W islamie Al-Îmâne ( arab . إيمان ) dosłownie oznacza: „ Wiara ”. To jest podstawa islamu .
Nominalna pochodna rdzenia 'mn oznaczającego „być bezpiecznym”, termin Al-Îmâne oznacza „wiara”. Powiązany imiesłów występuje w Koranie, aby przywołać zarówno wyznawców Mahometa, jak i samego Boga.
Znaczenie Koranu związane jest z ideą „wzajemnej wiary”, którą „affidés” złożyli sobie nawzajem pod gwarancją Bożą. „ Termin ten oznacza wyznanie i przyjęcie„ serca ”nauczania Mahometa. Antonim mum'in („wierzący”) jest kafir („niewierny”, „niewdzięczny”).
Marie-Thérése Urvoy opisuje wiarę muzułmańską poprzez negacje. Nie jest to ani poszukiwanie wiedzy o Bogu, ani uczestnictwo w życiu Bożym. „Dla większości muzułmanów wiara mieszka w konkretnym raju, szeroko opisanym w Koranie, a istota szczęścia nie jest zwykłym poglądem na Boga. "
Dla Louisa Gardeta wiara muzułmańska nie jest wiernością prawdzie, ale przede wszystkim świadectwem.
Kwestia wiary muzułmańskiej „zrodziła się z nadejściem dynastii Umajjadów, której życie niezgodne z zaleceniami Koranu skłoniło muzułmanów do zastanowienia się, czy można ich uważać za prawdziwych„ wierzących ”. „ Ta wiara oznacza dla muzułmanów praktykowanie islamu i nakazane uczynki. Zgodnie z nurtami islamu, związkiem między wiarą, praktyką (i cnotami sufizmu) mogą być inaczej.
Według Ibn Hanbala „wiara składa się ze słów, uczynków, właściwej intencji (niyya) i przywiązania do sunny” . Jednak w niektórych szkołach wiara może być inna, ale głównym celem będzie wierzyć językiem i przylgnąć do niego sercem. Wśród muzułmanów toczyły się dyskusje na temat rozróżnienia między wierzeniami, które muszą być uważane za muzułmańskie, a tymi, które nie są. Dwa wersety Koranu (werset 6, s. 60 i werset 285, s. 2) pozwalają nam je zdefiniować. Tak więc, zgodnie z Suurą 2 , „prorok wierzy w to, co posłał mu Pan. Wierni wierzą w Boga, jego aniołów, jego książki i posłańców. „ Wiele hadisów popiera definicję wiary muzułmańskiej w sześciu aksjomatach :
Świadectwo wiary ( Chahada ) jest pierwszym filarem islamu. Polega ona na zaprzeczaniu jakiejkolwiek istniejącej boskości poza Bogiem, który byłby zatem jedynym Nadrzędnym Stwórcą i jedyną prawdziwą Boskością, a także uznaniu Mahometa za „posłańca” Boga. Następnie wymawiamy następującą formułę:
„Oświadczam, że nie ma boskości (ﺇﻠﻪ) poza Allahem (ﺍﻟﻠﻪ) ( Bogiem ), a Muhammad ( Muhammad ) jest jego posłańcem”.