Nissan-lez-Enserune

Nissan-lez-Enserune
Nissan-lez-Enserune
Ratusz Nissan-lez-Ensérune z dzwonnicy.
Herb Nissan-lez-Enserune
Herb
Administracja
Kraj Francja
Region Oksytania
Departament Herault
Miasto Béziers
Międzywspólnotowość Wspólnota gmin la Domitienne
Mandat burmistrza
 Pierre Cros
2020 -2026
Kod pocztowy 34440
Wspólny kod 34183
Demografia
Miły Nissanais
Ludność
miejska 		4007  mieszk. (2018 wzrost o 2,56% w porównaniu do 2013 r.)
Gęstość 135  mieszkańców/km 2
Geografia
Informacje kontaktowe 43 ° 17 ′ 21 ″ północ, 3° 07 ′ 46 ″ wschód
Wysokość Min. 0  m
Maks. 122  m²
Powierzchnia 29,74  km 2
Rodzaj gmina wiejska
Jednostka miejska Nissan-lez-Enserune
(miasto odosobnione)
Obszar atrakcji Béziers
(gmina korony)
Wybory
Oddziałowy Kanton Béziers-1
Ustawodawczy piąty okręg wyborczy
Lokalizacja
Geolokalizacja na mapie: region Occitanie
Zobacz na mapie administracyjnej regionu Oksytanie Lokalizator miasta 14.svg Nissan-lez-Enserune
Geolokalizacja na mapie: Hérault
Zobacz na mapie topograficznej Hérault Lokalizator miasta 14.svg Nissan-lez-Enserune
Geolokalizacja na mapie: Francja
Zobacz na mapie administracyjnej Francji Lokalizator miasta 14.svg Nissan-lez-Enserune
Geolokalizacja na mapie: Francja
Zobacz na mapie topograficznej Francji Lokalizator miasta 14.svg Nissan-lez-Enserune
Znajomości
Stronie internetowej http://www.nissan-lez-enserune.net

Nissan-lez-Enserune ( Nissa do Ausseruna w Occitan ) to francuski gmina znajduje się w dziale z Herault w regionie oksytańskiej .

Jego mieszkańcy nazywani są Nissanami.

Geografia

Lokalizacja

Wioska Nissan jest położona w terroir trzeciorzędowych wzgórz między dolinami Orb na wschodzie i Aude na zachodzie. Była częścią kantonu Capestang w Hérault, ale od 2014 roku jest przyłączona do kantonu Béziers-1. Znajduje się na granicy departamentu Aude .

Gminy przygraniczne

Gminy graniczące z Nissan-lez-Enserune
Włochaty Montady Kolumbijczycy
Capestang Nissan-lez-Enserune Lespignan
( quinquepoint ),
Coursan ( Aude ) 		Salles-d'Aude ( Aude ) Fleury ( Aude )
( przez czworokąt )

Na zachodzie, punkt przecięcia z gminami Capestang i Coursan jest quinquepoint, który wyznacza również gminy Montels (Hérault) i Cuxac-d'Aude (Aude).

Geologia i ulga

Otaczające go wzgórza są zbudowane na północ od mioceńskich kopców świadków (w tym wzgórze Ensérune ), podczas gdy dostęp do południa jest zablokowany przez długą linię wzgórz oligoceńskich , z których część tworzy czerwone gliny Nissana. Te ławki glinki zostały wykorzystane w XIX th  garncarzy wiecznych i producentów płytek. Wzgórza, dziś często nieuprawiane, sprzyjają uprawie winorośli, które ponownie je kolonizują. Zmniejszenie chowu owiec umożliwiło ponowne zalesienie części wzgórz, dając tym samym rozległe tereny spacerowe.

Kultura winorośli mocno zaznaczyła terytorium. Od czasów rzymskich winorośl rozprzestrzeniła się zarówno na równinach, jak i na zboczach wzgórz. Jednak ogromny rozwój tego dat monokulturze z końca XIX e  wieku poprzednich mapach i toponimii potwierdzą przedłużenie innych kultur, w szczególności zbóż w strefach równiny w starszych okresach. Uprawa winorośli również zaznaczyła siedlisko. Stare domy w centrum wsi, podobnie jak we wszystkich wsiach Langwedocji, często mają swoje piwnice i szopy, w których niegdyś znajdowały się drewniane beczki i konie.

Podczas pierwszej połowy XX -tego  wieku, ruch spółdzielni winiarskich pomogło utrzymać przy życiu wielu właścicieli małych winnic. Spółdzielnia Nissan jest teraz częścią jednej z największych i najbardziej aktywnych grup piwnicznych w departamencie, Vignerons du Pays d'Ensérune .

Nissan skorzystał z instalacji kolei ze stacji położonej w pewnej odległości od wioski, wokół której rozwinął się niewielki obszar biznesowy, w szczególności zakład pakowania i wysyłki soków owocowych, który działał w całej Europie. Obecność drogi królewskiej , głównej osi rozwiniętej za czasów Ludwika XIV w celu ułatwienia komunikacji między Béziers i Narbonne , oraz drążenie Canal du Midi pomogły utrzymać wieś przy życiu, chociaż obecnie są to wsie położone na bezpośrednie obrzeża kanału ( Colombiers , Poilhes , Capestang , Salleles ), które korzystają z jego atrakcji turystycznych.

Od 1970 r. wieś rozwinęła się silnie w kierunku południowym wraz z pojawieniem się nowych osiedli mieszkaniowych i zainstalowaniem populacji robotników miejskich (Béziers jest oddalone o 10  km, a Narbonne o 20  km ). Liczba mieszkańców bezpośrednio zajmujących się uprawą winorośli gwałtownie spadła. Jednak niektóre posiadłości podejmują wyzwanie produkcji wysokiej jakości win i uczestniczenia w nowym rozwoju południowej uprawy winorośli.

Pogoda

Gminne parametry klimatyczne w latach 1971-2000
  • Średnia roczna temperatura: 14,8  ° C
  • Liczba dni z temperaturą poniżej -5  ° C  : 1,1 dnia
  • Liczba dni z temperaturą powyżej 30  °C  : 14,1 dni
  • Roczna amplituda termiczna: 15,9  °C
  • Roczna akumulacja opadów: 618  mm
  • Liczba dni opadów w styczniu: 5,4 dni
  • Liczba dni opadów w lipcu: 2,4 d

Klimat, który charakteryzuje miasto, został zakwalifikowany w 2010 roku jako „szczery klimat śródziemnomorski”, zgodnie z typologią klimatów we Francji, która wówczas miała osiem głównych typów klimatów we Francji metropolitalnej . W 2020 roku miasto wyłoniło się z typu „klimatu śródziemnomorskiego” w klasyfikacji ustanowionej przez Météo-France , która obecnie ma tylko pięć głównych typów klimatów we Francji kontynentalnej. Dla tego typu klimatu zimy są łagodne, a lata gorące, ze znacznym nasłonecznieniem i częstymi silnymi wiatrami.

Wśród parametrów klimatycznych, które pozwoliły na ustalenie typologii na rok 2010, znalazło się sześć zmiennych dla temperatury i osiem dla opadów , których wartości odpowiadają danym miesięcznym dla normy z lat 1971-2000. Siedem głównych zmiennych charakteryzujących gminę przedstawiono w ramce obok.

Wraz ze zmianą klimatu zmienne te ewoluowały. Badanie przeprowadzone w 2014 r. przez Dyrekcję Generalną ds. Energii i Klimatu, uzupełnione badaniami regionalnymi, w rzeczywistości przewiduje, że średnia temperatura powinna wzrosnąć, a średni spadek opadów, przy jakkolwiek silnych zróżnicowaniach regionalnych. Zmiany te mogą być rejestrowane w stacji meteorologicznych z meteorologicznych France najbliższego „Lespignan” w miejscowości Lespignan zlecenie w 1989et których oznacza 4  kilometrów w linii prostej , w którym średnia roczna temperatura wynosi od 15,3  ° C i ilość opadów 620,7  mm w latach 1981-2010. Na najbliższej historycznej stacji meteorologicznej „Sete” w miejscowości Sète , oddanej do użytku w 1949 r. i oddalonej o 48  km , średnia roczna temperatura zmienia się od 15  °C w latach 1971-2000 do 15,4  °C w latach 1981-2010, następnie w 15,8  °C w latach 1991-2020.

Planowanie miasta

Typologia

Nissan-lez-Enserune jest gminą wiejską, ponieważ wchodzi w skład gmin o małym lub bardzo małym zagęszczeniu, w rozumieniu miejskiej siatki gęstości INSEE . Należy do jednostki miejskiej Nissan-lez-Enserune, jednogminnej jednostki miejskiej liczącej 3995 mieszkańców w 2017 r., stanowiącej odizolowane miasto.

Ponadto miasto jest częścią obszaru atrakcji Béziers , którego jest miastem w koronie. Obszar ten, obejmujący 53 gminy, jest podzielony na obszary od 50 000 do mniej niż 200 000 mieszkańców.

Zagospodarowanie terenu

Zagospodarowanie przestrzenne gminy, co znajduje odzwierciedlenie w bazie danych europejskiej okupacji biofizycznej gleby Corine Land Cover (CLC), charakteryzuje się znaczeniem gruntów rolnych (79,3% w 2018 r.), co stanowi wzrost w porównaniu z 1990 r. (76,7%). Szczegółowy podział w 2018 r. przedstawia się następująco: uprawy trwałe (56,9%), niejednorodne tereny rolnicze (19,3%), środowiska z roślinnością krzewiastą i/lub zielną (9,5%), lasy (5%), zurbanizowane (4,7%), użytki zielone (3,1%), wewnętrzne tereny podmokłe (1,5%).

IGN także udostępnia narzędzie online do porównywania zmian w czasie użytkowania gruntów w miejscowości (lub obszarów w różnych skalach). Kilka epok są dostępne jako map lub zdjęć lotniczych: na mapie Cassini ( XVIII th  wieku), na mapie Staff (1820-1866) oraz w bieżącym okresie (1950 do chwili obecnej).

Gospodarka

Toponimia

Nissan  : Poświadczony pod formami Aniciano w 1105, następnie Anitiano , Anizano i Anissano do 1344 .

Enserune  : Anseruna w 1216, Amsuzena w 1298 i 1346, Ensérune w 1585 .

To właśnie w 899 roku w „Zbiorze Dziejów Karola III Prostego  ” nazwa wzgórza pojawiła się po raz pierwszy w formie Anseduna . Następnie znajdujemy Bastida de Anseruna w 1216 roku. Dopiero w 1585 roku pojawia się wreszcie pisownia Ensérune. Ta nazwa Ensérune, wywodząca się z łacińskiej formy Anseduna , poświadczana w najstarszych tekstach w znaczeniu „wysokie miejsce”, „góra”, jak wiemy, w toponimach odziedziczonych z galijskiego.

Historia

antyk

Nissan-lez-Enserune stopniowo rozwinął się z wyludnienia oppidum Ensérune, główne miejsce wśród domów w VI th wieku do I st  wpne, po pierwsze zajęte przez rdzennych populacjach ( Élisyques), a następnie przez Celtów i rozwój handlu wymiany z świat śródziemnomorski. Po nieśmiałych próbach romanizacji, począwszy od I wieku naszej ery, miejsce to zostało opuszczone, a na okolicznych równinach osiedlono wiele willi.

U początków wsi jest najprawdopodobniej jedna z tych rzymskich willi, których właściciel mógł nosić imię „Anicius”. Gallo-rzymskie pochodzenie nazwy wsi może brzmieć: (Villa d'Anicius . Wspomniana jest od 782 r. w formie Villa de Aniciano . Takie wille są częste w okolicy i tworzą rozproszone siedlisko. charakterystyczne dla cesarstwa rzymskiego i wczesnego średniowiecza. Kilka z tych willi zostało rozpoznanych na terenie gminy.Wykopaliska w miejscu Font del Pastre, w miejscu zwanym Les Farguettes, ujawniły powiązaną z tym działalność winiarskiej duża willa z łaźniami termalnymi.

Średniowiecze

W okolicy znaleziono również rozrzucone szczątki z okresu Wizygotów . Kaplice i oratoria budowane na obrzeżach miejscowości świadczą powstaniem chrześcijaństwa z V -go  wieku. Często kojarzą się one z pozostałościami przysiółków i willi z czasów rzymskich. Około roku 1000 okoliczne wsie stopniowo otoczyły się murami obronnymi i skupiły wokół castrum . Tak jest w przypadku Nissana, prawdopodobnie w XI -tego wieku, a zewnętrzne są opuszczone osady (np Foulpian na miejscu Matki Bożej Miłosierdzia).

Ta nowa wioska została poświadczona nieco przed 1105. Imbert de Montady i Bernard de Nissan błagają wicehrabinę Carcassonne, Ermengarde, o posiadanie części zamku Montady . W 1157 inny Bernard z Nissana wynajął Château de Nissan za 2000 soli Raymondowi i Bernardowi Pons de Colombiers . 7 sierpnia 1178, Bérenger i jego bracia, Pierre i Bernard de Nissan, sprzedają ziemię podczas ślubów zakonnych Bérengera w opactwie Fontcaude . Inny Bernard z Nissana będzie aktywnie uczestniczył w obronie ziem Południa przed krzyżowcami Szymona de Montfort podczas krucjaty przeciwko albigensom . Po zdobyciu Béziers przez krzyżowców w 1209 roku panowie tych trudnych do obrony wiosek nizinnych znaleźli się wśród obrońców Minerwy . Bernard z Nissana ginie podczas walki w pobliżu Château de Ventenac , pozostawiając tylko jedną córkę, Adalays. Nissan castrum zostaną skonfiskowane przez Simona de Montfort, która oddaje go do arcybiskupa Narbonne. Ten prałat będzie panem Nissana aż do rewolucji.

Wieś jest zarządzana przez konsulat poświadczony w 1347 r., którego data powstania nie jest znana.W tym dniu konsulowie składają hołd i składają przysięgę wierności arcybiskupowi Narbonne.

Templariusze i joannici

W templariusze mieli komandorii w wiosce Périès.

Dawna komtura Zakonu Świątyni, która zarządzała swoimi posiadłościami w Narbonnais, a następnie komandorium Zakonu Świętego Jana Jerozolimskiego przyłączonego do Wielkiego Przeoratu Saint-Gilles po przekazaniu dóbr Zakonu Świątyni po 1312 roku.

W 1430 r. Jean de Raymond, dowódca Périès, został oskarżony o szereg przestępstw. Został schwytany przez wigiera i sędziego miasta Narbonne i wisiał na szubienicy wspomnianego miasta.

Nowoczesne czasy

Nissan jest jednym z dwudziestu czterech miast diecezji, które mają swojego przedstawiciela w zakresie podstawy opodatkowania stanów Langwedocja.

Podczas wojen religijnych , Henri de Montmorency , powoływanych gubernatora Langwedocji w 1563 roku, wykonany częste pobyty w Béziers od 1576 roku, starając się wynegocjować z Leaguers od księcia Joyeuse . Kilka rozejmów w latach 1584, 1586, 1592 i 1595 zostanie zawartych, najczęściej w Nissanie. W lipcu 1584 r. zainstalowano tam garnizon księcia Montmorency, aby zapobiec zajęciu wioski przez księcia Joyeuse.

Konsularne obrady, zakonserwowane od połowy XVII -tego wieku, opisał konsularną zarządzania organizacją i wspólnotowym. Pod kontrolą zarządcy arcybiskupa Narbonne oraz jego komorników i wachtowców konsulowie podnoszą rozmiary, pilnują wydatków (utrzymanie dróg, remonty kościoła, zarządzanie równiną Aude i biegiem rzeki.. .), przeznaczamy czynsze (olejarnia, masarnia) i dbamy o właściwą organizację wsi.

O Nissanie wspomina się podczas zarazy z lat 1628-1632, kiedy mieszkańcy założyli kordon sanitarny, aby uniemożliwić cudzoziemcom dostęp do wsi. To będzie taka sama podczas ostatniego odcinka dżumy, w końcu XVIII e  wieku, kiedy znowu władze wsi podjąć decyzję o zakazie dostępu do obcokrajowców na czas trwania epidemii.

Rewolucja Francuska i Imperium

Podczas rewolucji Nissan brał udział w tworzeniu ksiąg skarg, nawet jeśli księga Nissana do nas nie dotarła. . Mieszkańcy wybierają zastępców, którzy mają ich reprezentować na zgromadzeniach Béziers. . Rada miejska została ustanowiona według nowych zasad 7 lutego 1790 r. 15 sierpnia, pod przewodnictwem obywateli obeznanych z wojskiem, mieszkańcy utworzą batalion Gwardii Narodowej po zakupie niezbędnego sprzętu dla 120 mieszkańców. W 1791 r. wystawiono na sprzedaż dobra narodowe, w tym w szczególności komanderię Périès. Wolontariusze straży granicznej wyjeżdżają do Hiszpanii.

Mieszkańcy gminy spotykają się w rewolucyjnym społeczeństwie , utworzonym w II Roku Prairalnym .

Okres współczesny

Niedawno, na mocy dekretu z22 sierpnia 1950, Nissan przyjmuje nazwę Nissan-lez-Ensérune . Odonym lokalny ( rue du 22-sie ) przypomina to wydarzenie.

Polityka i administracja

Lista kolejnych burmistrzów
Kropka Tożsamość Etykieta Jakość
? 1951 (śmierć) Robert Georges SFIO  
1951 1983 Louis Pierre Brenac SFIO, a następnie PS Radny
Generalny Bourrelier (1955-1973)
Brakujące dane należy uzupełnić.
Marzec 1989 Marzec 2008 Jean-Claude Galan DVG  
Marzec 2008 W trakcie Pierre Cros PRG Przejście na emeryturę

Demografia

Ewolucja liczby mieszkańców jest znana ze spisów ludności przeprowadzanych w gminie od 1793 r. Od 2006 r. legalne populacje gmin są publikowane corocznie przez Insee . Spis opiera się obecnie na corocznym zbieraniu informacji, sukcesywnie dotyczących wszystkich terytoriów miejskich przez okres pięciu lat. W przypadku gmin liczących mniej niż 10 000 mieszkańców co pięć lat przeprowadza się badanie spisowe obejmujące całą populację, przy czym legalne populacje w latach pośrednich szacuje się przez interpolację lub ekstrapolację. Dla gminy pierwszy wyczerpujący spis ludności objęty nowym systemem został przeprowadzony w 2006 roku.

W 2018 r. miasto liczyło 4007 mieszkańców, co stanowi wzrost o 2,56% w porównaniu do 2013 r. ( Hérault  : + 6,12%, Francja z wyłączeniem Majotty  : + 2,36%).

Ewolucja populacji   [  edytuj  ]
1793 1800 1806 1821 1831 1836 1841 1846 1851
1100 1,077 1248 1415 1537 1,639 1644 1,658 1,740
Ewolucja populacji   [  edytuj  ] , ciąg dalszy (1)
1856 1861 1866 1872 1876 1881 1886 1891 1896
1,651 1,862 2019 1901 2216 2,572 2 296 2540 2764
Ewolucja populacji   [  edytuj  ] , ciąg dalszy (2)
1901 1906 1911 1921 1926 1931 1936 1946 1954
2 855 2 608 2,547 2 705 2,541 2 649 2569 2 507 2,525
Ewolucja populacji   [  edytuj  ] , ciąg dalszy (3)
1962 1968 1975 1982 1990 1999 2006 2011 2016
2570 2450 2 251 2519 2835 2907 3 278 3779 3 967
Ewolucja populacji   [  edytuj  ] , ciąg dalszy (4)
2018 - - - - - - - -
4007 - - - - - - - -
Od 1962 do 1999: ludność bez podwójnego liczenia  ; dla następujących dat: ludność gminna .
(Źródła: Ldh / EHESS / Cassini do 1999 r., następnie Insee od 2006 r.) Histogram rozwoju demograficznego

Lokalna kultura i dziedzictwo

Miejsca i zabytki

Osobowości związane z gminą

Heraldyka

Herb Nissan-lez-Ensérune

Na ramionach Nissan-lez-Enserune widnieje : lazur ze złotym ogarem zwieńczonym srebrnym półksiężycem .

Sporty

Rugby

W 1995 roku amerykański Nissan był finalistą mistrzostw rugby Union France Honor .

Piłka nożna

W mieście Nissan-lez-Ensérune działa amatorski klub piłkarski US Colombiers Nissan Montady, założony w 1998 roku. W 2019 roku klub noszący nazwę Union Sportive Colombiers Nissan Méditerranée (USCNM Via Domitia) zmienia nazwę na: Union Sportive Colombiers Nissan Montady wraz z pojawieniem się trzeciej wioski: Ensérune i jej infrastruktury. Klub ten działa na poziomie dystryktu (wydziału) .

Uwagi i referencje

Notatki i karty

  1. pisowni według oficjalnych Kod geograficznej ( [1] ), ale Nissan-lez-Ensérune pisowni jest powszechne.
  2. Roczna amplituda termiczna mierzy różnicę między średnią temperaturą lipca i stycznia. Ta zmienna jest powszechnie uznawana za kryterium rozróżniania między klimatem oceanicznym a kontynentalnym.
  3. Odległość jest obliczana w linii prostej między samą stacją meteorologiczną a siedzibą miasta.
  4. Zgodnie z planem zagospodarowania przestrzennego gmin wiejskich i miejskich opublikowanym w listopadzie 2020 r., w zastosowaniu nowej definicji wsi, zatwierdzonej na14 listopada 2020 r. w międzyresortowym komitecie wsi.
  5. Pojęcie obszaru zlewni miast zastąpiono w październiku 2020 r. starym pojęciem obszaru miejskiego , aby umożliwić spójne porównanie z innymi krajami Unii Europejskiej .
  6. prawny Miejska ludność w życie z dniem 1 st  stycznia 2021, rocznik 2018, zdefiniowane granice terytorialne w życie z dniem 1 st  stycznia 2020 r statystyczny data referencyjna: 1 st  stycznia 2018.
  7. 43 ° 16 '23 "N, 3° 04' 16" E .
  1. IGN , „  Ewolucja użytkowania gruntów w mieście na starych mapach i zdjęciach lotniczych.  » , Na remorerletemps.ign.fr (dostęp 14 kwietnia 2021 r . ) . Aby porównać ewolucję między dwiema datami, kliknij na dole pionowej linii podziału i przesuń ją w prawo lub w lewo. Aby porównać dwie inne karty, wybierz karty w oknach w lewym górnym rogu ekranu.

Bibliografia

  1. Mapa IGN pod Géoportail
  2. Daniel Joly, Thierry Brossard, Hervé Cardot Jean Cavailhes, Mohamed Hilal i Pierre Wavresky "  typów klimatów we Francji, konstrukcji przestrzennych  ", Cybergéo, European Journal of geografii - European Journal of Geography , n o  501 ,18 czerwca 2010( DOI  https://doi.org/10.4000/cybergeo.23155 , przeczytaj online , dostęp 20 czerwca 2021 )
  3. „  Klimat we Francji metropolitalnej  ” , na http://www.meteofrance.fr/ ,4 lutego 2020 r.(dostęp 20 czerwca 2021 )
  4. „  Definicja normy klimatycznej  ” , na http://www.meteofrance.fr/ (dostęp 16.10.2020 )
  5. „  Klimat Francji w XXI wieku – Tom 4 – Scenariusze regionalne: wydanie 2014 dla metropolii i regionów zamorskich  ” , https://www.ecologie.gouv.fr/ (dostęp 12 czerwca 2021 ) .
  6. „  Regionalne Obserwatorium Rolnictwa i Zmian Klimatu (wyrocznia) Occitanie  ” , na occitanie.chambre-agriculture.fr ,2020(dostęp 20 czerwca 2021 )
  7. „  Station Météo-France Lespignan - metadata  ” , na Donneespubliques.meteofrance.fr (dostęp 20 czerwca 2021 )
  8. „  Ortodromia między Nissan-lez-Enserune a Lespignan  ” , na fr.distance.to (dostęp 20 czerwca 2021 r . ) .
  9. „  Stacja Météo-France Lespignan – karta klimatologiczna – statystyki i zapisy z lat 1981-2010  ” , na Dataespubliques.meteofrance.fr (konsultacja w lespignan ) .
  10. „  Ortodromia między Nissan-lez-Enserune a Sète  ” , na fr.distance.to (dostęp 20 czerwca 2021 r . ) .
  11. "  Stacja meteorologiczna Sete - Normy za okres 1971-2000  " , na https://www.infoclimat.fr/ (dostęp 20.06.2021 )
  12. "  Stacja meteorologiczna Sete - Normy za okres 1981-2010  " , https://www.infoclimat.fr/ (dostęp 20 czerwca 2021 )
  13. "  Stacja meteorologiczna Sete - Normy za okres 1991-2020  " , na stronie https://www.infoclimat.fr/ (konsultacja 20 czerwca 2021 )
  14. „  Typologia miast / wsi  ” , na stronie www.observatoire-des-territoires.gouv.fr (konsultacja 27 marca 2021 r . ) .
  15. "  gmina wiejska - definicja  " , na tej stronie INSEE (konsultowany w dniu 27 marca 2021 ) .
  16. „  Zrozumienie siatki gęstości  ” , na stronie www.observatoire-des-territoires.gouv.fr (dostęp 27 marca 2021 r . ) .
  17. „  Nissan-lez-Enserune Urban Unit 2020  ” , na stronie https://www.insee.fr/ (dostęp 27 marca 2021 r . ) .
  18. "  Baza jednostek miejskich 2020  " , na www.insee.fr ,21 października 2020 r.(dostęp 27 marca 2021 r . ) .
  19. Vianney Costemalle, „  Zawsze więcej mieszkańców w jednostkach miejskich  ” , na insee.fr ,21 października 2020 r.(dostęp 27 marca 2021 r . ) .
  20. "  Baza obszarów atrakcyjności miast 2020 r.  " , na insee.fr ,21 października 2020 r.(dostęp 27 marca 2021 r . ) .
  21. Marie-Pierre de Bellefon, Pascal Eusebio, Jocelyn Forest, Olivier Pégaz-Blanc i Raymond Warnod (Insee), „  We Francji dziewięć na dziesięć osób mieszka w zlewni miasta  ” , na insee.fr ,21 października 2020 r.(dostęp 27 marca 2021 r . ) .
  22. „  CORINE Land Cover (CLC) – Podział obszarów na 15 stanowisk użytkowania gruntów (obszar metropolitalny).  » , W tym miejscu danych oraz badań statystycznych Ministerstwa Ekologicznej Transformacji. (dostęp 14 kwietnia 2021 )
  23. Biuletyn Narodowego Stowarzyszenia Antykwariatów Francji, strona 153
  24. Jean Jannoray, Ensérune: wkład w badania przedrzymskich cywilizacji południowej Galii, tom 1, strona 42
  25. Jannoray, J., Ensérune. Wkład w badania przedrzymskich cywilizacji południowego drzewka, Paryż, Boccard,1955.
  26. dom Claude de Vic, dom Joseph Vaissète, General History of Langwedoc (HGL) , Toulouse, Privat ( czytaj online ) , c.48.
  27. Buffat, L., Pellecuer, C., Mauné, S. i Pomarèdes, H., „  La winiarstwo antyczne en Langwedocja-Roussillon.  », Gallia, 58, 91-111. ,2001, s.96.
  28. (The) Dom Claude de Vic, Dom Joseph Vaissète, HGL V , Toulouse, Privat ( czytaj online ) , n° 419 c. 789.
  29. Rocque, A., Inwentarz aktów i dokumentów arcybiskupstwa Narbonne. IV ,1639, s.232.
  30. Barthes, Henri, Historia opactwa Sainte Marie de Fontcaude i jego dobrodziejów. , Albi, Profesjonalne Warsztaty OSJ.,1979, s.  Cytowane w tej książce s. 23.
  31. Dom Claude de Vic, Dom Joseph Vaissète, HGL VII , Tuluza, Prywat, Notatki s. 354, 389 Dochodzenia 1259-1262.
  32. Molinier, A., Katalog aktów Szymona i Amauri de Montfort , Paryż, Biblioteka Szkoły Czarterów,1873, 153-203  s. ( przeczytaj online ) , s.193.
  33. Rocque, A., Inwentarz aktów i dokumentów archidiecezji Narbonne. IV ,1639, s.222.
  34. Damien Carraz ( pref.  Alain Demurger ), Zakon Świątyni w Dolinie Dolnego Rodanu (1124-1312): Ordery Wojskowe, Krucjaty i Towarzystwa Południowe , Lyon, Wydawnictwo Uniwersyteckie w Lyonie, coll.  „Zbiór historii i archeologii średniowiecza / 17”,2005( ISBN  978-2-7297-0781-1 , czytaj online ) , s.  310.
  35. EG Léonard , „Tabela francuskich domów Świątyni i ich preceptorów” , we Wstępie do kartularnego rękopisu Świątyni (1150-1317), skompilowany przez markiza d'Albon i przechowywany w Bibliotece Narodowej , E. Champion,1930, xv-259  s. rozdz. 5.
  36. Emile maski "  domy o Order rozciągacza w Langwedocji Śródziemnego  " Cahiers d'histoire et d'Archéologie , n O  30,1935, s.  170-171, przeczytaj online w Gallica .
  37. Maska 1935 , s.  170.
  38. Bourg 1883 , s.  16, 592-593, czytaj online w GallicaAutor błędnie nadaje tej komandorii imię Peyrusse . Znajdujemy również w innych pracach Peyrens z błędną lokalizacją w pobliżu Bizanet, ale jest to rzeczywiście Périès / Périeis, zob. Maska 1935 , s.  170..
  39. Antoine du Bourg , Zakon Maltański: Historia Wielkiego Przeoratu w Tuluzie i różnych posiadłości Zakonu św. Jana Jerozolimskiego w południowo-zachodniej Francji… , Tuluza, L. Sistac i J. Boubée,1883, s.  16, przeczytaj online w Gallica .
  40. Azais, J., „  Journal de Charbonnea  ”, Biuletyn Towarzystwa Archeologicznego, Naukowego i Literackiego Béziers, VII wydanie 1 ,1876( przeczytaj online ).
  41. Favatier, L., „  Życie miejskie w Narbonne w XVII wieku. Zarazy i urząd zdrowia  ”, Biuletyn Komisji Archeologicznej Narbonne, I semestr ,1894, s.  37-126..
  42. „  Bicentenary Special  ”, Biuletyn Stowarzyszenia Les Amis de Nissan nr 47 ,1989.
  43. Jean-François Dubost, „  Sieć Towarzystw Politycznych w departamencie Hérault podczas Rewolucji Francuskiej (1789-1795)  ”, „ Historyczne Roczniki Rewolucji Francuskiej” , nr 278, 1989. s. 415.
  44. “  archives-pierresvives.herault.fr  ” ( Archiwum • Wikiwix • Archive.is • Google • Co robić? ) Archiwa miejskie zdeponowane w Nissan-lez-Ensérune.
  45. Official Journal, 1950, N O  203, str.  9177 .
  46. Louis Pierre Brénac , opublikowane na stronie Maitron (konsultowane15 lutego 2020 r.).
  47. Journal Radical 605 , PRG , dostęp 22 kwietnia 2014.
  48. Organizacja spisu na insee.fr .
  49. Departamentalny kalendarz spisu ludności , na stronie insee.fr .
  50. Od wiosek Cassini po dzisiejsze miasta na terenie École des Hautes Etudes en Sciences Sociales .
  51. Insee - Legalne populacje gminy za lata 2006 , 2007 , 2008 , 2009 , 2010 , 2011 , 2012 , 2013 , 2014 , 2015 , 2016 , 2017 i 2018 .
  52. Didier Catarina i Jean-Paul Fernon, Herbarz komun Hérault , Artyści w Langwedocji, ( ISSN  1264-5354 ) , s. 53.
  53. Amerykańskie Colombiers Nissan Méditerranée - Via Domitia , opublikowane w dniu6 sierpnia 2017 r.na stronie herault-tribune.com (konsultacja14 lutego 2020 r.).
  54. "  Otworzy się nowa strona klubu w dziale!"  ”, opublikowano dnia20 marca 2019 r.autorstwa Bérengera Tourniera, na stronie footballclub34.fr (konsultacja:14 lutego 2020 r.).
  55. Teren Klubu , opublikowany na stronie uscnm.fr (konsultowane14 lutego 2020 r.).

Zobacz również

Bibliografia

Archiwa

Powiązane artykuły

Linki zewnętrzne