Dun-sur-Auron

Dun-sur-Auron
Dun-sur-Auron
Ratusz.
Herb Dun-sur-Auron
Heraldyka
Administracja
Kraj Francja
Region Centrum Doliny Loary
Departament Kosztowny
Miasto Saint-Amand-Montrond
Międzywspólnotowość Wspólnota gmin Le Dunois
( siedziba )
Mandat burmistrza
 Louis Cosyns
2020 -2026
Kod pocztowy 18130
Wspólny kod 18087
Demografia
Ludność
miejska 		3749 mieszk  . (2018 spadek o 9,03% w porównaniu do 2013 r.)
Gęstość 75  mieszk./km 2
Geografia
Informacje kontaktowe 46°53′08″ północ, 2°34′21″ wschód
Wysokość Min. Maks. 151  m
188  m²
Powierzchnia 50,09  km 2
Jednostka miejska gmina wiejska
Obszar atrakcji Bourges
(gmina korony)
Wybory
Oddziałowy Kanton Dun-sur-Auron
( biuro centralne )
Ustawodawczy Trzeci okręg wyborczy
Lokalizacja
Geolokalizacja na mapie: Centre-Val de Loire
Zobacz na mapie administracyjnej Centre-Val de Loire Lokalizator miasta 14.svg Dun-sur-Auron
Geolokalizacja na mapie: Cher
Zobacz na mapie topograficznej Cher Lokalizator miasta 14.svg Dun-sur-Auron
Geolokalizacja na mapie: Francja
Zobacz na mapie administracyjnej Francji Lokalizator miasta 14.svg Dun-sur-Auron
Geolokalizacja na mapie: Francja
Zobacz na mapie topograficznej Francji Lokalizator miasta 14.svg Dun-sur-Auron
Znajomości
Stronie internetowej dun-sur-auron.fr

Dun-sur-Auron jest francuski gmina znajduje się w dziale z Cher w tym regionie Centre-Val de Loire .

Geografia

Przez terytorium gminy przepływają rzeki Auron i Airain .

Lokalizacja

Toponimia

Nazwa Dun prawdopodobnie pochodzi od gallo - rzymskiego określenia Dunum . Ten toponim odnosi się do pojęcia „  ogrodzenie ufortyfikowane  ” .

W średniowieczu miasto było znane z Dun pod toponym z „Dunensi” (w 880 ), a zgodnie z tym z „Duno” w 1095 roku .

Planowanie miasta

Typologia

Dun-sur-Auron to wiejskie miasteczko. W rzeczywistości jest to część gmin o małej lub bardzo małej gęstości w rozumieniu miejskiej siatki gęstości INSEE . Należy do jednostki miejskiej Dun-sur-Auron, jednogminnej jednostki miejskiej liczącej w 2017 r. 3844 mieszkańców, stanowiącej odizolowane miasto.

Ponadto gmina jest częścią obszaru atrakcji Bourges , którego jest gminą w koronie. Obszar ten, obejmujący 112 gmin, jest podzielony na obszary od 50 000 do mniej niż 200 000 mieszkańców.

Zagospodarowanie terenu

Zagospodarowanie przestrzenne gminy, odzwierciedlone w bazie danych europejskiej okupacji biofizycznej gleby Corine Land Cover (CLC), charakteryzuje się znaczeniem obszarów rolniczych (87,7% w 2018 r.), co odpowiada mniej więcej tej z 1990 r. (88,5%). Podział szczegółowy w 2018 r. przedstawia się następująco: grunty orne (67,3%), łąki (17,8%), tereny zurbanizowane (7,2%), lasy (4,8%), niejednorodne tereny rolne (2,6%), roślinność krzewiasta i/lub zielna ( 0,4%).

IGN także udostępnia narzędzie online do porównania ewolucji z czasem użytkowania gruntów w miejscowości (lub terytoriów w różnych skalach). Kilka epok są dostępne jako map lub zdjęć lotniczych: na mapie Cassini ( XVIII th  wieku), na mapie Staff (1820-1866) oraz w bieżącym okresie (1950 do chwili obecnej).

Historia

Epoka żelaza

Witryna Dun-sur-Auron jest przedmiotem okupacji Celtic na koniec epoki brązu i początku 1 st epoki żelaza . Aby zmierzyć spalania , pokryte kopce , ekshumowano podczas wykopów wykonanych w drugiej połowie XX XX  wieku w tak zwanym czystym „The psucia się” , na marginesie Dun. Wiatykiem gromadzone w tych strukturach pogrzebowych, z późnego okresu Bronziferous / Hallstatt „A1” , składa się, między innymi, bransoletki, ostrza mieczy i momentów z trójkątnymi reliefów. Z „ostatecznego” Hallstatt , potem 2 nd epoki żelaza , w miejscu Dun-sur-Auron jest integralną częścią civitates (lub terytorium) od Bituriges Cubii . Z badań archeologicznych wykonane na Dunoises gruntów od XIX TH  struktury wieku Proto takich jak pogrzeby pogrzebie należących do nekropolii , zostały wyróżnione. Stary cmentarz Celtic Dun rozwija niedaleko Doliny w Auron . Wykorzystanie nekropolii wzrosło pod koniec „końcowego” okresu latyńskiego i przeszło fazę użytkowania, która trwała do początku romanizacji Dun. Inne badania, przeprowadzone w niektórych z tych grobowców w latach sześćdziesiątych, pozwoliły zidentyfikować meble pogrzebowe, w szczególności wykonane z artefaktów w postaci części broni, niektóre z nich przeznaczone do walki, inne zwane „paradą” . Z raportów archeologicznych wynika, że ​​są to pochówki arystokratyczne.

antyk

W okresie gallo-rzymskim miasto Berry zostało ozdobione planem urbanistycznym o kształcie prostokąta. Centrum miasta odsłania układ drogowy przypominający siatkę. Na obrzeżach miasta Dunoise zgłoszono niektóre pozostałości budowli domowych i inne typu ufortyfikowanego przypisywanego temu okresowi. Na skraju terytorium Dunois lotnicze zdjęcia archeologiczne pozwoliły wskazać na istnienie ruin siedliska domowego należącego do willi . Ta willa o nazwie willa „des Tourattes” , znajduje się 9 kilometrów „w linii prostej” północno-zachodniej części miasta z Thaumiers tego, z jakiej strony wyprodukował ważne archeologiczne przypisywane epoce Gallo-Roman.

Średniowiecze

Dunum to galijskie ufortyfikowane miejsce o bardzo starożytnym pochodzeniu . W średniowieczu panowanie Dun zależało od wicehrabiego Bourges . W 1100 roku , ostatni Viscount Eudes Arpin Dun przydomek , sprzedał ją wicehrabia Philippe I st aby iść na krucjatę . Dun stał się trzecim królewskim miastem Berry , przyjął nazwę Dun-le-Roi, a Filip Auguste nadał mu ważne fortyfikacje . Na lotniczej mapie miasta widać, że te konstrukcje ogrodzeniowe mają na ogół wygląd owalu. Jednak serce miasta Dun zachowuje ortonormalny i prostoliniowy plan siatki ustanowiony w epoce gallo-rzymskiej.

Mieszkańcy korzystają z przywileju miejskiego inspirowanego kartą Lorris .

Latem 1183 roku kompania najemników (lub Brabant ), dowodzona przez Curbarana i Raymonda Bruna , spustoszyła kraj. 20 lipca kapuzonni , być może wspomagani przez wojska Filipa Augusta , dokonali masakry w pobliżu Dun.

Od wojen religijnych do rewolucji francuskiej

W 1709 r. miastem wstrząsa bunt. W ubiegłym roku zbiory były bardzo złe, brakuje zboża lub staje się bardzo drogi. Zredukowani do ostateczności mieszkańcy wdarli się na strych, ogłaszając, że „umierają z głodu”, prosząc „żeby ich powiesić, żeby wcześniej skończyli swoje życie”.

Rewolucja Francuska i Pierwsze Cesarstwo

Podczas Rewolucji, zgodnie z dekretem Konwencji z 25 roku Vendémiaire II, zapraszającym gminy o nazwach zdolnych przywoływać wspomnienia o rodzinie królewskiej, feudalizmie lub przesądach, aby zastąpić je innymi nazwami, gmina Dun-the-King zmienia swoją nazwę do Dun-sur-Auron . Podczas Restauracji miasto powróciło do nazwy Ancien Régime , którą zachowało do III Rzeczypospolitej . W 1880 r. miasto odzyskało rewolucyjną nazwę, którą zachowało do dziś.

XIX th i XX th stulecia

W 1892 r. założono tu rodzinną kolonię dla chorych psychicznie. Temu epizodowi poświęcona jest książka: Juliette Rigondet, Un village pour aliénés tranquilles , Fayard, 2019.

W 1940 roku 114 th firma zagranicznych pracowników powstała w Dun-sur-Auron pracować dla Ministerstwa Lotnictwa .

1 st wrześniu 1944 roku walka odbywa się w pobliżu Dun pomiędzy niemieckimi elementów kolumny Taglischbeck, wycofujących i 2 e  batalion 33 th brygadzie pół FFI, zabijając 14 francuskich ofiar, poległych w ogniu i cywilów ubite. W 1950 r. wzniesiono pomnik ku czci tych ofiar wyzwolenia Duna.

Heraldyka

Herb Dun-sur-Auron

Broń Dun-sur-Auron jest ozdobiona w następujący sposób:

Lazur, fess uszyty Gules, w towarzystwie wodza trzech fleur-de-lis Or oraz u podstawy owcy Argent .

Gospodarka

Polityka i administracja

Trendy i wyniki polityczne

Lista burmistrzów

Lista kolejnych burmistrzów
Kropka Tożsamość Etykieta Jakość
Brakujące dane należy uzupełnić.
1983 1989 Berthe Fiévet PS Psychiatra szpitalny Poseł na Sejm w latach 1981-1986
1989 1995 Bernard Boussard Środek po lewej , a następnie DVD Przemysł spożywczy („Oleje Jadalne Bernard Boussard”)
1995   Louis Cosyns UMP - LR Generalny agent ubezpieczeniowy
Zastępca Cher od 2002 do 2012
ponownie wybrany na kadencję 2014-20202020
marzec 2014 W trakcie Louis Cosyns płyta DVD Były rzemieślnik, handlarz lub przedsiębiorca

Demografia

Ewolucja liczby mieszkańców jest znana ze spisów ludności przeprowadzanych w gminie od 1793 r. Od 2006 r. legalne populacje gmin są publikowane corocznie przez Insee . Spis opiera się obecnie na corocznym zbieraniu informacji, sukcesywnie dotyczących wszystkich terytoriów miejskich przez okres pięciu lat. W przypadku gmin liczących mniej niż 10 000 mieszkańców co pięć lat przeprowadza się badanie spisowe obejmujące całą populację, przy czym legalne populacje w latach pośrednich są szacowane przez interpolację lub ekstrapolację. Dla gminy pierwszy wyczerpujący spis objęty nowym systemem został przeprowadzony w 2004 roku.

W 2018 r. miasto miało 3749 mieszkańców, co stanowi spadek o 9,03% w porównaniu do 2013 r. ( Cher  : -2,64%, Francja z wyłączeniem Majotty  : + 2,36%).

Ewolucja populacji   [  edytuj  ]
1793 1800 1806 1821 1831 1836 1841 1846 1851
2 849 2 849 2 929 3282 3874 4019 4097 4617 4948
Ewolucja populacji   [  edytuj  ] , ciąg dalszy (1)
1856 1861 1866 1872 1876 1881 1886 1891 1896
5 365 5460 5 454 5093 5001 4555 4 274 4 123 4244
Ewolucja populacji   [  edytuj  ] , ciąg dalszy (2)
1901 1906 1911 1921 1926 1931 1936 1946 1954
4462 4687 4602 4040 3870 3,843 3775 3676 3 782
Ewolucja populacji   [  edytuj  ] , ciąg dalszy (3)
1962 1968 1975 1982 1990 1999 2004 2009 2014
4008 3 995 4154 4 238 4 261 4013 3 854 4002 3 948
Ewolucja populacji   [  edytuj  ] , ciąg dalszy (4)
2018 - - - - - - - -
3749 - - - - - - - -
Od 1962 do 1999: ludność bez podwójnego liczenia  ; dla następujących dat: ludność gminna .
(Źródła: Ldh / EHESS / Cassini do 1999 r., następnie Insee od 2006 r.) Histogram rozwoju demograficznego

Dziedzictwo

Wydarzenia

Music A Dun, który odbywa się na tydzień przed Printemps de Bourges Cinémobile

Życie wojskowe

Od 1940 do 1942 roku, 72 th  pułk artylerii (pułk Ile-de-France), ogranicza się do Issoudun , Dun-sur-Auron i L'Isle-Jourdain (Vienne) .

Głoska bezdźwięczna

Prasa pisemna

Radia

Telewizja

Osobowości związane z gminą

Środowisko życia

W swoich zwycięzcach z 2016 r. Narodowa Rada Miast i Kwiecistych Wsi Francji przyznała miastu dwa kwiaty w Konkursie Kwiecistych Miast i Wiosek .

Uwagi

Uwagi
  1. Zgodnie z planem zagospodarowania przestrzennego opublikowanym w listopadzie 2020 r., zgodnie z nową definicją wsi zatwierdzoną w dniu14 listopada 2020 r. w międzyresortowym komitecie wsi.
  2. Pojęcie zlewni miast zastąpiono w październiku 2020 r. starym pojęciem obszaru miejskiego , aby umożliwić spójne porównanie z innymi krajami Unii Europejskiej .
  3. Te archeologiczne badania zostały przeprowadzone w szczególności przez Moreau i Martineta, a ich raporty zostały opublikowane w 1878 roku .
  4. prawny Miejska ludność w życie z dniem 1 st  stycznia 2021, rocznik 2018, zdefiniowane granice terytorialne w życie z dniem 1 st  stycznia 2020 r statystyczny data referencyjna: 1 st  stycznia 2018.
Bibliografia
  1. Ernest Nègre , "Nazwy galijskich narodami 2421 2546  " , w Ernest Nègre , General Toponimicznych Francji , Librairie Droz,1 st styczeń 1990, 708  s. ( czytaj online ) , strona 150.
  2. „  Zonage rural  ” , na www.observatoire-des-territoires.gouv.fr (konsultacja 25 marca 2021 r . ) .
  3. "  miejska gmina-definition  " , na tej stronie INSEE (konsultacje na 25 marca, 2021 ) .
  4. „  Zrozumienie siatki gęstości  ” , na stronie www.observatoire-des-territoires.gouv.fr (dostęp 25 marca 2021 r . ) .
  5. „  Jednostka miejska 2020 Dun-sur-Auron  ” , na https://www.insee.fr/ (dostęp 25 marca 2021 ) .
  6. "  Baza jednostek miejskich 2020  " , na www.insee.fr ,21 października 2020 r.(dostęp 25 marca 2021 r . ) .
  7. Vianney Costemalle, „  Zawsze więcej mieszkańców w jednostkach miejskich  ” , na insee.fr ,21 października 2020 r.(dostęp 25 marca 2021 r . ) .
  8. "  Baza obszarów atrakcyjności miast 2020 r.  " , na insee.fr ,21 października 2020 r.(dostęp 25 marca 2021 r . ) .
  9. Marie-Pierre de Bellefon, Pascal Eusebio, Jocelyn Forest, Olivier Pégaz-Blanc i Raymond Warnod (Insee), „  We Francji dziewięć na dziesięć osób mieszka w obszarze miejskim  ” , na insee.fr ,21 października 2020 r.(dostęp 25 marca 2021 r . ) .
  10. „  CORINE Land Cover (CLC) – Podział obszarów na 15 stanowisk użytkowania gruntów (obszar metropolitalny).  » , W tym miejscu danych oraz badań statystycznych Ministerstwa Ekologicznej Transformacji. (dostęp 5 maja 2021 )
  11. IGN , „  Ewolucja użytkowania gruntów w mieście na starych mapach i zdjęciach lotniczych.  » , Na remorerletemps.ign.fr (dostęp 5 maja 2021 r . ) . Aby porównać ewolucję między dwiema datami, kliknij na dole pionowej linii podziału i przesuń ją w prawo lub w lewo. Aby porównać dwie inne karty, wybierz karty w oknach w lewym górnym rogu ekranu.
  12. Olivier Buchsenschutz , M. Willaume i P. Gablin , „  Ostateczne miejsce z brązu: Pierwsza epoka żelaza Grandes-Chapelles w Brion (Indre) – Studia i prace  ”, Biuletyn Francuskiego Towarzystwa Prehistorycznego , tom.  Tom 76, n kość  10 i 12,1979, strony 410, 418 i 419 ( DOI  10.3406 / bspf.1979.5164 , czytaj online , dostęp 20 listopada 2016 ).
  13. Anne Villard , „Podejście do obrzędów pogrzebowych w arystokratycznych grobowcach od końca epoki żelaza i początku okresu rzymskiego na przykładzie bituryżu. ( Zarys praktyk pochówkowych w grobach arystokratycznych z okresu późnej epoki żelaza i wczesnego okresu rzymskiego na przykładzie bituriów ). » , W Anne Villard i in., Świat umarłych, Świat żyjących w wiejskiej Galii: Materiały z kolokwium ARCHEA / AGER (Orlean, 7-9 lutego 1992) , t.  Suplement do Revue archeologique du Centre de la France, 6, Tours, Federacja wydania Revue archeologique du Centre de la France,1993( czytaj online ) , strony 319 do 321.
  14. Ian BM Ralston ( red. ), Laurence Augier i Olivier Buchsenschutz ( red. ), „Historia badań i kontekstu archeologicznego. » , W Olivier Buchsenschutz (reżyser książki), Ian Ralston (reżyser książki) i in., Okupacja epoki żelaza w dolinie Auron , t.  Suplement do Revue archeologique du centre de la France, 22, Tours, Federacja wydania Revue archeologique du centre de la France ,2001( czytaj online ) , strona 27.
  15. Serge Lepeltier , Olivier Buchsenschutz ( red. ) i Ian Ralston ( red. ), „Przedmowa” w Olivier Buchsenschutz (reżyser książki), Ian Ralston (reżyser książki) et al., Okupacja epoki żelaza w dolinie Auron , tom.  Suplement do Revue archeologique du centre de la France, 22, Tours, Federacja wydania Revue archeologique du centre de la France ,2001( czytaj online ) , strona 13.
  16. Buchsenschutz 2015 , s.  45.
  17. Jacqueline Soyer „  Isolated okrągłe umocnień we Francji.  », Annales de Normandie , tom.  15 th roku n O  3,1965, strony 330 i 331 ( DOI  10.3406 / annor.1965.6731 , czytaj online , dostęp 16 listopada 2016 ).
  18. Christine Bryant-Villerio , „Thaumiers. » , W Christine Bryant-Villerio et al., Starożytne wtórne aglomeracje w Regionie Centrum , t.  1, t.  Suplement do Przeglądu Archeologicznego Centrum Francji , 17, Federacja do wydania Przeglądu Archeologicznego Centrum Francji,1999( czytaj online ) , s. 48.
  19. ten jajowaty kształt zasadniczo usunięte po zakończeniu operacji ponownego zalesiania przeprowadza się podczas XVII TH i XVIII p  wieku.
  20. Archiwa wydziałowe Indre, średniowieczne Berry: odkrywanie Indre w średniowieczu , katalog wystawy, Châteauroux, Archiwa wydziałowe Indre, 2009, s.  15 .
  21. Georges Duby . Trzy porządki, czyli wyobraźnia feudalizmu w feudalizmie . Gallimard, 1996. Kolekcja Quarto. str.  795-803 . Pierwsza publikacja: 1978.
  22. Wojna w średniowieczu - 2003 - PUF - Philippe Contamine - strona 401
  23. Historia Berry: Tom 2 - 1844 - Louis Reinal - strony 68-72
  24. Jean Nicolas, The French Rebellion: Popular Movements and Social Conscience, 1661-1789 , Paryż: Gallimard, 2008. Collection Folio , ( ISBN  978-2-07-035971-4 ) , s.  423 .
  25. Od wiosek Cassini do dzisiejszych gmin na terenie École des Hautes Etudes en Sciences Sociales .
  26. Didier Arnold, Uchodźcy z hiszpańskiej wojny domowej w Cher. 1936-1946, dokumenty dostępne w Archiwum Oddziałowym w Cher , Archiwum Oddziałowe w Cher, aktualizacja w marcu 2013 r., konsultacja 25 marca 2013 r., s. 2
  27. „Paul Boisset, zmarł za Francję”, Sekcja Historii i Genealogii Stowarzyszenia Artls et Loisirs , Saint-Laurent-Nouan, wrzesień 2010
  28. Herb miasta na Gaso . Dostęp: luty 2009.
  29. wskazana w urzędzie w 1988 r., Brigitte Coulon, Gérard Coulon , „Kobiety w zdobyciu swoich praw: wokół kontrowersji w prasie lokalnej w 1913”, Berry nr 7, jesień 1988, ISSN 0985-1569, s. 8
  30. Akta Berthe Fiévet na stronie Zgromadzenia Narodowego
  31. Marc Metdepenningen, „  Te wioski, które” zajmują się „psychiatrią  ”, Le Soir ,17 sierpnia 1989( przeczytaj online , skonsultowano 8 kwietnia 2018 r. ).
  32. Zarząd Departamentów i Regionów , CEEPP, 1991, s. 112
  33. "  Burmistrze i zastępcy już wybranych w Canton Dun-sur-Auron  ", L'echo du Berry (edycja du Cher) , N O  3124,2 kwietnia 2014, s.  24.
  34. „  Wyniki wyborów samorządowych 2020 r. – Ustępujący burmistrz  ” , na stronie Brest Telegram (oglądane 9 sierpnia 2020 r . ) .
  35. „  Narodowy Spis wybranych przedstawicieli (RNE) - wersja z dnia 24 lipca 2020  ” na tym portalu danych publicznych państwa (dostępny na 9 sierpnia 2020 ) .
  36. Organizacja spisu na insee.fr .
  37. Departamentalny kalendarz spisu ludności , na stronie insee.fr .
  38. Insee - Legalne populacje gminy za lata 2006 , 2007 , 2008 , 2009 , 2010 , 2011 , 2012 , 2013 , 2014 , 2015 , 2016 , 2017 i 2018 .
  39. Wskazówki n O  PA00096787 .
  40. komunikatu n O  PA00096788 .
  41. Wskazówki n O  PA00096790 .
  42. Roger Picard, Wiedeń w czasie wojny 1939/1945: życie codzienne pod okupacją , Lyon, Horvath, 1993, 264 strony ( ISBN  2-7171-0838-6 ) , s.  41 .
  43. Miejsce rozkwitu miast i wsi , konsultacja 23 grudnia 2016 r.

Bibliografia

Zobacz również

Powiązane artykuły

Linki zewnętrzne