Queaux

Ten artykuł jest projekt dotycząca gminy z Vienne .

Możesz dzielić się swoją wiedzą, doskonaląc ją ( jak? ). Baner {{draft}} można usunąć, a artykuł ocenić jako znajdujący się na etapie „Dobrego Startu”, gdy ma wystarczającą ilość encyklopedycznych informacji o gminie.
Jeśli masz jakiekolwiek wątpliwości, warsztaty czytelnicze w ramach projektu Communes de France są do Twojej dyspozycji, aby Ci pomóc. Zajrzyj również na stronę pomocy, aby napisać artykuł o gminie Francja .

Queaux
Krawędzie Wiednia.
Administracja
Kraj	Francja
Region	Nowa Akwitania
dział	Wiedeń
Dzielnica	Montmorillon
Międzywspólnotowość	Wspólnota gmin Vienne i Gartempe
Mandat burmistrza	Gisèle Jean 2020 -2026
Kod pocztowy	86150
Wspólny kod	86203
Demografia
Miły	Caiocans, Caiocans
Ludność miejska	542  mieszk. (2018 )
Gęstość	10  mieszkańców/km 2
Geografia
Szczegóły kontaktu	46°19′40″ północ, 0°40′07″ wschód
Wysokość	Min. 72  m Maks. 160  m²
Obszar	52,64  km 2
Rodzaj	gmina wiejska
Obszar atrakcji	Gmina z wyłączeniem atrakcji miasta
Wybory
Oddziałowy	Kanton Lussac-les-Châteaux
Ustawodawczy	Trzeci okręg wyborczy
Lokalizacja
Geolokalizacja na mapie: Nouvelle-Aquitaine Queaux Geolokalizacja na mapie: Wiedeń Queaux Geolokalizacja na mapie: Francja Queaux Geolokalizacja na mapie: Francja Queaux
Znajomości
Stronie internetowej	queaux.fr

Queaux ( wymawiane [ k O ] ) to miasto w środkowo-zachodniej Francji , położony w tej Vienne działu w tym regionie Nouvelle-Aquitaine .

Geografia

Queaux to wiejskie miasteczko.

Obywatele Queaux są mianowani: Caïocains et les Caïocaines.

Queaux to jedyne miasto o tej nazwie we Francji. Jego etymologia jest niepewna. Miało pochodzić od łacińskiego słowa Collem oznaczającego wzgórze, którego wybór tłumaczono realiami geograficznymi, lub od łacinnika zwanego Colus (według etymologicznego słownika nazw miejscowości we Francji - Dauzat). Niektórzy mówią że Queaux byłoby skurczeniem się „tej wody”, ponieważ miejsce to znajdowało się na skraju Vienne i miało wiele rzek, strumieni, stawów i źródeł. Te ostatnie są bowiem licznie schodzące po zboczach, zwłaszcza tej wsi, pięknej i obfitej, która sięga aż do fontanny, w której kobiety przychodziły prać ubrania.

Lokalizacja

Miasto położone jest na pograniczu Marche i Poitou , na ostatnich zboczach Masywu Centralnego , na skraju doliny Vienne .

Queaux znajduje się 38  km na południowy wschód od Poitiers, największego miasta w okolicy.

Miasto znajduje się w pobliżu regionalnego parku przyrodniczego Brenne .

Gminy przygraniczne

Gminy graniczące z Queaux

Bouresse	Gouex
		Persac
Usson-du-Poitou	Czujny	Moussac

Geologia i ulga

Region Queaux przedstawia krajobraz mniej lub bardziej zalesionych, pagórkowatych równin, dolin i gajów .

Terroir składa się z:

• 60% granic i 36% gruntów brandy położonych na płaskowyżu progu Poitou  ;
• wąskie i strome doliny oraz terasy aluwialne.

Hydrografia

Miasto przecina 19  km dróg wodnych, z których główną jest Vienne o długości 6  km .

Miasto ucierpiało z powodu powodzi i lawin błotnych w grudzień 1982, zimą 1992-1993, w grudzień 1999 oraz wiosną 2010 roku.

Pogoda

Klimat, który charakteryzuje miasto, został w 2010 roku zakwalifikowany jako „zmieniony klimat oceaniczny”, zgodnie z typologią klimatów Francji, która następnie ma osiem głównych typów klimatów we Francji metropolitalnej . W 2020 roku miasto wyłania się z tego samego typu klimatu w klasyfikacji ustanowionej przez Météo-France , która obecnie ma tylko pięć głównych typów klimatu we Francji kontynentalnej. Jest to strefa przejściowa między klimatem oceanicznym, klimatem górskim i klimatem półkontynentalnym. Różnice temperatur między zimą a latem zwiększają się wraz z odległością od morza, opady deszczu są mniejsze niż nad morzem, z wyjątkiem obrzeży płaskorzeźb.

Wśród parametrów klimatycznych, które pozwoliły na ustalenie typologii 2010 r., znalazło się sześć zmiennych dla temperatury i osiem dla opadów , których wartości odpowiadają danym miesięcznym dla normy z lat 1971-2000. W poniższej ramce przedstawiono siedem głównych zmiennych charakteryzujących gminę.

Gminne parametry klimatyczne w latach 1971-2000 Średnia roczna temperatura: 11,9  °C Liczba dni z temperaturą poniżej -5  ° C  : 3,2 dni Liczba dni z temperaturą powyżej 30  °C  : 7,2 dni Roczna amplituda termiczna: 14,7  ° C Roczna akumulacja opadów: 867  mm Liczba dni opadów w styczniu: 11,5 dnia Liczba dni opadów w lipcu: 6,9 d

Wraz ze zmianą klimatu zmienne te ewoluowały. Badanie przeprowadzone w 2014 r. przez Dyrekcję Generalną ds. Energii i Klimatu, uzupełnione badaniami regionalnymi, faktycznie przewiduje, że średnia temperatura powinna wzrosnąć, a średnie opady powinny spaść, jednak przy silnych zróżnicowaniach regionalnych. Zmiany te mogą być zapisywane na stacji meteorologicznej z Meteo France najbliższego „Le Vigeant” w gminie Vigeant , oddana do użytku w 1991 roku i znajduje się 11  km w linii prostej , gdzie temperatura Średni roczny wynosi 12,2  ° C i wytrącanie wysokość 776,9  mm na lata 1981-2010. Na najbliższej zabytkowej stacji meteorologicznej „Poitiers-Biard” w miejscowości Biard , oddanej do użytku w 1921 roku i oddalonej o 39  km , średnia roczna temperatura zmienia się z 11,5  °C w latach 1971-2000 do 11 , 7  °C w latach 1981-2010, następnie 12,2  °C w latach 1991-2020.

Trasy komunikacyjne i transport

Najbliższe stacje lub przystanki kolejowe znajdują się:

• w Lussac-les-Châteaux w odległości 9,6  km .
• w Montmorillon na 18,8  km .
• w Lathus 22,9  km .
• w Mignaloux-Nouaillé w odległości 29,6  km .

Najbliższe lotnisko to lotnisko Poitiers-Biard oddalone o 40  km .

Planowanie miasta

Typologia

Queaux jest gminą wiejską, ponieważ wchodzi w skład gmin o małej lub bardzo małej gęstości w rozumieniu siatki gęstości gmin INSEE . Gmina jest również poza atrakcją miast.

Zagospodarowanie terenu

Podział na strefy gminy, co znalazło odzwierciedlenie w bazie danych Europejskiego okupacyjnej biofizycznych gleby Corine Land Cover (CLC), jest naznaczona znaczenia użytków rolnych (78,2% w 2018 roku), pewna część identyczna z 1990 roku (78,3%). Podział szczegółowy w 2018 r. przedstawia się następująco: grunty orne (38,3%), łąki (22,3%), lasy (19,4%), heterogeniczne tereny rolnicze (17,6%), wody śródlądowe (1%) , tereny zurbanizowane (0,9%), środowiska z roślinnością krzewiastą i/lub zielną (0,5%).

IGN także udostępnia narzędzie online do porównywania zmian w czasie użytkowania gruntów w miejscowości (lub obszarów w różnych skalach). Kilka epok są dostępne jako map lub zdjęć lotniczych: na mapie Cassini ( XVIII th  wieku), na mapie Staff (1820-1866) oraz w bieżącym okresie (1950 do chwili obecnej).

Toponimia

Nazwa wsi pochodzi od łacińskiego słowa collium , późna forma collem, czyli wzgórze (wybór tej nazwy tłumaczony jest realiami geograficznymi) lub od gallo-rzymskiego właściciela imieniem Colus.

Fabuła

Ze względu na położenie w dolinie Vienne i ważną sieć hydrograficzną historia Queaux zaczyna się w czasach prehistorycznych . Miejsce obecnej wioski służyło jako schronienie, kilka jaskiń znajdujących się w miejscu zwanym Sous Roches . Odkryto polerowane i ociosane kamienne narzędzia, siekiery, skrobaki, amfory i bardzo piękne strzały.

Wieś została zbudowana na skraju Vienne na zboczu wzgórza. W czasach galijsko-rzymskich wieś znajdowała się na skrzyżowaniu kilku pasów, z których pamięta się niektóre ulice. Najważniejsi połączyli Poitiers z Limoges i przekroczyli Vienne w miejscu zwanym Chez Renard. Jeszcze kilkadziesiąt lat temu przewoźnik pozwalał ludziom przeprawiać się przez rzekę łodzią. Najważniejszą budowlą z tego okresu są termy aktualizowane na koniec XIX th  wieku podczas budowy szkoły. O obecności budowli gallo-rzymskich świadczą również w kilku miejscach w mieście kafle i ceramika, w szczególności w miejscowościach En Cloux i La Pommeraie . Dwa miejsca o sugestywnych nazwach do dziś zachowują swoją tajemnicę: La Motte, w którym zachowały się ślady budowli militarnej otoczone szerokim rowem wypełnionym wodą, niewątpliwie feudalnym motte , oraz La Châtre z budowlami obronnymi z okresu gallo-rzymskiego lub z okresu rzymskiego . Rozkwit średniowiecza .

Dolina Vienne stanowiąca strategiczny szlak między Północą a Południem, zauważamy obecność wielu zamków związanych z wielkimi rodami seniorów: Les Taveau w Fougeret, Les Chauvelin w Beauregard, Les Blom następnie Feydeau w Ressonneau, a zwłaszcza Frottier à la Messeliere. Prawa feudalne Frottierów rozciągały się na lenna Chamousseau i poza parafię Queaux. Zamek La Messelière do dziś pozostaje w tej samej rodzinie. Zamki te nie są dostępne dla zwiedzających, ale można je podziwiać z zewnątrz.

Kościół pod wezwaniem św. Marcina świadczy o niewątpliwie wczesnej ewangelizacji. Krzyż hosanniere, który tam był, został przeniesiony na obecny cmentarz. Kościół posiadał co najmniej od XI -tego  wieku do opactwa Charroux który również był właścicielem Priory Benedyktynów Wielki Thatch. W XV th  century stworzył klasztor z Cordeliers z Rallerie wyjątkowym przypadku domu przestrzeganie znajduje się poza miastem. Jeśli parafia była częścią arcykapłana z Lussac który był kierowany przez proboszcza Moussac , należał z punktu widzenia cywilnego do Chatellenie od Lussac i nie stanowi Calais ( L'Isle-Jourdain ) W przeciwieństwie do innych wsiach kanton. W 1966 roku parafia została przyłączona do Bouresse i jako jedyna w kantonie nie należała do sektora duszpasterskiego Vienne-Limousine.

Queaux charakteryzuje się również licznymi młynami. Strumień Crochet liczył nie mniej niż trzynaście od Ressonneau do Bies, Vienne pięć, ostatnia istota w Taupelle nad strumieniem Mortaigues. Obecnie młyny te już nie działają, a wiele niestety popadło w ruinę.

Miłośnicy historii mogą odkryć życie codzienne Caïocains wcześnie -XX th  century poprzez spacer przerywane płyt ze zdjęciami i wyjaśnieniami. Ten spacer, zatytułowany „historia ulicami”, rozpoczyna się od kościoła (mapa na placu), prowadzi przez całe miasto, by doprowadzić ich na plażę.

Polityka i administracja

Lista burmistrzów

Lista kolejnych burmistrzów

Okres		Tożsamość	Etykieta	Jakość
Marzec 1989	Marzec 2008	Yves Jean		Prezydent Uniwersytetu w Poitiers Profesor geografii na Uniwersytecie w Poitiers
Marzec 2008	marzec 2014	Dany Richard		Pielęgniarz
marzec 2014	W trakcie	Gisele Jean	FG

Organy sądowe i administracyjne

Miasto wchodzi w sądzie okręgowym w Poitiers, do Tribunal de grande instance Poitiers w Poitiers Sądu Apelacyjnego , w sądzie dla nieletnich Poitiers, do sądu pracy Poitiers The Commercial Court of Poitiers, Poitiers Sąd Administracyjny i Bordeaux Sąd Administracyjny Apelacyjny The Poitiers Pensjonaty sądu, Vienne Social Security działalności sądu, Vienne cena urzędowa Court .

Usługi publiczne

Kolejne reformy La Poste doprowadziły do ​​zamknięcia wielu urzędów pocztowych lub przekształcenia ich w proste przekaźniki. Jednak gmina była w stanie utrzymać miejską agencję pocztową.

Ratusz jest otwarty codziennie z wyjątkiem sobót i przez cały rok.

Szkoła publiczna w Queaux jest w grupie edukacyjnej z Gouex i Persac.

Polityka dotycząca środowiska naturalnego

Queaux jest jedynym miastem w południowym Vienne, które odmówiło instalacji elektrowni jądrowej Civaux , a zatem nie akceptować kredytów, i odmówił proponowanego projektu turbiny wiatrowej, pomimo chęci zmiany ekologicznej. .

Queaux ochoczo deklaruje się jako strefa non-GATS i anty- GMO . Nie są to pozycje z okolicznych wiosek.

Ludność i społeczeństwo

Demografia

Ewolucja liczby mieszkańców jest znana ze spisów ludności przeprowadzanych w gminie od 1793 r. Od 2006 r. legalne populacje gmin są publikowane corocznie przez Insee . Spis jest obecnie oparty na corocznym zbieraniu informacji, sukcesywnie dotyczących wszystkich terytoriów gminy przez okres pięciu lat. W przypadku gmin liczących mniej niż 10 000 mieszkańców co pięć lat przeprowadza się badanie spisowe obejmujące całą populację, przy czym legalne populacje w latach pośrednich szacuje się przez interpolację lub ekstrapolację. Dla gminy pierwszy wyczerpujący spis objęty nowym systemem został przeprowadzony w 2008 roku.

W 2018 r. miasto miało 542 mieszkańców, co stanowi wzrost o 7,54% w porównaniu do 2013 r. ( Vienne  : + 1,47%, Francja z wyłączeniem Majotty  : + 2,36%).

Ewolucja populacji   [  edytuj  ]

1793	1800	1806	1821	1831	1836	1841	1846	1851
1,195	868	1145	1287	1,392	1468	1,384	1,571	1,556

Ewolucja populacji   [  edytuj  ] , ciąg dalszy (1)

1856	1861	1866	1872	1876	1881	1886	1891	1896
1,581	1,586	1,581	1,591	1622	1,718	1,766	1720	1700

Ewolucja populacji   [  edytuj  ] , ciąg dalszy (2)

1901	1906	1911	1921	1926	1931	1936	1946	1954
1690	1,661	1595	1397	1423	1370	1,327	1199	1 170

Ewolucja populacji   [  edytuj  ] , ciąg dalszy (3)

1962	1968	1975	1982	1990	1999	2006	2007	2008
1,125	1,014	880	710	603	600	600	599	599

Ewolucja populacji   [  edytuj  ] , ciąg dalszy (4)

2013	2018	-	-	-	-	-	-	-
504	542	-	-	-	-	-	-	-

Od 1962 do 1999: ludność bez podwójnego liczenia  ; dla następujących dat: ludność gminna .
(Źródła: Ldh / EHESS / Cassini do 1999 r., następnie Insee od 2006 r.) Histogram rozwoju demograficznego

W 2008 roku , według INSEE The gęstość zaludnienia miasta wynosiła 11 osób / km 2 , 61 osób / km 2 do działu, 68 osób / km 2 dla regionu Poitou-Charentes i 115 mieszkańców. / Km 2 dla Francji.

Najnowsze statystyki demograficzne dla gminy zostały ustalone w 2009 r. i opublikowane w 2012 r. Wydaje się, że ratusz administruje ogółem 619 osób. Od tego musimy odjąć drugie domy (18 osób), aby zobaczyć, że stała populacja na terenie gminy wynosi 601 mieszkańców.

Edukacja

Gmina Queaux związana jest z gminami Gouex i Persac w ramach międzygminnego ugrupowania edukacyjnego . Klasy są zatem rozdzielone na trzy gminy. Dzieci w wieku przedszkolnym i pierwszej klasy są w Persac , te w klasach CE1 i CE2 w Queaux, a dzieci w CM1 i CM2 w Gouex . Ta grupa liczy około 130 uczniów na pięć klas.

Szkoła Queaux znajduje się za ratuszem i ma 30 uczniów CE1 i CE2.

Zajęcia i zajęcia pozalekcyjne w ramach opieki dziennej są bezpłatne.

Gmina Queaux zależy od akademii w Poitiers, a jej szkoła podstawowa od inspektoratu okręgowego Montmorillon.

Gospodarka

Turystyka

Turystyka jest jedną z dwóch pierwszych działalności gospodarczych Gminy. Położony na zboczu wzgórza, nad brzegiem Vienne , Queaux czerpie korzyści z uprzywilejowanej lokalizacji i ważnych atutów dla turystyki skupiającej się zarówno na naturze, jak i kulturze.

Z ponad 100  km szlaków turystycznych wytyczonych przez związek mieszany Pays Montmorillonnais, Queaux rozwinęło zieloną turystykę w połączeniu z regionem Montmorillon wokół trzech szlaków: Côteaux des Fadets, Goberté, Ptit'crochet. Ponad 7000 odwiedzających rocznie odkrywa uroki doliny Vienne .

Queaux ma plażę nad brzegiem Vienne, znaną z festiwali żeglarskich, a teraz jest to letni festiwal od 2014 roku.

Baza noclegowa obejmuje zarówno miejski kemping Le Renard (z nietypowym zakwaterowaniem w wyposażonych domkach do wynajęcia), jak i wiele sklasyfikowanych domków.

Queaux to także wioska artystów. We wsi mieszkają malarze, fotografowie, rzeźbiarze, muzycy lub przyjeżdżają do pracy w rezydencji artystów położonej w sercu wsi.

Rolnictwo

Według Regionalnej Dyrekcji ds. Żywności, Rolnictwa i Lasów w Poitou-Charentes, w 2010 r. było tylko 24 gospodarstw rolnych w porównaniu z 49 w 2000 r. Użyte użytki rolne zmniejszyły się i wzrosły z 3207  ha w 2000 r. do 2991  ha w 2010 r., z czego 630 można nawadniać. 56% przeznaczone jest na uprawę zbóż ( głównie pszenica i kukurydza oraz trochę jęczmienia ), 23% na nasiona oleiste ( rzepak i słonecznik w równych częściach), 11% na pasze i 3% na trawę. W 2000 r  . pod uprawę winorośli przeznaczono 4 hektary (0 w 2010 r.).

Hodowla owiec doświadczyła gwałtownego spadku: 6656 sztuk w 2000 r. znajdowało się w 29 gospodarstwach w porównaniu z 2072 sztukami w 2010 r. w 11 gospodarstwach. Ten rozwój jest zgodny z ogólnym trendem departamentu Vienne. Rzeczywiście, stado owiec, przeznaczone wyłącznie do produkcji mięsa, zmniejszyło się o 43,7% od 1990 do 2007 r. Jednak w Queaux nadal znajduje się jedno z najważniejszych stad w departamencie, które w 2011 r. liczyło 214 tys. owiec.

Hodowla bydła i drobiu zniknęła w ciągu tej dekady. W mieście istnieje ferma drobiu oraz organiczny ogród targowy.

Handel

Maison de Pays, znany jako Maison d'Art et du Terroir, sprzedaje produkty lokalnych rzemieślników i producentów podczas świąt Bożego Narodzenia i lata, głównie z misją promowania zwarć.

Według INSEE w 2009 r. istniało jeszcze kilka sklepów: piekarnia , fryzjer, restauracja-bar, właściciel garażu i wędrowny rzeźnik.

Posługiwać się

Stopa bezrobocia w 2010 r. wyniosła 12,2%.

Lokalna kultura i dziedzictwo

Miejsca i zabytki

Dziedzictwo obywatelskie

• Château de Fougeret . Dominuje w dolinie Vienne. Znajduje się na szczycie 38- metrowego klifu  . Archiwa podają to miejsce już w 1337 roku . Za czasów Drugiego Cesarstwa kampania odbudowy nadała mu obecny wygląd. Zachowuje jednak elementy średniowieczne. Fougeret było do czasu rewolucji miejscem wysokiej sprawiedliwości. Jej wnętrze jest bardzo wyrafinowane. Spełnia w stylu neogotyckim i eklektyczny, unikalne w XIX th  century, szczególnie ze schodami „do Chambord ”, freski i kominków. Zamek został wpisany do rejestru zabytków w 2010 roku. Zamek posiada 10  hektarowy park, który graniczy z Vienne i jest domem dla rzadkich gatunków. Znane z tego, że jest sceną powtarzających się zjawisk paranormalnych, od 2009 roku główne krajowe media opublikowały różne raporty i napisały kilka artykułów na temat zamku, które dotyczą tych nadprzyrodzonych zjawisk. Według kilku kont użytkowników o doświadczeniach oni tam żyli, wszystko wskazuje na to, że zamek jest nawiedzony przez dusze zmarłych ludzi zginęło przez choroby i zamordowany w tych miejscach podczas przebiegu XIV TH , XVIII th i XX th stulecia .
• Château de la Messelière został wpisany na listę zabytków od 1930 roku . Położony na obrzeżach miasta Moussac , data pierwszej budowy Château de la Messelière jest nieznana. Dwór należał do rodziny Faugère od drugiej połowy XIII -go  wieku. Została przekazana przez małżeństwo około 1420 roku rodzinie Frotier z La Messelière , która jest jej właścicielem do dziś. Twierdzę zaatakował z zaskoczenia Guy de Blom, pan Ressonneau, który po okopaniu się tam podpalił i zniszczył w 1357 roku . Przebudowany ok. 1450 r. przez Guya Frotiera donżon jest obecnie trzykondygnacyjną konstrukcją kwadratową, flankowaną w narożach czterema okrągłymi wieżami zwieńczonymi machikułami.
• Zamek Chamousseau należał również do Frotier Rodzinny Messelière , od połowy XV -go  wieku. Budowa obejmowała główny budynek broniony trzema okrągłymi basztami, z których największą przebito kanonierki. Dziś pozostała tylko część domu i okrągła wieża.
• Te kąpiele termalne galloromańskim  : one zostały odkryte podczas budowy szkoły pod koniec ubiegłego wieku. Jedyne świadectwo jego istnienia: wspaniała rzeźbiona kamienna kolumna ozdobiona splecionymi liśćmi.

Dziedzictwo religijne

• Kościół w Queaux jest poświęcony św. Marcinowi (podobnie 4000 kościołów we Francji i 8000 we Włoszech). Saint-Martin przybył, aby ewangelizować region. Dzwonnica-ganek jest w romańskim stylu . W 1866 roku zainstalowano tam dwa dzwony . Zewnętrzna łukowa brama przestarzałe XV p  wieku. Jego bardzo stonowany wystrój obejmuje trzy ostrołukowe łuki z dwoma łukami. Drzwi wewnętrzne, romańskie, mają wysokie kapitele koszykowe oraz rzeźbiony półokrągły łuk, na którym widzimy wilka biegnącego za owcą. Rzadkie zjawisko w regionie: po obu stronach wejścia znajdują się trybuny, dawniej zarezerwowane dla mężczyzn, reszta nawy zarezerwowana jest dla kobiet i dzieci. Nawa jest jedno i przysadzisty. Został on przebudowany w XIX -tego  wieku.
• Krzyż hosannière się w obecnym cmentarzu, w górnej części wsi.

Dziedzictwo naturalne

W mieście znajdują się cztery obszary przyrodnicze o znaczeniu ekologicznym, faunistycznym i florystycznym ( ZNIEFF ), które zajmują 9% powierzchni gminy. To jest o :

• Coteau des Cordeliers,
• Coteau du Couret,
• Bois de la Bougrière,
• ze strumienia Crochatière. Dolina potoku korzysta z ochrony wynikającej z międzynarodowych zobowiązań wynikających z dyrektywy siedliskowo -fauno-florowej .

Drewno Bougrière

Bois de la Bougrière to las o  powierzchni 400 hektarów. Znajduje się między Clain na zachodzie a doliną Vienne na wschodzie. Zajmuje wysoczyznę z glebami gliniastymi i kwaśnymi, niezbyt sprzyjającymi uprawom zbóż. Jest to zagajnik dębowy, w którym dominuje dąb bezszypułkowy , nawet jeśli towarzyszy mu dąb szypułkowy – w najbardziej hydromorficznych sektorach i na obrzeżach stawów – oraz kasztanowiec (gatunek posadzone przez człowieka). Ten zestaw uzupełnia kilka obszarów suchych lub mokrych wrzosowisk oraz dwa sztuczne oczka wodne.

Miejsce to zostało sklasyfikowane, ponieważ ma szczególne znaczenie biologiczne, w szczególności ze względu na jego awifaunę i obecność czterech gatunków chronionych nietoperzy ( mopek europejski , mysak Daubenton , borowik Leislera i karlik Kuhla )

Szczególnie dobrze reprezentowane są ptaki na wrzosowiskach częściowo zalesionych, a trzy gatunki ptaków są szczególnie charakterystyczne dla tego środowiska w regionie środkowego Atlantyku: lelek europejski , wodniczka i błotniak północny . Ochrona tego ostatniego jest głównym problemem dla regionu Poitou-Charentes, który obecnie zatrudnia 20% całkowitej siły roboczej obecnej na francuskiej ziemi.

W sumie, oprócz tych trzech gatunków, w tym drewnie odnotowano siedem innych, również chronionych we Francji:

• Skowronek Lulu
• Myszołów miodowy
• Gil piwonia
• Dudek ptak
• Zimorodek
• Gwiżdżący Pouillot
• Dzięcioł czarny, który jest jednym z największych szczytów na świecie, jest szczególnie interesujący, ponieważ gatunek ten, pierwotnie górzysty, zaczął kilkadziesiąt lat temu kolonizować równiny zachodniego Atlantyku, aby dotrzeć do Bretanii i Poitou-Charentes, gdzie jego populacja wynosi obecnie od 15 i 30 par.

Osobowości związane z gminą

• Bonaventure Frotier, markiz de La Messelière (V.1656-1711). Marszałek obozu , rycerz Królewskiego i Wojskowego Zakonu Saint-Louis, ciężko ranny w bitwie pod Hôchstädt w 1704 roku.

Zobacz również

Powiązane artykuły

• Lista gmin w Wiedniu
• Lista byłych gmin Vienne
• Poitou
• Lista zamków w Poitou-Charentes

Linki zewnętrzne

• Queaux na stronie National Geographic Institute

Uwagi i referencje

Notatki i karty

• Uwagi

1. Roczna amplituda termiczna mierzy różnicę między średnią temperaturą lipca i stycznia. Ta zmienna jest powszechnie uznawana za kryterium rozróżniania między klimatem oceanicznym a kontynentalnym.
2. Opady atmosferyczne, w meteorologii, to zorganizowany zestaw ciekłych lub stałych cząstek wody opadających swobodnie w atmosferze. Ilość opadów docierających do danej części powierzchni ziemi w określonym przedziale czasu jest oceniana na podstawie ilości opadów, którą mierzą deszczomierze.
3. Odległość obliczana jest w linii prostej między samą stacją meteorologiczną a stolicą gminy.
4. Przez historyczną stację meteorologiczną należy rozumieć stację meteorologiczną, która została oddana do użytku przed 1970 r. i która znajduje się najbliżej gminy. Dane obejmują zatem co najmniej trzy okresy trzydziestoletnie (1971-2000, 1981-2010 i 1991-2020).
5. Zgodnie z planem zagospodarowania przestrzennego gmin wiejskich i miejskich opublikowanym w listopadzie 2020 r., w zastosowaniu nowej definicji wsi, zatwierdzonej na14 listopada 2020 r. w międzyresortowym komitecie wsi.
6. Wody kontynentalne odnoszą się do wszystkich wód powierzchniowych, zazwyczaj słodkiej wody deszczowej, która znajduje się w głębi lądu.
7. prawny Miejska ludność w życie z dniem 1 st  stycznia 2021, rocznik 2018, zdefiniowane granice terytorialne w życie z dniem 1 st  stycznia 2020 r statystyczny data referencyjna: 1 st  stycznia 2018.

• Karty

1. IGN , „  Ewolucja użytkowania gruntów w mieście na starych mapach i zdjęciach lotniczych.  » , Na remorerletemps.ign.fr (konsultacja 20 kwietnia 2021 r . ) . Aby porównać ewolucję między dwiema datami, kliknij na dole pionowej linii podziału i przesuń ją w prawo lub w lewo. Aby porównać dwie inne karty, wybierz karty w oknach w lewym górnym rogu ekranu.

Bibliografia

1. Regionalna Izba Rolnicza Poitou-Charentes - 2007
2. Informacje dostarczane przez portal do zapobiegania poważnym zagrożeniom
3. Daniel Joly, Thierry Brossard, Hervé Cardot Jean Cavailhes, Mohamed Hilal i Pierre Wavresky "  typów klimatów we Francji, konstrukcji przestrzennych  ", Cybergéo, European Journal of geografii - European Journal of Geography , n o  501 ,18 czerwca 2010( DOI  https://doi.org/10.4000/cybergeo.23155 , przeczytaj online , dostęp 24 lipca 2021 )
4. „  Klimat we Francji metropolitalnej  ” , na http://www.meteofrance.fr/ ,4 lutego 2020 r.(dostęp 24 lipca 2021 )
5. „  Definicja normy klimatycznej  ” , na http://www.meteofrance.fr/ (dostęp 24 lipca 2021 )
6. Słowniczek - Opady , Météo-France
7. „  Klimat Francji w XXI wieku – Tom 4 – Scenariusze regionalne: wydanie 2014 dla metropolii i regionów zamorskich  ” , https://www.ecologie.gouv.fr/ (dostęp 12 czerwca 2021 ) .
8. [PDF] „  Regionalne Obserwatorium Rolnictwa i Zmian Klimatu (Oracle) - Nouvelle-Aquitaine  ” , na nouvelle-aquitaine.chambres-agriculture.fr ,2018(dostęp 24 lipca 2021 )
9. „  Station Météo-France Le-Vigeant - metadata  ” , na Donneespubliques.meteofrance.fr (dostęp 24 lipca 2021 )
10. „  Orthodromy between Queaux and Le Vigeant  ” , fr.distance.to (dostęp 24 lipca 2021 ) .
11. „  Station Météo-France Le-Vigeant – karta klimatologiczna – 1981-2010 statystyki i zapisy  ” , na publicznych data.meteofrance.fr (dostęp 24 lipca 2021 r . ) .
12. "  Great Circle between Queaux and Biard  " na fr.distance.to ( dostęp 24 lipca 2021 ) .
13. "  Stacja meteorologiczna Poitiers-Biard - Normy za okres 1971-2000  " , https://www.infoclimat.fr/ (dostęp 24 lipca 2021 )
14. "  Stacja meteorologiczna Poitiers-Biard - Normy za okres 1981-2010  " , https://www.infoclimat.fr/ (dostęp 24.07.2021 )
15. "  stacja meteorologiczna Poitiers-Biard - Normalne na lata 1991-2020  " , na https://www.infoclimat.fr/ (dostęp 24 lipca 2021 )
16. „  Typologia miast / wsi  ” , na stronie www.observatoire-des-territoires.gouv.fr (konsultacja: 5 kwietnia 2021 r . ) .
17. "  gmina wiejska - definicja  " , na tej stronie INSEE (konsultacje na 5 kwietnia, 2021 ) .
18. „  Zrozumienie siatki gęstości  ” , na stronie www.observatoire-des-territoires.gouv.fr (konsultacja 5 kwietnia 2021 r . ) .
19. "  Baza obszarów atrakcyjności miast 2020 r.  " , na insee.fr ,21 października 2020 r.(dostęp 5 kwietnia 2021 r . ) .
20. Marie-Pierre de Bellefon, Pascal Eusebio, Jocelyn Forest, Olivier Pégaz-Blanc i Raymond Warnod (Insee), „  We Francji dziewięć na dziesięć osób mieszka w zlewni miasta  ” , na insee.fr ,21 października 2020 r.(dostęp 5 kwietnia 2021 r . ) .
21. „  CORINE Land Cover (CLC) – Podział obszarów na 15 stanowisk użytkowania gruntów (obszar metropolitalny).  » , W tym miejscu danych oraz badań statystycznych Ministerstwa Ekologicznej Transformacji. (dostęp 20 kwietnia 2021 )
22. Dziedzictwo gmin Vienne w 2 tomach - wydanie FLOHIC - 2002 - ( ISBN  2-84234-128-7 ) .
23. J.-M. CASSAGNE i M. KORSAK, Pochodzenie nazw miast i wsi w Vienne , Bourdessoules,2001, 256  s. ( ISBN  978-2-913471-29-0 ).
24. „  Zabytkowa strona Queaux  ” , na queaux.fr .
25. Strona prefektury Vienne , konsultowana 10 maja 2008 r.
26. Yves Jean: „Musimy prześledzić drogę” , Nowa republika, 15 kwietnia 2004, Didier Monteil
27. „  [brak tytułu]  ” , na La Nouvelle République du Centre-Ouest (dostęp 9 sierpnia 2020 r . ) .
28. Organizacja spisu na insee.fr .
29. Departamentalny kalendarz spisu ludności , na stronie insee.fr .
30. Od wiosek Cassini po dzisiejsze miasta na terenie École des Hautes Etudes en Sciences Sociales .
31. Insee - Legalne populacje gminy za lata 2006 , 2007 , 2008 , 2009 , 2010 , 2011 , 2012 , 2013 , 2014 , 2015 , 2016 , 2017 i 2018 .
32. Akta miejskie 2000 - 2010 Vienne
33. Agreste - Bulletin n O  12 maja 2013 roku
34. Panorama Rolnictwa w Wiedniu - czerwiec 2012 - Wiedeńska Izba Rolnicza
35. Anthony Bonnet, „Kosze niezbyt pełne domów wiejskich”, Centrum Prasowe , 7 sierpnia 2010, s.  2 .
36. Sekretariat Naukowy inwentarza ZNIEFF, DREAL Poitou-Charentes, 2011