Hegirian lub islamski kalendarz jest nie- słoneczna synodyczny kalendarz księżycowy , oparty na rok 12 miesięcy księżycowych od 29 do 30 dni każdy. Rok hegijski ma 354 lub 355 dni. Jest zatem krótszy od roku słonecznego o około 11 dni.
Bieżący rok to AH 1442 , od20 sierpnia 2020 r. do 8 sierpnia 2021.
Obserwacja nowiu gołym okiem sygnalizuje muzułmanom początek miesiąca, a nie obliczenia astronomiczne, stąd różnice na początku miesiąca między krajami. Data rozpoczęcia każdego miesiąca zależy od tego, co jest widoczne w każdej lokalizacji. Dlatego daty różnią się w zależności od kraju, zwykle tylko dzień lub dwa. Dlatego kalendarz muzułmański oparty na comiesięcznej obserwacji nowiu gołym okiem nie może zaspokoić potrzeb populacji muzułmańskich, które chciałyby z niego korzystać, ponieważ nie pozwala na zarządzanie długofalowymi działaniami. i zorganizuj z wyprzedzeniem wszystko, co trzeba. Te słabości stają się jeszcze bardziej widoczne, gdy każde państwo i społeczność muzułmańska na planecie prowadzi indywidualne comiesięczne obserwacje Księżyca w nowiu, co skutkuje mnóstwem kalendarzy z danymi na ten sam dzień, które różnią się w zależności od kraju. Tytułem ilustracji, 1 st chawwal 1426, dzień obchodów Eid al-Fitr , odzwierciedlał środę 2 listopada 2005 w Libii i Nigerii , do czwartku 3 listopada w 30 krajach, w tym Algierii , Tunezji , w Egipcie , w Arabii Saudyjskiej i części Stanów Zjednoczonych , do piątku 4 listopada w 13 krajach, w tym w Maroku , Iranie , Bangladeszu , RPA , Kanadzie , części Indii i części Stanów Zjednoczonych, a do soboty 5 listopada w części Indie.
Ten stan rzeczy nie jest bynajmniej wyjątkowy, jest odnawiany co miesiąc. W rezultacie kalendarz islamski oparty na obserwacji nowiu księżyca jest używany tylko we współczesnych społeczeństwach muzułmańskich do określania dat związanych z uroczystościami religijnymi. Dla wszystkich swoich innych potrzeb, muzułmanie na całym świecie używa, przez około dwa stulecia, kalendarzy słonecznych: w kalendarzu gregoriańskim lub perskiego kalendarza , na podstawie obliczeń astronomicznych i prawdopodobnie znacznie dłużej (przynajmniej XVI -tego wieku ) z kalendarza juliańskiego na północy Afryka do pracy w rolnictwie.
Wskazujemy, że data jest podana w tym kalendarzu, dodając wzmiankę o kalendarzu muzułmańskim, kalendarzu hegiryjskim, epoce muzułmańskiej, epoce hegiry lub w skrócie H lub AH (z łac. anno hegiræ ).
Nie ma zgody w kwestii kalendarza używanego w Mekce . Od czasu artykułu „ Pamięć o kalendarzu arabskim przed islamizmem” opublikowanego w 1843 r. przez Armanda Pierre'a Caussina de Percevala , dominująca opinia broni przed-islamskiego kalendarza księżycowego kompensowanego dodatkowym miesiącem co trzy lata, co oznaczałoby opóźnienie o jeden dzień w roku kalendarz słoneczny. Dla Chebel , poprzedników Hegira kalendarzu były lunisolar kalendarze , które zawarte miesięcy księżycowych zsynchronizowane z cyklem słonecznym przez wtrącenie do trzynastego miesiąca , zwanego nasī' Z odroczony . W tym miesiącu, na Półwyspie Arabskim, niektóre plemiona zostały dodane między ostatnim a pierwszym miesiącem roku oraz plemiona żydowskie zgodnie ze wskazaniami władz Palestyny, a następnie Babilonii. Dla Robina , artykuł Caussina de Percevala. opiera się na „iluzorycznych argumentach i założeniach”. Dla autora żaden kalendarz Bliskiego Wschodu nie wywodzi się, w odniesieniu do roku słonecznego, z epoki chrześcijańskiej.
Dla Robina kalendarz Mekki prawdopodobnie wywodzi się od swoich sąsiadów i prawdopodobnie Himyara, a nie od roku słonecznego. Jeśli 1 st muharrama roku 11, tradycyjna data pielgrzymki Pożegnanie i głoszenia nowego kalendarza, to początek cyklu, a następnie pre-Islamic nowy rok był spadek na 29 marca, co odpowiada w przybliżeniu na równonocy wiosennej i odrodzenie wegetacji. Według autora: „Arabia „królów” Kinda była nie tylko pod opieką Ḥimyara, ale tradycja Ibn al-Kalbi wyraźnie informuje, że książęta Kindi mieli władzę nad kalendarzem”. Z kolei w przypadku Déroche z Południowej Arabii używano kalendarza słonecznego.
Według Robina „wydaje się, że uczona tradycja arabsko-muzułmańska nie zachowała nic ze sposobu identyfikowania lat wśród przed-islamskich Arabów, z wyjątkiem kilku niejasnych wspomnień dotyczących Mekki”. Tradycjonaliści przypisują nazwy miesięcy al-mu᾿tami-burak kalendarzowi dawno wymarłych populacji. Ta informacja została zmodyfikowana z przepraszającej perspektywy, aby odesłać ją do czasów starożytnych. „Rzeczywiście, w pierwszych wiekach islamu panowało przekonanie, że świątynia Mekki przez wieki świeciła w całej Arabii i że w rezultacie jej kalendarz był jedynym, który był używany na całym półwyspie”. Opierając się na fałszywym założeniu, ta teoria uogólnionego użycia kalendarza Makka „nie jest historyczna”.
Kilka terminów jest używanych w Koranie w odniesieniu do czasu trwania lub pomiaru czasu. Chociaż większość z nich należy do określonych wyrażeń, takich jak „Dzień Sądu”, niektóre z tych fragmentów odnoszą się do liczenia czasu lub ustawienia uroczystości religijnych. Tak jest w przypadku przywołań miesięcy, które znajdują się głównie we fragmentach mediny. Księżycowa podstawa kalendarza muzułmańskiego jest również określona w wersecie 5 sury 10, a termin shahr („miesiąc”) mógł początkowo odnosić się do nowiu. Opierając się na przedislamskim systemie anwa' , egzegeza Koranu identyfikuje 28 faz i całkowitą rewolucję wokół słonecznego zodiaku. Sura 2 (v. 185 i 189) przypomniał szczególną rolę bezpośredniej obserwacji w określaniu początku i rytuały towarzyszące (pielgrzymkę młodzieży). Ustalenie kalendarza na 12 miesięcy znajduje się w sura 9 , w wersecie 36: „Liczba miesięcy to dwanaście miesięcy przed Bogiem, jak to jest w księdze Bożej, od dnia, w którym stworzył niebo i ziemię. Cztery z tych miesięcy są święte; jest to ciągła wiara. ” . Te różne wersety związane z czasem rodzą pytania o ich interpretację.
Ta sura przywołuje inną ilość czasu, nasiʾ , Komentatorzy widzą w niej odniesienie do miesiąca międzykalorycznego kalendarzy przed-islamskich , co kwestionuje świętość tego czasu. Koran wyraźnie zabrania przestępny miesięcy, albo w celu odróżnienia się od praktyki żydowskiej, lub z jednego pre-islamskich. Tak więc kalendarz islamski jest czysto księżycowy, co powoduje coroczną zmianę z kalendarzem słonecznym. Ustanowienie tego kalendarza może odpowiadać pragnieniu powrotu do pierwotnego liczenia czasu, ale być może także oddzielenia kalendarza pielgrzymek od jarmarków.
Koran nie podaje daty, od której powinno rozpocząć się liczenie lat. W Arabii przed-islamskiej możliwe jest datowanie okresu od początku panowania króla, początku sądownictwa lub od określonego wydarzenia. Tak więc południowa Arabia używała epok takich jak Himyar. Arabia Północna była w stanie wykorzystać systemy z sąsiednich cywilizacji. Tak jest w przypadku inskrypcji z Harrân ustalonych zgodnie z kalendarzem rzymskiej prowincji Arabii . Era ta, przyjęta na Synaju i Hedjazu , rozpoczyna się w 106 r. wraz z aneksją Nabatene przez Cesarstwo Rzymskie.
Przyjęcie tego kalendarza, nawet jeśli późniejsze źródła przywołują starszą receptę, i ustalenie początku ery Hegiry na pierwszy dzień miesiąca Muharram w roku hegiry kalifatu z Umaru. Według al-Biriniego wybór daty Hegiry może odpowiadać faktowi, że ani data narodzin Mahometa, ani data początku Objawienia nie są zgodne. Niewykluczone, że nie przejmuje to znanego gdzie indziej zwyczaju datowania według panowania. Ta druga opcja wydaje się bardziej prawdopodobna dla Ch.Robina. To by sugerowało, że chęć wyznaczenia nowej ery pochodzi od Umara. Stare zaświadczenia wydają się wspierać jedną z tych modyfikacji kalendarza. W ten sposób papirus PERF 558 przywołuje rok 22.
„Jedna z pułapek polega na tym, że jeśli dokumenty te bezsprzecznie wskazują na zastosowanie nowego kalendarza, to w żaden sposób nie precyzują, że jest to kalendarz hegiryjski w jego ostatecznym znaczeniu, nawet jeśli skrót jest kuszący” . W ten sposób Imbert identyfikuje graffiti podające datę w formie „w roku 24” jako kalendarz Hegiry. Jednak ta muzułmańska era od dawna pozostaje bez określonej nazwy.
Termin hidżra pojawia się dopiero w 977 roku dla pierwszego poświadczenia epigraficznego, a jego data pojawienia się w kolofonach jest nieznana. Rękopis, ukończony skopiowany w 989, przywołuje „hegirę Arabów” (hiǧrat al-ʿarab), a inny z 1314 „hegira arabska”, co stworzyło niejednoznaczność w interpretacji jako Hegira Mahometa. Greckie inskrypcje VII TH i VIII XX wieku wywołują na przykład nową erę jako „roku Arabów”. Podobnie źródła syryjskie nie wiążą epoki arabskiej z wysiedleniem Mahometa.
Jedyna starożytna epoka zidentyfikowana w języku arabskim jest znana z dwóch egipskich papirusów (datowanych na lata 662-3 i 676-7): sanat qa'ā 'al-mu'minīn , które Ragib tłumaczy jako „jurysdykcja wierzących” i która wydaje się być „ era księżycowa z miesiącami słonecznymi, która wiązała chronologię muzułmańską z kalendarzem koptyjskim „dla celów poboru podatków. To tłumaczenie było przedmiotem debaty. Podaj tłumaczenie jako „era wierzących”. Shaddel pokazuje, ze starożytnych kronik, że formuła ta została skonstruowana jako data panowania Mahometa jako wodza. Można go powiązać bardziej z założeniem wspólnoty niż z Hegirą, nawet jeśli te dwa fakty są chronologicznie współczesne. Dla Tilliera i Vanthieghema odkrycie w 2019 roku nowych dokumentów wzmacnia punkt widzenia Ragiba. Autorzy ci wolą hipotezę, że „było to imię w oficjalnym kalendarzu cesarskim, które pierwotnie nie mogło odnosić się do exodusu Mahometa do Medyny, ale raczej do potwierdzenia jego suwerenności po traktacie. od al-Ḥudaybiyya ”.
Dla Crone dopiero kilka pokoleń później Hegira nabierze znaczenia i stanie się punktem wyjścia kalendarza. To utożsamienie punktu początkowego kalendarza z hegirą mogłoby, dla Donnera, być „koranizacją” słownictwa potytyczno-administracyjnego w czasach Marwanidów. To ilustruje wagę, jaką przybiera to wydarzenie.
Kalendarz muzułmański ma dwanaście miesięcy dwudziestu dziewięciu lub trzydziestu dni. Z wyjątkiem miesiąca Ramadan , Koran nie podaje nazw tych miesięcy. Kalendarz muzułmański opiera się zatem na tradycjach przedislamskich. Podobnie Koran nie stwierdza, że Muharram jest pierwszym miesiącem roku. Pochodzi z praktyki przed-islamskiej.
Badanie poezji przedislamskiej pozwala nam stwierdzić, że kalendarz al-mu᾿tami-burak był używany przed islamem w całej Arabii, w przeciwieństwie do kalendarza z Mekki, który nie był. Niektóre z tych nazw są poświadczone epigrafią, przedislamską poezją czy arabskimi kompilacjami. Na tej liście istnieją pewne odmiany według tradycjonalistów, którzy to zgłaszają.
n O | Imię (tzw. kalendarz „Makka”) |
Inne przedislamskie nazwy |
---|---|---|
1 | al-muḥarram | al-mu᾿tami |
2 | „daleko” | nadżiru |
3 | Rabi῾ al-awwal | khawwan |
4 | rabih al-akhiru | (al-) ṣuwan / buṣān / wabṣān |
5 | jumada ᾿l-ūlà | (al-) ḥanīn / (al-) zabbā |
6 | jumādà l-akhirah | (al-) zabbā᾿ / rabba / rin |
7 | radżab | (al-) aṣamm |
8 | Szaban | Sadil / Sadila ouwa῾l / waghl / waghil |
9 | Ramadan | nafiq / natiq |
10 | szałwal | wa῾l / waghl / wāghilou ādil / ῾ādila |
11 | dhū ᾿l-qa῾da | huwā lub ranna / warna |
12 | dhū ᾿l-ḥijja | burak |
Każdy miesiąc zaczyna się, gdy widoczny jest pierwszy sierp księżyca , hilal . Trzeba go zobaczyć, zanim zniknie za horyzontem w zmierzchu blasku zachodzącego słońca. W zależności od tego, gdzie poczyniono tę obserwację, miesiąc może rozpocząć się wcześniej lub wcześniej. Na przykład miesiąc ramadan nie zaczyna się i nie kończy tego samego dnia dla wszystkich muzułmanów na całym świecie. Tak więc, jeśli nie niebo jest zachmurzone i zezwala wizualną obserwację półksiężycem na wieczór 29 th Dzień Sha'ban w kraju muzułmańskim, więc ten dzień jest zdefiniowany jako dzień zwątpienia Yawm shakk . Miesiąc Szaaban zostanie ogłoszony jako mający 30 dni przed ogłoszeniem początku miesiąca Ramadan. Podobnie rok, który rozpoczyna się pierwszego dnia pierwszego miesiąca Muharram , nie zaczyna się w tym samym czasie we wszystkich krajach muzułmańskich .
Cztery miesiące są święte dla islamu . Trzy z nich są następujące po sobie: ostatnie dwa roku ( dhou al qi`da i dhou al-hijja ) i pierwszy roku następnego ( mouharram ); czwarty to siódmy miesiąc hegiryjski (radżab). Dwie bizantyńskie teksty VI th wieku odnoszą się do świętych miesięcy. Te fragmenty pokazują, że te święte miesiące nie są tylko instytucją Mekki. Plemię Hijaz Banu Murra ur. „awf miał rozejm na 8 miesięcy.
Mikołaj Synaj podniósł trudności w Surze 9 w kwestii świętych miesięcy. Rzeczywiście, ta sura przywołuje w wersecie 5 „święte miesiące”, w wersecie 2 cztery miesiące łaski, a w wersecie 36 cztery święte miesiące. Te cztery miesiące, z wersetu 36., są często uważane za odpowiadające przed-islamskim świętym miesiącom ( dhou al qi`da , dhou al-hijja , mouharram i radżab). Autor kwestionuje związek z innymi wersetami. Pohlmann uważa, że werset 5 jest najnowszym dodatkiem do tego fragmentu, a w. 2 może należeć do starszej warstwy tego fragmentu, przy czym dwa odpowiadają różnym kontekstom.
Zgodnie z tradycją muzułmańską miesiące z wersetu 2 odpowiadają tym z wersetów 5 i okresowi czterech kolejnych miesięcy rozejmu. Pod tym względem muszą zatem różnić się od nienastępującego po sobie okresu, o którym mowa w wersecie 36. Hipoteza ta oparta na bliskości w. 2 i w. 5 jest osłabiona przez użycie tego samego terminu do oznaczenia miesięcy w wer. .5 i w. 36. Innym podejściem jest stwierdzenie, że w. 5 i w. 36 przywołują ten sam czas trwania, inny niż ten wspomniany w w. 2. Tymczasem Rubin broni tożsamości między trzema trwaniami.
Niektóre obrzędy są powiązane z konkretnymi miesiącami. Tak więc pielgrzymka musi się odbyć, zgodnie z Q 2: 197, w „znanych miesiącach”, co spowodowało problemy z interpretacją. Niektórzy egzegeci bronili poglądu, że te miesiące należą do Rajab lub Dhu l-Hidżdża, nie będąc w stanie wyjaśnić użycia liczby mnogiej, a nie podwójnej. W przypadku Tabari lub Ibn Kathir ta forma liczby mnogiej odnosi się do dwóch miesięcy poprzedzających Dhu l-Hidżdża, ale wyjaśnienie to nie ma solidnych podstaw. Większość komentatorów uważa, że wyrażenie to oznacza trzy miesiące Dhou al-qi`da , Dhou al-hijja , Muharram i czasami Rajab . Tak wielu badaczy akceptuje tę interpretację, nawet jeśli rodzi pytania.
Rok kalendarza hegiryjskiego (odtąd: f (x)) można dość dokładnie obliczyć według roku kalendarza gregoriańskiego (odtąd; x) za pomocą następującej funkcji: f (x) = (x - 621,5709) × 1,0306888. 621,5709 to różnica między pierwszymi latami każdego kalendarza, a rok słoneczny jest około 1,0306888 razy dłuższy niż rok księżycowy.
The Julian Days to sposób wygodny do ustalenia korespondencji pomiędzy muzułmańskiego kalendarza i kalendarza gregoriańskiego, Julian i żydowskiej.
CiekawośćPo raz jedyny w historii rok hegirski zostanie w całości włączony do roku gregoriańskiego poprzez wyświetlenie tego samego rocznika , tj. roku 20.874; i są idealnie zgodne z 1 st maja 20 874 ( 1 ul Jumada al Orthe 20874).
Istnieje odmiana kalendarza muzułmańskiego, znana jako tabelaryczny kalendarz muzułmański lub kalendarz fatymidzki , w którym długość miesięcy jest określana na podstawie reguł obliczeniowych, a nie obserwacji lub obliczeń astronomicznych. Wspólny rok tego kalendarza ma 354 lub 355 dni , podzielone na 12 miesięcy po 30 i 29 dni na przemian, z których tylko dwunasty ( dhou al-hijja ) ma zmienną liczbę dni (29 lub 30).
Lata pospolite lub obfite przeplatają się zgodnie z cyklem 30 lat obejmującym 19 lat pospolitych i 11 lat obfitych. Istnieją cztery główne wersje tego 30-letniego cyklu. W zależności od wersji lata są obfite :
Średni rok w tym 30-letnim cyklu wynosi zatem: (19 × 354 + 11 × 355) / 30 = 354,36667, co różni się tylko o 0,0004 dnia (<35 s) od „roku prawdziwego księżycowego”, dzięki czemu kalendarz jest zsynchronizowany z lunacje na następne 2500 lat.
Rok muzułmański ma o 10, 11 lub 12 dni mniej niż rok gregoriański (w zależności od tego, czy ten ostatni jest rokiem przestępnym, czy nie, i czy rok muzułmański jest obfity czy powszechny), nowy rok muzułmański występuje o każdy rok ta sama liczba dni w stosunku do roku słonecznego i każda data kalendarza muzułmańskiego (w tym święta religijne i post w miesiącu Ramadan ) „przechodzi” więc stopniowo przez wszystkie pory roku.
Miesiąc księżycowy rozpoczyna się w czasie miesięcznej „ koniunkcji ”, kiedy Księżyc znajduje się na linii prostej między Ziemią a Słońcem. Miesiąc definiuje się jako średni czas między dwoma nowiami (około 29,53 dnia). Lunacja waha się w zakresie, którego granice wynoszą 29,27 dnia w czasie przesilenia letniego i 29,84 dnia w czasie przesilenia zimowego, co daje w 12-miesięcznym roku średni czas trwania 354, 37 dni. Astronomem Babilończyk Kidinnu ( IV e wieku B.C. ), dobrze znana astronomicznym pracy, obliczyć czas trwania synodyczne miesiąca jako równy 29 J 12 h, 44 m 3,3 s, przy czym stosunek przyjęte dzisiaj 29 d 12 h 44 min 2,8 s lub około pół sekundy od siebie.
Astronomowie od tysiącleci ustanowili zasadę, że miesiące 30 dni i 29 dni występują naprzemiennie, co umożliwia dopasowanie czasu trwania obrotu synodalnego Księżyca w ciągu dwóch kolejnych miesięcy do liczby pełnych dni (59 ). . Pod koniec cyklu istniała więc miesięczna przerwa wynosząca około 44 minut , która skumulowała się, by osiągać 24 godziny (odpowiednik jednego dnia) co 2,73 roku. Aby wypełnić tę lukę, wystarczyło dodać dzień do ostatniego miesiąca roku mniej więcej co trzy lata, w taki sam sposób, w jaki do kalendarza gregoriańskiego dodaje się dzień co cztery lata. Lata nazywane w kalendarzu muzułmańskim „obfite”, każdy po 355 dni, to 11 lat w cyklu 30 lat (lata n kości 2, 5, 7, 10, 13, 16, 18, 21, 24, 26 i 29), a tzw. lat „wspólnych”, trwających 354 dni, jest 19.
Beduini byli przyzwyczajeni do obserwacji położenia gwiazd w nocy, aby kierować nimi w ich ruchu przez pustynię oraz do obserwowania pojawienia się nowiu, aby poznać początek miesiąca. Kiedy zapytali Proroka Islamu ( Mahometa ) o procedurę określania początku i końca miesiąca postu, zalecił, aby rozpoczęli post w miesiącu Ramadan obserwacją narodzin nowego księżyc (wieczór 29 th dzień miesiąca) i przystanek na czczo z narodzinami nowiu (miesiąca Shawwal ). „Jeśli półksiężyc nie jest widoczny (z powodu chmur) policz do 30 dni. "
Rekomendacja potwierdziła w swoich przodkach społeczność, która nie potrafiła ani pisać, ani liczyć i która przez wiele miesięcy nie miała dostępu do innych metod monitorowania. W tamtych czasach dane astronomiczne nie były powszechnie dostępne do praktycznego wykorzystania przez ludzi we wszystkich miejscach, jak to jest dzisiaj dzięki pamiętnikom i kalendarzom.
Jednakże półksiężyc na ogół staje się widoczny dopiero około 15-18 godzin po koniunkcji i pod warunkiem istnienia sprzyjających warunków wynikających z takich czynników, jak liczba godzin, które upłynęły od koniunkcji; względne pozycje Słońca, półksiężyca i obserwatora; wysokość Księżyca o zachodzie słońca ; miejsce, w którym dokonywana jest obserwacja; kąt utworzony ze Słońcem o zachodzie słońca; warunki obserwacji (zanieczyszczenie, wilgotność, temperatura powietrza, wysokość); granica wykrywalności ludzkiego oka; itp.
W zależności od miesięcy i pór roku w różnych miejscach kuli ziemskiej zgromadzone zostaną sprzyjające warunki do obserwacji nowiu. Znani muzułmańscy astronomowie średniowieczny czasu tak, że Ibn Tariq (en) ( VIII p wieku), Al-Khawarizmi (783-850), Al-Battani (855-923), Al-Bayrouni (973-1048), Tabari ( XI p wieku), Ibn Yunus ( XI p wieku) Nasir ad-Din Tusi (1201/74), etc. przez kilka stuleci znacząco przyczyniły się do rozwoju wiedzy teoretycznej i stosowanej w dziedzinie astronomii. Zwrócili szczególną uwagę na badanie kryteriów widoczności nowiu w celu opracowania wiarygodnych technik przewidywania początku nowego miesiąca.
Koran nie zabrania stosowania obliczeń astronomicznych. Ale konsensus ulama został solidnie ukształtowany, przez 14 wieków, wokół odrzucenia rachunku różniczkowego, z wyjątkiem kilku odizolowanych prawników, w pierwszych wiekach ery islamu, którzy opowiadali się za używaniem rachunku różniczkowego do określenia początku miesięcy księżycowych . Instytucjonalnie tylko dynastia (szyicki) z Fatimids w Egipcie stosowane kalendarza na podstawie obliczeń między X p wieku i XII, XX wieku, zanim spadnie w zapomnienie po zmianie reżimu.
Główny argument używany do uzasadnienia tej sytuacji opiera się na przesłance ulamy, zgodnie z którą nie należy sprzeciwiać się przepisom Mahometa. Uważają, że używanie obliczeń do określania początku miesięcy księżycowych jest nielegalne, o ile Mahomet zalecał procedurę obserwacji wizualnej.
Wielu ulemów zwraca ponadto uwagę, że kalendarz oparty na obliczeniach liczy dni nowego miesiąca od koniunkcji, która poprzedza dzień lub dwa wizualną obserwację nowiu. Jeśli zostanie użyty, kalendarz oparty na obliczeniach będzie rozpoczynał i kończył miesiąc Ramadan i celebrował wszystkie święta i uroczystości religijne, dzień lub dwa przed datami wynikającymi z zastosowania, hadis Mahometa, co byłoby nie do przyjęcia na podstawie punkt widzenia szariatu .
Ale od początku XX th wieku myślicieli bardziej islamskim i garścią widocznym Ulemów, wyzwanie takich argumentów.
Ich zdaniem Mahomet po prostu zalecił wiernym procedurę obserwacji nowiu, aby określić początek nowego miesiąca. Beduini, opierając się na pozycji gwiazd, aby kierować się w swoich ruchach przez pustynię i znać początek miesięcy, Mahomet jedynie potwierdził ich zwyczaje przodków (i nic nie powiedział pod wpływem namiętności lub po prostu zgodność przodków).
Oglądanie półksiężyca było tylko środkiem, a nie celem samym w sobie, aktem uwielbienia ('ibada). Hadis odnoszący się do obserwacji nie ustanawiał zatem niezmiennej zasady ani nie zakazywał używania kalendarza astronomicznego.
Według niektórych prawników hadis nie mówi nawet o wizualnej obserwacji nowiu, ale po prostu o uzyskaniu informacji, według wiarygodnych źródeł, że miesiąc się rozpoczął. To naturalnie otwiera wszystkie inne perspektywy w dyskusji na ten temat.
Obserwowanie nowiu gołym okiem nie jest prostą sprawą. Zależy to od wielu parametrów astronomicznych i czynników atmosferycznych, które mogą być korzystne w danym miejscu, w określonym czasie, a gdzie indziej niekorzystne lub w innych porach roku. Kiedy gdzieś nów księżyca zostanie wiarygodnie obserwowany, w jaki sposób ta informacja zostanie zwrócona na uwagę populacji żyjących na dużych obszarach, a czasem nawet na bardzo odległych obszarach (takich jak Hiszpania w porównaniu z Hiszpanią? „Arabia”)? Komu powinna być nałożona ta informacja ze wszystkimi jej implikacjami (takimi jak rozpoczęcie postu, świętowanie końca Ramadanu itp.)?
Różne szkoły prawnicze brały pod uwagę różne czynniki, które wydawały im się istotne, czy to astronomiczne, teologiczne, prawne czy praktyczne. Z szerokiego wachlarza odpowiedzi, jakich udzielili, wyłania się centralny rdzeń fundamentalnych zasad, które dziś cieszą się ogromnym zainteresowaniem.
Zasady te miały wówczas ograniczony zakres, ponieważ informacje o obserwacji nowiu mogły być przekazywane tylko na ograniczonych obszarach geograficznych, w pobliżu miejsca obserwacji. Ale dzisiaj fakty zmieniły się wraz z rozrostem państw i społeczności islamskich na całym świecie oraz rozwojem nowoczesnych środków komunikacji.
Tak więc ten sam początek miesiąca jest czasem odmawiany jak różaniec, w kilka kolejnych dni, w różnych krajach. Tak było w przypadku „eid al fitr”, czyli I chawal 1429 , obchodzonego w pięć różnych dni na całym świecie: w kraju29 września 2008, w 19 krajach 30 września, w 25 krajach 1 st październik, w pięciu krajach 2 października, a w społeczności 3 października 2008.
Wielu przywódców muzułmańskich krytykuje takie przesunięcie w kalendarzu muzułmańskim i domaga się poszanowania zasad określonych przez ulama dotyczących „matali'e”. Tak więc, w sprawie „Eid al Fitr” lub 1 st chawal 1429, koniunkcja miała miejsce w dniu 29 września 2008 roku o godzinie 8:12 rano czasu GMT, ale zgodnie z obserwatoriów astronomicznych, nowy księżyc nie można było zaobserwować gdziekolwiek na Ziemi w tym dniu. -ten. Obserwacja ogłoszona przez Arabię Saudyjską wieczorem 29 września była zatem błędna. Natomiast wieczorem 30 września w wielu częściach świata można było obserwować nowiu. Wiadomość o takiej obserwacji, w dowolnym miejscu na Ziemi, wieczorem 30 września, mogła zostać natychmiast przekazana całej planecie dzięki nowoczesnym środkom telekomunikacyjnym. Wszystkie społeczności muzułmańskich na całym świecie w związku z tym w stanie świętować „Eid el Fitr„tego samego dnia, 1 st października, z uwzględnieniem zasad sformułowanych przez wczesne ulama na temat tych zagadnień.
Coraz liczniejsze badania prowadzone w ostatnich latach przez muzułmańskich astronomów pokazują również, że początki miesięcy dekretowanych w krajach islamskich na przestrzeni kilkudziesięciu lat były często błędne z najróżniejszych powodów. Z tego punktu widzenia jest jasne, że kiedy miesiąc oparty na obserwacji nowiu rozpoczyna się w różne dni w różnych krajach islamskich, pojedynczy początek miesiąca oparty na tym kryterium można uznać za oparty na astronomii plan, wszystkie inne się mylą.
Aby zapewnić sobie suwerenność, wiele państw muzułmańskich określiło własne procedury określania początku miesięcy księżycowych. Czasami nie mają one związku z metodą obserwacji zalecaną przez ulama, jak ma to miejsce w Libii. Lub w niektórych przypadkach są one związane z parametrami rzędu astronomicznego, których celem jest poprawa wiarygodności obserwacji.
Arabia Saudyjska stosuje zatem dwie metody wyznaczania początku nowego miesiąca. Do celów administracyjnych używa rocznego, opartego na obliczeniach kalendarza znanego jako kalendarz Umm al Qura, który uwzględnia zarówno „koniunkcję”, jak i czasy zachodu i zachodu słońca. księżyc do współrzędnych Mekki, wieczorem od 29 -go dnia każdego miesiąca. Zachód księżyca po zachodzie słońca oznacza początek nowego miesiąca. W przeciwnym razie bieżący miesiąc będzie trwał 30 dni.
Jednak państwo saudyjskie uważa, że nie jest zgodne z szariatem używanie kalendarza Umm al Qura do określania początku miesięcy związanych z uroczystościami religijnymi ( 1 st muharram, 1 st ramadan, 1 st chawal, 1 st dhul hijja…). Przy takich okazjach specjalne komisje są zobowiązane do przeskanowania nieba gołym okiem w poszukiwaniu przebłysku nowiu, zanim Najwyższa Rada Sądownictwa Arabii Saudyjskiej ogłosi rozpoczęcie nowego miesiąca.
W Indiach, Pakistanie, Bangladeszu, Omanie, Maroku, Nigerii, Trynidadzie itp. obserwacja nowiu musi być poświadczona przez cadi (sędziego) lub wyspecjalizowaną oficjalną komisję.
W Egipcie nowy miesiąc rozpoczyna się po koniunkcji, kiedy nowiu zachodzi co najmniej pięć minut po zachodzie słońca.
W Indonezji, Malezji i Brunei zaczyna się po koniunkcji, kiedy wiek nowiu jest większy niż 8 h, wysokość <2° i wydłużenie >3°.
Rozpoczyna się w Turcji po koniunkcji, kiedy nów księżyca tworzy ze słońcem kąt co najmniej 8°, na wysokości co najmniej 5°.
W Libii nowy miesiąc zaczyna się, jeśli koniunkcja następuje przed świtem („fajr”) czasu lokalnego.
Konkretne studium przypadku pokazuje jednak, że istnieje znaczna luka między zasadami, które różne państwa i społeczności islamskie twierdzą, że mają stosować, a ich praktykami. Wynika to jasno z analizy przypadku 1 st Ramadanu 1426, który był obchodzony w czterech różnych dniach na całym świecie: od poniedziałku 3 października 2005 w Nigerii; wtorek, 4 października w 22 krajach, m.in. w Arabii Saudyjskiej, Algierii, Mauretanii, Libii i Egipcie; środa 5 października w 23 krajach; i czwartek 6 października w trzech krajach.
Według obserwatoriów astronomicznych obserwacje ogłoszone przez Nigerię, Arabię Saudyjską, Algierię, Mauretanię i Egipt były błędne. Nie były one możliwe 2 października w Nigerii (dzień przed koniunkcją) ani 3 października 2005 (wieczorem koniunkcji), w Arabii Saudyjskiej czy Algierii ze względu na parametry astronomiczne obowiązujące w tych rejonach. Egipt nie mógł również zaobserwować zachodu Księżyca 5 minut po zachodzie Słońca, zgodnie z procedurą, którą twierdził, że ma stosować. Ale chociaż te dane astronomiczne były szeroko znane ekspertom i były absolutnie niekorzystne dla jakiejkolwiek wizualnej obserwacji nowiu, zainteresowane Stany zignorowały je, ogłaszając obserwacje, z niewyjaśnionych powodów.
Qadi Ahmad Muhammad Shakir jest wybitny prawnik (wymagane odniesienia) w pierwszej połowie XX th Century, który zajmowanej na emeryturę jako Prezesa Sądu Najwyższego szariatu w Egipcie (jako jego ojciec zajmował tę samą funkcję w Sudanie) i który pozostaje, nawet dzisiaj, autorem odniesienia w nauce hadisów.
Opublikował w 1939 roku ważne i oryginalne studium poświęcone prawnej stronie problematyki kalendarza islamskiego, pod tytułem: „Początek miesięcy arabskich… czy szariat pozwala określić to za pomocą kalkulacji astronomicznej?” "
Według niego Mahomet wziął pod uwagę, że społeczność muzułmańska w jego czasach była „niepiśmienna, nie umiejąca pisać ani liczyć” , zanim polecił swoim członkom polegać na obserwacji nowiu w celu wypełnienia swoich religijnych obowiązków postu i hadżdż. .
Jednak społeczność muzułmańska zmieniła się dramatycznie w ciągu następnych stuleci. Niektórzy z jej członków stali się nawet ekspertami i innowatorami astronomii. Zgodnie z zasadą prawa muzułmańskiego, że „reguła przestaje obowiązywać, jeśli przestał istnieć czynnik, który ją uzasadnia” , zalecenie Mahometa nie dotyczy już muzułmanów, gdy nauczyli się „pisać i liczyć” i przestali być „niepiśmienni” .
Dlatego ulama dzisiaj popełniają błąd interpretacyjny, gdy dają hadisowi Mahometa taką samą interpretację jak w czasie objawienia, tak jakby ten hadis zawierał niezmienne nakazy, podczas gdy jego postanowienia nie miały większego zastosowania do muzułmanów. wspólnota przez wieki, pod samymi zasadami prawa szariatu.
Ahmad Muhammad Shakir przywołuje zasadę prawa muzułmańskiego, zgodnie z którą „to, co względne, nie może obalać absolutu i nie może być przedkładane nad niego, zgodnie z konsensusem uczonych. " Ale wizja nowiu przez świadków jest względne, mogą być wadliwe, natomiast znajomość wczesnej Księżyca opartą na obliczeniach astronomicznych miesięcy jest absolutna, w zakresie niektórych.
Przypomina też, że wielu uznanych prawników muzułmańskich uwzględniło w swoich decyzjach dane astronomicznej kalkulacji, podając jako przykład szejka Al-Mraghiego, prezesa Sądu Najwyższego szariatu Egiptu, Taqiddine Assoubaki i Takiddine bin Daqiq al-Eid.
Shakir podkreśla w konkluzji, że na poziomie szariatu nic nie sprzeciwia się wykorzystaniu obliczeń do określenia początku miesięcy księżycowych i to we wszystkich okolicznościach, a nie tylko w drodze wyjątku, ponieważ „ polecił kilka ulemas.
Zauważa ponadto, że może istnieć tylko jeden miesiąc księżycowy dla wszystkich krajów na Ziemi, w oparciu o obliczenia, które wykluczają możliwość, że początek miesiąca różni się w zależności od kraju. Korzystanie z kalendarza na podstawie obliczeń umożliwi obchody tego samego dnia, we wszystkich muzułmańskich społeczności planety, imprez o charakterze wysoce symbolicznym na poziomie religijnym, takich jak 1 st Muharram, do 1 st Ramadanu , Id al-Fitr, Id al-Adha lub dzień Arafata, podczas hadżdż. To znacznie wzmocni poczucie jedności społeczności muzułmańskiej na całym świecie.
Ta prawna analiza cadi Shakira nigdy nie została obalona przez ekspertów prawa muzułmańskiego, ponad 70 lat po jej opublikowaniu. Profesor Youssef al-Qaradâwî niedawno oficjalnie poparł tezę cadi Shakira. W dużym badaniu opublikowanym w 2004 roku, zatytułowanym: „Astronomiczne obliczenia i określenie początku miesięcy” (w języku arabskim), al-Karadawi po raz pierwszy stanowczo i otwarcie opowiada się za wykorzystaniem kalkulacji do ustanowienia kalendarza islamskiego. pytanie, co do którego zachowywał do tego czasu ostrożną rezerwę. W tym celu z aprobatą cytuje duże fragmenty z badań Shakira.
Rada Fiqh Ameryki Północnej (en) ( CFAN (en) ), która od lat czuła się powołana do tej kwestii, ogłosiła w sierpniu 2006 r. swoją starannie przemyślaną decyzję o przyjęciu harmonogramu. półksiężyc w dowolnym miejscu na Ziemi.
Używając jako konwencjonalnego punktu odniesienia dla ustanowienia kalendarza islamskiego, Międzynarodowej Linii Daty (IDL) lub Czasu Greenwich ( GMT ), oświadcza, że odtąd, jego zdaniem, nowy islamski miesiąc księżycowy w Ameryce Północnej będzie rozpoczynają się o zachodzie słońca w dniu, w którym koniunkcja następuje przed godziną 12:00 GMT. Jeśli nastąpi to po godzinie 12:00 GMT, miesiąc rozpocznie się o zachodzie słońca następnego dnia.
Decyzja CFAN jest bardzo interesująca, ponieważ łączy z wielką subtelnością teologiczne wymagania uczonych z danymi astronomicznymi. CFAN zachowuje zasadę wyjątkowości matali'e (horyzontów), która mówi, że wystarczy obserwować nowiu w dowolnym miejscu na Ziemi, aby określić początek nowego miesiąca dla wszystkich krajów na planecie. Po dokładnym przestudiowaniu map widoczności półksiężyca w różnych regionach globu, dochodzi do następującego wniosku:
Jeśli koniunkcja nastąpi przed godziną 12:00 czasu GMT, daje to wystarczająco dużo czasu na obserwację nowiu w wielu punktach na Ziemi, gdzie zachód słońca występuje na długo przed zachodem słońca w Ameryce Północnej. Ponieważ kryteria widoczności nowiu będą spełnione w tych miejscach, możemy uznać, że będzie tam obserwowany (lub że mógłby być obserwowany, gdyby warunki widoczności były dobre), i to na długo przed zachodem słońca w Ameryce Północnej.
Dlatego na tej podstawie, zgodnie z tradycyjną interpretacją szariatu, będą przestrzegane warunki obserwacji nowiu, a nowy islamski miesiąc księżycowy rozpocznie się w Ameryce Północnej o zachodzie słońca tego samego dnia. Jeśli koniunkcja nastąpi po godzinie 12:00 GMT, miesiąc rozpocznie się w Ameryce Północnej o zachodzie słońca następnego dnia.
Propozycja Północnoamerykańskiej Rady Fiqh (CFAN) wzbudziła zainteresowanie władz politycznych i religijnych w wielu krajach z większością muzułmańską. Astronomowie różnych narodowości spotkali się w Maroku w listopadzie 2006 roku, aby bardziej szczegółowo zbadać możliwość przyjęcia go jako podstawy uniwersalnego kalendarza islamskiego.
Jednak NAFC (w) zmodyfikowała swoje stanowisko w 2007 r. i postanowiła dostosować się do decyzji Europejskiej Rady ds. Fatwy i Badań Naukowych (ECFR), wykorzystując parametry saudyjskiego kalendarza Umm al-Qura (en) do określenia początek miesięcy muzułmańskich (używając jako parametrów, że „koniuzja” występuje „przed zachodem słońca we współrzędnych Mekki” i „księżyc zachodzi za słońcem” o tych samych współrzędnych). Według CFAN, wybór parametrów Umm al Qura ma na celu promowanie rozwoju konsensusu w krajach muzułmańskich co do korzystania z tego kalendarza w oparciu o obliczenia, a których dane różnią się jedynie marginalnie od tych uzyskanych przez zastosowanie CFAN z sierpnia 2006 r. metodologia.
Decyzje CFAN i CEFR miały już następujące reperkusje:
Pod względem operacyjnym inicjatywa CFAN i CEFR z 2007 r. wydaje się być dobrze śledzona przez większość społeczności muzułmańskich w Europie i Ameryce, o czym świadczy ich zachowanie na początku Ramadanu w 2010 roku.
Podobnie we Francji, po latach debat, Francuska Rada Kultu Muzułmanów (CFCM) oficjalnie przyjęła w maju 2013 r. kalendarz księżycowy oparty na obliczeniach w celu określenia dat związanych ze wszystkimi głównymi manifestacjami religijnymi roku muzułmańskiego, w tym z początkiem i koniec miesiąca Ramadan.
Jednak nowe kierownictwo CFCM, wybrane natychmiast po przyjęciu tej decyzji, postanowiło ją zignorować i nadal polegać na tradycyjnej metodzie obserwacji nowiu księżyca w celu określenia początku i końca miesiąca Ramadanu 2013.
Zrobiła to samo w 2014 r., ogłaszając, że CFCM zorganizuje spotkanie 27 czerwca 2014 r. (co odpowiada 29 chaâbane 1435) z okazji „nocy wątpliwości”, aby ustalić, który dzień tygodnia będzie odpowiadał 1 st. ramadan 1435, na podstawie obserwacji księżyca w nowiu, które zostaną wykonane.
Inicjatywa Cfan i CEFR również wydaje się, że wiele państw muzułmańskich zachęcani do dokonania przeglądu polityki w zakresie głoszenia początku miesięcy księżycowych, jak wynika z inwentaryzacja przeprowadzona z okazji 1 st Ramadan 1433 (lipiec 2012).
Pięć lat po przyjęciu decyzji Cfan i CEFR, wykaz został sporządzony na podstawie ogłoszeń zamieszczanych przez różne państwa i organizacji muzułmańskich, z okazji 1 st Ramadan 1433 (lipiec 2012). Okazuje się, że nadal istnieją znaczne różnice między głównymi państwami i zainteresowanymi organizacjami muzułmańskimi, czy to w zasadzie używania kalendarza opartego na obliczeniach, czy też w odniesieniu do parametrów i specyfikacji, które należy powiązać z kalendarzem muzułmańskim, który ma mieć uniwersalne powołanie .
W związku z tym, zgodnie ze swoją polityką, Rada Fiqh Ameryki Północnej (CFAN) ogłosiła na początku lipca 2012 r., że „pierwszy dzień Ramadanu 1433 będzie odpowiadał piątkowi 20 lipca 2012 r., a Id al-Fitr do niedzieli 19 sierpnia 2012 r. , 2012. »
CFAN wyjaśnił, że:
Ale Europejski fatwy i Badań Rady (CEFR), który ma siedzibę w Dublinie, wydaje się, że zmieniła swoje stanowisko, przynajmniej na razie, w odniesieniu do decyzji 2007. Zapowiedział też, chociaż postęp 1 st Ramadan 1433 jest piątek , 20 lipca 2012 r., ale wyjaśnił, że wniosek ten był „oparty na kryteriach obliczeniowych zakładających, że musi istnieć możliwość obserwowania półksiężyca gołym okiem lub przy użyciu teleskopu w dowolnym miejscu na Ziemi” . Aby ta możliwość obserwowania półksiężyca w dowolnej części Ziemi została zweryfikowana, muszą być spełnione następujące warunki:
Tymczasem władze saudyjskie nadal twierdzą, że polegają wyłącznie na wizualnej obserwacji nowiu w celu ustalenia dat wydarzeń związanych z ceremoniami religijnymi. Ogłosili wieczorem w czwartek 19 lipca 2012 r., że zaobserwowano nowiu i że post Ramadan rozpocznie się w piątek 20 lipca.
Oświadczenie Arabii Saudyjskiej zaprzeczało oświadczeniom astronomów na wyspecjalizowanych stronach internetowych, mówiących, że obserwacja nowiu w regionie Bliskiego Wschodu wieczorem w czwartek 19 lipca byłaby niemożliwa. Jednak zgodnie z zapowiedzią Arabii Saudyjskiej około 70 krajów i społeczności muzułmańskich na całym świecie rozpoczęło post Ramadan w piątek, 20 lipca. Był to historyczny rekord liczby krajów muzułmańskich, które rozpoczęły post w tym samym dniu. Trzydzieści dwa kraje i społeczności rozpoczęły post w sobotę 21 lipca, po obserwowaniu nowiu księżyca poprzedniej nocy.
Ze swojej strony, główne organizacje muzułmańskie we Francji zapowiedzieli też, że 1 st Ramadan 1433 jest piątek, 20 lipca 2012. Są one oparte na kalendarzu oparte na obliczeniach astronomicznych, biorąc pod uwagę kryteria możliwość obserwacji Księżyc w nowiu w dowolnym miejscu na Ziemi.
Tureccy muzułmanie w Azji Mniejszej i wiele społeczności muzułmańskich w Europie Wschodniej również rozpoczęło post w ramadanie 1433 w piątek 20 lipca 2012 r., zgodnie z kalendarzem muzułmańskim Turcji. Ta ostatnia jest obliczana z wieloletnim wyprzedzeniem (obecnie do 1437 AH/2015 n.e.) przez Turecką Prezydium do Spraw Religijnych (Diyanet Isleri Baskanligi).
Od 1 st muharrama 1400 AH (21 listopada 1979), turecki kalendarz księżycowy został w oparciu o następujące zasady: „Księżycowy miesiąc zakłada się rozpocząć w wieczór, gdy gdzieś na Ziemi, obliczonej centrum nowiu w zachód słońca lokalne słońce jest ponad 5° nad horyzontem, a wydłużenie ponad 8°. "
Wynika z tego spisu na 1 st Ramadanu 1433, że:
Te manipulacje kalendarzem Umm al Qura zmniejszają jego wiarygodność i zmniejszają szanse na służenie jako uniwersalny kalendarz muzułmański, który prawdopodobnie zostanie przyjęty przez różne społeczności muzułmańskie na całym świecie. Społeczności muzułmańskie w Ameryce Północnej i Europie wolały zatem ustanowić własny kalendarz muzułmański oparty na obliczeniach astronomicznych, wykorzystując wybrane przez siebie parametry. Propagatorzy kalendarza muzułmańskiego o „uniwersalnym” powołaniu w świecie muzułmańskim stają zatem przed trudnym zadaniem określenia parametrów, które byłyby akceptowalne dla wszystkich potencjalnych użytkowników takiego kalendarza. Dwie wersje przedstawione przez CFAN i CEFR, które zostały opisane powyżej, stanowią pod tym względem dwa możliwe modele, oba a priori jednakowo ważne. Wybór jednej lub drugiej wersji (lub trzeciej opcji) będzie strategicznym i politycznym wyborem różnych społeczności muzułmańskich na całym świecie, a nie teologicznym czy technicznym imperatywem.