Augustat

Trombicula autumnalis

Trombicula autumnalis Opis tego obrazu, również skomentowany poniżej Chigger widziany pod mikroskopem Klasyfikacja
Królować Animalia
Gałąź Stawonogi
Subembr. Chelicerata
Klasa Pajęczaki
Podklasa Acari
Rodzina Trombiculidae
Uprzejmy Trombicula

Gatunki

Trombicula autumnalis
( Shaw , 1790 )

Chigger (obfity późnym latem i jesienią , stąd nazwa, miesiąc sierpień ) jest larwa tematyce gatunków małych roztoczy z rodziny z Trombiculidae  : Autumnalis Trombicula , znany również jako barwena , zbioru lub zbiorów .

Równoznaczny

Larwa tego roztocza tymczasowo pasożytuje na organizmach stałocieplnych i powoduje, poprzez ukąszenia, czasami silne swędzenie u swojego żywiciela.

Jest to gatunek, którego zachowanie w stadiach pośrednich od dawna pozostaje nierozpoznane ze względu na trudności w hodowli i żerowaniu (po stadium larwalnym) w laboratorium.

Jest nosicielem wielu chorób, a wiele gatunków dzikich i domowych zwierząt, w tym koty, psy, króliki, krowy i konie, wydaje się być rezerwuarem tego pasożyta.

Opis gatunku

Dorosły osobnik jest małym ptaszkiem, który mierzy około 0,3  mm i ma na ciele gęste, krótkie włosy.

Jasnoczerwona larwa ma tylko trzy pary odnóży i mierzy 0,2  mm , ale ma cztery pary odnóży, które kiedyś rozwinęły się do stadium nimfy . Jego morfologia i organy są już przystosowane do zachowania gryzienia i ssania.

Możliwe zamieszanie

Siedlisko i zasięg

Roztocze to uważane jest za kosmopolityczne (choć rzadko spotykane w miastach), obecne na powierzchni ziemi i w warstwie zielnej , gdzie instynkt prowadzi je w kierunku oświetlonych obszarów. Jest bardzo obecny w Ameryce, Europie i Australii.

Można go wprowadzić do środowiska ludzkiego np. za pośrednictwem zwierząt ( psy , koty ) lub tkanek leżących na ziemi i przywieźć do domu.

Jego najczęstszymi żywicielami byłyby małe gryzonie i psy, ale poza ludźmi, wiele ssaków lądowych jest ofiarami sezonowymi (objawy pojawiają się latem i jesienią, ale pasożyt może być aktywny zimą, jeśli znajdzie dobre warunki termiczne i higrometryczne). W badaniu w Anglii przenosiły go myszy lub krety , ale nie ryjówki .

Ankieta przeprowadzona w Wielkiej Brytanii za pomocą kilku dzienników i periodyków zaowocowała zwrotem kwestionariuszy dla 424 zmapowanych punktów. T. autumnalis był szeroko rozpowszechniony na Wyspach Brytyjskich , ale liczniej na glebach wapiennych niż na jakimkolwiek innym typie gleb. Ich rozmieszczenie często okazywało się sporadyczne, ale czynniki ograniczające pozostawały nieznane. Larwy T. autumnalis znajdowano latem na tak różnych zwierzętach jak psy, króliki, koty, konie, owce, myszy leśne, norniki, jeże, ryjówki, gronostaje, szare wiewiórki, zające, kuropatwy, bażanty, drób, indyki, wróble . Larwy znajdowano w uszach królików (w Berkshire i Somerset ) zimą oraz w uszach nornicy płowej ( Clethrionomys ) w pobliżu Oksfordu . Nimfy zostały odchowane z larw. W tym celu muszą być spełnione dwa warunki; wilgotność odpowiednia i nie usuwać larwy od gospodarza, zanim zostaną nasyceni.

Podobnie jak kleszcz , może również żywić się zwierzętami zimnokrwistymi ( gady takie jak jaszczurki , orwety , węże ).

Reprodukcja i cykl życia

Cykl życia tego neotrombika trwa ponad rok. Rozpoczyna się od jaja (znoszonego wiosną lub latem), które raz złożone przez samicę na ziemi dojrzewa i wykluwa się po dziesięciu dniach, wydobywając na światło dzienne sześcionożną larwę .

Larwy te, lokalnie czasami bardzo licznie latem i jesienią, szukają stałocieplnych zwierząt (ludzi lub zwierząt), którymi żywią się przez 2 do 10  dni , używając ich chelicera do przekłuwania skóry i wstrzykiwania enzymów w jej górną część życia. warstwy, która następnie umożliwia im trawienie zlizowanych, upłynnionych komórek. Na tym etapie larwa jest pomarańczowo-czerwona, długa i ma od 0,2 do 0,4  mm .

Po tym krótkim czasie na gospodarza, powraca larwa na ziemię, gdy w 5 do 6  tygodni , staje się nimfa osiem nogami kształt bardzo zbliżony do dorosłych roztoczy. Nimfy i dorośli nie muszą już żywić się zwierzęciem. Jedzą i żyją w glebie, najwyraźniej żywiąc się płynami roślinnymi, małymi owadami lub wydzielinami grzybów, jak większość innych roztoczy.

Po zapłodnieniu samice składają do kilkuset jaj i umierają przed upadkiem.

jedzenie

Płukacz jest w stanie dostrzec pewne czynniki fizykochemiczne skóry, które pozwalają mu na odpowiedni dobór żywicieli i być może miejsca ukąszenia. Perforuje skórę za pomocą chelicerae . To roztocze zajmuje różne pozycje na różnych żywicielach.

Jak większość roztoczy, nie żywi się krwią, ale płynami tkankowymi i komórkami warstwy nabłonka płaskiego , uprzednio upłynnionymi i wstępnie strawionymi przez enzymy, które wstrzyknął ze śliną. Jest to tak zwany pozajelitowy tryb trawienia . W skórze żywiciela stopniowo tworzy się przewód rurowy ze zrogowaciałej tkanki. Kanał ten służy do wstrzykiwania śliny do organizmu żywiciela, a następnie do zasysania płynu odżywczego powstałego z lizy komórek wywołanej przez enzymy w ślinie roztocza.

To (larwa lub dorosły) przetrwa kilka tygodni na zewnątrz bez jedzenia i przechodzi w zimowy spokój, gdy temperatura spada.

Zachowania i bodźce

In vitro jest wrażliwy na następujące bodźce :

Narządy zmysłów

Co najmniej 3 rodzaje sensilla są znane w chiggerach :

  1. z sensilla dotyku, pierzaste lub całości;
  2. tkliwe narządy w stawach;
  3. rzęsy sensoryczne, ograniczone głównie do pierwszych nóg.

Dwoje podstawowych oczu składa się z eliptycznej soczewki, tarczowatej masy zawierającej czerwonawo zabarwioną oleistą substancję i ciemno zabarwionego narządu w kształcie miseczki.

Pasożytnicze skutki dla życia i zdrowia

U ludzi i zwierząt ma działanie traumatyczne, gdy nakłuwa skórę, a następnie powoduje lizę komórek na posiłek, oraz działa uczulająco poprzez reakcję nadwrażliwości na ślinę. U ludzi najlepiej pojawiają się ukąszenia

Punkty użądlenia mogą silnie swędzieć przez kilka dni, a nawet dłużej niż tydzień, z ryzykiem nadkażenia u zwierząt, które gwałtownie się drapią lub gryzą. Podobnie jak w przypadku kleszczy lub innych gryzących owadów, wprowadzenie chelicera w skórę jest bezbolesne.

W 2013 roku odnotowano wyjątkowy przypadek ukłucia w oku pacjenta, powodującego zapalenie spojówek .

Chigger jest gatunkiem wektorowym dla kilku chorób, w tym:

Objawy

Ta parasitosis , znana jako trombidioza ( trombiculosis w języku angielskim), zaliczana do acarios , ma następujące objawy  :

Zwykle są to małe czerwone grudki (o średnicy 2-3  mm ), mniej więcej otoczone jaśniejszą otoczką o wielkości 1  mm po kilku godzinach, a czasem zawierające ropę .
Możliwość powikłań z gorączką i zapaleniem przyżynek, gdy pasożyt znajduje się w pobliżu żyłki . U zwierząt świądowi może towarzyszyć usuwanie włosów , łusek lub strupów, a u silnie zakażonych zwierząt, w tym koni i psów, udokumentowano przypadki chorób neurologicznych.

Diagnostyka różnicowa może odnosić się do innych parasitoses, ze względu na

Data wystąpienia objawów (od sierpnia do późnego lata) może wskazywać na diagnozę. Obserwacja larwy gołym okiem lub obuocznym jest uważana za wystarczającą do potwierdzenia diagnozy.

Chigger docenia obszary ciała, w których skóra jest szczególnie cienka (u zwierząt często jest to wewnętrzna lub zewnętrzna strona uszu, okolice oczu, kończyn (przestrzenie międzypalcowe) oraz okolice sromu, narządów płciowych lub odbytu).

Leczenie

Swędzenie (u ludzi) można złagodzić, przyjmując lek przeciwhistaminowy , potrzeba miejscowego steroidu jest rzadsza i prawdopodobnie kremu z antybiotykiem, jeśli istnieje ryzyko nadkażenia. Jeśli psy i koty lub inne zwierzęta domowe są dotknięte chorobą, należy je również leczyć (weterynarz przepisuje np. środek przeciwpasożytniczy na bazie fipronilu (w ilości 0,25%), doustny lek przeciwhistaminowy oraz miejscowe leczenie oparte na złocieniu. , permetrynie lub fosforze. ester). Odzież i artykuły mające kontakt z pacjentem (lub spasożytowanym zwierzęciem) należy prać w temperaturze 55  °C .

Zapobieganie: środki odstraszające akarycydy na butach, skarpetach, getrach i spodniach mogą ograniczyć ryzyko infestacji w obszarach ryzyka.

Nomenklatura

Augustat, w zależności od regionu, jest również nazywany trombidium , łepak , Puron , czerwona bestia , żniwa (South-West) lub zbiorów .

W Prowansji może być błędnie określany jako arais, ponieważ arais jest 2 do 4  mm muchówką z rodzaju Culicoides, której użądlenie budzi obawę.

Bibliografia

  1. „  Ugryzienie Chiggera: walka ze swędzeniem  ” , na www.futura-sciences.com ,9 sierpnia 2020 r.(dostęp 21 marca 2021 )
  2. DM Minter, jakiejś dziedzinie i laboratoryjnych uwagach dotyczących brytyjskiego roztocza żniw swędzik jesienny Shaw Parazytologia (1957) - Cambridge Univ Prasa ,, 47: 185-193; DOI: 10.1017/S0031182000021892 (O DOI); online: 2009/04/06 ( Podsumowanie )
  3. B. M. Jones, Penetracja tkanki żywiciela przez roztocza, Trombicula Autumnalis shaw  ; Parazytologia (1950), 40: 247-260; DOI: 10.1017/S0031182000018096 (O DOI); online: 2009.04.06; 1950 - Tom 40, Wydanie 3-4
  4. Fabrizio Guarneri Antonio Pugliese Elżbieta Giudice Claudio Guarneri Salvatore Gionnetto Biagio Guarneri „  Trombiculiasis: udział kliniczne  ”, Eur J Dermatol , n O  15 (6), listopad-grudzień 2005 , strony 495-496
  5. Arkusz Aoutat Państwowa Szkoła Weterynaryjna w Lyonie
  6. Parcell, BJ, Sharpe, G., Jones, B. & Alexander, CL 2013: Zapalenie spojówek wywołane przez roztocza czerwonokrwistego, Neotrombicula autumnalis . Pasożyt, 20, 25. DOI : 10.1051 / pasożyt / 2013025
  7. Karola Eltona i Gladys Keaya, występowanie sezonowe Harvest roztoczy (swędzik jesienny Shaw) na nornice i myszy w pobliżu Oxford  ; Parazytologia (1936), 28: 110-114; 1936; DOI: 10.1017 / S00311820000022307; online: 2009.04.06; Tom 28, wydanie 01 ( Podsumowanie )
  8. Gladys Keay Journal of Animal Ecology; Lot. 6, nr 1, maj 1937 Ekologia roztocza żniwnego (Trombicula automnalis) na wyspach brytyjskich. Brytyjskie Towarzystwo Ekologiczne ( Podsumowanie )
  9. B. M. Jones, The Sensory Physiology of the Harvest Mite Trombicula Autumnalis Shaw 1950/05/18. J Exp Biol 27, 461-494. ( Podsumowanie )
  10. Aoutaty lub barwena
  11. str. Fernandez-Soto, R. Perez-Sanchez, A. Encinas-Grandes, „  Molekularne wykrywanie organizmu genogrupowego Ehrlichia phagocitophila w larwach Neotrombicula autumnalis (Acari: Trombiculidae) schwytanych w Hiszpanii.  " J Parasitol , n O  87, 2001, strony 1482-1483.
  12. Kampen H, Scholer A, Metzen M, et al. Neotrombicula autumnalis (Acari, Trombiculidae) jako wektor Borrelia burgdorferi sensu lato? Expl Acarol 2004; 33: 93-102. 5. ( Podsumowanie )
  13. Mair TS. Potrząsanie głową związane z zarażeniem larwami Trombicula autumnalis u dwóch koni . weterynarz koni J 1994; 26: 244-5.
  14. Prosl H, Rabitsch A, Brabenetz J. Trombiculid mite – Neotrombicula autumnalis (Shaw 1790) –w weterynarii. Układy nerwowe u psów po masywnej inwazji . Tierarztl Prax 1985; 13: 57-64.
  15. Nuttall TJ, francuski AT, Cheetham HC. Proctor FJ Zwalczanie inwazji Trombicula autumnalis u psów i kotów za pomocą 0,25% sprayu fipronilowego . J Small Anim Pract 1998; 39: 237-9.
  16. Breeden GC, Schreck CE, Sorensen AL. Permetryna jako środek odzieżowy do ochrony osobistej przeciwko roztoczom trzcinowatym (Acarina: Trombiculidae) . Am J Trop Med Hyg 1982; 31: 589-92.
  17. Frances SP, Yeo AE, Brooke EW, Sweeney AW. Impregnaty odzieżowe z ftalanu dibutylu i permetryny jako środków ochronnych przeciwko roztoczowi kłującemu, Eutrombicula hirsty (Acari: Trombiculidae) . J Med Entomol 1992; 29: 907-10.
  18. Augustat na MSN Encarta
  19. Michelle Perrot , George Sand w Nohant – Dom artysty , s. 97, 2018, Próg.

Zobacz również

Powiązane artykuły

Linki zewnętrzne

Bibliografia