Douglas SBD Dauntless / A-24 Banshee
![]() | ||
![]() US Navy SBD Dauntless zrzuca bombę. Zwróć uwagę na perforowane hamulce przednie w dół umieszczone pod błotnikami. | ||
Budowniczy | Douglas Aircraft Company | |
---|---|---|
Rola | Bombowiec nurkujący | |
Status | Usunięty z usługi | |
Pierwszy lot | 1 st May 1.940 | |
Uruchomienie | 1940 | |
Data wycofania | 1949 | |
Numer zbudowany | 5,936 | |
Załoga | ||
2 | ||
Motoryzacja | ||
Silnik | Wright R-1820-66 Cyclone 9 | |
Numer | 1 | |
Rodzaj | 9 cylindrów gwiazdowych | |
Moc jednostkowa | 1200 KM | |
Wymiary | ||
![]() | ||
Zakres | 12,65 m | |
Długość | 9,96 m | |
Wysokość | 4 m | |
Powierzchnia skrzydeł | 30,19 m 2 | |
Szerokie rzesze | ||
Pusty | 2970 kg | |
Z uzbrojeniem | 4720 kg | |
Maksymalny | 4 850 kg | |
Występ | ||
Prędkość przelotowa | 298 km / h | |
Maksymalna prędkość | 410 km / h | |
Sufit | 7800 m | |
Prędkość wspinaczki | 516 m / min | |
Zakres działania | 2164 km | |
Obciążenie skrzydła | 160,4 kg / m 2 | |
Uzbrojenie | ||
Wewnętrzny | 2 pistolety Browning M2 12,7 mm na masce 2 karabiny maszynowe Browning 1919 7,62 mm (tylny słupek) |
|
Zewnętrzny | 1020 kg bomb | |
Douglas SBD Dauntless ( SB do Skautowego Bomber w języku francuskim „uznanie i bombowiec nurkujący jednostka” D Douglas) był deska dwumiejscowy z bombardowania w nastawił solidne i bezpieczne, że całkiem dobrze zrealizowane przeciwstawnych pocisków. Niewielki, wrażliwy, męczący pilotem, Nieustraszony był jednak doceniany przez swoje załogi, które nadały mu przydomek Slow But Deadly . W końcu udowadnia, że krytycy nie mają racji, zatapiając więcej statków niż jakikolwiek inny samolot zaangażowany w wojnę na Pacyfiku . Wersja lądowa została również zbudowana dla USAAC pod oznaczeniem A-24 Banshee .
Jego historia zaczyna się w 1934 roku, kiedy Marynarka Wojenna Stanów Zjednoczonych szukała bombowca niskiego poziomu z możliwością ataku przodem w dół.
Niedawno opuściwszy Douglas Corp, Jack Northrop zaoferował BT-1. US Navy , po obejrzeniu go w locie, złożył zamówienie na 54 sztuk w roku 1936. Jednak po kilku testach na lotniskowców USS Yorktown (CV-5) i USS Enterprise (CV-6) , samolot ujawnił kilka poważnych problemów. Niemniej jednak Northrop kontynuował rozwój BT-1, zastępując oryginalny silnik Wright-Cyclone. Z tym nowym silnikiem BT-1 przyjął oznaczenie BT-2.
W 1939 roku firma Jacka Northropa została przejęta przez Douglasa, a BT-2 stał się XSBD-1 Dauntless.
Edward Heinemann , opuszczając Nothrop, kontynuował ulepszanie Dauntless, dodając w szczególności dodatkowe czołgi (SBD-2). Ta wersja działała na lotniskowcach USS Lexington (CV-2) i USS Enterprise .
Wersja SBD-3 zawiera ulepszony pancerz załogi i nowe samouszczelniające się czołgi. Część 580 jednostek SBD-3 została zamówiona przez francuskie siły powietrzne , zamówienie anulowane po inwazji Niemiec na Francję podczas II wojny światowej. Jednak po rozpoczęciu wyzwalania Francji Siły Wolnej Francji używały do końca wojny kilkunastu SBD-3 jako wsparcia naziemnego.
SBD-4 to wersja z siecią elektryczną zmienioną na 12 woltów (zamiast wcześniej 6 woltów). Kilka zostało przerobionych na rozpoznawcze SBD-4P.
Następna (i najczęściej produkowana) wersja, SBD-5, została wyprodukowana głównie w zakładzie Douglas w Tulsa w stanie Oklahoma. Ta wersja była wyposażona w silnik R-1820 o mocy 1200 KM (890 kW ) i zwiększoną pojemność amunicji. Wyprodukowano ich ponad 2400. Kilka zostało przeniesionych do Royal Navy w celu oceny.
Nieustraszeni przeszli do historii jako zwycięzca bitwy o Midway, w której eskadry SDB-3 zniszczyły4 czerwca 1942cztery lotniskowce ː Akagi , Kaga , Sōryū i Hiryū .
To właśnie on, po pierwszym katastrofalnym ataku dowodzonym przez TBD Devastator (bez trafień i wszystkie samoloty zniszczone), przybył w najgorszym momencie dla japońskiej eskadry, podczas gdy myśliwce były zatankowane zaśmiecając mosty. Trzy z czterech obecnych japońskich lotniskowców zostały zatopione podczas tego ataku, a Hiryū został zatopiony pod koniec dnia. Punktem zwrotnym tej bitwy był sam punkt zwrotny wojny na Pacyfiku.