Włókno kokosowe lub kokosowego (z kayaru liny w malajalam ) jest włókno roślinne , naturalne, która otacza i chroni kokos , owoce palmy kokosowej .
Na zewnętrznej stronie orzecha, pod gładką skorupą, o barwie jasnozielonej lub pomarańczowej, gdy owoc jest niedojrzały, z tendencją do brązowienia po osiągnięciu dojrzałości, gruba warstwa włókien drzewnych - włóknisty mezokarp - otacza orzech i tworzy kulistą osłonkę chroniącą jadalny białawy migdał. Zapewnia również pływalność orzechom, które wpadają do wody, umożliwiając im osiedlenie się na odległych brzegach w celu rozmnażania się gatunku.
„Włókno kokosowe” stanowi dwie trzecie łupiny orzecha kokosowego, zwanego także „puchem”. Jest ekstrahowany ręcznie lub mechanicznie, a następnie przez większość czasu myty i suszony na słońcu; z którego możemy usunąć:
Włókno kokosowe, produkt uboczny kokosa, jest wykorzystywane w przemyśle:
W literaturze cytuje się zawilce z włókna kokosowego: „kobiety kucały, myjąc talerze z ukwiałami z włókna kokosowego…”.
„Wads” (lub „łuski”), po oddzieleniu się od orzecha, są grupowane w sieci i moczone przez okres do 7 do 10 miesięcy w dołach lub lagunach. Jest to roszenie stosowane także do produkcji lnu i konopi , innych włókien tekstylnych roślinnych. Działanie bakterii powoduje rozbicie gumowatego materiału, który spaja włókna razem. Włókna po wyjęciu z pestek są rozbijane, a następnie suszone na słońcu, co nadaje im piękny, jasny kolor. Następnie można je dobrze odwirować, uzyskując „przędzę kokosową”. Spinning jest nadal wykonywany ręcznie, na prymitywnych kołowrotkach, głównie w Indiach , na wybrzeżu Malabar w stanie Kerala . Pierwsza przędza jest następnie wiązana w dwa pasma, umieszczana w motkach, a następnie w szpule lub bele gotowe do użycia w kraju pochodzenia lub wywozu.
Kokos jest bardzo aktywnym przemysłem na Sri Lance iw Indiach. Oba kraje mają duży potencjał, zarówno pod względem surowców, jak i technik. Istnieją różne rodzaje technik, od rzemieślniczych po przemysłowe i wszelkiego rodzaju producentów, od małego lokalnego szefa do dużego eksportera. Dziś Coir nie ogranicza się już do materacy, szczotek i lin: prawdziwa działalność wywodzi się z tej kultury, która obsługuje prawie 20% populacji w niektórych stanach Indii.