Novichok środki (z rosyjskim : новичок , nowo przybyłych ) to zestaw nerwowych czynników opracowanych przez ZSRR w 1970 i 1980 roku , a następnie przez Rosję przynajmniej do 1990 . Jest to binarna broń chemiczna , czyli produkowana w postaci mniej toksycznych związków prekursorowych , reagujących w momencie użycia. Ich istnienie zostało upublicznione w październiku 1991 r., po ujawnieniu przez Wila Mirzajanowa , rosyjskiego naukowca mieszkającego obecnie w Stanach Zjednoczonych, który był zaangażowany w ich rozwój.
Uważa się, że są to najbardziej toksyczne środki unerwiające, jakie kiedykolwiek zaprojektowano. Niektóre molekuły , takie jak A-232, w optymalnych warunkach miałyby działanie od pięciu do ośmiu razy silniejsze niż środek VX , podczas gdy inne, jak A-234 , byłyby dziesięć razy bardziej toksyczne niż soman . Związki te należą do czwartej generacji broni chemicznej opracowanej w ramach sowieckiego programu Foliant . Początkowo nazywana K-84, a później przemianowana na A-230, seria Novichok zawiera ponad sto substancji. Z militarnego punktu widzenia najlepszym działaniem tych związków byłby A-232 (Novichok-5), będący początkiem rozwoju preparatów binarnych całej serii. Ściśle mówiąc, same czynniki unerwiające są nazywane kodem (na przykład A-232), podczas gdy ich oznaczenie Novichok odnosi się do ich formy binarnej. Mówiąc ogólnie, wiele pokrewnych związków, które są ogólnie bardzo toksyczne, określa się jako „typu Novichok”, niekoniecznie binarne.
Struktura chemiczna tych związków od dawna pozostaje niejasna. Zostały zaprojektowane, aby ominąć Konwencję o broni chemicznej , aby nie zostały wykryte przez zachodnich ekspertów od broni chemicznej ani kryminalistów, aby uczynić natowskie środki ochrony i leczenia przeciw bronią nieskutecznymi chemikaliami i mogą być przedstawiane jako należące do przemysłu pestycydów fosforoorganicznych . Mają one wspólną się inhibitory z acetylocholinoesterazy , enzym zaangażowany w transmisji impulsów nerwowych i niezbędne dla rozluźnienia mięśni. Działają wywołując kryzys cholinergiczny prowadzący do śmierci głównie przez uduszenie.
Agenci Novichoka zostali po raz pierwszy opisani przez Wila Mirzajanowa w październiku 1995 roku . Przygotowane w postaci olejków, żeli, a nawet ultradrobnych proszków, a nie gazu czy pary, wykazywały wyjątkowe właściwości. Zostały one następnie przygotowane w postaci środków binarnych, o takich samych właściwościach jak poprzednie, ale z substancji nieuregulowanych Konwencją o zakazie broni chemicznej lub niewykrywalnych przez inspektorów Organizacji ds. Zakazu Broni (OPCW). ). Oznaczenie „Nowiczok” odnosi się do postaci binarnej tych substancji, przy czym związek końcowy jest określany przez jego numer kodowy (np. A-232).
Pierwszy zestaw środków Novichok odpowiadał postaci binarnej środka serii V, VR , podczas gdy drugi to postacie binarne związków, takich jak A-232 i A-234 . Amerykański raport opisuje A-232 i jego etylową pochodną , A-234, jako „tak toksyczne jak VX, tak odporne na przetwarzanie jak soman i trudniejsze do wykrycia i łatwiejsze do wyprodukowania niż VX”. Wersja binarna tych środków wykorzystywałaby acetonitryl CH 3 CNi organiczne fosforany , które mogą być w postaci prostych prekursorów z pestycydów .
Struktury agentów Novichoka podane przez Mirzajanowa różniły się nieco od tych, które zidentyfikowali zachodni eksperci. Wyjaśnił, że wyprodukowano dużą liczbę związków, a wiele z nich, spośród najmniej skutecznych, zostało opublikowanych w literaturze naukowej jako nowe insektycydy fosforoorganiczne w celu zakamuflowania sowieckiego programu broni chemicznej. pestycydy.
Konstrukcja jednego z najpotężniejszych z nich, A-234, różni się zatem nieco między tą zaproponowaną przez Mirzayanova a tą zaproponowaną przez zachodnich ekspertów, takich jak Hoenig i Ellison:
Wiadomo, że środki Novichok są dyspergowalne w postaci cieczy, aerozoli lub gazów przy użyciu różnych systemów, takich jak bomby, pociski artyleryjskie, pociski lub spraye.
Według Jonathana Tuckera (en) , amerykańskiego eksperta od broni chemicznej , pierwsza formuła binarna opracowana przez program Foliant umożliwiła wytworzenie „substancji 33” ( VR ): bardzo podobna do VX , różni się od niej jedynie podstawnikami alkilowymi od węgla w azot i tlen . „Ta broń nazywała się Novichok ”.
Opublikowano wiele potencjalnych struktur. Wszystkie proponowane przez Hoeniga mają klasyczne centrum fosforoorganiczne , czasami z grupą P=O zastąpioną przez P=S lub P=Se, ogólnie przedstawiane jako amidofosforan lub fosfonian , najczęściej fluorowany , na przykład monofluorofosforan PO 3 F 2 -. Grupy organiczne wykazują większą zmienność, ale mają wspólny podstawnik oksymu fosgenu lub podobne struktury. Nadaje to cząsteczce silne właściwości tworzenia pęcherzy, które , jak się uważa, wzmacniają destrukcyjne działanie środków Novichok. Autorzy stwierdzają, że cząsteczki te posiadają dodatkowe wzory sieciowania może wiążą się poprzez wiązania kowalencyjne w kilku miejscach w miejscu aktywnym w acetylocholinoesterazy , co tłumaczyłoby denaturacji szybko się enzym , efekt który jest charakterystyczny środków Novitchok.
In silico symulacji wykonywane na University of California San Diego o strukturze A-232 proponowany przez Mirzayanov wykazał, że cząsteczka ta kowalencyjnie wiąże się ściśle z seryny resztą z aktywnym miejscem acetylcholinesterases z wysokim powinowactwem. W sposób analogiczny do obserwowane w przypadku środków unerwiających, takich jak tabun i soman .
Jako środki unerwiające, środki Novichok należą do klasy organofosforanowych związków antycholinoesterazowych . Są to inhibitory z acetylocholinoesterazy , co stanowi enzym , który katalizuje się hydrolizie z acetylocholinowym CH 3 COOCH 2 CH 2 N + (CH 3 ) 3, neuroprzekaźnik , w jonach octanowych CH 3 COO -oraz w cholinie HOCH 2 CH 2 N + (CH 3 ) 3. Wzrost stężenia acetylocholiny powoduje poważny przełom cholinergiczny, powodujący uogólnioną dysfunkcję nerwowo-mięśniową prowadzącą do nadmiernego pocenia się , nudności , wymiotów , utraty kontroli nad mięśniami , zatrzymania oddechu , zatrzymania akcji serca i śmierci w wyniku niewydolności serca lub uduszenia spowodowane inwazją do płuc przez nienormalnie obfitą wydzielinę ( oskrzeli ). Według Mirzayanova Novichok-5 (A-232) jest w optymalnych warunkach od pięciu do ośmiu razy mocniejszy niż VX; dwa nowsze teoretyczne badania porównawcze sugerują niższą toksyczność tych ostatnich. Przypuszcza się, że substancje czynne w Novichoku są płynne, częściowo również stałe i można je podawać ofiarom poprzez wstrzyknięcie, inhalację lub nałożenie na naskórek. A-230 i A-232 przekraczają barierę krew-mózg i szybko dostają się do ośrodkowego układu nerwowego z ogólnego krwiobiegu .
Leczenie ofiar wystawionych na działanie środka Novichok wymaga więcej środków niż w przypadku innych środków unerwiających. Ogólnie, stosowanie antycholinergiczne kaskady takie jak atropina może blokować receptory na acetylocholinę , aby zapobiec zatruciu na układ przywspółczulny nadmiarem acetylocholiny. Dawki atropiny wymagane w przypadku zatrucia środkiem Novichok są jednak takie, że powodują u ofiar poważne skutki uboczne, takie jak zmiana częstości akcji serca i zgrubienie wydzieliny oskrzelowej po leczeniu. , dlatego oprócz podawania atropiny wymagane są wyrafinowane techniki podtrzymujące życie.
W leczeniu ofiar narażonych na działanie czynnika unerwiającego najczęściej stosuje się atropinę z oksymami, takimi jak pralidoksym , obidoksym , TMB-4 lub HI-6 , które reaktywują acetylocholinoesterazę inaktywowaną przez fosforylację pod wpływem środka unerwiającego organofosforany i łagodzą paraliż dróg oddechowych mięśnie spowodowane przez niektóre z tych czynników. Pralidoksymu jednak nie jest skuteczny przeciwko somanu i agentów Novichok.
Według rosyjskich naukowców, agenci Novichok prawdopodobnie pozostawią następstwa w układzie nerwowym prowadzące do trwałej niepełnosprawności fizycznej . Ich wpływ na ludzi można było zaobserwować u Andrieja Żelezniakowa, radzieckiego naukowca, który brał udział w ich rozwoju i został przypadkowo narażony na działanie nieokreślonego środka Novichok podczas pracy w laboratorium w Moskwie w 1987 roku. odzyskać przytomność po wypadku. Stracił zdolność chodzenia i był leczony w tajnej klinice w Leningradzie przez następne trzy miesiące. Następnie cierpiał na „przewlekłe osłabienie mięśni ramion, toksyczne zapalenie wątroby prowadzące do marskości wątroby, epilepsję , napady depresji i niezdolność do czytania lub koncentracji, co spowodowało całkowitą niepełnosprawność” i niezdolność do pracy ”. Nigdy nie wyzdrowiał i zmarł w lipcu 1992 roku po tym, jak jego stan zdrowia pogorszył się przez pięć lat.
US Army sfinansowała badania wykorzystania galantaminy z atropiny w leczeniu kilku innervants, w tym somanu i agentów Novichok. Nieoczekiwana synergia wystąpiła między galantaminą podawaną pięć godzin przed do 30 minut po ekspozycji, a atropiną podawaną w dawce 6 mg/kg lub więcej. Zwiększenie dawki galantaminy od 5 do 8 mg / kg, zmniejsza dawkę atropiny wymaganej do ochrony zwierząt przed toksycznością somanu podawanego do 1,5 razy LD 50 .
Rosyjski bankier Ivan Kivelidi (ru) zmarł 4 sierpnia 1995 roku w Moskwie w wieku 46 lat, dwa dni po tym, jak jego asystentka Zara Ismaïlova, obie ofiary zatrucia VR , uważana za pierwszego Novichoka i źródło całej serii, po tym, jak my po raz pierwszy myślał o zatruciu kadmem . Według historyków Jurija Felchtinskiego (w) i Władimira Przybyłowskiego , zabójstwo to było „jednym z pierwszych z serii zatruć zorganizowanych przez rosyjskie tajne służby”. Rosyjskie Ministerstwo Spraw Wewnętrznych ogłosił, po analizie istoty, że był to „stopień wojskowy na bazie fosforu unerwiających środek (...), którego formuła została ściśle tajne.” Niestierow, który był kierownikiem administracyjnym ośrodka w Czikhaniach , twierdził, że nie było „ani jednego przypadku nielegalnie sprzedanej takiej trucizny” i dodał, że ta trucizna „jest używana przez zawodowych szpiegów”.
Jednak były partner biznesowy Kivelidi, Władimir Chutsishvili, został później skazany za zamachy. Podobno uzyskał tę substancję przy użyciu serii półproduktów od pracownika GosNIIOKhT , Państwowego Instytutu Badań Chemii i Technologii Organicznej, w którym opracowano środki Novichok. Według Felchtinsky'ego i Pribylovskiego, Chutsichvilli został oskarżony o morderstwo przez rosyjskie tajne służby, które uzyskały dostęp do agenta chemicznego i wykorzystały go do zorganizowania morderstwa na rozkaz wyższego rosyjskiego urzędnika.
Leonard Rink, pracownik GosNIIOKhT, został zawieszony na rok za sprzedaż agentów Novichok anonimowym nabywcom „narodowości czeczeńskiej ” wkrótce po zatruciu Kivelidi i Izmailovej.
Władze brytyjskie twierdziły, że trucizna użyła 4 marca 2018 r.w Salisbury przeciwko Siergiejowi Skripalowi , oficerowi rosyjskiego wywiadu, który schronił się w Anglii, i jego córka Julia należała do klasy agentów Novichok.
Organizacja do spraw Zakazu Broni Chemicznej , w raporcie opublikowanym12 kwietnia 2018, w sprawie pomocy technicznej OPCW na wniosek Zjednoczonego Królestwa wyjaśnił, że cztery niezależne laboratoria wyznaczone do wykonywania ekspertyz technicznych potwierdziły tezę Londynu dotyczącą charakteru stosowanej trucizny.
30 czerwca 2018 r. Charlie Rowley i Dawn Sturgess z Amesbury zostali znalezieni nieprzytomni. Początkowo traktowany jako prawdopodobnego przypadku przedawkowania do heroiny lub kokainy , ponieważ w przeszłości narkomana pary, sprawa szybko przybrały inny obrót ze względu na bliskość geograficzną do Salisbury i szczególnych objawów opisanych przez niego, który poprosił o pomoc: Era Sturgess wydawało się ' mieć wylew i mieć pianę w ustach”, podczas gdy Charlie Rowley zaczął „kołysać się pod ścianę”, miał „oczy szeroko otwarte, wpatrując się puste i białe, szczypiące oko” oraz „pocenie się, ślinienie i wydawanie dziwnych dźwięków”.
Para spędziła dzień 29 czerwca dokładnie w Salisbury; Sturgess i Rowley zbierali używane przedmioty, które mogli sprzedać. Dawn Sturgess zmarła 8 lipca 2018 roku . Według Charlie Rowley, który powoli dochodził do siebie po zatruciu, spryskała zawartość butelki perfum znalezionej w Salisbury w nieuszkodzonym opakowaniu na jej nadgarstki, które dał jej w prezencie. Trzymając butelkę, wylał na ręce trochę produktu i stwierdził, że jego zapach nie był zapachem perfum; substancja wydawała mu się oleista i szybko spłukał ręce, aby się jej pozbyć.
4 września 2018 r. Organizacja ds. Zakazu Broni Chemicznej (OPCW) potwierdza, że para została otruta przez agenta Novichoka.
20 sierpnia 2020 r. Aleksiej Nawalny załamał się podczas lotu Tomsk – Moskwa , który skierował się do Omska , gdzie był hospitalizowany. Jego krewni, którzy twierdzą, że został otruty, dostają dwa następnego dnia, że został przeniesiony do niemieckiego szpitala. 2 września władze niemieckie oświadczyły, że mają „jednoznaczne dowody”, że został otruty przez agenta Novichoka, co potwierdziły 14 września dwa laboratoria referencyjne francuskiego i szwedzkiego OPCW . Wręcz przeciwnie, władze rosyjskie twierdzą, że ich analizy nie wykazały obecności jakiejkolwiek toksycznej substancji. Uwięziony przez telefon przez dziennikarza z Bellingcat , chemik, członek komanda odpowiedzialny za jego otrucie, wyjaśnia, jak odzyskał i wyczyścił ubrania Nawalnego w szpitalu w Omsku . Szczegóły kliniczne zatrucia, którego domagała się Moskwa, zostały opublikowane w The Lancet pod koniec 2020 roku.
Rozwój agentów Novichok miał cztery cele:
Niektóre z tych substancji to broń binarna, w której prekursory są mieszane w celu wytworzenia samego środka unerwiającego tuż przed jego użyciem. Ponieważ prekursory te są na ogół znacznie mniej niebezpieczne niż same środki, technika ta znacznie upraszcza obsługę i transport tej amunicji. Prekursory te są ponadto znacznie łatwiejsze do stabilizacji, co pozwala przedłużyć żywotność tej amunicji. Minusem jest to, że źle kontrolowany preparat może wytwarzać substancje o słabych właściwościach.
Środki Novitchok mają dalej od estry z kwasem fosforowym . Wil Mirzajanow zgłosił przypadek środków A-230, A-232 i A-234 jako podstawowych substancji, z których powstała seria Novichok, a także „ substancja 33 ” lub „ rosyjski VX ”, czyli czynnik VR . Spośród nich VR i A-230 zostały zatwierdzone jako broń chemiczna i wyprodukowano około 15 000 ton VR, w porównaniu z kilkudziesięcioma tonami A-230, do celów eksperymentalnych. A-232 był również produkowany w ilościach eksperymentalnych, ale nie został zmilitaryzowany ze względu na jego nadmierną niestabilność. Z tego powodu opracowano wersję binarną, zwaną Novichok-5, która została zatwierdzona jako broń chemiczna w 1989 roku. Według Mirzayanova wyprodukowano tylko kilka ton tej substancji, podczas gdy opracowano dwa inne środki binarne: Novichok nazwany i zmilitaryzowany w 1990 roku oraz Novichok-7 przetestowany w 1993 roku, oba wyprodukowane w zaledwie kilku tonach.
A-230 został pierwotnie opracowany przez Piotra Pietrowicza Kirpitczewa w laboratorium chemicznym w Czikhany , 750 km na południowy wschód od Moskwy w kierunku granicy z Kazachstanem . Jest to związek fosforoorganiczny zawierający azot, który występuje w postaci lepkiej cieczy krystalizującej w temperaturze -10 ° C , jednak temperaturze topnienia zbyt wysokiej, aby umożliwić optymalne wojskowe zastosowanie produktu, który musi pozostać płynny na terenie działań. Wyprodukowano szereg pochodnych A-230 w celu poprawy ich właściwości fizycznych. A-232 i jego binarna wersja Novichok-5 różni się więc od A-230 tylko zastąpieniem grupy metylowej --CH 3przez grupę metoksylową –OCH 3. A-230 byłby zatem fosfonianem, podczas gdy A-232 byłby raczej fosforanem . Brak wiązania węgiel - fosfor w A-232 utrudnia jego wykrycie jako czynnika unerwiającego i może pozwolić na ukrycie jego wytwarzania przed oczami Organizacji ds. Zakazu Broni Chemicznej , ponieważ ten rodzaj wiązania jest marker powszechnie używany do identyfikacji innych broni chemicznych fosforoorganicznych, takich jak tabun , sarin , soman czy nawet VR , rosyjska wersja VX . Jednakże A-232 ma tę wadę, że jest dwa do trzech razy mniej toksyczny niż A-230 i szybko rozkłada się w kontakcie z wodą. Te dwie substancje zostały przetestowane w 1976 roku w centrum produkcji broni chemicznej w Wołgogradzie i okazały się od pięciu do ośmiu razy bardziej toksyczne niż VX czy VR.
Wersje binarne tych związków pojawiły się w latach 80. i zostały nazwane Novichok . Pierwszy z tych binarnych preparatów został opracowany dla VR, czyli „ substancji 33 ”, następnie proces został rozszerzony na A-230 i A-232 w celu umożliwienia przechowywania tych substancji, zbyt niestabilnych w ich jednostkowej formie, co czyniło je nie do przechowywania. Ponieważ substancje używane do produkcji tej broni chemicznej są również używane jako środki ochrony roślin , stosunkowo łatwo było ukryć ten program broni chemicznej. Według Mirzayanova program został „zaprojektowany w celu ukrycia produkcji broni chemicznej pod przykrywką legalnej produkcji cywilnej. "
Michaił Gorbaczow ogłosił w kwietniu 1987 r., że ZSRR zaprzestanie produkcji broni chemicznej i przekształci swoje wojskowe instalacje chemiczne w fabryki cywilne. Związek Radziecki, jednak potajemnie kontynuował rozwój agentów Novichok i testowanie plenerowa A-232 miała miejsce w latach 1989 i 1990 w Ust-Urt Plateau , Kazachstanie . Rozwój serii Novichok kontynuowano również w latach 90. , nawet po ujawnieniu przez Mirzayanova istnienia takich badań. Novichok-7 został opracowany jesienią 1993 roku; wykazuje toksyczność dziesięć razy większą niż soman i porównywalną lotność. Kilka ton Novichok-7 zostało wyprodukowanych i przetestowanych w Chikhany i Nukus w Uzbekistanie . Dwa inne środki, Novichok-8 i Novichok-9, zostały opracowane i prawdopodobnie zostaną wprowadzone do produkcji.
Uzbekistan dowiedziałby się o istnieniu programu broni chemicznej na swojej ziemi dopiero po uniezależnieniu się od Związku Radzieckiego. W 1993 roku ostatni rosyjscy naukowcy opuścili ośrodek badawczy Nukus na północy kraju. Uzbekistan negocjował ze Stanami Zjednoczonymi pomoc techniczną w zakresie dekontaminacji tego terenu, aw 1999 roku amerykańscy eksperci interweniowali w dekontaminację obiektów Nukus.
W 2016 roku irańscy chemicy zsyntetyzowali do analizy pięć środków Novichok i dostarczyli szczegółowe dane spektrometrii masowej, które zostały dodane do centralnej bazy analitycznej Organizacji ds. Zakazu Broni Chemicznej . Do tego czasu w ogólnodostępnej literaturze naukowej nie było szczegółowego opisu właściwości spektralnych novichoks.
Według prezydenta Republiki Czeskiej Milosa Zemana , Novichok A-230 został wyprodukowany, przetestowany, a następnie zniszczony w Czechach w 2017 roku.
Publiczne ujawnienie agentów Novichoka następowało stopniowo przez piętnaście lat. Istnienie programu Novichok zostało po raz pierwszy ujawnione w 1992 roku przez dwóch rosyjskich chemików, Wila Mirzajanowa i Lewa Fiodorowa (ru) , którzy opublikowali 16 września 1992 roku artykuł zatytułowany Trująca polityka w gazecie Moskovskie novosti . Mirzayanow udzielił również wywiadu Willowi Englundowi, moskiewskiemu korespondentowi amerykańskiego dziennika The Baltimore Sun , który przyciągnął międzynarodową uwagę. W tych artykułach Mirzajanow nie ujawnił żadnych tajemnic państwowych związanych z naturą opracowanych związków chemicznych lub zaangażowanych laboratoriów, co uchroniło go przed skazaniem za zdradę stanu; z drugiej strony ujawnił, że Rosja potajemnie dążyła do rozwoju tej broni w 1992 r., pomimo zapewnienia Michaiła Gorbaczowa w kwietniu 1987 r. w Pradze, że ZSRR zaprzestał produkcji takiej broni i buduje infrastrukturę do jej zniszczenia.
Kolejna rewelacja dotyczyła związku A-232 (Novichok-5), którego istnienie ujawnił Władimir Uglev w wywiadzie dla magazynu Novoye Vremia na początku 1994 roku. Naukowiec ten oświadczył w wywiadzie dla Washington Post w 1989 roku, że brał udział w rozwoju tego związku, że jest odporny na zimno i że istnieje wersja binarna. Ujawnił dalsze szczegóły w 2018 roku po zatruciu Siergieja i Julii Skripal , stwierdzając, że w ramach programu Foliant zsyntetyzowano „kilkaset” różnych związków, ale zmilitaryzowano tylko cztery Novichok - prawdopodobnie Novichok - 5, 7, 8 i 9 wymieniane przez inne źródła – w tym trzy płyny i ostatni, opracowany w latach 80., który można było wyprodukować w postaci proszku.
W 2008 roku Mirzayanov, który od 1995 roku przebywał w Stanach Zjednoczonych, ujawnił więcej szczegółów technicznych dotyczących środków Novichok, w tym ich budowę chemiczną. Rewelacje te nie spodobały się amerykańskim i brytyjskim służbom wywiadowczym: z amerykańskich telegramów dyplomatycznych opublikowanych w ramach WikiLeaks wynika, że w 2009 r. Stany Zjednoczone i Wielka Brytania podjęły działania mające na celu uniemożliwienie członkom Organizacji ds. Zakazu Broń chemiczna i Australia Group Collective nie zajmują się kwestią Novichoka. W dokumencie z dnia 27 marca 2013 r. Stefan Mogl ze szwajcarskiego laboratorium Spiez, przewodniczący Naukowej Rady Doradczej OPCW, stwierdził, że ta Rada ma zbyt mało informacji, aby komentować istnienie lub właściwości „Nichoks”. W książce opublikowanej w 2016 roku przez Royal Society of Chemistry czytamy: „W ostatnich latach pojawiło się wiele spekulacji na temat czwartej generacji środków unerwiających, 'Nowiczoków' (...). Informacje o tych związkach były nieliczne w domenie publicznej, a większość z nich pochodziła od dysydenta rosyjskiego chemika wojskowego, Wila Mirzajanowa. Nie opublikowano żadnego niezależnego potwierdzenia struktury lub właściwości tych związków.
W maju 2018 r. kilka niemieckich organizacji informacyjnych ogłosiło, że w latach 90. rosyjski uciekinier zaproponował służbom wywiadowczym Republiki Federalnej udostępnienie próbki nowichoka w zamian za ochronę. Niemcy przeanalizowałyby próbkę w szwedzkim laboratorium, które przekazałoby wzór chemiczny Niemcom. Niemcy powiadomiłyby również brytyjskie i amerykańskie służby wywiadowcze, a następnie niewielkie ilości Novichoka zostałyby wyprodukowane w krajach NATO w celu poszukiwania i testowania środków leczniczych.
9 października 2019 r. Rada Wykonawcza Organizacji ds. Zakazu Broni Chemicznej (OPCW) rozważyła zrewidowaną propozycję Rosji, która objęłaby Nowichoków reżimem weryfikacji traktatu i dodała do traktatu klasę potencjalnej broni (karbaminiany, antyacetylocholina lub neurotoksyczne czwartej generacji).
Podobna propozycja pochodzi ze Stanów Zjednoczonych, Kanady i Holandii. Jeśli dojdzie do porozumienia, w listopadzie 2019 r. lista broni chemicznej zakazanej na świecie (od wejścia w życie CWC w 1997 r.) może zostać po raz pierwszy zaktualizowana. David Jett, który kieruje Programem Zagrożeń Chemicznych Narodowego Instytutu Zdrowia Stanów Zjednoczonych, zauważa, że podczas gdy rząd USA ogranicza prace nad Novichoks do niewielkiej liczby laboratoriów obronnych, naukowcy uniwersyteccy mogą teraz również przyłączyć się do badania tych produktów (w szczególności w celu znalezienia antidotum), wykorzystując komputerowe modele produktów, aby nie trzeba było z nimi obchodzić się.
Włączenie tych produktów do wykazu broni chemicznej w załączniku 1 do CAC od dawna było odrzucane przez państwa członkowskie traktatu, które prawdopodobnie obawiały się, że niektórzy będą musieli nie tylko zadeklarować i zniszczyć wszystkie swoje zapasy, ale także uregulować składniki tej broni, które mogłyby nie podobać się przemysłowi chemicznemu i reklamować te produkty z ryzykiem rozprzestrzeniania. W 2019 roku, gdy tajemnica została złamana, agenci Novichoks wydają się być przedmiotem międzynarodowej współpracy w celu ich eksmisji.
Czwarty odcinek brytyjskiego i amerykańskiego serialu Strike Back: Retribution (w) , wydany 23 lutego 2018 roku, przedstawia rosyjskiego naukowca oskarżonego o zabicie swoich kolegów przy użyciu Novitchoka.
Film Suma wszystkich lęków (2002), którego scenariusz inspirowany jest powieścią o tej samej nazwie Toma Clancy'ego (1992), przedstawia Novichok w zmasowanym ogniu artyleryjskim prowadzonym przez armię rosyjską na Groznym podczas wojny w Czeczenia .