Idżtihad

Ten artykuł jest szkicem dotyczącym islamu i prawa .

Możesz dzielić się swoją wiedzą doskonaląc ją ( jak? ) Zgodnie z zaleceniami odpowiednich projektów .

Ijtihad ( arabski  : ijtihad, اجتهاد , wysiłek refleksji ) odnosi się do wysiłku refleksji, że ulemas lub mufti i muzułmanie zobowiązują się do interpretacji tekstów założycielem islamu i wydedukować z niej prawa muzułmańskiego lub poinformowania muzułmaninem charakteru działanie (zgodne, niezgodne z prawem, skazane itp.).

Termin Ijtihâd pierwotnie oznaczał wysiłek najwybitniejszych uczonych, aby uzyskać właściwe opinie prawne.

Dla indyjsko-pakistańskiego filozofa Mohammeda nIqbala Ijtihad oznacza „dążyć do niezależnego osądu w kwestii prawnej” .

Rzekome „zamknięcie drzwi idżtihadu”

Niektórzy muzułmańscy pisarze lub orientalistów, jak Joseph Schacht ( klasycyzmu i upadku kultury w historii islamu i wprowadzenie prawa islamskiego ), twierdzą, że Idżtihad została wykorzystana od IV th  wieku od Hegira ( X XX  wieku ). Istotnie, kilka wieków analizy źródeł i formułowania reguł pozwoliłoby objąć wszystkie możliwe kwestie prawne, tak że pod względem prawnym nie byłoby nic więcej do wymyślenia.

Jednak kilku autorów kwestionuje tę opinię jako bezpodstawną i twierdzi, że idżtihâd jest dozwolony każdemu uczonemu sunnickiemu, który osiągnął status mujtahid poprzez zdobycie wielkiej wiedzy na temat usul al-fiqh . Na przykład Hervé Bleuchot wskazuje, że idea końca ijtihad został wywołany przez Shafi'i jurist al-Juwayni z XI th  century , ale w formie pytania, a nie oświadczenie. Al-Juwayni zadaje sobie pytanie: co by się stało, gdyby kalif był niekompetentny w sprawach idżtihadu? Kreatywność Al Juwayni i że jego uczeń Al-Ghazali, sam odrzuca pomysł końca ijtihad w X th  wieku .

Dla Daouda Riffi pomysł zakończenia idżtihadu jest zarówno błędem historycznym, jak i teoretyczną niemożliwością. Historyczny błąd, ponieważ przytacza wiele mujtahid którzy odnowione tuż po X XX  wieku . Przede wszystkim niemożliwość: nie można sobie wyobrazić, że w zmieniających się z konieczności społeczeństwach nie pojawiają się nowe problemy prawne, które wymagają refleksji nad nowymi pytaniami. Jednak praktyka idżtihadu stanowi dla społeczności obowiązek. Eric Chaumont opisuje ten pomysł zamknięcia idżtihadu jako absurdalny. „Absolutny” idżtihad, który daje początek nowej szkole prawa, był mylony z idżtihadem w istniejących szkołach. Jeśli prawdą jest, że kodyfikacja fiqh przez al-Chafi'i miała na celu i skutkowała uniknięcie rozmnażania się sekt, z drugiej strony idżtihad nigdy nie ustał w maḏâhibie .

Niezależnie od tej kontrowersji, „ponowne otwarcie debaty na temat zdolności ludzkiego rozumu do rozróżniania z całą autonomią sprawiedliwego od niesprawiedliwego” byłoby dla Slima Lghmaniego sposobem „pozwolenia muzułmanowi na założenie, zaakceptowanie, a nawet twierdzenie, że jego nowoczesność prawna”.

Umiejętności mujtahid

Wrażenie mniejszej kreatywności w dziedzinie usul al-fiqh można wytłumaczyć trudnością tej dyscypliny. Więc Imam Malik powiedział: „Na Allaha nie zrobiłem Fatawy, dopóki 70 wielkich uczonych z Medyny nie poleciło mnie i nakłoniło mnie do tego, mówiąc wszystko: Uważaj, aby odpowiadać na pytania ludzi przez Fatawę  ”.

Dziedzina idżtihâdu nie jest więc zamknięta, lecz ograniczona do kompetentnych uczonych, zalecanych przez ich poprzedników i uznawanych przez współczesnych Jako osiągnięci poziom wiedzy na to pozwala, ma prawo do idżtihâdu. Z drugiej strony, niektóre okresy były bardziej twórcze, inne bardziej konserwatywne. Na przykład, Awerroes (Ibn Rushd), ubolewa nad tradycjonalizm jego współczesnych w muzułmańskiej Hiszpanii w XII th  wieku .

Członkowie sekt (Firak, liczba mnoga od firqa) są wykluczeni z Ijtihâd, ponieważ ich reguły pochodzenia różnią się od Koranu i Sunny i generalnie są przeciwko nim: oznacza to, że ich konkretne opinie nie są brane pod uwagę, jeśli nie przez ich wyznawców .

W mujtahid ( arabski  : mujtahid, مجتهد , zastosowane; sumienny ) jest ten, kto produkuje ten wysiłek refleksji ijtihad. Dla tych, którzy nie mogą zapewnić tego wysiłku, będą musieli jedynie podążać ( taqlid ) zgodnie z mujtahid Mutlaq, a mianowicie Abu Hanifa , Mâlik ibn Anas , Al-Chafi'i , Ahmad Ibn Hanbal lub wstąpić do jednej ze szkół muzułmańskich z Jafarite, Orzecznictwo Hanafite, Malikite, Chafi'ite lub Hanbalite.

Gdy X th do XIII th  wieku ery chrześcijańskiej, że Turcy stopniowo zastępując geopolitycznie przez Arabów , pojęcie dżihadu przeważają stopniowo również na tym ijtihad. Mongol podbój będzie wzmacniać tę zmianę. Od tego okresu, pomimo politycznej i militarnej potęgi imperium arabsko-muzułmańskiego, traci on postęp naukowy, który osiągnął do tej pory, zbierając informacje z całej reszty świata, redystrybuując je w całym imperium i przerabiając je dla następne osiem wieków.

Zasady idżtihadu to:

1- Koran

2. Sunna (Tradycja) (tj. słowa Mahometa i szyickich imamów)

3- Idżma (jednomyślny konsensus)

4- Aql (Powód).

Uwagi i referencje

  1. (ar) Ibn `Othaymin
  2. Ijtihâd (اجتهاد) w Zeszytach islamu .
  3. Hervé Bleuchot, Prawo muzułmańskie. Tom 1, rozdz. 3 , Wydawnictwo Uniwersytetu Aix-Marseille,2000( czytaj online ) , Sekcja 1, §1 i Sekcja 2, §1
  4. Daoud Riffi, „  Ponowne otwarcie drzwi ijtihâd”, aby wydostać się z intelektualnej sklerozy: historia mitu orientalisty i salafickiego  ” , na mizane.info ,22 października 2020 r.(dostęp 24 marca 2021 )
  5. Éric Chaumont, „  Niektóre refleksje na temat aktualności kwestii ijtihâd  ”, Współczesne odczytania prawa islamskiego , Presses Universitaires de Strasbourg,2004( przeczytaj online )
  6. każdy Laghmani "  Do szkoły prawne Sunnism  " Powers , N O  104,2003( przeczytaj online )
  7. Fatawa Ibn Taymiyya, t.1, s.40
  8. Mohammad Redhâ al-Modhaffar ( przekład  Abbas AHMAD Al-Bostani), Przekonania Szyizmu , Abbas AHMAD Al-Bostani ( ISBN  2-9804196-0-5 , czytaj online )

Notatki?

Zobacz również

Powiązane artykuły