Entomofag jest spożywanie owadów przez ludzi . W przypadku spożycia owadów przez zwierzęta mówimy raczej o diecie owadożernej , z wyjątkiem owadów entomofagicznych , parazytoidów lub polifagów .
Celowe spożywanie owadów jest powszechne w wielu częściach Afryki , Azji , Ameryki Północnej , Środkowej i Południowej , a także wśród australijskich Aborygenów . W krajach zachodnich , poza przypadkiem koszenili Dactylopius coccus i Kermes vermilio powszechnie spożywanych jako barwnik spożywczy, pozostaje to jednak zjawisko marginalne. W rzeczywistości, pomimo globalizacji , konsumpcja stawonogów lądowych nadal jest tam uważana za tabu żywieniowym , co jednak nie dotyczy stawonogów wodnych, takich jak raki czy krewetki .
Jeśli chodzi o ludzkość , większość ludzi spożywa owady, które czasami są poszukiwane jako smakołyki. Zidentyfikowano ponad 1900 gatunków należących do 628 rodzajów i 112 rodzin spożywanych przez 3000 różnych grup etnicznych i stanowiących część regularnej konsumpcji żywności przez co najmniej 2 miliardy ludzi, a 4 miliardy ludzi, w tym tych, którzy ją mają, spożywają okazjonalnie. Ta liczba gatunków stanowi dolną granicę: uprzedzenia kulturowe dotyczące entomofagii nie mogą motywować do poszukiwania dokładnej identyfikacji spożywanych gatunków. Człowiek nieświadomie połyka rocznie średnio 500 gramów owadów ukrytych w owocach, dżemach czy chlebie .
Najczęściej spożywanymi grupami owadów (owadów pokarmowych) są chrząszcze (31% z czego połowa to Cerambycidae , koziorożce i chrząszcze kózkowate oraz Scarabaeidae , chrząszcze itp.), lepidoptera (motyle, ale zjadane głównie w postaci gąsienic lub poczwarki ). , błonkoskrzydłe (w większości Meliponini ), Ortoptera (zwłaszcza koniki polne i szarańcza - Acrididae ) oraz kilka innych grup, w tym termity ( isoptera ), pluskwiaki równoskrzydłe itp.
Od 2008 roku FAO wspiera rozwój konsumpcji owadów we wszystkich krajach świata, ze względów ekonomicznych i ekologicznych.
W kwietniu 2018 roku Persistence Market Research opublikował raport wskazujący na istotne zmiany na rynku konsumpcji owadów. Oczekuje się, że do 2024 r. rynek osiągnie 722 mln USD.
Zanim ludzie mieli narzędzia do polowania lub hodowli, owady mogły być ważną częścią ich diety , o czym świadczą liczne fragmenty owadów (chrząszcze, szarańcza, wszy, kleszcze, ćmy) znalezionych w ludzkich jaskiniach koprolitów w USA 9500 lat BP i Meksyk 5400 lat BP . Prekursorzy dzisiejszego Homo sapiens prawdopodobnie oddawali się oportunistycznej entomofagii. Niektórzy badacze sugerują, że najwcześniejsze naczelne były owadożernymi nadrzewnymi zwierzętami nocnymi, podobnie jak niektóre istniejące naczelne , takie jak marmozety i tamaryny, które są owadożerne w różnym stopniu.
Aluzje do takiej owadożernej diety znajdujemy już od starożytności . O pracy asyryjskiej datowanej na około 700 pne. AD reprezentujący ucztę, koniki polne pojawiają się jako wyrafinowane danie . Biblia i Koran wspomnieć owadów w żywności, a szczególnie koniki polne, dowód na rolę, jaką odgrywają te owady w pewnych okresach w niektórych cywilizacjach z punktu widzenia żywności. Tak więc, kiedy był na pustyni, Jan Chrzciciel „żył szarańczą (szarańczą) i dzikim miodem”. Że Grecy i Rzymianie jedli owadów, takich jak pszczoły i cykad , a także ich larwy . Arystoteles chwali samice cykad pełnych jaj, a samce przed parowaniem były szczególnie poszukiwane wśród Greków, podczas gdy Pliniusz Starszy w swojej Historii Naturalnej mówi, że duże robaki dębu bezszypułkowego są przysmakiem poszukiwanym przez Rzymian. Trociniarkowate (łac plusz ) były również bardzo popularne, zwłaszcza przez epikurejczycy . Tuczone były częściowo mąką. Termin ten mógłby jednak oznaczać również inne gąsienice motyli drążących i robaków jelonka rogacza ( Lucanus cervus ).
W tym samym czasie Izraelici odmówili jedzenia owadów. W rzeczywistości nie uznano ich za koszerne , z wyjątkiem czterech bardzo specyficznych gatunków pasikoników. Dziś zakaz ten nadal figuruje w żydowskich przepisach żywieniowych.
W XVIII -tego wieku, zaleca się spożywanie owadów ze swoich właściwości leczniczych. Popularna farmakologia francuska obejmuje następnie suszony fartuch ochronny lub olej farszu w walce z różnymi chorobami (wścieklizna, dna moczanowa...). Entomolog Jean-Henri Fabre wspomina w swoich Pamiątkach entomologicznych rodzinny posiłek, podczas którego na szaszłykach grillowane są larwy kowala ergate ( Ergates faber ). Fabre uważa je za doskonałe danie o smaku migdałowym, wzmocnionym niewyraźnym aromatem wanilii, ale skórka była słaba, jest taka twarda.
Jeśli konsumpcja owadów zniknęła ze stołów wyższych klas społeczeństwa zachodniego, to wśród chłopów utrzymywała się przez długi czas, choć w sposób marginalny. Na przykład zjadano niektóre stare sery, w których rosną robaki. Ten zwyczaj zachował się w casgiu merzu , serze z południowej Korsyki.
Chociaż owady są ogólnie uważane za źródła pokarmu o niskiej wydajności energetycznej (mały zysk ze względu na ich mały rozmiar w porównaniu z kosztem energetycznym ich zbierania) w porównaniu z dziczyzną, ich liczebność (w lasach tropikalnych biomasa owadów jest czterokrotnie wyższa niż kręgowców) oraz rozwój technik masowej zbiórki zachęcają badaczy do reinterpretacji ich znaczenia w żywieniu człowieka w literaturze archeologicznej i antropologicznej.
Owady to najliczniejsze zwierzęta na Ziemi. Występują na całym świecie, z wyjątkiem regionów polarnych . Owady (głównie gąsienice ) składają się głównie z białka , składającego się ze wszystkich niezbędnych aminokwasów i zawierają błonnik pokarmowy w postaci polisacharydu zwanego chityną . Mają niską zawartość węglowodanów i tylko rzadkie gatunki zawierają dużą ilość tłuszczu. Średnia zawartość energetyczna ( sucha masa ) owadów wynosi 460 kcal /100 g. Większość owadów jest jadalna.
W ten sposób dostarczają tyle białka, co jajka, mleko czy mięso ssaków, ptaków czy ryb. Nic więc dziwnego, że Organizacja Narodów Zjednoczonych ds. Wyżywienia i Rolnictwa zaleca je ze względu na ich wysoką wartość odżywczą.
Niektórzy specjaliści uważają, że konsumpcja owadów powinna być włączona do programów rozwojowych. W celu zwalczania niedożywienia w tropikach i subtropikach, FAO promuje hodowlę i konsumpcję owadów poprzez programy takie jak Jadalne Owady. Ponadto hodowla owadów jadalnych daje miejscowej ludności możliwości ekonomiczne, ponieważ działalność ta na niewielką skalę wymaga niewielkich nakładów technicznych. Produkty mogą być sprzedawane na lokalnych rynkach, dzięki czemu stanowią ważne źródło dochodu dla drobnych rolników. Unia Europejska przyczynia się finansowo do tego badania w wysokości 4 milionów euro.
Zwiększenie tej konsumpcji nastąpi poprzez ustanowienie programów masowej produkcji, pod warunkiem, że owady same nie będą koncentrować toksycznych produktów dla ludzi. W przypadku Anaphe venata , motyla z rodziny Notodontidae , produkcja ta zrównoważyłaby regresję jego drzewa żywicielskiego, Triplochiton scleroxylon .
Westernizacja społeczeństw tradycyjnych wywołuje sprzeczne skutki. W niektórych przypadkach elity nie są skłonne do konsumowania owadów, powołując się na pytania o nowoczesność. W innych przypadkach, jak zauważa Silow (1976) w Zambii , ruchowi narodowowyzwoleńczemu towarzyszy zawłaszczanie tradycji przodków .
Ale, jak każde źródło pożywienia, spożycie owadów musi spełniać te same wymagania dotyczące jakości zdrowotnej, co inne produkty. Tak więc badanie Adamolekuma (1993) pokazuje, że spożywanie gąsienicy Anaphe venata może mieć związek z sezonowym zespołem ataksji .
Związek między entomofagią a ochroną bioróżnorodności podkreślali różni autorzy. Na przykład w Malawi służby odpowiedzialne za krajowe parki i rezerwaty pozwoliły na początku lat 90. XX w. na pozyskiwanie gąsienic i pszczelarstwo w Parku Narodowym Kasungu w celu zwiększenia dochodów rodziny, jednocześnie przyczyniając się do ochrony środowiska. Ponieważ gąsienice stają się prawie niemożliwe do znalezienia poza parkiem z powodu zaniku drzew żywicielskich, tak jak pszczelarstwo stało się prawie niemożliwe z powodu zmniejszenia liczby roślin żywicielskich, wszystkie rodziny żyjące w parku uprawiają pszczelarstwo i wykorzystują produkty leśne .
Hodowla bydła wytwarzałaby około 18% dwutlenku węgla i 64% emisji amoniaku wytwarzanych przez ludzi . W 2010 roku badania nad produkcją gazów cieplarnianych w wyniku hodowli pięciu gatunków owadów ( Tebrio molitor , Acheta domesticus , Locusta migratoria , Pachnoda marginata i Blaptica dubia ) wykazały, że emitują one tylko 1% ilości emitowanej przez przeżuwacze.
Wiele owadów jest regularnie spożywanych w kilku krajach afrykańskich, zwłaszcza w Nigerii : termity gotowane lub surowe (królowa uważana jest za szczególnie smaczną), pieczone pasikoniki czy grube larwy ryjkowca palmowego ( Rynchophorus ferrugineus ).
W „ryż Buszmeni” ( ryż Bushman , ryż Roztropny lub Hotentoci ryż angielski) Ludzie San wykonane w oparciu poczwarki różnych gatunków termitów, wygląd podobny do ziaren ryżu.
Macossos ( Angola )
Gąsienice ( Burkina Faso )
Ngumbi ( Mozambik )
Koniki polne ( Uganda )
Pedi rozważyć owady być lepszy od innych potraw. W okresach zbiorów gąsienic Gonombrasia belina sprzedaż wołowiny znacznie spada. Szacunki z lat 60. wskazywały, że każdego roku zbierano ponad 1600 ton gąsienic tego gatunku, liczba ta nie obejmuje gąsienic bezpośrednio spożywanych przez żniwiarzy. Setki ton zebranych w Afryce Południowej i Botswanie sprzedano w Zambii i Zimbabwe .
Kapsztad jest obecnie siedzibą jednej z najbardziej zaawansowanych firm na rynku, AgriProtein Technologies , która przy znaczącym wsparciu Fundacji Billa i Melindy Gatesów zbudowała ogromną fabrykę do produkcji Hermetia illucens („czarny żołnierz muchy”) przeznaczoną dla zwierząt pasza .
AngolaOliveira i in. (1976) zgłoś kilka gatunków, które są spożywane: a termitów ( Macrotermes subhyalinus ), A palmowego mieszkania Curculionidae larwa ( Rhynchophorus phoenicis ), a gąsienica ( Usta Terpsichore ).
SpotkanieGniazda osy murarki ( Polistes hebraeus ) poszukuje się od stycznia do marca (południowe lato), a larwy je się smażone lub "en rougail" (z pomidorami i przyprawami). Gniazda są czasami sprzedawane na poboczu drogi, nawleczone na źdźbło trawy. „Zendettes” (larwy dużych ksylofagicznych chrząszczy, takich jak „ton jacques” ( Batocera rufomaculata )) są nadal czasami zjadane, podobnie jak larwa dużego wołka pochodzącego z Madagaskaru, Aphiocephalus limbatus , który rozwija się w owocach vacoa ( Pandanus utilis ).
MalawiWiele gatunków owadów jest spożywanych w Malawi, czasami sezonowo. Konsumpcja gąsienic Gonimbrasia belina i Gynanisa maja w Parku Kasungu trwa od połowy października do grudnia, w porze roku, kiedy zapasy żywności są najniższe. Ponadto zezwolenie na pozyskiwanie gąsienic przez urzędników parku przyczynia się do zachowania bioróżnorodności .
Spożywana jest również przez dorosłe muchówki Chaoborus edulis , zwłaszcza w cieście muchowym .
NigeriaEntomofagia jest szeroko rozpowszechniona w Nigerii , ale częściej występuje na obszarach wiejskich niż miejskich. Jak wszędzie, najbardziej wykształcone warstwy społeczne to również te, które chętniej porzucają entomofagię, uważaną za część przeszłości .
Podobnie jak w innych krajach afrykańskich, gąsienice Cirina forda są bardzo cenione i sprzedawane wagowo są dwa razy droższe niż wołowina .
Republika ŚrodkowoafrykańskaGąsienice gatunku Anaphae spp. i Imbresia oyemensis mogą być sprzedawane do spożycia.
Demokratyczna Republika Konga (Zair)W Demokratycznej Republice Konga spożywa się ponad 65 gatunków należących do co najmniej 22 różnych rodzin . W badaniu z 1961 r. oszacowano, że owady stanowią 10% białka pochodzenia zwierzęcego spożywanego przez populacje tego kraju, czyli 5000 ton metrycznych. Udział ten jest bardzo zróżnicowany w zależności od regionu Konga, osiągając w niektórych miejscach 64%. Inne badanie z 1980 r. wymienia 35 różnych gatunków gąsienic spożywanych na południu kraju. Znając potrzeby ekologiczne niektórych gatunków, mieszkańcy będą szukać młodych gąsienic w regionie, aby zainstalować je na drzewie gatunku, którym żywią się w pobliżu swojego domu. Wśród Yansi jedzenie gąsienic jest uważane za regułę, a mięso za wyjątkiem.
Republika KongaW Republice Konga zjadane są gąsienice niektórych gatunków Saturniidae , Sphingidae , Notodontidae i Hesperiidae . Spożycie gąsienic w okolicach Brazzaville oszacowano na 30 gramów dziennie na osobę. Na rynkach znajdujemy w szczególności ortoptera ; larwa Rhynchophorus phoenicis jest bardzo poszukiwana i osiąga wysoką cenę.
ZambiaW Zambii gąsienice zjadane są w porze deszczowej, od listopada do lutego, a następnie stanowią jedno z głównych źródeł białka (ponad 30% ich suchej masy). W Mbundzie wyróżnia się 31 gatunków gąsienic, z których 7 jest przedmiotem prawdziwego handlu. Mbunda, Nkangala, Lucazi, Luvale, Cokwe i Yauma uważają, że termity (dorośli płciowi z Macrotermes sp.) są najlepszym pokarmem, smaczniejszym niż mięso czy ryby. Tylko kilka gatunków gąsienic można z nimi porównać.
MadagaskarNa Madagaskarze niektóre grupy etniczne (jest ich 18) spożywają larwy kilku owadów. Najcenniejszą larwą jest larwa miejscowej osy Polistes hebraeus , która jest zbierana w grupach z gniazdem. Andettes, zendetes, larwy longhorned chrząszczy spożywających rozkładające drewno, zbierane są jeden po drugim w naturalnych środowiskach tych Hauts: rodzime gatunki, Megopis mutica An zaaklimatyzować gatunek rufomaculata Batocera i ewentualnie gatunki wołka , Aphiocephalus limbatus także zjedzone na wyspie Reunion .
Zazwyczaj te larwy je się smażone na maśle lub na maśle z dodatkiem czosnku i pietruszki .
Na północnym wschodzie wyspy, a dokładniej w regionie Antalaha , zwyczajowo spożywa się gatunek fulgorelle zwany Sakondry ( Pyrops tenebrosa ), gotowany, a następnie smażony w tłuszczu.
Yukpa , ze wschodu kraju, spożywać co najmniej 25 różnych gatunków, należących do 22 rodzajów, podzielonych na 7 zleceń. Spożycie czasami zmienia się sezonowo i w zależności od płci. Tukanoan zużywają więcej niż dwadzieścia gatunków, które stanowią średnią roczną 5-7% białka zużywana, a udział ten może osiągać 12% dla mężczyzn i 26% kobiet.
Departament Santander słynie z hormiga culona (co można przetłumaczyć jako „mrówka z dużym tyłkiem ”), Atta laevigata , mrówki tnącej liście. Jedne są tylko królowe. Są zbierane podczas lotu godowego. Są gotowane na patelni. Przypisuje się im właściwości afrodyzjakalne .
W Meksyku i Ameryce ŚrodkowejW Meksyku , gdzie owady są czasami sprzedawane drożej niż mięso wysokiej jakości, „gąsienice z agawy” (gąsienice Comadia redtenbacheri ) wchodzą w skład Mezcalu , alkoholu wytwarzanego z agawy. Te gąsienice były prawdopodobnie uważane za jadalne od czasów Azteków. Naczynia wykorzystujące te gąsienice nazywają się axacayatl .
W ekskluzywnych restauracjach larwy mrówek miesza się z olejem i czosnkiem, a następnie podaje z tortillami jako wyrafinowaną (i drogą) przekąskę. To danie, zwane escamoles , często nazywane jest „ kawiorem meksykańskim”. Czekoladowe koniki polne , podawane w południowym Meksyku i Gwatemali , są popularnymi przysmakami dla dzieci i godnym uwagi przykładem dania na bazie owadów. Wiadomo, że smak Lethocerus indicus i Corisella mercenaria jest bardzo silny. W Chapulines są spożywane smażone koniki polne z chili, czosnkiem i sokiem z cytryny.
„robaki” butelek mezcaluProducenci zawsze dodają gąsienicę ćmy szkodnika agawy Hypopta agavis (po hiszpańsku chilocuil , chinicuil lub tecol , słowa z Nahuatl ). Te larwy żerują na soczystych liści z maguey . Nie są uważane za szkodniki, ponieważ są używane w tradycyjnej kuchni północno-meksykańskiej. Te gąsienice czerwony są znane jako robaki rojos , „czerwonych robaków”, podając nazwę popularnej marki mezcalu . Gąsienicę jada się też smażoną, jako przysmak (co więcej, dość drogo), na przykład jako aperitif.
W butelkach mezcalu umieszczony jest drugi gatunek „robaków”, które nadają naparowi niepowtarzalny kolor i smak. Drugim, mniej popularnym gatunkiem larw jest Scyphophorus acupunctatus , chrząszcz z rodziny Curculionidae .
The Chinese rozwijać herbata podobno mają zalety żywieniowe z odchodów gąsienic ciem na Hydrillodes rodzaju , Chong cha lub robaka herbaty.
TajlandiaW Tajlandii entomofagia jest zwyczajem, a owady są również obecne w supermarketach. Ponadto uliczni sprzedawcy jeżdżą na rowerach, aby w nocy sprzedać swoje owady do „skubania”.
W Tajlandii , karaluchy , owady z kałużnicowate rodziny i wiele larw są przyrządzane na różne sposoby i sprzedawane „wyjąć” na ulicy stragany. Niektóre Belostomatidae są uważane za prawdziwe smakołyki.
IndonezjaW 1919 r. oficjalny raport wymienia jako jadalne w Japonii 55 gatunków owadów, w tym koniki polne i larwy chrząszczy . Obecnie w Japonii wydaje się, że regularnie je się tylko szerszenie i osy .
W Japonii larwy i poczwarki os z rodzaju Vespula zjadane są jesienią w wioskach prefektur Nagano , Aichi , Shizuoka i Yamanashi . Są spożywane wrzenia z sake , cukier i sos sojowy , zmieszanej z ryżu , czasami w postaci sushi (Oshi sushi Hoba sushi) lub jako bazowym sosem do ciast z ryżu (Hebo-śmie Gohei- mochi ).
Po usunięciu jelit z szerszeni gotuje się je w sukiyaki i tempurze . Jest też likier z szerszeni.
LaosW Australii Aborygeni są znane paszy na różne larwy, takie jak larwy witchetty lub Endoxyla leucomochla , surowych lub gotowanych pod piasku i popiołu. Bogong , od góry o tej samej nazwie, był szczególnie popularny. W książce The Moth Hunter Josephine Flood opisuje prawdziwe uczty oparte na kilku gatunkach owadów. Bogong gotuje się pod piaskiem, jego nogi i skrzydła opadają, a następnie usuwa się głowę. Pozostaje tylko mięsisty brzuch, który jest następnie gotowany lub używany do robienia ciast. Niektóre robotnice z gatunku mrówek zwanych Honeypot , takie jak Camponotus inflatus, zatrzymują rosę w brzuchu, aby nakarmić swoich towarzyszy. Są bardzo cenione przez Aborygenów, którzy uważają je za słodycze.
Zjadają również gąsienice Endoxyla leucomochla, które pasożytują na korzeniach Acacia kempeana .
Nowa KaledoniaW Nowej Kaledonii jemy robaka bancoule , larwę, która może mierzyć 8 cm długości i 2 cm średnicy i żywi się drewnem drzewa bancoulier . Co roku w Farino dedykowana jest mu coroczna uroczystość .
Spożycie owadów nie jest, ściśle rzecz biorąc, aktualne w krajach europejskich. Owady są postrzegane bardziej jako użyteczne recyklery niż jako źródło pożywienia. Jednak miód jest powszechnie spożywany. Spadziowy , który pochodzi z odchodów mszyc regurgitated przez pszczoły, jest popularna w krajach anglosaskich.
Według niektórych antropologów ta transgresyjna niekongruencja „jest zasadniczo reakcją kulturową specyficzną dla cywilizacji zachodniej, a częściowo dla islamu i judaizmu . Zabrania się jedzenia zwierząt, które prawdopodobnie zjadły ludzkie mięso; tabu, które należy porównać z kanibalizmem. Uważa się, że owady, ich larwy i inne zwierzęta żyjące na ziemi są padlinożercami, podobnie jak zwierzęta mięsożerne, takie jak lisy, psy, szczury, wrony, ptaki drapieżne itp. Są więc „niejadalne” poza okresami kryzysu (głodu, wojen)” .
Z kolei w starożytności Grecy cenili cykady, a Rzymianie larwy chrząszczy.
Owady (lub pająki i inne pajęczaki ) również były spożywane na Zachodzie, ponieważ przypisywano im właściwości lecznicze. Tak więc medycyna manualna z 1760 roku podpisana przez D Dr. Watsona mówi, że jedzenie pająków w towarzystwie winogron lub chleba i masła lepiej leczy malarię niż chinina .
Larwy muchy sera służą do rafinacji od casu marzu , ale chętniej zatrudnia jako roztocza roztocza dla Artison mimolette lub niektóre tomme i innych gatunków, jak Tyrophagus casei dla milbenkäse .
Od 2013 roku stowarzyszenie International Platform of Insects for Food and Feed (IPIFF), zrzeszające różnych międzynarodowych producentów w tej dziedzinie, pracuje nad ewolucją europejskich ram prawnych i identyfikacją dobrych praktyk przemysłowych w masowej produkcji owadów.
Te uchwyty , w swojej opinii z dnia 12 lutego 2015 roku, stawia przede wszystkim ostrożność alergenu zagrożenia związane ze spożywaniem jadalnych owadów i zaleca badania naukowe prowadzone są bardziej pod tym względem.
NiemcyDo połowy XX th wieku, zupa chrabąszcze był jeszcze sławny danie w Niemczech i we Francji. W 1844 roku w niemieckiej publikacji medycznej Magazin für Staatsarzneikunde lekarz Johann Schneider polecił tę zupę o smaku podobnym do zupy krabowej jako „doskonałe i wzmacniające danie”. Aby go przygotować, trzeba złapać, umyć, zmiażdżyć w moździerzu, ugotować na patelni z masłem, a na koniec podsmażyć w bulionie nie mniej niż trzydzieści chrząszczy na osobę. Dodaje, że chrząszcze kandyzowane są ulubionym deserem wśród studentów.
W niektórych dużych miastach, takich jak Berlin , jest jednak kilka restauracji oferujących owady. Pieczone koniki polne, o smaku przypominającym chipsy ziemniaczane i orzeszki ziemne, były oferowane zwiedzającym World Expo 2000 w Hanowerze , ale niewielu z nich zaryzykowało. W Bressanone w Południowym Tyrolu koniki polne były sprzedawane na rynku co najmniej w 2001 roku.
Według ankiety przeprowadzonej przez Generalny Komitet Studencki Uniwersytetu w Münster wśród ponad 9000 studentów, 28% respondentów chciałoby raz w życiu skosztować owadów. Gdyby kafeteria okazjonalnie serwowała owady, większość uczniów (57%) nie zmieniłaby swoich nawyków i chodziłaby tam równie regularnie, a 22% unikałoby tego. 7% odpowiada, że częściej chodziłoby do stołówki.
FrancjaFrancuska Federacja Producentów, Importerów i Dystrybutorów Owadów (FFPIDI) jest odpowiedzialna za rozwój i strukturę sektora owadów. Stara się zapewnić konsumentom gwarancje, zarówno w zakresie identyfikowalności, jak i jakości produktu. Zrzesza ponad 100 członków reprezentujących blisko 600 miejsc pracy.
Forum Entomovore ma na celu zgromadzenie wszystkich konsumentów owadów na całym świecie. Celem jest uruchomienie ruchu Entomovore, wraz z innymi przekonaniami dotyczącymi żywności ( żywność ekologiczna , wegetarianizm , lokavoryzm , Slow Food , freeganizm itp.).
Bruno Comby opublikował w 1989 r. „Pyszne owady, białka przyszłości”, ale dopiero dwadzieścia lat później we Francji rozpoczęła się sprzedaż jadalnych owadów. Pierwszy sklep internetowy i strona sprzedaży jadalnych owadów w tym kraju pojawi się w 2009 roku wraz ze stroną jadalnych owadów. Od tego czasu w niszę weszły inne firmy:
W 2015 roku ogłoszono otwarcie w regionie paryskim pierwszego w Europie zakładu produkcji owadów. Wprowadzenie owadów do paszy dla zwierząt miałoby w szczególności na celu położenie kresu uzależnieniu Europy od soi importowanej z Ameryki Południowej do karmienia drobiu.
W 2016 r. w wyniku decyzji administracyjnych utrudniających ich działalność gospodarczą część firm przeniosła się do Belgii lub Wielkiej Brytanii .
szwajcarskiWedług rzecznik Federalnego Urzędu Bezpieczeństwa Żywności i Weterynarii Spraw, Szwajcaria jest pierwszym krajem w Europie, aby umożliwić spożywanie owadów jak żywność od 1 st maja 2017 roku Prawo pozwala miejscowy spożycia przez ludzi z trzech gatunków owadów (świerszcze, koniki polne, szarańcza wędrowna i mączniki), które są oferowane w hamburgerach zrobionych z mącznika mącznika lub knedli owadzich. Owady te, pierwotnie przeznaczone dla zwierząt, muszą pochodzić z czwartego pokolenia, aby mogły zostać uznane za jadalne przez ludzi.
Różne gatunki chrząszczy są zjadane przez ludzi.
Koniki polne są spożywane praktycznie wszędzie w Afryce , i to od czasów starożytnych; że Etiopczycy zaopatrzony je na wiosnę żerują na nich przez cały rok. Koczowniczy szarańcza jest ceniony w południowej Afryce i na Madagaskarze . Szarańcza wędrowna ( Locusta migratoria Linnaeus, 1758) jest bardzo ceniona przez ludność Sahary, zwłaszcza islam zaleca jej zużycie: „Ten, kto nie zje moje szarańczę, moje wielbłądy i moje żółwie, nie jest Mnie godzien mówi prorok” .
Istnieje ryzyko alergii lub, podobnie jak w przypadku innych rodzajów hodowli, możliwe jest ryzyko zanieczyszczenia przez pokarm lub środowisko hodowli.