Ortoptera

Zamówienie

Te koniki polne lub Orthoptera (od greckiego orto , prawej i pteron wing) stanowią porządek w klasie z owadami .

Te zwierzęta charakteryzują skrzydła wyrównane z ciałem. Szacuje się, że na planecie żyje 22 000 gatunków . Zdecydowana większość tych gatunków jest fitofagami (żywią się roślinami), chociaż kilka z nich to regularne drapieżniki. Ten rząd jest podzielony na dwa podrzędy: Ensifera ( świerszcze i koniki polne ) i Caelifera (szarańcza).

Dystrybucja

Występują na wszystkich kontynentach z wyjątkiem Antarktydy .

Opis

Orthoptera charakteryzują się prostymi skrzydłami. Niektóre gatunki są bezskrzydłe lub mają znacznie zredukowane skrzydła, takie jak Ephippigerae . Należą do grupy owadów paurometabolicznych , charakteryzujących się niepełną metamorfozą . Jajo złożone przez samicę bezpośrednio dostarcza młode, identyczne repliki dorosłego, bezskrzydłe i niedojrzałe. Będzie się rozwijał przez kolejne linienie, aż osiągnie stadium imago (dorosły). Orthoptera odróżnia się w tym sensie od owadów z całkowitą metamorfozą, czyli Holometabolas , których metamorfoza obejmuje przejściowe stadium nimfy, której morfologia bardzo różni się od imago.

Morfologia

Dwie pary skrzydeł, gdy są rozwinięte, są różne. Przednie skrzydła są skórzaste i zakrywają i chronią tylną parę. Nazywa tegmina (liczba pojedyncza tegmen ), nie biorą udziału w locie. Tylna para jest błoniasta i jest złożona pod przednią parą w spoczynku.

Dieta

Większość znanych gatunków jest fitofagami . Możemy podsumować, mówiąc, że szarańcza, która jest zgrupowana w podrządzie Caelifera , jest wyłącznie fitofagami. Jeśli chodzi o Ensifera (koniki polne i świerszcze), będzie to zależeć od gatunku, ale ich dieta jest różna, od drapieżników do fitofagów, a także w mniejszym stopniu.

Stridulacje

Orthoptera są w stanie wydawać dźwięki poprzez ruch różnych części ciała. Mówimy o ćwierkaniu lub „śpiewaniu”. Zwykle mężczyźni wydają te dźwięki. Większość Ensifera (koniki polne i świerszcze) śpiewa, pocierając o siebie dwa przednie skrzydła ( tegmina ). Caelifera pocierać swoje tylne ud przeciwko tegmina ( elytra ).

Fauna Francji

Fauna kontynentalnej Francji obejmuje 220 gatunków ortopterów, w tym około 100 gatunków szarańczy . Większość z nich jest wspólna dla całej Europy i Syberii .

Lista podzleceń

Zgodnie z kartoteką gatunków Orthoptera (17 maja 2012 r.)  :

• podrząd Caelifera (szarańcza)
• podrząd Ensifera ( Ensifera )
• podrząd Titanoptera †

Według ITIS (17 maja 2012) i NCBI (17 maja 2012)  :

• podrząd Caelifera (szarańcza)
• podrząd Ensifera ( Ensifera )

Opis podzleceń

• Ensifers  : są rozpoznawalne przez cienką, bardzo rozwiniętej anten i przezszabli ostrze ślimaka u kobiet. Składa się z sześciu zastawek u konika polnego i czterech u świerszczy. Na tylne nogi są, podobnie jak w całej Orthoptera, bardzo rozwinięte i przystosowane do skoków, pozostałe nogi będąc piechurem. Narząd słuchu tych owadów znajduje się naprzednich piszczelach . Zauważamy, że mocne przedplecze jest zwieńczone głową z oczami o skromnych rozmiarach oraz dwoma przyoczkami u większości koniek polnych, trzema u świerszczy. Obserwujemy również obecność mocnych narządu gębowego typu młynek. Cip jest przywilejem mężczyzn (o ile nie zaznaczono inaczej) jest produkowany przez tarcie elytra jeden na drugim, lewa nożycowy o tarka tarcie na prawo skrobak elytra. Młode osobniki w okresie linienia coraz bardziej przypominają dorosłych.
• Caelifera  : charakteryzują się krótkimi czułkami, które wychodzą razem trochę poza głowę i przedplecze. Są zasadniczo fitofagami i mogą powodować duże szkody, szczególnie w tropikach. Szarańcza lub acrids stanowią główną część przedstawicieli zakonu caeliferes.

Uwagi i referencje

1. Jose Luis Viejo Montesinos (1998). Evolución de la fitofagia en los insectos, Boletín de la Real Sociedad Española de Historia Natural (Actas) , 95  : 23-30. ( ISSN  0583-7499 )
2. Według POIG w 2008 r. ( Link-źródło , konsultowane 2011-07-14)
3. Orthoptera Species File , dostęp 17 maja 2012 r.
4. ITIS , dostęp 17 maja 2012
5. NCBI , dostęp 17 maja 2012 r.
6. André-Jacques Andrieu i Bernard Dumortier, „Stridulations” w Entomophononia pod redakcją INRA Éditions. Zobacz: http://www.inra.fr/opie-insectes/stridu.htm

Zobacz również

Bibliografia

• ASCETE - Lista Orthoptera we Francji (Orthoptera, Phasmatodea, Mantodea)
• Coray A. i Thorens P. , Orthoptera ze Szwajcarii: klucz do determinacji , tom.  5, Neuchâtel, Szwajcarskie Centrum Kartografii Fauny, coll.  „Fauna Helvetica”,2001, 236  s.wydanie trójjęzyczne niemieckie, francuskie, włoskie
• Jean-François Voisin , Atlas des Orthoptères et des Mantides de France , Paryż, Narodowe Muzeum Historii Naturalnej w Paryżu, coll.  "Dziedzictwo naturalne",31 grudnia 2003 r., 104  pkt. ( ISBN  2-85653-562-3 )
• Heiko Bellmann i Gérard Luquet ( tłumacz  z niemieckiego), Przewodnik po szarańczy, świerszczach i szarańczy Europy Zachodniej , Paryż, Delachaux i Niestlé , coll.  „Przewodnicy przyrodnika”,11 czerwca 2009, 383  s. ( ISBN  978-2-603-01564-3 )
• Lucien Chopard , Faune de France: Orthopteroids , Paris, Lechevallier,1952, 359  s.
• Bernard Defaut , Determinacja Orthoptera Francji , w imieniu autora,2001, 85  pkt.Klucz aktualny dla wszystkich gatunków, ale bez ilustracji. Dostępne u autora.
• (it) Fontana P. , Buzzetti FM , Cogo A. and Odé B. , Guida al riconoscimento e allo studio di Cavallette, Grilli, Mantidi e Insetti Affini del Veneto , Vicenza, Museo Naturalistico Vicenza,2002, 591  s. ( ISBN  88-900184-3-7 )
• 3 tomy fauny Europy Kurta HARZA, czarno-białe:
  • (de) HARZ K., 1969 - Die Orthopteren Europas: 1. W. Junk, Haga, 769 stron.
  • (de) HARZ K., 1975 - Die Orthopteren Europas: 2. W. Junk, Haga, 939 stron.
  • (de) HARZ K. i KALTENBACH A., 1976 - Die Orthopteren Europas: 3. W. Junk, Haga, 434 strony.
• (nl) Kleukers R., Nieukerken E. van, Odé B., Willemse L., Wingerden, W. van; 1997 - De Sprinkhanen en Krekels van Nederland (Orthoptera). Narodowe Muzeum Historii Naturalnej, KNNV Uitgeverij & EIS-Nederland, Leiden. Nederlandse Fauna, 416 stron.
• Eric Sardet, Christian Roesti i Yohann Braud, Broszura identyfikacyjna Orthoptera we Francji, Belgii, Luksemburgu i Szwajcarii, wydania Biotope, 2015, 304 strony
• Vincent Sonnay, „  Inwentaryzacja ortopterów z bagiennego obszaru Grangettes ( Noville )  ”, Biuletyn Towarzystwa Nauk Przyrodniczych Vaudoise , tom.  99,2020, s.  107-117 ( ISSN  0037-9603 )

Linki zewnętrzne

• (pl) Referencyjne Drzewo Życia Projekt internetowy  : Orthoptera (konsultowane na17 maja 2012)
• (en) Katalog Życia Odniesienie  : Orthoptera (konsultowane w dniu10 grudnia 2020 r.)
• (en) Referencyjna dokumentacja gatunków Orthoptera  : Orthoptera (konsultacja w dniu17 maja 2012)
• (en) Referencyjna Fauna Europaea  : Orthoptera (konsultowane17 maja 2012)
• (en) Paleobiology Odniesienie do bazy danych  : Orthoptera Olivier 1789 (konsultowane w dniu17 maja 2012)
• (fr + en) Odniesienie ITIS  : Orthoptera (+ wersja angielska ) (konsultowane na17 maja 2012)
• (en) Odniesienie do sieci poświęconej różnorodności zwierząt  : Orthoptera (konsultacja:17 maja 2012)
• (en) Numer referencyjny NCBI  : Orthoptera (w tym taksony ) (konsultowane na17 maja 2012)
• (en) odniesienie uBio  : Orthoptera Weidemeyer 1863 (konsultowane w dniu17 maja 2012)
• (en) Odniesienie IUCN  : takson Orthoptera
• Zobacz szczegółowy schemat morfologii ortoptera
• Plik gatunków Orthoptera online
• Tela-orthoptera: dynamiczna strona internetowa sieci francuskojęzycznych ortopterów
• AcridAfrica, szarańcza Afryki Zachodniej
• Pliki dźwiękowe stridulacji sklasyfikowane według gatunków