Omar ibn al-Khattab | |
Na prawo od tej perskiej miniatury znajduje się Omar ibn al-Khattâb | |
Tytuł | |
---|---|
Kalif i dowódca wierzących | |
23 sierpnia 634 - 7 listopada 644 10 lat, 2 miesiące i 15 dni |
|
Poprzednik | Abu Bakr As-Siddiq |
Następca | Othman ibn Affan |
Biografia | |
Data urodzenia | 584 |
Miejsce urodzenia | Mekka ( Półwysep Arabski ) |
Data śmierci | 7 listopada 644 |
Miejsce śmierci | Medyna ( Arabia ) |
Tata | Al-Khattâb ibn Nufayl |
Matka | Hintmmah bint Hachim |
Dzieci |
`Abdullah ` Abdul Rahman (al-Akbar) `Abdul Rahman (Al-Asghar) ` Abdul Rahman (al Awsat) `Asim Fatima Hafsa ` Iyad `Oubaydallah Rouqayyah Zaid (al-Akbar) Zaid (al -asghar) Zaynab |
Rezydencja | Medina |
Omar ibn al-Khattab ( arabski : عمر بن الخطاب ), urodzony w 584 w Mekce i zmarł7 listopada 644w Medynie , jest towarzyszem Mahometa , proroka islamu i był częścią klanu Banu Adi (en) z plemienia Kurejszytów .
Urodzony w 584 , został kalifem , zastępując Abu Bakr w 634 i przewodził ummie przez 10 lat. Zmarł w Medynie dnia7 listopada 644zamordowany przez perskiego jeńca . Othmân ibn Affân zastępuje go kilka dni później, po wyznaczeniu go przez zgromadzenie uczonych i towarzyszy proroka Mahometa .
Sunnici uważają go za drugiego z „ dobrze kierowanych kalifów ” (rachidoune) po Abu Bakr i nazywają go Al-Fâroûq, podczas gdy z drugiej strony szyici uważają jego wybór za zamach stanu mający na celu zapobieżenie zdobycie władzy Ali .
`Omar ibn al-Khattâb urodził się w Mekce w 584 roku i należał do klanu Banu` Adi, klanu odpowiedzialnego za arbitraż pomiędzy różnymi plemionami. Według Tabari byłoby to między 582 a 591 rokiem . Imam An-Nawawi donosi, że urodził się 13 lat po bitwie Słonia, która znajduje się około 569 - 570, a sam `` Omar ibn al-Khattâb powiedział, że urodził się cztery lata później. wojna al-Fujjâr ( 580 ). Jego ojciec, Al-Khattâb ibn Nufayl, był znany ze swojej inteligencji a jego matka, Hintimma, była córką Hachima ibn al-Moughury z plemienia Banu Makhzum . `Omar ibn al-Khattâb należał do średniej klasy społecznej i był postrzegany jako człowiek bezwzględny. W młodości opiekował się wielbłądami ojca na równinach Mekki . Kiedy Omar ibn al-Khattâb był kalifem, powiedział: „Mój ojciec, Al-Khattâb, był człowiekiem bezwzględnym i zmuszał mnie do ciężkiej pracy. Kiedy nie pracowałem, bił mnie i zmuszał do pracy aż do wyczerpania. ”.
Pomimo niskiego wskaźnika alfabetyzacji Arabii w czasach przedislamskich, `Umar ibn al-Khattab nauczył się czytać i pisać w młodości. Chociaż nie był poetą, rozwinął miłość do poezji i literatury. Zgodnie z tradycją Kurajchitów `Omar ibn al-Khattâb uczył się sztuk walki, jazdy konnej i zapasów. Fizycznie był bardzo wysoki i silny, dzięki czemu stał się znanym zapaśnikiem. Tradycja opisuje go również jako utalentowanego mówcę, a dzięki swojej ciekawości, umiejętności czytania i charyzmy zastąpił ojca, by pośredniczyć w konfliktach między plemionami.
`Omar ibn al-Khattâb podążał za tradycyjną profesją Kurajszytów. Został kupcem i podróżował aż do Rzymu, a także Persji, gdzie spotykał różnych uczonych i zbliżał się do bliskich im uczonych żydowskich i chrześcijańskich. Jest jednak postrzegany jako ktoś, kto nigdy nie zdołał prosperować komercyjnie. Znany był również z regularnego spożywania wina przed nawróceniem.
W 610 roku , gdy Mahomet zaczął szerzyć przesłanie islamu , Omar bronił tradycyjnej religii Kurejszytów, którą muzułmanie uważali za bałwochwalstwo . Jak wielu Kurajszytów w tamtych czasach, lubił degustować poezję i wino ze swoimi towarzyszami. Uczestniczył w prześladowaniach muzułmanów i był jednym z najzagorzalszych przeciwników islamu, ponieważ „jego duch klanowy i upór popchnęły go do obrony tradycji przodków swojego klanu. ”. Mocno wierzył w jedność Kurejszytów i postrzegał islam jako przyczynę podziałów i niezgody wśród Kurejszytów .
`Omar zajął się torturowaniem sługi Banû Mou`ammila, który przeszedł na islam, aby zmusić ją do wyrzeczenia się nowej wiary. Nalegał na nią, ale została uratowana przez Abu Bakr, który uwolnił ją, odkupując ją. W wyniku tych wszystkich prześladowań Mahomet poprosił muzułmanów o emigrację do Abisynii , co rozwścieczyło `Umara wściekłością: „To wszystko wina Mahometa! Oddziela syna od ojca i braci między nimi. Z pewnością to Mahomet jest przyczyną tego zamieszania i musimy położyć kres tej agitacji! ”. Zaczął więc rozważać zabicie Mahometa.
`Omar ibn al-Khattâb przeszedł na islam w 616 lub 617 , trzy dni po nawróceniu Hamzy ibn Abd al-Muttaliba . Ibn Ishaq w swojej kolekcji Sirat An-Nabi (Życie proroka) donosi, że „Omar ibn al-Khattâb postanowił zabić Mahometa, gdy dowiedział się o nawróceniu swojej siostry Fatimy bint al-Khattâb i jej męża na islam” . W drodze spotkał swojego najlepszego przyjaciela Nu`aym ibn Abdillah, który potajemnie przeszedł na islam i poinformował go o swoich zamiarach. Nou`aym był zaskoczony i powiedział: „Twierdzisz, że chcesz wyeliminować Mahometa, podczas gdy jego propaganda ma swoich zwolenników nawet w twojej rodzinie!” »I dodał:« Twoja siostra wyrzekła się twojej religii! », aby odwrócić jego uwagę od jego głównego celu. Zrozumiał, co to znaczy, i odwrócił się, żeby udać się do jej domu. W tym samym czasie Chabbâb ibn al-Arât recytował Surę Ta-Ha . Umar ibn al-Khattâb zapukał z krzykiem do drzwi. Chabbab pospiesznie wyszedł z pokoju, gdy usłyszał jego głos. Fatima ukryła prześcieradło pod draperią i otworzyła drzwi. Umar ibn al-Khattâb wypytał ich krótko o to, co robią i pobiegł w stronę Saïda ibn Zayda (męża Fatimy). Fatima interweniowała, by bronić męża i wyznała swoje nawrócenia `Omarowi ibn al-Khattâbowi, który zareagował gwałtownie, uderzając ją w twarz przedmiotem w dłoni, powodując obfite krwawienie. Powiedziała do niego: „O synu al-Khattab, poddałem się Bogu, rób, co chcesz! ”. Gdy odkrył ulotkę, poprosił ją, by mu ją dała, na co odmówiła, twierdząc, że nie jest godzien jej dotykać, bo nie jest oczyszczony, ale przede wszystkim chciała, żeby jej nie niszczył. `Omar ibn al-Khattâb ściszył ton, dokonał ablucji, a ona i tak mu to pokazała. Tradycja mówi o wzruszeniu, które przeszło przez `Omar ibn al-Khattâb podczas czytania wersetów i że to właśnie w tym momencie wygłosił on świadectwo wiary ( czahada ). Następnie chciał udać się do Mahometa , który przebywał w domu al-Arqam u podnóża wzgórza As-Safa, aby poinformować go o jego nawróceniu. Zapukał i Mahomet kazał go otworzyć, pomimo niechęci obecnych ludzi i gróźb ze strony Hamzy, wtedy `Omar ibn al-Khattâb poinformował ich o swoim nawróceniu. Tradycja głosi, że obecni ludzie krzyczeli Allahu akbar tak głośno, że usłyszeli go wszyscy mieszkańcy Mekki . Następnie `Omar ibn al-Khattâb przesłuchał Mahometa:
„O proroku Boga, czy jesteśmy na prawdzie? „Muhammad odpowiedział:” Oczywiście! „Wtedy` Umar ibn al-Khattâb powiedział do niego: „W takim razie po co się ukrywać? "Omar ibn al-Khattâb powiedział:" Wyszliśmy w dwóch grupach, Hamza i ja na czele każdej z nich. Weszliśmy na teren Ka`by i kiedy spojrzałem w stronę kręgów Quray, zobaczyłem na ich twarzach smutek, niepodobny do niczego, co kiedykolwiek widziałem. Tego dnia Wysłannik Boży [...] nadał mi przydomek al-Fâroûq !. "
Według „Abdullaha ibn” Abbasa , pierwszym człowiekiem, który publicznie ogłosił swoją konwersję na islam był „Omar ibn al-Khattāb”. Muzułmanie mogli zatem udać się pod mury Kaâby, do których wcześniej nie mogli się zbliżyć. `Abdullah ibn` Omar , najbardziej znamienity z jego dzieci miał 6 lat w czasie nawrócenia swojego ojca, który miał 26 lub 27 lat. Od tego dnia bronił islamu i stał się jednym z towarzyszy Mahometa . Jego przydomek Al-Fâroûq pochodzi od funkcji arbitrażu, mediacji i ambasady w okresie przedislamskim . Oznacza „tego, który odróżnia dobro od zła, sprawiedliwość od niesprawiedliwości i rozstrzyga w sporach”. Można go przetłumaczyć na francuski jako: Le Sagace . `Omar ibn al-Khattâb udał się następnie do Kurajszytów , aby wszyscy mogli usłyszeć nowinę. Doradzono mu Jamîl ibn Ma`mar al-Joumahî, ponieważ był znany jako reporter. Omar ibn al-Khattâb minął go po drodze i pospieszył przekazać wiadomość wszystkim kręgom Kurajszytów. Następnie rzucili się na niego, aby go uderzyć, aż upał słońca zmusił ich do zatrzymania się. Najbardziej brutalnym z nich był „Otba ibn Rabîa”, ale Omar ibn al-Khattâb miał nad nim przewagę. Omar ibn al-Khattâb powiedział im:
„Rób, co uważasz za stosowne, ale przysięgam na Boga, że gdyby było trzystu muzułmanów, walczylibyśmy z tobą, dopóki jedna z dwóch stron nie odebrałaby na stałe władzy nad Świętym Sanktuarium swojemu rywalowi”. "
Od tego dnia muzułmanie mogli odwiedzać święty obszar. `Omar ibn al-Khattâb mógł również skorzystać z ochrony Al-`s ibn Wâ`il As-Sahmî Abou` Amroû, który był częścią Banû Sahm, ochronę, którą sam zadeklarował rozchodzącemu się tłumowi. `Abdullah ibn Mas`ud powiedział o nawróceniu` Omara ibn al-Khattāba:
„Nawrócenie” Omara ibn al-Khattâba było otwarciem (fath), jego emigracja (hijra) była zwycięstwem, a funkcja głowy państwa (imâma) błogosławieństwem. Gdybyś nas widziała przed jego nawróceniem! Dopóki `Omar ibn al-Khattâb nie został muzułmaninem, nie mogliśmy nawet modlić się w Ka`bie! [...]. "
W 622 , w związku z rosnącą popularnością islamu w mieście Jathrib , przemianowanym później na Medynę , Mahomet nakazał muzułmanom emigrację tam. Wtedy zaczyna się Hegira. Muzułmanie na ogół emigrowali nocą, aby nie przeszkadzać im Kurajszyści, z wyjątkiem Omara, który robił to otwarcie w środku dnia. Zawiązał miecz wokół pasa, założył łuk na ramię, wziął do ręki strzały, a następnie podszedł do Ka'by, aby wykonać tawaf i odbyć dwie jednostki modlitewne. Następnie przeszedł obok Kurajszytów i powiedział im: „Niech te twarze będą brzydkie! Niech Bóg upokorzy te nosy! Ktokolwiek z was chce, aby jego matka go straciła, jego dzieci osierocone, a jego żona owdowiała, podążajcie za mną poza tę dolinę! ”. `Omar następnie wyjechał do Medyny w towarzystwie swojego kuzyna Sa`ida ibn Zayda i kilku biednych, którzy poszli za nim po nawróceniu.
Życie w MedynieMedyna stała się nowym centrum islamu, a religia zaczęła szybko rozprzestrzeniać się w całej Arabii . Kiedy Mahomet przybył do Medyny, połączył imigrantów ( muhâjiroûn ) z mieszkańcami miasta ( ansâr ) poprzez pakt braterstwa. W ten sposób `Omar był spokrewniony z Muhammadem ibn Maslamahem . Zbratał się też z innym mieszkańcem Medyny. Co drugi dzień pracował przy eksploatacji palm daktylowych, a drugiego dnia przebywał z Mahometem, aby podążać za jego naukami. Później, pod rządami kalifatu `Omara, Muhammad ibn Muslamah został podobno przydzielony do biura rachunkowego jako główny inspektor. Muzułmanie utrzymywali pokój w Medynie przez około rok, zanim Kurejszyci postanowili zebrać armię, by ich zaatakować. W 624 'Omar wziął udział w pierwszej bitwie, bitwie pod Badr , w której muzułmanie zmierzyli się z Kurejszytami z Mekki . Brał także udział w bitwie pod Uhud w 625 roku . W drugiej fazie bitwy, kiedy kawaleria Chalida ibn al-Walida zaatakowała muzułmanów od tyłu, rozeszły się pogłoski o śmierci proroka Mahometa, która rozgromiła wielu muzułmanów. „Omar początkowo również uwierzył w te pogłoski, ale kiedy usłyszał, że prorok jeszcze żyje, poszedł do niego dołączyć na górę Uhud, aby przygotować obronę wzgórza przed armią mekki, która siedziała poniżej. Później tego samego roku `Omar brał udział w części kampanii przeciwko żydowskiemu plemieniu Banu Nadir . W 625 Hafsa, córka `Omara, poślubiła Mahometa. W 627 brał udział w bitwie w rowie oraz w wyprawie przeciwko Banu Qurayza . W 628 brał udział w wyprawie Hudajbija i był jednym ze świadków traktatu. W 628 brał udział w bitwie pod Chajbar . W 629 Mahomet wysłał Amra ibn al-As do Dhat jako Sallasila jako posiłki, jak również Abu Ubaydę ibn al-Djarrah , który miał pod swoim dowództwem Abu Bakr i `Omara, i ostatecznie pokonali wroga. W 630 roku `Omar brał udział w podboju Mekki . W tym samym roku walczył w bitwie pod Hunayn oraz w oblężeniu Ta'if . Uczestniczył także w bitwie pod Tabukiem pod dowództwem Mahometa . Tradycja głosi, że przygotowania do wyprawy sfinansował z połowy własnej fortuny. `Omar był obecny na kazaniu pożegnalnym Mahometa w 631 roku .
Mahomet zmarł dnia8 czerwca 632w Medynie i ta wiadomość bardzo wpłynęła na Umara. Groził, że odetnie głowę każdemu, kto będzie powtarzał, że prorok nie żyje i właśnie w tym momencie przyszły kalif Abu Bakr przedstawił się tłumowi, oświadczając:
„Kto czcił Mahometa, niech wie, że Mahomet nie żyje, a kto czci Boga, niech wie, że Bóg żyje i nigdy nie umiera. "
Następnie Abu Bakr wyrecytował następujące wersety z Koranu :
„Muhammad jest tylko posłańcem – posłańcy przed nim odeszli. Gdyby zginął, to lub gdyby został zabity, czy odwróciłbyś swoje kroki? [...] "
W sunnici wierzą, że ta odmowa śmierci Proroka islamu przez `Umar został spowodowany jego głębokiej miłości do niego.
Podczas swego krótkiego kalifatu Abu Bakr przez większość czasu zajmował się kierowaniem różnymi wyprawami (huroub al-ridda). „Omar był jednym z jego głównych doradców i sekretarzem. Był prawdopodobnie, wraz z Khalidem ibn al-Walidem , jednym z głównych architektów i strategów stojących za upadkiem buntu w Arabii . Początkowo `Omar sprzeciwiał się operacjom militarnym przeciwko plemionom buntowników, ponieważ chciał ich wsparcia w przypadku możliwej inwazji rzymskiej lub perskiej; ale wydaje się, że później zmienił zdanie i ostatecznie zgodził się ćwiczyć strategiczne najazdy wojenne Abu Bakr, aby stłumić rebelię. W 632 Khalid ibn al-Walid zdołał zjednoczyć arabskie plemiona w Arabii po kilku kolejnych zwycięstwach nad buntownikami. Podczas kalifatu `Omara wolałby raczej unikać wojen, aby skonsolidować swoją władzę na podbitych terytoriach, niż dalej rozszerzać imperium poprzez ciągłe wojny. Przed bitwą pod al-Yamamah `Omar próbował przekonać Abu Bakra, by przypomniał Khalida ibn al-Walida, który zabił Malika ibn Nuwayraha (in) , jednego z przywódców buntu na niezdobytych terytoriach. `` Omar zostałby oszukany przez brata Malik, który uczyniłby mu uwierzyć, że był muzułmaninem i to pomimo tego, Chalid ibn al-Walid zabiłby go, aby poślubić swoją żonę Layla bint al-Minhal ( fr ) , która była znana ze swojej urody w Arabii. Abu Bakr odmówił przyjęcia opinii `Omara, który będzie nalegał na wyeliminowanie Khalida nawet po tym, jak ten ostatni podbił Irak . Stało się to głównym problemem między Abu Bakr i `Umarem, a także ważnym rozdziałem w historii ekspansji islamu .
To `Omar doradził Abu Bakrowi zebranie Koranu w formie książkowej po śmierci 300 mistrzów recytatorów w bitwie pod al-Yamamah . W 634 Abu Bakr wyznaczył na następcę `Omara tuż przed śmiercią.
Po zachorowaniu Abu Bakr martwił się o swoją sukcesję i zaproponował imię Omar. Na ten wybór zgodzili się notable z Mediny. Abu Bakr wezwał Osmana ibn Affana do sporządzenia w tym celu testamentu. Następnego dnia zmarł Abu Bakr.
Jest pierwszym kalifem, który nazywa się amir al-mumminîn („ przywódca wierzących ”).
Jesteśmy mu winni instytucję ery hegiry , nowy kalendarz muzułmański, którego datę ustalił na16 lipca 622 r.
Zgodnie z Koranem obejmuje niemuzułmanów prawo do zakât , nie do pomyślenia w tamtych czasach poza światem muzułmańskim.
Zakât jest płacony do czegoś, co mogłoby być odpowiednikiem skarbu publicznego zwanego Bajt al-mal (dom własności muzułmanów).
Następnie był używany na kilku obszarach w czasach Mahometa i pierwszego kalifa Abu Bakra: rozdawany muzułmanom według ich dochodów, aby umożliwić najbiedniejszym zaspokojenie ich potrzeb, budować placówki publiczne (szkoły, szpitale, meczety). Pod swoim kalifatem doda pomoc rodzinom z dziećmi, w zależności od liczby i wieku dzieci. Jest to pierwsza znana forma zasiłku rodzinnego. Będzie również używany do opłacania urzędników publicznych. Nakłada ona oświadczenie o stanie majątkowym wyższych urzędników przed objęciem przez nich stanowiska, a następnie drugie po zakończeniu ich misji, w celu zapewnienia, że nie wzbogacili się oni w sposób nienormalny w okresie ich świadczenia, tytuł pełnionej funkcji, więcej na przykład w ich firmach. W takim przypadku część nadwyżki zwracana jest do skarbu państwa.
Gdy tylko objął urząd, zmienił dowódcę armii, z różnych powodów, w zależności od wersji, zastępując zwycięzcę bitwy pod Jarmuk , Khalida ibn al-Walda, przez Abu`Ubaydę ibn al-Jarraha . Abu `Ubayda trzymał Khalida przy sobie.
Armie bizantyjskie znajdowały się w Damaszku i Emese ( Homs ), gdzie stał cesarz Herakliusz . Oblężenie Damaszku trwało kilka miesięcy (dwa lub sześć w zależności od wersji). Wykorzystywano tam machiny wojenne do wysyłania pocisków na przeciwną armię. Damaszek ostatecznie poddał się, przekazując ponad połowę swojego bogactwa wojskom muzułmańskim ( 635 stycznia lubwrzesień 635). Cesarz bizantyjski cofnął się do Antiochii ( Antakya ). W 637 Abu Ubayda zajął Baysan ( stare Scytopolis ), Tyberiadę i Fahil ( starą Pellę ). Południe Syrii jest więc pod kontrolą muzułmanów.
Podbój Iraku i PersjiNastępnie Omar chciał wykorzystać względną słabość Persji, by go zaatakować. Nie było prawie żadnych ochotników do tej misji i tylko Abu Ubayd ben Mas`ud zgłosił się na ochotnika. Został mianowany szefem armii irackiej. Z armią Medyny zmierza w kierunku Al-Hîry, dołączając tym samym do czekającej na niego armii Iraku. W Namarîq miała miejsce walka. W tej bitwie w ręce muzułmanów wpadła ogromna łupa i duża liczba więźniów. Przekroczył Eufrat i skierował się do twierdzy Kaskar. To było kolejne zwycięstwo, które dało muzułmanom kontrolę nad Mezopotamią.
Persowie rozpoczęli atak w kierunku Al-Hîra armią 30 000 ludzi i 30 słoni dowodzonych przez generała Bahmana. Dwie armie stanęły naprzeciw siebie po obu stronach Eufratu . Zbudowano most, aby Arabowie mogli przejść na drugi brzeg rzeki, stąd nazwa „bitwa o most” nadana tej konfrontacji (październik 634 ). Gdy słonie spanikowały konie Arabów, ci ostatni wrócili do walki pieszo i tym razem zaniedbali słonie i rozgromili armię perską. Jednak podczas walki słoń powalił Abu `Ubayda ben Mas`uda i zmiażdżył go. Armie arabskie cofnęły się i ponownie przekroczyły most.
Dwie bitwy pozostawiły kilka tysięcy zabitych w Bowayb i Bagdadzie . Yazdgard III , który został nowym perskim władcą dynastii Sasanidów , zaczął od prób negocjacji z Arabami. Ostateczna bitwa miała miejsce w Al-Qâdisiyya (ok. [636]). Trwało to cztery dni przeciwstawiając Rostam Farrokhzad dowodzący armią perską z jego słoni i 120.000 mężczyzn i Sa`ad ben ABI Waqqas ( سعد بن ابي وقاص ), którzy nie mogli osobiście uczestniczyć w walce, z powodu paraliżu tymczasowego, który miał wpływ jego prawa noga. Po stronie perskiej zginęło co najmniej 30 000 osób, a Rostam został zabity. To zwycięstwo muzułmanów wprowadziło region, przemianowany na Irak al-Arabi, na dobre do świata muzułmańskiego.
Aby zapobiec przybyciu drogą morską pomocy dla armii perskich, Omar założył miasto Basra u ujścia Eufratu i zainstalował tam garnizon arabski.
Podbój miast SyriiOmar zostawił armię w Iraku w spoczynku i wrócił na pole Syrii. Abu `Ubayda otrzymał rozkaz zajęcia Emesis ( Homs ). Bizantyjczycy wzmocnili fortyfikacje, a armia dowodzona przez Herakliusza przeniosła się z Antiochii ( Antakya w Turcji) do Edessy ( Turfa w Turcji), aby w razie potrzeby przyjść z pomocą Emese. Oblężenie Emesis rozpoczęło się zimą. Było to trzęsienie ziemi, które przybyło z pomocą muzułmanom, zawalając część fortyfikacji.
Omar ustanowił zasady postępowania dla chrześcijan i żydów, dając podstawę dla statusu „proteżka” ( dhimmi ) w społeczeństwie zdominowanym przez muzułmanów w tekście zwanym Paktem Umara
Do zdobycia pozostały dwa miasta: Chalcis ( Hâdir Qinnasrîn lub al-`Iss w Syrii) i Cezarea (Cezarea w Palestynie). Chalcis będąc najbliżej, została zdobyta jako pierwsza.
`Umar następnie mianował Mu`âwiya ibn Abî Sufyân na czele armii odpowiedzialnej za atakowanie Cezarei. Bizantyjczycy zostali zmuszeni do ucieczki i 80 000 z nich zginęło ( 636 ).
Zdobycie JerozolimyNastępnie Omar wysłał Mu`âwiyę w towarzystwie `Amrû ben al-`sa, aby podbił Jerozolimę . Armie arabskie podróżowały z Damaszku szlakiem pielgrzymów. Zbliżając się, generał bizantyjski, odpowiedzialny za obronę Jerozolimy, o imieniu Artabun, uciekł do Egiptu (styczeń 637 ).
W Jerozolimie patriarcha Sofroniusz chciał mieć bezpośredni kontakt z Umarem i aby osobiście przyjechał do miasta. „Omar udzielił ochrony mieszkańcom miasta na końcu listu dostarczonego do tego patriarchy. Gwarantuje ochronę miejsc chrześcijańskich i nakazał swoim ludziom, aby ich nie niszczyli i nie używali jako mieszkań. Relacja Eutychiusa mówi, że Omar ibn al-Khattab odwiedził Kościół Zmartwychwstania i zatrzymał się, by usiąść pod jego werandą; ale w czasie modlitwy wyszedł z kościoła i odmówił modlitwę na zewnątrz. Obawiał się, że przyszłe pokolenia odbiorą mu pretekst modlitwy w kościele, by zamienić go w meczet . Eutychius dodaje, że Omar ben al-Khattab napisał dekret zakazujący muzułmanom spotykania się tam na modlitwie. 'Umar udał się także na esplanadę Świątyni do miejsca, gdzie według Koranu, Mahomet został zabrany w nocy. Po zbadaniu tych miejsc odmówił modlitwę w miejscu, w którym obecnie znajduje się meczet Al-Aksa .
Nakazał budowę meczetu Kubat al-Sakhra na obecnym miejscu Kopuły na Skale, na esplanadzie świątynnej w Jerozolimie , w miejscu, które Muhammad odwiedził nocą ( Isra podróżuje nocą ) i stąd poleciał do nieba jazda na skrzydlatym koniu Bouraq .
Omar powierzył Palestynę , Jerozolimę i wybrzeże Morza Śródziemnego Yazîd ben Abî Sufyân . Abu `Ubayda pozostał gubernatorem generalnym wszystkich tych regionów.
Pozwolił Żydom powrócić do Jerozolimy w 638 po tym, jak zostali wygnani z Palestyny w 135 AD przez Rzymian po Drugim Powstaniu Żydowskim .
Jednak dla historyka Vincenta Lemire'a „krytyczne ponowna analiza źródeł wykazała ostatnio, że żaden współczesny tekst nie wspomina imienia Umara [Omara] w związku z arabskim podbojem Jerozolimy; że Umar nigdy nie udał się do Aelia/Iliya, ale w Ayla. / Ejlat nad Zatoką Akaba, że relacja z jego spotkania z Sophroniosem [Sophrone], patriarchą Jerozolimy… wyróżnia jedynie tradycję obecną wśród arabskich autorów, z jego rozmowy z biskupem Ejlatu.”
Biorąc KtezyfonArmia iracka po odpoczynku wróciła do walki pod rozkazami Sa`ad ben Abî Waqqâs. Yazdgard III bez walki porzucił swoją stolicę Ktezyfon i całe jej bogactwo.
Yazdgard III za lot nadal Ray (w Iranie). Omar postanowił nie ścigać go: „Arabowie dokonali wystarczającej liczby podbojów w tym roku, a pokój muzułmanów jest lepszy niż dużo łupów”.
Podbój północnego Iraku był jednak kontynuowany wraz ze zdobyciem Tikrīt, a następnie Mosulu (638).
Fundacja Koufa`Omar postanowił znaleźć miejsce pod budowę nowej stolicy. Wybrano miejsce Koufa w pobliżu Al-Hîra . Sa`ad ben Abî Waqqâs zbudował tam pałac. Kazał tam przewieźć drzwi pałacu Ktezyfona. Niektórzy mieszkańcy Ktezyfonu naśladowali go, osiedlając się w Koufa. – Omar wysłał posłańca, by spalił zbudowany w ten sposób pałac. Pałac ten został odrestaurowany za panowania Mu`âwiya ibn Abî Sufyâna, który następnie stał się rezydencją królewską.
Druga bitwa pod EmesisCałym 17 -tego roku Hegira ( 638 ), nie było kampanii pokonanie ponieważ Arabowie zajęty konstrukcja Kufa. Niektórzy chrześcijanie mieszkający w Iraku udali się do Emesis, aby dołączyć do tamtejszych Bizantyjczyków. Pod murami Emese znajdowała się armia . Abu Ubayda natychmiast wezwał posiłki. Yazîd ben Abî Sufyân przybył z Damaszku, Mu`âwîya ben Abî Sufyân przybył z Cezarei, a Khalid ben Walîd pozostał w Chalcis, aby zebrać armię w oczekiwaniu na posiłki z Iraku. W końcu przybył Khalid ben Walîd i poradził Abû`Ubaydzie, by spróbował się wydostać. Wywiązała się czterodniowa bitwa. Trzy tysiące Bizantyjczyków dostało się do niewoli.
Syrię, a zwłaszcza miasto Emaus , spustoszyła epidemia dżumy ; popełnił dwie godne uwagi ofiary: Abû `Ubayda i Yazîd ben Abî Sufyân ( 639 ).
Podbój EgiptuW 639 r. `Amrû ben al-`Gdy ruszył w kierunku Egiptu przez Palestynę, otrzymał posiłki z Iraku. W obliczu ataku Amri Grecy pospiesznie opuścili swoje miasta i udali się do Aleksandrii . Po pierwszym zdobyciu Aleksandrii (koniec 641 ) odbił ją w 643 roku . Miasto, ewakuowane przez Greków, zostaje przekazane przez patriarchę Cyrusa wojskom Amra, który zdobywa Cyrenajkę i zakłada obóz Fostat (który stanie się Kairem ), na północ od Babilonu Egiptu. Grecy, którzy uciekli z Egiptu, byli głównie kupcami; reżim własności ziemi nie uległ zmianie, a Arabowie otrzymywali wynagrodzenie głównie w naturze. Zapewniają straż rotacyjną w Aleksandrii od strony morza i Khirbecie od strony pustyni. 'Amr następnie maszeruje na Trypolis , ale 'Omar każe mu powstrzymać marsz.
W 643 'Amr został mianowany gubernatorem (wali) Egiptu. On przywrócić kanał Nilu do Morza Czerwonego do transportu Arabia pszenicy do Egiptu (zniszczone w VIII th wieku ). Przyjmuje nazwę „kanał emira wierzących ” w hołdzie kalifowi `Umarowi.
Od 1203 roku arabski historyk Abdul al-Latif al-Baghdadi , a następnie Ibn al Kifti przypisuje zniszczenie biblioteki Aleksandryjskiej Omarowi ibn al-Khattabowi, który w 642 roku wydał rozkaz zniszczenia biblioteki jej szefowi wojskowemu Amrowi. Ibn al-'As . Nie ma śladu tej historii przed XIII -go wieku , sześć wieków po rzekomych faktów, nie jest pobierany przez wszystkich historyków czasu, a istnieją dwie różne wersje. Przyczyny i czas zniszczenia biblioteki nie są znane.
`` Omar został kilkakrotnie dźgnięty nożem 3 listopada 644w meczecie w Medynie podczas modlitwy fajr przez perskiego zoroastryjskiego niewolnika o imieniu Fayroûz i przydomek Aboû Lou'lou'a. Zmarł trzy dni później z powodu odniesionych obrażeń. Umm Ayman, która była nianią Mahometa , wykrzyknęła: „Dzisiejszy islam upadł!” ”.
`Omar, który ustanowił szurę, wyznaczył muhajiruna , aby wybierali między sobą i między sobą następnego kalifa, ze szkodą dla ansarów . Ci ostatni zostaną odsunięci od najwyższych władz i dowództw wojskowych, co będzie stanowiło problem polityczny, który wybuchnie za Othmana ibn Affana .
Ostatnie badania epigraficzne przeprowadzone w Arabii Saudyjskiej od listopada 2012 roku w ramach misji Oasis of Arabia umożliwiły odkrycie nowych tekstów arabskich, graffiti grawerowanych na kamieniu, pochodzących z pierwszych dwóch wieków Hegiry, głównie graffiti islamskich, w tym jeden jest podpisem Omara ibn al-Khattâba i jego wyznaniem wiary (Nie ma bogów prócz Boga). Według Frédérica Imberta , profesora uniwersytetów (Aix-Marseille University), dyrektora Wydziału Studiów Bliskiego Wschodu i specjalisty w dziedzinie epigrafii arabskiej i islamskiej, odkrycie to może być współczesne z pierwszymi latami objawienia koranicznego (około 610). Jednak, dodaje Fréderic Imbert, nic nie stoi na przeszkodzie, by powiedzieć, że podpis ten pochodzi sprzed islamu (4 „20). Podobnie wskazuje, że najstarsze wzmianki o Mahomecie „proroku islamu ” (zm. 632 ) na graffiti nie pochodzą z przed 695 (11 "20).
Na wschód od al-ʿUlâ w Arabii odkryto graffiti napisane przez nieznanego mężczyznę o imieniu Zuhayr i datowane na 24 AH (644-645) , które wskazuje datę śmierci Omara:
„To ja, Zuhayr! Napisałem w chwili śmierci ʿUmara, w roku 24.”
Seria Omar al-Faruq śledzi życie kalifa Omara. Jest nadawany w saudyjskiej stacji MBC i tłumaczony na język angielski , francuski i turecki . Seria ta porusza problem reprezentacji towarzyszy Mahometa. Jest to największa arabska produkcja telewizyjna w historii, z 30 000 aktorami i technikami z 10 krajów i 30 odcinkami nakręconymi w 300 dni.