Rajdowe Mistrzostwa Europy

Rajdowe Mistrzostwa Europy Opis obrazu ERC logo.png. Generał
Sport Rajd samochodowy
kreacja 1953
Organizator (e) FIA
Redagowanie 63 rd  sezon
Oficjalna strona internetowa http://www.fiaerc.fr
Nagrody
Mistrz pilotażowy Aleksiej Łukjanuk
Mistrz drugiego pilota Dmitriy Eremeev

European Championship Rally organizowany przez Międzynarodową Federację Samochodową (FIA).

Utworzony w 1953 roku, a następnie obejmuje dziesięć imprez, cztery najlepsze wyniki tylko zatrzymywanych: Rajd Monte Carlo , z Sestriere do Tävemunde , od Lizbony , z tulipanów (jeszcze Gatsonides, który jednak nie 1 st Champion 'Europe), w Coupe des Alpes , Vicking , du Soleil de Minuit (przyszły rajd Szwecji w 1965 r., kiedy nadejdzie zima), Liège-Rome-Liège i RAC .

Od 1953 do 1956, a następnie od 1958 do 1960, Rajd Monte-Carlo zaliczany był do Mistrzostw Europy Grand Touring, następnie od 1961 do 1967, a od 1970 do 1972 zaliczany do „Rajdowych Mistrzostw Europy”. W 1962 r. staje się to rajd czysto wyczynowy, ponieważ u progu 1960 r . testy regularności stopniowo ustępują miejsca wyścigom na zamkniętych drogach z otwartymi odcinkami. W ten sposób zniknął termin „Wielka Turystyka” – i dominacja niemiecka. W latach 60. najgęstszym sezonem był rok 1967 ze zindywidualizowanymi grupami 1, 2 i 3 oraz piętnastoma imprezami w programie (wobec sześciu zaledwie cztery lata wcześniej w 1963 r. na drugą koronację Anderssona). W 1970 r. liczba ta nagle wzrosła do dwudziestu dwóch rajdów, aw 1972 r. do dwudziestu czterech.

Do 2003 r. ponad czterdzieści rocznych rajdów ma obecnie przypisywane mnożniki liczby punktów zdobytych w klasyfikacjach wyścigowych: od 1974 do lat 80. od jednego do czterech, potem od jednego do dwudziestu, chociaż do tej pory żaden tytuł nie jest przyznawany bez co najmniej jednego główny współczynnik. Zwiększenie nachylenia ma zachęcić pilotów do rezygnacji z udziału w większości rajdów zbliżeniowych, co ostatecznie przyczyni się do rozgłosu wyścigów bardziej niż wśród uczestników. W 2004 roku tylko kilkanaście zawodów ze starymi współczynnikami 20 zostało zachowanych do mistrzostw kontynentalnych, pozostałe podzielono na cięcia strefowe.

Kierowcy germańscy wygrali dziesięć z pierwszych dwunastu edycji (przychylny im rozkład geograficzny wyścigów), następnie Szwedzi umieścili swoich pięciu w kolejnych siedmiu, a wreszcie Włosi zdobyli dwadzieścia trzy z ostatnich czterdziestu dwóch ( 2012 włącznie). Transalpejskie mają czterech podwójnych mistrzów i potrójnego, wszystkie tytuły zdobyły w ostatnich dwóch trzecich mistrzostw. Te trzy narody razem zdobyły 60% wyróżnień. Szwedzi i Finowie byli nieobecni w akcesji do tytułu przez ponad czterdzieści lat, aż do pojawienia się Juho Hänninena .

Od 2013 roku ERC łączy się z Intercontinental Rally Challenge . Eurosport Events, spółka zależna Eurosport Group , przez całą dekadę zajmowała się jej organizacją i promocją.

Nowe Mistrzostwa Europy budowane są na fundamentach powojennej europejskiej serii i zgliszczach organizowanego od 2006 roku Intercontinental Rally Challenge . Rajdowe Mistrzostwa Europy FIA są regulowane przepisami sportowymi Rajdowych Mistrzostw Regionalnych Międzynarodowej Federacji Samochodowej ( FIA). Jest zarezerwowany dla pojazdów RRC, S2000, grup N, A i R, a piloci muszą być tam regularnie rejestrowani, aby mogli zostać sklasyfikowani, aby uniknąć dewaluacji przez niektórych lokalnych snajperów.

Dzięki tej nowej formule tworzone są trzy różne kategorie: klasyczne mistrzostwa Europy (ERC), mistrzostwa z napędem na dwa koła (ERC 2WD) i puchar dla samochodów produkcyjnych (ERC Production CUP). W każdej kategorii przyznawany jest tytuł kierowcy, pilota i zespołu. Dla nowej wersji mistrzostw powstaje Puchar Kobiet (ERC Ladie's Trophy).

W 2014 roku , urodził się trzy Masters Trophy ERC: ERC Winter Challenge (lub Lodomistrz) miniserial, powinno się połączyć trzy rajdy uruchomić w zimie aż do 1 st marca (Jänner, Liepaja, Ventspils i Sibiu ostatni -To jest wyjątkowo przeniesione do asfaltu wlistopad 2014, za wyjątkową surowość klimatyczną w Karpatach , przed ostatecznym anulowaniem i zniknięciem z kalendarza w następnym sezonie-), mini-seria ERC Asphalt Challenge (lub Asphalt Master), która łączy pięć rajdów (Irlandia, Ypres, Czechy, [[Obraz Rallye du Chablais ilustrujący sporty motorowe | Valais]] i Korsykę) oraz miniserialu ERC Terre Challenge (lub Gravel Master), który obejmuje cztery rajdy na przemian z poprzednimi od marca do października (Akropol, Azory, Estonia i Cypr).

W 2014 roku narodziły się również Mistrzostwa Europy Juniorów FIA (lub Rajdowe Mistrzostwa Europy Juniorów, J-ERC). W jego programie wyselekcjonowano siedem wyścigów, na Łotwie, w Irlandii, na Azorach, Ypres, Czechach, Valais i na Korsyce, a ta wewnętrzna rywalizacja jest zarezerwowana dla młodych kierowców jadących samochodami Grupy R2 , bez przypisanej marki.

W 2015 roku trzy imprezy (Ypres, Valais i Corse) dotyczą (z dwoma innymi wyścigami WRC) organizacji pierwszego Pucharu FIA R-GT dotyczącego samochodów Grand Touring (grupy RGT), ale rajd Valais przegrał swoją europejską ocenę dla Szwajcarii od momentu powstania w 1979 roku. Kategorie zostały przemianowane na ERC 1 (dla samochodów z grup S2000, R5 i RRC w ich ostatnim roku obecności), ERC 2 (dla produkcji R4, dawniej N4) i ERC 3 (dla R1, R2 i R3).

Nagrody

Od momentu połączenia z Intercontinental Rally Challenge

Pora roku Mistrzostwa kierowców Mistrzostwa pilotów Mistrzostwa Drużynowe
Pilot (Samochód) Drugi pilot (Pilot) Zespół (Samochód)
2017 Kajetan Kajetanowicz (3) Ford Fiesta R5 Jarosław Baran (3) Kajetan Kajetanowicz Lotos Rally Team Ford Fiesta R5
2016 Kajetan Kajetanowicz (2) Ford Fiesta R5 Jarosław Baran (2) Kajetan Kajetanowicz Lotos Rally Team Ford Fiesta R5 Mistrz lodu Mistrz żwiru Mistrz asfaltu
2015 Kajetan Kajetanowicz Ford Fiesta R5 Jarosław Baran Kajetan Kajetanowicz - - Kajetan Kajetanowicz Kajetan Kajetanowicz Craig Breen
2014 Esapekka lappi Skoda Fabia S2000 Janne Ferm Esapekka lappi Skoda Motorsport Skoda Fabia S2000 Robert Kubica Kajetan Kajetanowicz Esapekka lappi
2013 Jan Kopecký Skoda Fabia S2000 Paweł Dresler Jan Kopecký Zespół GPD MIT METAL RacingTAL Skoda Fabia S2000

(° pojazdy FIA ERC1 od 2015 r.)

Inne kategorie Inne kategorie
Pora roku FIA ERC2 FIA ERC3 Trofeum kobiet ERC Junior
Mistrzostwa kierowców Mistrzostwa pilotów Mistrzostwa Drużynowe Mistrzostwa kierowców Mistrzostwa pilotów Mistrzostwa Drużynowe Zwycięzca Zwycięzca
2017 Tibor Erdi Gyorgy Papp SUBARU POLSKA RAJD TEAM Chris Ingram Jan Hlousek CASTROL FORD TEAM TURCJA Tamara Molinaro Marijan Griebel
2016 Wojciech Chuchała Daniel Dymurski SUBARU POLSKA RAJD TEAM Chris Ingram Onur Vatansever CASTROL FORD TEAM TURCJA Catie munnings Marijan Griebel
2015 Dawid Botka ... ... Emil Bergkvist  (pl) ... ... Ekaterina Stratiewa Emil Bergkvist  (pl)
Rajdowe Mistrzostwa Europy z napędem na dwa koła (ERC-2WD) Rajdowe Mistrzostwa Europy Samochodów Produkcyjnych (P-ERC) Trofeum Lady ERC Junior
2014 Zoltán Bessenyey Julianna Nyírfás ... Witalij Puszkar  (pl) Iwan Miszyn ... Ekaterina Stratiewa Stephane Lefebvre
2013 Zoltán Bessenyey Julianna Nyírfás Zespół wyścigowy EUROSOL ( Honda Civic Type-R R3 ) Andreas Aigner Jürgen Heigl Akademia Rajdowa NAPOCA ( Subaru Impreza STi R4 ) Molly Taylor Nie kwestionowane
 

Rajdowe Mistrzostwa Europy od 1961 do 2012

Pora roku Mistrzostwa kierowców
Mistrz Samochód
2012 Juho Hanninen Skoda Fabia S2000
2011 Luca Rossetti (3) Abarth Grande Punto S2000 (9)
2010 Luca Rossetti (2) Abarth Grande Punto S2000
2009 Giandomenico Basso (2) Abarth Grande Punto S2000
2008 Luca Rossetti Peugeot 207 S2000 (3)
2007 Szymon Jean-Józef (2) Citroën C2 S1600
Citroën C2 R2 (2)
2006 Giandomenico Basso Abarth Grande Punto S2000
2005 Renato Travaglia (2) Mitsubishi Lancer Evolution VII
Renault Clio S1600 (2)
2004 Szymon Jean-Joseph Renault Clio S1600 (2)
2003 Bruno Thiry Peugeot 206 WRC
2002 Renato Travaglia Peugeot 206 WRC
2001 Armin Kremer Toyota Corolla WRC (4)
2000 Henrik Lundgaard Toyota Corolla WRC
1999 Henryk Sienkiewicz (2) Renault Maxi Megane
1998 Andrea Navarra (2) Subaru Impreza 555 (2)
1997 Krzysztof Hołowczyc Subaru Impreza 555
1996 Armin Schwarz Toyota Celica GT-Cztery
1995 Enrico Bertone Toyota Celica Turbo 4WD
1994 Patrick snajers Ford Escort RS Cosworth (2)
1993 Pierre-César Baroni Lancia Delta Integrale HF 16V
Ford Escort RS Cosworth
1992 Erwin Weber Mitsubishi Galant VR-4
1991 Piero Liatti Lancia Delta Integrale 16V
1990 Robert droogmans Lancia Delta Integrale 16V
1989 Yves Loubet Lancia Delta Integrale
1988 Fabrycy Tabaton (2) Lancia Delta HF 4WD
Lancia Delta Integrale
1987 Dario Cerrato (2) Lancia Delta HF 4WD
1986 Fabrizio Tabaton Lancia Delta S4
1985 Dario Cerrato Rajd Lancii 037
1984 Carlo Capone Rajd Lancii 037
1983 Massimo Biasion (znany jako „Miki”) Rajd Lancii 037
1982 Antonio Fassina ( alias „Tony”) Opel Ascona 400 (5)
Dziewiętnaście osiemdziesiąt jeden Adartico Vudafieri Fiat 131 Abarth
1980 Antonio Zanini Porsche 911 SC (8)
Ford Escort RS 1800
1979 Jochi Kleint Opel Ascona B
Opel Kadett GT/E
1978 Tony Carello Lancia Stratos HF
1977 Bernard Darniche (2) Lancia Stratos HF
1976 Bernard Darniche Lancia Stratos HF
1975 Maurizio verini Fiat 124 Abarth Rally
1974 Walter Röhrl Opel Ascona
1973 Sandro Munari Lancia Fulvia Coupe 1.6 HF
1972 Raffaele Pinto ( alias Lele ) Fiat 124 Abarth Sport Spyder
1971 Sobiesław Zasada (3) BMW 2002 AWD
1970 Jean-Claude Andruet Alpejski A110 1600
1969 Harry Källström Lancia Fulvia Coupé 1.3 HF
Lancia Fulvia Coupé 1.6 HF
1968 Pauli Toivonen Porsche 911 T
1967 G1 Sobiesław zasada Porsche 911 S
Porsche 912
G2 Bengt Söderström Lotos Cortina
G3 Vic Elford Porsche 911 S
1966 G1 Lillebror Nasenius Opel Rekord
G2 Sobiesław zasada BMC Mini Cooper S (2)
Steyr-Puch 650 TR
G3 Günter Klass Porsche 911
1965 Rauno Aaltonen BMC Mini Cooper S
1964 Tom Trana Volvo PV544 S (3)
1963 Gunnar Andersson (2) Volvo 122 S
Volvo PV544
1962 Eugen Böhringer Mercedes-Benz 220 SE (4)
1961 Hans-Joachim Walter Porsche 356 Carrera Coupé

Mistrzostwa Europy Grand Touring

Pora roku Mistrzostwa kierowców
Mistrz Samochód
1960 Walter Schock (2) Mercedes-Benz 220 SE
1959 Paweł Coltelloni Alfa Romeo Giulietta TI
Citroën ID 19
1958 Gunnar andersson Volvo PV444
Volvo PV544
1957 Ruprecht Hopfen Borgward
Saab 93
1956 Walter Schock Mercedes-Benz 220
Mercedes-Benz 300 SL
1955 Werner Engel Mercedes-Benz 300 SL
1954 Walter Schlüter DKW 1000
1953 Helmut Polensky Porsche 356 coupe
Fiat 1100

Albo przez pilotów, albo przez producenta:

Wyniki według sezonów

sezon 2015
Ranga Test Powierzchnia Przestarzały Małe serie Zwycięska załoga Pojazd
1 Rajd Janner Asfalt, lód i śnieg 4-6 stycznia Lodowe wyzwanie Kajetan Kajetanowicz / Jarosław Baran Ford Fiesta R5
2 Rajd Lipawa-Ventspils Ziemia, lód i śnieg 6-8 lutego Lodowe wyzwanie Craig Breen / Scott Martin Peugeot 208 T16
3 Wycieczka po Irlandii Asfalt 2-4 kwietnia Asfaltowe wyzwanie Craig Breen / Scott Martin Peugeot 208 T16
4 Rajd Azorów Ziemia 4-6 czerwca Wyzwanie Ziemi Craig Breen / Scott Martin Peugeot 208 T16
5 Rajd Ypres Asfalt 25-27 czerwca Asfaltowe wyzwanie Freddy Loix / Johan Gitsels Skodia Fabia R5
6 Rajd Estonii Ziemia 17-19 lipca Wyzwanie Ziemi Aleksiej Łukjanuk  (en) / Aleksiej Arnautow Mitsubishi Lancer Evo X
7 Rajd Czech Asfalt 28-30 sierpnia Asfaltowe wyzwanie Jan Kopecký / Pavel Dresler Skodia Fabia R5
8 Rajd Cypru Ziemia 25-27 września Wyzwanie Ziemi Nasser al-Attiyah / Matthew Baumel ( Ford Fiesta RRC
9 Rajd Akropolu Ziemia 9-11 października Wyzwanie Ziemi Kajetan Kajetanowicz / Jarosław Baran Ford Fiesta R5
10 Rajd Valais Asfalt 28-31 października Asfaltowe wyzwanie Aleksiej Łukjanuk  (pl) / Aleksiej Arnautow Ford Fiesta R5
  sezon 2014
Ranga Test Powierzchnia Przestarzały Małe serie Zwycięska załoga Pojazd
1 Rajd Janner Asfalt i śnieg 3-5 stycznia Lodowe wyzwanie Robert Kubica / Maciej Szczepaniak Ford Fiesta RRC
2 Rajd Lipawa-Ventspils Brud i śnieg 31 stycznia-2 lutego Lodowe wyzwanie Esapekka Lappi / Janne Ferm Skoda Fabia S2000
3 Rajd Akropolu Ziemia i asfalt 28-30 marca Wyzwanie Ziemi Craig Breen / Scott Martin Peugeot 208 T16
4 Wycieczka po Irlandii Asfalt 17-19 kwietnia Asfaltowe wyzwanie Esapekka Lappi / Janne Ferm Skoda Fabia S2000
5 Rajd Azorów Ziemia 15-17 maja Wyzwanie Ziemi Bernardo Sousa  (pl) / Hugo Magalhães Ford Fiesta RRC
6 Rajd Ypres Asfalt 19-21 czerwca Asfaltowe wyzwanie Freddy Loix / Johan Gitsels Skoda Fabia S2000
7 Rajd Estonii Ziemia 17-19 lipca Wyzwanie Ziemi Ott Tänak / Raigo Mõlder Ford Fiesta R5
8 Rajd Czech Asfalt 29-31 sierpnia Asfaltowe wyzwanie Václav Pech / Petr Uhel Mini Cooper S2000 1.6T
9 Rajd Cypru Ziemia i asfalt 19-21 września Wyzwanie Ziemi Yazeed Al-Rajhi / Michael Orr Ford Fiesta RRC
- Rajd Rumunii Asfalt 9-11 października Asfaltowe wyzwanie Wydarzenie anulowane
10 Rajd Valais Asfalt i ziemia 23-25 października Asfaltowe wyzwanie Esapekka Lappi / Janne Ferm Skoda Fabia S2000
11 Wycieczka na Korsykę Asfalt 6-8 listopada Asfaltowe wyzwanie Stéphane Sarrazin / Jacques-Julien Renucci Ford Fiesta RRC
  Ujednolicony pierwszy sezon 2013
Ranga Test Powierzchnia Przestarzały
1 Rajd Janner Asfalt i śnieg 3-5 stycznia
2 Rajd Lipawa-Ventspils Brud i śnieg 1- szy -3 lutego
3 Rajd Wysp Kanaryjskich Asfalt 21-23 marca
4 Rajd Azorów Ziemia 25-27 kwietnia
5 Wycieczka na Korsykę Asfalt 16-18 maja
6 Rajd Ypres Asfalt 27-29 czerwca
7 Rajd Rumunii Ziemia 25-27 lipca
8 Rajd Czech Asfalt 30 sierpnia- 1 st września
9 Rajd Polski Ziemia 13-15 września
10 Rajd Chorwacji Asfalt 26-28 września
11 Rajd Sanremo Asfalt 10-12 października
12 Rajd Valais Asfalt 7-9 listopada
 

Galeria zdjęć

  • Mistrz z 1965 r. Rauno Aaltonen , przyszły mistrz z 1968 r. Pauli Toivonen i Timo Mäkinen (zlot 1000 jezior 1965).

  • Trzykrotny mistrz Europy Sobiesław Zasada (1966, 1967 i 1971);

  • Trzykrotny mistrz Europy Lucas Rossetti (2008, 2010 i 2011);

  • Trzykrotny z rzędu mistrz Europy Kajetan Kajetanowicz (2015, 2016 i 2017).

Mistrzostwa Europy Marek

Został sformalizowany w 1968 roku (Mistrzostwa Europy Producentów lub ECM) przez Międzynarodówkę Sportową (CSI) FIA. Spośród siedemnastu wyścigów w 1967, siedem liczy się w 1968 jako mistrzostwo kierowców (przycięte, z tytułem tylko jednego kierowcy), a dziesięć w mistrzostwach nowych konstruktorów. W 1969 r. mistrzostwa kierowców stały się zawodami marek (7) i odwrotnie (10). Deklarowanym celem jest przyciągnięcie większej liczby producentów ze świata motoryzacyjnego.

Laureaci (wraz z Bengtem Söderströmem , Rogerem Clarkiem i Ove Anderssonem jako oficjalnymi pilotami kontynentalnymi, czasami wspierani przez Hannu Mikkolę – zatrudnionego w 1969 – i Gilberta Staepelaere ):

  • 1968  : Ford (Europa) ( Ford Cortina (silnik Lotus ) - 3 e CAR, 4 th CAR i Szwecja - i Ford Escort Twin Cam - zwycięstwa w Alpine w Austrii, tulipanach, Akropolu i 1000 Jezior );
  • 1969  : Ford (Europa) ( Ford Escort TC - zwycięstwa w alpejskiej Austrii, tulipany, 1000 jezior i Wełtawy-).

W 1970 roku mistrzostwa te stały się ogólnoświatowe, ponieważ ustąpiły miejsca Międzynarodowym Mistrzostwom Marek (CIM).

Puchar Europy Kierowców FIA Formuły 2

W latach 1995-2001 był laureatem Pucharu Europy dla pilotów pojazdów z silnikami 2L.

Rok Pilot Samochód
2001 Enrico Bertone Peugeot 306 Maxi
2000 Bruno Thiry Toyota Corolla WRC
1999 Enrico Bertone Renault Megane Maxi
1998 Emil Triner Skoda Octavia Kit Car
1997 Nejat Avci Renault Megane Maxi
1996 Niko Burkart Nissan Sunny GTI
1995 Jewgienij Wasin Opel Astra GSI 16V

Uwaga: Czech Emil Triner wziął również udział w dwudziestu pięciu rajdach WRC w latach 1993-1999; Turk Nejat Avci jest ojcem Yagiz Avci ( por. infra).

Rajdowy Puchar Europy FIA

(klasyfikacje według stref; jeśli - 2 (lub nawet 3) kierowcy remisują)

Rok Odcięty Pilot
2013 Puchar ERC Oleksandr Saliuk jr.
Środek -
2012 Jest Yağiz Avci
Środek Jan Kopecký
Południowy zachód Andreas Mikkelsen
2011 Jest Dymitar Iljew
Środek Václav Pech jr.
południe Juho Hanninen
2010 Jest Marco tempestini
Środek Václav Pech jr.
południe Kris meeke
2009 Jest Marco tempestini
Północ Andreas Mikkelsen
południe -
2008 Środek Václav Pech jr
Jest -
południe -
2007 Północ -
Gdzie jest -
Jest Dymitar Iljew
Środek Karel Trojan jr.
2006 Północ -
Gdzie jest -
Jest Dymitar Iljew
południe Miguel Fuster
2005 Północ Oscar Svedlund
Gdzie jest Piero longhi
Jest Józef Bereš
południe Krum Donchev
2004 Północ Jukka Ketomäki
Gdzie jest Enrique García Ojeda
Jest Josef Petak
południe Andrea Navarra

Uwaga: Puchar Mitropa jest nadal obecny, rywalizowany między Niemcami, Czechami, Austrią, Włochami i Słowenią (dawniej także Polska i była Jugosławia).

Rajdowe Trofeum Europy

Puchar Europy FIA Kobiet

Trofeum FIA ERC Lady's zostało oficjalnie stworzone w 2012 roku, dla nowej wersji mistrzostw w 2013 roku.

Francuzi na Mistrzostwach Europy

Mistrzowie drugiego pilota

Wicemistrzowie Europy

Mistrzowie Europy

Dokumentacja

Przez pilotów
nº Pilot Mistrzostwa Lata
1 Sobiesław zasada 3 1966, 1967, 1971
Luca Rossetti 2008, 2010, 2011
2 Walter Schock 2 1956, 1960
Gunnar andersson 1958, 1963
Bernard Darniche 1976, 1977
Dario Cerrato 1985, 1987
Fabrizio Tabaton 1986, 1988
Enrico Bertone 1995, 1999
Renato Travaglia 2002, 2005
Szymon Jean-Joseph 2004, 2007
Giandomenico Basso 2006, 2009
Według kraju
nº Kraj Mistrzostwa
1 Włochy 23
2 Niemcy 14
3 Francja 8
4 Szwecja 6
5 Polska 5
6 Finlandia 4
7 Belgia 3
8 Wielka Brytania 1
Hiszpania
Dania
Czechy

Uwagi

  • Sandro Munari został zwycięzcą Rajdowego Pucharu FIA.
  • Walter Röhrl był rajdowym mistrzem świata i Afryki.
  • Miki Biason był rajdowym mistrzem świata.
  • Armin Kremer był mistrzem rajdu Azji i Pacyfiku.
  • Giandomenico Basso i Juho Hänninen byli zwycięzcami mistrzostw IRC (przed fuzją IRC/ERC).
  • Sobiesław Zasada (jednak dwukrotnie przez Grupy, G2 potem G1) i Luca Rossetti są jedynymi dwoma potrójnymi mistrzami Europy.
  • Patrick Snijers odniósł najwięcej zwycięstw, 44 odnotowanych w Rajdowych Mistrzostwach Europy (daleko za nimi znaleźli się Dario Cerrato, Robert Droogmans i Giandomenico Basso – wciąż aktywny – z 26 sukcesami każdy).
  • Bernard Darniche i Bernard Béguin to Francuzi z największą liczbą zwycięstw, 19 w Rajdowych Mistrzostwach Europy.
  • Bernard Darniche zdobył 37 zwycięstw za swój własny tytuł narodowy.
  • Bernard Darniche i Simon Jean-Joseph są dwoma francuskimi podwójnymi mistrzami Europy.
  • Jean-Claude Andruet (33 zwycięstwa krajowe w D1, 17 zwycięstw w Europie) miał w 1970 roku pilotkę, Michèle Véron.
  • Andrea Navarra poślubiła Simonę Fedeli, jej drugą pilotkę.
  • Juan Manuel Fangio był ojcem chrzestnym syna Wernera Engela.

Rajdy mistrzowskie według kraju

(ponad 130, z wyłączeniem części środkowej i południowo-zachodniej)

(Współczynniki, które można przypisać: 1–2–3–4–5–10–20)

Mistrzostwa Europy w Rajdach Sportów Historycznych FIA

W 2009 roku powstała pierwsza organizacja tych zawodów (FIA Mistrzostwa Europy w Rajdach Sportowych Historycznych), która obecnie skupia w Unii Europejskiej kilkanaście imprez rocznie .

Testy wybrane po kolei

Uwaga: w 2013 roku trzy z trzynastu wydarzeń w programie odbywają się we Włoszech: Sanremo, Alpi Orientali i Elba.

Nagrody

Trofeum zespołowe (drużyny):

Rok Kategorie Pilot Drugi pilot
2015 1 Sverre Norrgard Giuseppe D'Angelo
2 Maty Myrsell (3) Esko Junttila
3 Carlo Marenzana Luca Beltrame
4 "  Pedro  " (3) Emmanuele Baldaccini
2014 1 Luigi Zampaglione Roberto Consiglio
2 Lucio Da Zanche Giulio Oberti
3 Karl Wagner Gerda Zauner
4 Luigi Battistolli Fabrizia Pons
2013 1 Luigi Zampaglione Karl-Erik Magnusson
2 Maty Myrsell Esko Junttila
3 Karl Wagner Gerda Zauner
4 „  Pedro  ” Erik Pedersen
2012 1 Antonio Parisi Giuseppe D'Angelo
2 Maty Myrsell Esko Junttila
3 Ernst Harrach Leopold Welsersheimb
4 „  Pedro  ” Erik Pedersen
2011 1 Alar Hermanson Roberto Brea
2 Miroslav Janota Paweł Dresler
3 Enrico Brazzoli Ross Forde
2010 1 Wolfgang pfeiffer Ulli wiatr
2 Valter Christian Jensen Erik Pedersen
3 Pierangelo Rossi Luca Beltrame
2009 1 Antonio Parisi Giuseppe D'Angelo
2 Valter Christian Jensen Erik Pedersen
3 Enrico Brazzoli Paola Valmassoi

Uwagi i referencje

  1. Rajd Monte Carlo - laberezina.com
  2. (w) Rajdowe Mistrzostwa Europy 1963 - dlg.speedfreaks.org
  3. (w) Historia Rajdowych Mistrzostw Europy - Hans-Christoph Mehmel, Rally-erc.com, 28 stycznia 2011
  4. ERC: Rajd Rumunii przełożony z powodu pogody – Eurosport France / AFP , 31 stycznia 2014 r.
  5. Nowe trofea ERC dla specjalistów terenowych w 2014 r. – oficjalna strona internetowa ERC, 10 grudnia 2013 r.
  6. (w) 2015 FIA GT-R Cup - FIA, 29 września 2014
  7. Rekordy rajdowe Mistrzostw Europy przed 1970 r.
  8. Rajdowy Puchar Europy 2013
  9. Strefa centralna ERC 2013
  10. Guy Fréquelin we współpracy z Philippe Séclier, Pilot mojego życia , wyd. Calmann-Levy, 2009 ( ISBN  978-2-7021-3987-5 ) s.  85

Linki zewnętrzne