Martin Ritt

Martin Ritt Opis tego obrazu, również skomentowany poniżej Martin Ritt w 1965 roku u boku Elizabeth Taylor i Richarda Burtona podczas promocji Szpiega, który przyszedł z zimna w Amsterdamie . Kluczowe dane
Narodziny 2 marca 1914
Nowy Jork ( New York State )
Narodowość amerykański
Śmierć 8 grudnia 1990(w wieku 76 lat)
Santa Monica ( Kalifornia )
Zawód Dyrektor
Wybitne filmy Najdziksza ze wszystkich
zdrajców na rozkaz
Norma Rae
Hombre

Martin Ritt to urodzony w Ameryce reżyser filmowy2 marca 1914na Manhattanie ( Nowy Jork ) i zmarł dalej8 grudnia 1990w Santa Monica ( Kalifornia ).

Biografia

Po studiach w Karolinie Północnej w Elon College, a następnie na Saint John University , gdzie z powodzeniem uprawiał futbol amerykański i dramat, Martin Ritt zdecydował się zostać aktorem. Oburzony niesprawiedliwością społeczną, uwydatnioną konsekwencjami kryzysu 1929 r., Aktywnie uczestniczy w zaangażowanych grupach teatralnych, gdzie jest np. Jednym z nielicznych białych aktorów w sztuce Porgy and Bess i dostrzeżony przez administrację Roosevelta, był przydzielony do udziału w finansowanym przez rząd projekcie Federal Theatre . Podobnie jak Nicholas Ray , Elia Kazan i Joseph Losey , będzie podróżował po kraju, grając i wystawiając radykalne lewicowe utwory, co później przysporzy mu kłopotów z senatorem Josephem McCarthym . Chociaż nigdy nie wstąpił do Komunistycznej Partii Stanów Zjednoczonych Ameryki, Ritt pozostał wierny swoim młodzieńczym ideałom przez całe życie, w życiu i pracy.

Zaangażowany w Siłach Powietrznych Stanów Zjednoczonych w 1941 roku Martin po raz pierwszy zagra w kinie w 1944 roku w małej roli lotnika w Winged Victory w reżyserii George'a Cukora , po tym, jak z powodzeniem zinterpretował go na Broadwayu. Zdemobilizowany kontynuował karierę jako aktor i reżyser do 1952 roku, kiedy to wszedł do telewizji. Tam wyprodukuje i wyreżyseruje adaptacje sztuk teatralnych, w tym Somerset Maugham na mały ekran, gdzie po raz kolejny pomyślał, że dzięki temu nowemu medium może dotrzeć do większej liczby ludzi, nie rezygnując ze swoich przekonań.

Jednak, podobnie jak wielu jego przyjaciół, Ritt został zauważony przez antykomunistyczną broszurze , kontratak , prowadzony przez agentów FBI, w której był podejrzany o sympatii z Moskwą podczas jego działalności w okresie Nowego Ładu. Dzięki temu zostanie umieszczony na czarnej liście i wyrzucony z telewizji. Następnie wrócił do teatru do 1956 roku i pracował w Actors Studio, gdzie reżyserował Jamesa Deana .

Jego debiut w 1957 roku w Hollywood jest dość pracochłonny. Jest adaptacją sztuki Roberta Alana Aurthura napisanej dla telewizji ( A Man Is Ten Feet Tall ) pod tytułem The Man Who Killed Fear , działającej w ramach sprzecznego schematu w ówczesnej modzie, osadzonej w związkowym środowisku dokerów przeciwko nieelastycznemu szefowi. z Jackiem Wardenem jako ohydnym rasistą, Sidneyem Poitierem jako humanistą czarnym, a między nimi neurotykiem, granym przez młodego Johna Cassavetesa . Ta pierwsza praca odniosła zasłużony sukces, zwłaszcza dzięki dobrze opanowanej reżyserii aktorskiej. Potem w tym samym roku No Down Payment , obraz trzech par z klasy średniej - dość konwencjonalny i melodramatyczny, ale w którym pojawiła się interpretacja Joanne Woodward (żony Paula Newmana ), która zapoczątkowała długą współpracę. .

Trzy filmy zaadaptowane z powieściopisarzy następuje: w 1958 roku The Fires of Summer z Hamleta autorstwa Williama Faulknera , z parą wspólnikiem Newmana-Woodward, Orson Welles i Angela Lansbury , The Black Orchid z Anthonym Quinnem i Sophia Loren (na tournee w USA) . W 1959 roku ponownie Faulkner, w The Noise and the Fury z Yulem Brynnerem , Joanne Woodward . Pomimo dobrej woli i zaszczytnego sukcesu Rittowi nie udało się wykonać niemożliwego do wykonania zadania przeniesienia pomnika literatury na ekran.

W następnym roku był to Cinq femmes marqueées , kwintet młodych jugosłowiańskich kobiet wspierających partyzantów w walce z nazistami, z Silvaną Mangano , Verą Miles i Jeanne Moreau w bardzo popularnej międzynarodowej koprodukcji w latach 60. trzy filmy ze swoim ulubionym aktorem Paulem Newmanem: w 1961 roku Paris Blues , „Rittian” wizja Amerykanina w Paryżu, ale dość banalna wersja jazzowa, z Woodwardem i Poitierem, w 1963 roku „ The Wildest Among All” , współczesny western z Patricią Neal i Melvyn Douglas , z trzema Oscarami i wielki sukces krytyczny, w 1964 roku, oburzenie meksykańskiego adaptacji Rashomon przez Kurosawy z Claire Bloom i Edward G. Robinson . Dwa lata wcześniej Ritt nakręcił Adventures of Youth na podstawie autobiograficznych relacji pisarza Ernesta Hemingwaya .

Od 1965 roku Martin Ritt, osiągając sukces komercyjny i krytyczny, wydawał się chcieć podążać bardziej osobistą drogą. On pierwszy atak bestsellerem wśród John le Carré Szpieg, który przyszedł z zimna , które z poszanowaniem powieść szpiegowską, to ślady z Richardem Burtonem , portret biurokraty szpiegowskiej w czasie zimnej wojny. Co przyniosło mu tylko dwie nominacje do Oscara. A dwa lata później podpisuje jeden ze swoich najlepszych filmów, Hombre , portret białego Apache Christ, który poświęca się, by uratować pasażerów dyliżansu w stylu Johna Forda . Tutaj mały dialog, brak odniesień teatralnych, kilka efektów.

Filmografia

Uwagi i odniesienia

Linki zewnętrzne