Douglas SBD Dauntless

Douglas SBD Dauntless / A-24 Banshee
Widok z samolotu.
US Navy SBD Dauntless zrzuca bombę. Zwróć uwagę na perforowane hamulce przednie w dół umieszczone pod błotnikami.
Budowniczy Douglas Aircraft Company
Rola Bombowiec nurkujący
Status Usunięty z usługi
Pierwszy lot 1 st May 1.940
Uruchomienie 1940
Data wycofania 1949
Numer zbudowany 5,936
Załoga
2
Motoryzacja
Silnik Wright R-1820-66 Cyclone 9
Numer 1
Rodzaj 9 cylindrów gwiazdowych
Moc jednostkowa 1200 KM
Wymiary
widok samolotu na samolot
Zakres 12,65  m
Długość 9,96  m
Wysokość 4  m
Powierzchnia skrzydeł 30,19  m 2
Szerokie rzesze
Pusty 2970  kg
Z uzbrojeniem 4720  kg
Maksymalny 4 850  kg
Występ
Prędkość przelotowa 298  km / h
Maksymalna prędkość 410  km / h
Sufit 7800  m
Prędkość wspinaczki 516  m / min
Zakres działania 2164  km
Obciążenie skrzydła 160,4 kg / m 2
Uzbrojenie
Wewnętrzny 2 pistolety Browning M2 12,7  mm
na masce

2 karabiny maszynowe Browning 1919 7,62  mm (tylny słupek)

Zewnętrzny 1020 kg bomb

Douglas SBD Dauntless ( SB do Skautowego Bomber w języku francuskim „uznanie i bombowiec nurkujący jednostka” D Douglas) był deska dwumiejscowy z bombardowania w nastawił solidne i bezpieczne, że całkiem dobrze zrealizowane przeciwstawnych pocisków. Niewielki, wrażliwy, męczący pilotem, Nieustraszony był jednak doceniany przez swoje załogi, które nadały mu przydomek Slow But Deadly . W końcu udowadnia, że ​​krytycy nie mają racji, zatapiając więcej statków niż jakikolwiek inny samolot zaangażowany w wojnę na Pacyfiku . Wersja lądowa została również zbudowana dla USAAC pod oznaczeniem A-24 Banshee .

Historyczny

Jego historia zaczyna się w 1934 roku, kiedy Marynarka Wojenna Stanów Zjednoczonych szukała bombowca niskiego poziomu z możliwością ataku przodem w dół.

Niedawno opuściwszy Douglas Corp, Jack Northrop zaoferował BT-1. US Navy , po obejrzeniu go w locie, złożył zamówienie na 54 sztuk w roku 1936. Jednak po kilku testach na lotniskowców USS  Yorktown  (CV-5) i USS  Enterprise  (CV-6) , samolot ujawnił kilka poważnych problemów. Niemniej jednak Northrop kontynuował rozwój BT-1, zastępując oryginalny silnik Wright-Cyclone. Z tym nowym silnikiem BT-1 przyjął oznaczenie BT-2.

W 1939 roku firma Jacka Northropa została przejęta przez Douglasa, a BT-2 stał się XSBD-1 Dauntless.

Edward Heinemann , opuszczając Nothrop, kontynuował ulepszanie Dauntless, dodając w szczególności dodatkowe czołgi (SBD-2). Ta wersja działała na lotniskowcach USS  Lexington  (CV-2) i USS Enterprise .

Wersja SBD-3 zawiera ulepszony pancerz załogi i nowe samouszczelniające się czołgi. Część 580 jednostek SBD-3 została zamówiona przez francuskie siły powietrzne , zamówienie anulowane po inwazji Niemiec na Francję podczas II wojny światowej. Jednak po rozpoczęciu wyzwalania Francji Siły Wolnej Francji używały do ​​końca wojny kilkunastu SBD-3 jako wsparcia naziemnego.

SBD-4 to wersja z siecią elektryczną zmienioną na 12 woltów (zamiast wcześniej 6 woltów). Kilka zostało przerobionych na rozpoznawcze SBD-4P.

Następna (i najczęściej produkowana) wersja, SBD-5, została wyprodukowana głównie w zakładzie Douglas w Tulsa w stanie Oklahoma. Ta wersja była wyposażona w silnik R-1820 o mocy 1200  KM (890  kW ) i zwiększoną pojemność amunicji. Wyprodukowano ich ponad 2400. Kilka zostało przeniesionych do Royal Navy w celu oceny.

Zobowiązania

Nieustraszeni przeszli do historii jako zwycięzca bitwy o Midway, w której eskadry SDB-3 zniszczyły4 czerwca 1942cztery lotniskowce ː Akagi , Kaga , Sōryū i Hiryū .

To właśnie on, po pierwszym katastrofalnym ataku dowodzonym przez TBD Devastator (bez trafień i wszystkie samoloty zniszczone), przybył w najgorszym momencie dla japońskiej eskadry, podczas gdy myśliwce były zatankowane zaśmiecając mosty. Trzy z czterech obecnych japońskich lotniskowców zostały zatopione podczas tego ataku, a Hiryū został zatopiony pod koniec dnia. Punktem zwrotnym tej bitwy był sam punkt zwrotny wojny na Pacyfiku.

Warianty

Inne cechy

Kultura popularna

Zobacz też

Bibliografia

Powiązane artykuły