ʿAqîda ( arab . ʿAqīdah, عقيدة , liczba mnoga: 'aqâ'id - skurcz) to pojęcie, które obejmuje artykuły wiary wśród muzułmanów. Opiera lojalność tego ostatniego na umowie moralnej.
Główny spór muzułmanów dotyczący wiary wynika z definicji ʿaqidy. Tej ostatniej nie należy mylić z Madhhabem, który jest szkołą prawoznawstwa ( fiqh ).
W obrębie sunnitów aqidah definiuje sześć artykułów wiary (z hadisów mówi „ z Djibril ”). Ten skurcz dotyczy:
Inne aspekty ʿaqidy zostały wymienione przez Imama Al-Tahawiego w jego książce aquâdat ut Tahâwiyyah, w której możemy znaleźć punkty jednomyślności.
Wyjątkowość ( Tawhîd ) jest również częścią ʿaqida, ale dotyczy tylko Allaha , niezależnie od tego, czy są to oddane mu akty kultu, jego prawa czy nawet jego imiona i atrybuty. Różne nurty islamu sunnickiego jednomyślnie mówią, że czterej imamowie mieli to samo ʿaqida, to znaczy to samo rozumienie jedności.
Szyici, zwłaszcza Twelver , mają aqidah, która różni się od sunnitów. Na przykład ważne jest, aby uważali Alego ibn Abi Taliba , kuzyna Mahometa i czwartego kalifa , za jego duchowego spadkobiercę, a także za okultację dwunastego imama, Muhammada al-Mahdiego .