Arabskie słowo Ansâr (partyzanci) oznacza towarzyszy proroka islamu , Mahometa , pochodzącego z Jathrebu ( Medina ), aby odróżnić ich od Mekkanów Mohajeroun (imigrantów), którzy wyemigrowali z Mekki, aby dołączyć do Mahometa. Wydaje się, że słowo ansâr pochodzi od aramejskiego rdzenia NSR, co oznacza „chronić”, „przyjść z pomocą”, a nawet określało Judeo-Nazarejczyków w Arabii lub Syrii.
W czasach przedislamskich Medyna nadal nazywała się Jathreb. Była to grupa osad położonych w żyznej oazie. Dwa plemiona arabskie, Banou Aous i Banou Khazraj , które przybyły z Jemenu , miały tam przewagę nad trzema plemionami żydowskimi założonymi w oazie. Mahomet nakazuje mieszkańcom tego miasta przyjęcie Konstytucji Medyny, która określa relacje między muzułmanami i nie-muzułmanami. Ale wśród muzułmanów pozostawał różnicą między Mekką ( mohajeroûn ) a Medyną ( Ansar ).
Rywalizacja między Ansar i mohajeroûn zakończy w momencie wyboru pierwszego kalifa. Po śmierci Mahometa w 632 r. „Ciało Proroka nie zostało jeszcze umyte, że w Medynie już powstał rozłam”. Aboû Bakr , Aboû Obayda i Omar udali się na spotkanie z Ansârami w imieniu Mekkańczyków. Abu Bakr argumentował, że Mahomet powiedział, że „funkcja przewodniczenia należy do Quorayshites ”. Hadis potwierdza to stwierdzenie: „ Abdallah ibn Omar raportów: Wysłannik Boży powiedział: Kalifat pozostanie wśród Quoraysh nawet jeśli istnieją tylko dwie osoby pozostawione na ziemi”.
W niektórych imionach ludzi znajdujemy nesba „ al-Ansar ”, co oznacza, że dana osoba była prawdziwym współczesnym Ansarem Mahometa lub że twierdzi, że jest potomkiem takiej postaci.