without Complex) . Media o rapie kontynuują także program „Rapline” stworzony w 1990 roku i prezentowany przez Oliviera Cachina , który zajmuje się amerykańskimi i francuskimi wiadomościami o rapie; pokaz weźmie udział w pojawieniu się wielu artystów i pozostanie na antenie przez trzy i pół roku. Kompilacja Rapattitude autorstwa DJ Dee Nasty zaprezentuje niektórych z najważniejszych artystów dekady, takich jak NTM , IAM czy Assassin . W ślad za tymi artystami pojawią się także główni beatmakerzy , tacy jak Cut Killer czy Jimmy Jay .
Mnogość artystów i albumów (akademicki Karim Hammou wymienia w ten sposób około 450 albumów rapowych wykonywanych po francusku i dystrybuowanych na terytorium Francji w latach 1990-2004) świadczy nie tylko o różnorodności francuskiego rapu, ale także o zróżnicowanym docenieniu artystów na ich terenie. odpowiednie kreacje. Naukowiec Laurent Béru relacjonuje zatem, że między różnymi artystami z ich pierwszych rekordowych sukcesów w latach 90. dochodzi do rozłamu między tymi, którzy szerzą pozytywny dyskurs nadziei, a tymi, którzy odrzucają „konformistyczny konsensus” i propagują wezwania do buntu (choćby tylko intelektualny), ten ostatni na ogół można łączyć z tak zwanym nurtem „hardcore”. " To rozróżnienie nie ustąpi dziś. Połowa dekady 1990-2000 to wyłonienie się grup z niezależnych struktur produkcyjnych. Niektórzy odniosą pewien sukces, wśród najbardziej znaczących można zacytować Cliqua czy później Lunatic . To właśnie w tej perspektywie niezależności rozwija się scena znana jako Rap Conscient, a artyści, tacy jak Rumeur, wyłaniają się, podążając ścieżką, którą otworzył Assassin . W szczególności jeden kolektyw, Red Devils Time Bomb , z Yusiness the X-Men, Pit Baccardi , Oxmo Puccino , Lunatic , na zawsze zrewolucjonizuje francuski rap. W tym czasie melodie były często samplowane, a raperzy wykorzystywali je za pomocą rymów często w „é” po prostu umieszczanych w szesnastu taktach. Time Bomb zaznacza tę dekadę, łącząc w formie techniczne pismo grające na asonansach i aliteracjach; iw zasadzie za pomocą fikcji. Ten styl pisania rozpowszechnił się następnie we francuskim hip-hopie.
Pewna rywalizacja między Paryżem a Marsylią, zrodzona z opozycji często tworzonej między NTM i IAM, tworzy emulację w społeczności hip-hopowej w tym okresie . Dodając do tego sukcesy komercyjne, takie jak MC Solaar, a także nadejście niezależnej sceny naznaczonej projektem Time Bomb , przemysł nagraniowy coraz bardziej interesuje się francuską sceną rapową, podczas gdy do tego czasu pozostawała ona stosunkowo ostrożna . Niektóre kolektywy, które podpisały kontrakt major jako Sektor Ę, odniosły ogromny sukces. Pojawiła się wtedy pewna liczba specjalistycznych magazynów, a my widzieliśmy pojawianie się projektów zbiorowych w postaci kompilacji takich jak L 432 czy nawet pierwszorzędnych projektów w stylu Time Bomb . Pod koniec lat 90. w Ile-de-France pojawiło się wiele genialnych grup lub kolektywów, takich jak Ęrsenik , ATK , La Caution , Mafia K'1 Fry , Mafia Trece , sektor Ę , Scred Connexion lub, w Marsylii, z Fonky Family. . Sześciokątna scena rapowa rozwija się również poza Paryżem i Marsylią, w szczególności z grupą KDD w Tuluzie czy grupą NAP w Strasburgu . Francuski rap okresu 1990-2000 jest estetycznie zdominowane przez wpływ na nowojorskiej szkole , a East Coast styl charakteryzuje próbek z jazzem czy duszy na regularnych rytmów 90 BPM zwany także Boom Bap , cały ozdobiony scratchs . Niektóre grupy dodają wpływy afrykańskie lub azjatyckie, w szczególności IAM . Jednak inni artyści, tacy jak Ministère AMER, woleliby czerpać swoje wpływy ze stylu Zachodniego Wybrzeża charakteryzującego się bardziej nonszalanckimi przepływami i instrumentalnymi, wykorzystując w szczególności pętle syntezatora lub gitary basowej .
Pojawienie się ważnego rynku rapu we Francji pod koniec dekady 1990-2000 przynosi pojawienie się nowych artystów, którzy wyznaczą początek następnej dekady. Można wymienić w szczególności Rohff , Booba , La Fouine , 113 , Disiz , Diam's , Kamelancien , Kery James , Mafia K'1 Fry , Nessbeal , Psy 4 de la rime , Rim'K , Sefyu , Sinik , Sniper czy Soprano . Estetyka francuskiego rapu lat 2000 ewoluuje, stopniowo zanikają skrecze i wolimy breakbeaty Boom Bap z szybszymi i urywanymi rytmami, a w instrumentach bardziej inspirowanych muzyką elektroniczną . Po 2005 roku, pod wpływem czołowych artystów, takich jak Booba ' Rohff czy La Fouine , styl Dirty South zacznie się narzucać swoim wizerunkiem Gangsta. W tym samym czasie na przestrzeni dekady rozwinęła się scena tzw. „street rapu” , charakteryzująca się minimalistycznymi instrumentami, a której teksty odzwierciedlają codzienne życie getta, przemoc i handel narkotykami. W tym nurcie uczestniczą artyści tacy jak Alibi Montana , LIM , Tandem czy Ghetto Fabulous Gang .
Ta dekada jest postrzegana przez niektórych entuzjastów rapu jako okres dekadencji, w którym nacisk kładzie się na indywidualizm i materializm poprzez systematyczne Egotrip ze szkodą dla społecznego, a nawet politycznego przesłania, które mocno przenikało rap od lat 90. W szczególności skrytykował wyspecjalizowany ale także ogólne media, które dały karykaturalny obraz rapu, preferując promowanie najbardziej siarkowych artystów. Gangsta rap inspirowany falą Brudnego Południa oraz, w mniejszym stopniu, uliczny rap, jest również krytykowany za gloryfikację przemocy i czarnej strefy, która przyczynia się do gettowania francuskiego rapu poprzez wykluczenie go z głównego nurtu mediów. Ten okres napięcia, spotęgowany kryzysem płytowym, naznaczony jest pewną wewnętrzną rywalizacją między artystami i podziałem stylów rapu i ich odbiorców. Kawałki „starcia” rozwijać, w szczególności pomiędzy booba , Dam16, Kamélancien, Fouine , Rohff , Sinik i Tunisiano i rap komercyjny jest bardziej reklamowany przez niezależnych artystów. Rywalizacja toczy się również między „street rapem” lub „rascal rap ” a gangsta rapem inspirowanym falą Dirty South oraz dźwiękami i obrazami opartymi na afroamerykańskich gangach, z których pierwszy zarzuca drugiemu jego nieautentyczność. jego uległość wobec Amerykanów, a ten ostatni ripostował mu, że amerykański wpływ jest logiczny w muzyce zrodzonej w Stanach Zjednoczonych i zarzuca „ulicznemu rapowi” jego słabą jakość i pewną nieaktualność.
Lata 2000-2010 rzeczywiście naznaczone były dystansowaniem się wielu artystów od amerykańskiego rapu , zarówno ze względu na obraz , jaki niesie , jak i w odniesieniu do polityki zagranicznej prowadzonej przez Stany Zjednoczone pod przewodnictwem George'a W. Busha , szczególnie niepopularnej we Francji przedmieścia. Odniesienia do islamu są również coraz częściej obecne u niektórych raperów, takich jak Medina i Ali .
Pod koniec 2000 roku i na początku 2010 roku francuski rap nadal ewoluował i dywersyfikował się, zmierzając zarówno w kierunku hardcore rapu / rapu z przedmieść, jak i rapu świadomego, nie wspominając o rapie komiksowym. W pierwszym znajdziemy artystów takich jak Alonzo , Booba , Rohff , La Fouine , Mister You , Mac Tyer , Sefyu . W drugim możemy przytoczyć artystów takich jak Youssoupha , Sinik , 1995 , Medina , Kery James , Keny Arkana , Disiz czy Bakar : którzy wolą podejmować tematy polityczne, miłosne, lub bardziej uniwersalne jak nędza, trudności, które napotykają w życiu, a następnie w tym ostatnim znajdziemy raperów takich jak Kamini czy ostatnio Lorenzo. Pojawienie się nowych mediów w Internecie i rosnący rozwój sieci społecznościowych pozwalają zaistnieć nowym artystom, takim jak grupa 1995 czy Orelsan . Nowe i najbardziej różnorodne inicjatywy próbujące ponownie połączyć się z podstawami hip-hopu są tworzone za pośrednictwem tych nowych mediów: ligi a cappella „ Bitwy ”, takie jak Rap Contenders inspirowane ligą Word Up! w Quebec , tematycznie freestyle'owe takie jak Freestyle pułapki lub stylu ćwiczenia z narzuconego tematu, takich jak punchline partials. Jeszcze w Quebecu , Quebec rap stawiał pierwsze kroki dzięki 2Faces, współzałożycielom niezależnej wytwórni Explicit Nation z pomocą Taktiki Saye Sadik LMC RAR Facekché, jednego z pierwszych kroków niezależnego frankofońskiego rapu. Wszystkie te inicjatywy mają tendencję do podkreślania technicznego wymiaru rapu zarówno w pisaniu, jak iw przepływie .
W latach 2010 pojawiło się nowe pokolenie raperów o różnorodnych stylach, takich jak Vald , K$K , Sultan , Niska , Niro , Némir , Nekfeu , Mister You , Sexion d'Assaut , Leck , Espiiem, Lacrim , Kaaris , Hayce Lemsi , Damso , Gradur , Fababy , Dosseh , Canardo , Georgio , Bigflo & Oli , Jul , SCH , Ninho lub PNL . Niektórzy artyści wskrzeszają styl rapowy inspirowany Boom Bap z lat 90., dotyczy to zwłaszcza członków kolektywów L'Entourage czy grupy z 1995 roku , ale także Guizmo .
W ciągu tej dekady francuski rap stał się szeroko zdemokratyzowany i słuchali go młodzi ludzie ze wszystkich klas i środowisk.
Nawet jeśli często zdarza się, że artyści ewoluują z jednego „gatunku” do drugiego (na ogół w sensie łagodzenia tematu), a nawet mieszają style w ramach tego samego albumu, ujawniając pewne bogactwo i heterogeniczność, od początku lat 90. możemy wyróżnić pewne „stałe” we francuskim rapie. Nie można jednak sprowadzić artysty do tych stałych, które są tylko wskazówkami. Wielu raperów zignorowało te wzorce i próbowało odkryć własną ścieżkę .
„Zaraz po utworzeniu tego terminu wsadzili nas do niego wszystkich, niezależnie od tego, czy są to projekty tak różne, jak TTC czy Ostrożność…”
- Gérard Baste , The Story of French Rap, 30 lat sukcesu - dokument wyemitowany na CStar w 2016 roku.
Pod koniec lat 90. , w tym samym czasie, gdy pojawił się format „rap and R'n'B ” radia Skyrock , kilku raperów wykazało się oryginalnością, nowymi brzmieniami, mieszaniem stylów muzycznych, wymyślaniem nowych koncepcji i nowych sposobów rapowania. Prekursorami są Zoxea ( Wise Poets of the Street ), Triptik , Oxmo Puccino , Lone, The X Men (Time Bomb) i La Yusiness oraz Busta Flex . Matt Moerdock, Explicit Samouraï czy nawet Hocus Pocus, Sly the Mic Buddah i wraz z Sir Samuelem tworzą w tym samym czasie kolektyw Saïan Supa Crew , z których część odmówi przyklejenia etykiety rapu , pomimo występów MC, które będą pozostają do dziś, ze względu na ich otwartość na wszystkie style muzyczne: bossa nova , funk , jazz , ragga , reggae , rock , soul , zouk . Raperzy z La Ostrożność mieszają swój szczególny flow z muzyką z raczej elektronicznymi tendencjami, zachowując jednocześnie prawdziwego rapowego ducha .
W ten sposób możemy przedstawić rap alternatywny jako rap otwarty na resztę muzyki, docierając tym samym do szerokiej publiczności w inny sposób niż grupy radiowe, preferujące undergroundowego ducha francuskiej sceny muzycznej. Dziś alternatywny rap reprezentują również MC z niejasnymi tekstami: L'Atelier , działało jak MC Patarovic , nowym trendem jest powrót do używania instrumentów podczas koncertów. Grupy reprezentujące ten ruch obejmują ATK , Cyanure , Charly Greane , Donkishot , DSL , Eko Lsa, FRER 200, Gravité Zéro , Grems Aka Supermicro , James Delleck , Klub des loosers , La Caution , Le Jouage , Les Gourmets, L'Armée des 12 , L'Atelier , MAP , 1995 , Czerwony październik , ROCE , Svinkels , TTC .
W 2014 roku dokument Un jour Maybe, kolejna historia francuskiego rapu w reżyserii Romaina Quirota, Antoine'a Jaunina i François Recordiera, wspomina ten ruch wstecz.
Z drugiej strony, usunięty ze zwykłych kodów rapu (przedmieścia, twierdzi wtedy gangsta uniwersum), ten gatunek był czasami źle odbierany przez większość rapowej publiczności, która postrzegała go jako „burżuazyjny rap”.
Rapowe „ienko”W połowie 2010 roku pojawiają się nowi raperzy, których muzyczna różnorodność może zbliżyć się do alternatywnego rapu, ale z większym powodzeniem. Na portalach społecznościowych powstaje rapowy termin „iencli”. Verlan od „klient”, to słowo oznacza młodą osobę, która nie mieszka na osiedlu, ale jeździ tam po narkotyki i płaci za to więcej niż jest. Jest więc mniej więcej synonimem „boloss”, klienta, który zostaje oszukany przez swojego dealera.
Rapowe „iencli” to wyrażenie używane przez pewną część rapowej publiczności w celu określenia raperów, którzy są dalecy od zwykłych kodów, nie mówiąc o przedmieściach w swoich tekstach, w przeciwieństwie do rapu „bicraveur” (trafficker). Tak więc są kwalifikowani jako "iencli": Orelsan , Nekfeu , BigFlo i Oli , Vald , Lomepal , Romeo Elvis , 47Ter , Lord Esperanza , Lorenzo , Columbine , Caballero & Jeanjass ...
W 2014 roku grupa Rennes Columbine wyrobiła sobie markę dzięki Charlesowi Vicomte . Piosenka taka jak klip jest pijackim egotripem drugiego stopnia, w którym grupa opowiada historię bogatego młodego „chłopca tatusia” z ekskluzywnego miasta Dinard. Jeśli Inrockowie chwalą prawdziwe odrodzenie, inni postrzegają to jako „gentryfikację” rapu.
Niektórzy użytkownicy tego terminu utożsamiają go z „ białym ” rapem, ale kilku „białych” raperów, takich jak Akhenaton , Kool Shen , JUL , Sinik , PLK czy nawet Seth Gueko, nie jest klasyfikowanych jako „iencli”.
Raperzy sklasyfikowani jako „iencli” ironizują na temat tego terminu: jak Vald, który wykonuje piosenkę „Iencli” z Sofiane , szanowanym raperem „ulicznym” czy nawet Romeo Elvisem:
„Pieprzyć tych, którzy będą pluć na nasze postępy, mówiąc:” To jest komercyjny „ponieważ nie jest francuski rap
Albo” To rap dla ienclis „
Na ogół ci, którzy używają” iencli „są na Twitterze, aby ukryć swoją głowę z ienclis
Albo, to trochę sfrustrowanych facetów z miasta, którzy nie doceniają mojego sukcesu
Ponieważ moimi fanami jest Blanche, plus, ona jest miła
Ok, twoja muzyka demokratyzuje
Nie chcesz, żeby „my miksowaliśmy i to podoba się rasistom
, dla których nie rapuję biali ludzie, jak showcase, wernisaż
Ale moja publiczność rzadko miesza się poza festiwalami ”
- Romeo Elvis , Freestyle France-Belgia z Lomepal , Caballero & JeanJass , Isha, Slimka i Moka Boka w Planète Rap sur Skyrock w 2019 roku.
W swojej piosence Sale Chienne raper Chilla potępia seksistowskie komentarze, których doświadczyła po udziale w BigFlo i Oli's Planet Rap, niektórzy internauci twierdzą, że kobieta nie powinna rapować. W refrenie zdanie „ Trudna przeszłość, zamknij gębę, jeśli nie wyjdziesz z tesówki ” to krytyka ludzi, którzy uważają, że raper musi być z miasta, żeby mieć „ przeżyte doświadczenie” .
Publicyści programu L'After Rap w radiu Mouv' przypominają, że to wyrażenie jest czysto subiektywne i pejoratywne, ludzie używający go oczerniają artystów, bo mimo talentu nie pochodzą z miasta.
W tego typu tekście raper stara się ogłosić się w najbardziej ekstrawagancki sposób jako jedyne cudowne dziecko rapu, jego niekwestionowanego lidera. Tworzy clashową stronę francuskiego rapu (fakt konfrontacji z mocnymi tekstami za mikrofonem). Zwolenników tego stylu jest wielu, ponieważ pozwala on na pisanie swobodnych rymów bez obaw o to, że temat będzie uporządkowany w mowie. Egotrip jest zbudowany na akumulację punchlines , którego celem jest, aby zaznaczyć zdanie i zdobyć poparcie słuchacza.
Słynni raperzy w tym stylu to Seth Gueko , Sexion d'Assaut , Rohff , Ol Kainry , L'Skadrille , La Fouine , Dany Dan , 113 , Booba , Ęrsenik . Zauważ, że większość raperów w trakcie swojej kariery w mniejszym lub większym stopniu ucieka się do egotripu , aby wywalczyć sobie pozycję w dyscyplinie, w której „męska” konkurencja pozostaje podstawową.
Często nazywany rap bling bling ( „ Bling-bling ” jest ideofonem hałasu wytwarzanego przez długie złote łańcuchy, które mają ci raperzy), tymczasem odnosi się do rodzaju rapu, mniej lub bardziej dobrowolnego i wyraźnego, przeprosiny wartości takich jak indywidualizm , rzucająca się w oczy konsumpcja , pieniądze i machismo . Jego brzmienie nawiązuje do gangsta rapu (po francusku gangster rap ) zachodniego wybrzeża Stanów Zjednoczonych stworzonego przez NWA oraz do rapu Dirty South . Ogólnie rzecz biorąc, jej bohaterowie bronią się, mówiąc, że wyznawane przez nich wartości to te, na które młodzi ludzie z dzielnic robotniczych nie mają innego wyboru, biorąc pod uwagę warunki życia, jakie są im dane. W XXI th century Francja raper booba można uznać za archetyp takiego rapu, że wniesiona do Francji w 2005 roku.
Nie mylić: odmiany rapu, takie jak Crunk , Egotrip czy Dirty, niekoniecznie zawierają bling-blingowe teksty.
Bardziej surowy pod względem tekstów, które przywołują doświadczenia artystów lub odrzucenie ustalonych wartości, hardcore rap nie jest zbyt obecny w największych wytwórniach płytowych i rozwija się raczej w niezależnych studiach pozwalających uniknąć formatowania obiegu płyt. Bardzo krytyczny i wymagający, odrzuca system społeczno-gospodarczy z niekiedy gwałtownymi i jednoznacznymi komentarzami. Szczególnie agresywny w stosunku do policji i niektórych instytucji, hardcore rap przeszedł ewolucję.
Większość krytykuje system, policję czy wymiar sprawiedliwości i twierdzi, że firma jest szkodliwa, a nawet wroga, co może tłumaczyć trudną promocję ich albumów. Rzeczywiście, wytwórnie akceptujące ich „podpisanie” są w większości niezależne i mają mniej zasobów niż główne firmy.
HistoriaTe początki wywodzą się z rapu ze Wschodniego Wybrzeża z końca lat 80-tych w Filadelfii . Pierwszymi artystami byli Schoolly D oraz raperzy z Nowego Jorku, tacy jak Public Enemy czy Boogie Down Production . Są pierwszymi mówić w swoich tekstach o ubóstwie, nadużywaniu alkoholu, narkotykach, przemocy ulicznej, wojnach gangów i zbrodniach, nadając im przesłanie polityczne i protestacyjne. Na początku lat 90. ten rodzaj rapu zyskał sławę wraz z pojawieniem się takich raperów jak Cypress Hill , Ice Cube , Ice-T . Hardcore rap staje się w ten sposób synonimem rapu z Zachodniego Wybrzeża . Jednak grupy z Nowego Jorku takie jak Wu-Tang Clan , Onyx , Nas , MOP czy Mobb Deep po raz kolejny wymyślają hardcore rap. Ten rap charakteryzuje się soulem , samplami, jazzem czy minimalistycznymi bitami .
W latach 90. i na początku 2000. hardcore rap miał bardziej komercyjny charakter z takimi artystami jak Big Pun , DMX , The Notorious BIG i Tupac .
FrancjaWe Francji hardcore rap nabiera rozpędu dzięki grupie Suprême NTM ( Kool Shen i JoeyStarr ) pod koniec lat 80. z surowymi i zaangażowanymi tekstami.
Chociaż na początku czuł się tylko w tle i w nurcie z takimi artystami jak Ministère AMER , NTM czy Tout Simply Noir , doświadczył ewolucji wraz z pojawieniem się grup takich jak Mafia K'1 Fry , Lunatic , La Cliqua , Ideal J . , Dicidens , 113 , Ęrsenik , itp.
Hardcore rap różni się od świadomego i gangsta rapu: w przeciwieństwie do świadomego rapu, który ma polityczne przesłanie i pewną nadzieję, hardcore rap pokazuje surowe życie na przedmieściach, które jego praktycy akceptują i żyją, jak Lunatic i jego nihilistyczne teksty oraz jego awersję do społeczeństwa. Jeśli chodzi o gangsta rap, pokazuje on pewne bogactwo i przeprosiny za osobisty sukces, których nie reprezentuje hardcore rap.
Próbka znalazła się w centrum uwagi na początku lat 90., a grupy rapowe nie zawahały się pożyczyć sampli muzycznych z Soul Music , Jazzu i Funk, aby upiększyć własną muzykę.
Tekst nabiera znaczenia, a francuscy raperzy chcą konkurować z twórczością amerykańskich grup, takich jak A Tribe Called Quest , De La Soul , Gang Starr . MC Solaar wydaje się być prekursorem tego rodzaju rapu i odniósł sukces w latach 90-tych.
Kompilacja zatytułowana The Cool Sessions ujawnia m.in. Demokratów D , MC Janika , Ménélika , Mądrych Poetów Ulicy , Luciena , SLEO … Podobnie jak Common czy Mos Def w Stanach Zjednoczonych, we Francji zapala się pochodnia rapu poetyckiego przez Oxmo Puccino , ROCE etc. Dekada rapu poetyckiego (1990 - 2000) przez wielu uważana jest za złotą erę francuskiego rapu, ponieważ reprezentowała połączenie dźwięku i ambientowego rytmu . Grupy takie jak NTM czy IAM również napisały wiele piosenek, które pasują do tej kategorii .
Nazywany również świadomym rapem, jest kroniką życia społecznego niosącą przesłanie opinii, ten aspekt ruchu ma tendencję do potępiania niesprawiedliwości, jednocześnie wzmacniając publiczność. Uważając się za rzeczników grup społeczno-kulturowych, z których pochodzą, są adresowane do wszystkich. Artyści ci podejmują tematy, które mogą być bardzo szerokie (opresja, ekologia , niesprawiedliwość, rasizm, imigracja, skrajna prawica, problemy tożsamościowe), zbliżając się tym samym do motta u źródła hip-hopu: Pokój, Miłość, Jedność i Posiadanie Zabawa . Raperzy tego stylu to NTM , Assassin i IAM, w tym Alien K., Empathik , Kabal , Medina , Rockin' Squat , V-laskes i Doc Starrduck .
Nie wolno nam lekceważyć znaczenia niektórych raperów w ewolucji francuskiego społeczeństwa na temat pewnych drażliwych tematów . Podczas zamieszek na przedmieściach 2005 roku Axiom napisał (za Renaudem i Borisem Vianem) mój list do prezydenta , którego akompaniament jest próbkowany na Marsylii . Zajmuje się do Nicolasa Sarkozy'ego i rządzącej klasy w ogóle i ma motyw: wezwanie do 6 th Rzeczypospolitej. Otrzymał odpowiedź od ówczesnego prezydenta Jacquesa Chiraca . Jest wtedy uważany za rzecznika dzielnic robotniczych , świadczenie, którego odmawia.
Raperzy tacy jak Mac Tyer czy Despo Rutti również poruszają tematy, takie jak niewolnictwo i/lub kolonizacyjna przeszłość Francji. „Świadomi” raperzy postrzegają siebie przede wszystkim jako dziennikarzy z przedmieść, wierząc, że media dają bardzo częściowy przegląd ich dzielnic. (por. Media - Kool Shen )
Świadomy rap stara się przywrócić prawdę z dala od stereotypów na przedmieściach, starając się w ten sposób przywrócić uniwersalne wzorce młodym ludziom w ogóle, aw szczególności młodym ludziom z wrażliwych dzielnic .
Pojawienie się takich artystów jak Keny Arkana czy Medina czy nawet Kery James przywróciło obraz stylu którego cel został nieco utracony na rzecz stylu egotrip i mniej nadziei. Dziś zaangażowany rap jest bardziej prowadzony przez niezależnych raperów, takich jak Skalpel, Réplik2Parias czy Kash Leone.
Rap polityczny jest generalnie przeciwny idei jednorodnej kultury francuskiej, ale zdarzają się raperzy nacjonalistyczni, mniej znani i mniej rozpowszechnieni. Nacjonalistyczna skrajna prawica stoi w sprzeczności z ogólnymi wartościami rapu, krytykuje islam, lewicę i antyfrancuskie tendencje, które czasami widać we francuskim rapie. Raperzy Kroc Blanc, MC Amor, Amalek czy Goldofaf są uważani za raperów nacjonalistycznych i wspierają Front Narodowy. Edel Hardiess, francuski raper pochodzenia tunezyjskiego i muzułmańskiego, również popiera skrajnie prawicową partię, ale jest raczej w ruchu antysyjonistycznym, mówiąc, że jest przeciwny komunitaryzmowi i Izraelowi, zdradzonym przez lewicę i bliskim ideologowi Alainowi Soralowi .
Inni raperzy z mniejszości etnicznych, a często z kultur muzułmańskich, tacy jak Kery James , Abdallah, Medina , Coco Tkt czy Mysa również popierali podobne stanowiska dotyczące antysyjonizmu, ale także sprzeciwiali się Frontowi Narodowemu .
Rap Zumby narodził się z frazy rapera Rohffa po jego kłótni w listopadzie 2013 roku z Gimsem na Twitterze nad jego albumem Subliminal, który zawierał dźwięki popu. To oznacza formę tańca rapie, z kilku gatunków muzycznych (kongijski rumba, zouk, kizomba, afrobeats RAI, łacina pop) spopularyzował i demokratyzacji we Francji przez Lip , Gims i booba. Dziś jest to jeden z najpopularniejszych gatunków, ponieważ jest najszerzej rozpowszechniany przez media, co pozwoliło rapowi stać się muzyką nr 1 wśród młodych ludzi.
Pierwszymi kobietami, które odniosły sukces we Francji, są niewątpliwie B-Side ( Odéon ) w połowie lat 80. i Melaaz pięć lat później. Ale są na granicy rapu i piosenki i nie cieszą się pełnym uznaniem w ruchu hip-hopowym, w przeciwieństwie do Salihy, która pojawia się na pierwszej francuskiej kompilacji rapowej Rap'attitude . W połowie lat 90. pojawili się raperzy tacy jak B-love (na Rap'attitude 2 ), Lady Laistee , Sté Strausz i Princess Aniès .
Ważnym krokiem jest z pewnością komercyjny sukces Diam's , artysty, który wydaje się być w stanie dostosować się do ograniczeń komercyjnych, aby dotrzeć do dużej publiczności z albumem sprzedanym w ponad 800 000 egzemplarzy. Tematycznie na ogół nie różnią się od grup męskich (lub mieszanych), jednak ich pojawienie się pozwala na pojawienie się nowych tematów, takich jak feminizm , homoseksualizm , miejsce kobiet na przedmieściach i w społeczeństwie czy przemoc domowa . W swoim internetowym show Rentre dans le Cercle raper Sofiane pyta jednego ze swoich gości, dyrektora artystycznego Warnera, Mouss Parash, dlaczego w rapie jest tak mało kobiet. Ten ostatni odpowiada, że raperzy nie potrzebują już śpiewaków RnB, ponieważ Auto-Tune pozwala im lepiej śpiewać refren i że nie było nikogo przed i po Diam. Ta odpowiedź została opisana jako „seksistowska” i „wymijająca” przez witrynę Juste1question.
Od 2010 roku pojawiły się nowe raperki. Shay , najbardziej emblematyczny przykład, który zresztą nie jest Francuzem, lecz Belgiem , udaje się narzucić sobie na francuskojęzycznej scenie. Shay, którego prawdziwe nazwisko to Vanessa Lesnicki, udało się połączyć styl ego-trip i motywy podobne do męskich raperów, takich jak Booba czy Kaaris , zachowując jednocześnie bardzo kobiecy i wymagający styl, co nie ma precedensu we francuskim rapie.
W swoim programie Rentre dans le Cercle Sofiane zaprosiła kilka kobiet, takich jak Moon'A, Sianna, Chilla , Ladea, Leys, Caroliina , KT Gorique, Doria, Suka, Le Juiice, Soumeya i Sarahmee.