Assat

Assat
Assat
Widok z mostu wiszącego Assat.
Administracja
Kraj Francja
Region Nowa Akwitania
Departament Pireneje Atlantyckie
Miasto Pau
Międzywspólnotowość Wspólnota gmin Pays de Nay
Mandat burmistrza
 Jean-Christophe Rhaut
2020 -2026
Kod pocztowy 64510
Wspólny kod 64067
Demografia
Miły Assatois
Ludność
miejska 		1850  mieszk. (2018 wzrost o 2,83% w porównaniu do 2013 r.)
Gęstość 195 mieszkańców /  km 2
Geografia
Informacje kontaktowe 43 ° 15 ′ 00 ″ północ, 0 ° 17 ′ 57 ″ zachód
Wysokość Min. Maks. 199  m
323  m²
Powierzchnia 9,47  km 2
Rodzaj Społeczność miejska
Jednostka miejska Pau
( przedmieście )
Obszar atrakcji Pau
(gmina korony)
Wybory
Oddziałowy Kanton Ouzom, Gave i Rives du Neez
Ustawodawczy Drugi okręg wyborczy
Lokalizacja
Geolokalizacja na mapie: Nouvelle-Aquitaine
Zobacz na mapie administracyjnej Nouvelle-Aquitaine Lokalizator miasta 14.svg Assat
Geolokalizacja na mapie: Pyrénées-Atlantiques
Zobacz na mapie topograficznej Pyrénées-Atlantiques Lokalizator miasta 14.svg Assat
Geolokalizacja na mapie: Francja
Zobacz na mapie administracyjnej Francji Lokalizator miasta 14.svg Assat
Geolokalizacja na mapie: Francja
Zobacz na mapie topograficznej Francji Lokalizator miasta 14.svg Assat
Znajomości
Stronie internetowej www.assat.fr

Assat jest francuski gmina , znajduje się w dziale z Pireneje Atlantyckie w tym regionie Nouvelle-Aquitaine .

Jej mieszkańcami są Assatois i Assatoises .

Geografia

Sytuacja

Gmina obszaru miejskiego Pau położona w jednostce miejskiej 8  km od Pau , prefektura departamentu, na prawym brzegu Gave de Pau. Wioska Assat jest zbudowana na skraju głównego koryta Gave de Pau na tarasie prawego brzegu. Znajduje się w dolnym zwężeniu Batbielle (lub równiny Nay ), aluwialnej równiny, która biegnie między zboczami od Coarraze , zwężeniem ograniczonym od północy zboczem Bois de Bordes i od południa, lewym brzegiem, przez na zboczu Narcastet . Te dwa zbocza były w różnym czasie ufortyfikowane (castéra d'Assat i kaplica de Saint-Ambroise).

Terytorium Assat graniczy od południa z obszarem saligues głównego koryta Gave. Następnie na arkuszu aluwialnym utworzona jest zasadniczo pozioma strefa odpowiadająca ostatniemu zlodowaceniu ( Würm ), arkusz ograniczony od północy biegiem Zalewu . Ta równina jest żyznym terenem rolniczym i ogrodniczym .

Na północ od Lagoin terytorium Assat zajmuje obszar wzgórz między równiną Gave a Ousse  : są to stare warstwy aluwialne odpowiadające kolejnym warstwom Gave de Pau, rozciętych w różnych epokach lodowcowych , pagórkowaty, wcięty w małą dolinę (Arrebigne, dopływ Zalewu na jej prawym brzegu). Gleby są aluwiami z bardzo dużymi kamykami i osnową gliniastą, co powoduje, że gleby są mniej żyzne i częściowo zalesione. Wysokość Bois d'Assat tworzy wyraźnie rozpoznawalne wzgórze w krajobrazie z widokiem na doliny Ousse na północy i Gave na południu.

Krajobraz równiny Gave został głęboko przekształcony w wyniku operacji rektyfikacji Zalewu, a następnie scalenia gruntów , w latach 80. XX wieku oraz budowy drogi ekspresowej z Pau do Nay i Lestelle-Bétharram . Stary bocage przecięty żywopłotami jest teraz „nagą” rolniczą równiną poświęconą uprawie kukurydzy i zawsze ogrodnictwu. Rozbudowa osiedli mieszkaniowych i stref rzemieślniczych powoduje, że wieś Assat coraz bardziej traci swój wiejski charakter.

Dostęp

Assat obsługuje droga departamentalna 937 z Pau do Nay, podwojona drogą ekspresową D 938. Do aglomeracji prowadzi również most Assat łączący oba brzegi Gave oraz droga departamentalna zapewniająca od północy połączenie z równina Ousse i droga z Pau do Tarbes . Przez teren gminy przebiegają również drogi departamentalne 212, 437 i 837.

Linia kolejowa z Pau do Lourdes i Tarbes służy Assat ( linia z Tuluzy do Bayonne . Stacja , dawniej czynna (silosy kukurydziane i przeładunek materiałów wybuchowych przeznaczonych dla wojskowego obozu Idron ) nie jest już wykorzystywana jako przystanek.

Dało to była trasa transportu jeszcze w XIX th  wieku (tratwach) nie zawsze jest niekontrolowana rzeka (ramblings z koryta , pogłębianie spowodowane zbyt intensywnego wydobycia piasku i żwiru do poziomu " Aressy , poniżej). Część wsi znajduje się w strefie zalewowej.

Hydrografia

Assat, położone w zlewni o Adour , przecina Gave de Pau , przy dopływie Adour i jej dopływów, Lagoin (dołączył na mieście przez potoku Arrebigne i jej dwóch dopływów), Moulin kanał i Lagoin kanał .

Dopływ rzeki Ousse , Arriou Merdé, graniczy od północy z terytorium gminy.

Miejscowości i przysiółki

Aż do końca XIX th  wieku, prawie wszystkie domy Assat było przegrupowanie w samej wsi, wokół kościoła i zamku. Istniały wówczas dwie odosobnione posiadłości: dwór Lanusse d'Assat - obecnie posiadłość Marsan - na wzgórzach, na północnym wschodzie oraz tak zwana posiadłość Sekretarza (lub Sekretarza) w pobliżu Ousse , za zboczami. Pod koniec XIX -go  wieku willi Daran został zbudowany nieco z dala od miasta, na zachód. Dzielnica zbudowana na północnym zachodzie była dzielnicą Judei – nikt nie był w stanie wytłumaczyć tej nazwy. Jeśli chodzi o wyżyny Assat, w rejonie stoków zawsze był las Assat . Miejsce zwane Clerguet na wschód od Bois d'Assat jest prawdopodobnie zamieszaniem ze starą fortecą o nazwie Clerguet , bardzo blisko, na terytorium Artigueloutan .

Wreszcie strefy zalewowe wokół Gave są tradycyjnie śliwką .

Te luki mają niedawnego stworzenia, z powodu rosnącej urbanizacji okolicy Pau. Z dala od wsi rozwinęły się dwie dzielnice: dzielnica Laforgue lub Lous Mats, składająca się z około czterdziestu nowych budynków na północ od drogi ekspresowej oraz osada Ousse z około piętnastoma domami mniej lub bardziej rozsianymi wzdłuż rzeki, dróg gminnych lub departamentalnych.

Géoportail identyfikuje następujące miejscowości:

Gminy przygraniczne

Assat graniczy z sześcioma gminami:

Gminy graniczące z Assat
Zawietrzny Ousse
Meillon Assat
Narcastet Baliros Bordes

Pogoda

Klimat, który charakteryzuje miasto, został zakwalifikowany w 2010 roku jako „klimat marginesów Montargnard”, zgodnie z typologią klimatów we Francji, która wówczas miała osiem głównych typów klimatów we Francji metropolitalnej . W 2020 roku miasto wychodzi z typu „klimatu górskiego” w klasyfikacji ustanowionej przez Météo-France , która obecnie ma tylko pięć głównych typów klimatu we Francji metropolitalnej. W tym typie klimatu temperatura szybko spada w zależności od wysokości. Minimalne zachmurzenie zimą i maksymalne latem. Wiatry i opady różnią się znacznie w zależności od miejsca.

Wśród parametrów klimatycznych, które pozwoliły na ustalenie typologii 2010 r., znalazło się sześć zmiennych dla temperatury i osiem dla opadów , których wartości odpowiadają danym miesięcznym dla normy z lat 1971-2000. W poniższej ramce przedstawiono siedem głównych zmiennych charakteryzujących gminę.

Gminne parametry klimatyczne w latach 1971-2000
  • Średnia roczna temperatura: 13,1  °C
  • Liczba dni z temperaturą poniżej -5  ° C  : 1,1 dnia
  • Liczba dni z temperaturą powyżej 30  °C  : 5,8 dni
  • Roczna amplituda termiczna: 14,3  ° C
  • Roczne nagromadzenie opadów: 1363  mm
  • Liczba dni opadów w styczniu: 11,4 dni
  • Liczba dni opadów w lipcu: 9 dni

Wraz ze zmianą klimatu zmienne te ewoluowały. Badanie przeprowadzone w 2014 r. przez Dyrekcję Generalną ds. Energii i Klimatu, uzupełnione badaniami regionalnymi, w rzeczywistości przewiduje, że średnia temperatura powinna wzrosnąć, a średni spadek opadów, przy jakkolwiek silnych zróżnicowaniach regionalnych. Zmiany te mogą być rejestrowane w stacji meteorologicznych z meteorologicznych France najbliższego „Asson” w miejscowości Asson zlecenie w 1970et o 13  kilometrów w linii prostej , w którym średnia roczna temperatura wynosi 13  ° C , a ilość opadów jest 1304,6  mm w latach 1981-2010. Na najbliższej historycznej stacji meteorologicznej „Pau-Uzein”, w miejscowości Uzein , oddanej do użytku w 1921 roku i oddalonej o 20  km , średnia roczna temperatura zmienia się w latach 1971-2000 o 13,2  °C przy 13,4  °C. C w latach 1981-2010, następnie w 13,8  °C w latach 1991-2020.

Planowanie miasta

Typologia

Assat jest gminą miejską, ponieważ wchodzi w skład gmin zwartych lub o średniej gęstości, w rozumieniu miejskiej siatki gęstości INSEE . Należy do miejskiej jednostki w Pau , a wewnątrz resortowych aglomeracji grupowanie razem 55 gmin i 200,666 mieszkańców w 2017 roku, z którego jest podmiejska gmina .

Ponadto gmina jest częścią obszaru atrakcji Pau, którego jest gminą w koronie. Obszar ten, obejmujący 228 gmin, jest podzielony na obszary od 200 000 do mniej niż 700 000 mieszkańców.

Zagospodarowanie terenu

Podział na strefy gminy, co znalazło odzwierciedlenie w bazie danych European okupacyjnej biofizycznych gleby Corine Land Cover (CLC), jest naznaczona znaczenia użytków rolnych (66,2% w 2018 roku), niemniej jednak w dół w porównaniu do 1990 roku (74,2%). Podział szczegółowy w 2018 r. przedstawia się następująco: grunty orne (34,7%), niejednorodne tereny rolne (27,3%), lasy (17,9%), tereny zurbanizowane (14,9%), użytki zielone (4,2%), tereny przemysłowe lub handlowe oraz sieci komunikacyjne (0,8%), wody śródlądowe (0,1%).

IGN także udostępnia narzędzie online do porównania ewolucji z czasem użytkowania gruntów w miejscowości (lub terytoriów w różnych skalach). Kilka epok są dostępne jako map lub zdjęć lotniczych: na mapie Cassini ( XVIII th  wieku), na mapie Staff (1820-1866) oraz w bieżącym okresie (1950 do chwili obecnej).

Toponimia

Nazwa miejsce Assat świadczy od początku XII th  wieku, zastępując wcześniejsze pisowni Assal i ASSAG (980, kartulariusz z Pau ). Istnieją również tworzy Assat (1110 kartulariusz z Pau i 1115 tytułów Gabas ) Assada ( XII th  century, papiery Gabas ) Assatum (1434, kartulariusz zamku Pau ) oraz Assat na mapie Cassini (koniec XVIII th  wieku).

W Béarnais miasto nazywa Assat [ na s . S a t ] .

W języku francuskim nazwę miasta wymawia się [ a s̪ a t ] .

Powszechnie akceptowaną hipotezą jest baskijskie pochodzenie as / aitz oznaczające punkt skalisty . Assat jest rzeczywiście znajduje się na skraju Gave de Pau , gdzie graniczy z poudingue klify z Narcastet , wyraźnie widoczne na lewym brzegu. Jeśli hipoteza jest akceptowana, zakończenie -Na lub -ag stanowi problem dla językoznawców.

Przezwisko

„Assat, arrabassat”, Assat pokryty rave . Nawiązanie do kultur rave'ów (w prowansalskim arrabas ), które były rolniczą specyfiką Assata. W Assatois były los arrabassats , kochankowie lub zjadaczy rave .

Historia

Podsumowanie osi czasu

Polityka i administracja

Pod starym reżimem

Ogólna deklaracja gminy Assat, napisana w 1683 r., określa tryb wyznaczania i rolę juratów odpowiedzialnych za administrację gminy. Król, który sprawuje swoją władzę bezpośrednio nad niektórymi parçans (okręgami) parafii (Durfort, Candau, Cauna, Soumoulou, Castaing i du Prior), ma tam swoją władzę czterech juratów.

Juraci, którzy odbyli czteroletnią służbę, wyznaczają na ich miejsce nowych juratów wybranych przez siebie przy pomocy ośmiu mężczyzn ze wspólnoty. To oznaczenie jest dokonywane w podwójnej liczbie wychodzących jury. Nowi juratowie wybierani są spośród juratów mianowanych, w głosowaniu publicznym, przez walne zgromadzenie mieszkańców (głowy rodzin) gminy. Pan Saint-Aubin ze swojej strony wyznacza juratów ze względu na jego lenno.

Juraty pod kierownictwem pierwszego jurata sprawują w imieniu króla prawa sprawiedliwości, regulują sprawy i konflikty gminy, ściągają podatki, wyznaczają straże, wynajmują różne urzędy (notariusz, marguiller…). W tym zadaniu wspomaga ich sześciu posłów powoływanych na okres 18 miesięcy, wybieranych z gminy, przez juratów i posłów ustępujących. Juraty królewskie mają pierwszeństwo przed juratami Pana Saint-Aubin.

Spotykają się w każdą sobotę na królewskim placu i pod dębami, które są tam sadzone, aby wymierzyć sprawiedliwość, cywilną, kryminalną i polityczną .

Assat był stolicą notariusza, w tym gminy Aressy , Bezing , Bordes , Meillon i Narcastet .

Od Rewolucji

W okresie Rewolucji następowali kolejno agenci komunalni mianowani na funkcjonariuszy publicznych, szczególnie odpowiedzialni za prowadzenie ksiąg stanu cywilnego:
Bernard Vergez, Pierre Vergez i Jean Laban.

Lista kolejnych burmistrzów
Kropka Tożsamość Etykieta Jakość
1790 1791 Jean Poeymirau    
1792 1796 Pierre Biraben    
1796 1803 Jean Bordenave, znany jako Lagahe    
1803 1804 Jean-Pierre Vergez    
1804 1813 Jean Poeymirau    
1813 1816 Jean Laban    
1816 1826 Pierre Dabancens    
1826 1830 Isacq Ségassie dit Soubervielle    
1830 1835 Jean-Pierre Peter-Bordenave    
1835 1843 Józef Saint-Lup    
1843 1847 Pierre Nougue    
1847 1848 N. Segassie    
1848 1853 N. Mauhourat    
1853 1854 N. Lamasou    
1854 1860 N. Bacque    
1860 1870 Karol Salle    
1870 1876 Pierre Saint-Lup    
1876 1878 Karol Salle    
1878 1912 Jean-Baptiste Peter   Radny Gminy ( kanton Pau-Est )
1912 1919 Jean Peter-Conderine    
1919 1929 Bernard Vignau-Bégué    
1929 1935 Joannès Bergeret    
1935 1944 Jean Lanne    
1944 1953 Joannès Bergeret    
1953 1977 Gaston Eschaas-Tourné    
1977 1983 Jean Marque-Bérot    
1983 2001 Jean-Claude Duhieu    
2001 2008 André Marque    
2008 2020 Pierre Rodriguez   Przejście na emeryturę
2020 W trakcie Jean-Christophe Rhaut    

Międzywspólnotowość

Assat jest częścią czterech struktur międzygminnych:


Miasto jest częścią obszaru miejskiego Pau .

Demografia

Pod pradawnym reżimem

Aby poznać ewolucję populacji Assat podczas Ancien Regime, dostępne są tylko rzadkie dokumenty: wyliczenie z 1385 roku i ogólna deklaracja z 1683 roku.

Od Rewolucji

Na okres współczesny mamy regularne spisy ludności. Ewolucja liczby mieszkańców jest znana ze spisów ludności przeprowadzanych w gminie od 1793 r. Od 2006 r. legalne populacje gmin są publikowane corocznie przez Insee . Spis opiera się obecnie na corocznym zbieraniu informacji, sukcesywnie dotyczących wszystkich terytoriów miejskich przez okres pięciu lat. W przypadku gmin liczących mniej niż 10 000 mieszkańców co pięć lat przeprowadza się badanie spisowe obejmujące całą populację, przy czym legalne populacje w latach pośrednich są szacowane przez interpolację lub ekstrapolację. Dla gminy pierwszy wyczerpujący spis objęty nowym systemem został przeprowadzony w 2008 roku.

W 2018 r. miasto liczyło 1850 mieszkańców, co stanowi wzrost o 2,83% w porównaniu do 2013 r. ( Pyrénées-Atlantiques  : + 2,37%, Francja z wyłączeniem Majotty  : + 2,36%).

Ewolucja populacji   [  edytuj  ]
1793 1800 1806 1821 1831 1836 1841 1846 1851
644 673 658 705 724 813 805 830 835
Ewolucja populacji   [  edytuj  ] , ciąg dalszy (1)
1856 1861 1866 1872 1876 1881 1886 1891 1896
861 871 893 914 917 873 859 832 852
Ewolucja populacji   [  edytuj  ] , ciąg dalszy (2)
1901 1906 1911 1921 1926 1931 1936 1946 1954
822 819 768 707 670 719 692 629 731
Ewolucja populacji   [  edytuj  ] , ciąg dalszy (3)
1962 1968 1975 1982 1990 1999 2006 2007 2008
721 740 865 1,055 1,244 1479 1624 1645 1,666
Ewolucja populacji   [  edytuj  ] , ciąg dalszy (4)
2013 2018 - - - - - - -
1,799 1850 - - - - - - -
Od 1962 do 1999: ludność bez podwójnego liczenia  ; dla następujących dat: ludność gminna .
(Źródła: Ldh / EHESS / Cassini do 1999 r., następnie Insee od 2006 r.) Histogram rozwoju demograficznego

Od połowy XIX e  wieku - co odpowiada maksymalnej liczby ludności na obszarach wiejskich w południowo-zachodniej - na koniec II wojny światowej , ludność Assat zmniejsza o ponad 30%. Spadek ten można przypisać exodusowi ze wsi, który do 1975 r. objął całą Francję. Podwojenie liczby ludności między spisami z 1962 a 1999 r. wynika z rozszerzenia obszaru wpływów Pau i osiedlenia się nowych mieszkańców.

Gospodarka

Aż do połowy XX -tego  wieku, Assat była tradycyjna gospodarka rolna. Jednak niektórzy chłopi wyspecjalizowali się w uprawie warzyw (stąd przydomek Arrabassats nadany Assatois). Warzywnictwo wciąż jest obecny w rozwoju w kierunku szklarni a nawet gleby mniej uprawy . Miasto jest również częścią obszaru apelacji od Ossau-Iraty .

Małe przedsiębiorstwa rzemieślnicze lub rolno-spożywcze znajdują się obecnie w Assat i skorzystały z obiektu, który powstał w parku biznesowym Clément-Ader, opracowanym wspólnie przez Assat i Bordes.

W ramach klastra konkurencyjności Aerospace Valley , wspólnego dla regionów Akwitania-Limousin-Poitou-Charentes i Midi-Pyrénées w zakresie aeronautyki, przestrzeni kosmicznej i systemów pokładowych, klaster lotniczy Bordes-Assat jest w trakcie tworzenia . Zajmuje 53 hektary i skupia się wokół czterech obszarów działalności:

  1. teren Turboméca o łącznej powierzchni 24,6 ha;
  2. obszar podwykonawstwa celu dostosowania usług Turbomeca za podwykonawców w ciągu prawie 10 hektarów. Instalacja tych usługodawców poza ogrodzeniem fabryki pozwoli im rozwinąć działalność dla innych firm;
  3. trzeciorzędowej parku aktywność i wspólną międzystrefowych Bordes i Assat: restaurację między przedsiębiorstwami, biura, przeznaczone do działalności usługowych, znajduje się w hotelu Company, 250 Użytkowników sala konferencyjna użytku mieszanego prywatno-publicznych;
  4. park działalności przemysłowej i usługowej o powierzchni około 16 hektarów, przeznaczony do prowadzenia nowej działalności przemysłowej, szkoleniowej lub badawczej, pragnący wykorzystać wizerunek terenu i wspólne wyposażenie.

Kultura i dziedzictwo

Dziedzictwo obywatelskie

Zamek ( XIV th i XVII th  stulecia)

Zamek zbudowany jest w zachodniej części wsi, na północ od cmentarza, na którym znajdował się stary romański kościół Assat. Jest to budowla trójkondygnacyjna o wymiarach 21  na 16  m , flankowana prostokątną czterokondygnacyjną wieżą zwieńczoną dachem ostrosłupowym.

Fundamenty zamku wydają sięgają XII -tego  wieku. Dawna wieża składa się z nakładających się cyklach cegieł i rolek Gave, w zależności od sposobu budowy koniec XIV th  wieku. Broń Gaston Phoebus pojawiają się jedne z drzwi wieży - (środkowego do końca, która może być wskazanie daty jego budowy XIV th  ? Wiek). Ku początku XVII th  wieku zamek został przekształcony w dworku z dużymi oknami do słupów i cross - prawdopodobnie dla Nogués rodzinnych, ówczesnych właścicieli tych panów zamku i najważniejszej twierdzy Assat, Saint-Aubin.

W XIX -tego  wieku, pierwsze piętro pokój został ozdobiony obrazów mitologicznych, zaklasyfikowane jako „  zabytek  ” w 1959 roku, a także pokoju i dachów. Zamek jest własnością prywatną.

Wiszący most

Most, rozpoczęto w 1938 roku, został przywrócony w 2005 Przewody prowadzące zostały zmienione i talia odnowiony przez firmę Baudin Chateauneuf, specjalizująca się od 1919 roku w konstrukcjach metalowych.

Memoriał

Zbudowany około 1923 roku przed kościołem pomnik zmarłych poświęcony jest „naszym walecznym bohaterom”, ozdobiony krzyżem wojennym i zwieńczony wielkim Chrystusem na krzyżu . Jest to zatem „pomnik patriotyczny”. Pomnikowi towarzyszy pomnik, nazwany przez jego twórcę Ernesta Gabarda „Fervorem” : wykonany z białego kamienia, przedstawia stojącą w bólu kobietę, ubraną w strój wdowy po kobietach Bearn.

Sala gminna

Zbudowana w 1925 roku prywatna szkoła dla dziewcząt w Assat, obecnie ratusz, w stylu art deco , jest dziełem architekta H. Barresa.

Tradycyjna architektura

Miasto Pau zawsze była jednym z najbogatszych regionów rolniczych Béarn - ze szczególną łatwością od połowy XVIII -tego  wieku do ostatnich latach XIX th  wieku. Podobnie jak inne wioski na równinie, Assat ma piękne domy zbudowane w tym czasie i dobrze zachowane, które mają ogólne cechy domów Béarn  : symetria fasady i układ wnętrza wokół środkowych drzwi wejściowych, dach o stromym nachyleniu i cztery wody pokryte łupkiem. W zależności od fortuny właścicieli domy mieszczą się po prostu na parterze z poddaszem lub na piętrze i poddaszu.

Fasada domu na ogół nie wychodzi na ulicę, ale na dziedziniec otoczony stodołami. Fasada ta jest wyeksponowana na wschód lub południowy-wschód. Dostęp do ulicy prowadzi przez rozległy portal otoczony parami kamiennych filarów. Nad filarami często odnajdujemy albo ozdobne motywy kamienne (kule, kubki, piramidy, czasem płomienie), albo niewielki łupkowy dach. Niektóre dziedzińce nadal zachowują tradycyjną drobną bruk. Na nadprożach drzwi często widnieje kartusz z datą lub napisem, rozległe wrota stodoły mają niską łukową kamienną ościeżnicę .

Posiadłości otoczone są wysokimi kamyczkowymi murami z liśćmi paproci, które zasłaniają dom, stodoły i ogrody przed wzrokiem przechodniów. Wioska Assat prezentuje więc mniej lub bardziej kręte uliczki wyłożone kamykami. Oprócz różnych typów mieszkań Béarn na parterze lub na dwóch piętrach, możemy zobaczyć nieco skromniejsze domy (domy robotników lub browarników ) i niektóre imponujące rezydencje, takie jak Villa Sallé.

Dziedzictwo religijne

Kościół Saint-Sévere

Powstała w 1873 r. dzięki darowiznom otrzymanym przez radę fabryczną parafii: grunty i materiały. Stary kościół, pochodzący z 1624 roku, sam w miejscu pierwszego kościoła Assat, prawdopodobnie romański , uważany był za zbyt oddalony od nowego centrum wsi i niszczony. Budowa ta była częścią wielkiego ruchu mającego na celu zastąpienie starych kościołów większymi budynkami i uznano za bardziej odpowiednie, wówczas stosunkowo zamożne społeczności (lata 1850-1870 odpowiadają maksymalnej liczbie ludności i bogactwa na południowej wsi. Zachodniej Francji).

Nowy kościół został zbudowany z otoczaków i kamienia wolnego (wapień Arudy ) i otynkowany. Dzwonnica-kruchta, której trzeci poziom jest pokryty tarasem z balustradą , na której wznosi się cofając się komnata dzwonów daje dostęp do nawy pięciu przęseł ze złamanymi arkadami .

Przeszklone dachy nawy wykonano w warsztatach mistrza szkła w Tuluzie, Louisa-Victora Gesty (1828-1894).

W tympanonie głównego portalu wyrzeźbiono płaskorzeźbę przedstawiającą Koronację Matki Boskiej .

W 1895 roku spadkobiercy Assatois, Ernest Daran, który pracował jako bankier w Meksyku, podarowali radzie fabrycznej siedem obrazów . Te obrazy, które przywiózł z Meksyku, którego poprzednia historia nie jest znane są przypisane do hiszpańskich szkół z XVII -tego  wieku i są sklasyfikowane jako zabytki . W „  Emmaus posiłek  ” jest repliką warsztat nadana Zurbarán (1598-1664), „gościnność Marty i Marii  ” Nicolás Rodriguez Suárez, świętego Franciszka z Asyżu do Francisco Ribalta (1565/28), Saint Jerome do Josepha Mora.

Pozostałe trzy stoły, jest „Ukrzyżowanie”, „Święty Hieronim pokutujący” i „ Pokłon Trzech Króli  ” jest początkiem XVII -tego  wieku i przypisywane do malarzy szkoły Sewilli .

W 1903 roku malarz z Pau Joseph Castaing wykonał dla chóru dwie duże kompozycje .

Dziedzictwo środowiskowe

Brzegi Gave i jej śliny stanowią naturalny obszar, z którego korzystają rybacy, spacerowicze (wyposażone ścieżki) i miłośnicy sportów wodnych (z „Assatem jump” poniżej mostu).
Zbocza i dolina Arrebigne zachowały charakter wiejski, leśny i bocage i przecinają je oznaczone trasy spacerowe, skierowane w stronę Pirenejów.
Brzegi Zalewu oferują krajobrazowy krajobraz rzeczny z drzewami pośrodku bardziej otwartego obszaru rolniczego.
Na północy terytorium przecina ścieżka Henri-IV , szlak turystyczny, który łączy zamek Franqueville z Bizanos , niedaleko Pau ( Pyrénées-Atlantiques ) z jeziorem Lourdes ( Hautes-Pyrénées ).

Sprzęt

Edukacja

Assat ma szkołę podstawową.

Osobowości związane z gminą

Poeta Francis Jammes (1868-1938) często przebywał w Assat, w domu swojego wuja (ten wuj był darczyńcą siedmiu obrazów ofiarowanych w 1896 r. do dekoracji kościoła). Francis Jammes nawiązuje w swoich pracach do tego wuja i jego pobytów w Meksyku.

Doktor Guy Ébrard , urodzony w Assat w 1926, był burmistrzem Oloron-Sainte-Marie (1965-1977).

Uwagi i referencje

Notatki i karty

  1. Roczna amplituda termiczna mierzy różnicę między średnią temperaturą lipca i stycznia. Ta zmienna jest powszechnie uznawana za kryterium rozróżniania między klimatem oceanicznym a kontynentalnym.
  2. Odległość jest obliczana w linii prostej między samą stacją meteorologiczną a siedzibą miasta.
  3. Zgodnie z planem zagospodarowania przestrzennego gmin wiejskich i miejskich opublikowanym w listopadzie 2020 r., w zastosowaniu nowej definicji wsi zwalidowanej na14 listopada 2020 r. w międzyresortowym komitecie wsi.
  4. Pojęcie obszarów przyciągania miast zastąpiło wpaździernik 2020, obszaru miejskiego , aby umożliwić spójne porównania z innymi krajami Unii Europejskiej .
  5. Wody kontynentalne odnoszą się do wszystkich wód powierzchniowych, zazwyczaj słodkiej wody deszczowej, która znajduje się w głębi lądu.
  6. prawny Miejska ludność w życie z dniem 1 st  stycznia 2021, rocznik 2018, zdefiniowane granice terytorialne w życie z dniem 1 st  stycznia 2020 r statystyczny data referencyjna: 1 st  stycznia 2018.
  1. IGN , „  Ewolucja użytkowania gruntów w mieście na starych mapach i zdjęciach lotniczych.  » , Na remorerletemps.ign.fr (dostęp 19 kwietnia 2021 r . ) . Aby porównać ewolucję między dwiema datami, kliknij na dole pionowej linii podziału i przesuń ją w prawo lub w lewo. Aby porównać dwie inne karty, wybierz karty w oknach w lewym górnym rogu ekranu.

Bibliografia

  1. Gentilé na habitants.fr
  2. Saligue: formacja roślinna zdominowana przez wierzby i olchy na całym obszarze, który może zajmować Gave, od jednej powodzi do drugiej. Dawniej źródło martwego drewna do ogrzewania i drobnego rzemiosła, piasku i kamyków do budowy domów Béarn, roślin leczniczych, ryb, ptaków i dziczyzny na mięso lub futra.
  3. BRGM - Mapa geologiczna Francji 1: 50 000, arkusz Morlaas, 1982.
  4. Ogłoszenie o sandaczach na Assat, skonsultowano 8 lipca 2009 r.
  5. Géoportail - IGN , „  Géoportail  ” (dostęp 20 kwietnia 2012 r . ) .
  6. Mapa IGN pod Géoportail
  7. Daniel Joly, Thierry Brossard, Hervé Cardot Jean Cavailhes, Mohamed Hilal i Pierre Wavresky "  typów klimatów we Francji, konstrukcji przestrzennych  ", Cybergéo, European Journal of geografii - European Journal of Geography , n o  501 ,18 czerwca 2010( DOI  https://doi.org/10.4000/cybergeo.23155 , przeczytaj online , dostęp 10 lipca 2021 )
  8. „  Klimat we Francji metropolitalnej  ” , na http://www.meteofrance.fr/ ,4 lutego 2020 r.(dostęp 10 lipca 2021 )
  9. „  Definicja normy klimatycznej  ” , na http://www.meteofrance.fr/ (konsultacja 10 lipca 2021 r. )
  10. „  Klimat Francji w XXI wieku – Tom 4 – Scenariusze regionalne: wydanie 2014 dla metropolii i regionów zamorskich  ” , https://www.ecologie.gouv.fr/ (dostęp 12 czerwca 2021 ) .
  11. [PDF] „  Regionalne obserwatorium rolnictwa i zmian klimatu (wyrocznia) Nouvelle-Aquitaine  ” , na stronie nouvelle-aquitaine.chambres-agriculture.fr ,2018(dostęp 10 lipca 2021 )
  12. „  Station Météo-France Asson – metadata  ” , na venteespubliques.meteofrance.fr (dostęp 10 lipca 2021 )
  13. „  Orthodromie entre Assat et Asson  ” , fr.distance.to (dostęp 10 lipca 2021 ) .
  14. „  Stacja Météo-France Asson – zestawienie klimatologiczne – statystyka 1981-2010 i ewidencja  ” , na ogólnodostępnych datach.meteofrance.fr (konsultowane w asson ) .
  15. „  Orthodromie entre Assat et Uzein  ” , fr.distance.to (dostęp 10 lipca 2021 ) .
  16. "  Stacja meteorologiczna Pau-Uzein - Normy za okres 1971-2000  " , https://www.infoclimat.fr/ (dostęp 10 lipca 2021 )
  17. "  Stacja meteorologiczna Pau-Uzein - Normy za okres 1981-2010  " , https://www.infoclimat.fr/ (dostęp 10 lipca 2021 )
  18. "  Stacja meteorologiczna Pau-Uzein - Normy za okres 1991-2020  " , na https://www.infoclimat.fr/ (dostęp 10 lipca 2021 )
  19. „  Typologia miejska/wiejska  ” , na stronie www.observatoire-des-territoires.gouv.fr (konsultacja: 2 kwietnia 2021 r . ) .
  20. "  miejska gmina - definicja  " , na tej stronie INSEE (konsultowane z 2 kwietnia 2021 ) .
  21. „  Zrozumienie siatki gęstości  ” , na stronie www.observatoire-des-territoires.gouv.fr (dostęp 2 kwietnia 2021 r . ) .
  22. „  Pau Urban Unit 2020  ” , https://www.insee.fr/ (dostęp 2 kwietnia 2021 ) .
  23. "  Baza jednostek miejskich 2020  " , na www.insee.fr ,21 października 2020 r.(dostęp 2 kwietnia 2021 r . ) .
  24. Vianney Costemalle, „  Zawsze więcej mieszkańców w jednostkach miejskich  ” , na stronie Narodowego Instytutu Statystyki i Studiów Ekonomicznych ,21 października 2020 r.(dostęp 2 kwietnia 2021 r . ) .
  25. „  Wykaz gmin wchodzących w skład zlewni Pau  ” , na stronie Narodowego Instytutu Statystyki i Studiów Ekonomicznych ( zamieszkał 2 kwietnia 2021 r . ) .
  26. Marie-Pierre de Bellefon, Pascal Eusebio, Jocelyn Forest, Olivier Pégaz-Blanc i Raymond Warnod (Insee), „  We Francji dziewięć na dziesięć osób mieszka w zlewni miasta  ” , na terenie Narodowy Instytut Statystyki i Studiów Ekonomicznych ,21 października 2020 r.(dostęp 2 kwietnia 2021 r . ) .
  27. „  CORINE Land Cover (CLC) – Podział obszarów na 15 stanowisk użytkowania gruntów (obszar metropolitalny).  » , W tym miejscu danych oraz badań statystycznych Ministerstwa Ekologicznej Transformacji. (dostęp 19 kwietnia 2021 )
  28. Kuria Assala
  29. Sanctus Severus z Assag
  30. Paul Raymond , Słownik topograficzny Kraju Basków Béarn
  31. kartulariusz biskupstwa Pau , opublikowane w dowodach z Historii Béarn przez Pierre de Marca
  32. Michel Grosclaude ( pref.  Pierre Bec ), słownik toponimiczny gmin Béarn , Pau, Escòla Gaston Febus,Luty 1991, 416  pkt. ( ISBN  9782350680057 , informacja BNF n O  FRBNF35515059 )...
  33. Tytuły ze szpitala Gabas – archiwum oddziału Pyrénées-Atlantiques
  34. rekopisów dwóch częściach XVII p  wieku - Departmental Archives Pirenejskich Atlantyckie
  35. Józef Rebenne "  Essay non-romańskiego toponimii zwykły z Nay (Béarn)  ", modeli językowych , n O  662012, s.  111-135 ( czytaj online ).
  36. Vastin Lespy , Dictons et proverbes du Béarn, parœmiologia porównawcza , 1892, Pau, Garet, 288 s., P.  17. Reedycja, 1979, Edition-Librairie Limarc, Bayonne.
  37. Émile Pujolle. Histoire d'Assat, seria artykułów publikowanych w L'Arrebigne , Bulletin interassociatif d'Assat, maj 1996-październik 2008, kwartalnik, 54 numery. Ratusz Assat.
  38. G. Favre i JP Lescarret, „Odkrycia archeologiczne na oppidum Bois de Bordes”, Revue de Pau et du Béarn , 1977, s.  7-24.
  39. Dedykowane św. Sewerowi lub św. Sewerowi. Biskup Rawenny w 389 walczył z arianizmem . Towarzyszył legata papieskiego podczas Rady z Sardica w Ilirii , w 343.
  40. Pierre Tucoo-Chala , Gaston Fébus , książę Pirenejów (1331-1391) , 1991, Biarritz, J&D editions, 413 str., P.  182.
  41. 1343 rękopis – Archiwum departamentalne Pyrénées-Atlantiques
  42. Tytuły wicehrabiego Béarn - Archiwum departamentalne Pyrénées-Atlantiques
  43. Departmental Archives of Pyrénées-Atlantiques, B 676, Deklaracja Generalna Wspólnoty Assat, 15 grudnia 1683.
  44. Paul Raymond , Le Bearn pod Gastonem Phoebus , Powszechny spis domów wicehrabiego de Bearn w 1385 , 1873, Pau.
  45. Réformation de Béarn , Archiwa departamentalne Pyrénées-Atlantiques, coll.  „Rękopisy z XVI TH do XVIII -tego  wieku”...
  46. Notariusze Assat – Archiwum Departamentalne Pirenejów Atlantyckich
  47. Tytuły Assat - Archiwum departamentalne Pyrénées-Atlantiques
  48. Émile Pujolle i Thérèse de Cibon. Assat w czasach Henryka IV . Ratusz Assat, 2010.
  49. „Cahiers Skargi pisane przez społeczności Béarn w 1789 roku,” Biuletyn Towarzystwa Nauk, listów i Sztuki Pau Béarn , 1886-1887, n o  16, str.  316. Dostępne na Gallica .
  50. Christian Desplat, „Za historię zagrożeń naturalnych w zachodnich francuskich Pirenejach pod Ancien Régime”. Przegląd Pau i Béarn , nr 21, rok 1994, s. 101-156. Émile Pujolle, „trzech lub czterystu ludzi uzbrojonych w broń i kosy…”, L'Arrebigne , 2003, numer 32.
  51. Archiwum Departamentalne Pyrénées-Atlantiques, Sprawozdania Rady Generalnej, lata 1848-1860.
  52. Archiwum Departamentalne Pyrénées-Atlantiques, Sprawozdania Rady Generalnej, lata 1936-1938.
  53. rejestry Liczenie narady i rejestry cywilne Assat, prasie lokalnej na XX th  wieku. Kilka dodatkowych dokumentów do archiwów resortowych. Patrz L'Arrebigne, nr 27-32.
  54. Jednostka komputerowa prefektury 64, „  Base communale des Pyrénées-Atlantiques – Intercommunalité  ” (dostęp 25 maja 2014 r . ) .
  55. Abbé Bonnecaze, „Szczególna historia głównych miast, wsi i wsi Béarn”, Studia historyczne i religijne diecezji Bayonne , 1899, tom. 8, s.  532. Dostępne na Gallica
  56. Organizacja spisu na insee.fr .
  57. Departamentalny kalendarz spisu ludności , na stronie insee.fr .
  58. Od wiosek Cassini po dzisiejsze miasta na terenie École des Hautes Etudes en Sciences Sociales .
  59. Insee - Legalne populacje gminy za lata 2006 , 2007 , 2008 , 2009 , 2010 , 2011 , 2012 , 2013 , 2014 , 2015 , 2016 , 2017 i 2018 .
  60. INSEE , Pyrénées-Atlantiques, wiek demografii, (1876-1975) , Obserwatorium Ekonomiczne Akwitanii.
  61. Centrum lotnicze Bordes-Assat
  62. „  Zamek  ” , zawiadomienie n o  PA00084324, bazy Merimee , francuskiego Ministerstwa Kultury .
  63. Stała Lacoste "jest mieszkań Béarn" Biuletyn Towarzystwa Nauk, litery i Sztuki Pau Béarn 1967 4 p  seryjnie, tom 1, str.  100.
  64. Raoul Deloffre i Jean Bonnefous, Zamki i fortyfikacje Pyrénées-Atlantiques , 1996, edycje J&D, Bayonne, 444 s., P.  76. ( ISBN  2841270785 ) .
  65. Antoine PROST, „Pomniki zmarłym”, w Pierre NORA, Miejsca pamięci , Gallimard, Paryż, 1984
  66. Jacky DECAUNES, Ernest Gabard, artysta z Bearn , 2012, Editions Cairn, 250 stron, ( ISBN  9782350682389 ) , strona 154.
  67. "  The Church of Saint-ciężką  " , zawiadomienie n o  IA64000644, podstawy Mérimée , francuskiego Ministerstwa Kultury .
  68. „  Stół posiłek z Emaus  ” , zawiadomienie n o  PM64000055, baza Palissy , francuskiego Ministerstwa Kultury .
  69. „  tabela gościnność Marthe i Marie  ” , uprzedzenia n o  PM64000049, bazy Palissy , francuskiego Ministerstwa Kultury .
  70. Nicolás Rodriguez Suárez. Meksykański malarz, późnym XVII th WCZESNE XVIII -tego  wieku.
  71. „  Tabela Franciszek z Asyżu na łóżku słuchając muzyki skrzypiec  ” , instrukcja n o  PM64000051, bazy Palissy , francuskiego Ministerstwa Kultury .
  72. „  Tabela Hieronim pokutujący  ” , instrukcja n o  PM64000052, bazy Palissy , francuskiego Ministerstwa Kultury .
  73. Józef Mora. Meksykański malarz z początku XVIII -tego  wieku; obraz datowany jest na 1714 rok.
  74. "  Tabela Ukrzyżowanie  " , instrukcję n O  PM64000053, podstawy Palissy , francuskie Ministerstwo Kultury .
  75. „  Tabela Hieronim pokutujący  ” , instrukcja n o  PM64000050, bazy Palissy , francuskiego Ministerstwa Kultury .
  76. „  Tabela cześć z Magi  ” , instrukcję n O  PM64000054, podstawa Palissy , francuski Ministerstwo kultury .

Zobacz również

Powiązane artykuły

Linki zewnętrzne