Vivonne

Vivonne
Vivonne
Kościół widziany z Fontrable.
Blason de Vivonne
Herb 		Vivonne
Logo
Administracja
Kraj Francja
Region Nowa Akwitania
dział Wiedeń
Dzielnica Poitiers
Międzywspólnotowość Wspólnota gmin Dolin Clain
Mandat burmistrza
 Rose-Marie Bertaud ( DVD )
2020 -2026
Kod pocztowy 86370
Wspólny kod 86293
Demografia
Miły Vivonnois, Vivonnoises
Ludność
miejska 		4377 mieszk  . (2018 en augmentation de 7,44 % par rapport à 2013)
Gęstość 106  mieszkańców/km 2
Geografia
Szczegóły kontaktu 46°25′52″ północ, 0°15′55″ wschód
Wysokość Min. Maks. 81  m
149  m²
Obszar 41,16  km 2
Rodzaj gmina wiejska
Jednostka miejska Vivonne
(miasto odosobnione)
Obszar atrakcji Poitiers
(gmina korony)
Wybory
Oddziałowy Kanton Vivonne
( biuro centralne )
Ustawodawczy Drugi okręg wyborczy
Lokalizacja
Geolokalizacja na mapie: Nouvelle-Aquitaine
Voir sur la carte administrative de Nouvelle-Aquitaine City locator 14.svg Vivonne
Geolokalizacja na mapie: Wiedeń
Voir sur la carte topographique de la Vienne City locator 14.svg Vivonne
Geolokalizacja na mapie: Francja
Voir sur la carte administrative de France City locator 14.svg Vivonne
Geolokalizacja na mapie: Francja
Voir sur la carte topographique de France City locator 14.svg Vivonne

Vivonne jest wspólny Central West z Francji , znajduje się w dziale z Vienne ( rejon Nowego Aquitaine ).

Gmina Vivonne od 2003 roku jest wyróżniona etykietą sceniczną Village .

W lokalnym dialekcie zwyczajem jest wymawianie „Vivaune”, fonetycznie [vivon], więc nie należy stwarzać konfliktów, wymawiając to w ten sposób.

W opowieści Vivonne powiedziano, że jeśli miałeś nieszczęście wymówić „Vivonne” po francusku (jak nonne, bonne, sonne), fonetycznie [vivɔne], a nie „Vivaune” w obecności wybranego urzędnika lub burżua ; zostałeś pod pręgierzem, skarcony lub mogły zostać na ciebie nałożone inne kary.

Krótko mówiąc, Vivonne wymawia się tak, jak jest napisane, z poprawną fonetyką, ale każdy może wymawiać ją tak, jak chce.

HISTORYCZNE źródło A.SUIGA / Archiwum Państwowe i Departamentalne ref 0407/83

Geografia

Mieszkańcy Vivonne to Vivonnois (es).

Okolicach, Vivonne jest 38 th  gmina w departamencie Vienne .

Gminy przygraniczne

Gminy graniczące z Vivonne
Marçay Iteuil Aslonnes
Marigny-Chemereau Vivonne Chateau-Larcher
Celle-Lévescault

Valence-en-Poitou

Poszukiwany

Trzcina

Marnay

Geologia i ulga

Krajobraz gminy Vivonne charakteryzują mniej lub bardziej zalesione pagórkowate równiny, zagajniki i doliny. Gleba składa się z wapieni w dolinach, tarasach aluwialnych i równinach. Obejmuje 55% terytorium. Płytka glina krzemienna znajdująca się na płaskowyżach progu Poitou pokrywa 40%, a Terres Rouges 1%. Resztę, czyli 4%, zajmuje aglomeracja.

Hydrografia

Gmina Vivonne jest skąpana w co najmniej czterech rzekach: Clain , Vonne , Palais i Clouère .

Przez miasto przebiega 16,5 km tras  . Główne rzeki to Clain o długości 9,3  km , Palais o długości 4,2  km i Vonne o długości 2,7  km . Gmina położona jest w strefie wodociągowej, gdzie występuje chroniczny niedobór zasobów wodnych w stosunku do potrzeb. Ponadto zajmuje się klasyfikacją w obszarach wrażliwych, gdzie dalsze usuwanie parametrów azotu i/lub fosforu w ściekach jest niezbędne do walki ze zjawiskami eutrofizacji ..

Wielkość i liczba rzek wyjaśnia powtarzające się powodzie i lawiny błotne: w 1982, 1983, 1992, 1994, 1995, 1999, 2003, 2005 i 2010.

Na całym obszarze gminy wymieniono 92 stawy (30 000 zidentyfikowanych w Poitou i Charentes). Stawy te zostały stworzone przez człowieka, w szczególności w celu zaspokojenia potrzeb wodnych mieszkańców (stawy komunalne), zwierząt gospodarskich lub w wyniku działalności wydobywczej (glina, margiel, kamienie młyńskie). Bardzo bogate pod względem botanicznym, odgrywają ważną rolę dla płazów (traszki, żaby ), gadów ( węże ) i ważek . Stanowią symboliczny element dziedzictwa wiejskiego i zachowania bioróżnorodności na równinach i terenach bocage.

Pogoda

Klimat, który charakteryzuje miasto, został w 2010 roku zakwalifikowany jako „zmieniony klimat oceaniczny”, zgodnie z typologią klimatów Francji, która następnie ma osiem głównych typów klimatów we Francji metropolitalnej . W 2020 roku miasto wyłania się z tego samego typu klimatu w klasyfikacji ustanowionej przez Météo-France , która obecnie ma tylko pięć głównych typów klimatu we Francji kontynentalnej. Jest to strefa przejściowa między klimatem oceanicznym, klimatem górskim i klimatem półkontynentalnym. Różnice temperatur między zimą a latem zwiększają się wraz z odległością od morza, opady deszczu są mniejsze niż nad morzem, z wyjątkiem obrzeży płaskorzeźb.

Wśród parametrów klimatycznych, które pozwoliły na ustalenie typologii 2010 r., znalazło się sześć zmiennych dla temperatury i osiem dla opadów , których wartości odpowiadają danym miesięcznym dla normy z lat 1971-2000. W poniższej ramce przedstawiono siedem głównych zmiennych charakteryzujących gminę.

Gminne parametry klimatyczne w latach 1971-2000
  • Średnia roczna temperatura: 11,9  °C
  • Liczba dni z temperaturą poniżej -5  ° C  : 2,1 dnia
  • Liczba dni z temperaturą powyżej 30  °C  : 5,6 dni
  • Roczna amplituda termiczna: 14,8  ° C
  • Roczna akumulacja opadów: 764  mm
  • Liczba dni opadów w styczniu: 11,2 dni
  • Liczba dni opadów w lipcu: 6,9 d

Wraz ze zmianą klimatu zmienne te ewoluowały. Badanie przeprowadzone w 2014 r. przez Dyrekcję Generalną ds. Energii i Klimatu, uzupełnione badaniami regionalnymi, faktycznie przewiduje, że średnia temperatura powinna wzrosnąć, a średnie opady powinny spaść, jednak przy silnych zróżnicowaniach regionalnych. Zmiany te mogą być rejestrowane w stacji meteorologicznych z meteorologicznych France najbliższego „Luzynian-INRA” w miejscowości Lusignan zlecenie 1965, o 11  kilometrów w linii prostej , w przypadku gdy temperatura Średnia roczne jest 11,8  ° C a wysokość opadów 817,7  mm w okresie 1981-2010. Na najbliższej zabytkowej stacji meteorologicznej „Poitiers-Biard” w miejscowości Biard , oddanej do użytku w 1921 r. i oddalonej o 17  km , średnia roczna temperatura zmienia się z 11,5  °C w latach 1971-2000 do 11 , 7  °C w latach 1981-2010, następnie 12,2  °C w latach 1991-2020.

Trasy komunikacyjne i transport

Vivonne znajduje się 20  km na południe od Poitiers przy drodze do Angoulême ( droga krajowa 10 ), również między Paryżem a Bordeaux, odpowiednio 343  km i 207  km od tych dwóch miast.

Vivonne jest obsługiwana przez pociąg (przystanek). Inne najbliższe przystanki to Iteuil-Center na 7,3  km , Anché-Vulon na 9,1  km , Ligugé na 11,4  km i Lusignan na 11,6  km .

Odległość od najbliższego lotniska, Poitiers-Biard, wynosi 17,8  km .

Planowanie miasta

Typologia

Vivonne jest gminą wiejską, ponieważ wchodzi w skład gmin o małej lub bardzo małej gęstości w rozumieniu siatki gęstości gmin INSEE . Należy do jednostki miejskiej Vivonne, jednogminnej jednostki miejskiej liczącej 4345 mieszkańców w 2017 r., stanowiącej odosobnione miasto.

Ponadto miasto jest częścią obszaru atrakcji Poitiers , którego jest miastem w koronie. Obszar ten, obejmujący 97 gmin, jest podzielony na obszary od 200 000 do mniej niż 700 000 mieszkańców.

Zagospodarowanie terenu

Podział na strefy gminy, co znalazło odzwierciedlenie w bazie danych European okupacyjnej biofizycznych gleby Corine Land Cover (CLC), jest naznaczona znaczenia użytków rolnych (71,6% w 2018 roku), niemniej jednak w dół w porównaniu do 1990 roku (74,6%). Podział szczegółowy w 2018 r. przedstawia się następująco: grunty orne (51,4%), lasy (20,5%), heterogeniczne tereny rolne (10,9%), łąki (9,3%), tereny zurbanizowane (5,9%), tereny przemysłowe lub handlowe oraz sieci komunikacyjne (1,4%), środowiska z roślinnością krzewiastą i/lub zielną (0,7%).

IGN także udostępnia narzędzie online do porównywania zmian w czasie użytkowania gruntów w miejscowości (lub obszarów w różnych skalach). Kilka epok są dostępne jako map lub zdjęć lotniczych: na mapie Cassini ( XVIII th  wieku), na mapie Staff (1820-1866) oraz w bieżącym okresie (1950 do chwili obecnej).

Fabuła

Vivonne nadała swoje imię bardzo starej rodzinie z Poitou , która sprzymierzyła się z domami La Châtaigneraie i Rochechouart , w tym:

Tytuł „duc de Vivonne” (tytuł księcia z patentem) powstał w 1668 roku dla Louisa Victora de Rochechouart de Mortemart . Został księciem Mortemart po śmierci ojca. Od tego czasu tytuł „Księcia de Vivonne” tradycyjnie nosił drugi syn po księciu de Mortemart.

Zgodnie z lokalną tradycją to właśnie w kościele w Vivonne Ravaillac wierzył, że komunikuje się z Bogiem i otrzymał rozkaz zamordowania Henryka IV .

Vivonne z zadowoleniem przyjmuje postępy Rewolucji Francuskiej . Sadzi więc dwa drzewa wolności , symbole Rewolucji. Staje się punktem zbornym dla wszystkich świąt i głównych wydarzeń rewolucyjnych, takich jak święto Pokoju , święto Istoty Najwyższej czy upamiętnienie zdobycia Tuileries . Po śmierci zostaje zastąpiony.

Na początku II wojny światowej Vivonne było osłonięte, z dala od granic, ale wówczas położenie na dwóch osiach komunikacyjnych ( droga krajowa 10 i linia kolejowa Paryż - Bordeaux ) sprawiło, że stało się celem niemieckich nalotów. ten21 czerwca 1940, Luftwaffe zbombardowało konwój uchodźców i zabiło kilka osób.

Latem 1944 roku alianckie lotnictwo przeprowadziło liczne akcje ostrzału : myśliwi patrolowali osie (koleje, główne drogi) w poszukiwaniu okazji do celów. W ten sposób zbombardowano tunel Bâché13 sierpniaprzez Mosquito ze 151 Dywizjonu Królewskich Sił Powietrznych , który został zestrzelony przez Flaka . ten31 sierpnia, jest to Dauntless z grupy bombowej GB 1/18 Vendée francuskich sił powietrznych z siedzibą w Tuluzie-Balma , która napina niemiecki konwój w Vivonne. Dotknięty przez DCA, powstaje w katastrofie. Strzelec maszynowy ginie, pilot, ranny, ukrywa się przez mieszkańców Marigny-Chémereau, mimo gróźb i pobicia przez Niemców. Pilot został następnie ewakuowany przez Limoges. Wróci do swojej bazy w3 września.

W lokalnym dialekcie zwyczajowo wymawia się „Vivaune”, dlatego wskazane jest, aby nie tworzyć konfliktów, aby wymawiać to w ten sposób. W opowieści o Vivonne powiedziano, że jeśli ma się nieszczęście wymówić „Vivonne” po francusku (jak nonne, maid, sonne), a nie „Vivaune” w obecności wybranego urzędnika lub burżua; zostałeś pod pręgierzem lub można było na ciebie nałożyć inne kary.

Krótko mówiąc, Vivonne wymawia się tak, jak jest napisane, z poprawną fonetyką i każdy może wymawiać ją tak, jak chce.

HISTORYCZNE źródło A.SUIGA / Archiwum Państwowe i Departamentalne ref 0407/83

Polityka i administracja

Trendy i wyniki polityki

Lista burmistrzów

Lista kolejnych burmistrzów
Okres Tożsamość Etykieta Jakość
1876 1878 Pan Mezil   Zastępca pełniący funkcje burmistrza
Luty 1878 Kwiecień 1882 Louis Xavier Martin Republikański Ogólne radny z kantonu Vivonne (1880 → 1886)
1882 1903
(rezygnacja) 		Esteban rodzic z Curzon Monarchista Ogólne radny z kantonu Vivonne (1886 → 1892)
1903 1931 Antoniego de la Debutrie    
1931 1941 Louis Roussel    
1941 maj 1943 Pan Artas    
maj 1943 Październik 1947 François Tillette z Clermont-Tonnerre   Oficer
mianowany przez prefekta
Październik 1947 maj 1953 Auguste Gautreau    
maj 1953 Marzec 1965 Pan de Clermont-Tonnerre    
Marzec 1965 Marzec 1971 Jean Vergnon płyta DVD Ogólne radny z kantonu Vivonne (1964 → 1976)
Marzec 1971 Marzec 1977 Marcel Paineau    
Marzec 1977 Marzec 1983 Pan Sauvage    
Marzec 1983 Czerwiec 1995 Marcel Paineau    
Czerwiec 1995 Marzec 2001 Robert gey płyta DVD Przedsiębiorca
radny generalny w kantonie Vivonne (1994 → 2008)
Marzec 2001 maj 2020 Maurice Rambliere płyta DVD Urzędnik
emeryt Radcy Generalnego w kantonie Vivonne (2008 → 2015)
Wiceprzewodniczący Rady Ogólnej Vienne (? → 2015)
maj 2020 W trakcie Rose-Marie Bertaud płyta DVD Radny departamentalny kantonu Vivonne (2015 →)
Brakujące dane należy uzupełnić.

Organy sądowe i administracyjne

Miasto należy do sądu okręgowego w Poitiers, sądu de Grande Instance de Poitiers sądu apelacyjnego w Poitiers, sądu dla nieletnich w Poitiers, sądu pracy w Poitiers, sądu handlowego w Poitiers, sądu administracyjnego w Poitiers oraz sądu administracyjnego w Bordeaux apelacyjny, Sąd ds. Emerytur w Poitiers, Sąd Gospodarczy ds. Ubezpieczeń Społecznych w Vienne, Sąd Apelacyjny w Vienne.

W 2009 roku wybudowano więzienie na 560 miejsc. Jest to drugie miejsce w departamencie Vienne po „La Pierre Levée” w Poitiers .

Usługi publiczne

Kolejne reformy La Poste doprowadziły do ​​zamknięcia wielu urzędów pocztowych lub przekształcenia ich w proste przekaźniki. Jednak gmina była w stanie utrzymać własną.

Polityka dotycząca środowiska naturalnego

Od 12 września 2013 r.gmina jest sygnatariuszem Karty Terre Saine „Twoja gmina bez pestycydów”. Karta Terre Saine Poitou-Charentes zaprasza gminy i międzygminne instytucje publiczne do udziału w redukcji pestycydów i zachowaniu zdrowego środowiska w regionie Poitou-Charentes.

W mieście Vivonne znajduje się centrum recyklingu.

Na liście 2020 Krajowa Rada Miast i Wsi w Bloom przyznała miastu dwa kwiaty.

Bliźniacze

Gmina Vivonne jest miastem partnerskim z gminą Maella położoną w Aragonii ( Hiszpania ) oraz gminą Lohra w Niemczech.

Ludność i społeczeństwo

Demografia

Ewolucja liczby mieszkańców jest znana ze spisów ludności przeprowadzanych w gminie od 1793 r. Od 2006 r. legalne populacje gmin są publikowane corocznie przez Insee . Spis jest obecnie oparty na corocznym zbieraniu informacji, sukcesywnie dotyczących wszystkich terytoriów gminy przez okres pięciu lat. W przypadku gmin liczących mniej niż 10 000 mieszkańców co pięć lat przeprowadza się badanie spisowe obejmujące całą populację, przy czym legalne populacje w latach pośrednich szacuje się przez interpolację lub ekstrapolację. Dla gminy pierwszy wyczerpujący spis objęty nowym systemem został przeprowadzony w 2004 roku.

W 2018 r. miasto liczyło 4377 mieszkańców, co stanowi wzrost o 7,44% w porównaniu do 2013 r. ( Vienne  : + 1,47%, Francja z wyłączeniem Majotty  : + 2,36%).

Ewolucja populacji   [  edytuj  ]
1793 1800 1806 1821 1831 1836 1841 1846 1851
2059 2 258 2204 2469 2700 2 708 2661 2810 3 488
Ewolucja populacji   [  edytuj  ] , ciąg dalszy (1)
1856 1861 1866 1872 1876 1881 1886 1891 1896
2736 2618 2414 2290 2,361 2378 2 456 2 452 2493
Ewolucja populacji   [  edytuj  ] , ciąg dalszy (2)
1901 1906 1911 1921 1926 1931 1936 1946 1954
2 432 2442 2393 2 176 2174 2 125 2 106 2 201 2 173
Ewolucja populacji   [  edytuj  ] , ciąg dalszy (3)
1962 1968 1975 1982 1990 1999 2004 2009 2014
2336 2 362 2675 2817 2 955 3028 3045 3 197 4209
Ewolucja populacji   [  edytuj  ] , ciąg dalszy (4)
2018 - - - - - - - -
4 377 - - - - - - - -
Od 1962 do 1999: ludność bez podwójnego liczenia  ; dla następujących dat: ludność gminna .
(Źródła: Ldh / EHESS / Cassini do 1999 r., następnie Insee od 2006 r.) Histogram rozwoju demograficznego

Najnowsze statystyki demograficzne dla gminy Vivonne zostały sporządzone w 2009 roku i opublikowane w 2012 roku. Ratusz administruje ogółem 3250 osób. Od tego musimy odjąć drugie domy (53 osoby), aby zobaczyć, że stała populacja w mieście liczącym 3197 mieszkańców.

Według INSEE w 2004 r. populacja składała się z 48,2% mężczyzn (48,1% w 1999 r.) i 51,8% kobiet (51,9% w 1999 r.). Vivonne jest 18 th  najludniejszym miastem departamentu Wiedniu. Znajduje się na 3208 E w kraju. W latach 1999-2004 jej populacja wzrosła o 5,6%.

Ewolucja urodzeń i zgonów w latach 1968-2007 wygląda następująco ( INSEE ):

Ewolucja urodzeń i zgonów w latach 1999-2008 przedstawia się następująco ( INSEE ):

Rozkład populacji Vivonne według wieku w 2007 r. przedstawia się następująco według INSEE  :

Rozkład populacji Vivonne według płci w 2007 r. przedstawia się następująco:

Rozkład ludności według wieku i płci w 2007 r. przedstawia się następująco ( INSEE ):

W 2004 roku liczba osób samotnych wynosiła 30,7% populacji. Małżeństwa stanowiły 53,5% populacji. Osoby rozwiedzione stanowiły 6%. Liczba wdów i wdowców w Vivonne wynosiła 9,8%.

W 2008 roku, według INSEE , gęstość zaludnienia miasta wynosiła 74 osób / km 2 , 61 osób / km 2 do działu, 68 osób / km 2 dla regionu Poitou-Charentes i 115 mieszkańców. / Km 2 dla Francji.

Edukacja

  1. Przedszkole publiczne
  2. Prywatna szkoła podstawowa Sainte-Jeanne-Élisabeth
  3. Publiczna szkoła podstawowa Langevin-Wallon
  4. Frédéric-et-Irène-Joliot-Curie College

Gmina jest zależna od akademii w Poitiers i szkół podstawowych inspektoratu akademickiego Vienne.

Gospodarka

Liczba placówek działających w 31 grudnia 2010( INSEE ):

Udział rolnictwa: 9,2% Udział w branży: 7,2% Udział budowlany: 7,8% Udział handlu, transportu i innych usług: 58,8% Udział administracji publicznej, edukacji, zdrowia i działań społecznych, w 17%

Rolnictwo

Według Regionalnej Dyrekcji ds. Żywności, Rolnictwa i Leśnictwa w 2010 r. było tylko 28 gospodarstw, wobec 41 w 2000 r.

Wykorzystywane użytki rolne zmniejszyły się z 2691  ha w 2000 r. do 2431  ha w 2010 r., z czego 958 można nawadniać.

41% użytków rolnych przeznacza się pod uprawę zbóż (2/3 powierzchni pod pszenicę miękką i 1/3 pod jęczmień i kukurydzę ), 37% pod rośliny oleiste ( głównie rzepak i trochę słonecznika ), 25% na pasze i 14 % pozostaje trawa. W 2000 r  . pod uprawę winorośli przeznaczono 3 hektary (0 w 2010 r.).

W 2010 r. 17 gospodarstw (w porównaniu do 18 w 2000 r.) prowadziło hodowlę bydła (2295 sztuk w 2010 r. wobec 1597 sztuk w 2000 r.). Jest to jedno z największych stad bydła w Vienne, które w 2011 roku zgromadziło 48 000 sztuk. W pięciu gospodarstwach w 2010 roku (w porównaniu do sześciu w 2000 roku) znajduje się mała hodowla owiec (71 sztuk w 2010 roku wobec 192 w 2000 roku) . Hodowla drobiu jest w stagnacji: 1282 sztuki w 2000 r. rozprzestrzeniły się w szesnastu gospodarstwach w porównaniu z 1268 sztukami w 2010 r. w zaledwie ośmiu gospodarstwach. W ciągu tej dekady zniknęły hodowle kóz (631 sztuk rozsianych po 3 gospodarstwach w 2000 r.). Ten zanik wskazuje na ewolucję tej hodowli w regionie Poitou-Charentes w ciągu ostatnich dwóch dekad: podział przez trzy liczby gospodarstw, wzrost średniej liczby na hodowlę (38 kóz w 1988 r., 115 w 2000 r.), podział według dziesięć kóz liczących od 10 do 50 kóz, co stanowiło 50% stad w 1988 r. oraz pomnożenie przez sześć stad liczących ponad 200 kóz, które przegrupowały się w 2000 r. 45% stada. Rozwój ten wynika głównie z kryzysu nadprodukcji mleka w latach 1990-1991, który równolegle ze środkami motywacyjnymi zachęcał rolników do odejścia na wcześniejszą emeryturę.

Branża wydawnicza

Éditions Terre d'Images, które wydaje magazyn „Image & Nature”, stworzony przez Laurenta Girauda, ​​znajduje się w rzemieślniczym obszarze Sablons w Vivonne. Miesięcznik „Obraz i przyroda” to magazyn dla fotografów namiętny o przyrodzie, o n o  1 prasy fotografii przyrody w Europie (poświadczone przez OJD ).

Handel

Vivonne pozostaje ważnym miastem handlowym pomimo bliskości Poitiers i dużych centrów handlowych. Ważny targ odbywa się dwa razy w tygodniu: we wtorek i sobotę na terenie Targów (50 wystawców). Mieści się według INSEE w 2009 roku jako: hipermarket , cztery masarnie - delikatesy , dwóch optyków , dwa sklepy odzieżowe , zegarek , sklep spożywczy , trzy kwiaciarnie , dwie piekarnie , apteka , sklep z narzędziami , księgarnia - papeteria oraz galeria sztuki .

Turystyka

Ważną rolę odgrywa również turystyka. Miasto jest oznaczone jako „Zielona Stacja”. Jest to również "Scena Wiejska". Wiele oznakowanych szlaków sprawia, że ​​Vivonne jest przyjemnym miejscem do uprawiania turystyki pieszej i kolarstwa górskiego. Rzeka jest idealna do spływów kajakowych. Basen otwarty jest bardzo popularny wśród wczasowiczów i mieszkańców wsi.

Zatrudnienie

Według INSEE, pula zatrudnienia Vivonne w 2007 r. obejmowała 1306 miejsc pracy w 203 firmach, z których 92 działały w sektorze nieruchomości.

Stopa bezrobocia według INSEE  :

Emeryci i wcześni emeryci stanowili w 2004 roku 26% populacji (21,1% w 1999 roku)

Wskaźnik aktywności wynosił:

Całkowite zatrudnienie (wynagradzane i samozatrudnione) w miejscu pracy w 2009 r. ( INSEE ): 678.

Liczba osób poszukujących pracy z kategorii A (osoby bezrobotne i aktywnie poszukujące pracy), B (osoby poszukujące pracy i wykonujące w ciągu miesiąca pracę do 78 godzin), C (osoby poszukujące pracy i przepracowane więcej niż 78 godzin w miesiącu) o godz 31 grudnia 2011( Centrum zatrudnienia ): 178.

Lokalna kultura i dziedzictwo

Miejsca i zabytki

Dziedzictwo religijne

Church of St George mieści się w dawnym klasztorze z XIII th  wieku , przebudowany w 1264 r został uznany za pomnik historii w 1912 roku.

Dziedzictwo obywatelskie Dziedzictwo naturalne

Niektóre obszary przyrodnicze gminy mają uznane znaczenie ekologiczne i dlatego są klasyfikowane jako:

Zamek Cercigny jest zarejestrowany jako pomnik przyrody .

Drewno Brie

W bezpośrednim sąsiedztwie Vivonne Bois de la Brie jest obszarem naturalnym, który został sklasyfikowany jako obszar o znaczeniu ekologicznym, faunistycznym i florystycznym. Chodzi o głęboką dolinę położoną w sercu niewielkiego masywu leśnego otwierającego się na zachód w dolinie Clain , za nasypem linii kolejowej Paryż - Bordeaux.

Jest to thalweg o orientacji północno-wschodniej/południowo-zachodniej, wcięty w wapienne warstwy jurajskie , którego skromne, zaledwie dwudziestometrowe nasypy wystarczają jednak do stworzenia chłodnego i wilgotnego środowiska. Drzewostan tworzą dąb , grab , orzech laskowy i bukszpan . Warstwa zielna obejmuje zwykłą procesję chłodnych lasów departamentu, z pospolitymi gatunkami, takimi jak ficaire lub hiacynt z lasu , podczas gdy naparstnica i orlik wprowadzają bardziej południowy ton.

Biologiczne znaczenie tego obszaru, które uzasadniało jego klasyfikację, polega na obecności bardzo rzadko spotykanego na równinach atlantyckich gatunku rośliny górskiej: lilii złotogłów . Ta bulwiasta Liliacea ma wysoką łodygę od 40 do 150  cm . Ma luźną grupę 3-8 dużych fioletowo-różowych kwiatów na szczycie. Kwiaty są pochylone ku ziemi. Lilia złotogłów jest dość powszechna na górskich i subalpejskich wzgórzach środkowej, wschodniej i południowej Francji. Jednak staje się niezwykle rzadki na równinach atlantyckich poniżej 300  m .

W Bois de la Brie na początku lat 80. istniały cztery małe kolonie lilii złotogłów o łącznej długości ponad stu stóp. W połowie lat 90. pozostał tylko jeden. Uważana za relikt na naszych równinach o klimacie chłodniejszym niż obecny, lilia złotogłów systematycznie chroni się w chłodnych i wilgotnych miejscach, takich jak zalesione doliny ze zboczami skierowanymi na północ lub wschód, jak to jest w przypadku Bois de la Brie gdzie na ogół w ciągu roku tylko ułamek osobników potrafi wyprodukować kwiaty. Co poza zniszczeniem człowieka znacznie ogranicza jego rozmnażanie.

Roślina ta jest chroniona na poziomie regionalnym i nie wolno jej zrywać ani wyrywać.

Spośród fauny jedynie ptaki były przedmiotem wyczerpującej inwentaryzacji. W lasach departamentu Vienne można obserwować pospolite ptaki leśne. Stwierdzono 23 gatunki. Piwonia Gil , rzadki ptak w departamencie Vienne , są chronione na poziomie krajowym.

Osobowości związane z gminą

Heraldyka

Blason Blazon  : Gronostaj, szef Gules.

Zobacz również

Powiązane artykuły

Linki zewnętrzne

Uwagi i referencje

Notatki i karty

  1. Roczna amplituda termiczna mierzy różnicę między średnią temperaturą lipca i stycznia. Ta zmienna jest powszechnie uznawana za kryterium rozróżniania między klimatem oceanicznym a kontynentalnym.
  2. Opady atmosferyczne, w meteorologii, to zorganizowany zestaw ciekłych lub stałych cząstek wody opadających swobodnie w atmosferze. Ilość opadów docierających do danej części powierzchni ziemi w określonym przedziale czasu jest oceniana na podstawie ilości opadów, którą mierzą deszczomierze.
  3. Odległość obliczana jest w linii prostej między samą stacją meteorologiczną a stolicą gminy.
  4. Przez historyczną stację meteorologiczną należy rozumieć stację meteorologiczną, która została oddana do użytku przed 1970 r. i która znajduje się najbliżej gminy. Dane obejmują zatem co najmniej trzy okresy trzydziestoletnie (1971-2000, 1981-2010 i 1991-2020).
  5. Zgodnie z planem zagospodarowania przestrzennego gmin wiejskich i miejskich opublikowanym w listopadzie 2020 r., w zastosowaniu nowej definicji wsi, zatwierdzonej na14 listopada 2020 r. w międzyresortowym komitecie wsi.
  6. Pojęcie zlewni miast zastąpiono w październiku 2020 r. starym pojęciem obszaru miejskiego , aby umożliwić spójne porównanie z innymi krajami Unii Europejskiej .
  7. prawny Miejska ludność w życie z dniem 1 st  stycznia 2021, rocznik 2018, zdefiniowane granice terytorialne w życie z dniem 1 st  stycznia 2020 r statystyczny data referencyjna: 1 st  stycznia 2018.
  1. IGN , „  Ewolucja użytkowania gruntów w mieście na starych mapach i zdjęciach lotniczych.  » , Na remorerletemps.ign.fr (konsultacja 20 kwietnia 2021 r . ) . Aby porównać ewolucję między dwiema datami, kliknij na dole pionowej linii podziału i przesuń ją w prawo lub w lewo. Aby porównać dwie inne karty, wybierz karty w oknach w lewym górnym rogu ekranu.

Bibliografia

  1. Regionalna Izba Rolnicza Poitou-Charente - 2007
  2. Regionalne Obserwatorium Środowiska Poitou-Charentes
  3. Stawy uszeregowane według siatki, według map IGN, w Inwentarzu Poitou-Charentes - Poitou-Charentes Nature 2003
  4. Daniel Joly, Thierry Brossard, Hervé Cardot Jean Cavailhes, Mohamed Hilal i Pierre Wavresky "  typów klimatów we Francji, konstrukcji przestrzennych  ", Cybergéo, European Journal of geografii - European Journal of Geography , n o  501 ,18 czerwca 2010( DOI  https://doi.org/10.4000/cybergeo.23155 , przeczytaj online , dostęp 24 lipca 2021 )
  5. „  Klimat we Francji metropolitalnej  ” , na http://www.meteofrance.fr/ ,4 lutego 2020 r.(dostęp 24 lipca 2021 )
  6. „  Definicja normy klimatycznej  ” , na http://www.meteofrance.fr/ (dostęp 24 lipca 2021 )
  7. Słowniczek - Opady , Météo-France
  8. „  Klimat Francji w XXI wieku – Tom 4 – Scenariusze regionalne: wydanie 2014 dla metropolii i regionów zamorskich  ” , https://www.ecologie.gouv.fr/ (dostęp 12 czerwca 2021 ) .
  9. [PDF] „  Regionalne Obserwatorium Rolnictwa i Zmian Klimatu (Oracle) - Nouvelle-Aquitaine  ” , na nouvelle-aquitaine.chambres-agriculture.fr ,2018(dostęp 24 lipca 2021 )
  10. „  Station Météo-France Lusignan-Inra – metadata  ” , na Donneespubliques.meteofrance.fr (dostęp 24 lipca 2021 )
  11. „  Ortodromia między Vivonne a Lusignan  ” , fr.distance.to (dostęp 24 lipca 2021 ) .
  12. „  Stacja Météo-France Lusignan-Inra – karta klimatologiczna – 1981-2010 statystyki i zapisy  ” , na publicznych data.meteofrance.fr (dostęp 24 lipca 2021 r . ) .
  13. „  Orthodromy between Vivonne and Biard  ” , fr.distance.to (dostęp 24 lipca 2021 ) .
  14. "  Stacja meteorologiczna Poitiers-Biard - Normy za okres 1971-2000  " , https://www.infoclimat.fr/ (dostęp 24 lipca 2021 )
  15. "  Stacja meteorologiczna Poitiers-Biard - Normy za okres 1981-2010  " , https://www.infoclimat.fr/ (dostęp 24.07.2021 )
  16. "  stacja meteorologiczna Poitiers-Biard - Normalne na lata 1991-2020  " , na https://www.infoclimat.fr/ (dostęp 24 lipca 2021 )
  17. „  Typologia miast / wsi  ” , na stronie www.observatoire-des-territoires.gouv.fr (konsultacja: 5 kwietnia 2021 r . ) .
  18. "  gmina wiejska - definicja  " , na tej stronie INSEE (konsultacje na 5 kwietnia, 2021 ) .
  19. „  Zrozumienie siatki gęstości  ” , na stronie www.observatoire-des-territoires.gouv.fr (konsultacja 5 kwietnia 2021 r . ) .
  20. „  Jednostka miejska 2020 w Vivonne  ” , https://www.insee.fr/ (dostęp 5 kwietnia 2021 ) .
  21. "  Baza jednostek miejskich 2020  " , na www.insee.fr ,21 października 2020 r.(dostęp 5 kwietnia 2021 r . ) .
  22. Vianney Costemalle, „  Zawsze więcej mieszkańców w jednostkach miejskich  ” , na insee.fr ,21 października 2020 r.(dostęp 5 kwietnia 2021 r . ) .
  23. „  Lista gmin tworzących obszar atrakcji Poitiers  ” , na stronie insee.fr (konsultacja 5 kwietnia 2021 r . ) .
  24. Marie-Pierre de Bellefon, Pascal Eusebio, Jocelyn Forest, Olivier Pégaz-Blanc i Raymond Warnod (Insee), „  We Francji dziewięć na dziesięć osób mieszka w zlewni miasta  ” , na insee.fr ,21 października 2020 r.(dostęp 5 kwietnia 2021 r . ) .
  25. „  CORINE Land Cover (CLC) – Podział obszarów na 15 stanowisk użytkowania gruntów (obszar metropolitalny).  » , W tym miejscu danych oraz badań statystycznych Ministerstwa Ekologicznej Transformacji. (dostęp 20 kwietnia 2021 )
  26. Robert Petit, Drzewa wolności w Poitiers i Vienne , Poitiers: Éditions CLEF 89 / Fédération des travaux laïques, 1989, s.  208 .
  27. Christian Richard , 1939-1945: wojna powietrzna w Vienne , Geste éditions,2005, 348  s. ( ISBN  2-84561-203-6 ), s.  28 .
  28. Christian Richard, op. cyt. , s.  272-273 .
  29. Christian Richard, op. cyt. , s.  289 .
  30. Christian Richard, op. cyt. , s.  290-292 .
  31. Christian Richard, op. cyt. , s.  293-294 .
  32. [PDF] „  Vivonne w 1911  ”, Center Presse ,20 października 2011( przeczytaj online ).
  33. Akta genealogiczne François Louis Anne Marie Ambroise Ghislain Tillette de Clermont-Tonnerre , na geneanet.org
  34. „  Piękna historia Odette i Antoine Ronchi  ”, La Nouvelle République ,19 września 2015( przeczytaj online ).
  35. Witryna miast i wsi , konsultacja 3 lutego 2021 r.
  36. Organizacja spisu na insee.fr .
  37. Departamentalny kalendarz spisu ludności , na stronie insee.fr .
  38. Od wiosek Cassini po dzisiejsze miasta na terenie École des Hautes Etudes en Sciences Sociales .
  39. Insee - Legalne populacje gminy za lata 2006 , 2007 , 2008 , 2009 , 2010 , 2011 , 2012 , 2013 , 2014 , 2015 , 2016 , 2017 i 2018 .
  40. Akta miejskie 2000 - 2010 Vienne
  41. Agreste - Bulletin n O  12 maja 2013 roku
  42. Agreste - Bulletin n O  11 grudnia 2005
  43. Strona internetowa z obrazem i przyrodą
  44. Yves Blomme, Gothic Poitou , wydania Picarda, 1993, ( ISBN  2-7084-0439-3 ) .
  45. http://www.lanouvellerepublique.fr/Vienne/Communes/Vivonne/n/Contenus/Articles/2013/06/14/L-hommage-au-monde-rural-1507934
  46. Sekretariat Naukowy inwentarza ZNIEFF, DREAL Poitou-Charentes, 2011
  47. DREAL Poitou-Charentes / SDAP, 2013