Ahmad Ibn Hanbal
Narodziny |
grudzień 780 Bagdad ( Irak , kalifat Abbasydów ) |
---|---|
Śmierć |
2 sierpnia 855(w wieku 74 lat) Bagdad |
Imię w języku ojczystym | مد بن ل |
Zajęcia | Muhaddith , faqih , teolog , filozof |
Dzieci |
Abdûllâh ibn Aadmad ibn ḥanbal ( d ) Salih ibn Ahmad ibn Hanbal ( d ) |
Pokrewieństwo |
Hanbal ibn Ishaq ( d ) (kuzyn) Ishaq ibn Hanbal ( d ) (wujek) |
Obszary | Fiqh , nauka hadisów , Aqida |
---|---|
Religia | Sunnizm |
Mistrzowie | Ash- Shafi'i, Bihz ibn Asada ( d ) , Abu Dawud w temperaturze Tayalisi ( pl ) , Husajn Ali Ibn al Jufí ( d ) Al-Darimi ( pl ) , Ibn głównych Abd Arrazzâq AS-San'âny ( w ) , Abou Yoûsouf, Sûfyân ibn „unajnah ( w ) ”, Abd ar-Rahman ibn Mahdi ( d ) |
Imam |
---|
Musnad Ahmad ibn Hanbal ( d ) |
Aḥmad Ibn Muhammad Ibn Ḥanbal Abū ʿAbdullāh Ash-Shaybānī ( arabski : احمد بن محمد بن حنبل ابو عبد الله الشيباني ), urodzony w Rabi 'al-Awwal 164 AH /listopad 780w Bagdadzie , a zmarł 12 Rabi’al-Awwal 241 AH/2 sierpnia 855w tym samym mieście, często wymieniany przez jego krótkie formy Aḥmad ibn Ḥanbal lub po prostu Ibn Ḥanbal i Imam Aḥmad przez sunnitów , był arabskim muzułmańskim faqîh , teologiem , ascetą , tradycjonalistą (muhaddith), prekursorem szkoły prawa ( madhhab ) Hanbalite Sunnici i męczennik za wiarę. Hanbalizm jest jedną z czterech głównych szkół orzecznictwa ( madahib ) islamu sunnickiego, obok szafiizmu , malikizmu i hanafizmu .
Bardzo wpływowy i aktywny uczony za życia, Ibn Hanbal stał się „jedną z najbardziej podziwianych postaci intelektualnych” w historii islamu , która miała „głęboki wpływ na prawie wszystkie obszary tradycjonalizmu (zorientowanego na dosłowność perspektywiczną )”w obrębie islamu sunnickiego . Jeden z największych klasycznych orędowników wykorzystywania źródeł biblijnych jako podstawy islamskiego prawa i sposobu życia, Imam Ahmad zgromadził jeden z najważniejszych zbiorów sunnickich hadisów : Musnad, który do dziś wywiera znaczny wpływ w dziedzinie studia z hadisów .
Studiował fiqh i hadis z wieloma nauczycielami w młodości, Ibn Hanbal później stał się sławny na całym świecie dzięki swojej kluczowej roli w Mihna , inkwizycji ustanowionej przez kalifa Abbasydów Al-Ma'm'n pod koniec jego panowania, w której suweren jego oficjalne poparcie dla mutazylitowego dogmatu Koranu stworzył. Ta koncepcja jest czystą herezją dla sunnitów i szyitów, że Koran jest niestworzonym słowem Allaha . Cierpiący na fizyczne prześladowania ( zwłaszcza chłostę ) pod rządami kalifa za jego niezachwiane trzymanie się tradycyjnej doktryny, odwaga Ibn Hanbala podczas tego szczególnego wydarzenia tylko wzmocniła jego „głośną reputację” w annałach historii.
W historii islamu Ibn Hanbal był szanowany jako przykładowa postać we wszystkich tradycyjnych szkołach myśli sunnickiej, zarówno przez egzoterycznych ulemów, jak i przez mistyków, którzy w swoich hagiografiach często określali go jako świętego wśród świętych. Kapitan ahadith z XIV th wieku , Al-Dhahabiego Ibn Hanbal nazwał go „prawdziwy szejk al-Islam i lider muzułmanów jego czasów, mistrz ahadith i dowodem religii”.
Rodzina Ahmada ibn Hanbala pochodziła z Basry w Iraku i należała do plemienia Arabów z Banu Shayban (w) . Jego ojciec był oficerem w armii kalifatu Abbasydów w Chorassanie, a później wraz z rodziną osiedlił się w Bagdadzie , zaledwie kilka miesięcy przed narodzinami Ahmada w roku 164 AH / 780 .
Ibn Hanbal miał za pierwszą żonę Oumm abi 'Abbassę, która dała mu syna o imieniu Sâlih (zmarł w 879 r .). Po śmierci swojej pierwszej żony ożenił się z Rayhanah. Z tego związku urodził się Abdullah (zmarł w 903 ).
Imam Ahmad intensywnie studiował w Bagdadzie przed wyjazdem, aby kontynuować studia. Naukę prawoznawstwa (Fiqh) rozpoczął pod kierunkiem słynnego sędziego hanafickiego Abou Yoûsouf , ucznia i towarzysza imama Abî Hanûfy . Po ukończeniu studiów u Abu Yousufa, Ibn Hanbal zaczął podróżować przez Irak , Syrię , Arabię i Jemen w celu zbierania hadisów .
Ibn al-Jawzi twierdzi, że Imam Ahmad miał 414 mistrzów w nauce hadisów, o których opowiadał. Dzięki tej wiedzy stał się autorytetem w dziedzinie hadisów, pozostawiając po sobie ogromną encyklopedię hadisów, Musnad (w) . Po kilku latach podróży wrócił do Bagdadu, aby studiować prawo muzułmańskie pod władzą Ash-Shâfi' . Na starość zostaje muftim .
Oprócz zajęć szkolnych du ibn Hanbal był żołnierzem ( ghazi ) na granicy Dar al-Islam ( Ribat ) i pięć razy w życiu odbył pielgrzymkę , w tym dwa razy pieszo.
Ahmad Ibn Hanbal zmarł w piątek 12 Rabi 'al-Awwal 241 AH /2 sierpnia 855w wieku 74-75 lat juliańskich w Bagdadzie w Iraku. Według historyków w jego pogrzebie uczestniczyło 800 000 mężczyzn i 60 000 kobiet, a 20 000 chrześcijan i Żydów przeszło na islam .
Imam Ahmad po raz pierwszy studiował fiqh i naukę hadisów u różnych mistrzów w Bagdadzie. To właśnie w tym mieście podąża w szczególności za naukami Imama al-Châfi'î i Abou Youssoufa , samego ucznia Abou Hanîfy . Imam Ahmad otrzymuje pisemne hadisy od Muhammada Al-Shaybâna . Następnie podejmuje podróże do Syrii i Jemenu . Stopniowo metodologia Imama Ahmada doprowadziła do stworzenia rygorystycznej szkoły myślenia, która wydawała mu się najbardziej zgodna z Koranem i Sunny . Ibn Hanbal nigdy nie napisał prawdziwego traktatu o fiqh , szkoła ta pośmiertnie przyjęła nazwę hanbalism , formalnie utworzona przez uczniów Imama Ahmada, którzy zebrali jego nauki po jego śmierci.
Imamowi Ahmadowi zawdzięczamy ważny zbiór tradycji, Musnad (dosłownie założony ). W tej pracy referencyjnej ahady zostały sklasyfikowane według łańcuchów przekaźników, począwszy od jednego z towarzyszy Proroka Islamu, oraz według ich autentyczności, według tego, czy należy do jednej z tych trzech kategorii:
Ibn Hanbal napisał również komentarze do Tradycji i zasad moralnych w islamie, a także pochwały dla wczesnych kalifów Rachidun , „ sprawiedliwych ”. Wreszcie zawdzięczamy jego uczniom, w tym jednemu z jego synów 'Abdullahowi (zm. w 903), kompilację odpowiedzi, których udzielił na postawione mu pytania na najróżniejsze tematy.
Szkoła hanbalistyczna, przywiązana do ścisłego poszanowania Koranu i Tradycji, odrzuca pokusę innowacji ( bid'a ), „ strategem ” ( hîla ) oraz potępia dewiacje religijne i/lub polityczne pojawiające się w historii kalifat, poczynając od kharidjism i wszelkich form szyizmu itp.
Wśród uczniów Ahmada ibn Hanbala są jego dwaj synowie, a także Imam Bukhari i Imam Muslim , wielcy znawcy hadisów i kompilatorzy tytułowych zbiorów hadisów .
Nauki Imama Ahmada doprowadziły do założenia Hanbalite Madhhab , który dziś dominuje w Arabii Saudyjskiej , Katarze i Zjednoczonych Emiratach Arabskich . W przeciwieństwie do trzech pozostałych szkół islamskiego prawoznawstwa ( hanafizmu , malikizmu i szafiizmu ) , hanbalitowski madhab pozostał w dużej mierze tradycjonalistyczny lub atharski w kwestiach teologicznych. Zdarzyło się jednak, że Hanbali fuqaha są acharytami w „ Aqeedah ” , podobnie jak Ibn al-Jawzi .
Współcześnie nazwisko Ibn Hanbal kojarzy się z hanbalistyczną szkołą prawoznawczą. To właśnie w tym madhab urodził ruch reformatorski znany jako z wahhabizm został przywołany jako jego główny wpływ, obok Hanbali reformator XIII th wieku Ibn Tajmijja . Jednak niektórzy uczeni twierdzili, że wierzenia Ibn Hanbala w rzeczywistości „nie odegrały żadnej rzeczywistej roli w ustalaniu głównych doktryn wahabizmu” , ponieważ istnieją dowody, według tych samych autorów, że „starsze autorytety hanbali miały zupełnie inne obawy doktrynalne niż te wahabitów” . Świadczy o tym bogactwo średniowiecznej literatury hanbalickiej w odniesieniu do świętych, wizyt w grobowcach, cudów i relikwii. W związku z tym ulemowie przytoczyli własne poparcie Ibn Hanbala dla wykorzystania relikwii jako po prostu jeden z ważnych punktów, w których poglądy teologa odbiegały od poglądów wahabizmu.
Do dziś i za swoje wysiłki na rzecz zachowania islamu, Imam Ahmad jest uważany za „najwybitniejszą postać w obozie muzułmańskiej ortodoksji”, jak to określił Walter M. Patton.
„Z kolei madhab hanbalicki w dużej mierze utrzymywał tradycjonalistyczną pozycję Athari”. "