Rolnictwa w Indiach jest sektor gospodarczy znaczenie Indii i jeden z najważniejszych produktów rolnych na świecie. Sektor zatrudnia prawie dwie trzecie ludności aktywnej zawodowo (49% miejsc pracy w 2012 r.), A wskaźnik samobójstw jest szczególnie wysoki.
Historycznie rzecz biorąc, Indie były uprawiane od czasów starożytnych . Oryza sativa (ryż azjatycki) pochodzi z różnych wydarzeń udomowionych, które miały miejsce około 5000 pne. AD w północnych Indiach .
Osada rozwinęła niektórych sektorach, takich jak herbata , wprowadzone w Indiach w XIX -tego wieku. Między 1840 a 1860 rokiem Anglia zwiększyła ośmiokrotnie swój import indyjskiej bawełny: 463 000 bel w porównaniu z 56 923, ale z pewnymi wadami: sprowadziła amerykańską bawełnę do Indii z chorobami roślin i pasożytami, takimi jak robak .
Po 1950 r. Rozpoczęto reformy agrarne Zielonej Rewolucji , ale powiększanie terenów rolniczych widziało swoje ograniczenia z lat 1950-1960. W 1951 roku użytki rolne zajmowały 119 milionów hektarów, z czego 21 milionów było nawadnianych. Celem jest zatem zwiększenie plonów rolnych, w szczególności poprzez nawadnianie, umożliwiając 2-3 zbiory rocznie. W niektórych stanach stosowanie pomp z napędem silnikowym jest wspierane finansowo.
W latach pięćdziesiątych i sześćdziesiątych jedną z najważniejszych reform była konsolidacja rolnictwa, szczególnie w stanach Uttar Pradesh i Haryana . W 1965 r. Utworzono Indyjską Korporację Żywności, aby przechowywać towary rolne, aby uniknąć niedoborów żywności, a także subsydiować zakup towarów rolnych od biednej ludności.
Ludność rolnicza staje się relatywnie bogatsza dzięki lepszym plonom w najbardziej produktywnych regionach, w szczególności w Pendżabie, Uttar Pradesh, Haryana i deltach upraw ryżu w południowych Indiach. Regiony Bihar, Zachodni Bengal i Orisa doświadczają wyższych plonów później lub są bardziej ograniczone, podczas gdy Dekan i większość południowych Indii zostały mniej dotknięte przez zieloną rewolucję z powodu trudności w dostępie do nawadniania w regionach górskich i półsuchych.
Indie są w stanie zaspokoić podstawowe potrzeby żywieniowe swoich mieszkańców od lat 70 . Produkcja pszenicy wzrosła sześciokrotnie i ryżu produkcji czterokrotnie między 1961 i 2003 roku . Rozwija się także ogrodnictwo towarowe, uprawy dochodowe i mleczarstwo (przede wszystkim dzięki „ białej rewolucji ”). Jednocześnie rolnictwo indyjskie jest zmotoryzowane.
Jednak od lat 80. ubiegłego wieku trwałe inwestycje w rolnictwie i na wsi uległy spowolnieniu, zwiększył się exodus ze wsi i różnice w poziomie życia między miastami a wsią. Sieć elektryczna, niezbędna do napędzania pomp silnikowych, gwałtownie się pogarsza, podobnie jak publiczne sieci irygacyjne, w których również brakuje inwestycji, aby można je było szybciej rozbudować. Sprzęt utrzymujący łańcuch chłodniczy jest rzadko używany, co prowadzi do znacznych strat w łatwo psujących się artykułach spożywczych. Ponadto gleby w niektórych regionach są nadmiernie eksploatowane lub słabo modyfikowane, zalewane lub zasolone.
Jednak w latach 1981–2002 zmniejszył się udział wydatków związanych ze spożyciem zbóż. Spożycie mleka wzrosło trzykrotnie w tym samym okresie, osiągając 91 mln ton w 2002 r. Również w latach 1981–2002 produkcja jaj wzrosła czterokrotnie. Spożycie cukru potroiło się w latach 1951–2002, a owoców w latach 1991–2002 wzrosło z 12,7 mln ton do 19,2 mln.
W latach 1995-1996 61,6% gospodarstw rolnych w kraju miało powierzchnię mniejszą niż 1 ha, 18,7% - od 1 do 2 ha, 19,6% - powyżej 2 ha, przy łącznej liczbie 116 milionów operacji. W latach 2000-2001 obszary rolne zajmowały 141 milionów hektarów, z czego 55 milionów było nawadnianych.
W ostatnich dziesięcioleciach dochody rolników spadają, a ich zadłużenie rośnie. Badanie opublikowane w 2020 roku przez Uniwersytet Rolniczy Pendżabu wskazuje, że chłopi z Pendżabu są zadłużeni w wysokości czterokrotności ich rocznego dochodu. W ciągu ostatnich 20 lat 300 000 chłopów popełniło w Indiach samobójstwo. W 2018 roku mnożą się demonstracje z udziałem dziesiątek tysięcy chłopów; potępiają w szczególności bardzo wysokie wskaźniki zadłużenia i samobójstw.
Rząd Narendra Modi podjął w 2020 r. Decyzję o zliberalizowaniu obrotu produktami rolnymi, umożliwiając producentom sprzedaż bezpośrednią do firm prywatnych, co doprowadziłoby do zaniku gwarantowanej ceny minimalnej. Ta decyzja, która prawdopodobnie doprowadzi do dalszego zubożenia chłopów, doprowadziła do ogólnokrajowej mobilizacji kierowanej przez związki i wywołała kontrowersje w samym rządzie.
Klimat w Indiach jest silnie uzależnione od Himalajów oraz pustyni Thar . Masyw Himalajów, a także pasmo Hindū-Kūsh w Pakistanie stanowią naturalną barierę zatrzymującą zimne wiatry napływające z Azji Środkowej , utrzymując w ten sposób cieplejsze temperatury na subkontynencie indyjskim niż w większości miejsc na tych samych szerokościach geograficznych. Pustynia Thar przyciąga wilgotne wiatry monsunowe, które są odpowiedzialne za większość opadów w Indiach.
Przecinane przez Ganges i czerpiące większe korzyści z dobrodziejstw monsunu , Indus i Brahmaputra to na północy kraju najbardziej żyzne regiony. Pas Indo-Gangetic jest największym obszarem aluwium na świecie, utworzonym przez odkładanie się mułu z wielu okolicznych rzek. Równiny są płaskie i najczęściej bezdrzewne, sprzyjając nawadnianie poprzez kanały . Obszar ten jest również bogaty w naturalne źródła wody.
Równina ta jest jednym z największych obszarów intensywnego rolnictwa na świecie. Uprawy rosnące na równinie Indo-Gangetic to głównie ryż i pszenica , dzięki systemowi płodozmianu . Inne uprawy obejmują kukurydzę , trzcinę cukrową i bawełnę .
Rolnictwo jest bardzo zależne od monsunów do nawadniania. W niektórych regionach zbyt słaby monsun spowoduje niedobór wody, co spowoduje utratę plonów.
W ostatnich latach głównym czynnikiem spadku dochodów rolników były ekstremalne zjawiska pogodowe, w tym powtarzające się susze, fale upałów i cyklony. Według Center for Science and Environment, największej indyjskiej organizacji pozarządowej zajmującej się ochroną środowiska: „Stoimy w obliczu kryzysu rolniczego, z falą samobójstw rolników i protestami chłopów, które potroiły się. "
Kharif odnosi się do upraw i zbiorów w porze deszczowej (deszczowy monsun) w regionie Azji Południowej , która trwa od kwietnia do października, w zależności od rozpatrywanego obszaru. Główne uprawy Kharif to proso i ryż. Kharif kontrastuje z rabi , nawadnianymi uprawami w porze suchej. Oba słowa przybyły wraz z Mogołami na subkontynencie indyjskim i od tamtej pory są szeroko używane. Uprawy Rabi wysiewa się w połowie listopada, po zakończeniu deszczów monsunowych, a zbiory rozpoczynają się w kwietniu / maju. Uprawy są uprawiane z wodą deszczową, która przedostała się przez glebę lub wspomagana nawadnianiem. Dobry deszcz zimą psuje plony rabi, ale jest dobry dla upraw kharif. Główną uprawą rabi w Indiach jest pszenica , a następnie jęczmień , gorczyca , sezam i groch . Groch zbiera się wcześnie, ponieważ jest gotowy wcześnie: indyjskie rynki są zalewane zielonym groszkiem od stycznia do marca, ze szczytem w lutym. Uprawy Kharif wysiewa się na ogół wraz z nadejściem pierwszych opadów pod koniec maja w południowej Kerali, na początku południowo - zachodniej pory monsunowej. Ponieważ deszcze monsunowe zbliżają się do północnych Indii, daty sadzenia są odpowiednio różne i sięgają lipca w północnych Indiach.
Połowa krajowej produkcji rolnej jest zasiewana od czerwca do września.
Tylko połowa terenu jest nawadniana . Dlatego praktyki te są w dużej mierze uzależnione od monsunu . Z każdą publikacją biuletynu prognostycznego wysyłane są wiadomości tekstowe do milionów rolników w celu dostosowania nasion do poziomu opadów. Sam monsun może spowodować, że wzrost PKB Indii zmieni się o 0,5 punktu procentowego. Trzy czwarte produktów z upraw, które wymagają największej ilości wód gruntowych, jest eksportowanych do trzech krajów: Indii (ryż i bawełna, zwłaszcza do Chin ), Stanów Zjednoczonych ( bawełna , pszenica , kukurydza i soja , do Chin, Japonii i Meksyku ) oraz Pakistan (głównie ryż do Iranu , Arabii Saudyjskiej czy Bangladeszu ). Oddziaływanie jest znaczące na zasoby wód podziemnych, które są eksploatowane szybciej niż odnawiane.
Pojawienie się GMO znacznie zmodyfikowało uprawę bawełny , bawełna Bt stała się większością (11,6 mln hektarów w 2014 r.), Podczas gdy w kraju uprawiano 1500 gatunków bawełny.
W 2010 roku liczba śmiertelnych przypadków ostrego zapalenia mózgu u dzieci wzrosła w Indiach, Bangladeszu , Wietnamie i Tajlandii . W Bangladeszu w 2017 roku ujawniono związek z chemicznym koktajlem pestycydów . W Indiach lokalne władze stanu Kerala oszacowały, że masowe stosowanie endosulfanu zatruło 4270 osób i spowodowało śmierć 500 innych od 1978 roku. Ten pestycyd został zakazany w Indiach. od 2012 roku, ale podejrzewa się użycie przemytu.
Bardzo wiele gospodarstw jest ekologicznych, nie zdając sobie z tego sprawy, po prostu dlatego, że chłopi są zbyt biedni, aby kupować pestycydy i nawozy. Jednak przemysł i służby publiczne są pod silną presją, aby zachęcić je do przejścia na rolnictwo chemiczne, co ma im przynieść lepsze dochody.
Pierwsze krajowe spotkanie rolnictwa ekologicznego odbyło się w 1984 r. W Wardha ( Maharasztra ) z inicjatywy Apigr, stowarzyszenia na rzecz promocji rodzimych zasobów genetycznych. Następnie co roku odbywały się kongresy tematyczne: ochrona nasion, promocja gospodarstw ekologicznych, zasoby wodne, zielona rewolucja ... W połowie lat 90. ta pierwsza organizacja została przekazana stowarzyszeniu Arise, które jest animowane przez Bernarda Declercqa, rolnik z Auroville. W 2002 roku w Bangalore powstało stowarzyszenie rolników ekologicznych Ofai (Stowarzyszenie Rolnictwa Ekologicznego Indii). W listopadzie 2017 r Ofai zorganizowany przy IFOAM (International Foundation of Organic Agriculture Movements) w New Delhi w dniu 19 th Światowy Kongres rolnictwa ekologicznego . Była to okazja, aby dowiedzieć się więcej o ruchu rolnictwa ekologicznego w Indiach.
Ofai ustanowiło partycypacyjny system gwarancji: to producenci i konsumenci sprawdzają, czy produkty są uprawiane ekologicznie. Stopniowo wprowadzano kontrole, początkowo przez inspektorów europejskich, a po ich przeszkoleniu przez inspektorów indyjskich.
Indyjski stan jest pionierem rolnictwa ekologicznego, jest to mały stan Sikkim w północno-wschodniej części kraju. Ten stan ogłosił się całkowicie organiczny w 2013 roku.
Rząd stanowy, o którym mowa, również wprowadził środki, aby posiadanie jakiegokolwiek rodzaju środków agrochemicznych lub pestycydów było przestępstwem karnym. Jest to inicjatywa, za którą podążały sąsiednie kraje, takie jak Bhutan .
Ale na większą skalę indyjski system rolniczy sprzyjał niszczącej środowisku hiperspecjalizacji: „Rolników z Pendżabu i Haryany zachęcano do chemicznej monokultury ryżu i pszenicy. Dziś gleby są pozbawione życia, poziom wód gruntowych jest wyczerpany, woda jest zanieczyszczona azotanami i pestycydami, a rolnicy są zadłużeni dzięki nakładom i nasionom przemysłowym, które są jednak dotowane ”- wyjaśnia badacz Bruno Dorin z CIRAD .
Użyteczne użytki rolne (UR) to 180 milionów hektarów, z czego 140 milionów to uprawy, czyli około 60% powierzchni kraju.
W 2018 roku w Indiach:
Oprócz małych produkcji innych produktów rolnych.
Indie są drugim co do wielkości producentem ryżu na świecie ze 134 milionami ton w 2009 roku, w którym kraj ten stał się importerem tego surowca.
Indie są również jednym z głównych krajów produkujących herbatę . Herbaty Darjeeling , Assam i Nilgiri to czarne herbaty z regionów o tej samej nazwie w Indiach . Kraj produkuje również kawę , kauczuk (na południu) i uprawia rośliny oleiste w centrum kraju.
Indie mają największe na świecie stado bydła, liczące 325 milionów osobników, w tym bawoły i zebusy.
Indie są drugim co do wielkości producentem mleka krowiego w 2012 r. (54 mln ton), a pierwszym w przypadku mleka bawolego (66 mln ton). Jest także czołowym producentem mleka koziego (4,8 mln ton). Produkcja nie wystarcza jednak na pokrycie potrzeb krajowych.
Rolnictwo stanowi 15% PKB Indii i utrzymuje 60% populacji w 2010 roku.
Poniższa tabela przedstawia 20 najważniejszych pod względem wartości produktów indyjskiego rolnictwa w 2009 roku. Tabela pokazuje również średni plon z indyjskich gospodarstw dla każdego produktu. Dla porównania wskazano również plony najbardziej produktywnych gospodarstw na świecie w 2010 r. Oraz nazwy krajów, których dotyczy postępowanie. Ta tabela sugeruje, że Indie mają ogromny potencjał w zakresie wzrostu wydajności oraz zwiększonej produkcji rolnej i dochodów.
| Ranga | Produkcje | Wartość (mld USD, 2013) |
Cena jednostkowa (dolary / kg, 2009) |
Średni plon (tony / ha, 2010) |
Najbardziej produktywne kraje (tony / ha, 2010) |
|
|---|---|---|---|---|---|---|
| 1 | Ryż | 42,57 | 0,27 | 3.99 | 12.03 | Australia |
| 2 | Mleko bawole | 27,92 | 0.65 | 0.63 | 0.63 | Indie |
| 3 | Krowie mleko | 18,91 | 0.31 | 1.2 | 10.3 | Izrael |
| 4 | kukurydza | 13,98 | 0,15 | 2.8 | 8.9 | Holandia |
| 5 | Mango , guawa | 10,79 | 0.6 | 6.3 | 40.6 | Zielona czapka |
| 6 | Cukier trzcinowy | 10.42 | 0,03 | 66 | 125 | Peru |
| 7 | Bawełna | 8.65 | 1.43 | 1.6 | 4.6 | Izrael |
| 8 | Banany | 7.77 | 0,28 | 37.8 | 59.3 | Indonezja |
| 9 | Ziemniaki | 7.11 | 0,15 | 19.9 | 44.3 | Stany Zjednoczone |
| 10 | Pomidory | 6.74 | 0.37 | 19.3 | 524,9 | Belgia |
| 11 | Świeże warzywa | 6.27 | 0.19 | 13.4 | 76.8 | Stany Zjednoczone |
| 12 | Mięso bawole | 4.33 | 2.69 | 0,138 | 0,424 | Tajlandia |
| 13 | Orzeszki ziemne | 4.11 | 1,96 | 1.8 | 17,0 | Chiny |
| 14 | Róża chińska | 4.06 | 0.35 | 7.6 | 23.9 | Izrael |
| 15 | Cebule | 4.05 | 0.21 | 16.6 | 67.3 | Irlandia |
| 16 | Ciecierzyca | 3.43 | 0,4 | 0.9 | 2.8 | Chiny |
| 17 | Mięso z kurczaka | 3.32 | 0.64 | 10.6 | 20.2 | Cypr |
| 18 | Świeże owoce | 3.25 | 0.42 | 1.1 | 5.5 | Nikaragua |
| 19 | Jaja kurze | 3.18 | 2.7 | 0,1 | 0.42 | Japonia |
| 20 | Soja | 3.09 | 0,26 | 1.1 | 3.7 | indyk |
Deszcz Bóg , Indra , jest jednym z najbardziej cenionych w kraju.