Ministerstwo Lotnictwa (Francja)

Ministerstwo Lotnictwa Obraz w Infobox. Budynek Cité de l'Air w latach trzydziestych XX wieku Historia
Fundacja 14 września 1928
Rozpuszczenie 22 października 1947
Rama
Rodzaj Ministerstwo Francuskie
Siedzenie Boulevard Victor
Paris
Kraj  Francja
Informacje kontaktowe 48 ° 50 ′ 08 ″ N, 2 ° 16 ′ 34 ″ E
Organizacja
Minister Laurent Eynac (pierwszy posiadacz)
André Maroselli (ostatni posiadacz)
Lokalizacja na mapie Paryża
zobacz na mapie Paryża Czerwony pog.svg

Francuski Ministerstwo Lotnictwa powstał na mocy dekretu z 1928 r . Głównym zadaniem premiera lotnictwa Laurent Eynac było naprawienie sytuacji francuskiego lotnictwa w kryzysie końca lat 1920 . Ministerstwo zostało zniesione w 1947 roku .

Historia

kreacja

Kilka miesięcy po rozpoczęciu I wojny światowej lotnictwo pojawiło się jako dodatkowa broń umożliwiająca obserwację lub bombardowanie linii wroga. WWrzesień 1915, René Besnard jest Podsekretarz Stanu za Wojskowego Lotnictwa, w Ministerstwie Wojny.

W 1919 roku sektor lotniczy znalazł się w trudnej sytuacji finansowej. Zamówienia są coraz rzadsze, co wiąże się ze spadkiem popytu i nadwyżką materiałów. Szczególnie restrykcyjne obciążenia podatkowe nakładane są na firmy, które prosperowały dzięki rozkazom wojennym. Lorraine-Dietrich i Renault wracają do produkcji samochodów, podczas gdy Clerget-Blin bankrutuje. Hispano-Suiza z siedzibą w Hiszpanii pozostaje nienaruszona i staje się głównym francuskim producentem silników. Jeśli chodzi o producentów samolotów, SPAD i Blériot łączą się, podobnie jak Nieuport i Astra.

Po zakończeniu wojny tytuł otrzymuje tytuł „Podsekretarz stanu ds. Aeronautyki i transportu lotniczego”. Od 1921 roku Laurent Eynac , były podporucznik w czasie wojny, ugruntował swoją pozycję politycznej postaci odpowiedzialnej za aeronautykę we Francji przez całą dekadę. Został ministrem lotnictwa w 1928 roku.

Ministerstwo powstało po śmierci, w katastrofie lotniczej, Ministra Handlu (od którego z technicznego punktu widzenia zależy wówczas aeronautyka) Maurice Bokanowskiego ,2 września 1928i pod koniec dość brutalnej kampanii prasowej. Dzieło to kładzie kres trwającej od dziesięciu lat kontrowersji dotyczącej militarnej roli (niezależnej lub nie) lotnictwa wobec wojska i marynarki wojennej.

Organizację ministerstwa, łączącą aspekty cywilne i wojskowe, określa ustawa z dn 30 czerwca 1933. Ministerstwo obejmowało różne służby, które miały zapewnić nadzór nad francuskim przemysłem lotniczym .

Został zainstalowany w 1934 roku na miejscu 117 bazy lotniczej wzdłuż Boulevard Victor w Paryżu, w specjalnie dla niego zbudowanym budynku (architekt Léon Tissier), Cité de l'Air .

Już w 1934 roku, kiedy hitlerowskie Niemcy wykazały pierwsze oznaki ponownego uzbrojenia , minister Victor Denain rozpoczął Plan I, mający na celu usprawnienie i unowocześnienie produkcji samolotów wojskowych. Efektem tego będzie projekt Loire-Nieuport LN 161, który pomimo dobrych osiągów (prawdopodobnie lepszych niż Morane-Saulnier MS.406 ), nigdy nie został wprowadzony do produkcji. W Wielkiej Brytanii, podobny projekt urodziła, zwany Schemat A . WLipiec 1934Churchill potępił w Izbie Gmin zbrojenie Niemiec przeciw traktatowi wersalskiemu. Projekt doprowadził do narodzin Glostera F.5 / 34, który będąc tam bardziej wydajny niż Hawker Hurricane , nie miał spodziewanego losu.

W 1936 roku Pierre Cot , ówczesny minister rządu Léon Blum, zajął się nacjonalizacją francuskiego przemysłu lotniczego. Prawie wszyscy producenci samolotów są połączeni w sześć National Aeronautical Construction Companies (SNCA). Z braku wystarczających funduszy producenci silników pozostali prywatni, z wyjątkiem częściowej nacjonalizacji fabryki Lorraine-Dietrich , w celu utworzenia Société Nationale de Construction de Moteurs (SNCM).

Ministerstwo rozpoczęło różne inne plany, aż do planu V w rokuMarzec 1939 który początkowo ustalił zapotrzebowanie na 1920 jednomiejscowych myśliwców, w tym 940 wyprodukowanych wcześniej Marzec 1939. Po usunięciu Nieuport 161 produkcja skoncentrowała się głównie na Morane 406 i Bloch MB.150 , które zakończyły się klęską w bitwie o Francję . Z lotniczego punktu widzenia nagromadzone zacofanie technologiczne i niewystarczająca liczba wyprodukowanych urządzeń ( Dewoitine D.520 przewyższył Messerschmitta Bf 109 ) sprawiły, że porażka ta była nieunikniona.

Podczas drugiej wojny światowej

W ramach stłumienia politycznego i militarnego oporu wobec niemieckiego okupanta organizowano represje na uwięzionych cywilach. W tym celu w podziemiach dawnego Ministerstwa Lotnictwa budowana jest komora egzekucyjna.

Niedaleko znajdowało się kolejne miejsce egzekucji na dawnej strzelnicy Balarda .

Usunięcie

Pod koniec 1945 roku dekretem z22 grudnia 1945przenosi obowiązki związane z lotnictwem cywilnym na Ministerstwo Robót Publicznych i Transportu. Tak powstał Sekretariat Generalny Lotnictwa Cywilnego i Handlowego, który stał się Dyrekcją Generalną Lotnictwa Cywilnego . Ministerstwo skoncentrowało się następnie na swoich misjach wojskowych, ale chociaż utworzono jedno ministerstwo obrony, zostało ostatecznie zniesione22 października 1947. Sekretarze stanu będą mianowani dla sił powietrznych i ewentualnie lotnictwa cywilnego do 1958 roku.

Organizacja

Minister

Od 1928 do 1947 r. Następowało po sobie szesnaście kadencji. Trzech komisarzy służyło także w rządzie tymczasowym Republiki Francuskiej w latach 1941–1944.

Instytuty badawcze

W 1930 roku Ministerstwo Lotnictwa zorganizowało powstanie:

W 1934 roku:

W 1946 roku:

Uwagi i odniesienia

  1. Silniki Clerget
  2. Benoît Yvert, Premierzy i Prezydenci Rady: Historia i uzasadniony słownik szefów rządów Francji (1815-2007) , Paryż, Perrin, 2007 ( ISBN  978-2-262-02687-5 ) , s.  265 .
  3. Dziennik Urzędowy z 1 lipca 1933 w Gallica.
  4. Léon Tissier na PSS .
  5. Nieszczęścia łowcy
  6. Nieuport 161 i Gloster F5 / 34: pokrzyżowany los dwóch najlepszych łowców w programach z 1934 roku.
  7. The Nieuport 161/165: Kolejne przeznaczenie dla wyjątkowego łowcy
  8. (w) „  NAZI PERSECUTION  ” , Imperial War Museum,2011(dostęp 18 kwietnia 2012 )
  9. Instytut mechaniki płynów na Wydziale Nauk w Lille - ASA-USTL
  10. Dzisiaj: ONERA Lille
  11. Dzisiaj: Instytut Mechaniki Płynów i Ciał stałych
  12. Toulouse Institute of Fluid Mechanics
  13. Został „Instytutem Mechaniki Marsylii” na Uniwersytecie Śródziemnomorskim Aix-Marseille II .

Zobacz też

Powiązane artykuły