Chalais | |||||
Zamek Chalais . | |||||
Herb |
|||||
Administracja | |||||
---|---|---|---|---|---|
Kraj | Francja | ||||
Region | Nowa Akwitania | ||||
Departament | Charente | ||||
Miasto | Angouleme | ||||
Międzywspólnotowość | Wspólnota gmin Lavalette Tude Dronne | ||||
Mandat burmistrza |
Joël Bonifacy 2020 -2026 |
||||
Kod pocztowy | 16210 | ||||
Wspólny kod | 16073 | ||||
Demografia | |||||
Miły | Chalaisiens | ||||
Ludność miejska |
1768 mieszk. (2018 ) | ||||
Gęstość | 101 mieszkańców/km 2 | ||||
Geografia | |||||
Informacje kontaktowe | 45° 16 ′ 26 ″ północ, 0° 02 ′ 24 ″ wschód | ||||
Wysokość | Min. 35 m Maks. 130 m² |
||||
Powierzchnia | 17,58 km 2 | ||||
Jednostka miejska | gmina wiejska | ||||
Obszar atrakcji | Gmina z wyłączeniem atrakcji miasta | ||||
Wybory | |||||
Oddziałowy |
Kanton Tude-et-Lavalette ( urząd centralny ) |
||||
Ustawodawczy | Drugi okręg wyborczy | ||||
Lokalizacja | |||||
Geolokalizacja na mapie: Nouvelle-Aquitaine
| |||||
Znajomości | |||||
Stronie internetowej | www.chalais.net | ||||
Chalais to gmina w południowo-zachodniej Francji , stolica kantonu, znajduje się w dziale z Charente ( rejon Nowy Aquitaine ).
Jej mieszkańcami są Chalaisiens i Chalaisiennes .
Chalais jest centrum administracyjnym najdalej na południe wysuniętego kantonu departamentu Charente , stolicy Południowego Charente . Jest blisko do departamentów Charente-Maritime , Dordogne i Gironde .
Chalais leży 42 km na południe od Angouleme i 45 km na północ od Libourne .
10 km od Aubeterre-sur-Dronne , 14 km od La Roche-Chalais , 19 km od Montguyon , 22 km od Blanzac , 23 km od Ribérac , 27 km od Barbezieux , 29 km od Coutras , 54 km od Périgueux , 68 km od Bordeaux .
Główna droga to D 674 , droga z Angoulême do Libourne, która przecina miasto z północy na południe i biegnie wzdłuż doliny Tude .
Chalais to także ważne skrzyżowanie dróg departamentalnych. Na północnym zachodzie D 731 prowadzi do Cognac przez Brossac , Barbezieux i Archiac . D 2 w kierunku wschodnim wiedzie w kierunku Ribérac przez Aubeterre. D 20 prowadzi do Blanzac na północy i do Montguyon na południowym zachodzie.
Przecina ją również linia Paryż – Bordeaux, której stacja SNCF jest obsługiwana przez TER do Angoulême i Bordeaux z szybkością 14 przystanków dziennie w 2014 roku.
Miasto ma wiele wiosek, z których niektóre były dawnymi parafiami , takie jak Sainte-Marie na północy, Sérignac na południu i Saint-Christophe na wschodzie. Miasto Chalais rozciągało się głównie wzdłuż drogi z Angoulême do Libourne i na wschód od linii kolejowej, do Saint-Christophe. Jest też Bosseau , la Counillere (etymologicznie miejsce dla królików ), a także Houme dalej na południe, na zachód Tourtre , w Touret , itp.
Curac | Montboyer | Orival |
Yviers | Saint-Quentin-de-Chalais | |
Rioux-Martin | Saint-Avit |
Miasto zajmuje kampan ( górna kreda ), wapień kredowy , który zajmuje dużą część południowej Charente . Doliny (Tude i Viveronne) zajmują niedawne namuły z czwartorzędu , czasami gromadzone w niskich terasach (lewy brzeg Tude w Chalais i miejscowość La Forêt ).
Rzeźba miasta jest dość pagórkowata, głównie na północy i wschodzie. Jej najwyższy punkt znajduje się na wysokości 130 m , na wschodniej granicy (wieża ciśnień). Najniższy punkt to 35 m , położony u zbiegu rzek Tude i Argentonne, na południowym krańcu. Centrum miasta Chalais, zbudowane na ostrogi między dolinami Viveronne i Tude, znajduje się na wysokości od 47 do 90 m n.p.m.
Miasto znajduje się w dorzeczu Dordogne . Tude , dopływem Dronne i sub-dopływ Dordogne poprzez Isle , przecina miasto z północy na południe.
Na prawym brzegu Tude otrzymuje kolejno Viveronne, która również przechodzi u podnóża zamku, oraz Argentonne , która ogranicza miasto od południa.
Klimat w Akwitanii jest oceaniczny i podobny do tego w mieście Cognac, gdzie znajduje się departamentalna stacja meteorologiczna.
Miesiąc | Sty. | luty | Marsz | kwiecień | może | czerwiec | Lip. | sierpień | wrz. | Październik | Listopad | grudzień | rok |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Średnia minimalna temperatura ( °C ) | 2 | 2,8 | 3,8 | 6,2 | 9,4 | 12,4 | 14,4 | 14 | 12,1 | 8,9 | 4,7 | 2,6 | 7,8 |
Średnia temperatura (°C) | 5.4 | 6,7 | 8,5 | 11.1 | 14,4 | 17,8 | 20,2 | 19,7 | 17,6 | 13,7 | 8,6 | 5,9 | 12,5 |
Średnia maksymalna temperatura (° C) | 8,7 | 10,5 | 13.1 | 15,9 | 19,5 | 23,1 | 26,1 | 25,4 | 23,1 | 18,5 | 12,4 | 9,2 | 17,7 |
Słońce ( godz ) | 80 | 103,9 | 153,3 | 184,5 | 204,9 | 239,6 | 276,4 | 248,3 | 199,4 | 159 | 96,8 | 78,8 | 2 024,9 |
Opady ( mm ) | 80,4 | 67,3 | 65,9 | 68,3 | 71,6 | 46,6 | 45,1 | 50,2 | 59,2 | 68,6 | 79,8 | 80 | 783,6 |
Graniczy od wschodu z rzeką Tude , obszar gminy obejmuje obszar Vallée de la Tude , zidentyfikowany w sieci Natura 2000 jako ważny dla ochrony zagrożonych europejskich gatunków zwierząt.
Szesnaście gatunków zwierząt wymienionych w załączniku II do dyrektywy 92/43 / EEC Unii Europejskiej zostały tam wymienione.
Zidentyfikowano tam dwadzieścia sześć innych ważnych gatunków zwierząt, z których czternaście jest objętych załącznikiem IV dyrektywy siedliskowej.
ZNIEFFW Chalais, na obwodzie prawie identycznym z obszarem Natura 2000 powyżej, dolina Tude jest częścią ZNIEFF typu II o nazwie „ Doliny Nizonne, Tude i Dronne w Poitou-Charentes ”.
Dwadzieścia dwie decydujące dla zwierząt gatunku zostały wymienione tam:
Zarejestrowano tam dwadzieścia dziewięć innych gatunków zwierząt (cztery ssaki i dwadzieścia pięć ptaków).
Chalais to gmina wiejska. W rzeczywistości jest to część gmin o małej lub bardzo małej gęstości w rozumieniu miejskiej siatki gęstości INSEE . Gmina jest również poza atrakcją miast.
Podział na strefy gminy, co znalazło odzwierciedlenie w bazie danych European okupacyjnej biofizycznych gleby Corine Land Cover (CLC), jest naznaczona znaczenia obszarów rolnych (79,6% w 2018 roku), niemniej jednak w dół w porównaniu do 1990 roku (81,9%). Podział szczegółowy w 2018 r. przedstawia się następująco: niejednorodne tereny rolne (35,5%), grunty orne (29,4%), łąki (14,7%), tereny zurbanizowane (12%), lasy (8,5%) .
IGN także udostępnia narzędzie online do porównania ewolucji z czasem użytkowania gruntów w miejscowości (lub terytoriów w różnych skalach). Kilka epok są dostępne jako map lub zdjęć lotniczych: na mapie Cassini ( XVIII th wieku), na mapie Staff (1820-1866) oraz w bieżącym okresie (1950 do chwili obecnej).
Stare formy to Chaleis w 1214 , Chales , Chalesio w 1281 , Chalezio w 1263 , Calisio w 1075 - 1080 , Calesium w 1109 - 1121 , Chalisium w 1225 .
Pochodzenie nazwy Chalais sięga gallo-rzymskiego imienia Caletus , wywodzącego się z galijskiego motywu imienia calet- , caleto- , do którego przyłączony jest również poganin Caletius . Inni autorzy dopatrują się w prałacińskim korzeniu Cal odniesienie do źródła mineralnego (często gorącego), które obecnie znajduje się na terytorium Yviers . Dauzat przyznaje, że nazwa jest niejasny, i widzi w nim pierwiastek pre-Celtic * kal- czyli „Rock” z pre-Celtic przyrostek -es (UM), czyli „jak”, które odpowiadałyby „jak skała”.
W średniowieczu , Chalais była siedziba seigneury który początkowo miał tytuł baronii , niemal tak stary, jak w Barbezieux . Był feudalny pod panowaniem arcybiskupstwa Bordeaux i podobnie jak południowo-zachodnia część Charente należał do Saintonge . Z religijnego punktu widzenia Chalais podlegało diecezjom Saintes (miasto) i Périgueux (Saint-Christophe), przy czym Tude jest granicą.
Rodzina książąt lordów Chalais jest blisko spokrewniona z wicehrabiami Castillon . W ciągu pierwszych lat XIII th century , Olivier de Chalais , którego władcą był król Anglii, świadczy to 1182-1214, żonaty Guiberge Montausier (w Baignes ) oraz ich wnuczka Agnes , żonaty Helie Talleyrand ( 2 th połowa XIII th century, rodzina później nazwany Talleyrand Grignols następnie de Talleyrand-Perigord ).
Tak więc Talleyrand-Périgord (wtedy pisane i wyraźny Taillerand ) były panowie i książęta Chalais z XIII p wieku do XIX p wieku . Ich inne tytuły były wiele: Duke of Perigord , Granda od 1 st klasy, markiza z Excideuil , Baron z Mareuil , hrabia od Grignols , etc.
Podczas wojny stuletniej, która siała spustoszenie w regionie, Chalais przebywał w Guyenne, a dokładniej w Saintonge. Była to jedna z ostatnich twierdz, jakie Anglicy mieli we Francji. To tylko17 czerwca 1453, na miesiąc przed bitwą pod Castillon, którą Karol VII (a dokładniej Jacques de Chabannes ) zdobył miasto i rozkazał zamek zburzyć .
Zamek, który zachował kwadratową wieżę XIV th wieku , został przebudowany w XVI -tego wieku .
Chalais było również ważnym klasztorem, który miał tuzin mnichów i podlegał opactwu benedyktynów w Saint-Martial de Limoges . Klasztor i kościół Św. Wojny zostały zniszczone podczas wojen angielsko-francuskich, a później przez protestantów .
Chalais miało również inny kościół, Saint-Georges, położony u podnóża twierdzy i nad brzegiem Tude. Zniknął pod koniec XIV -tego wieku .
Gdy wojen religijnych powstały The Talleyrand pozostał katolikiem , ówczesny władca po poślubił córkę Blaise de Monluc , Marszałek Francji i Generał z Guyenne . W 1626 ich młodszy syn, hrabia de Chalais , odważył się spiskować przeciwko kardynałowi Richelieu i został ścięty w wieku 27 lat.
W czasie rewolucji książę Chalais nie emigrował. Został po prostu uwięziony jako podejrzany i zachował swoją własność terytorialną. Ostatni książę Chalais, który zmarł w 1883 r. , przekazał wszystkie swoje posiadłości Chalais i Périgord, a także część swojej fortuny swoim siostrzeńcom, książętom Arembergu , i utworzył w samym zamku przytułek dla osób starszych, zależny od Chalais. hospicjum. Hospicjum to w 1896 r. opłaciło sprzedaż zamkowych gobelinów .
Podczas Rewolucji gmina Saint-Christophe-de-Chalais została tymczasowo nazwana La Rivière , podczas gdy gmina Sainte-Marie-de-Chalais została nazwana Mère-la-Patrie lub La Mère-de-Dieu .
Kościół Chalais był siedzibą arcykapłana, który obejmował 64 parafie . W 1648 r. liczba ta została zmniejszona do 36, przez utworzenie arcybiskupów Barbezieux i Montguyon . W XVIII -tego wieku , gdy archpriests były prawie zawsze kapłani Montboyer .
Szpital Chalais został założony w 1690 roku przez chirurga Mathieu Pascauda i jego żonę Geneviève Choquer. W 1726 r. patent króla, na prośbę proboszcza i mieszkańców, księcia Chalais, uregulował jego działanie. Dominikanki z Magnac w Limousin były odpowiedzialne za leczenie chorych i edukację ubogich dziewcząt na wsi, za zgodą biskupa Saintes . W 1853 roku zastąpiły je siostry Sainte-Marthe .
Po rewolucji na Place de la Fontaine posadzono drzewo wolności, które w 1932 r . ścięła burza .
W 1852 r. zainaugurowano linię z Paryża do Bordeaux między Angoulême a Bordeaux, co pozwoliło Chalais na nowy boom gospodarczy, wraz z otwarciem stacji i szybszą komunikację z tymi dwoma miastami.
Podczas pierwszej połowy XX th wieku, był również podłączony do Chalais Barbezieux przez małą kolejką miejscowego Meter procentowej Kolej Charentes ekonomicznych , przechodząc przez Brossac .
W 1897 r. Chalais skorzystało z oświetlenia publicznego przy użyciu acetylenu , przy szosie Barbezieux zlokalizowano zakład produkujący gaz.
W 1946 Chalais wchłonęło Saint-Christophe-de-Chalais, a w 1972 Sainte-Marie-de-Chalais i Sérignac.
Kropka | Tożsamość | Etykieta | Jakość | |
---|---|---|---|---|
Brakujące dane należy uzupełnić. | ||||
1892 | Pierre Rateau de Chateauvert | Komornik w Brossac, handlowiec, zastępca burmistrza, a następnie burmistrz Saint-Christophe-de-Chalais dawnej gminy zintegrowanej z Chalais | ||
1977 | 1983 | Jean Lacamoire | PS | Lekarz, zastępca |
1983 | 1989 | |||
1989 | 2001 | Jean Lacamoire | PS, a potem DVD | Radca Prawny |
2001 | 2008 | Jean-Claude Delannoy | PS | Emerytowany lekarz weterynarii |
2008 | 2020 | Jean-Claude Maury | Środkowo-prawo | Emerytowany inżynier |
2020 | W trakcie | Joel Bonifacy |
Na liście 2020 Krajowa Rada Miast i Wsi w Bloom przyznała miastu kwiat.
Ewolucja liczby mieszkańców jest znana ze spisów ludności przeprowadzanych w gminie od 1793 r. Od 2006 r. legalne populacje gmin są publikowane corocznie przez Insee . Spis opiera się obecnie na corocznym zbieraniu informacji, sukcesywnie dotyczących wszystkich terytoriów miejskich przez okres pięciu lat. W przypadku gmin liczących mniej niż 10 000 mieszkańców co pięć lat przeprowadza się badanie spisowe obejmujące całą populację, przy czym legalne populacje w latach pośrednich są szacowane przez interpolację lub ekstrapolację. Dla gminy pierwszy wyczerpujący spis objęty nowym systemem został przeprowadzony w 2004 roku.
W 2018 r. miasto miało 1768 mieszkańców, co stanowi spadek o 1,61% w porównaniu do 2013 r. ( Charente : -0,48%, Francja z wyłączeniem Majotty : + 2,36%).
1793 | 1800 | 1806 | 1821 | 1831 | 1841 | 1846 | 1851 | 1856 |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
456 | 382 | 468 | 476 | 549 | 616 | 613 | 654 | 703 |
1861 | 1866 | 1872 | 1876 | 1881 | 1886 | 1891 | 1896 | 1901 |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
714 | 740 | 775 | 831 | 907 | 912 | 850 | 888 | 895 |
1906 | 1911 | 1921 | 1926 | 1931 | 1936 | 1946 | 1954 | 1962 |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
966 | 932 | 845 | 856 | 838 | 900 | 1,746 | 1643 | 1,703 |
1968 | 1975 | 1982 | 1990 | 1999 | 2004 | 2009 | 2014 | 2018 |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
1834 | 2538 | 2204 | 2 172 | 2027 | 1991 | 1858 | 1788 | 1768 |
Mężczyźni | Klasa wiekowa | Kobiety |
---|---|---|
1.2 | 3,7 | |
15,8 | 22,5 | |
20,8 | 18,6 | |
20,0 | 18,5 | |
14,6 | 13,6 | |
13,0 | 11,5 | |
14,6 | 11,6 |
Mężczyźni | Klasa wiekowa | Kobiety |
---|---|---|
0,5 | 1,6 | |
8,2 | 11,8 | |
15,2 | 15,8 | |
22,3 | 21,5 | |
20,0 | 19,2 | |
16,7 | 14,7 | |
17,1 | 15,4 |
Chalais wchłonął Saint-Christophe w 1946, a Sainte-Marie i Sérignac w 1972.
Miasto jest częścią obszaru kontrolowanego pochodzenia koniaku „ Bons Bois ” i ChNP Noix du Périgord .
Chalais jest gospodarczo miastem zasadniczo handlowym, tak jak miało to miejsce w całej swojej historii, z 60 sklepami i firmami oraz dużym cotygodniowym targiem.
Firma produkująca meble metalowe, Clairburo, została przeniesiona w 1997 roku do innej lokalizacji. Od tego czasu mury przejęła garstka byłych pracowników, aby kontynuować podobną działalność pod nazwą ICT.
Rzeźnia istnieje od 1967 roku i specjalizuje się w uboju cielęciny Chalais, lokalnego produktu wysokiej jakości, który jest objęty AOC w 2013 roku.
Na terenie Chalais znajduje się lotnisko otwarte dla cywilnego ruchu lotniczego z Europy.
W sierpniu na torze wyścigowym odbywają się międzynarodowe skoki przez przeszkody.
W Chalais istnieje wiele usług i zawodów: w 2013 r. dwie firmy architektoniczne, dwie firmy księgowe, centrum społeczno-kulturalne, centrum medyczno-społeczne.
Théodore-Rancy średnie zrzesza 250 uczniów z 6 th do 3 rd podzielonych na 11 klas.
Chalais posiada szkołę podstawową składającą się z pięciu klas, szkołę Six Arbores , znajdującą się w pobliżu Saint-Christophe, a także przedszkole , a także prywatną szkołę podstawową Castel-Marie , znajdującą się przy 2 rue d'Arenberg.
W każdy poniedziałek odbyła ważny rynek świecki, który był już popularny w początkach XIX th wieku. Jest gospodarzem setki handlowców, którzy nie prowadzą osiadłego trybu życia.
Życie stowarzyszeń jest bardzo obecne, w 2014 roku było 46 stowarzyszeń.
Zamek Chalais , poświadczone od XI -tego wieku , to dawny zamek Talleyrand-Perigord . Został sklasyfikowany jako MH na1 st kwiecień 2003.
Dziedzictwo religijneChalais ma cztery kościoły i kaplicę.
Kościół i klasztor śwKościół parafialny św. Marcjana, znajdujący się na szczycie miasta w pobliżu zamku, ma piękną romańską fasadę i rzeźbiony portal. Zbudowany w XII -tego wieku, to była wspólna siedziba wieczystego wikariatu i klasztor w zależności od opactwa Saint-Martial de Limoges .
Kościół został zdewastowany podczas wojen religijnych , zachowała się jedynie jego fasada i parter. Klasztor został następnie zbudowany w 1629 przez hrabiego Chalais i matką Jeanne Françoise de Montluc, który zainstalował wspólnotę kanoników tam Saint-Augustin .
W 1869 r. przebudowano absydę i przebudowano dzwonnicę.
Kościół jest wpisany na listę zabytków od 1902 roku. Klasztor, część przylegającego do kościoła domu spokojnej starości, od 1991 roku jest wpisany na listę zabytków.
Kościół MariackiKościół ten znajduje się jeszcze dalej niż Saint-Martial na grzbiecie oddzielającym doliny Tude i Viveronne.
Siedziba leczyć , to Kościół pochodzi pierwotnie z XII -go wieku, a tylko jej absydzie w pół terminach kopułowych z tego okresu. Jej dzwon pochodzi z 1766 roku i miał dla ojca chrzestnego Gabriela Talleyranda księcia Chalais i jego żonę Marie-Marguerite. Fasada została przebudowana w późnym XIX -tego wieku. Kościół został niedawno odrestaurowany w 2000 roku przez stowarzyszenie, a msza inauguracyjna odbyła się w8 grudnia 2013 r.z biskupem Angoulême Claude Dagens .
Ten neoromański kościół znajduje się na wschód od Tudy.
Nie było w jego lokalizacji pierwszego kościoła z XIII -tego wieku. Z płaską szafką nocną, być może została tymczasowo przekształcona w świątynię protestancką, jeśli sądzimy odkrycie kamiennego graweru „17 maja 1603 świątynia nostre has esté levé” . Został odrestaurowany w 1863 roku, zanim został zburzony w 1890 roku, aby odbudować większy kościół.
Kościół Saint-Pierre de SérignacKościół Sérignac, znajdujący się we wsi Sérignac, jest kościołem dawnego miasta Sérignac, obecnie dołączonego do Chalais.
Jej daty początki sięgają XII th century, ale został przebudowany w swojej historii, a obecnie prawie opuszczony. Jedynie parter fasady ujawnia swoją romańską przeszłość. Dawna plebania z kilku okien XVIII th wieku , napotyka na zachodzie.
Kaplica Notre-DameKaplica Notre-Dame starego szpitala zbudowanego w 1870 roku przez architekta Édouarda Warina znajduje się przy rue de Barbezieux, w centrum miasta.
W stylu romańskim , konsekrowanym w 1872 r. miasto nadało szpital (szpital i internat dla dziewcząt) założony w 1882 r. przez Helie de Talleyrand-Périgord. W 1905 r. prawo rozdziału kościołów i państwa zmusiło szkołę do zamknięcia, a kaplica została mniej lub bardziej opuszczona.
Został przejęty przez miasto w 2010 roku i odrestaurowany przez stowarzyszenie.
Kościół św.
Jego stary klasztor .
Kościół Mariacki.
Kościół św.
Kaplica Notre-Dame.
Żywy ogród nad brzegiem Tude .
Blazon : Gules 3 lwy Lub ukoronowany, uzbrojony i ospały lazur. |
Mottem Talleyrand-Périgord jest „Ré que Diou” ( Nic oprócz Boga , w staro oksytańskim ).