Krytyk muzyczny
Krytyk muzyczny jest działalność wydawania i rozpowszechniania opinii na temat utworów muzycznych . Osoba, która wykonuje krytykę muzyczną, nazywana jest krytykiem muzycznym. Krytykę można wywierać na partytury , ale dotyczy to zwłaszcza interpretacji w spektaklu ( operze , balecie , koncercie ) lub na nagraniach . Krytyka muzyczna ma miejsce głównie w prasie, ale także w radiu i telewizji , a teraz także w internecie .
Historia krytyki muzycznej
Krytyka muzyka urósł, z krytyk literacki i krytyk sztuki , wraz z prasą , to znaczy w XVIII -tego wieku . Krytyka muzyczna dotyczyła wówczas głównie opery i koncertów . Pojawia się w czasopismach o charakterze częściowo kulturalnym, np. Mercure de France . Krytycy są więc ogólnie wykształconymi ludźmi, literatami, którzy niekoniecznie mają wykształcenie muzyczne.
Sytuacja zmienia się stopniowo w pierwszej połowie XIX -go wieku . Pojawiają się pierwsze czasopisma poświęcone muzyce , w Niemczech narodziny Allgemeine Zeitung musikalische w 1798 roku . W Francji , dwa magazyny próbować na początku XIX th wieku , rośnie, ale bez większych sukcesów i zatrzymują się wystarczająco szybko. Pierwsze bardziej zrównoważone czasopismo specjalistyczne powstało w 1827 roku pod tytułem Musical Review . Po nim pojawi się kilka innych tytułów. Stopniowo krytyka muzyczna rozwinęła się także w pozostałej części Europy. Inna zmiana następuje o tyle, że muzycy ( kompozytorzy , muzykografowie , wykonawcy ), w każdym razie osoby, które studiowały muzykę , zajmują się krytyką muzyczną obok literatów . Krytyka pozwala debaty artystyczne rozwijać, w szczególności wokół Wagnera i Wagnerism, a później Szkoła Wiedeń czy muzyka współczesna .
Krytyk muzyczny XXI th wieku
Krytyka muzyczna jest uprawiana we wszystkich gatunkach muzycznych ( muzyka klasyczna , ludowa , jazz , różnorodność , rock ). Jest obecny w prasie ogólnej , w tym w regionalnej prasie codziennej, a nawet w publikacjach z innych dziedzin niż muzyka ( Le Quotidien du Médecin , Liberation , Les Echos ) . Jest to szczególnie widoczne w prasie muzycznej .
Krytycy to dziennikarze lub profesjonaliści muzyczni, często muzykolodzy lub studenci tej dziedziny.
Kilka wspaniałych postaci
Czasopisma krytyki muzycznej
Stare tytuły
Aktualne tytuły (i nazwy nagród)
cytaty
-
„Zbyt dobrze znam mężczyzn, żeby zignorować to, że obrażeni często wybaczają, ale sprawca nigdy nie wybacza. » ( J.-J. Rousseau ).
-
„Aby ocenić nowe dzieło, opinia publiczna lub krytycy często przyjmują za kryterium arcydzieło Bacha, Beethovena czy Brahmsa. Od góry łatwo jest zmiażdżyć noworodka. Czy nie byłoby uczciwiej zacząć od dołu, od punktu zerowego, w którym znajduje się wspomniana publiczność i krytycy, aby docenić wielkość, być może skromną, ale wciąż istniejącą, nowego dzieła? " ( H. Gagnebin ).
-
„Zbyt wiele przeżyliśmy z wieloma artystami, aby nie wiedzieć, że ich smutki znacznie przewyższają smutki człowieka, który ich osądza, a ich błędy są cenniejsze niż ich ubezpieczenie. " (A. Bovy).
-
„Krytyk, ten zły owad…” (H. von Bülow).
-
„Wreszcie można sobie wyobrazić idealnego krytyka. Miałby wiedzę techniczną kompozytora, głęboką miłość do muzyki, zamiłowanie do „faktów muzycznych”, do materiału dźwiękowego. Byłby wrażliwy na piękno linii melodycznej, witalność rytmu, urok modulacji, klarowność, równowagę architektury dźwięków. Na domiar złego byłby całkowicie obiektywny, „bez miłości i bez nienawiści”. Czy ten feniks istnieje? Świadomie odpowiadam: nie. Wtedy mógł to być tylko Bóg Ojciec, a sam krytyk pozostaje człowiekiem. " ( A. Honegger ).
-
„Istnieją trzy rodzaje krytyki: ważne; ci, którzy mają mniej; tych, którzy w ogóle nie mają. Nie istnieją dwa ostatnie rodzaje: każda krytyka ma znaczenie. (…) Krytyk wszystko wie, wszystko słyszy, wszystkiego dotyka, wszystko rusza, wszystko zjada, wszystko myli, a mimo to myśli. Co za gość ! (…) Krytyk to także obserwator, boja, można by dodać. Wskazuje na rafy wzdłuż wybrzeży Ducha Człowieka. Niedaleko tych wybrzeży, te fałszywe wybrzeża, krytycy obserwują, wspaniałe jasnowidzenie. Z daleka wygląda trochę jak kiosk, ale ładny, inteligentny kiosk. (…) Oni (krytycy) nie mają złych pasji. Jak by to mieli, dobrzy ludzie? W ogóle nie mają pasji, żadnej. Zawsze spokojni, myślą tylko o swoim obowiązku, naprawianiu błędów biednego świata i czerpaniu z nich wygodnego dochodu, po prostu kupując tytoń. " ( E. Satie ).
Bibliografia
-
Ernest Van de Velde , „Anegdoty muzyczne”, rozdział: Poprzez krytykę , Tours, 1926.
-
Armand Machabey , Treatise on Music Criticism , Richard-Masse, Paryż, 1947.
- Christian Goubault, The Musical Criticism in the French Press od 1870 do 1914 , Slatkine, Genewa, 1984. ( ISBN 2-05-100542-7 ) .
-
Hans Keller , Criticism , Faber and Faber, London, 1987, ( ISBN 0-571-14803-4 ) .
- Emmanuel Reibel, The Writing of Music Criticism in Berlioz's Time , H. Champion, Paryż, 2005. ( ISBN 2-7453-1227-8 ) .
- Nicolas Slonimsky, Lexicon of Musical Invective: Critical Assaults on Composers From Beethoven's Time , University of Washington Press, 1969.
Uwagi i odniesienia
-
„ Na podstawie pracy doktorskiej Nicolasa Deshoulièresa na temat Victorina Joncières ” , na www.nicolasdeshoulieres.fr (dostęp 7 maja 2017 )
-
Ukończone prace obywatela Genewy JJ Rousseau , nowe wydanie, tom 33, Paryż 1793, str. 239.
-
Henri Gagnebin, Muzyka, moja piękna troska: Refleksje o moim zawodzie , Editions de la Baconnière, Neuchâtel 1968, s. 162.
-
Adrien Bovy, malarstwo szwajcarskie od 1600 do 1900 , Birkhäuser, 1948.
-
Hans von Bülow, Briefe und Schriften , II. Band, 1853-1855, Lipsk: Breitkopf und Haertel, 1895, s. 201.
-
Arthur Honegger, „Lettre-préface”, w: R. Aloys Mooser, Regards sur la musique contemporaine 1921-1946. Muzycy i ich dzieła , Librairie F. Rouge, Lausanne, 1946, s. 13-20. szczególnie p. 17.
-
Erik Satie „Pochwała krytyków” (fragmenty), Akcja. Zeszyty filozofii i sztuki , rok drugi, nr 8, sierpień 1921, s. 8-11.
Linki zewnętrzne