Jizia , dżizja lub djizîat według transkryptów ( arabskich : جزية ǧizyah API [dʒizja] ; Ottoman turecki : cizye ), to świat muzułmański podatek roczny sondaż wspomniane w Koranie i gromadzone na mężczyzn owłosione niemuzułmanów ( dhimmi ) na tyle dorosły, aby wbrew ich ochronie odbyć służbę wojskową - w zasadzie. Niektóre dhimmi są teoretycznie z tego wyłączone: kobiety, dzieci, osoby starsze, niedołężni, niewolnicy, mnisi, pustelnicy i szaleni. Ci dhimmi, którzy są upoważnieni do noszenia broni w celu pełnienia służby wojskowej, również są z niej zwolnieni , podobnie jak ci, których nie stać na jej opłacenie, według niektórych źródeł.
Kwota djizîa jest zwykle stała i roczna, w zależności od możliwości finansowych podatnika, ale będzie się różniła.
Podatek ten nie jest już obecnie nakładany przez państwa narodowe w świecie muzułmańskim , chociaż istnieją doniesienia o przypadkach organizacji takich jak pakistańscy talibowie i Daesh, próbujących wskrzesić praktykę na kontrolowanych przez siebie terytoriach lub inne przypadki w Egipcie lub w niektórych zachodnich więzieniach.
Według Khaleda Abou El Fadla , większość muzułmanów obecnie odrzuca system dhimma , który obejmuje dżiznę, i postrzega go jako nieodpowiedni w epoce państw narodowych i demokracji .
W orientalistów „zachowują się z niepewnością Arameo - Syryjski pochodzenie tego słowa gzîthâ , słowo sama najprawdopodobniej zapożyczona z pehlevi gazidag , pojęcie, które pod Sasanidzi wyznaczony na podatek pogłówny”. Dominacja perska nad Arabią Południową sugeruje, że „to słowo mogło przejść do arabskiego hedjazian przez południową Arabię”. Bardziej prawdopodobne jest jednak arabskie pochodzenie terminu dżizja . „Z etymologicznego punktu widzenia możemy… przypuszczać, że termin „dżizja” pierwotnie miał znaczenie hołdu zgodnie z arabskim korzeniem jazâ, a kiedy islam postkoraniczny uczynił go podatkiem pogłównym nakładanym na lud Księgi , nabrała funkcji i znaczenia zapożyczonego z gazidagu Sasanidów”.
Komentatorzy i orientaliści różnią się zatem w definicji i etymologii słowa djizîa :
Koran przywołuje dżizja w jednym i jedynym wersecie ( Sura 9 werset 29), zgodnie ze standardowym tłumaczeniem:
Walczcie z tymi, którzy nie wierzą w Boga ani w Dzień Ostatni, którzy nie zabraniają tego, co zabronił Bóg i Jego Posłaniec, i którzy nie wyznają religii prawdy, spośród tych, którzy otrzymali Księgę, zanim oddadzą hołd. / al – dżizja własnymi rękami, po ukorzeniu się”.
Dla większości muzułmańskich prawników i uczonych dżiza jest specjalnym podatkiem nakładanym na niektórych nie-muzułmanów w zamian za odpowiedzialność za ochronę przyjętą przez muzułmanów przed wszelkimi formami agresji oraz zwolnienie niemuzułmanów ze służby wojskowej. pomoc finansowa udzielana ubogim.
W traktacie zawartym przez generała Khalida ibn al-Walida , towarzysza Mahometa, z miastami wokół Hiry , jest napisane : „Jeżeli cię chronimy, to dżiza jest nam należna; ale jeśli nie, to nie jest to należne ” :
„Po tym, jak Abu ʿUbaydah zawarł traktat pokojowy z ludem Syrii i pobrał od nich dżizę i podatek rolny (kharâj), poinformowano go, że Rzymianie przygotowują się do ewentualnej wojny przeciwko niemu i że sytuacja staje się krytyczna dla on i muzułmanie. Abu baUbaydah napisał następnie do gubernatorów miast, z którymi zawarto traktat, że mają zwrócić sumy zebrane pod rządami djizîa i kharâj i powiedzieć swoim poddanym: „Słyszeliśmy, że potężna armia zbliża się przeciwko nam. dlatego zwróciliśmy Ci kwoty, które zostały pobrane. Rzeczywiście, dałeś nam te pieniądze w zamian za naszą ochronę i obronę, a my byliśmy zobowiązani do wypełnienia tego obowiązku. Nie możemy teraz dotrzymać słowa. Jeśli mimo wszystko Bóg da nam zwycięstwo nad Bizantyjczykami, możesz uznać, że jesteśmy związani tym, co ustaliliśmy w naszej obopólnej umowie ” ”
Orientalista Thomas Walker Arnold podaje przykład plemienia al-Jurajima, chrześcijańskiego plemienia na obrzeżach Antiochii, które „zawarło pokój z muzułmanami, obiecując im, że będą ich sojusznikami i będą walczyć po ich stronie. płacenie dżizy i otrzymanie uczciwej części łupu” . Dodaje, że nawet muzułmanie byli zmuszani do płacenia podatku, jeśli byli zwolnieni ze służby wojskowej, tak jak niemuzułmanie.
Dżizja jest uchwalone w VII th wieku przez Dhimmi statusu zawartych w tzw Pakt Omara „, która poddana Żydzi i chrześcijanie w muzułmanina ale gwarantuje im lepsze traktowanie niż innych wrogów władzy„Islam ... (chroniąc je ) od mas muzułmańskich, którym zabroniono atakowania ich integralności fizycznej”.
Zapłata daniny dżizii jest jedną z trzech możliwości oferowanych wszystkim lub części niemuzułmanów żyjących w kraju islamu: albo zapłata daniny, albo przejście na islam , albo użycie miecza z konsekwencjami. zniewolenie więźniów, dzieci i kobiet oraz kontrola muzułmanów nad majątkiem pokonanych.
Jeśli pierwsi muzułmańscy prawnicy Abu Hanifa i Abu Yusuf deklarują, że konieczne jest domaganie się dżizy od wszystkich nie-muzułmanów bez różnicy, inni, bardziej ekstremistyczni prawnicy nie zezwalają później na dżizę dla bałwochwalców żyjących na ziemiach islamskich, ale pozwalają im tylko na wybór między nawróceniem na islam a śmiercią.
Oprócz niektórych Samarytan , Sabejczyków , Nazarejczyków , Zoroastrian ( al-majus ), Hindusów czy Buddystów , dhimmi poddani dżizie na ziemiach muzułmańskich byli głównie Ludem Księgi , Żydami i Chrześcijanami .
Niektórzy muzułmańscy prawnicy zwolnili z dżizii kobiety, dzieci, osoby starsze, niedołężne, niewolników , mnichów, pustelników i szaleńców. Dla hanbalistycznego prawnika Al-Qâdî Abû Ya'lâ "Nie ma Djizîa na biednych, starszych i cierpiących na choroby przewlekłe" . Doniesienia historyczne mówią o zwolnieniu udzielonym przez drugiego kalifa Omara biednemu i ślepemu staremu Żydowi oraz innym w podobnej sytuacji. Ibn Qayyim napisał XIV th century , że pozorna opinią Imam Ibn Hanbal to, że rolnicy i robotnicy są również zwolnione z dżizja.
Niemniej jednak, według islamskiej uczonej (w) Kristen A. Stilt , źródła historyczne wskazują, że egipski mamelucki , ubóstwo niekoniecznie usprawiedliwia dhimmi do płacenia podatku, a chłopcy w wieku 9 lat mogą być uważani za dorosłych dla celów podatkowych, co sprawił, że podatek był szczególnie uciążliwy dla dużych i biednych rodzin, a wiele z nich musiało się ukrywać, aby uniknąć więzienia. Ashtor i Bornstein-Makovetsky również wywnioskować z dokumentów ciary geniza z tej dżizja zebrano w Egipcie w dhimmis w wieku dziewięciu lat w XI -tego wieku , a nawet członków rodziny zmarłych.
W czasach Mahometa stawka dżizii wynosiła jeden dinar rocznie, nakładana na mężczyzn dhimmi w Medynie , Mekce , Khaybar , Jemenie i Nejran . Następnie liczba dżizii nie była już jednolita. Omar, drugi z „ droga prosta kalifów ” w VII th wieku , rozgrywa się podczas jego kalifatu niewielkich ilościach do dżizja cztery dirhamów dla bogatych, dwóch dirhamów dla klasy średniej, a tylko jeden dirham dla aktywnych ubogich: wynagrodzeniem osób, lub tych, którzy produkują lub sprzedają towary. Abu ' Ubayd upiera się, że dhimmi nie powinny być obciążane ponad ich możliwości ani zmuszane do cierpienia. Ibn Qudamah mówi, że minimalny podatek to rzeczywiście jeden dinar i że lokalny imam musi wykonać idżtihad (rozumowanie, kalkulacja), aby ustalić inne kwoty, ale nie ma górnego limitu. W przeciwieństwie do tego Ibn Khaldun wskazuje, że dżiza wyznaczyła granice, których nie można przekroczyć.
Podatek muzułmański mógł być również płacony w naturze: akceptowano bydło, towary, przedmioty gospodarstwa domowego (nawet igły ).
Nauczyciel i eseista Barbara Lefevre niemniej jednak stwierdza, że „jeśli dżizja ukończył, była również wymagane od wdów, sierot, a nawet martwych” i jeszcze w XIX th century , że dhimmis zostały „wystawione na samowoli kalifa lub sułtana bardziej autokratyczny niż poprzedni (który) zwiększył djiza bezzasadnie naciskać na konwersję „, przed jego zniesieniem w 1856 roku przez Imperium Osmańskie .
PodziałKhalid ur. al-Walîd , towarzysz Mahometa, pisze w przesłaniu skierowanym do mieszkańców Al-Hira : „[…] ponadto każda osoba, która staje się niezdolna do pracy, lub której dotknęło nieszczęście, lub która z bogatych stanie się biedny, czyniąc go zależnym od hojności swoich współwyznawców, zostanie przeze mnie oczyszczony z dżizii i otrzyma pomoc Skarbu Publicznego muzułmanów, dla niego i dla ludzi, za których jest odpowiedzialny, a to zbyt długo, aby pozostał w kraju islamu ( dâr al-Islam )” . Według Hasana Shaha Niemuzułmańskie kobiety, dzieci i osoby potrzebujące są nie tylko zwolnione z dżizii, ale mają również prawo do emerytur ze skarbca publicznego.
Jednak pod rządami innych władz, w innych przypadkach niemożność zapłacenia dżizii może skutkować karami cielesnymi , więzieniem i, co gorsza, zniewoleniem dhimmi.
Według Ann Lambton , w szczególności islamska dżiza musiała być opłacana w rytualnie upokarzających warunkach. Według różnych muzułmańskich władz, wiele zasad nękania jest uchwalanych w celu upokorzenia dhimmi podczas płacenia tego podatku, często towarzyszy im fizyczne molestowanie, takie jak „ klapnięcie lub uderzenie kijem, aby wyraźnie zaznaczyć nierówność natury między jednym kto dał i kto otrzymał ”.
Znając znaczenie, że Żydzi zgodzili się na ich brody (również znaczenie dzielili z nimi), muzułmanie mogli praktykować to uroczyste poniżające opisane dyplomata Antoine Fattal oparciu o źródła XI XX wieku :
„Dimmi pojawi się z pochylonymi plecami i pochyloną głową, włoży pieniądze na saldo, podczas gdy poborca podatkowy chwyci je za brodę i uderzy w każdy policzek”.
W przeciwieństwie do tego, prawnik Shafi'i i exegete z hadisów z XIII th wieku Al-Nawawi , opowiada o tych, które nakłada upokorzenia po uiszczeniu dżizja „Jeśli chodzi o tę praktykę wspomniano, nie jestem świadomy każdej zdrowej nośnikiem dla niej pod tym względem, a wspominają ją tylko uczeni z Khurasan . Większość uczonych twierdzi, że dżiznę należy traktować delikatnie, ponieważ osoba ta otrzyma dług. Rzetelna i słuszna opinia jest taka, że ta praktyka (poniżania) jest nieważna, a ci, którzy ją wymyślili, muszą zostać odrzuceni. Nie ma narracji mówiącej, że Prorok lub jeden z dobrze kierowanych kalifów zrobił coś takiego podczas zbierania dżizy ”. W tym samym czasie Ibn Qudama również odrzucił tę praktykę i zauważył, że Mahomet i Słusznie Kierowani Kalifowie zachęcali do zbierania dżizii z łagodnością i życzliwością.
Chociaż zapłacenie tego specjalnego podatku, jakim jest dżiza, miało w zamian zapewnić ochronę Ludowi Księgi ( ahl al-kitab ), w rzeczywistości jego uniewinnienie nie zawsze pozwalało uniknąć zastraszania, a nawet fizycznej przemocy wobec tych dhimmi. „W Maroko , między 1862 i 1912, w sprawozdaniach z schoolmasters z Alliance Israelite Universelle , litania akty sadyzmu wypełnia setki stron” .
Rzeczywiście, francuski Imam Tareq Oubrou przyznaje, że „ Koncepcja dhimma pierwotnie miała na celu ochronę Żydów, chrześcijan i innych mniejszości przed przymusowymi nawróceniami i zagwarantowanie im godności ludzkiej. Mimo swojego humanistycznego aspektu, zgodnego z duchem czasu, często bywało błędnie interpretowane i źle stosowane. Tak więc w ciągu historii muzułmańskiej popełniano nadużycia wobec tych mniejszości ” .
Ten islamski podatek pogłówny ma swoje źródło w surze 9,29 Koranu :
„Walcz z tymi, którzy nie wierzą w Boga ani w Dzień Ostateczny , którzy nie uważają za zakazane tego, czego zabronili Bóg i jego apostoł, oraz z tymi spośród ludzi Pisma Świętego, którzy nie wyznają prawdziwej religii. Prowadź z nimi wojnę, dopóki nie zapłacą trybutu własnymi rękami i nie podporządkują się. "
Według Abu Hayyan w komentarzu do tego wersetu : „Oni są tak opisane, ponieważ ich sposób [działać] nie jest to, że ci, którzy wierzą w Boga . ” Komentarz do tego wersetu Ahmada Al-Maraghī mówi: „To znaczy, walcz z wymienionymi, gdy występują warunki, które wymagają wojny, to znaczy w przypadku agresji przeciwko tobie lub twojemu krajowi, ucisku i prześladowania przeciwko tobie z powodu twojej wiary lub zagrożenie twojego bezpieczeństwa, jak miało to miejsce w przypadku Bizancjum , które doprowadziło do bitwy pod Tabouk . " W każdym razie, nie ma nic w Koranie, który mówi, że nie wierząc ani w Boga , ani w Dzień Ostatni samo w sobie jest powodem, którą należy zwalczać.
Tutaj ʿan yad (własnymi rękami) jest przez niektórych interpretowane jako oznaczające, że dhimmi muszą płacić bezpośrednio, bez pośredników i bez opóźnień. Inni twierdzą, że wyrażenie to odnosi się do jego recepcji przez muzułmanów, a zatem oznacza „szczodrze”, jak w wyrażeniu „z otwartą ręką” , ponieważ decyzja o zapłaceniu dżizii jest formą hojności, która ostrzega przed stanem konfliktu. Pan J. Kister Rozumie yad jako odniesienie do zdolności i wystarczających środków dhimmi . Podobnie syryjski intelektualista Rashid Rida przyjmuje słowo Yad w sensie metaforycznym i odnosi je do możliwości finansowych osoby zobowiązanej do zapłaty. Mohamed Nagib Al-Moti'i Definiuje „Sirar” (صغار) poddanie się jako „posłuszeństwo islamskiemu prawu”.
Według interpretacji autora Abou Nahla Al'Ajamî walka z „niewierzącymi w Boga ani w Dzień Ostateczny” nie może dotyczyć Żydów i chrześcijan, ponieważ trzy religie monoteistyczne podzielają te same wierzenia. Wyrażenie „ci wśród ludzi Pisma Świętego” lub „wśród tych, którzy otrzymali Księgę” potwierdza fakt, że wszyscy Żydzi i chrześcijanie na ziemi muzułmańskiej nie mogą być zwalczani i zaniepokojeni przez dżizję, ale tylko niektórzy (min) spośród nich . Dalej precyzuje, że dżizia jest częścią historycznego kontekstu paktu Ḥudaybiyya (traktatu o nieagresji) zawartego z politeistami i niektórymi sprzymierzonymi plemionami żydowskimi, chrześcijańskimi, a nawet arabskimi z czasów Mahometa, oraz że „egzegetyczne manipulacje co było celem (werset 29) w celu podporządkowania go woli politycznej i logice wyzysku finansowego wprowadzonej długo po Koranie przez kalifat cesarski „pozwoliło na jego uogólnienie.
Sira (biografia) określa myśl Mahomet poprzez wymienienie jego słowa: „On, z drugiej strony, kto pozostaje żydowski lub chrześcijański, nie można zmusić go do opuszczenia jego religię. Ale we wszystkich przypadkach musi zapłacić daninę w wysokości jednego dinara, mężczyzny lub kobiety, wolnego lub niewolnika. W zamian za dżizja będzie miał ochronę Boga i swojego Wysłannika. W przeciwnym razie będzie uważany za wroga Boga i jego posłańca” .
Opodatkowanie „ ludzi Księgi ” żyjących w krajach islamskich najprawdopodobniej skonfigurować pod Umajjadów kalifatu , że pod nadzorem „ Pakt Umara ” na początku VIII th wieku . „Co więcej, ten dżizja nie znał swojej ostatecznej formy ujarzmienia aż do okresu Abbasydów , narzucając w ten sposób de facto status dhimmi” . Tak więc pojęcie dżizji byłoby „późniejsze niż Koran i (jest) jedynie interpretacją podporządkowaną potrzebom Imperium Islamskiego, które ma pod swoją dominacją coraz więcej chrześcijańskich i żydowskich populacji”.
W 1564 roku The Mogołów Akbar , pod wpływem synkretyczne pomysłów , zniósł djizîa pierwotnie ustalony przez Sułtanat Delhi . Jednak jej prawnuk Aurangzeb , pragnąc powrotu do islamizacji w swoim kraju, przywrócił ją w 1679 roku . Został on zaczerpnięty z Hindusów (jak również dżinistów , buddystów i sikhów ), zdecydowanej większości w imperium.
Dżizna nie jest już narzucana w krajach muzułmańskich.
Według pakistańskiego muzułmańskiego uczonego, Sayyida Abula Ala Maududiego , dżiza powinna zostać ponownie nałożona na niemuzułmanów w krajach muzułmańskich. Katarski Jusuf al-Karadawi podjęła również tę pozycję w 1980 roku . Później jednak ponownie przemyślał swoje stanowisko prawne w tej kwestii, wyjaśniając: „w dzisiejszych czasach pobór do wojska stał się obowiązkowy dla wszystkich obywateli – muzułmanów i nie-muzułmanów – nie ma już miejsca na wszystko. djizîa lub coś innego ”. Większość muzułmanów odrzuca system dhimma, który obejmuje dżiznę, i uważa go za nieodpowiedni w epoce państw narodowych i demokracji .
Niemniej jednak dżizia pojawiła się ponownie na terytoriach kontrolowanych przez talibów lub Daesh, w szczególności także w Egipcie Mohameda Morsiego , dzięki deklaracjom niektórych muzułmańskich urzędników, a nawet w niektórych zachodnich więzieniach, gdzie muzułmańscy więźniowie żądają jej od więźniów niemuzułmańskich. konwertuj .
“ [...] prawnicy podzielili społeczność dhimma na dwie główne grupy. Pierwsza grupa obejmuje wszystkich dorosłych, wolnych, zdrowych na umyśle mężczyzn wśród społeczności dhimma, podczas gdy druga obejmuje wszystkie inne dhimmy (tj. kobiety, niewolnice, nieletni i szaleńcy). Prawnicy generalnie zgadzają się, że członkowie drugiej grupy mają otrzymać „kocowe” zwolnienie z płatności dżizja. "
Tłumaczenie:„[...] prawnicy podzielili społeczność dhimma na dwie główne grupy. Pierwsza grupa obejmowała wszystkich wolnych, zdrowych dorosłych mężczyzn należących do społeczności dhimma, podczas gdy druga grupa obejmowała wszystkie inne dhimmy (tj. kobiety, niewolników, nieletnich i głupców). Prawnicy Generalnie zgadzają się, że członkowie drugiej grupy powinni korzystać z szerokiego zwolnienia z płacenia jîzia. "
„Pozycja Hanbali jest taka, że chłopcy, kobiety, psychicznie chorzy, zamin i niewidomi są zwolnieni z płacenia dżizji. Ten pogląd jest podobno podzielany przez Hanafis, Shafi'is i Malikis »
Tłumaczenie:„Pozycja Hanbalita jest taka, że dzieci, kobiety i osoby chore psychicznie, zamin i niewidomi są zwolnieni z płacenia dżizii. Ten punkt widzenia podobno podzielają Hanafi, Shafi'te i Malikici. "
„Jizja została nałożona na dhimmi w ramach rekompensaty za zwolnienie ich ze służby wojskowej w siłach muzułmańskich. Jeśli dhimmi przyłączali się do muzułmanów w ich wzajemnej obronie przed zewnętrznym agresorem, dżizja nie była nakładana. "
„[…] dżizjasz był nakładany na pełnosprawnych mężczyzn, zamiast służby wojskowej, do której zostaliby wezwani, gdyby byli muzułmanami; i jest bardzo zauważalne, że kiedy chrześcijanie służyli w armii muzułmańskiej, byli zwolnieni z płacenia tego podatku. Tak było w przypadku plemienia al-Jurajima, chrześcijańskiego plemienia z okolic Antiochii, które zawarło pokój z muzułmanami, obiecując, że będą ich sojusznikami i będą walczyć po ich stronie w bitwie, pod warunkiem, że nie zostaną wezwani do zapłacić dżizyah i powinni otrzymać odpowiednią część łupu. "
Tłumaczenie:„… dżiza została podniesiona na pełnosprawnych mężczyznach, zamiast służby wojskowej, którą powinni byli odbyć, gdyby byli muzułmanami; i należy bardzo wyraźnie zauważyć, że kiedy chrześcijanin służył w armii muzułmańskiej, byli zwolnieni z płacenia tego podatku. Tak było w przypadku plemienia al-Jurajima, chrześcijańskiego plemienia blisko Antiochii, które zawarło pokój z muzułmanami, obiecując im, że będą ich sojusznikami i będą walczyć po ich stronie w bitwie, pod warunkiem nie zapłacenia dżizy i otrzymać sprawiedliwy udział w łupach. "
( przeczytaj online ).„و يعين مقدار الجزية إعتبارا لحالتهم الإقتصادية ، فيؤخد من الموسرين أكثر و من الوسط أقل منه ون الفجقراء شليء ودن القرا شليء دية على الدين لا معاش لهم أو م عالة على غيرهم يعفون من أداء الجزية. "
Tłumaczenie:„Liczba dżizii jest określana ze względu na ich status ekonomiczny, więc więcej zabiera się bogatym, mniej średniej [klasie], a bardzo małą ilość biednym ( fuqaraʾ ). Ci, którzy nie mają środków do życia lub którzy polegają na wsparciu innych, są zwolnieni z płacenia dżizszy. "
„.والجزية: ما يؤخَذ من أهل الذمّة ، وتسميتها بذلك للاجتزاء بها عن حقن دمهم”
Tłumaczenie:„Dżizja: podatek, który jest pobierany na koszt dhimmi i który jest tak nazwany, ponieważ jest ustanawiany w zamian za gwarantowaną im ochronę. "
( przeczytaj online )„فقد صح أن نصارى تغلب تضايقوا من كلمة (الجزية) و (الجزاء) و عرضوا على أمير المؤمنين عمر بن الخطاب, أن تؤخد منهم الجزية بإسم ا ل, الم الم م م م الم لا تسمها جزاء .. فشاور عمر الصحابة ذلك ، فأشار عليه علي رضي الله عنه أن يقبلها منهم مضاعفة قة. اه الطبري في اريخه. "
Tłumaczenie:„Prawdą jest, że chrześcijanie z Taghlab nie czuli się swobodnie w używaniu słów „dżizîa” i „odszkodowanie” i zaproponowali dowódcy wiernych Omarowi ibn al-Khattâbowi, aby ta dżizja została im zabrana. nazwa organizacji charytatywnej, nawet jeśli oznacza to, że muszą zapłacić podwójną kwotę, a oni mu powiedzieli: „Weź od nas, co chcesz, ale nie nazywaj tego »odszkodowaniem«” . Tak więc Omar skonsultował się w tej sprawie ze swoimi towarzyszami, a Ali poradził mu, aby przyjął propozycję. Poinformował o tym al-Tabari w swoim traktacie o historii. "
„Zostali wezwani do płacenia dżizji lub podatku nałożonego na niemuzułmańskich poddanych, ale czuli, że upokarzające dla ich dumy jest płacenie podatku, który był nakładany w zamian za ochronę życia i własności, i zwrócili się do kalifa o pozwolić na taki sam wkład jak muzułmanie. Tak więc zamiast dżizji płacili podwójną sadaqah lub jałmużnę — co było kiepskim podatkiem nakładanym na pola i bydło itd. Muzułmanów. "
Tłumaczenie:„Poproszono ich o zapłacenie dżizii lub podatku nałożonego na nie-muzułmanów, ale uważając za upokarzające konieczność płacenia podatku w zamian za ochronę ich życia i mienia, zwrócili się do kalifa, aby podlegał takim samym składkom, jak Muzułmanie. Ostatecznie zamiast dżizii musieli płacić podwójną sadaqa lub jałmużnę – podatek nakładany na pola i bydło muzułmanów. "
( przeczytaj online ).„Podatek ten nie został nałożony na chrześcijan, jak niektórzy chcieliby, abyśmy myśleli, jako kara za odmowę przyjęcia wiary muzułmańskiej, ale został przez nich zapłacony wspólnie z innymi dh immis lub niemuzułmańskimi poddanymi państwa, których religia uniemożliwiała im służbę w wojsku, w zamian za ochronę zapewnianą im przez ramiona muzułmanów. "
Tłumaczenie:„Podatek ten nie został nałożony na chrześcijan, jak niektórzy chcieliby, abyśmy wierzyli, jako karę za odmowę przyjęcia wiary muzułmańskiej, ale zapłacili go, podobnie jak inni dhimmi lub niemuzułmańscy obywatele państwa. od bycia częścią armii, w zamian za ochronę zapewnianą im przez broń muzułmanów. "
( przeczytaj online )„ Zastąpili podbite kraje, rdzennych władców i armie, ale zachowali znaczną część swojego rządu, biurokracji i kultury. Dla wielu na podbitych terytoriach była to jedynie wymiana panów, która przyniosła pokój narodom zdemoralizowanym i zniechęconym ofiarami i wysokimi podatkami, które były wynikiem wieloletniej wojny bizantyjsko-perskiej. Społeczności lokalne miały swobodę dalszego podążania własnym sposobem życia w sprawach wewnętrznych. Pod wieloma względami miejscowa ludność uznała rządy muzułmańskie za bardziej elastyczne i tolerancyjne niż w Bizancjum i Persji. Społeczności religijne mogły swobodnie praktykować swoją wiarę, czcić i podlegać swoim przywódcom religijnym i prawom w takich dziedzinach, jak małżeństwa, rozwody i dziedziczenie. W zamian musieli płacić daninę, podatek pogłówny ( dżizja ), który uprawniał ich do muzułmańskiej ochrony przed agresją zewnętrzną i zwalniał ich ze służby wojskowej. Dlatego nazywano ich „chronionymi” ( dhimmi ). W efekcie często oznaczało to niższe podatki, większą autonomię lokalną, rządy innych Semitów z bliższymi więzami językowymi i kulturowymi niż zhellenizowane, grecko-rzymskie elity Bizancjum oraz większą wolność religijną dla Żydów i rdzennych chrześcijan. "
Tłumaczenie:„Zastąpili podbite kraje, władców i rodzime armie, zachowując większość swojego rządu, biurokracji i kultury. Dla wielu z tych podbitych terytoriów była to tylko wymiana panów, która przyniosła pokój narodom zdemoralizowanym i niezadowolonym przez perypetie i przytłaczające podatki wynikające z lat konfliktu bizantyjsko-perskiego. Społeczności lokalne miały swobodę dalszego podążania własnym sposobem życia w sprawach wewnętrznych i domowych. Pod wieloma względami miejscowa ludność uznała rządy muzułmańskie za bardziej elastyczne i tolerancyjne niż Bizantyjczyków czy Persów. Wspólnoty religijne mogły swobodnie praktykować swoją wiarę i były zarządzane przez przywódców religijnych i prawa w takich dziedzinach, jak małżeństwa, rozwody i dziedziczenie. W zamian poproszono ich o zapłacenie trybutu, podatku per capita ( djizîa ), który dawał im prawo do muzułmańskiej ochrony przed jakąkolwiek agresją z zewnątrz i zwalniał ich ze służby wojskowej. Dlatego nazwano ich „chronionymi” ( dhimmîs ). W rzeczywistości oznaczało to często niższe podatki, większą autonomię lokalną, panowanie innych Semitów z bliższymi więzami językowymi i kulturowymi niż zhellenizowane, grecko-rzymskie elity bizantyjskie oraz większą wolność wyznania dla rdzennych Żydów i chrześcijan. "
, s. 34.„ولأن (الجزية) هي (بدل جندية) لا تؤخذ إلا من القادرين ماليا, الذين يستطيعون حمل السلاح وأداء ضريبة القتال دفاعا عن الوطن , وليست (بدلا من الإيمان بالإسلام) وإلا لفرضت على الرهبان و رجال الدين .. وبدليل أن الذين اختاروا أداء ضريبة الجندية في صفوف المسلمين, ضد الفرس والروم, وهم على دياناتهم غير الإسلامية - الشام .. .. والعراق ومصر - لم تفرض ليهام لام "
Tłumaczenie:„A ponieważ dżizia jest podnoszona w zamian za służbę wojskową, nakłada się ją tylko na tych, którzy mają możliwości finansowe i mogą chwycić za broń i odbyć służbę wojskową w obronie swojego kraju, i nie obowiązuje. nieprzestrzeganie islamu, w przeciwnym razie [dżizîa] zostałaby nałożona na mnichów i duchowieństwo… a także dlatego, że ci, którzy zgłosili się na ochotnika do walki z muzułmanami, przeciwko Persom i Bizantyjczykom, i którzy wyznawali religię inną niż islam – w Lewant, Irak i Egipt – zostali zwolnieni z dżizy i sprawiedliwie otrzymali zdobycze bitew z muzułmanami [...] »
„Zgodnie z systemem statusu dhimma, niemuzułmanie muszą płacić podatek pogłówny w zamian za muzułmańską ochronę i przywilej życia na muzułmańskim terytorium. Zgodnie z tym systemem niemuzułmanie są zwolnieni ze służby wojskowej, ale są wykluczeni z zajmowania wysokich stanowisk, które wiążą się z zajmowaniem się wysokimi interesami państwa, takimi jak bycie prezydentem lub premierem kraju. W historii islamu niemuzułmanie zajmowali wysokie stanowiska, zwłaszcza w sprawach związanych z polityką fiskalną lub poborem podatków. "
Tłumaczenie:„Zgodnie z systemem dhimma niemuzułmanie muszą płacić podatek pogłówny w zamian za ochronę muzułmanów i przywilej życia na terytorium muzułmańskim. W tym systemie niemuzułmanie są zwolnieni ze służby wojskowej, ale są też wykluczeni z pewnych wysokich funkcji mających wpływ na wysokie interesy państwa, np. stanowiska prezydenta lub premiera kraju. W historii muzułmańskiej niemuzułmanie mieli dostęp do wysokich funkcji państwowych, zwłaszcza tych związanych z polityką fiskalną i poborem podatków. "
„و ما يعطيه الذمي من المال يسمى جزية [...] لأنها اء لأن الإسلام م, م مئونة القتال, لأنها ا لما لى ل الم ما ا ل الال, لا ا لما لى ىل الم ما ا ل الال ل الم الم الم ال م الجزية التي تكون على الذمي تقابل ما يكون على المسلم من تكليفات مالية , فعليه زكاة المال, و عليه صدقات و نذور, و عليه كفارات, و غير ذلك, و لو أحصى كل ما يؤخد من المسلم لتبين أنه لا يقل عما يؤخد من جزية إن لم . و إن الدولة كما ذكرنا تنفق على فقراء أهل الذمة ، و لقد روى أن عمر - رضي الله تعالى عنه - وجده شيخين أيفل مة ، و ل ا أن ل ل قال رجل من أهل الذمة, فقال له: ما أنصفناك أكلنا شبيبتك و ضيعناك في شيخوختك, و أجرى عليه رزقا مستمرا من بيت المال, و بحتال خا الم م "
Tłumaczenie:„A pieniądze, które daje dhimmi, nazywają się dżizja: [...] i [jest tak nazwana], ponieważ jest to w zamian za ochronę gwarantowaną im przez islamską [społeczność], a [także] zastępczą służbę wojskową i ponieważ jest [dodatkowo] w zamian za to, co jest dane ubogim społeczności dhimmi ( ahl al-dhimma ), tak jak zrobił to lʾimam ʿUmar. […] a islam dał prawo do równości wszystkich tych, którzy są pod jego panowaniem, w rzeczy samej dżizja, której żąda się od dhimmi, odpowiada obowiązkom finansowym, które są obowiązkowe dla muzułmanina, dlatego jest do niego zmuszona [do oczyścić] jego posiadłości i bogactwa [poprzez] zakat , a on jest zobowiązany płacić sadaqat i nudhur , i musi dawać kaffarat , oprócz innych rzeczy. A jeśli obliczono to, co zabrano muzułmaninowi, okaże się, że nie mniej niż to, co zabiera się przez dżizja, jeśli nie więcej. A jak wspomnieliśmy wcześniej, państwo daje pieniądze biednym wśród społeczności dhimmi i podobno ʿUmar – niech Bóg Wszechmogący będzie z niego zadowolony – znalazł starego Żyda, który prosił o jałmużnę, potem zapytał go: „Kto jest ty, staruszku ( szejku )? Powiedział: 'Jestem człowiekiem ze społeczności dhimma' Więc ʿUmar powiedział mu: 'Nie byliśmy wobec ciebie sprawiedliwi, zabierając ci, gdy byłeś młody i zaniedbując cię na starość', więc ʿUmar przyznał mu regularne emeryturę z Bayt al-Māl (Skarbu Publicznego), a potem powiedział do swojego sługi: „Spójrz na niego i jego towarzyszy i daj ich ze skarbca publicznego”. "
„Znowu w traktacie wykonane przez Kh Obowiązuje z niektórych miast w sąsiedztwie Hīrah, pisze:” Jeśli cię chronić, a następnie jizyah wynika z nami; ale jeśli tego nie zrobimy, to nie jest to należne ”. "
Tłumaczenie:„Po raz kolejny w traktacie zawartym przez Khalida z miastami wokół Hirah pisze: 'Jeżeli cię ochronimy, dżizja jest nam należna; ale jeśli tego nie zrobimy, to nie jest to należne ”. "
„Cesarz Herakliusz zebrał ogromną armię, aby odeprzeć najeźdźców muzułmańskich, którzy w konsekwencji musieli skoncentrować całą swoją energię na zbliżającym się spotkaniu. Arabski generał Abū baUbaydah napisał odpowiednio do namiestników podbitych miast Syrii, nakazując im zwrot całego dżizjaszu, który został zebrany z miast, i napisał do ludu, mówiąc: „Oddajemy wam pieniądze które odebraliśmy tobie, ponieważ otrzymaliśmy wiadomość, że przeciw nam nadciąga silna siła. Umowa między nami była taka, że powinniśmy cię chronić, a ponieważ nie jest to teraz w naszej mocy, zwracamy ci wszystko, co zabraliśmy. Ale jeśli odniesiemy zwycięstwo, będziemy uważać się za związanych z wami starymi warunkami naszej umowy ”. Zgodnie z tym nakazem ze skarbca państwa wypłacone zostały ogromne sumy, a chrześcijanie przywoływali błogosławieństwa na głowy muzułmanów, mówiąc: „Niech Bóg da ci znowu panować nad nami i sprawi, że zwyciężysz nad Rzymianami; gdyby byli oni, nie oddaliby nam niczego, ale zabraliby wszystko, co z nami zostało ”. "
„Z drugiej strony, kiedy chłopi egipscy, chociaż w wierze muzułmanie, zostali zwolnieni ze służby wojskowej, nałożono na nich podatek, podobnie jak na chrześcijan, w zamian za to. "
Tłumaczenie:„Z drugiej strony, kiedy chłopi egipscy, nawet jeśli byli wyznania muzułmańskiego, zostali zwolnieni ze służby wojskowej, zamiast tego nałożono na nich podatek jak na chrześcijan. "
„وتسقط الجزية عن الفقير وعن الشيخ وعن الزَمِن [أي صاحب العاهة]”
Tłumaczenie:„Nie ma Djizîa na biednych, starszych i cierpiących na choroby przewlekłe. "
„مرّ عمر بن الخطاب رضي الله عنه بباب قوم وعليه سائل يسأل: شيخ كبير ضرير البصر ، فضرب ن من خلفن أناي ليه سائل يسأل: شيخ كبير ا ال ل قال: يهودي ، قال: فما ألجأك إلي ما أرى؟ قال: أسأل الجزية والحاجة والسن, قال: فأخذ Wiek w بيده وذهب! Opublikuj na إلى منزله فرضخ له بشيء zdjęcie Od المنزل , ثم أرسل إلى خازن بيت المال فقال: انظر هذا وضرباءه فوالله ما أنصفناه, أن أكلنا شبيبته ثم نخذله عند الهرم إنما الصدقات للفقراء والمساكين والفقراء هم المسلمون ، وهذا من المساكين من أهل الكتاب ، ووضع عنه الجزية وعن ضربائه »
Tłumaczenie:„ʿUmar ur. al-Khatab – niech Bóg będzie z niego zadowolony – przeszedł obok drzwi jakichś ludzi i był tam stary ślepiec żebrzący. – Umar klepnął go w ramię od tyłu i zapytał: „Do której społeczności ludzi z książek należysz?”. „ A mężczyzna odpowiedział: „Jestem Żydem” . Umar zapytał go wtedy: „Dlaczego błagasz?” „ A mężczyzna odpowiedział: „Aby zapłacić dżizie i utrzymać się, bo jestem za stary [na pracę]” . Umar wziął go za rękę i zabrał go do domu, ofiarował mu prezenty i pieniądze, po czym wysłał go do skarbnika beït el-mal (skarbu publicznego), nakazując mu: „Opiekuj się nim i tymi, którzy są do niego podobni. przez Boga nie oddajemy mu sprawiedliwości, jeśli po skorzystaniu z jego młodości porzucamy go, gdy dożywamy starości” . Następnie wyrecytował werset z Koranu: „Jałmużna przeznaczona jest tylko dla biednych, potrzebujących” ( Koran , „Odporność lub pokuta”, IX , 60, (ar) التوبة ), a następnie: „Biedni są wśród muzułmanów a ta osoba jest w potrzebie wśród ludu Księgi. " Umar zwolniony i jemu podobni wypłata dżizja. "
„ما روي عن سيدنا عمر رضي الله عنه: أنه مر بشيخ من أهل الذمة يسأل على أبواب المساجد بسبب الجزية و الحاجة و السن, فقال: ما أنصفناك كنا أخذنا منك الجزية في شبيبتك ثم ضيعناك في كبرك, ثم أجرى عليه من بيت المال ما يصلحه الجزية ائه. "
Tłumaczenie:„Podobno o sayyidouna (naszym mistrzu) Omar ibn al-Khattâb – niech Bóg będzie z niego zadowolony – minął starca ze społeczności Dhimmie, który prosił o jałmużnę przed drzwiami meczetu, ponieważ miał płacić dżizji i zaspokajać jego potrzeby pomimo swojego wieku, więc Omar powiedział mu: „Postępowaliśmy wobec ciebie niesprawiedliwie, wykorzystując twoją młodość i zapisując się na twoją starość” i kazał mu przydzielić należną emeryturę. el-mala i zwolnił jego i jego towarzyszy z dżizji. "
„Stawki dżizyah nakładane przez wczesnych zdobywców nie były jednolite”
( przeczytaj online )„هذا كتاب م خالد بن الوليد لاهل الحيرة [...] ما شخص ضعف عن العمل أص ابته آفة من الآفات ا ا ا ا ل ل ل ل ل ل ل ل ل ل ل ل ل ل ل ل ل ل ل ل ل ل ل ل
Tłumaczenie:„To jest traktat autorstwa Khalida B. al-Walid do ludzi z al-Hirah [...] Przyznaję im, że każda osoba, która stałaby się niezdolna do pracy, lub która spotkałaby nieszczęście, lub która z bogatych stałaby się biedna, stawiając się w ten sposób na miłosierdzie z miłosierdzia jego współwyznawców, zostanie przeze mnie oczyszczony z dżizny i otrzyma pomoc Skarbu Publicznego muzułmanów, jego i osób, za które jest odpowiedzialny. "
„Prawo nie przewiduje niewolnictwa za długi w przypadku muzułmanów, ale pozwala na zniewolenie dhimmi za niepłacenie dżizji i kharaj . (...) "
„Jedną z najważniejszych spuścizn Mawdudi było ponowne wprowadzenie do współczesnego świata – i do nowoczesnego języka – wyidealizowanej wizji społeczności islamskiej. […] Niemuzułmanie w państwie muzułmańskim zostaliby sklasyfikowani, w klasycznych terminach, jako dhimmi, klasa chroniona; nie będzie mógł sprawować wysokiego urzędu politycznego; musiałby zapłacić podatek pogłówny dżizyah; ...”
„W połowie lat osiemdziesiątych Yusuf al-Karadawi przekonywał, że niemuzułmanie nie powinni służyć w armii i powinni płacić dżizjam na podstawie tego, że państwo islamskie jest najlepiej chronione przez tych, którzy w nie wierzą. "
"و اليوم بعد أن ا التجنيد الإجباري مفروضا على كل المواطنين - مسلمين و غير مسلمين - لم لالالد هناك مجال لدفع ، "
Tłumaczenie:
„W dzisiejszych czasach, kiedy pobór do wojska stał się obowiązkowy dla wszystkich obywateli – muzułmanów i niemuzułmanów – nie ma już miejsca na jakąkolwiek zapłatę, czy to w imię dżizy, czy coś innego. "