Ernest Hemingway

Ernest Hemingway Opis tego obrazu, również skomentowany poniżej Ernest Hemingway w Sun Valley (Idaho, Stany Zjednoczone), koniec 1939 r. Kluczowe dane
Imię i nazwisko Ernest Miller Hemingway
Narodziny 21 lipca 1899
Oak Park , Illinois , Stany Zjednoczone United
Śmierć 2 lipca 1961
Ketchum , Idaho , Stany Zjednoczone
Podstawowa działalność Powieściopisarz , pisarz opowiadań
Nagrody Nagroda Nobla w dziedzinie literatury (1954)
Nagroda Pulitzera (1953)
Autor
Język pisania amerykański angielski
Ruch Stracone pokolenie
Gatunki Powieść , opowiadanie , reportaż , opowiadania autobiograficzne

Podstawowe prace

Ernest Hemingway [ ɝ n ɪ s t h ɛ m ɪ ŋ ˌ w e ɪ ] ; b21 lipca 1899w Oak Park w Illinois do USA i zmarł dnia died2 lipca 1961w Ketchum ( Idaho ), jest pisarzem , dziennikarzem i korespondentem wojennym USA .

Jego styl pisania, charakteryzuje gospodarkę i niedopowiedzenia , wpłynęły na powieści XX th  wieku, podobnie jak jego życie pełne przygód i wizerunku publicznego on utrzymywany. Większość swoich prac pisał od połowy lat 20. do połowy lat 50., a szczyt jego kariery przypada na rok 1954, kiedy otrzymał Literacką Nagrodę Nobla . Jego powieści spotkały się z wielkim sukcesem publiczności ze względu na prawdziwość, z jaką przedstawiał swoje postacie. Kilka jego dzieł zostało podniesionych do rangi klasyków literatury amerykańskiej. Opublikował w ciągu swojego życia siedem powieści, sześć zbiorów opowiadań i dwie literaturę faktu. Pośmiertnie ukazały się trzy powieści, cztery opowiadania i trzy utwory niefabularne.

Hemingway urodził się i wychował w Oak Park , mieście na zachodnich przedmieściach Chicago w stanie Illinois . Po ukończeniu szkoły średniej przez kilka miesięcy pracował jako reporter dla Kansas City Star, zanim wyjechał na front włoski i został sanitariuszem podczas I wojny światowej , co stało się podstawą jego powieści Pożegnanie z bronią . Został ciężko ranny i spędził ponad trzy miesiące w szpitalu. Po odejściu zaciągnął się do armii włoskiej. W 1922 Hemingway poślubił Hadley Richardson, pierwszą z jego czterech żon, i para przeniosła się do Paryża, gdzie pracował jako korespondent zagraniczny. W tym okresie poznał pisarzy, w tym Gertrudę Stein, Ezrę Pounda i Jamesa Joyce’a, odwiedzając księgarnię Shakespeare and Company, oraz modernistycznych artystów z lat dwudziestych XX wieku ze społeczności emigrantów, znanych jako Lost Generation , z których niektórzy wywarli na niego znaczący wpływ. Jego pierwsza powieść, Słońce też wschodzi , została napisana w 1926 roku.

Po rozwodzie z Hadley Richardson w 1927 roku, Hemingway poślubił Pauline Pfeiffer, ale rozwiedli się po powrocie Hemingwaya z Hiszpanii, gdzie relacjonował hiszpańską wojnę domową , co pozwoliło mu napisać Komu bije dzwon . Martha Gellhorn została jego trzecią żoną w 1940 roku, ale po II wojnie światowej zostawił ją dla Mary Welsh , podczas której był obecny w dniu lądowania w Normandii i wyzwolenia Paryża .

Krótko po publikacji The Old Man and the Sea w 1952, za którą otrzymał nagrodę Pulitzera w 1953, Hemingway udał się na safari do Afryki, gdzie omal nie zginął w katastrofie lotniczej, w wyniku której był kaleką z bólu. zdrowie do końca życia.

Hemingway mieszkał w Key West na Florydzie i w Hawanie w latach 30. i 40. W 1959 wyjechał z Kuby do Ketchum w Idaho , gdzie latem 1961 popełnił samobójstwo.

Biografia

Dzieciństwo

Ernest Miller Hemingway urodził się w Oak Park niedaleko Chicago , dnia21 lipca 1899. Jest synem Clarence'a Hemingwaya, lekarza i Grace Hall, muzyka, której ojciec był zamożnym hurtownikiem sztućców . Jest to drugie dziecko w rodzinie, która będzie numer sześć: Marceline, ur. 1898, Ernest, Ursula, ur. 1902 , Madeleine, ur. 1904 , Carol, ur. 1911 i wreszcie Leicester Clarence , ur . 1915 . Oboje jej rodzice byli dobrze wykształceni, doceniani i szanowani w konserwatywnej społeczności Oak Park. Kiedy Clarence i Grace pobrali się w 1896 roku, przeprowadzili się do ojca Grace, Ernesta Halla, i dlatego nazwali swojego pierwszego syna Ernest. Hemingway powiedział, że nie lubi swojego imienia, które kojarzy mu się z naiwnym, a nawet szalonym bohaterem „Ważności bycia stałym” Oscara Wilde'a . Rodzinny dom z siedmioma sypialniami w szacownej dzielnicy mieścił studio muzyczne dla Grace i gabinet dentystyczny dla Clarence.

Matka Hemingwaya często koncertowała w okolicznych wioskach. Dorosły Hemingway twierdził, że nienawidzi swojej matki, chociaż biograf Michael Reynolds wskazuje, że Hemingway odzwierciedlała jej energię i entuzjazm. Jego upór, by nauczyć go gry na wiolonczeli, stał się „źródłem konfliktu”, ale później przyznał, że lekcje muzyki były przydatne w jego pracy pisarskiej, a także w opracowaniu „struktury kontrapunktycznej  ” Pour. . Rodzina posiadała letnią rezydencję o nazwie Windemere nad brzegiem jeziora Walloon w pobliżu Detroit w stanie Michigan , na obszarze zamieszkałym przez Indian Ojibway. To właśnie tam Hemingway nauczył się od ojca polować, łowić ryby i obozować w lesie. W 1909 roku ojciec podarował mu swój pierwszy karabin myśliwski na dziesiąte urodziny. Jego wczesne doświadczenia w naturze zaszczepiły w nim pasję do przygody na świeżym powietrzu i życia na odległych lub odizolowanych terenach.

Od 1913 Ernest studiował w Oak Park High School. Tam odkrył Szekspira , Dickensa , Stevensona i aktywnie uczestniczył w życiu sportowym i kulturalnym swojej szkoły. W 1916 roku jego pierwsze opowiadania i wiersze ukazały się w szkolnych czasopismach literackich Tabula i Trapeze .

Po ukończeniu studiów w 1917 roku Hemingway zrezygnował z kontynuowania studiów podyplomowych, aby zostać reporterem Kansas City Star , pod życzliwym wpływem swojego wuja, Alfreda Tylera Hemingwaya.

Pierwsza wojna światowa

Kiedy Stany Zjednoczone przystąpiły do ​​wojny 6 kwietnia 1917 r. , Hemingway po raz pierwszy odmówił werbunku z powodu słabnącego oka. W kwietniu 1918 udało mu się jednak wcielić w skład Włoskiego Czerwonego Krzyża i po przekroczeniu Atlantyku na Chicago wylądował w Bordeaux , dotarł do Paryża , a następnie do Mediolanu , gdzie dotarł 6 czerwca. Po kilku tygodniach spędzonych na tyłach przeszedł na front. 8 lipca 1918 r. w nocy, w pobliżu Fossalta di Piave , gdy niósł żołnierzom czekoladę i papierosy, ogień moździerzowy rani Hemingwaya w nogi, zabija jednego z jego towarzyszy, a dwóch innych poważnie rani. Podczas próby odciągnięcia towarzysza, ponownie zostaje ranny przez ogień z karabinu maszynowego, ale dociera do punktu pomocy, zanim upada. Podczas trzymiesięcznej rekonwalescencji w szpitalu w Mediolanie zakochał się w starszej od niego o osiem lat amerykańskiej pielęgniarce Agnes von Kurowsky , która zainspirowała go do roli Catherine Barkley w Pożegnaniu z bronią. .

W miesiącu Marzec 1921Ernest Hemingway, dziennikarz oddziałów greckich, zeznaje o gwałtowności konfrontacji w Inönü w Anatolii podczas wojny grecko-tureckiej .

Zatrudniony w listopadzie 1920 roku jako korespondent zagraniczny dla Toronto Star, gdzie zaprzyjaźnił się z Morleyem Callaghanem , przeniósł się do Paryża, gdzie mieszkał wraz z żoną Hadley , na trzecim piętrze 74, rue du Cardinal-Lemoine , po łacinie Kwartał , wStyczeń 1922 w Sierpień 1923. To właśnie w Paryżu poznał Gertrudę Stein , papieżkę modernizmu, która była jego mentorką zanim się z nim rozstała, ale która w międzyczasie zmusiła go do poznania malarzy, których odkryła wraz ze swoim bratem ( Pablo Picasso , Joan Miró , Juan Gris). …), ale także amerykańscy „emigranci”, którzy byli częścią tego, co nazwała „  straconym pokoleniem  ”: to pokolenie obejmujące artystów, pisarzy, intelektualistów, naukowców, którzy osiągnęli pełnoletność podczas I wojny światowej ( F. Scott Fitzgerald , TS Eliot , James Joyce , Sherwood Anderson , John Dos Passos , John Steinbeck , William Faulkner , Waldo Peirce , Isadora Duncan , Abraham Walkowitz , Alan Seeger , Franz Kafka , Henry Miller , Aldous Huxley , Malcom Cowley  (w) ...).

Wczesne powieści

Ernestowi Hemingwayowi bardzo trudno jest przystosować się do życia cywilnego po tak długim okresie wojny. Ożenił się z Hadley Richardson i przeniósł się z nią do Paryża w 1921 roku. To właśnie z tego okresu spędził dużo czasu na pisaniu. Inspirowany głównie przez Gertrude Stein i Ezrę Pounda , słynie z bardzo skupionych, okrojonych i lakonicznych narracji, które odzwierciedlają jego doświadczenie życia i śmierci.

Ernest Hemingway był korespondentem Toronto Star. Regularnie podróżował między Paryżem, Toronto i Chicago. Wspomagał amerykańską sprzedaż powieści Jamesa Joyce'a Ulisses, swobodnie przekraczając granice jeden tom naraz w okresie 12 miesięcy (1923-1924).

Po niepopularnym zbiorze opowiadań ( De nos jours ), w 1926 roku wydał swoją pierwszą powieść, Słońce też wschodzi . Ten bestseller pozwolił mu szybko zaistnieć na scenie literackiej. Tytuł nawiązuje do Księgi Koheleta (rozdz. I, 3-7), a głównym tematem księgi jest już pokolenie stracone. Zdezorientowani młodzi ludzie ewoluują w zagubionym i absurdalnym świecie, nie mogąc wypełnić pustki swojego życia.

W swojej drugiej powieści Pożegnanie z bronią Hemingway pisze o I wojnie światowej. Wydany w 1929 roku, jedenaście lat po zakończeniu wojny, historia jest zjadliwa i ironiczna. Nie jest przypadkiem, że został opublikowany tak późno: w swojej ukrytej estetyce emocja zostaje wywołana dopiero, gdy emocja minie. Amerykański sanitariusz, który udał się do Szwajcarii z młodą angielską pielęgniarką, zdaje sobie sprawę, że jest uwięziony w losie, z którego myślał, że uciekł. Jeśli tytuł jest zapożyczony z angielskiego poematu patriotycznego, utwór nie jest w żaden sposób pochwalny. Wręcz przeciwnie, podkreśla brak sensu tej wojny. Nie oszczędza się też uczucia miłości, co czyni pracę bardzo pesymistyczną.

Jednak pomimo rozczarowania, jakie niosły ze sobą jego wczesne powieści, Hemingway stopniowo zdołał zapomnieć o horrorze wojny i absurdalności życia. Poświęca się dwóm rodzajom rozrywki: wyścigom konnym i polowaniu .

Indywidualizm potem zaangażowanie

Po jego drugiego małżeństwa, Hemingway przeniesiony do Key West , na Florydzie w roku 1928. Następnie wyjechał na Kubę , aby żyć w okolicach Hawany do 1960 roku . Całkowicie oderwany od kontekstu społecznego i geopolitycznego, spędza większość czasu na łowieniu miecznika na swoim jachcie i poznawaniu nowinek sportowych i literackich.

Wtedy uświadamia sobie, że nie można żyć wiecznie w oderwaniu od innych, co inspiruje go do nowej powieści, wydanej w 1937 roku: Mieć czy nie . Harry Morgan z braku pieniędzy na wyżywienie rodziny wyrusza na wszelkiego rodzaju przygody, którym ostatecznie ulega. Wierny przedstawiciel amerykańskiego indywidualizmu, zbyt późno uświadamia sobie, że „jeden człowiek z góry spieprzył”.

Ta praca oznacza przerwę w samotnej egzystencji Hemingwaya. Francoizm u bram Hiszpanii nie pozostawił go obojętnym. Mając świadomość, że nie może żyć osobno, w 1937 r. postanowił zaangażować się w hiszpańską wojnę domową.

Hiszpańska wojna domowa

Weźmie udział jako dziennikarz w hiszpańskiej wojnie domowej u boku Republikanów . Napisał Komu bił dzwon , powieść, która przyniosła mu jeszcze większą sławę, wydaną w 1940 roku po zwycięstwie frankistów w Hiszpanii. Ta powieść jest w równym stopniu opowieścią o przygodach, co relacją z wojny, w której spotykają się porywające eposy, starożytne tragedie i rozważania nad losem człowieka. W tym okresie poznał Malraux . Rzeź, której jest świadkiem, przekonuje go o pustce i kłamstwach abstrakcyjnego języka. W 1937 r. podejrzane zniknięcie pisarza José Roblesa Pazosa, przypisywane sowieckim tajnym służbom, doprowadziło do ostatecznego rozłamu między dwoma wielkimi przyjaciółmi pisarzami amerykańskimi, Johnem Dos Passosem i Hemingwayem. Jego analiza hiszpańskiej wojny domowej, jego lokalny kompromis ze stalinowską propagandą i brak pomocy Hemingwaya w obliczu zniknięcia przyjaciela, zaniepokoiły Dos Passos.

Od lat czterdziestych J. Edgar Hoover umieszczał Ernesta Hemingwaya pod nadzorem FBI . Jego linia telefoniczna była podsłuchiwana przez kilka lat.

Zmiana stylu

„Potrzebne jest napisanie jednego prawdziwego zdania. Napisz najprawdziwsze zdanie, jakie znasz. „ W nowym O pisaniu jego ulubiony bohater, Nick Adams, mówi, że chce „pisać tak, jak malował Cézanne ” .

Druga wojna światowa

Hemingway powrócił do Europy pod koniec II wojny światowej , od czerwca do grudnia 1944 r. W czasie lądowania w Normandii urzędnicy wojskowi, którzy uważali go za „cenny ładunek”, zostawili go na statku desantowym, wbrew twierdzeniom 'Hemingwaya, który twierdził, że być na lądzie. Pod koniec lipca, został przyłączony do 22 th  pułk piechoty dowodzony przez pułkownika Karola Buck Lanaham, w kierunku Paryża i prowadził niewielką grupę bojowników w Rambouillet , w odległej dzielnicy z Paryża. O wyczynach Hemingwaya, pisarza II wojny światowej, historyk Paul Fussell zauważa: „Hemingway wywołał spore zakłopotanie, grając kapitanów piechoty dla grupy oporu, którą zgromadził, ponieważ korespondencyjna wojna nie powinna prowadzić żołnierzy, nawet jeśli robi to dobrze. "

Było to sprzeczne z konwencjami genewskimi i Hemingway został formalnie oskarżony, ale uszło mu to na sucho mówiąc, że po prostu udzielił rady. Udało mu się przeprowadzić wywiad z generałem Philippem de Hauteclocque, powiedział Leclerc , w momencie gdy ten ostatni, naciskany przez generała de Gaulle , zastanawiał się, czy zainwestuje w Paryż pomimo zakazu nałożonego na niego przez jego amerykańską hierarchię. Hemingway pojawił się w na wpół wojskowym, na wpół cywilnym ubraniu i wezwał opancerzony pojazd rozpoznawczy, dwa lub trzy jeepy i pół tuzina ludzi, by uwolnić bar Ritza . Hemingway zachował zły wizerunek tego generała, który wyrzucił go, nazywając go klaunem. 25 sierpnia był obecny przy wyzwoleniu Paryża, choć za część legendy uważa się twierdzenia, że ​​to on jako pierwszy wszedł do miasta lub że wyzwolił Ritz . W Paryżu wziął udział w spotkaniu zorganizowanym przez Sylvię Beach i zawarł pokój z Gertrudą Stein . Hemingway był obecny podczas ciężkich walk w lesie Hürtgen pod koniec 1944 roku. 17 grudnia, chory i rozgorączkowany, Hemingway został przewieziony do Luksemburga, aby omówić to, co później nazwano Bitwą o Ardeny . Jednak gdy tylko przybył, Lanaham zabrał go do lekarzy, którzy hospitalizowali go z zapaleniem płuc, a kiedy tydzień później wyszedł ze szpitala, główne walki się skończyły.

Uznanie literackie

Ernest Hemingway jest przedstawicielem „  straconego pokolenia  ” , którego używa w „Słońce też wschodzi” , ukutym przez Gertrude Stein, by opowiedzieć o Ezrze Pound , TS Eliot w Paryżu to okres imprezowy .

Autor przywołuje wielkie walki polityczne stulecia (m.in. wojnę w Hiszpanii ), przekraczanie samego siebie czy zamiłowanie do przygody, w sposób dziennikarski, nawet „telegraficzny”, jak tłumaczy francuski tłumacz jego dwóch pierwszych powieści. , Maurice Edgar Coindreau. Dla Hemingwaya estetyka oznacza przede wszystkim etykę, a nie metafizykę (jak pisał Sartre o Faulknerze ). Jego praca została ukoronowana Nagrodą Nobla w dziedzinie literatury na 28 października 1954 roku „o potężnej i nowy styl, przez którą mistrzowie sztuki nowoczesnej narracji, jak Stary człowiek i morze właśnie udowodnił  ”. Przeczyta w Sztokholmie , przed jury Akademii Szwedzkiej , najkrótsze przemówienie w historii tej instytucji – nie przybyły pisarz, reprezentuje ją ambasador amerykański w Szwecji John C. Cabot.

Samobójstwo

Kiedy wrócił do Stanów Zjednoczonych we wrześniu 1960 roku, po podróżach na Kubę i Hiszpanię, nie radził sobie zbyt dobrze, ani fizycznie, ani psychicznie. Cierpi na wysokie ciśnienie krwi i cierpi na ślepotę z powodu cukrzycy podczas marskości wątroby . Jest dotknięty chorobą afektywną dwubiegunową , której doświadcza przez całe życie i przejawia zachowania paranoidalne , prawdopodobnie również związane z początkiem choroby Alzheimera . W grudniu dr George Saviers wysłał go na leczenie do prestiżowej kliniki Mayo w Minnesocie , gdzie leczono go sejsmoterapią i środkami uspokajającymi. Wyjechał w styczniu 1961 roku, ale trzy miesiące później musiał wrócić do szpitala, najpierw w Sun Valley Hospital, a następnie ponownie w Mayo Clinic, gdzie otrzymał kolejne wstrząsy elektryczne. Wrócił do domu 30 czerwca, a dwa dni później2 lipca 1961, popełnia samobójstwo strzałem z broni palnej. Kiedyś obwiniał ojca o samobójstwo, uważając to za akt tchórzostwa.

Dokumentacja medyczna Hemingwaya, udostępniona w 1991 roku , wykazała, że ​​cierpiał na hemochromatozę (zdiagnozowaną w 1961), chorobę genetyczną, która powoduje poważne uszkodzenia fizyczne i psychiczne. Ta choroba może wyjaśniać wiele samobójstw w rodzinie Hemingwayów (jego ojca, brata, siostry i wnuczki Margaux Hemingway ).

Jego wesela

Ernest Hemingway ożenił się czterokrotnie:

Koty Ernesta Hemingwaya

Ernest Hemingway to jeden z najsłynniejszych miłośników kotów polidaktylowych .

W ogrodzie swego domu w Key West , Florida , że mieści się niecałe sto kotów, około połowa z nich były polydactyls. Ta pasja do tych osobliwych kotów przyszła do niego po otrzymaniu sześciopalczastego kota od kapitana łodzi. W języku angielskim słowo „kot Hemingwaya” lub „hemingway” stało się znajome w odniesieniu do kotów polidaktylowych.

Od śmierci Ernesta Hemingwaya w 1961 roku dom ten stał się muzeum, a ogród schronieniem dla potomków jego kotów. Wciąż jest ich około sześćdziesięciu (pięćdziesiąt siedem, stan na 18 sierpnia 2018 r.), w tym około trzydziestu polidaktyli.

Sponsoring

Ernest Hemingway jest także ojcem chrzestnym francuskiego aktora Claude'a Brasseura .

Grafika

Lista prac obejmuje tylko pierwsze wydanie francuskie.

Powieści

Historie autobiograficzne

Kolekcje wiadomości

Oryginalne kolekcje amerykańskie i opowiadania przetłumaczone na język francuski rzadko do siebie pasują. Oryginalne kolekcje amerykańskie Kolekcje tylko w tłumaczeniu na język francuski Ważniejsze wiadomości

Korespondencja

  • Ernest Hemingway Wybrane listy 1917-1961 (1981)
  • The Cambridge Edition of the Letters of Ernest Hemingway : The Letters of Ernest Hemingway: Volume 1, 1907-1922 (2011)
  • The Cambridge Edition of the Letters of Ernest Hemingway : The Letters of Ernest Hemingway: Volume 2, 1923-1925 (2013)

Inne publikacje

  • Śmierć po południu (1932), relacja z historii walk byków. Śmierć po południu , przekład René Daumala , Paryż, Gallimard, 1938
  • Men at War: The Best War Stories of All Time , antologia tekstów różnych autorów pod redakcją i przedmową Hemingwaya (1942)
  • Hemingway, Dzikie lata (1962)
  • By-Line: Ernest Hemingway (1967) Online , przekład Jean-René Major i Georges Magnane, Paryż, Gallimard, „Z całego świata”, 1970
  • Ernest Hemingway: Cub Reporter (1970), artykuły napisane dla Kansas City Star EH, reporter praktykant , przekład Yves Malartic, Paryż, Gallimard, 1972
  • 88 wierszy (1979) 88 wierszy , przekład Rogera Asselineau, Paryż, Gallimard, coll.  "Z całego świata", 1984 Zobacz także Dziesięć wierszy + Sześć , przekład Philippe Blanchon , Toulon, La Nerthe, 2019
  • Niebezpieczne lato (1985), kroniki Niebezpieczne lato , przekład Jean-Pierre Carasso, Paryż, Gallimard, coll.  "Z całego świata", 1988
  • Dataline: Toronto (1985), artykuły napisane dla Toronto Star od 1920 do 1924
  • Pod Kilimandżaro (2005), dziennik safari

Potomkowie

Na jego życie

Te biografie częściowo lub całkowicie odtwarzają życie pisarza.

W kinie W telewizji

W literaturze

  • 2017: Pani Hemingway, powieść Naomi Wood, która odtwarza życie miłosne pisarza, poprzez historię życia jego czterech żon i wielu kochanek.

Adaptacje jego prac

Powieści i opowiadania Ernesta Hemingwaya wielokrotnie pojawiały się na ekranie.

W kinie W telewizji

Uwagi i referencje

  1. Wymowa w amerykańskim angielskim transkrybowana zgodnie ze standardem API .
  2. (w) Recenzje Kevina Birmingham Najbardziej niebezpieczna książka Bitwa o Ulissesa Jamesa Joyce'a , Nowy Jork, Penguin Books, 417  s. ( ISBN  978-0-14-312754-3 ) , s. 233 do 235
  3. (en-US) AE Hotchner , „  Hemingway, ścigany przez federalnych  ” , The New York Times ,2 lipca 2011( ISSN  0362-4331 , czytaj online )
  4. według Pierre'a Clostermanna , Życie jak żadne inne , Ed. Flammarion, 2005
  5. The Norton Antology of American Writers Nina Bergen, Nowy Jork, 1994, czyli pokolenie, które zostało rzucone - jeśli nie praktycznie poświęcone - w pierwszej wojnie światowej i którego ocaleni powrócili całkowicie rozczarowani. Pozostawieni na niemal heroicznej „misji”, w Europie zetknęli się tylko z okropnościami wielkiej rzezi: żałosnymi ofiarami i żałosnymi dowódcami batalionów. Ten szok zadał śmiertelny cios ich ideałom chwały, honoru lub ojczyzny.
  6. Geneviève Hily-Mane, Guy Degen, W innym kraju: wycieczka z Ernestem Hemingwayem , Presses Universitaires de Reims, 1999
  7. Ernest Hemingway - Przemówienie bankietowe na nobelprize.org
  8. Ekspresowa strona internetowa, artykuł „Hemingway, portret tragicznego człowieka”
  9. Książki Google, mózg Hemingwaya autorstwa Andrew Farah
  10. Reynolds, Michael. (2000). Ernest Hemingway: Krótka biografia Historyczny przewodnik po Ernesta Hemingwayu , Linda (red). Oxford: Oxford UP. ( ISBN  0-19-512151-1 ) , strona 16
  11. Burwell, Rose Marie, Hemingway: lata powojenne i powieści pośmiertne , 1996, s.  189 .
  12. Miasto Paryż 14 th , rozwód ustawy n o  566 na Archives Paryżu ,19 kwietnia 1927(dostęp 25 lutego 2021 r. ) , widok 3. Ustawa stanowi transkrypcję wyroku sądu cywilnego Sekwany z dn.26 stycznia 1927.
  13. Miasto Paryż 14 th , Marriage Certificate n o  707 na Archives Paryżu ,10 maja 1927(dostęp 25 lutego 2021 ) , widok 26.
  14. "  The Lost Generation, na dalekim zachodzie ... Parisian  " , na www.terresdecrivains.com (dostęp 5 sierpnia 2016 )
  15. VSD, „ Claude Brasseur - Vsd   ”, Vsd.fr ,3 czerwca 2018 r.( przeczytaj online , skonsultowano 5 sierpnia 2018 )
  16. Claude Brasseur i Jeff Domenech , Dziękuję! , Flammarion,10 września 2014, 296  s. ( ISBN  978-2-08-134796-0 , czytaj online )
  17. Zbiór opowiadań pośmiertnych pod redakcją Philipa Younga.
  18. https://www.nytimes.com/books/99/07/04/specials/hemingway-afternoon.html
  19. Artykuły Kansas City Star oraz wybór artykułów i depesz z czterdziestu lat, zebrane, skomentowane i poprzedzone przez Matthew J. Bruccoli, University of Pittsburgh Press, 1970.
  20. https://www.nytimes.com/books/99/07/04/specials/hemingway-summer.html
  21. https://www.telefilm.ca/en/catalogues/production/hemingway-vs-callaghan
  22. "  Hemingway kontra Callaghan: The Greatest Literary Boxing Feud of All Time  ” , na Fightland (dostęp 12 lipca 2020 r . ) .

Zobacz również

Bibliografia

Po francusku
  • Abouddahab, Rédouane, Limit pisania. Poetyka opowiadań Hemingwaya , Księga 1: Chronologia i komentarz. wyd. Wesoły Świat, 2011.
  • -, Limit pisania. Poetyka opowiadań Hemingwaya , Księga druga: Pejzaż tekstowy. wyd. Wesoły Świat, 2011.
  • Baker, Carlos, Hemingway, Historia życia , trad. frank. (dwa tomy: 1899-1936 i 1936-1961), Laffont, 1971.
  • Debouzy, Marianne, La Critique française de Hemingway: 1926-1968 , praca uzupełniająca. Biblioteka Sorbony, 1969.
  • Fenoli Marc „Młody człowiek i śnieg” [artykuł biograficzny, 1924-1926], w Revue L'Alpe , n o   48, Éditions Glénat-Musée Dauphinois 2010.
  • Gallagher, Daniel, Od Ernesta Hemingwaya do Henry'ego Millera: mity i rzeczywistość pisarzy amerykańskich w Paryżu (1919-1939) , L'Harmattan , 2011.
  • Griffin, Peter, Ernest Hemingway, przez całą młodość , przeł. franc., Gallimard, 1989.
  • Hemingway, Gregory H., Papa , Denoël, 1976
  • Hemingway, Mariel, Ernest Hemingway, życie i gdzie indziej , edycje Michela Lafona, 2011.
  • Hily-Mane, Geneviève, Styl Ernesta Hemingwaya. Pióro i maska , PUF, 1983.
  • Hotchner, AE, Papa Hemingway , trad. frank. Mercure de France , 1966.
  • -, Hemingway i jego wszechświat AE Hotchner, trad. franc., Editions du Chêne, 1990.
  • Kundera, Mediolan, „W poszukiwaniu zaginionego prezentu”, L'Infini , 37 (marzec 1992), 22-34.
  • Liny, Marie-Pierre, „Le Recit de la mort chez Hemingway”, Études de poétique . wyd. Josiane Paccaud-Huguet i Michèle Rivoire. Lyon: Presses Universitaires de Lyon, 2001, 65-77.
  • Mellow, James R., Hemingway , trad. franc., editions du Rocher, 1995.
  • Meyers, Jeffrey, Hemingway , trad. franc., Belfond, 1987.
  • Naugrette, Jean-Pierre, „  Słońce też wschodzi  : Hemingway i problematyka cytatów obrazkowych”, Wykłady przygodowe , La Garenne-Colombes, L'Espace Européen, 1990, 197-222.
  • Pozzi, Francesco. Życie po południu: esej psychoanalityczny o Hemingwayu , Gradiva: European Journal of Literary Anthropology , 2.1 (1997): 41-60.
  • Salati, Marie-Odile. „Szkoda w Hemingwaya A Farewell to Arms . W piśmie (s) wojny w Stanach Zjednoczonych od 1850 do 1970 roku . Wyd. Anne Garrait-Bourrier i Patricia Godi-Tkatchouk. Clermont-Ferrand: Prasy uniwersyteckie Blaise Pascal, 2003, 97-110.
  • Sollers, Philippe, artykuły biograficzne w The War of Taste , Gallimard, 1994.
Po angielsku
  • . Abouddahab Redouane, ed, Hemingway szczególny problem, Journal of opowiadania w języku angielskim , n O   49 (jesień 2007): http://jsse.revues.org/index723.html
  • Baker, Carlos, Ernest Hemingway: Historia życia , Bantam Books 1969.
  • Griffin, Peter, Wraz z młodością: Hemingway, wczesne lata , Oxford University Press Inc, 1985.
  • -, Mniej niż zdrada: Hemingway w Paryżu , Oxford University Press Inc, 1992.
  • Hily-Mane, Geneviève, Ernest Hemingway we Francji: 1926-1994. Kompleksowa bibliografia , Reims: Presses Universitaires de Reims, 1995.
  • Reynolds, Michael S., The Young Hemingway , wydawnictwo Blackwell, 1986
  • -, Hemingway: The American Homecoming , Blackwell Publishers, 1992.
  • -, Hemingway: Lata 30. , Norton Press, 1997.
  • -, Hemingway: Lata paryskie , miękka oprawa, 1999.
  • -, Hemingway: Ostatnie lata , Michael Reynolds, WW Norton & Co, 1999.

Po hiszpańsku

  • Izu, Miguel: Hemingway en los sanfermines , Pamplona: Ediciones Eunate, 2019. ( ISBN  978-84-7768-381-0 )

Powiązane artykuły

Linki zewnętrzne