Narodziny |
5 września 699 Koufa ( Kalifat Umajjadów ) |
---|---|
Śmierć |
18 czerwca 767(w wieku 67 lat) Bagdad |
Pogrzeb | Bagdad |
Imię w języku ojczystym | ا حنيفة النعمان |
Zajęcia | Prawnik , kupiec |
Obszary | Fiqh , nauka hadisów |
---|---|
Religia | Sunnizm |
Mistrzowie | Hammad ibn Abi Sulayman , Zayd ibn Ali , Ata ibn Abi Rabah ( en ) , Ja'far al-Sâdiq |
Musnad Abou Hanîfa , Al-Fiqh al-Akbar ( d ) |
Nu'mān ibn Thabit bin Żuta bin Marzoubān (w języku arabskim : نعمان بن ثابت بن زوطا بن مرزبان ) , Znany jako Kunya z Abu Hanifa (w języku arabskim : أبو حنيفة ) , Albo z szacunkiem w imię Imam Abu Hanifa "największym imamem „ (w arabski : الإمام الاعظم , al-imamem al A'zam ) ”, lampa imamowie „( Siraj al Animma ) w Islamskiej sunnickiej był teolog z II p wieku Hidżry i VIII p wieku z kalendarz juliański , a także prawnik pochodzenia perskiego , który stał się tytułowym założycielem sunnickiej szkoły prawa hanafickiego.
Jest to najpopularniejsza szkoła prawa muzułmańskiego w tradycji sunnickiej. Dziś jedna trzecia muzułmanów na świecie podąża za szkołą prawoznawczą Hanafi.
Urodził się w muzułmańskiej rodzinie w Koufa , jednym z ówczesnych ośrodków nauki islamu, mieszkał tam przez większość swojego życia. Wiadomo jednak, że w młodości podróżował do regionu Hidżaz w Arabii . Tam uczył się pod okiem najwybitniejszych ówczesnych nauczycieli Mekki i Medyny .
Jego przodkowie są powszechnie uznawani za pochodzenia perskiego , jak sugeruje etymologia imion jego dziadka (Zouta) i pradziadka (Mah). Historyk Al-Khatib al-Baghdadi donosi o zeznaniu wnuka Abu Hanify, Ismaila ibn Hammada, i twierdzi, że jest ono pochodzenia perskiego. Uważa się, że rozbieżność w imionach dziadka i pradziadka Abu Hanify, podana przez Ismaila, wynika z przyjęcia przez Zutę arabskiego imienia (Nou'man) po jego nawróceniu na islam oraz z tego, że Mah i Marzouban były tytułami lub oficjalnymi oznaczenia w Persji . Ten ostatni oznaczał margrabiego , odnosząc się w ten sposób do szlacheckiego pochodzenia rodziny Abu Hanifa jako Sasanidów Marzoubanów . W związku z tym powszechnie akceptowana jest opinia, że był on najprawdopodobniej pochodzenia perskiego. Hadis z Persami , w którym Mahomet mówi: „Jeśli nauka zostały dołączone do największej gwiazdy, człowiek wśród Persów by go osiągnąć” , to odnosi się wyraźnie do Abu Hanifa. Faqih shâfi'ite Al-Suyuti posuwając się aż do stanu, że „został on jednogłośnie przekazywane że ten hadis obawy i odnosi się do Imam-I a'zam” .
Jeśli chodzi o źródła historyczne, większość podaje, że jego przodkowie pochodzili z Kabulu: kiedy armie kalifatu Rachidoune rozpoczęły najazdy do Chorasanu , jego dziadek Zuta, po wzięciu do niewoli, został sprowadzony jako niewolnik z Kabulu (Afganistan) w Kufie. w dzisiejszym Iraku i podobno został tam wypuszczony po zapłaceniu niewielkiego okupu. On wybiera jako ochraniacz (Mawla) z arabskiego plemienia z Banu Taym .
Zgodnie z tradycją, Zuta udał się do Koufa, gdzie spotkał Aliego , kuzyna proroka Mahometa, który uczynił z niego swoją stolicę w Radżabie 36 AH . Obaj mężczyźni zostali przyjaciółmi. Thabit, jedno z dzieci Zuty, również zbliżył się do Alego i jego potomków i przed śmiercią jako szaheed , kalif wzywał Allaha, aby pobłogosławił jego potomstwo i obdarzył go miłosierdziem. Jego prośba została spełniona i Abu Hanifa urodził się w tym samym mieście Koufa pod panowaniem kalifa Umajjadów Abd al-Malik, który miał lokalnego gubernatora Al-Hajjaj ben Yusef . Thabit ibn Zuta miał wtedy 40 lat.
Niewiele wiadomo o jego życiu. Wychowany w religii muzułmańskiej (zapamiętał Koran ), mówiący po persku i arabsku , młody Abu Hanifa miał pójść w ślady ojca, kupca w Koufa. Tak więc, zanim jego dwudziestym roku założył i wykonane rozwijać warsztat plecione z jedwabiu (The khazza) oraz działalności odzieży. Miał duży budynek z robotnikami i rzemieślnikami, a jego zasoby pozwoliły mu być niezależnym i mógł skupić swoją energię na wiedzy.
Pewnego dnia drogi Abu Hanifa skrzyżowały się ze słynnym Imamem Al-Shabim, który widząc w nim oznaki inteligencji i bystrości, zachęcił go do poszukiwania nauki religijnej u Ulemów i ich kręgów. Po raz pierwszy zapoznał się z filozofią i kalâmem, zanim porzucił je na rzecz literatury , genealogii , historii Arabii , a zwłaszcza nauki fiqh i hadisów .
Miał okazję spotkać tabi'îne i uczonych, takich jak Ja'far al-Sâdiq czy Imam Malik podczas swoich licznych podróży, których celem było doskonalenie jego wiedzy.
Na początku swojej kariery Abū Hanīfa poświęcił się teologii. W tej dziedzinie szybko zyskał rozgłos i prestiż w Kufie i skupił wokół siebie własny krąg uczniów. Był znany ze swojej szczególnej doktryny wiary. Jego praca to Musnad Abou Hanifa , zbiór hadisów. Później poświęcił się prawu islamskiemu. Jego mentorem był Hammad ibn Abi Sulaiman , po którym Abu Hanifa nazwał swojego najstarszego syna. Mówi się również, że słyszał wykłady Ata ibn Abi Rabah w Mekce. Poznał także V i VI Imam z Dwunastu Szyitów, Muhammada al-Bāqira i Dżafara as-Sādiqa, który również założył szkołę prawniczą Jafarite. Wśród jego najważniejszych uczniów są Abu Yusuf , al-Shaybani, a po nich Zufar ibn al-Hudhail .
W ten sposób ustalono, że Abu Hanifa zdobył swoją wiedzę głównie od swojego mistrza Hammada ibn Abi Sulaymana , który zastąpił Ibrahima an-Nakha'i , który zastąpił swojego wuja Alqamah ibn Qays an-Nakha'i , następcę Abdullaha ibn Masuda , wysłanego do Koufy przez drugiego kalifa islamu Omara ibn al-Khattaba . Albo jak mówi metafora: „ Fiqh został zasadzony przez Ibn Masuda, niech Allah będzie z niego zadowolony , podlewany przez Alqamah, zebrany przez Ibrahima an-Nakha'i, zmiażdżony przez Hammad, zmielony przez Abu Hanifę” .
Uczył się przez 18 lat pod kierunkiem Hammada i chociaż stał się biegły w nauczaniu, pozostał jego skromnym uczniem aż do śmierci w 737, kiedy to w wieku 40 lat przejął pochodnię. Prowadził też zajęcia w tym samym miejscu, co jego poprzednicy od czasów Abdullaha ibn Masuda.
Miał oryginalną metodę nauczania opartą na shura . Skonfrontowany z pytaniem prawnym nie udzielił odpowiedzi wprost, ale wystawił pytanie swoim uczniom, aby każdy zaproponował rozsądne rozwiązanie. Następnie skomentował ich uwagi, korygując to, co zasłużyło, i wreszcie, na końcu dyskusji, pokazał różne aspekty problemu, a następnie udzielił tylko odpowiedzi, które zostały następnie zapisane. To interaktywne podejście jest charakterystyczne dla szkoły Hanafi . Rzeczywiście, Abu Hanifa stał się znany z tego, że faworyzował używanie rozumu w swoich decyzjach prawnych ( faqīh dhūraņy ), a nawet w swojej teologii. Szkoła teologiczna Abu Hanifa co będzie później stać się dojrzałość szkoła z sunnickiej teologii nawet jeśli uczeni Hanafi takich jak Ibn Abi al-Izz (PL) były w stanie stosować się do Atharite dogmat , który odrzuca racjonalistyczną teologii islamskiej. (Kalam).
15 Rajab 150 AH / 15 sierpnia 767Abu Hanifa zmarł w więzieniu. Przyczyna jego śmierci pozostaje niepewna. Abu Hanifa podobno wydał opinię prawną wzywającą do powstania przeciwko Al-Mansourowi, który w zamian otruł go. Inna tradycja mówi, że w 146 AH/ 763 , al-Mansour , drugi monarcha Abbasydów zaproponował Abu Hanifie stanowisko głównego sędziego państwa. Ten ostatni odrzucił ofertę, woląc pozostać niezależnym.
Jego uczeń Abou Yoûsouf został następnie mianowany przez kalifa Hârouna ar-Rachîda Qadi Al-Quda t (naczelnym sędzią stanu) . W międzyczasie Yazid ibn Omar al-Fazari (w) , gubernator Iraku Umajjadów, powtórzył prośbę al-Mansura do Abu Hanifa, który ponownie odmówił. Podobno w odpowiedzi na al Mansoura Abu Hanifa odpowiedział, że nie czuje się odpowiedni na to stanowisko; a Al Mansour, wiedząc, dlaczego zaproponował mu tę pracę, wpadł w złość i oskarżył go o kłamstwo. Na co Abu Hanifa odpowiedział: „Jeżeli mówisz prawdę (tj. o tym, że jestem kłamcą), to oczywiste jest, że nie kwalifikuję się na stanowisko sędziego. A jeśli to ja jestem w prawdzie, to potwierdzam, że jestem niekompetentny. Oburzony jego odpowiedzią monarcha kazał go aresztować, uwięzić i torturować. Nigdy nie był karmiony ani pielęgnowany, ale nawet wtedy nadal nauczał tych, którym pozwolono go zobaczyć.
Tradycja mówi również, że w jego pogrzebie uczestniczyło 50 000 osób, a modlitwa pogrzebowa musiała zostać powtórzona sześć razy, zanim został pochowany. Według historyka Al-Khatiba al-Baghdadiego ludzie odmawiali mu modlitwy pogrzebowe przez całe dwadzieścia dni. Później, po wielu latach, na jego cześć zbudowano meczet Abu Hanîfa w dzielnicy Adhamiyah w Bagdadzie , niedaleko jego grobu . Za życia Abu Hanifa wspierał sprawę Zayda ibn Alego i Ibrahima al Qamara , obu imamów Zaidi .
W 914 Ah / 1508 , grób Abu Hanifa i że od Abd al-Qadir al Jilani zostały zniszczone przez Ismaila I, Shah z Safavids i 941 Ah / 1534 , Turcy, który odzyskał Bagdadu przebudowany.
Abu Hanîfa był pierwszym, który „zdefiniował porządek prawny na podstawie interpretacji źródeł odwołujących się do ludzkiego osądu (po arabsku : رأْي , râ'y ) , Nie po to, by zastąpić objawienie, ale by pełniej wykorzystać ujawnione źródła. Jego metoda jest nie tylko egzegetyczna, ale spekulatywna ”. Innymi słowy, w ramach szariatu , szkoły Hanafi przyznaje osobistą opinię sędziego, który nazywany jest również „preferencyjny wyrok” (w języku arabskim : استحسان , istihsan ) , Kiedy to podstawowe źródła tradycyjne (Koran, Sunna , ijma 'oraz opinie sahaba i qiyas) nie wyjaśniają przypadku. Podejście to, jak również wynikająca z niego decyzja, muszą jednak „być oparte na rozszerzeniu trzeciego źródła prawa, qiy lub analogicznego rozumowania”.
Ta szkoła znana jest również z omawiania hipotetycznych problemów fiqh , aby móc rozwiązać problem, zanim się pojawi. Hanafici zostali więc nazwani ludźmi rozumu .
Szkole tej niesłusznie przypisuje się odejście od nauki hadisów, ponieważ Abu Hanifah był niekompetentny w tej dziedzinie, ale jego status w nauce hadisów potwierdza wielu specjalistów.
Wśród najbardziej znanych kontynuatorów Abu Hanîfa, postać Abu Yûsûf , Zufar Ibn al-Hudhayl i Mouhammad Al-Chaybânî , ten ostatni jest autorem Wielkiej kolekcji ( Al-Djâmi Al-Kabîr ) opowiadającej o tradycjach imama.
Abu Hanifa jest uważany przez niektórych za jednego z Tabi'un , pokolenia po Sahaba , którzy byli towarzyszami proroka islamu Mahometa. Jest to oparte na doniesieniach mówiących, że spotkał co najmniej czterech Sahabów, w tym Anas ibn Malik . Niektóre raporty posuwają się nawet do stwierdzenia, że przekazał hadisy od siebie i innych towarzyszy Mahometa. Inni są zdania, że Abu Hanifa widział tylko pół tuzina towarzyszy, być może w młodym wieku, i że nie zdał bezpośredniego sprawozdania z ich hadisów.
Abu Hanifa urodził się 67 lat juliańskich / 69 lat hegiryjskich po śmierci Mahometa, ale w czasie pierwszego pokolenia muzułmanów, z których niektórzy dożyli młodości Abu Hanifa. Sługa Mahometa Anas ibn Malik zmarł w 93 Ah / 711 i innego towarzysza, Abul Tufail Amir bin Wathilah, zmarł po 100 Ah / 718 , kiedy Abu Hanifa miał 20 lat. Ponadto Ibn Hajar al-Haytami wspomina do 17 sahaba, że Abu Hanifa spotkałby się z: Anas ibn Malik, ' Amr ibn Hurayth (en) ,' Abdullah unays al-Juhani, 'Abdullah ibn al-Harith, Jabir ibn ' Abdullah , Abdullah ibn Abi Awfa (en) , Wathilah ibn al-Asqa', Ma'qil ibn Yasar, Abut Tufayl 'Amir ibn Wathilah' Āʾisha bint Ajrad, Sahl ibn Sa'd (en) , Saib ibn Khallad, Saib ibn Yazid, Abdullah ibn Busrah, Abdullah ibn Ja'far (w) , Mahmoud ibn Rabi, Abu Umamah (w) .
Jeden z hadisów, który przekazał za pośrednictwem Anas ibn Malika : „Poszukiwanie wiedzy jest obowiązkiem każdego muzułmanina”.
Abu Hanifa jest jedną z największych fuqaha cywilizacji islamskiej i jednym z wielkich filozofów prawa ludzkości . Osiągnął bardzo wysoki status w różnych dziedzinach wiedzy sakralnej i miał ogromny wpływ na rozwój teologii muzułmańskiej. Za życia został uznany przez ludzi za faqih o najwyższej sławie.
Abu Hanifa, poza osiągnięciami naukowymi, znany jest wśród muzułmanów sunnickich jako człowiek o najwyższych cechach osobistych: człowiek wykonujący dobre uczynki, znany z bezinteresowności, pokornego ducha, oddania i pobożnego podziwu dla Allaha .
Jego grób, zwieńczony kopułą wzniesionego przez wielbicieli (wśród których Abou Saad al-Khwarizmi lub al-Moustawfi The wielki wezyr na Seldżuków cesarza Alp Arslan ) w 459 Ah / 1066 , nadal jest schronieniem dla pielgrzymów. Został odrestaurowany w 941 AH / 1535 przez Sulejmana Wspaniałego po podboju Bagdadu przez Turków ( fr ) .
Honorowy tytuł al-Imâm al-A'zam („największy przewodnik”) został mu przyznany zarówno w społecznościach, w których przestrzega się jego teorii prawa, jak i poza nimi. Według Johna Esposito 41% wszystkich muzułmanów uczęszcza do szkoły Hanafi. Sami Aldeeb wspomina, że „około połowa muzułmanów podąża za nią” .
Abu Hanifa również miał krytyków. Zahirycki uczony Ibn Hazm cytuje tabi 'at-tabi' w Sufyan ibn 'Uyaynah (w) o nim: „Sprawy ludzi były w harmonii, dopóki nie zostały zmienione przez Abu Hanifę w Koufa, Othman al-Batti w Basrze i Mâlik ibn Anas w Medynie ”. Były muzułmański prawnik Hammad ibn Salamah (w) opowiedział kiedyś historię rozbójnika, który udawał starca, aby ukryć swoją tożsamość; następnie wskazał, że jeśli złodziej jeszcze żyje, będzie wyznawcą Abu Hanify.