Lambersart

Edukacja

• Szkoła Najświętszego Serca
• Szkoła Joanny d'Arc
• Szkoła fontanny
• Szkoła Sainte Cécile (Sainte-Odile)
• Szkoła Watteau
• Szkoła Samina
• Szkoła Ludwika Pasteura
• Szkoła Mozarta
• Szkoła Pierre'a Lotiego
• Szkoła Wiktora Hugo
• Szkoła Rameau
• Szkoła Louise de Bettignies
• Kolegium Anny Frank
• Dominique Savio College
• Szkoła Sainte Odile
• Kolegium Lavoisiera
• Liceum Camille De Lelliselli
• Szkoła średnia Sainte Odile
• Liceum Jeana Perrina

Kulty

• Te kościoły Saint-Calixte , Notre-Dame de Fatima , du Saint-Grobu Bożego oraz Saint-Gérard ośrodek duszpasterski uzupełnić katolickiej parafii w Trójcy z którym Jean-François Bordarier jest proboszczem . Samo jest włączone do gminy Lambersart i włączone do Dekanatu Rives de la Deûle , będącego częścią diecezji Lille .

Dziedzictwo miejskie i kulturowe

Środowisko

W 2016 r. gmina Lambersart otrzymała swój czwarty kwiat w ogólnopolskim konkursie kwitnących miast i wsi .

Miasto, choć gęsto zabudowane i zamieszkałe, jest zielone i zalesione oraz korzysta z bliskości Bois de la Citadelle i brzegów Deûle, które od 2000 roku są przedmiotem bardziej ekologicznego zarządzania (późne koszenie, plantacje, zróżnicowane zarządzanie ) Niektóre parki i ogrody oraz wiele prywatnych ogrodów są domem dla wielu ptaków, ale liczba pszczół, motyli i wielu owadów gwałtownie spadła od lat 60./70.

Eksperyment naturalnej laguny na kanale (zdjęcie obok) jest jednym z pierwszych w regionie i we Francji, zorganizowanym przez VNF (część administracji zlokalizowana w mieście) w latach 90. W efekcie woda krąży równolegle do kanał, w naturalnej lagunie liniowej, oczyszczając się. Organizmy wodne i palustrynowe znajdują tu siedlisko chronione przed falami, częściowo zastępując naturalne siedlisko zniszczone przez sztuczność brzegów lub fal.

VNF opracowują projekt zarządzania dla przywrócenia brzegach kanałów lub osadów ściekowych basenach depozytowych, jako część regionalnego zielonej sieci, ale mając do czynienia z kolonizacją niektórych kanałach przez inwazyjne gatunki, w tym Lambersart racicznica zmienna . Ta próbka infrastruktury przyrodniczej została wykorzystana jako test dla projektów regionalnych korytarzy biologicznych .

Planowanie miasta

Typologia

Lambersart jest gminą miejską, ponieważ wchodzi w skład gmin gęstych lub średniej gęstości, w rozumieniu miejskiej siatki gęstości INSEE . Należy do miejskiej jednostki z Lille (część francuska) , międzynarodowej aglomeracji, której francuski część obejmuje 60 gmin i 1,043,862 mieszkańców w 2017 roku, z którego jest podmiejska gmina . Aglomeracja Lille (część francuska) jest czwartą co do wielkości we Francji pod względem liczby ludności, po Paryżu, Lyonie i Marsylii-Aix-en-Provence.

Ponadto gmina jest częścią obszaru atrakcji Lille (część francuska) , której jest gminą głównego bieguna. Obszar ten, obejmujący 201 gmin, jest podzielony na obszary liczące co najmniej 700 000 mieszkańców (z wyłączeniem Paryża).

Lambersart jest bogatym miastem mieszkalnych od XIX th  wieku , gdy wielu producentów w regionie ustanowiły zamieszkania tam, często otoczony ogrodem, w pobliżu Deûle i okolicę. Urbanizacja ze względu na dużą presję demograficzną i sytuację na przedmieściach Lille sprawiła, że ​​pola i łąki zniknęły, ale miasto zachowało architekturę nawiązującą do niektórych obszarów nadmorskich w regionie ( Le Touquet-Paris-Plage , Malo-les -Bains ). Jak w prawie całym regionie Nord Pas-de-Calais, dominuje czerwona cegła , ale styl domów jest szczególny. Warto też zwrócić uwagę na osobliwość tego miasta, gdzie małe uliczki noszą nazwę „alei” lub „bulwaru”. Wśród niezwykłych mieszkań zwracamy uwagę w szczególności:

• Zamek Cessoie.
• Zamek Ormes.
• Farma Mont Garin.
• Willa Saint-Charles . Znajduje się w n °  193 Avenue Hipodromu Willa została zbudowana w 1893 roku przez architekta Victora Mollet dla jego wuja Karola Mollet. W stylu neoflamandzkim ta wspaniała rezydencja, która jest wizytówką tej alei, reprezentuje eklektyzm, który charakteryzował architekturę Lille w okresie Belle Époque . Od 2000 roku figuruje w inwentarzu zabytków.
• Willa Saint-Georges . Znajduje się w n °  218 Avenue Hipodromu willa zbudowana przez architekta Albert Baert w 1897 jest odpowiednikiem Villa St. Charles . Od 2001 roku jest wpisany do inwentarza zabytków.
• Dom w stylu art-deco , 60 avenue Bailly-Ducroquet, wybudowany w 1932 roku przez architekta Alphonse Stevensa , wpisany do inwentarza zabytków w 2000 roku.
• Willa Sdez na n °  309 Avenue Hipodrom, zaprojektowany przez architekta Marcela Boudin w 1932 roku, wymienione jako zabytek w 2001 roku.

Zagospodarowanie terenu

Podział na strefy gminy, co znalazło odzwierciedlenie w bazie danych Europejskiego okupacyjnej biofizycznych gleby Corine Land Cover (CLC), jest naznaczona znaczenia obszarów sztucznych (86,8% w 2018 roku), co oznacza wzrost w porównaniu do 1990 roku (85,3%). Szczegółowy podział w 2018 r. przedstawia się następująco: tereny zurbanizowane (83%), grunty orne (10,1%), heterogeniczne tereny rolne (3,1%), sztuczne tereny zielone, nierolnicze (2,6%), tereny przemysłowe lub sieci handlowe i komunikacyjne (1,2%).

IGN także udostępnia narzędzie online do porównania ewolucji z czasem użytkowania gruntów w miejscowości (lub terytoriów w różnych skalach). Kilka epok są dostępne jako map lub zdjęć lotniczych: na mapie Cassini ( XVIII th  wieku), na mapie Staff (1820-1866) oraz w bieżącym okresie (1950 do chwili obecnej).

Parki

• Park Borloo
• Zamek Saint-Gérard.
• Parc de la Cessoie.
• Parc des Charmettes.
• Parc du Clos Saint-Pierre.
• Place du Docteur Martin.
• Ogród Ekologiczny Pont Royal.

Nadajnik

Nadajnik Lambersart, słabszy niż Bondues , był tym, który pozwalał mieszkańcom społeczności miejskiej Lille i niektórych obszarów peryferyjnych na odbiór naziemnej telewizji cyfrowej z31 marca 2005 r.. Zaprzestał działalności telewizyjnej w1 st lutego 2011w tym samym czasie co uogólnienie TNT i koniec hercowskiego. Kanały TNT są teraz przekazywane przez nadajnik Bouvigny , z wyjątkiem BFM Grand Lille, który nadaje z wieży TDF w Loos- Wattignies .

Biblioteka

• Biblioteka dla wszystkich , położony 1 avenue du Parc na animację Polaka.

Kino

• Ciné Lambersart , Salle André Malraux , umieść Félix CLOUET.

Muzea i miejsca wystawowe

• Colyseum

Miejsce poświęcone sztuce współczesnej, to konstrukcja utworzona z dwóch trójkątów z drewna i szkła oddzielonych imponującymi metalowymi schodami, zbudowana na brzegach rzeki Deûle z okazji Lille 2004 . To szaleństwo domowe jest jedynym z dwunastu stworzonych od podstaw dla tego wielkiego wydarzenia kulturalnego. Dzieło Pierre-Louis Carlier , architekta ukończenia Notre-Dame-de-la-Treille w Lille , ten budynek o czystych liniach jest częścią naturalnego środowiska o powierzchni 3000  m 2 składającego się z ogrodu (zwanego "mozaiką") i mokry ogród. Koloseum jest teraz miejscem wystaw i rozrywki, które z zadowoleniemmaj 2005, stała wystawa (Centrum Interpretacji Deûle) zaaranżowana na parterze i na drugim piętrze w formie barki, aby odkryć historię Deûle i jego dawnych świątecznych brzegów.

Sporty

Stadion Guy Lefort, hala sportowa Béguinage, hala sportowa Sainte-Cécile i hala Pierre de Coubertin to główne obiekty w mieście. Lambersart uwagę klub hokeja na trawie grać w Krajowym 1 męski (druga dywizja) trawa i Elite ( 1 st  Division) w pokoju.

Krokami Lambersartoises są rasą organizowany jest co roku na 4 th niedzielę września. Wyścig ten jest współorganizowany przez Miasto, Urząd Miejski ds. Młodzieży i Sportu (OMJS) oraz Lekkoatletykę Lambersart. Oferowanych jest kilka wyścigów na 5  km , 2  km i 1  km . Podczas tego wyścigu oferowane są również wrotki i nordic walking.

Sale teatralne, muzyczne i widowiskowe

• Koncerty odbywają się często w Salle du Pré Fleuri . Pokazy organizowane są w Salle André Malraux .

Osobowości związane z gminą

• Stéphane Buriez , wokalista i gitarzysta grupy Loudblast .
• André Copin, malarz urodzony w 1911 roku w Quesnoy sur Deûle, zmarły w swoim domu w Lambersart w 1998 roku, w 2004 roku Colysée było gospodarzem retrospektywy siedemdziesięciu obrazów tego malarza.
• Henri Auguste César Serrur , malarz urodzony w Lambersart w 1794, zmarł w Paryżu w 1865. Do jego najsłynniejszych dzieł należą La Mort de Mazet (Musée de Cambrai), Ajax (Musée des Beaux-Arts de Lille), Bitwa pod murami de Nicejski w jednym z pomieszczeń wypraw krzyżowych w Wersalu i galerii portretów wykonanych 9 papieży od 1839 do 1840 roku na wystawie w Pałacu papieży w Awinionie .
• Jean Baratte , piłkarz, który grał w LOSC Lille
• Jean Vercoutter , egiptolog
• Marc-Philippe Daubresse , senator z Północy, honorowy ratusz Lambersart, były burmistrz Lambersart, były zastępca Lambersart, były minister Jacques Chirac, a następnie Nicolas Sarkozy .
• Léonce Hainez , główny architekt departamentu Nord (1866-1916), zmarły w Lambersart. Teatr Sewastopolu  ; prefektura Lille  ; sanatorium rodzinne Montigny-en-Ostrevent to tylko niektóre z jego osiągnięć. Ważna kolekcja archiwalna znajduje się w archiwach departamentalnych Północy
• Benoît Bernard , szef kuchni w La Laiterie
• Przerwa we Florencji
• Emmanuel Godo , pisarz, eseista
• Élie Baup (1955-), trener piłki nożnej, był nauczycielem sportu w liceum Jean-Perrin.

Bliźniacze miasta

•  Viersen  ( Niemcy ) od 1964 r.
•  Southborough  ( Anglia ) od18 października 1992 r.
•  Kanów  ( Ukraina )

Aby wejść głębiej

Bibliografia

• René Giard, Léon Grimonprez, Histoire de Lambersart , Lille, R. Giard, 1911 [ czytaj online ]

Powiązane artykuły

• Lista gmin północnych
• romańska Flandria

Linki zewnętrzne

• Chronologia historyczna na terenie miasta Lambersart i jego historioskop
• Lille Métropole - gmina miejska Lille
• Strona Ratusza
• Lambersart na stronie National Geographic Institute

Uwagi i referencje

Uwagi

1. Zgodnie z konwencją w Wikipedii zachowano zasadę wyświetlania w tabeli spisu i na wykresie, dla legalnych populacji po 1999 r., tylko populacji odpowiadających wyczerpującemu badaniu spisowemu dla gmin poniżej 10 000 mieszkańców oraz że populacje lata 2006, 2011, 2016 itd. dla gmin powyżej 10 000 mieszkańców, a także najnowszą legalną populację opublikowaną przez INSEE dla wszystkich gmin.
2. prawny Miejska ludność w życie z dniem 1 st  stycznia 2021, rocznik 2018, zdefiniowane granice terytorialne w życie z dniem 1 st  stycznia 2020 r statystyczny data referencyjna: 1 st  stycznia 2018.
3. Zgodnie z planem zagospodarowania przestrzennego gmin wiejskich i miejskich opublikowanym w listopadzie 2020 r., w zastosowaniu nowej definicji wsi zwalidowanej na14 listopada 2020 r. w międzyresortowym komitecie wsi.
4. Pojęcie obszarów przyciągania miast zastąpiło wpaździernik 2020, obszaru miejskiego , aby umożliwić spójne porównania z innymi krajami Unii Europejskiej .

Bibliografia

1. „  Transports  ” , na www.lambersart.fr (dostęp 12 listopada 2019 r . ) .
2. Renée Giard i Léon Grimonprez, History of Lambersart , Lille, Renée Giard Bookstore,1911, 289  s. ( czytaj online ) , s.  10, Rozdział II.
3. Centrum Badań Genealogicznych Flandre-Artois
4. Telmedia , „  Powrót do naszej historii / Odkryj nasze miasto / Turystyka i kultura / Recepcja – Gmina Lambersart  ” , na www.lambersart.fr (dostęp 8 grudnia 2017 r . ) .
5. Telmedia , „  Chronologia / Powrót do naszej historii / Odkryj nasze miasto / Turystyka i kultura / Recepcja - Gmina Lambersart  ” , na stronie www.lambersart.fr (konsultacja: 8 grudnia 2017 r . ) .
6. René (1880-1940) Autor tekstu Giard i Leon (1890/19) Autor tekstu Grimonprez , Histoire de Lambersart: MM. René Giard i Léon Grimonprez , księgarnia René Giard,1911( przeczytaj online ).
7. René Giard i Léon Gimonprez, Historia Lambersart , Lille, René Giard Bookstore,1911, 289  s. ( czytaj online ) , s.  14-19, rozdział III.
8. Rene (1880-1940) Autor tekstu Giard i Leon (1890/19) Autor tekstu Grimonprez , Histoire de Lambersart: MM. René Giard i Léon Grimonprez , księgarnia René Giard,1911( przeczytaj online ).
9. Jean Caniot, Canals of Lille (część druga) , Lambersart, J. Caniot,2007, 415  pkt. ( ISBN  978-2-9524783-2-8 i 2-9524783-2-5 ) , s.  228-232.
10. Zagadka prawdziwego fałszywego herbu Lambersart wreszcie rozwiązana! , Isabelle Ellender, La Voix du Nord, 20.10.2010, http://www.lavoixdunord.fr/Locales/Lomme_Lambersart/actualite/Lomme_Lambersart/2010/10/20/article_l-enigme-du-vrai-faux-blason-de -lambersa.shtml
11. "  Tajemnica Lambersart grzebienia rozwiązane  " Lambersart Municipal Magazine , n O  58,grudzień 2010, s.  38 ( przeczytaj online ).
12. Nagroda Krajowa Miasta Stowarzyszonego
13. NG, „  Miasta internetowe: 32 gminy Nord-Pas-de-Calais nagrodzone  ” , La Voix du Nord ,2011(dostęp 14 stycznia 2010 ) .
14. "  miejskiej: odlew zostanie sfinalizowana, to poszedł do rundy  " La Voix du Nord , wydanie Hainaut-Douaisis , n o  24244,4 czerwca 2020 r., s.  3.
15. Laurent Decotte i Sébastien Leroy "  Aubry sur le fil, Bruay au RN i inne lekcje  " La Voix du Nord , wydanie Douaisis , n o  24269,29 czerwca 2020 r., s.  2-3.
16. Organizacja spisu na insee.fr .
17. Od wiosek Cassini po dzisiejsze miasta na terenie École des Hautes Etudes en Sciences Sociales .
18. Insee - Legalne populacje gminy za lata 2006 , 2007 , 2008 , 2009 , 2010 , 2011 , 2012 , 2013 , 2014 , 2015 , 2016 , 2017 i 2018 .
19. „  Ewolucja i struktura populacji w Lambersart w 2007 r.  ” , na stronie internetowej INSEE (konsultacja 29 lipca 2010 r . ) .
20. „  Wyniki spisu ludności Północy 2007  ” [ archiwum z 20 maja 2011] na stronie internetowej INSEE (konsultacja 29 lipca 2010 r . ) .
21. Wskazówka n o  IA59002330 , podstawa Merimee , francuskiego Ministerstwa Kultury .
22. Telmedia , „  Środowisko/Środowisko życia i urbanistyka/Życie dobrze/Recepcja – Gmina Lambersart  ” , na stronie www.lambersart.fr (konsultacja: 17 grudnia 2016 r . ) .
23. „  Typologia miejska/wiejska  ” , na stronie www.observatoire-des-territoires.gouv.fr (konsultacja: 2 kwietnia 2021 r . ) .
24. "  miejska gmina - definicja  " , na tej stronie INSEE (konsultowane z 2 kwietnia 2021 ) .
25. „  Zrozumienie siatki gęstości  ” , na stronie www.observatoire-des-territoires.gouv.fr (dostęp 2 kwietnia 2021 r . ) .
26. „  Urban Unit 2020 of Lille (część francuska)  ” , na https://www.insee.fr/ (dostęp 2 kwietnia 2021 ) .
27. "  Baza jednostek miejskich 2020  " , na www.insee.fr ,21 października 2020 r.(dostęp 2 kwietnia 2021 r . ) .
28. Vianney Costemalle, „  Zawsze więcej mieszkańców w jednostkach miejskich  ” , na stronie Narodowego Instytutu Statystyki i Studiów Ekonomicznych ,21 października 2020 r.(dostęp 2 kwietnia 2021 r . ) .
29. „  Wykaz gmin wchodzących w skład zlewni Lille (część francuska)  ” , na stronie Narodowego Instytutu Statystyki i Studiów Ekonomicznych (zamieszczone w dniu 2 kwietnia 2021 r . ) .
30. Marie-Pierre de Bellefon, Pascal Eusebio, Jocelyn Forest, Olivier Pégaz-Blanc i Raymond Warnod (Insee), „  We Francji dziewięć na dziesięć osób mieszka w zlewni miasta  ” , na terenie Narodowy Instytut Statystyki i Studiów Ekonomicznych ,21 października 2020 r.(dostęp 2 kwietnia 2021 r . ) .
31. Wskazówka n o  PA59000061 , baza Mérimée , francuskiego Ministerstwa Kultury .
32. Wskazówka n o  PA59000077 , baza Mérimée , francuskiego Ministerstwa Kultury .
33. Wskazówka n o  PA59000060 , baza Mérimée , francuskiego Ministerstwa Kultury .
34. Wskazówka n o  PA59000069 , baza Mérimée , francuskiego Ministerstwa Kultury .
35. „  CORINE Land Cover (CLC) – Podział obszarów na 15 stanowisk użytkowania gruntów (obszar metropolitalny).  » , W tym miejscu danych oraz badań statystycznych Ministerstwa Ekologicznej Transformacji. (dostęp 21 maja 2021 r. )
36. IGN , „  Ewolucja użytkowania gruntów w mieście na starych mapach i zdjęciach lotniczych.  » , Na remorerletemps.ign.fr (dostęp 21 maja 2021 r . ) . Aby porównać ewolucję między dwiema datami, kliknij na dole pionowej linii podziału i przesuń ją w prawo lub w lewo. Aby porównać dwie inne karty, wybierz karty w oknach w lewym górnym rogu ekranu.
37. Trwałe wyłączenie nadajnika Lille-Lambersart: France Télé Numérique zmobilizowała się do obsługi 100% widzów
38. „  Archiwum firmy architektonicznej Léonce Hainez, architekt wydziałowy  ” .