Wyjście | 14 grudnia 1979w Wielkiej Brytanii |
---|---|
Zakwaterowany |
Od sierpnia do września 1979 Wessex Studios - Londyn |
Trwanie | 65 min 03 s |
Uprzejmy | Punk rock , nowa fala |
Format | Podwójny album |
Producent | Guy Stevens |
Etykieta |
CBS Records w Wielkiej Brytanii Epic Records w USA |
Krytyczny |
Albumy Clash
London Calling to trzeci album przez brytyjskiego zespołu The Clash , opublikowane przez CBS Records i wydany 14 grudnia 1979w Wielkiej Brytanii, a następnie w styczniu 1980 roku w Stanach Zjednoczonych jako wytwórnia Epic Records .
Referencyjny rockowy album , ten wszechstronny album łączy w sobie wiele stylów: ska , pop , new wave , rockabilly , jazz , soul i reggae . Tematy poruszane i potępiane w piosenkach to bezrobocie , zażywanie narkotyków , konflikty rasowe, polityka, a także odpowiedzialność dorosłych w społeczeństwie . Tym podwójnym albumem grupa chce się wyróżnić na tle ruchu punkowego, który ich zdaniem zanika.
Sprzedany w prawie dwóch milionach egzemplarzy na całym świecie, album uzyskał status platyny w Stanach Zjednoczonych i pozwala Clash wyjść z punkowego mikrokosmosu .
Po pierwszym albumie uznanym przez CBS Records za zbyt surowy, grupa chciała odnieść sukces za granicą, w szczególności w Stanach Zjednoczonych. Mając większy budżet, zdecydował się opuścić Wielką Brytanię i nagrać swój drugi album zatytułowany Give 'Em Enough Rope z Sandy Pearlman , znaną z produkcji Blue Öyster Cult , amerykańskiego zespołu hardrockowego z lat 70 . Pomimo obecności niektórych flagowych tytułów, takich jak Tommy Gun i English Civil War , sukces nie jest wynikiem spotkania na wyjściu płyty, ponieważ album jest uważany za zbyt zamerykanizowany .
Po tym drugim albumie i po powrocie do Anglii , grupa oddziela się od swojego menadżera Bernarda Rhodesa . Ta separacja zmusiła zespół do zmiany lokalu do nagrywania kolejnego albumu. Następnie The Clashes opuścili studio Camden Town w Londynie i zaczęli szukać nowej lokalizacji do nagrań.
Podczas lata 1979 roku grupa rozpoczęła pracę na piśmie i kompozycji z piosenek na płycie, po ich rockabilly , ska , reggae i jazz wpływy . Johnny Green, nowy menadżer, znajduje mieszkańców w centrum Londynu, w Pimlico , w mieście Westminster , aby komponować i ćwiczyć jego piosenki. Joe Strummer pisze teksty piosenek, a Mick Jones komponuje i aranżuje muzykę . W sierpniu tego samego roku objął studio Wessex w Highbury, w północno-środkowej części tego miasta , z ich nowego menadżera. Te studia są znane z tego, że gościły takie zespoły jak Rolling Stones , Queen , the Sex Pistols i The Sinceros . Gdy The Clashes przybywają do studia numer jeden, aby nagrać, The Damned odchodzi, aby zmiksować swoją trzecią płytę Machine Gun Etiquette .
Grupa poprosiła Guya Stevensa o wyprodukowanie albumu, ku konsternacji CBS Records. Stevens ma problemy z alkoholem i narkotykami , a jego metody produkcji są niekonwencjonalne. Były producent Mott the Hoople dopracowuje brzmienie grupy, pozostawiając jej tożsamość i płyta powstaje szybko, w kilka tygodni, bo do nagrania utworów potrzeba niewiele ujęć.
Joe Strummer powiedział o nagrywaniu albumu: „Mieszkaliśmy trzy miesiące w szczurzej norze w Pimlico. Mieliśmy kłopoty: nie mieliśmy już menedżera! Ale spędziliśmy całe dnie na pisaniu i wreszcie wydaliśmy album, który był tak schludny, że nagraliśmy go w jakieś trzy tygodnie i dwa dni ”.
Dziewiętnaście utworów zostało nagranych do oryginalnej edycji z 1979 roku, łącznie przez sześćdziesiąt pięć minut. Wszystkie piosenki są napisane przez Micka Jonesa i Joe Strummera , z wyjątkiem trzech z nich: Brand New Cadillac , The Guns of Brixton i Revolution Rock .
Tabela n O 1: Na pierwotnej wydanie 1979 | ||||||||||||||||||
nr | Twarz pierwsza | Twarz druga | Twarz trzecia | Twarz czwarta | ||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
1 | London Calling | 3:20 | Hiszpańskie bomby | 3:18 | Niewłaściwy Em Boyo | 3:10 | Lover's Rock | 4:03 | ||||||||||
2 | Zupełnie nowy Cadillac | 2:08 | Właściwy profil | 3:54 | Śmierć lub Chwała | 3:55 | Piec jeźdźców | 2:55 | ||||||||||
3 | Jimmy jazz | 3:54 | Zagubiony w supermarkecie | 3:47 | Koka Kola | 1:47 | Nie jestem na dole | 3:06 | ||||||||||
4 | Nienawistny | 2:44 | Ukrócić | 3:49 | The Card Cheat | 3:49 | Revolution Rock | 5:33 | ||||||||||
5 | Rudie nie może zawieść | 3:29 | Działa z Brixton | 3:09 | - | - | Train in Vain (Stand by Me) | 3:09 |
London Calling jest uważane za manifest społeczny dla Anglii. Album rzeczywiście daje precyzyjny i spójny opis. Grupa poprzez teksty i muzykę chce przekazać przesłanie, wykorzystując fuzję gatunków muzycznych , czasami bezprecedensową, ponieważ łączy w sobie rock , punk , rockabilly , funk , reggae , pop , rhythm and blues i jazz . Nawet bardziej pomniejsze utwory są przydatnym dodatkiem do albumu.
Podobnie jak pierwsze dwa albumy grupy, London Calling jeszcze bardziej poszerza swój muzyczny eklektyzm i odchodzi od czystego punkowego brzmienia. W tym dziele każdy członek wnosi swój osobisty charakter. Istnieje chęć grania w kilku stylach muzycznych.
Twarz pierwszaKilka tematów zostało poruszonych z pierwszej piosenki, London Calling . Po pierwsze, słowa flagowego utworu na albumie odzwierciedlają troskę i sceptycyzm Joe Strummera co do globalnej sytuacji. Wypadek w elektrowni atomowej Three Mile Island wiosną 1979 r. Określany jest jako „ błąd jądrowy ” . Ten incydent związany z krachu z reaktora jądrowego i innych katastrof są oznaczone. W związku z tym omówiono również zagrożenia powodziowe w Londynie, które doprowadziły do budowy zapory na Tamizie .
Teksty również otwarcie kpią z gwiazdorstwa, które nastąpiło po wybuchu punka, ruchu, który wydaje się już kończyć: „ Londyn wzywa, nie patrz na nas / Phoney Beatlemania BĘDZIE ugryzła ” ( „London Calling, nie oczekuj nas być napędzanym / Fałszywy Beatlemania ugryzł w pył ” ).
Drugi utwór, zatytułowany Brand New Cadillac , jest coverem Vince'a Taylora . Ta piosenkarka z rockowej brytyjskiej popularne aż do połowy 1960 roku , a następnie doświadczony długą suszę ze względu na jego problemy z narkotykami i alkoholem. Zespół nazwał ten utwór „jednym z najwcześniejszych nagrań rock and rolla” i Mick Jones ma nadzieję, że tantiemy z tej okładki mogą pomóc Taylorowi. W tej piosence, jak sugeruje tytuł, opowiada o mężczyźnie, który mówi, że jego dziewczyna jeździ „nowiutkim Cadillakiem” (w tłumaczeniu „ Brand New Cadillac ” ) i że lekceważy go, odkąd jest w posiadaniu tego samochodu. Z tekstu jasno wynika, że dziewczyna nigdy do niego nie wróciła.
W Jimmy Jazz , jedynym utworze ujawniającym wpływy jazzowe grupy, szczególnie obecne w swingu instrumentów, opowiada o postaci aktywnie poszukiwanej przez policję . W rytmie prawie niekiedy bardziej ska i reggae niż jazzu, przesłaniem trzeciej piosenki na płycie jest potępienie barbarzyńskiej postawy i metod policyjnych.
Hateful to utwór inspirowany rytmem kompozycji Bo Diddleya , zresztą pierwsza część zespołu podczas tournée po Stanach Zjednoczonych na początku 1979 roku. W tym tytule narrator opowiada o niejednoznacznej relacji, jaka wiąże go z jego sprzedawca: „ Och, wszystko, czego chcę, daje mi to, wszystko, czego chcę, daje to, ale nie za darmo. To nienawistne ” („ Och, cokolwiek chcę, on mi daje / Wszystko, czego chcę, daje, ale nie za darmo. To nienawistne ”).
Rudie Can't Fail to piąty i ostatni utwór z pierwszej strony. Promując hedonizm , przedstawia młodego mężczyznę krytykowanego za niezdolność do stania się odpowiedzialnym dorosłym . Łączy się tam kilka gatunków muzycznych: elementy muzyki pop mieszają się z soul i reggae . Podobnie jak w wielu ich piosenkach, w tekście znajduje się odniesienie do piosenkarza reggae „ Ale mówię wam, że nie mogę żyć w służbie / Jak lekarz, który urodził się w określonym celu ” („Mais je te dis que je nie może żyć po to, by służyć / jak lekarz, który się do czegoś urodził ”). Rzeczywiście, w tamtym czasie Doctor Alimantado i jego tytuł Born for a Purpose byli popularni w ruchu punkowym dzięki Johnny'emu Rottenowi .
Twarz drugaTekst Hiszpańskich bomb składa hołd rewolucjonistom i republikanom, którzy walczyli z „ Frente Popular ” podczas hiszpańskiej wojny domowej . To pierwsza piosenka Clash, która porusza kwestie społeczne niezwiązane z lokalną rzeczywistością Wielkiej Brytanii. Pomysł, aby go napisać, powstał pod wpływem terroryzmu w Irlandii i Hiszpanii , po długich rozmowach na temat ETA między Strummerem i jego partnerką Gaby Salter. Grupa, choć pochodzenia brytyjskiego, nie tworzyła wyłącznie po angielsku , a utwór jest częściowo śpiewany po hiszpańsku . Rzeczywiście, chór, przeplatany wersetami śpiewanymi po angielsku, zawiera określenia Spanish Bombs, po których następują chóry w języku hiszpańskim powielające „ Yo te quiero infinito. Yo te quiero, oh mi corazón. ” . To dało początek różnym interpretacjom, ponieważ zostało bezpośrednio przetłumaczone z angielskiego na zdanie, które wydaje się pozbawione znaczenia („Hiszpańskie bomby, chcę cię nieskończenie, chcę cię o moje serce”). Ponieważ jednak te quiero to także sposób na powiedzenie kocham cię po hiszpańsku, możemy przetłumaczyć to zdanie jako „Hiszpańskie bomby, kocham cię nieskończenie, kocham cię o moje serce”, co ma więcej sensu. Piosenka wychwala bohaterstwo republikanów i anarchistów, w szczególności w tym okresie, a następnie wspomina o miejscowości Granada, w której mieszkał Federico García Lorca i która stała się sceną niektórych z najbardziej brutalnych walk.
To właśnie po przeczytaniu biografii Montgomery Clift Boswortha wypożyczonej od Guya Stevensa Joe Strummer zdecydował się skomponować The Right Profile . Siódma piosenka oparta jest na chaotycznym życiu aktora , koncentrując się na jego problemach z nadużywaniem alkoholu i narkotyków. W pewnym momencie zatytułowanym Canalside Walk , ostatni tytuł odnosi się do faktu, że po wypadku samochodowym w 1956 roku Clift skończył kręcić The Tree of Life, zostawiając sfilmowany tylko jego prawy profil. Według podróżującego mechanika Johnny'ego Greena piosenka jest również hołdem dla Guya Stevensa, którego styl życia pasował do stylu życia Montgomery'ego Clifta.
Ósmy utwór z albumu, Lost in the Supermarket , napisany przez Joe Strummera, wyobraża dzieciństwo Micka Jonesa dorastającego na przedmieściach, w towarzystwie matki i babci . Śpiewana jest przez tę ostatnią, co jest w grupie nawykiem do bardziej intymnych piosenek. Wolniejszy niż większość innych utworów na albumie, jego teksty zmuszają do walki z szalejącym konsumpcjonizmem, który rośnie coraz bardziej, poprzez radykalną krytykę inwazji reklam.
Rozpoczynający się jako instrumentalny tytuł zatytułowany Working and Waiting , piosenka Clampdown (dosłownie „ represja ” ) opisuje ekscesy społeczeństwa kapitalistycznego i brak celu młodzieży, które prowadzą do powstania ekstremizmu. Jak to często bywa w tekstach Joe Strummera, piosenka popycha młodzież z klasy robotniczej do walki z tym status quo . W ten sposób faszyzm jest potępiany przez odniesienia takie jak „zaczynanie ubierać się na niebiesko i brązowo” . Jest to aluzja do kolorów, które faszyści zwykle noszą na swoich mundurach wojskowych, na przykład brązowe koszule SA w Niemczech, niebieskie koszule partii francistowskiej kierowanej przez Marcela Bucarda, a nawet te z „ Blueshirts ” , przydomek przekazane ruchowi faszystowskiemu założonemu przez Eoina O'Duffy w Irlandii.
Pierwsza piosenka napisana i skomponowana przez Paula Simonona, The Guns of Brixton kontynuuje eksplorację świata dubu . Pod silnym wpływem reggae i jamajskiej społeczności Londynu, opowiada swoje doświadczenia i opisuje przemoc policyjną w tych popularnych dzielnicach. W związku z tym w tekstach cytuje się na przykład Ivana, głównego bohatera filmu The Harder They Come , granego przez Jamajczyka Jimmy'ego Cliffa . W przypadku tego utworu Simonon początkowo ma wątpliwości co do tekstu tego utworu, ale jest zachęcany do pracy nad nim. Ciemność tej kroniki policyjnej przemocy wspiera głos basisty, który podczas koncertów zostawił swój bas na tym utworze Joe Strummerowi.
Twarz trzeciaStagger Lee mit zostaje wskrzeszony w wrong „Em Boyo , piosenki inspirowane przez Mississippi klasycznej Stos-O-Lee Blues John Hurt . Chociaż dziwnie przypisywany C. Alphanso (jeden z pseudonimów Clive'a Alphonso), w rzeczywistości jest to odmiana wersji ska o nazwie Wrong Emboyo, zaśpiewana przez jamajski zespół The Rulers. Stagger Lee jest archetypowym czarnym ze slumsów, uosobieniem przebiegłego, inteligentnego, wyluzowanego, bezprawnego, amoralnego, potencjalnie agresywnego, złego chłopca, który często przeciwstawia się władzy białych. Jednak w tej piosence role są mniej więcej odwrócone. Bohaterem jest Stagger, a Billy Lyons jest złoczyńcą: „ Tak powiedział Billy, hej Stagger! Zrobię swój wielki atak / Będę musiał zostawić swój nóż w twoich plecach ” ( „ Więc Billy mówi, hej Stagger! Zrobię swój wielki atak / Będę musiał zostawić swój nóż za sobą plecy ” ).
Death or Glory to broszura wyjaśniająca bałagan zaaranżowany przez przemysł muzyczny. Wierny swoim punkowym korzeniom, ten utwór jest bardziej dynamiczny i ma bardziej elektryczne i nasycone brzmienie. Słowa „ Death or Glory ” ( „Death or Glory” ) są śpiewane w refrenie i na początku każdego spotkania gitarowych riffów. Tekst zachęca do wytrwałości. Naciska, by nie ulegać głównym kierunkom, które potrafią tylko bez żadnych innowacji odtworzyć to, co zostało już wcześniej usłyszane.
Koka Kola potępia społeczeństwo konsumpcyjne, w którym świat jest zamknięty z powodu podstępnych manewrów reklamy. Podobieństwo do handlarzy narkotyków jest bezpośrednio podkreślane w tekstach takich jak: „ Reklama Koka kola i kokaina / Spacerując po broadwayu w deszczu ” .
Drugi tytuł albumu The Card Cheat wyróżnia wszechobecność fortepianu i punktualna gra blaszanych od początku utworu, dominująca melodia oraz wykorzystanie koncepcji ściany dźwiękowej . To wszystkie te efekty nadają mu nutę przywodzącą na myśl muzyczne produkcje Phila Spectora . Przedstawiając upadek pokerzysty, który oszukuje, aby przetrwać, piosenka jest w rzeczywistości metaforą upadku Imperium Brytyjskiego.
Twarz czwartaLover's Rock to ballada z melodiami piosenki o miłości. Z pewną ironią zajmuje się równością płci i podejmuje temat antykoncepcji.
Revolution Rock to piosenka reggae, która otrzymała różne recenzje. Dlatego też Joe Strummer i Mick Jones są uznani za niezdolnych do pisania wiarygodnych piosenek miłosnych przez brytyjski magazyn muzyczny New Musical Express .
Four Horsemen i I'm Not Down to dwa pomniejsze utwory z London Calling , rzadko wykonywane na scenie. Pierwsza, parodiująca czterech jeźdźców Apokalipsy , jest interpretowana tylko raz, czyli4 sierpnia 1979podczas festiwalu ruisrock w Turku , Finlandia . Drugi utwór również jest odtwarzany tylko przed wydaniem albumu. Rzeczywiście, Mick Jones śpiewa ją tylko podczas tajnych koncertów latem 1979 roku. Ta optymistyczna i autobiograficzna piosenka wyjaśnia, że nigdy nie należy się poddawać.
Train in Vain , ostatni utwór, uwalnia amerykańskie muzyczne wpływy Clash. Jeśli chodzi o tytuł, Mick Jones mówi: „Tor był jak rytm pociągu i znowu było uczucie zagubienia”, chociaż żaden pociąg nie został wymieniony na torze. Refren używa określenia „ Stand by Me ” , stąd nazwa Train in Vain (Stand by Me), kiedy został wydany jako singiel w Stanach Zjednoczonych. Dodany w ostatniej chwili w London Calling , miał być początkowo oferowany w ramach promocji z New Musical Express . Okładka, która była już edytowana, w końcu staje się ukrytym utworem na albumie.
Na okładce albumu, Ray Lowry wykorzystuje fotografię z Paul Simonon rozbijając swój bas na scenie Palladium, sali koncertowej w Nowym Jorku . Wykonane przez Pennie Smith tuż po koncercie, plik21 września 1979ten obraz stał się jednym z najbardziej znanych rockowych stereotypów. Jednak początkowo uważa, że obraz jest zbyt rozmyty, aby można go było zakryć. To właśnie pod naciskiem projektanta NME i Joe Strummera, gitarzysty i wokalisty zespołu Clash, ostatecznie została wybrana. W 2006 i 2007 roku bas był nawet wystawiany w Rock and Roll Hall of Fame podczas wystawy Revolution Rock: The Story of the Clash .
Do kaligrafii tytułowych słów artysta, którego grupa zna od czasu Anarchy Tour of the Sex Pistols , używa tej samej czcionki i tych samych kolorów, co na pierwszym albumie Elvisa Presleya . „ London ” jest napisane pionowo na różowo, a „ Calling ” jest napisane poziomo na zielono, napis, który Lowry chwali za „dziwną siłę” .
Pomysł tego ukłonu w stronę płyty Elvisa Presleya opiera się na zasadzie, że muzyka The Clash pokazuje tę samą beztroskę, jaką miał wcześniej King, i łączy punk i wczesny rock. Mówiąc słowami Lowry'ego, jest to „prawdziwy hołd dla oryginalnego, nieznanego i natchnionego geniusza, który stworzył pierwsze nagranie rock and rolla Elvisa Presleya” . Cały duch albumu symbolizuje ten wizerunek, który od czasu światowego sukcesu albumu stał się jedną z ikon punkrockowych płyt. Zdjęcie jest obecnie wyceniane na 5000 funtów po sprzedaży za 1000 funtów w 2004 roku.
W 2001 roku okładka London Calling została uznana przez magazyn Q za dziewiątą najlepszą okładkę albumu wszechczasów . W 2007 roku National Association of Recording Merchandisers wybrała go na swoją listę Definitive 200, wyróżniającą artystyczne dzieła rockowe. Podczas sesji nagraniowych roboczym tytułem albumu jest The Last Testament ( „The Last Testament” ). Ostatecznie wybór pada na London Calling , który jest również tym, który znalazł się w pierwszej piosence. Pochodzenie tego wyrażenia pochodzi z czasów II wojny światowej, kiedy głos w BBC zawołał na okupowane terytoria: „ To jest zew Londynu ” .
London Calling jest produkowany jako podwójny album , ale na życzenie grupy jest sprzedawany w cenie albumu standardowego. Clash etykieta , CBS Records początkowo odmówił rynek album w ten sposób, to w końcu zgodził się po starciach odstąpić część licencyjnych związanych z rekordem. London Calling wydany14 grudnia 1979 w Wielkiej Brytanii, a miesiąc później w Styczeń 1980, w USA.
Album zawiera dwa najbardziej znane angielskie single, London Calling , wydane tydzień przed albumem, The7 grudnia 1979i trenuj na próżno . Pierwszy singiel z niewydanego pokrywy Armagideon czasu przez Williego Williamsa na stronie B, jest wysoko ceniony przez publiczność i media. Zajmuje jedenaste miejsce na brytyjskich listach przebojów. Jego teledysk , wyreżyserowany przez Dona Lettsa, przedstawia The Clash grający na Tamizie , rzece przepływającej przez Londyn, gdy pada deszcz .
Train in Vain został wydany jako singiel w Stanach Zjednoczonych w lutym 1980 roku , osiągając 23. miejsce na listach przebojów Billboard w kategorii Pop Singles i 30. w kategorii Club Play Singles .
Sprzedany w prawie dwóch milionach egzemplarzy na całym świecie, album zajmuje dziewiąte miejsce na brytyjskich listach przebojów i uzyskał tam status złotej płyty w grudniu 1979 . Jednak London Calling sprzedaje się lepiej za granicą. Rzeczywiście, zajął drugie miejsce na listach przebojów w Szwecji i czwarte w Norwegii . W Stanach Zjednoczonych album osiągnął dwudzieste siódme miejsce na liście Billboard 200 w kategorii albumów pop w 1980 roku i uzyskał platynę w lutym 1996 roku .
W 2000 roku album został zremasterowany , podobnie jak wszystkie albumy grupy w Stanach Zjednoczonych, przez wytwórnię Epic Records . Cztery lata później, w 2004 roku , Legacy Recordings ponownie wydało London Calling w pudełkowym zestawie. Ta specjalna edycja z okazji dwudziestej piątej rocznicy jej wydania zawiera bonusową płytę CD i DVD . Płyta nosi tytuł The Vanilla Tapes . To dema nagrane w trakcie składu London Calling latem 1979 roku. Nazwa odziedziczyła po studiach Vanilla przy Causton Street w Pimlico, gdzie grupa zaczyna przygotowywać swój nowy album.
W 1979 roku, po zaśnięciu w pociągu prowadzącym go do studia, Johnny Green obudził się i ruszył na stacji, z której musiał wysiąść. W pośpiechu zapomina o taśmach za sobą. Są uważane za utracone, dopóki Mick Jones nie znajdzie ich kopiiMarzec 2004. Te nagrania są wydawane jako bonus do zremasterowanego wydania albumu w formacieWrzesień 2004. Tylko dwadzieścia jeden tytułów z trzydziestu siedmiu zostało opublikowanych. Jeśli chodzi o DVD, zawiera ono film Dona Lettsa, Ostatni testament - The Making of London Calling , teledyski z London Calling , Train in Vain i Clampdown oraz amatorskie nagrania wideo z nagrania w Wessex Studios.
Tabela n O 2: ocenami | |||||||||||
Rok 1979 | Rok 1980 | Rok 2004 | |||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Wykres | Pozycja | Wykres | Pozycja | Wykres | Pozycja | ||||||
Szwecja szwedzki Albums Chart | 2 | Austria Austriacki Albums Chart | 17 | Norweska lista albumów norweskich | 17 | ||||||
Lista albumów w Anglii w Wielkiej Brytanii | 9 | Norweska lista albumów norweskich | 4 | Szwecja szwedzki Albums Chart | 45 | ||||||
Stany Zjednoczone AmerykańskieBillboardAlbums Pop | 27 | Szwajcarska szwajcarska lista albumów | 72 | ||||||||
Lista albumów w Anglii w Wielkiej Brytanii | 26 |
Tabela n O 3: w wydaniu z 2004 roku taśm wanilii | |||||||||||
1 | Nienawistny | 2:43 | 7 | Śmierć lub Chwała | 3:54 | 12 | Up-Toon | 1:56 | 17 | Praca i czekanie | 4:09 |
2 | Rudie nie może zawieść | 3:27 | 8 | Lover's Rock | 4:02 | 13 | Spacer po Slidewalk | 2:34 | 18 | Serce i Rozum | 4:27 |
3 | Paul's Tune | 2:32 | 9 | Lonesome me | 2:08 | 14 | Where You Gonna Go (Soweto) | 4:03 | 19 | Zupełnie nowy Cadillac | 2:07 |
4 | Nie jestem na dole | 3:05 | 10 | Policja weszła w 4 Jazz | 2:18 | 15 | Mężczyzna we mnie | 3:56 | 20 | London Calling | 3:18 |
5 | Piec jeźdźców | 2:55 | 11 | Zagubiony w supermarkecie | 3:46 | 16 | Pilot | 2:39 | 21 | Revolution Rock | 5:32 |
6 | Koka Kola | 1:57 | |||||||||
Legenda | |||||||||||
na albumie London Calling | |||||||||||
obecny na albumie The Clash |
Po dwóch pierwszych albumach grupy i dzięki wydaniu London Calling sukces The Clash jest międzynarodowy. Album jest uważany za brutalny w swoich tekstach i zaangażowaniu, ale inspiruje wiele grup. Pod koniec lat 70. i na początku 80. powstało wiele zespołów punkrockowych, kierując się ideologią i walką Sex Pistols and the Clash. Jednak zespół rockowy U2 , utworzony w 1976 roku w Dublinie , Irlandia, pojawiły się ze sceny punkowej i szybko stał się wojującym jak starć.
Stupid Girl , piosenka Garbage wydana w 1996 roku, zbudowana jest wokół rytmu perkusji Train in Vain . Poza tym, za ten tytuł przypisuje się Joe Strummera i Mick Jonesa. W 2007 roku, kiedy utwór został zremasterowany przez Absolute Garbage Theamerykańska grupa na najlepiej dodano nazwiska Paul Simonon i Topper Headon.
Plik 15 stycznia 2011, w Bilbao, w Kafe Antzokia, jest nagrywany na DVD koncert Chuck Prophet & The Spanish Bombs (grupy poświęconej trasom koncertowym Chuck Prophet „London Calling”), obejmujący cały oryginalny album.
Podobnie jak New York Times, który określa go jako jeden z najlepszych albumów wszechczasów, większość krytyków jednogłośnie uznaje jakość London Calling . Pat Blashill, dziennikarz muzyczny dla Rolling Stone , i deklaruje, że „to obchodzi romans buntu z rock«n»roll , staż epicki. ” . Po wydaniu magazyn przyznał mu maksymalną ocenę pięciu na pięć gwiazdek. WListopad 1989magazyn muzyczny przyznał mu tytuł najlepszego albumu lat 80. ( „ 100 najlepszych albumów lat osiemdziesiątych ” ). W 2003 r. I ponownie w 2012 r. Rolling Stone umieścił go na ósmej pozycji w rankingu 500 największych albumów wszechczasów , a piosenka o tym samym tytule została w 2004 r. Uznana za piętnastą najlepszą piosenkę wszechczasów. Jest to również część listy 1001 albumów, których musieliście słuchać w życiu .
Podobnie jak rave, Stephen Erlewine z AllMusic pisze, że „ London Calling jest stymulujące, rock jest potężny, twardy; album ma większą rozdzielczość niż wiele innych płyt, nie wspominając o podwójnych albumach. „ ( „ London Calling jest ożywczy, kołysze mocniej i ma więcej celu niż większość albumów, nie mówiąc już o podwójnych albumach. ” ) I nazywa album „ jednym z najlepszych albumów rock and rollowych, jakie kiedykolwiek nagrano. ” ( „ One z najwspanialszych albumów rock & rolla, jakie kiedykolwiek nagrano ” ).
Ponadto magazyn muzyczny Pitchfork nazwał tytułowy utwór London Calling najlepszym utworem na albumie, aw 2004 roku portal uplasował album na drugim miejscu na liście 100 najlepszych albumów lat 70-tych ( 100 najlepszych albumów lat 70-tych ).
Jeśli obecna recenzja jest generalnie zachwalająca, to czas albumu jest taki sam. W latach 1979-1980 widok grupy punkowej robiącej prawdziwy rockowy album był niepokojący. Niemniej jednak we Francji Bruno Blum potwierdza liczbęStyczeń 1980z BEST : „Powiem jednak jasno: ten album jest ich najlepszy. ” . Podobnie, jeśli doda minus do oryginalności, Lester Bangs wyjaśnia w wywiadzie radiowym udzielonym 3RRR w 1980 roku, że podoba mu się zasada powrotu do źródeł albumu.
W 1979 roku The Village Voice , za pośrednictwem swojego dziennikarza Roberta Christgau, który wystawia ocenę A +, umieścił ją na szczycie albumów roku. Dziennikarka opisuje London Calling jako "hot, wściekły, przemyślany, na pewno, melodyjnego i głęboko hard rock" . Ogłosił najlepszy Long Playing Album od czasu Exile on Main St. zespołu Rolling Stones . Ze swojej strony NME przyznaje ten tytuł albumowi Fear of Music of Talking Heads w rankingu roku . Zderzenie w 10 -tego położenia. Dwadzieścia pięć lat później do jego rankingu stu najlepszych albumów wszech czasów, London Calling przeniósł się do 12 th spot.
Tabela n O 4: artystów i zespołu produkcyjnego | |||||||||||
Muzycy | Zespół produkcyjny | ||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Nazwisko | Instrument | Nazwisko | Czynność | ||||||||
Joe strummer | Gitara , wokal , fortepian | Guy Stevens | Producent | ||||||||
Mick Jones | Gitara, wokal, fortepian | Cena rachunku | Główny inżynier dźwięku | ||||||||
Paul Simonon | Bas , wokal | Jerry zielony | Inżynier dźwięku | ||||||||
Topper Headon | Bębny , instrumenty perkusyjne | Penny Smith | Fotograf | ||||||||
Mick Gallagher | Organ | Ray Lowry | Wyznaczyć | ||||||||
Irlandzkie rogi | Mosiądz | ||||||||||
Spojrzenie piekarza | flet prosty |
„ Po tym wydarzeniu nie widuję się zbyt często z Joe, obserwuję z daleka, jak London Calling zamienia The Clash w jeden z głównych zespołów rockowych, a ich świat jest, jeśli tego chcą. "
„Wreszcie pakiet zawiera doskonałe DVD, w tym nieodparty film dokumentalny wyreżyserowany przez Dona Lettsa na temat genezy albumu, w którym widzimy szalonego producenta Guya Stevensa rzucającego krzesłami w zespół w środku sesji nagraniowej. "
„Punkowy slogan„ No future ”z lat 1976–1978 i zaangażowane teksty czołowych grup tego okresu, takie jak„ londyńskie zew ”Clash (1979), lepiej niż jakiekolwiek przemówienie oddają stan umysłu, w którym młodzież, zwłaszcza z klas niższych, zmaga się z „żelaznymi latami”. "
„ London Calling to tour de force stylów, od rockabilly do hard rocka, dubu i ska, alchemizowany przez wiele szturchańców ”
„ Piosenki czerpią z szerokiej gamy wpływów - rockabilly, R&B, honky-tonk, reggae ”
„ Jedna z pierwszych płyt rock'n'rollowych ”
„Vince będzie bogaty dzięki swoim tantiemom. "
„ Oto częściowa lista piosenek od późnych lat pięćdziesiątych XX wieku, które wykorzystywały rytm Bo Diddleya lub jego odmianę. (...) The Clash, Hateful »
„ Jednym z najważniejszych momentów pierwszej połowy albumu jest„ Hateful ”, chwytliwy, punkowy odmieniany kawałek power popu z skocznym rytmem i tekstem o handlarzu narkotyków ”
„ Rudie Can't Fail” („Ona odchodzi z domu” naszego pokolenia) z uczuciem i rozmachem świętuje inicjację w artystyczną lowlife (…) ”
„ Podobnie jak w przeszłości, najbardziej osobiste utwory to te śpiewane przez Micka Jonesa. "
„ Piosenka zanika w wampirze, który brzmi jak dyskoteka, tak lekko, że można odnieść wrażenie, że zespół zapomniał o wszystkim, o czym właśnie śpiewali: instytucjonalnym rasizmie, politycznym praniu mózgu i pełzającym kompromisie życia zawodowego. "
„ Ta sama piosenka opowiada się również za alternatywą, wspólnym tematem Strummera, potrzebą buntu klasy robotniczej ”
„Szerzy się społeczna i polityczna świadomość chłopaków, przywołują mannę hiszpańskiej wojny domowej i ducha Garcii Lorca (hiszpańskie bomby), podsycają chęć buntu przeciwko stanowi rzeczy narzuconego przez porządek Thatcherów (Clampdown) , obróć alegorię o społeczeństwie konsumpcyjnym (Lost in the Supermarket) lub zapisz różne fakty policyjne (Guns of Brixton) ”
„ Reggae jest bardziej widoczne niż kiedykolwiek wcześniej, w debiucie Paula Simonona do piosenki„ Guns Of Brixton ”(mroczny obraz miejskiego terroru śpiewany przez Paula) ”,
„ Ponury, groźny„ Guns of Brixton ” Simonona jest jednym z najsilniejszych kawałków ”
„ Na nagraniu grałem na basie, ale ze względu na linię basu piosenki czułem się bardziej komfortowo grając na gitarze i śpiewając całą piosenkę na żywo. "
„Z Koka Kola (…) piszą ulubioną piosenkę Patricka Le Lay z dwudziestopięcioletnim wyprzedzeniem. Ten, który niedawno przedstawił, mówiąc: „Z biznesowego punktu widzenia bądźmy realistami: zasadniczo zadaniem TF1 jest pomoc Coca-Coli w sprzedaży jej produktu”. "
„ Jeśli„ Rudie Can't Fail ”(„ Ona odchodzi z domu ”naszego pokolenia) świętuje z uczuciem i rozmachem inicjację w artystyczną lowlife,„ The Card Cheat ”nawiązuje do tego samego bohatera, który może być dwadzieścia lat później, nakręcony po raz ostatni chwytając „więcej czasu z dala od najciemniejszych drzwi”. "
„ To może być tak intymne i zabawne, jak moment, w którym Joe Strummer odrzuca wszelkie oznaki niedogodności w polemice równości seksualnej w„ Lover's Rock ”, skrzecząc„ Jestem taki zdenerwowany! ” zamknąć melodię. "
„ Tekstowo zaatakowali konsumpcjonizm („ Lost in the Supermarket ”,„ Koka Kola ”) i handlarzy narkotyków („ Hateful ”), jednocześnie rozwijając filozofię apokalipsy („ London Calling ”i„ Four Horsemen ”). "
„ Ale najbardziej autobiograficzną piosenką, przypominającą„ Stay Free ”z Give 'Em Enough Rope, jest„ I'm Not Down ”, na której twardej ulicznej deklaracji bycia tam zbudowano automitologizujące się„ Four Horsemen ”. "
„ „ Tor był jak rytm pociągu ”, mówi Jones, który napisał większość z nich,„ i po raz kolejny było to uczucie zagubienia. I tak się stało ”. "
„ Pod koniec każdej sesji kończyli się kasetami, które w szczególności Mick zabierał do przestudiowania. To był jeden z ostatnich egzemplarzy kasety, które Johnny Green zostawił na tubie. "
„Istnieją tylko dla publiczności i dzięki niej, a dzisiaj, dzięki„ London Calling ”, będziemy ich winić za to, że nie są już punkami, że robią za dużo muzyki i za mało decybeli. Powiem jednak jasno: ten album jest ich najlepszy. "