Acari

Roztocza

Acari Opis tego obrazu, również skomentowany poniżej Roztocze Klasyfikacja
Królować Animalia
Gałąź Arthropoda
Sub-embr. Chelicerata
Klasa Arachnida

Podklasa

Acari
Leach , 1817

Klasyfikacja filogenetyczna

Stanowisko:
zobacz szczegółowy artykuł

Do roztoczy ( Acari lub Acarina ) są takson z pajęczaków .

Zwykle są małe: niektóre są mikroskopijne, mierzą tylko kilkadziesiąt mikrometrów , największe nie przekraczają 2  cm (z wyjątkiem kleszczy krwiopochodnych, które u gatunków tropikalno-równikowych mogą osiągnąć wielkość „Pięknej” wiśni) .

Ciało jest szczególnie zwarte jak na stawonogi ze względu na fuzję prosomu (odpowiednik głowotułów innych stawonogów) i opistosomu (lub odwłoka ) w jedną masę i prawie zniknięcie śladów segmentacji .

Istnieje prawie 50 000 zarejestrowanych gatunków , ale faktyczna różnorodność grupy wynosi prawdopodobnie ponad milion gatunków. Różnorodność ich stylów życia ( siedlisko , nisza ekologiczna , dieta itp.) Nie ma sobie równych wśród pajęczaków.

Wiele z nich żyje swobodnie w glebie lub wodzie, ale roztocza rozwinęły również różnorodne związki z innymi żywymi istotami , zwierzętami i roślinami, od forezy po pasożyty wewnętrzne . W szczególności występuje duża liczba gatunków pasożytniczych , prawdopodobnie chorobotwórczych dla roślin, zwierząt lub ludzi.

Do najbardziej znanych należą kleszcze, sarkopty odpowiedzialne za świerzb , pasożyty warrozy pszczół , roztocza ( na przykład Dermatophagoides pteronyssinus ), które mogą wywoływać alergie u niektórych osób, a nawet pisklęta .

Z dokumentalnych filmów telewizyjnych , w tym błędów tłumaczenia w języku angielskim ćmy ( „roztocza”), wprowadzony w francuskiej pomylenia prawdziwego „  roztocza  ” ( ćmy języku angielskim) i roztoczy.

Morfologia

Roztocza mierzą od 0,1 do 0,6 mm: ze względu na swój rozmiar znajdują się na granicy mikrofauny stricto sensu i tak zwanej mezofauny .

Ze względu na łączenie się różnych regionów ciała , morfologia roztoczy jest wyjątkowa. Jedynymi widocznymi śladami pierwotnej segmentacji są wyrostki robaczkowe, aparat gębowy i nogi. Części jamy ustnej, chelicerae i pedipalps , są często silnie zmodyfikowane w zależności od odpowiedniej diety. Stanowią całość, która u kleszczy przyjmuje nazwę capitulum (od łacińskiego „głowy”), oddzieloną od reszty ciała wyżłobieniem. Reszta ciała nazywana jest idiosomem u kleszczy.

Po każdej stronie ciała znajduje się piętno służące jako otwór oddechowy.

Reprodukcja

Roztocza są głównie jajorodne , jeśli nie wyłącznie . Podobnie jak w przypadku owadów, po jajach następuje larwa , następnie nimfa, a na końcu osoba dorosła. Niektórzy autorzy określają pojęcie stadium i stazy u roztoczy , różnicując w obrębie zastoju poczwarki różne stadia, z których każdy jest oddzielony linią, ale o bardzo małej amplitudzie, bardzo różnej od tej, która przekształca larwę w nimfę, oraz to u dorosłych. Ze względu na krótką żywotność (od 2 do 3 miesięcy) samice rozmnażają się bardzo szybko. W ten sposób samica może złożyć, w tempie 300 jaj miesięcznie, do 900 jaj w swoim życiu.

Wzrost

Optymalne warunki ich wzrostu to wilgotne środowisko (poziom wilgotności 60-80%) oraz dość wysoka i stabilna temperatura (26-32 ° C), która determinuje maksymalną aktywność roztoczy w przyrodzie od maja do września, jesienią i zima w domach (deszczowa pogoda, domy ogrzewane)

Style życia

W zależności od gatunku siedlisko i zachowanie są niezwykle zróżnicowane.

jedzenie

Diety roztoczy są bardzo zróżnicowane w zależności od gatunku lub grupy: fitofagi, drapieżniki, hematofagi i limfofagi itp. Pokarm można wstępnie strawić przed spożyciem poprzez zaszczepienie śliną . Niektóre roztocza zjadają pokarmy stałe (zwierzęta i rośliny), rozdrabniając je chelicerą w postaci szczypiec. Substancje stałe są następnie trawione poza organizmem przez enzymy wydzielane przez ślinianki . Inne roztocza są odciągami krwi lub soków . Jelito środkowe nabłonek podnosi jedzenie przez fagocytozę .

Bezpłatna gotówka

Mogą być morskie , słodkowodne , lądowe. Mogą być mięsożerne, wegetariańskie lub padlinożerne . Niektóre powodują galasy na roślinach. Inne żyją z produktów spożywczych (np. Tyrolichus casei dla miękkich serów lub Acarus siro, dawniej nazywany Tyroglyphus farinae , zwany ciron, który wytwarza skórki z twardych serów, takich jak Mimolette ). Inni żyją w przechowywanych towarach, takich jak pszenica z silosów lub mąka . Za alergie u ludzi odpowiada około dziesięciu gatunków ( Dermatophagoides , Acarus siro , Lepidoglyphus destructor ).

Gatunki phoretyczne

Nie będąc niepożądanymi pasożytami , są przenoszone przez inne gatunki. Niektóre z nich są, na przykład, z piór roztocza .

Gatunki mutualistyczne

Wydaje się, że u Apocrita hymenoptera (pszczoły i osy w bardzo szerokim znaczeniu) niektóre roztocza żywią się grzybami w gniazdach swoich żywicieli (w ten sposób utrzymując je z dala od ich larw lub ich pożywienia) lub ewentualnie innych pasożytów lub roztoczy, których obecność w gnieździe jest szkodliwe dla żywicieli lub pyłku. W większości przypadków dotyczy to tylko samic, ponieważ to one budują i zapewniają gniazda. Ten mutualizm doprowadził do ewolucji niektórych gatunków Apocrita w celu stworzenia wyspecjalizowanej struktury anatomicznej, która ułatwia ich zachowanie,  zwanej  „ akarinarium ”.

Gatunki pasożytnicze

Jest ich bardzo dużo i nie wszystkie jeszcze są znane.

Kilka gatunków z Demodex żyją w związku z ssaków , albo pasożytów lub jako symbiontach (ich oczyścić porów nadmiaru łoju ). Na przykład u ludzi znajdujemy Demodex folliculorum , który żyje w gruczołach łojowych i Demodex brevis , który żyje w mieszkach włosowych .

Tkacza chmielowiec ( Tetranychus urticae ) mieszka na liściach roślin, w którym tka jedwabne wstęgi; roztocz czerwonych jabłoni ( Panonychus ulmi ) jest patogenem winorośli i drzew owocowych . Colomerus vitis powoduje erinozę winorośli (deformację liści).

Rodzina Podapolipidae często pasożytuje na stawonogach, w tym pszczołach , które są osłabione przez proliferację roztoczy Varroa , roztoczy zaangażowanych w zespół zapadania się kolonii pszczół .

Kleszczy (w tym Ixodes ) są zamocowane na ssaki i ptaki i zasysania ich krwi (zasilanie krwi). Kleszcze mogą być wektorami patogennych wirusów , bakterii ( krętków ) i pierwotniaków . Ixodes mogą przenosić bakterie z rodzaju Brucella , czynniki brucelozy . Ornithodoros moubata to afrykański kleszcz przenoszący na ludzi Spirochaeta duttoni (czynnik powodujący nawroty gorączki ). W Ameryce Północnej kleszcze z rodzaju Dermacentor przenoszą czynnik gorączki plamistej Gór Skalistych .

Do roztoczy zbierające ( swędzik jesienny ) pasożytnicze larw zwierząt ciepłokrwistych (w tym ludzi).

Pasożyty wewnętrzne

Wnikają do skóry właściwej (pasożyty zewnętrzne).

Na przykład, Sarcoptes ( Sarcoptes scabiei ) tunelu do naskórka od ssaków i powodują świerzb (w tym ludzi).

Taksonomia

Klasyfikacja

Akarolodzy uważają roztocze za podklasę podzieloną na dwa super-rzędy, podczas gdy inni arachnolodzy zachowują swoją rangę.
Lista bieżących zamówień według ITIS (wrzesień 2016) :

Klasyfikacja filogenetyczna

Niektóre rodziny

Acaridae , Analgidae , anystidae , Argasidae , Ascouracaridae , Atopomelidae , Bdellidae , Carpoglyphidae , Cheyletidae , Demodicidae , Dermanyssidae , Dermationidae , Epidermoptidae , Eriophyidae , Glycyphagidae , halarachnidae , Ixodidae , Knemidokoptidae , Kytoditidae , Laelapidae , Laminosioptidae , Leeuwenhoekiidae , Listrophoridae , macrochelidae , macronyssidae , Microdispidae , penthaleidae , Phytoptidae , roztocza , Psorergatidae , Psoroptidae , Pyemotidae , Pyroglyphidae , Rhinonyssidae , Rhynchaphytoptidae , Sarcoptidae , Sitercoptidae , Tarsonemidae , Tenuipalpidae , Tetranychidae , Trombiculidae , trombidiidae .

Miejsce roztoczy w królestwie zwierząt
> Jednokomórkowe prokarionty (komórka bez jądra)   ♦ Echinoderms  : jeżowce , liliowce , ogórki morskie , rozgwiazdy i kruche gwiazdy   ♦ Małże (muszle)    
> Jednokomórkowe eukarionty (komórki jądra)   ♦ Ślimaki ( ślimaki , ślimaki itp.)
> Gąbki (organizm wielokomórkowy) ♦ Mięczaki ♦ Głowonogi ( ośmiornice , mątwy )
> Polip  : hydry , korale i meduzy  
> Robaki obustronne (ruchliwość i przewód pokarmowy)     ♦ Trylobity (od dwóch do 24 nóg - wymarłe)
> Ryba agnatyczna (bez szczęki ) ♦ Prymitywne stawonogi, takie jak myriapody (wiele nóg)   ♦ Dziesięcionogi  : kraby i raki (dziesięć odnóży)
> Ryby prymitywne ( ryby chrzęstne ) ♦ Pajęczaki  : pająki , skorpiony i roztocza (osiem odnóży) ♦ Ważki
> Ryby typowe ( kościste ryby ) ♦ węże > Hexapods (sześcionożne)  : owady typu Apterygota (prymitywne bez skrzydeł)   ♦ Karaluchy , modliszki , termity
> Ryby typu Sarcopterygii (z mięsistymi płetwami) ♦ Dinozaury (wymarłe) ♦ Orthoptera ( koniki polne , świerszcze )
> Czworonogi prymitywne (typ płazów ) ♦ Krokodyle ♦ torbacze ♦ Hemiptera ( pluskwy , cykady itp.)
> Pierwotne gady ( Lizard- typu Amniotes )   ♦ Żółwie ♦ Owadożerne ( krety , jeże itp.) ♦ Chrząszcze ( chrząszcze , biedronki itp.)
  ♦ Ptaki ♦ Nietoperze (Nietoperze) ♦ Błonkoskrzydłe ( pszczoły , osy , mrówki )
  ♦ Naczelne ♦ Diptera (muchy)
  > Ssaki prymitywne , typ monotreme   ♦ Gryzonie i zajęczaki (króliki) ♦ Lepidoptera (motyle)
♦ Mięsożerne ♦
♦ Kopytne ♦
 

Metoda kontroli populacji

akarycyd

Te naturalne drapieżniki

Galeria

Uwagi i odniesienia

  1. Walter, DE i Proctor, HC 1999. Roztocza: ekologia, ewolucja i zachowanie, CAB International.
  2. Liza Loumé, „  7 rzeczy wiedzieć roztoczy  ” , na sciencesetavenir.fr ,11 października 2015
  3. „  Portret robota - Acariens  ” , na acarien.info (dostęp 18 września 2015 )
  4. Gérard Bonnaud, „  Alergia na roztocza  ” , na http://pneumocourlancy.fr ,2008
  5. (fr) Peyrusse V. & Bertrand M. (2001) - „Les Acariens aquatic de France” [PDF] , Insects n o  123 ( ISSN  0994-3544 ) , Office for insects and their environment, Guyancourt, str.  3-6
  6. (en) Prevot Chr. (2010) - „Cave mites”, Le P'tit Usania n o  141 ( ISSN  1292-5950 ) [PDF] , Union speleologique de l'Agglomération Nancy, Nancy, s.  1-2
  7. (w) Charles Duncan Michener , 2000 The Bees of the World, Johns Hopkins University Press ( ISBN  0801861330 )
  8. (w) Family Podapolipidae Ewing, 1922 , na http://insects.ummz.lsa.umich.edu (dostęp 13 marca 2021)
  9. ITIS , dostęp: wrzesień 2016.

Załączniki

Powiązane artykuły

Odniesienia taksonomiczne

Linki zewnętrzne

Bibliografia