Saint-Frégant

Saint-Frégant
Zamek Penmarc'h w Saint-Frégant.
Administracja
Kraj	Francja
Region	Bretania
dział	Finistere
Dzielnica	Brześć
Międzywspólnotowość	Społeczność Lesneven Côte des Légendes
Mandat burmistrza	Cecile Galliou 2020 -2026
Kod pocztowy	29260
Wspólny kod	29248
Demografia
Miły	Saint-Fréganais, Saint Fréganaises
Ludność miejska	834  mieszk. (2018 )
Gęstość	99  mieszkańców/km 2
Populacja aglomeracji	25 712 mieszk  .
Geografia
Szczegóły kontaktu	48 ° 36 północ, 4° 23 ′ zachód
Wysokość	Min. Maks. 7  m 76  m²
Obszar	8,41  km 2
Rodzaj	gmina wiejska
Obszar atrakcji	Brześć (gmina Korony)
Wybory
Oddziałowy	Kanton Lesneven
Ustawodawczy	piąty okręg wyborczy
Lokalizacja
Geolokalizacja na mapie: Bretania Saint-Frégant Geolokalizacja na mapie: Finistère Saint-Frégant Geolokalizacja na mapie: Francja Saint-Frégant Geolokalizacja na mapie: Francja Saint-Frégant

Saint-Frégant [sɛfʁegɑ] (w Bretona  : Sant-Fregan ) to gmina w departamencie z Finistère , w regionie Bretania , w Francji .

Geografia

Prezentacja

Saint-Frégant to miasto w Léon położone zaledwie dziesięć kilometrów od wybrzeża Manche i na północny zachód od miasta Lesneven . Wspólny finage grubsza tworzy prostokąt, którego długość jest wzdłuż osi północ-południe (dwa Dopływu strumienie na lewym brzegu z Quillimadec , małej rzeki przybrzeżnej , służyć jako limitów komunalnych zarówno na wschodzie i na zachodzie), miejscowości Saint-Frégant jest nieco ekscentryczny w północnej części, a zamek i młyn Penmarc'h znajduje się na jego południowej granicy, w pobliżu starej rzymskiej drogi D 32, której trasa odpowiada granicy miejskiej z Kernilis .

Wioska Saint-Frégant położona jest 42 m n.p.m., wysokość waha się od 76 m (w Croas-ar-Justiçou , na południowej granicy miasta) do 9 m (w dolinie Quillimadec, w północno-wschodniej części gminy). ). Zabudowa wiejska jest rozproszona , główne osady to Kervolant, Kerfréoc, Rucaradec, Kéréobret w północnej części miasta, Keravezan, Penhoat, Lesvern, Keradennec w jego południowej części.

Gminy przygraniczne

Gminy graniczące z Saint-Frégant

Guissény	Kerlouan	Plounéour-Trez
Guissény		Goulven
Kernilis	Folgoët	Kernouës

Geologia

W przeszłości eksploatowano w Saint-Frégant niewielkie kamieniołomy amfibolitowe (wychodnie w niecce gnejsowej ), w szczególności w pobliżu zamku Penmarc'h.

Pogoda

Klimat, który charakteryzuje miasto, został zakwalifikowany w 2010 r. jako „szczelny klimat oceaniczny”, zgodnie z typologią klimatów we Francji, która wówczas miała osiem głównych typów klimatów we Francji metropolitalnej . W 2020 roku miasto wychodzi z typu „klimatu oceanicznego” w klasyfikacji ustanowionej przez Météo-France , która obecnie ma tylko pięć głównych typów klimatów we Francji kontynentalnej. Ten typ klimatu skutkuje łagodnymi temperaturami i stosunkowo obfitymi opadami (w połączeniu z zakłóceniami z Atlantyku), rozłożonymi przez cały rok z niewielkim maksimum od października do lutego.

Wśród parametrów klimatycznych, które pozwoliły na ustalenie typologii 2010 r., znalazło się sześć zmiennych dla temperatury i osiem dla opadów , których wartości odpowiadają danym miesięcznym dla normy z lat 1971-2000. W poniższej ramce przedstawiono siedem głównych zmiennych charakteryzujących gminę.

Gminne parametry klimatyczne w latach 1971-2000 Średnia roczna temperatura: 11,8  ° C Liczba dni z temperaturą poniżej -5  ° C  : 0,3 d Liczba dni z temperaturą powyżej 30  °C  : 0,3 d Roczna amplituda termiczna: 9,2  °C Roczna akumulacja opadów: 942  mm Liczba dni opadów w styczniu: 16,5 dnia Liczba dni opadów w lipcu: 7,6 d

Wraz ze zmianą klimatu zmienne te ewoluowały. Badanie przeprowadzone w 2014 r. przez Dyrekcję Generalną ds. Energii i Klimatu, uzupełnione badaniami regionalnymi, faktycznie przewiduje, że średnia temperatura powinna wzrosnąć, a średnie opady powinny spaść, jednak przy silnych zróżnicowaniach regionalnych. Zmiany te można zaobserwować na najbliższej stacji meteorologicznej Météo-France , „Brignogan”, w miejscowości Plounéour-Brignogan-plaże , która została oddana do użytku w 1982 roku i znajduje się w odległości 8  km w linii prostej , gdzie zmienia się średnia roczna temperatura 11,8  °C w okresie 1971-2000, do 12  °C w latach 1981-2010, następnie do 12,3  °C w latach 1991-2020.

Planowanie miasta

Typologia

Saint-Frégant jest gminą wiejską, ponieważ wchodzi w skład gmin o małej lub bardzo małej gęstości w rozumieniu siatki gęstości gmin INSEE .

Ponadto gmina jest częścią obszaru atrakcyjności Brześcia , którego jest gminą w koronie. Obszar ten, obejmujący 68 gmin, jest podzielony na obszary od 200 000 do mniej niż 700 000 mieszkańców.

Zagospodarowanie terenu

Zagospodarowanie przestrzenne gminy, co znajduje odzwierciedlenie w bazie danych europejskiej okupacji biofizycznej gleby Corine Land Cover (CLC), charakteryzuje się znaczeniem obszarów rolniczych (94,5% w 2018 r.), co odpowiada mniej więcej tej z 1990 r. (95,9%). Podział szczegółowy w 2018 r. przedstawia się następująco: niejednorodne użytki rolne (44,9%), grunty orne (36%), łąki (13,6%), tereny zurbanizowane (5,5%).

IGN także udostępnia narzędzie online do porównywania zmian w czasie użytkowania gruntów w miejscowości (lub obszarów w różnych skalach). Kilka epok są dostępne jako map lub zdjęć lotniczych: na mapie Cassini ( XVIII th  wieku), na mapie Staff (1820-1866) oraz w bieżącym okresie (1950 do chwili obecnej).

Toponimia

Nazwę miejscowości poświadczają formy Saint Frogan w 1447, Saint Fregon w 1442, Saint Fregan w 1481, 1534 i 1554.

Saint-Frégant pochodzi od Saint Fragan , kuzyna bretońskiego króla Catoviusa , ojca Saint Guénolé i męża Saint Gwenn . Od swojego wuja Conana Meriadeca Fragan (lub Fracan) otrzymałby rządy hrabstw Léon i Cornouaille i wyróżniłby się w Guissény w walce z piratami.

Fabuła

Pre-historia

Znaleziono dowody na ludzkość od czasów prehistorycznych : kilka grobowców murowanych w suchych kamieniach pochodzi z epoki brązu, a monety galijskie świadczą o celtyckiej okupacji .

antyk

Roman droga (jej odpowiada trasa do bieżącego D 32) pochodzące z Vorgium poprzez Vorganium w Plouneventer i Folgoët , potem przeszedł w pobliżu zamku Penmarc'h w Saint-Frégant i Kerscao w Kernilis kierunku Plouguerneau i Tolente .

W 1967 r. odkryto gallo-rzymską willę , luksusowe mieszkanie, prawdopodobny ośrodek rozległej posiadłości rolniczej , wykopaliska kontynuowano w 1968 i 1969 r. w Keradennec (na wschodnim krańcu gminy), na terenie zajmowanym przez zagajnik zwany Coat-ar-Mogueriou . Daniel Louis Olivier Miorcec de Kerdanet około 1833 roku jako pierwszy odkrył to miejsce, cztery hektary kamieni i płytek, które błędnie zasymilował z gallo-rzymskim miastem Tolente, którego prawdziwe położenie pozostaje niepewne, ale które według obecnych historyków są raczej w Landéda , Plouguerneau lub w pobliżu Aber-Wrac'h . Artur z Borderie w swojej „Historii Brytanii” wspomina o obecności tam ponad 600 fragmentów ceramiki i wielu rzymskich monet ze złotymi, srebrnymi i brązowymi medalami od cesarza Augusta do Honoriusza .

Willa od daty Roman Keradennec II th  wieku - IV -go  wieku naszej ery; składa się z czterech głównych budynków, które są zorganizowane wokół prostokątnego dziedzińca, z recepcją na północy i strefą uzdrowiskową na wschodzie, nadal o wysokości jednego metra pięćdziesiąt. Budynek posiadał luksusową dekorację wykonaną z malowanego tynku i okładziny sztukatorskiej. Jest to najlepiej zachowana willa gallo-rzymska w Armorique .

• Krater z terakoty z gallo-rzymskiej willi Keradennec w Saint-Frégant ( Muzeum Léona de Lesneven ).

• Fragmenty malowanego tynku znaleźć w Gallo-rzymskiej willi w St. Keradennec Frégant ( III th  wne Muzeum Leon Lesneven).

Na południe od finage gminy Saint- Frégant granicę gminy z Kernilis tworzy stara droga rzymska (obecna D 32) prowadząca z Vorgium ( Carhaix ) i Vorganium (Kerilien w Plounéventer ) do Plouguerneau (Tolente?). jest potwierdzony kamieniem milowym Kerscao.

Rodzina Penmarc'h

Rodzina Penmarc'h, obecnego w zegarkach od 1426 do 1534 roku, był „jednym z najbardziej szlachetnym i najstarszym z biskupstwa Leon , a przez listów patentu z Queen Anne , w roku 1502, został wzniesiony. W panowaniu z chorągwią ( szaw. chorągwi ) z pochwałą, wiedzą, że była to jedna z najszlachetniejszych i najstarszych rycerstwa biskupstwa Leona…, nadając mu prawo wysokiej sprawiedliwości z 4-garnkowymi pagonami [posty]”. Publiczność Sprawiedliwości był pierwszy Goulven i przeniesiono w 1602 roku do Keradennec (a ar Croaz Justiciou [ „cross sędziowie] zawsze istnieje tam), a następnie XVIII th  century do Lesneven . Jurysdykcja Penmarc'h rozciągała się na parafie Guissény , Plouguerneau , Kernilis , Guicquelleau i ich trèves , w szczególności Saint-Frégant.

• Rodzina Penmarc'h sięga co najmniej od Alaina I de Penmarc'h, który zmarł w 1350 roku, Lord of Penmarc'h i mąż Constance de Coëtivy . To jest powód, dla którego kardynał Alain IV de Coëtivy przebywał w Château de Penmarc'h, kiedy przybył do tego regionu.
  • Ich syn Alain II de Penmarc'h, mąż Guihederch du Juch, zmarł około 1375 roku
    • Ich syn Henri I de Penmarc'h, urodzony w 1360, zmarł w 1424
      • Jego syn Alain III de Penmarc'h, urodzony w 1385, zmarł w 1422. Był żonaty z Aliette de Lanroz.
        • Ich syn Henryk II Penmarc'h, 1 st Baron Penmarc'h, urodzony około 1414 roku, zmarł w 1465 roku był mężem Alix Coëtivy . Jeden z ich młodszych synów, Christophe de Penmarc'h był biskupem Dol , następnie biskupem Saint-Brieuc .
          • Ich syn Alain IV Penmarc'h, 2 e Baron Penmarc'h, urodzony w 1440, zmarł w 1498, był mężem Anne du Juch. Był szambelanem księcia Bretanii Franciszka II , a następnie Anny Bretanii.
            • Ich syn Henryk III Penmarc'h, 3 e Baron Penmarc'h, urodzony w 1484, zamordowany w 1527 przez Jehana Marec'h był dżentelmenem królowej Anny . Po raz drugi ożenił się z Guillemette de Kerloaguen.
              • Ich syn Alain V Penmarc'h, 4 th Baron Penmarc'h, urodzony w 1523, zmarł w 1562 roku był mężem Francoise Park-Locmaria.
                • ich syn Penmarc'h Claude, 5- ty baron Penmarc'h, Lord of Colombier i Coetlestrémeur, urodzony w 1543, zmarł w 1585, ożenił się w 1563 z Marie Tromelin, lady Lanarnuz, która ponownie wyszła za mąż10 lipca 1588 rz Anną de Sanzay de la Magnane , krwawą przywódczynią ligi , zmarłą przed 1619). Claude de Penmarc'h był zwykłym dżentelmenem w Komnacie Królewskiej i komisarzem zakazu i ławki Leona.
                  • Ich syn René I st Penmarc'h, 6 th Baron Penmarc'h, urodzony w 1584 roku, zmarł w 1632 roku, mąż Jeanne de Sanzay (siostra głównego Leaguer Anne Sanzay z Magnane , był także zwykły szlachcic z rodu króla .
                    • Ich syn Vincent Penmarc'h, 7 th Baron Penmarc'h, urodzony w 1611 roku, zmarł10 marca 1666 r, mąż Anne Gilette de Rivoalen.
                      • Ich syn Vincent Gabriel Penmarc'h, 8 th Baron Penmarc'h, urodzony26 lipca 1656 r w Saint-Frégant, zmarł dnia 10 listopada 1717w Saint-Frégant, mąż Anne de Kermenguy. Miał, podobnie jak jego ojciec, prawa, w szczególności do jarmarków, w Goulven oraz w kaplicy Saint-Gildas w Guissény .
                        • Ich syn Gabriel François Penmarc'h, 9 th Baron Penmarc'h, urodzony2 grudnia 1684 w Saint-Frégant, zmarł dnia 27 maja 1745w Tréguier , komisarz stadnin Léon, następnie komisarz ds. podziału pogłównego dla szlachty biskupstwa Léon , mąż Anny Renée Joseph de Bellingant.

Rodzina ta wyginęła wraz ze śmiercią syna poprzedniego, 10- tego i ostatniego barona Penmarc'ha, Louisa François Penmarc'h, urodzonego22 maja 1728 w Saint-Frégant, trzykrotnie ożenił się i zmarł bezdzietnie, 23 lutego 1804 w Saint-Frégant.

„Cała ziemia we wsi Keradennec należała do czasu Rewolucji Francuskiej do rodu Penmarc'h, którego zamek (...) położony jest 600 m na zachód. Wskazano już, że musiało to przejąć rzymskie założenie Keradennec. (...). Świadczy to ponadto o niezwykłej trwałości dostojnego domu w zmiennych kolejach historii. "

Miejsce starożytnego krzyża Croas ar Justiçou , którego nazwa wskazuje miejsce, w którym panowie Penmarc'h wymierzyli sprawiedliwość, odpowiada starożytnemu rozdrożu: na wschód, bardzo stara droga, która prowadzi w linii prostej do Lesneven i która w tradycji lokalnej nosi nazwę „droga rzymska” i przechodzi przez stare ośrodki parafialne ( Guicquelleau , Lannuchen , Élestrec ), nawet jeśli są one obecnie zaniedbane; na zachód ciągła linia wałów prowadzi w miejscowości Kernilis do ścieżki zwanej w Breton Streat Hir („Długa ścieżka”) i prowadzi do gallo-rzymskiej osady Kerbrat-Huella w gminie Kernilis; trzecia ścieżka, w kierunku północno-zachodnim, prowadzi w kierunku zamku Penmarc'h. Istnieją inne obecne ślady starożytnej starożytnej katastracji; również ślady toponimiczne: na przykład wiele pól nosi nazwę An Nemeur , zniekształcenie bretońskiego An Hent Meur („Wielki Szlak”).

Zamek Penmarc'h został częściowo zniszczony przez pożar, który w nocy z 13 na 14 sierpnia 1715, zrujnował całe lewe skrzydło zamku, niszcząc część archiwów i doprowadzając do grabieży reszty. Zachowane budynki Château de Penmarc'h sugerują wielkość starego zamku. Vincent Gabriel de Penmarc'h był jednak w stanie odrestaurować dużą jego część.

Dwór Penhoat

Dwór Penhoat znajdował się w Saint-Frégant. Nazwa Penhoat (po francusku „skraj lasu”) jest bardzo powszechna w Bretanii: na przykład dwór Penhoat nie powinien być mylony z zamkiem Penhoët, położonym w sąsiednim mieście Saint-Thégonnec i który był twierdza rodziny Penhoët . Ale jednoznaczność sugeruje, że dwór Penhoat był prawdopodobnie oficyną zamku Penhoët. Zamieszkiwała go gałąź Penhoat z rodziny Kersauzon .

• Guillaume de Kersauson, syn Hervé I de Kersauson, pochodzi z gałęzi Kersauson z Penhoat, około 1447 żona Gilonne du Chastel , córka Oliviera du Chastel i Jeanne de Malestroit. To on kupił dwór Penhoat w Saint-Frégant w 1440 roku, dwór, że jego potomkowie mieszkali aż 1563. Zmarł po 1483 był seneschal od Landerneau w 1472 r.
  • Guénolé de Kersauson, sieur de Penhoat, poślubiona Anne-Catherine de Langoueznou, pochodząca z Plouvien . Reprezentuje swojego ojca w zegarkach z lat 1481 i 1483.
    • Guillaume II de Kersauson, sieur de Penhoat, żeni się z 16 marca 1509 Katarzyny de Lescoët.
      • Guillaume III de Kersauson, sieur de Penhoat, żeni się z 14 sierpnia 1547Claude de Cornouaille, z dworu Lossulien, parafia Guipavas (obecnie gmina Relecq-Kerhuon ).
        • François de Kersauson, sieur de Penhoat, mąż Marii de Kergadiou, zmarł 13 marca 1593 w posiadłości Penhoët w Saint-Frégant.
          • Vincent-Gabriel de Kersauson, Sieur de Penhoat, mąż Marie du Drenec, ale wszystkie ich dzieci zmarły w dzieciństwie.
          • Anne de Kersauson, wyszła za mąż dnia 16 kwietnia 1597z Olivierem II de Coëtlosquet .
          • Guillaume IV de Kersauson, brat poprzednich, u początków filii Kersauson de Penendreff.

Podczas Rewolucji Francuskiej dwór Penhoat był własnością admirała Jean-Honoré de Trogoffa, który walczył podczas wojny o niepodległość Stanów Zjednoczonych , ale który wydał Toulon Anglikom w 1793 roku. To on zbudował nową rezydencję ganri lukarn trójkątnym przyczółkiem i wysokie kominy, dołączone do starej rezydencji z XV -go  wieku w stylu gotyckim . Pozostałości tej rezydencji zostały zrównane z ziemią w 1980 roku.

Inne rezydencje

Panowaniem Kergoff było od XV th  century w rękach rodziny Duplessis, obecny Kergoff budynku pochodzącym z XVI -tego  wieku; Manor Lesguern przestarzały XV th  wieku i należał kolejno Lesguern rodzin ( Michel Le Nobletz , potem dziecko, tam z Hervé Le Nobletzet Françoise Lesguern, jego dziadkowie ze strony matki), w Beaudiez, Huona Kerézellec i CRESOLLES. W 1761 René du Plessis był panem Plessis; trzech jego potomkowie byli burmistrzów św Frégant w trakcie XIX -tego  wieku, ale ta rodzina jest już wymarły.

Rodzina Lesguern był obecny na wszystkich reformacji i zegarki między 1447 i 1534 do rozejmu z Saint-Frégant i udowodnił swoją dawną wydobywanie szlachetną dla dziewięciu pokoleń podczas reformacji szlachty w 1669 roku W 1411 dziedziczka dworu żonaty Prigent de Coetmenech, ale ich potomkowie przyjęli imię Lesguern.

W ramach Ancien Regime , Saint-Frégant był prostym rozejmem z parafii Guissény .

Epoka nowożytna

Kościół parafialny Saint-Frégant został zbudowany w 1730 r. (był wtedy kościołem Tréviale); zawierał biust relikwiarz pochodzący z XV -go  wieku, uszeregowane zabytek , który jest obecnie na wystawie w Muzeum Opactwa Landevennec . Popiersie o wysokości 19 cm w kolorze srebrnym i vermeil  ; spoczywa na owalnej podstawie z perłową dekoracją. Tonsowana czaszka ma okrągłą ramkę w górnym otworze na relikwię. To popiersie relikwiarza mogło być pierwotnie (podobnie jak popiersie Locquénolé ) niesione na czterech nogach w kształcie lwów, których brakowało.

Kościół ma inne starożytne skarby: the relief z ołtarza wyryte w terminach drewna z XVII -tego  wieku (jest epizodem w życiu św Guénolé), posąg św Gwenn (matka św Guénolé) i inny św. Eloy (w rzeczywistości św. Alor ) umieszczony po obu stronach środkowego witrażu. Na ścianie klauzury parafialnej stoją trzy krzyże , z których jeden pochodzi z 1443 r. i jest jednym z najstarszych krzyży w Bretanii.

Wokół kościoła znajduje się wtedy około piętnastu domów, które tworzą wieś.

W 1741 r. Saint-Frégant liczyło 730 mieszkańców, podzielonych na 120 gospodarstw domowych (w tym stu rolników), przy wysokim jak na owe czasy zagęszczeniu 94,6 mieszkańców na km2. Przeciętny wiek zgonu liczony dla okresu 1742-1770 (łącznie 594 zgony) to 25 lat i 2 miesiące.

W 1778 r. organ polityczny (14 członków wybieranych na 1 rok) Saint-Frégant napisał petycję: „Podczas gdy mieszkańcy wspomnianego rozejmu są prawie o jedną ligę od każdego miejsca, gdzie odprawiane są poranne msze, ta wielka odległość, złe drogi i trudne pory roku sprawiają, że różni Trevisowie (...) bardzo często czują się zobowiązani, mimo dobrych intencji, do pozostania bez wysłuchania mszy świętej”. W latach 80. XVIII wieku rozejm w Saint-Frégant miał jednak trzech księży, w tym księdza Jeana Branelleca na stanowisku od 1775 roku.

rewolucja Francuska

W Saint-Frégant było wtedy, oprócz chłopów, 5 młynarzy, 18 tkaczy, 4 grzebacze, 4 szwaczki, 2 rymarzy, 1 garbarz, 1 blagonnier, 4 szewców, 6 krawców, 2 kowali, 2 stolarzy-stolarzy, 1 murarz i 1 karczmarz. Raport z 1794 r. wymienia 6 młynów w Saint-Frégant: Perros, Penhoat, Lesguern, Penmarc'h, Kergoff i Guicquelleau.

Organ polityczny Saint-Frégant spotyka się w dniu 29 marca 1789aby sfinalizować swoją listę skarg . Reaktorem był Guillaume Branellec, młynarz w młynie Penmarc'h. Zeszyt ten w istocie nawiązuje do standardowego zeszytu zaproponowanego przez Senechaussee z Lesneven , zadowalając się dodaniem oskarżeń dotyczących obowiązków należnych panom przez chłopów. Dwóch przedstawicieli wybranych do reprezentowania rozejmu na zgromadzeniu trzeciego stanu senechaussee to Yves Ménec z dworu Petit Lesguern i Guillaume Branellec.

Po tymczasowym przyłączeniu do kantonu Plouguerneau (do którego należały również Guissény i Tremenech), Saint-Frégant, na wniosek rady generalnej [rady miejskiej], został przyłączony w dniu1 st lutego 1791w gminie Guicquelleau, do której należały także Kernilis , Kernouës i Lanarvily .

ten 23 marca 1791, żołnierze aresztowali księdza, który potajemnie przybył, aby odprawić mszę w Saint-Frégant. Christophe Le Gall, kapłan przyzwyczajony do rozejmu w Saint-Frégant, przejściowo przejął wcześniej funkcje Tréviales, na mocy dekretu departamentu z dnia29 września 1791, Saint-Frégant został awansowany do rangi parafii i gminy  ; Guénolé Le Boulc'h został wybrany na burmistrza dnia13 listopada 1791. Jean Floch, były wikariusz rozejmu, który został wybrany proboszczem parafii Saint-Frégant, nie złożywszy przysięgi wierności Konstytucji Cywilnej Duchowieństwa , zszedł do podziemia z21 lipca 1792 r ; został ukryty przez zastępcę burmistrza Goulvena Le Gaca. Inny ksiądz, René Tanguy, były ksiądz Guicquelleau , także ksiądz oporny , regularnie odprawiał potajemnie mszę na zamku Penmarc'h, a wiernych było wielu. Jean Branellec, ostatni proboszcz parafii Saint-Frégant przed rewolucją, który został wybrany rektorem parafii Plourin , został wybrany konstytucyjnym rektorem Saint-Frégant, obejmując urząd w26 stycznia 1794 r ; był jednym z nielicznych księży konstytucyjnych, który zyskał w Leonie przynajmniej początkowo szacunek swoich parafian, ponieważ odmaj 1795został wygnany z kościoła parafialnego i musiał udać się na emeryturę do Grand Lesguern; Jean Floch i René Tanguy mogli więc swobodnie wykonywać swoją posługę.

Po powstaniu Léona w 1793 r. Guissény zostało okupowane militarnie i musiało zapłacić grzywnę: w marcu 1793 r. Kernilis był częścią, wraz z Guissény , Plounéventer , Ploudaniel , Plouguerneau i Kerlouan , gmin skazanych na zapłatę łącznie 40 600  funtów odszkodowania. za zbuntowanie się przeciwko rządowi republikańskiemu (Saint-Frégant musiał zapłacić 250  funtów).

Jean-Marie Branellec, urodzony w Saint-Frégant, potem trève de Guissény , brat Jeana Branelleca, proboszcza parafii Minihy (jedna z parafii Saint-Pol-de-Léon ), który odmówił wStyczeń 1791w celu złożenia przysięgi na Konstytucję Cywilną Duchowieństwa , Place du Château (wtedy przemianowany na „Place du Triomphe du Peuple”) został zgilotynowany w Brześciu pod koniec miesiącaMarzec 1794. W testamencie pozostawił hymn w języku bretońskim, skomponowany na krótko przed jego wykonaniem.

Guillaume Roudaut z Goulven został mianowany nauczycielem w Saint-Frégant inCzerwiec 1794 i jego żona, Marie-Anne Le Borgne the 19 lutego 1795 ; mieszkali w plebanii , którą kupili zresztą, gdy sprzedawano ją jako własność narodową .

XIX th  wieku

W 1800 r. Saint-Frégant zostało włączone do kantonu Lannilis  ; Dopiero w 1967 roku, na jego prośbę, miasto zostało przyłączone do kantonu Lesneven .

Pierwszy kataster Saint-Frégant z 1843 r. wskazuje 72% gruntów ornych (uprawianych głównie pod owies i grykę ), 12% łąk i pastwisk, 8% torfowisk i nieuprawianych, 5% drewna, reszta to zajmowane przez ogrody, sady, zabudowane nieruchomości i stawy.

A. Marteville i P. Varin, kontynuatorzy Ogée , opisali Saint-Frégant w 1845 w następujący sposób: „Saint-Fregan; Miasto utworzyło dawny rozejm z Guisseny, dziś oddział . (...) Geologia: granit na zachodzie, gnejs na wschodzie. Mówimy po bretońsku  ”.

W 1870 r. miasto Saint-Frégant nadal nie posiadało ratusza. Gabriel Le Boulch, mobilny strażnik Finistère, członek Armii Loary podczas wojny 1870 roku , miał zamarzniętą lewą stopę i musiał przejść amputację dużego palca; jego inne palce były zdeformowane.

XX th  wieku

Dobre czasy

w Sierpień 1902, prywatna szkoła wyznaniowa Saint-Frégant została zamknięta bez poważnych incydentów; „Demonstrujący stawiali opór żandarmerii, ale wycofali się przed żołnierzami”.

ten 7 lutego 1903burmistrz Saint-Frégant informuje o cierpieniu rybaków z Kerlouan i Saint-Frégant. wwrzesień 1903ogóle Boer Maritz przyszedł spędzić trochę czasu w Louis Duplessis Quinquis, burmistrz miasta.

Dekretem z dnia 16 marca 1912 rzezwala się na utworzenie w gminie Saint-Frégant biura charytatywnego, którego ufundowanie zostało utworzone z dóbr należących do fabryki kościoła gminy.

w lipiec 1914, człowiek z miasta został ukarany przez brzeski sąd karny grzywną w wysokości 5 franków „za wycinanie wodorostów na terytorium zależnym od miasta, gdy przebywał w Saint-Frégant krócej niż sześć miesięcy, nie wolno mu było wycinać wodorostów”.

I wojna światowa

Saint-Frégant war memorial nosi nazwiska 34 żołnierzy, którzy zginęli dla Francji podczas I wojny światowej  ; wśród nich 1 (Goulven Bihan) zmarł w Belgii odListopad 1914, 1 (Julien de l'Estang du Rusquec) zmarł podczas internowania w obozie w Szwajcarii , 1 (Jean Jaffrès) zmarł w niewoli w Niemczech  ; inni zginęli na ziemi francuskiej (m.in. Noël Jézéquel, odznaczony Medalem Wojskowym i Krzyżem Guerre ).

Między dwiema wojnami

W 1922 r. miasto Brześć kupiło Château de Penmarc'h i założyło szkołę plenerową (obóz letni) dla dzieci obojga płci w wieku od 6 do 13 lat.

Druga wojna Światowa

Pomnik wojenny Saint-Frégant nosi nazwiska 13 osób, które zginęły za Francję podczas II wojny światowej .

• Tablica upamiętniająca zmarłych dla Francji Saint-Frégant w czasie II wojny światowej .

Po II wojnie światowej

Dwóch żołnierzy z Saint-Frégant (Jean-Louis Ronvel i Albert Loaëc) zginęło dla Francji podczas wojny indochińskiej, a dwóch (Jean-François Le Rest i Yves Loaëc) podczas wojny algierskiej .

XXI th  wieku

W 2012 r. stara plebania , od dawna niezamieszkana, została wyremontowana na osiedle socjalne.

Polityka i administracja

Burmistrzowie Saint-Frégant

Lista kolejnych burmistrzów

Okres		Tożsamość	Etykieta	Jakość
1793	1794	Yves Le Menec
Czerwiec 1794	lipiec 1794	Corentin Roy		Rolnik.
1803	1804	Roudaut
Luty 1808	Listopad 1808	Jean Pont
1806	1816	Alexandre Le Bescond Głowa Drewna		Prawnik na dworze i notariusz królewski w siedzibie Châteaulin, prawnik w parlamencie.
Kwiecień 1817	Sierpień 1817	Charles-Edouard Duplessix		Rencista.
1817	1821	François-Marie Duplessix Quinquis		Brat Charles-Édouard Duplessix.
1821	1838	Goulven Joseph Boulch
1844	1851	Louis Marie Duplessis Quinquis		Syn Charlesa-Édouarda Duplessixa, burmistrza w 1817 roku.
1853	1863	Guénolé Le Boulch		Syn Goulvena Josepha Boulcha, burmistrza w latach 1821-1838.
1864	1870	Yves Marie Le Breton		Rolnik. Zięć Goulvena Joseph Boulch, burmistrz w latach 1821-1838.
1870	1873	Guillaume Le Gall		Rolnik. Opuszcza Saint-Frégant w 1873 r. z powodu małżeństwa, aby zamieszkać w Guicquelleau.
1874	1876	Guillaume Le Bihan		Rolnik.
1876	1888	Yves Marie Breton		Już burmistrz w latach 1864-1870.
1888	1910	Louis Duplessis Quinquis		Pojedynczy. Właściciel. Syn Louisa Marie Duplessis Quinquis, burmistrza w latach 1844-1851.
1910	1935	Goulven Broudin		Rolnik.
1935	1943	Jean Francois Théophile Calvez		Rolnik.
1945	1952	Brosz Guillaume		Rolnik.
1965	1972	Goulven Corlosquet		Rolnik.
1972	1995	Eugeniusz Jacq		Rolnik w Saint-Frégant
1995	2008	Anne Marie Le Borgne
2008	2014	Gislaine Morry
2014	W trakcie	Cecile Galliou
Brakujące dane należy uzupełnić.

Patrymonium

• Dwór Penmarc'h .

• Kościół Saint-Guénolé: to pochodzi z XVIII th  wieku do 1730 roku (herb rodziny Penmarc'h są reprezentowane, ponieważ w znacznym stopniu przyczynił się do finansowania pracy), ale został odnowiony i rozbudowany w 1889 roku (na budowę już istniejącego, bardzo prostą Plan, dodaliśmy transept , a chór , zakrystie i witraże z tych bocznych naw były powiększeniu). W kościele znajdują się posągi św. Pola Auréliena , św. Korentyna , św. Guénolé , św. Herbota i błogosławiącego biskupa.
• Kalwaria cmentarza Saint-Frégant, która pochodzi z 1443 roku, jest jedną z najstarszych w Finistère; ten znajdujący się w zagrodzie parafialnej pochodzi z 1601 roku. W mieście znajduje się 13 innych krzyży i kalwarii, w szczególności krzyż na zamku Penmarc'h, znany również jako "Croaz-ar-Bleizi" ("Krzyż wilka") , który pochodzi z 1638 r., oraz dwa krzyże na Keradennec.
• Fontanna z Saint-Guénolé, znajduje Keravézan, datowanego XVI -tego  wieku; mieści się tu kersantite posąg z Sankt Guénolé tego, którego styk jest uszkodzony.
• 15 krzyżyków i kalwarii.

Demografia

Ewolucja populacji   [  edytuj  ]

1793	1800	1806	1821	1831	1836	1841	1846	1851
1002	861	751	784	753	846	869	928	888

Ewolucja populacji   [  edytuj  ] , ciąg dalszy (1)

1856	1861	1866	1872	1876	1881	1886	1891	1896
855	849	867	838	787	782	814	792	750

Ewolucja populacji   [  edytuj  ] , ciąg dalszy (2)

1901	1906	1911	1921	1926	1931	1936	1946	1954
765	785	839	803	831	850	826	804	751

Ewolucja populacji   [  edytuj  ] , ciąg dalszy (3)

1962	1968	1975	1982	1990	1999	2004	2009	2014
757	678	626	583	578	546	550	670	771

Ewolucja populacji   [  edytuj  ] , ciąg dalszy (4)

2018	-	-	-	-	-	-	-	-
834	-	-	-	-	-	-	-	-

Od 1962 do 1999: ludność bez podwójnego liczenia  ; dla następujących dat: ludność gminna .
(Źródła: Ldh / EHESS / Cassini do 1999 r., następnie Insee od 2006 r.) Histogram rozwoju demograficznego

Wydarzenia

wybory samorządowe 2008 2008

Wyniki I rundy - 9 marca

Ustępujący burmistrz: Anne-Marie Le Borgne. 15 miejsc do obsadzenia. 12 radnych wybranych w I turze. 3 miejsca w głosowaniu.

Listy do burmistrza wychodzące , prowadzone przez M me Anne-Marie Le Borgne - 5 radnych  Paweł Bianéis (212 głosów), Elisa Quétron (203 głosów), Yannick Jaffrès (183 głosów), Carine Corlosquet (179 głosów), Chantal gaud (178 głosów).

Lista otwarta , prowadzona przez M me Ghislaine Morry - 7 wybranych radnych  : Ghislaine Morry (211 głosów), Pierre Le Roy (207 głosów), Alain Balcony (206 głosów), Cécile Le Roy (202 głosy), John Calvez (200 głosów) , Agnès Salaün (197 głosów), Hervé Grall (192 głosy).

Urodzenia

Śmierć

Zobacz również

Uwagi i referencje

Uwagi

1. Roczna amplituda termiczna mierzy różnicę między średnią temperaturą lipca i stycznia. Ta zmienna jest powszechnie uznawana za kryterium rozróżniania między klimatem oceanicznym a kontynentalnym.
2. Opady atmosferyczne, w meteorologii, to zorganizowany zestaw ciekłych lub stałych cząstek wody opadających swobodnie w atmosferze. Ilość opadów docierających do danej części powierzchni ziemi w określonym przedziale czasu jest oceniana na podstawie ilości opadów, którą mierzą deszczomierze.
3. Odległość obliczana jest w linii prostej między samą stacją meteorologiczną a stolicą gminy.
4. Zgodnie z planem zagospodarowania przestrzennego gmin wiejskich i miejskich opublikowanym w listopadzie 2020 r., w zastosowaniu nowej definicji wsi, zatwierdzonej na14 listopada 2020 r. w międzyresortowym komitecie wsi.
5. Pojęcie zlewni miast zastąpiono w październiku 2020 r. starym pojęciem obszaru miejskiego , aby umożliwić spójne porównanie z innymi krajami Unii Europejskiej .
6. Prigent de Lesguern, rycerz, pan Lesguern, urodzony około 1385 roku, ożeniony w 1411 z Anne du Rest, jest najstarszym znanym członkiem.
7. Hervé Le Nobletz, urodzony ok. 1540 w majątku Kerodern w Plouguerneau , zmarł w 1612 w majątku Kerodern w Plouguerneau.
8. Françoise de Lesguern, urodzona ok. 1565 w Saint-Frégant, zmarła w 1615 w posiadłości Kerodern w Plouguerneau.
9. Hamon Huon, urodzony w Plouvorn, pan Kerselca, żonaty z Marie Renée de Creachquéraut, panią Lesguern, był pierwszym członkiem tej rodziny, który został panem Lesguern; następnie ich najmłodszy syn Alain René Huon de Lesguern, urodzony dnia13 sierpnia 1674 rw Tréflévénez i zmarł dnia7 września 1722 r w Tréflévénez był z kolei.
10. René du Plessis, urodzony dnia1 st lipca 1717w Lesneven , zmarł dnia18 lutego 1777 w Saint-Frégant.
11. Jean Branellec, ur.30 września 1743 w Saint-Frégant, zmarł dnia 12 maja 1797 w Grand Lesguern w Saint-Frégant.
12. Joker to rodzaj garbarza specjalizującego się w przygotowywaniu skór wykorzystywanych do produkcji rękawiczek i torebek.
13. Zwykły ksiądz był księdzem mieszkającym w parafii lub rozejmie, ale bez konkretnego przydziału.
14. Jean-Marie Branellec, ur12 listopada 1759 w Saint-Frégant.
15. Gabriel Le Boulch, urodzony dnia26 lutego 1849 w Saint-Frégant.
16. Yves Le Menec, urodzony ok. 1749 r. w Guicquelleau , zmarł dnia8 maja 1818 r. w Saint-Frégant.
17. Corentin Roy, urodzony dnia16 lipca 1729w Lanneunval następnie w Kerlouan , zmarł dnia6 listopada 1805 w Lanneunval w Saint-Frégant.
18. Jean Pont, ur.26 kwietnia 1743 w Guicquelleau, zmarł dnia 16 kwietnia 1815 w Grand Lesguern w Saint-Frégant.
19. Alexandre Le Bescond Chef Du Bois, urodzony dnia29 lipca 1748 rw Châteauin , zmarł dnia5 października 1818 rw Lesneven .
20. Charles-Édouard Duplessix, ochrzczony dnia28 czerwca 1787w Lesneven (syn Gabriela-Bonaventure Duplessix, lorda Kergoff en Saint-Frégant i Marie-Jeanne de Lesguern), zmarł dnia12 lipca 1817 r w Kergoff en Saint-Frégant.
21. François-Marie Duplessix Quinquis, ur.21 stycznia 1793 w Lesneven.
22. Goulven Boulch, urodzony dnia20 marca 1775w Plounéour-Trez , zmarł dnia1 st listopad 1853 w Saint-Frégant.
23. Guénolé Le Boulch, ur.15 kwietnia 1807 r. w Saint-Frégant, zmarł dnia 5 maja 1864 r w Saint-Frégant.
24. Yves Marie Le Breton, ur.3 czerwca 1833 r w Saint-Frégant, zmarł dnia 15 października 1906w Folgoet .
25. Guillaume Le Gall, urodzony dnia10 kwietnia 1838 r w Saint-Frégant, zmarł dnia 12 listopada 1895 rna dworze Guicquelleau w Le Folgoët .
26. Guillaume Le Bihan, urodzony dnia1 st marca 1829w Goulven , zmarł dnia8 marca 1899 w Saint-Frégant.
27. Louis Duplessis Quinquis, urodzony dnia5 listopada 1849 na dworze Kergoff w Saint-Frégant, zmarł dnia 8 stycznia 1910 na dworze Kergoff w Saint-Frégant.
28. Goulven Broudin, urodzony dnia31 maja 1864 r w Kerharou en Saint-Frégant, zmarł dnia 19 stycznia 1935 w Kerharou w Saint-Frégant.
29. Jean François Théophile Calvez, urodzony dnia3 marca 1878w Guissény , zmarł dnia13 lutego 1958 w Saint-Frégant.
30. Guillaume Broch, ur.3 lutego 1884 r w Guissény, zmarł dnia 16 stycznia 1960 w Saint-Frégant.
31. Goulven Corlosquet, urodzony dnia23 kwietnia 1907 w Guissény, zmarł dnia 25 października 1972 w Saint-Frégant.
32. Eugène Jacq, urodzony dnia17 listopada 1921 w Plounéour-Trez, zmarł dnia 11 września 2010 w Brześciu.

Bibliografia

1. Quillimadec to mały strumień 26.5  km długości , która bierze swój początek na wysokości Plouneventer i tworzy granicę między gminami Ploudaniel , Trégarantec , Lesneven , Kernouës , Saint-Frégant i Guissény , znajduje się na jej lewym brzegu , a ci, z Saint-Méen , Plouider i Kerlouan , znajduje się na jej prawym brzegu . Pod koniec XVIII -go  wieku według Jean-Baptiste Cyma był toczenia 14 młynów.
2. Podpułkownik Azéma i L. Collin, Study of amphibolites in północnej Bretanii , „French Association for the Advancement of Sciences”, 1914, dostępne pod adresem https://gallica.bnf.fr/ark:/12148/bpt6k2012178/f280. image.r = Fr% C3% A9gant?rk = 1351938; 0
3. Daniel Joly, Thierry Brossard, Hervé Cardot Jean Cavailhes, Mohamed Hilal i Pierre Wavresky "  typów klimatów we Francji, konstrukcji przestrzennych  ", Cybergéo, European Journal of geografii - European Journal of Geography , n o  501 ,18 czerwca 2010( DOI  https://doi.org/10.4000/cybergeo.23155 , czytanie online , dostęp 16 lipca 2021 )
4. „  Klimat we Francji metropolitalnej  ” , na http://www.meteofrance.fr/ ,4 lutego 2020 r.(dostęp 16 lipca 2021 )
5. „  Definicja normy klimatycznej  ” , http://www.meteofrance.fr/ (dostęp 16 lipca 2021 )
6. Słowniczek - Opady , Météo-France
7. „  Klimat Francji w XXI wieku – Tom 4 – Scenariusze regionalne: wydanie 2014 dla metropolii i regionów zamorskich  ” , https://www.ecologie.gouv.fr/ (dostęp 12 czerwca 2021 ) .
8. „  Regionalne Obserwatorium Rolnictwa i Zmian Klimatu (Oracle) – Bretania  ” , na stronie www.chambres-agriculture-bretagne.fr ,2019(dostęp 16 lipca 2021 )
9. „  Brignogan metadata station - metadata  ” , na Donneespubliques.meteofrance.fr (dostęp 16 lipca 2021 r. )
10. „  Orthodromy between Saint-Frégant and Plounéour-Brignogan-beaches  ” , na fr.distance.to (dostęp 16 lipca 2021 ) .
11. "  Stacja meteorologiczna Brignogan - Normy za okres 1971-2000  " , na https://www.infoclimat.fr/ (dostęp 16 lipca 2021 )
12. „  Stacja meteorologiczna Brignogan – Normy za okres 1981-2010  ” , https://www.infoclimat.fr/ (dostęp 16 lipca 2021 )
13. "  Stacja meteorologiczna Brignogan - Normy za okres 1991-2020  " , na https://www.infoclimat.fr/ (dostęp 16 lipca 2021 )
14. „  Typologia miejska/wiejska  ” , na stronie www.observatoire-des-territoires.gouv.fr (konsultacja 26 marca 2021 r . ) .
15. "  gmina wiejska - definicja  " , na tej stronie INSEE (konsultowany 26 marca 2021 ) .
16. „  Zrozumienie siatki gęstości  ” , na stronie www.observatoire-des-territoires.gouv.fr (dostęp 26 marca 2021 r . ) .
17. "  Baza obszarów atrakcyjności miast 2020 r.  " , na insee.fr ,21 października 2020 r.(dostęp 26 marca 2021 r . ) .
18. Marie-Pierre de Bellefon, Pascal Eusebio, Jocelyn Forest, Olivier Pégaz-Blanc i Raymond Warnod (Insee), „  We Francji dziewięć na dziesięć osób mieszka w zlewni miasta  ” , na insee.fr ,21 października 2020 r.(dostęp 26 marca 2021 r . ) .
19. „  CORINE Land Cover (CLC) – Podział obszarów na 15 stanowisk użytkowania gruntów (obszar metropolitalny).  » , W tym miejscu danych oraz badań statystycznych Ministerstwa Ekologicznej Transformacji. (dostępny 1 st maja 2021 )
20. IGN , „  Ewolucja użytkowania gruntów w mieście na starych mapach i zdjęciach lotniczych.  " Na remonterletemps.ign.fr (obejrzano 1 st maja 2021 ) . Aby porównać ewolucję między dwiema datami, kliknij na dole pionowej linii podziału i przesuń ją w prawo lub w lewo. Aby porównać dwie inne karty, wybierz karty w oknach w lewym górnym rogu ekranu.
21. „  Etymologia i historia Saint-Frégant  ” , na infobretagne.com (dostęp 2 lutego 2017 r . ) .
22. „  Relikwiarz i posągi św Guénolé w muzeum Landevennec  ” , na lavieb-aile.com .
23. Louis Pape, Gallo-belgijska moneta znaleziona w Saint-Frégant , przegląd „Annales de Bretagne”, 1968, tom LXXV, strony 267-269
24. René Sanquer i Patrick Galliou, „  Gallo-rzymski” zamek „Keradennec w Saint-Frégant (Finistère)  ”, Annales de Bretagne , tom.  76, n os  76-1,1969, s.  177-187.
25. René Sanquer i Patrick Galliou, „  Gallo-rzymski„zamek”Keradennec w Saint-Frégant (Finistère)  ”, Annales de Bretagne , tom.  77 liczba = 77-1,1970, s.  163-225 ( czytaj online ).
26. J. Toutain, Mało znane gallo-rzymskie stanowisko archeologiczne w pobliżu Lesneven (Finistère) , „Biuletyn Archeologiczny Komitetu Prac Historyczno-Naukowych”, 1954, dostępny pod adresem https://gallica.bnf.fr/ark:/ 12148/ bpt6k6556376t / f96.image.r = Fr% C3% A9gant?rk = 1394856; 4
27. Wskazówka n o  PA29000040 , baza Mérimée , francuskiego Ministerstwa Kultury .
28. Abbé J. Mével, „Zawiadomienie o parafii Trémaouezan”, 1924, dostępne pod adresem https://gallica.bnf.fr/ark:/12148/bpt6k165472d/f44.image.r=Fr%C3%A9gant
29. „  Penmarc'h (de) – Genealogy by Missirien  ” , na Tudchentil.org (dostęp 29 czerwca 2020 r . ) .
30. „Miejsca i zabytki: biuletyn Towarzystwa Ochrony Krajobrazu i Estetyki Ogólnej Francji”, lipiec 1988, dostępny pod adresem https://gallica.bnf.fr/ark:/12148/bpt6k9777689f/f79.image .r = Fr% C3% A9gant?rk = 171674; 4
31. Provinceh historique.over-blog.com , „  The Lords of Penhoët or Penhoat  ” , na Blog.com , Photos et Histoire.over-blog.com ,14 stycznia 2011(dostęp 29 czerwca 2020 r . ) .
32. Jean-Yves Le Goff , Châteaux i dwory Léon , Saint-Cyr-sur-Loire, Éditions Alan Sutton ,2010, 128  pkt. ( ISBN  978-2-8138-0230-9 i 2-8138-0230-1 , prezentacja online ).
33. A. Verjus, Życie pana Le Nobletz, kapłana i misjonarza w Bretanii. , I, 2, Muguet, Paryż, 1666.
34. Louis Le Guennec , „Le Finistère monumentalny”, tom II „Brześć i region”, Les Amis de Louis Le Guennec, Quimper, 1981
35. J. Baudry , Studium Historyczno-Biograficzne Bretanii w przededniu Rewolucji, w związku z niepublikowaną korespondencją (1782-1790) , t.  2,1905( przeczytaj online ).
36. Yves-Pascal Castel, Złotnicy Dolnej Bretanii, APIB - Les Cahiers du Patrimoine, 1994, s.227
37. Ulotka informacyjna dla turystów w klauzurze parafialnej Saint-Frégant
38. Jean-Luc Quentel , Moulins, sutanny i gilotyna: kronika rodzinna w Dolnej Bretanii z XVIII wieku , Brest, éditions de la Cité,1989, 239  s. ( ISBN  2-85186-046-1 ).
39. Archiwum biskupstwa Quimper.
40. Jean Rohou , „Katolicy i Bretoni nadal? (Esej o historii chrześcijaństwa w Bretanii)”, edycje Dialogu, Brest, 2012, ( ISBN  978-2-918135-37-1 ) .
41. Charles-Laurent Marie, "Historia Republikańskiej Bretanii od 1789 do dnia dzisiejszego", 1875, dostępny pod adresem https://gallica.bnf.fr/ark:/12148/bpt6k57656266/f151.image.r=Ploun%C3 % A9venter.langFR
42. Prosper Levot, „Historia miasta i portu Brześć w czasie Terroru”, dostępna pod adresem https://gallica.bnf.fr/ark:/12148/bpt6k96132324/f88.image.r=guiss%C3%A9ny? rk = 3326196; 4
43. Albert Laot, „Bitwa pod Kerguidu. Kontrrewolucyjna rewolta w Dolnej Bretanii, mit i rzeczywistość”, Skol Vreizh nr 65, 2013 i Abbé Y. Le Roux, „Prêtres et laïcs guillotinés”, 1933, dostępne pod adresem http: //bibliotheque.idbe-bzh.org/data/cle_85/PrAtres_et_Laic_GuillotinAs_du_diocAse_de_Quimper_.pdf
44. Henri Pérennès, Ostatnie odczucia M. Branelleca, wikariusza Saint-Pol-de-Léon , recenzja "Annales de Bretagne", 1937, dostępna pod adresem https://gallica.bnf.fr/ark:/12148/bpt6k115338s/f158 image.r = Guiss% C3% A9ny
45. http://saint-fregant.e-monsite.com/pages/histoire-de-la-commune.html
46. A. Marteville i P. Varin , Słownik historyczno-geograficzny Prowincji Bretanii , t.  2,1845( przeczytaj online ).
47. Dziennik La Liberté , nr 16 maja 1870, dostępny pod adresem https://gallica.bnf.fr/ark:/12148/bpt6k47419712/f2.image.r=Fr%C3%A9gant?rk=407727;2
48. Jean-Charles Chenu, „Raport dla rady Francuskiego Towarzystwa Pomocy Rannym Armiom Lądowym i Morskim w sprawie służby medyczno-chirurgicznej ambulansów i szpitali w czasie wojny 1870-1871”, tom 2, 1870 -1871, dostępny pod adresem https://gallica.bnf.fr/ark:/12148/bpt6k6115174x/f665.image.r=Fr%C3%A9gant?rk=2017177;2
49. „Dziennik Urzędowy Madagaskaru i zależności”, nr z 20 sierpnia 1902 r., dostępny do konsultacji https://gallica.bnf.fr/ark:/12148/bpt6k6505390d/f4.image.r=Fr%C3%A9gant? rk=686698 ; 4
50. Dziennik La Fronde , nr z 7 lutego 1903, dostępny pod adresem https://gallica.bnf.fr/ark:/12148/bpt6k6705999p/f3.image.r=Fr%C3%A9gant?rk=128756;0
51. Dziennik L'Ouest-Éclair , nr z 22 września 1903, dostępny pod adresem https://gallica.bnf.fr/ark:/12148/bpt6k640103m/f2.image.r=Fr%C3%A9gant?rk=21459 ;2
52. „Dziennik Urzędowy Republiki Francuskiej. Ustawy i dekrety”, nr 31 marca 1912, dostępny pod adresem https://gallica.bnf.fr/ark:/12148/bpt6k6335889t/f27.image.r=Fr%C3 %A9gant ? rk = 300430; 4
53. Dziennik L'Ouest-Éclair , nr z 14 lipca 1914, dostępny pod adresem https://gallica.bnf.fr/ark:/12148/bpt6k644051c/f7.image.r=Fr%C3%A9gant?rk=150215 ;2
54. http://www.memorialgenweb.org/memorial3/html/fr/resultcommune.php?idsource=16754
55. „Congrès / Alliance d'hygiène sociale”, nr 5 października 1929, dostępny pod adresem https://gallica.bnf.fr/ark:/12148/bpt6k5600939d/f49.image.r=Fr%C3%A9gant? rk= 1030048; 0
56. "  Saint Frégant (29) odnowił starą plebanię w sercu wsi na mieszkania socjalne  " , na BRUDED (dostęp 29 czerwca 2020 r . ) .
57. Louis Marie Duplessis Quinquis, urodzony dnia26 marca 1817 r. na dworze Kergoff w Saint-Frégant, zmarł dnia 17 kwietnia 1877w Kéroual en Guilers .
58. "  Nekrolog. Eugène Jacq, były burmistrz  ” , na Letelegramme.fr , Le Télégramme ,14 września 2010 r.(dostęp 29 czerwca 2020 r . ) .
59. http://croix.du-finistere.org/commune/saint_fregant.html
60. „  Fontaine de Saint-Guénolé  ” na Monsite.com (dostęp 29 czerwca 2020 r . ) .
61. Od wiosek Cassini po dzisiejsze miasta na terenie École des Hautes Etudes en Sciences Sociales .
62. Insee - Legalne populacje gminy za lata 2006 , 2007 , 2008 , 2009 , 2010 , 2011 , 2012 , 2013 , 2014 , 2015 , 2016 , 2017 i 2018 .

Linki zewnętrzne

• Teren Wspólnoty Gmin Pays de Lesneven i Côte des Légendes
• Ewidencja organów  :
  • Biblioteka Narodowa Francji ( dane )