Jakub VII (Król Szkotów)
Jakub II | ||
Portret Jacquesa II autorstwa Largillierre'a , 1686. | ||
Tytuł | ||
---|---|---|
Król Anglii , Szkocji i Irlandii | ||
6 lutego 1685 r - 11 grudnia 1688 r ( 3 lata, 10 miesięcy i 5 dni ) |
||
Koronacja | 23 kwietnia 1685 r | |
Poprzednik | Karol II | |
Następca | Marie II i Guillaume III i II | |
Biografia | ||
Dynastia | Dom Stuarta | |
Imię i nazwisko | Jakuba Stuarta | |
Data urodzenia | 14 października 1633 r | |
Miejsce urodzenia | Pałac św. Jakuba , Londyn ( Anglia ) | |
Data śmierci | 16 września 1701 (w wieku 67 lat) | |
Miejsce śmierci | Saint-Germain-en-Laye ( Francja ) | |
Tata | Karol I st | |
Matka | Henriette-Marie z Francji | |
Małżonkowie |
Anna Hyde (1660-1671) Maria z Modeny (1673-1701) |
|
Dzieci |
Marie II Anne Jacques François Stuart , Książę Walii Louise Marie Thérèse Stuart Henriette Fitz-James Jacques Fitz-James Henri Fitz-James
|
|
Religia | Anglikanizm potem katolicyzm | |
Monarchowie Anglii Monarchowie Szkocji |
||
Jacques Stuart (po angielsku : James Stuart ), urodzony dnia14 października 1633 rw Londynie ( Anglia ) i zmarł dnia16 września 1701w Saint-Germain-en-Laye ( Francja ), jest królem Anglii i Irlandii pod nazwą James II i król Szkocji pod nazwą James VII z6 lutego 1685 raż do jego obalenia podczas Chwalebnej Rewolucji trzy lata później.
Jacques był drugim synem króla Karola I st , a tym samym pra-syn Marii Stuart . Wszedł na tron po śmierci swojego brata Karola II . Jego katolicyzm , jego profrancuska polityka i absolutystyczne ambicje sprawiły, że stał się bardzo niepopularny i napotykał coraz bardziej radykalny sprzeciw angielskiej elity religijnej i arystokratycznej. Kiedy jego druga żona Marie de Modene urodziła syna, Jacques François Stuart , zapowiadając utworzenie katolickiej dynastii szlachta angielski poprosił o pomoc w protestanckiej Wilhelma III Orańskiego , jego siostrzeniec, który poślubił córkę Marię . Ten ostatni wylądował w Wielkiej Brytanii na czele armii holenderskiej, a Jacques II został zmuszony do schronienia się we Francji . Parlament uznał, że ten lot był równoważny do abdykacji i przyznano koronkę do Wilhelma i Marii, który panował wspólnie od 1689 roku pod nazwą William III i Mary II . Jacques próbował odzyskać swój tron lądując w Irlandii , ale jego zwolennicy zostali pokonani w bitwie pod Boyne wlipiec 1690. Resztę życia spędził we Francji , wspierany przez swojego kuzyna króla Francji Ludwika XIV .
Członek Domu Stuartów , książę Jacques urodził się dnia14 października 1633 rw Pałacu św. Jakuba w Londynie . Był drugim synem króla Karola I st i Henrietty Marii z Francji i jako taki nie został powołany, aby nosić koronę. Kilka miesięcy później został ochrzczony przez arcybiskupa Canterbury Williama Lauda . Jacques kształcił się pod okiem tutorów wraz ze swoim starszym bratem, przyszłym królem Karolem II , oraz dwoma synami księcia Buckingham , Georgem i Francisem Villiersami . Został powołany na Order Podwiązki w 1642 roku i wykonana Duke of York w22 stycznia 1644 r.
Gdy opozycja między królem a parlamentem Anglii przerodziła się w wojnę domową , 10- letni książę Jakub pozostał w twierdzy rojalistów w Oksfordzie . Kiedy w 1646 roku miasto wpadło w ręce parlamentarzystów, w wieku 13 lat został zamknięty w Pałacu św. Jakuba. Jego młodszy brat Henri Stuart w wieku 5 lat i jego siostra Elisabeth byli przetrzymywani w areszcie policyjnym w Londynie, a następnie w różnych miejscach. Młoda księżniczka zmarła w wieku 15 lat . Jej matka, która właśnie urodziła małą dziewczynkę, znalazła schronienie we Francji , jej rodzinnym kraju, w szczególnie trudnych warunkach. W 1648 roku Jacques, lat 15 , uciekł z pałacu i potajemnie udał się do Hagi w Zjednoczonych Prowincjach . Kiedy jego ojciec, król Karol I er , został ścięty przez rebeliantów w 1649 roku , jego starszy brat został ogłoszony królem przez rojalistów pod nazwą Karola II . Został uznany przez parlamenty Szkocji i Irlandii i koronowany na króla Szkotów w Scone w 1651 roku . Jednak nawet jeśli został ogłoszony królem na Jersey , Karol II , mający zaledwie 20 lat , nie zdołał zdobyć korony Anglii i został zmuszony do schronienia się we Francji, gdzie jego ciotka królowa Anna Austriaczka , ogłoszona regentką , również miała walczyć nie tylko przeciwko parlamentarzystom, ale także przeciwko szlachcie.
Podobnie jak jego brat Karol, Jacques dołączył do Francji i służył w armii francuskiej pod dowództwem Turenne przeciwko procarzom, a następnie przeciwko ich hiszpańskim sojusznikom . Brał udział w starciach i według jednego obserwatora, „naraził się i odważnie pobierana gdzie wszystko musiało być zrobione . ” W 1656 , kiedy Karol II zawarł sojusz z Hiszpanią , będąc w stanie wojny z Francją , Jacques został wydalony z Francji i zmuszony do opuszczenia armii Turenne. Sprzeciwiał się swojemu bratu w sprawie tego sojuszu, ale obaj mężczyźni mieli niewielki wpływ na scenę dyplomatyczną. Jacques ostatecznie udał się do Brugii, gdzie wraz ze swoim młodszym bratem Henrim wstąpił do hiszpańskiej armii dowodzonej przez księcia Condé i zmierzył się z dawnymi francuskimi towarzyszami w bitwie pod wydmami . W armii hiszpańskiej, Jacques zwrócił się do dwóch irlandzkich braci katolickich z królewskiej świty, Piotra (w) i Richarda Talbota , i zmarłych doradców brata anglikańskiego . W 1659 roku Francuzi i Hiszpanie podpisali traktat pirenejski . Wątpiąc w szanse brata na odzyskanie tronu, Jacques rozważał przyjęcie oferty zostania admirałem we flocie hiszpańskiej. Odrzucił propozycję w następnym roku, ponieważ sytuacja w Anglii ustabilizowała się, a Karol II został ogłoszony królem.
Po rezygnacji Richarda Cromwella z urzędu Lorda Protektora w 1659 i upadku Wspólnoty Anglii w 1660, monarchia angielska została przywrócona z Karolem II na czele. Mimo że Jakub był pozornym spadkobiercą , wydawało się mało prawdopodobne, by z kolei został królem, ponieważ Karol II był młody i na pewno będzie miał dzieci. Podczas przywracania brata, Jacques został księciem Albany w Szkocji i nosił ten tytuł z tytułem księcia Yorku . Po powrocie do Anglii, Jacques wywołał kontrowersje, ogłaszając swoje zaręczyny z Anne Hyde , córką głównego doradcy króla, Edwarda Hyde'a . Pobrali się potajemnie w 1659, a Anna była w ciąży w 1660; ale po Przywróceniu żaden członek dworu nie spodziewał się, że książę poślubi pospolitą osobę . Pomimo wielu zastrzeżeń, w tym Edwarda Hyde'a, Jacques i Anne oficjalnie pobrali się dnia3 września 1660 rw Londynie. Ich pierwsze dziecko, Charles, urodziło się dwa miesiące później, ale zmarło w dzieciństwie, podobnie jak pięcioro jego rodzeństwa. Tylko dwie córki osiągnęły dorosłość: Marie (ur30 kwietnia 1662 r) i Anne (ur6 lutego 1665 r). Samuel Pepys napisał, że Jacques uwielbiał swoje dzieci i swoją rolę ojca i bawił się nimi „jak zwykły ojciec”, kiedy królewskim zwyczajem tamtych czasów było powierzanie ich edukacji innym. Anne Hyde była oddana Jacquesowi i wpłynęła na wiele jego decyzji. Mimo to Jacques miał wiele kochanek, w tym Arabellę Churchill i Catherine Sedley i miał reputację „najbardziej zawziętego podglądacza swoich czasów” . Anne Hyde zmarła wMarzec 1671prawdopodobnie rak piersi .
Po restauracji Jacques został mianowany Lordem Wielkim Admirałem i dowodził Marynarką Królewską podczas drugiej (1665-1667) i trzeciej wojny angielsko-holenderskiej (1672-1674). Po najeździe na Medway w 1667 roku Jacques nadzorował modernizację fortyfikacji na południowym wybrzeżu. Stanowisko Lorda Wielkiego Admirała, związane z jego dochodami z poczty i podatków od wina (przyznawanych przez Karola II w czasie Restauracji), dało Jacquesowi środki na utrzymanie dużego dworu.
W 1664 roku Anglicy zdobyli holenderską kolonię w Nowej Holandii i jej głównego portu, New Amsterdam . Karol II przyznał swojemu bratu te amerykańskie terytoria położone między rzekami Delaware i Connecticut . Na cześć księcia Jamesa z Yorku przemianowano je odpowiednio na Prowincję i Miasto Nowy Jork . Jacques przekazał kontrolę nad kolonią George'owi de Carteret i Johnowi Berkeleyowi . Fort Orange , położony 240 km na północ nad rzeką Hudson , został przemianowany na Albany po szkockim tytule Jacques. W 1683 został gubernatorem Kompanii Zatoki Hudsona, ale pozostał poza jej kierownictwem. Jacques przewodniczył także Królewskiej Kompanii Afrykańskiej zajmującej się handlem niewolnikami .
W wrzesień 1666, jego brat Karol II oskarżył go o operacje podczas Wielkiego Pożaru Londynu z powodu braku reakcji burmistrza Thomasa Bloodwortha, a jego działania zostały okrzyknięte. Świadek napisał:8 września : „Książę Yorku podbił serca ludzi swoimi nieustannymi i niestrudzonymi wysiłkami, aby pomóc ugasić pożar” .
Podczas pobytu we Francji , Jacques odkrył wiarę i obrzędy katolickie oraz jego żonę i przyciągnęła go ta religia. Jacques przyjął Eucharystię w Kościele Katolickim w 1668 lub 1669 roku, ale jego nawrócenie przez pewien czas było utrzymywane w tajemnicy i nadal uczęszczał na nabożeństwa anglikańskie do 1676 roku . Pomimo tego, Jacques nadal patronować głównie anglikanie jak John Churchill, 1 st księcia Marlborough , George Legge i francuskich protestantów jak Louis de Duras .
Obawy o wpływy katolickie na dworze królewskim skłoniły parlament Anglii do uchwalenia w 1673 roku nowej ustawy o testach . Zgodnie z tym tekstem wszyscy urzędnicy cywilni i wojskowi mieli złożyć przysięgę zaprzeczając doktrynie przeistoczenia i innym doktrynom katolickim oraz przyjąć Eucharystię zgodnie z zasadami Kościoła anglikańskiego . Jacques odrzucił te warunki i wolał zrezygnować z funkcji lorda-wielko-admirała ; dlatego jego nawrócenie zostało upublicznione.
Karol II sprzeciwił się nawróceniu i nakazał wychowanie córek Jakuba w wierze protestanckiej. Mimo to upoważnił Jacquesa do poślubienia włoskiej katolickiej księżniczki Marie z Modeny, która miała wtedy piętnaście lat. Jacques i Marie pobrali się przez pełnomocnika w katolickiej ceremonii dnia20 września 1673 r. 21 listopadaMary przybyła do Anglii, a biskup Oksfordu , Nathaniel Crew (w) , zrealizował krótką ceremonię anglikańską po prostu uznającą katolickie małżeństwo. Wielu brytyjskich zobaczyłem nową księżną Yorku jako szpieg w służbie papieża Klemensa X .
W 1677 roku Jacques niechętnie zaakceptował małżeństwo swojej córki Marii z protestanckim księciem Wilhelmem III Orańskim (który był jego siostrzeńcem przez jego siostrę Marie-Henriette Stuart ) po tym, jak o unii zdecydowali Karol II i Wilhelm III . Pomimo tego protestanckiego małżeństwa, obawy Anglików o możliwość powstania dynastii katolickiej potęgował fakt, że Karol II i jego żona Katarzyna de Braganza nie zdążyli mieć dzieci. Titus Oates , anglikański ksiądz , który stracił życie , mówił o istnieniu rzekomego „ spisku papistowskiego ” mającego na celu zamordowanie Karola II, aby umożliwić księciu Yorku wstąpienie na tron. Te fałszywe oskarżenia wywołały falę antykatolickiej histerii w królestwie.
W Anglii hrabia Shaftesbury , były minister i przywódca przeciwników katolików, próbował usunąć Jacquesa z porządku sukcesji . Niektórzy parlamentarzyści zaproponował nawet, że korona jest przekazywany do nieślubnego syna Karola II , Jamesa Scotta, 1 st księcia Monmouth . W 1679 roku , obawiając się uchwalenia ustawy o wykluczeniach , Karol II rozwiązał parlament. Z tego samego powodu rozwiązano także dwa nowe zgromadzenia, wybrane w 1680 i 1681 roku . Kryzys związany z tą ustawą przyczynił się do rozwoju angielskiego systemu ponadpartyjnego między wigami broniącymi ustawy o wykluczeniu a torysami, którzy się jej sprzeciwiali. Ostatecznie sukcesja nie została zmieniona, ale Jacques był przekonany do wycofania się z ciał ustawodawczych i zaakceptowania zmniejszonej roli w rządzie brata.
Na rozkaz króla Jacques opuścił Anglię i udał się do Brukseli . W 1680 został mianowany Lordem Wysokiego Komisarza Szkocji i przeniósł się do Pałacu Holyrood w Edynburgu, aby stłumić powstanie i nadzorować administrację. Jacques wrócił na jakiś czas do Anglii, ponieważ Karol II był poważnie chory i wydawał się bliski śmierci. Histeria anty-katolicki ustąpiły ale Jacques relacje z wieloma członkami Parlamentu angielskiego z których Thomas Osborne, 1 st Duke of Leeds , dawny sojusznik, pozostała napięta i znacznie Parlamentu przeciwieństwie do niego.
W 1683 roku odkryto spisek mający na celu zamordowanie Karola II i Jakuba, aby rozpocząć republikańską rewolucję i przywrócić rząd Cromwella . Ten spisek Rye-House odbił się od konspiratorów, ponieważ wywołał falę współczucia dla króla i jego brata. Kilka wpływowych Whig tym Arthur Capel, 1 st hrabiego Essex i księcia Monmouth brali udział w spisku. Monmouth przyznał się do współudziału i zadenuncjował innych członków, ale później się wycofał. Essex popełnił samobójstwo, a Monmouth i inni zostali zmuszeni do opuszczenia Wysp Brytyjskich . Karol zareagował na spisek, zwiększając represje wobec angielskich wigów i dysydentów . Korzystając z „odrodzenia popularności” Jacquesa, Karol II pozwolił mu powrócić do Tajnej Rady w 1684 roku. Podczas gdy niektórzy parlamentarzyści nadal martwili się możliwością powstania katolickiego monarchy, możliwość usunięcia Jacquesa z tronu była odległa.
Karol II zmarł dnia6 lutego 1685 rpo przejściu na katolicyzm na łożu śmierci. Ponieważ nie miał prawowitych dzieci, jego brat Jacques zastąpił go pod imieniem Jakub II w Anglii i Irlandii oraz Jakub VII w Szkocji . Jego wstąpienie na tron spotkało się z niewielkim sprzeciwem, a liczne źródła wskazują, że opinia publiczna jest zachwycona tą uporządkowaną sukcesją. Jakub II chciał być szybko koronowany i uroczystość odbyła się w dniu23 kwietnia 1685 rw Opactwie Westminsterskim . Nowy Parlament, który zebrał się wmaj 1685i nadano mu nazwę „Lojalny Parlament”, początkowo sympatyzował z Jakubem, a nowy król wskazał, że dawni zwolennicy ustawy o wykluczeniach otrzymają wybaczenie, jeśli zaakceptują jego autorytet. Większość wyższych urzędników Karola II pozostała na miejscu, chociaż Jakub II awansował swoich szwagierów, hrabiów Clarendon i Rochester, i zdymisjonował Halifaxa . Parlament przyznał Jacquesowi hojne dochody, w tym wszystkie korzyści płynące z podatków celnych. Jakub II poświęcił się bardziej roli króla niż brata, ale był mniej skłonny do akceptowania kompromisów w przypadku nieporozumień z doradcami.
Wkrótce po jego przystąpieniu Jacques II obliczu rewolty w południowej Anglii prowadzony przez jego bratanka, księcia Monmouth, a inny w Szkocji z Archibald Campbell, 9 th hrabiego Argyll na czele. Zarówno Argyll, jak i Monmouth rozpoczęli swoje ekspedycje ze Zjednoczonych Prowincji, gdzie jego bratanek i zięć Wilhelm III Orański nie zrobili nic, by przeciwstawić się ich wysiłkom rekrutacyjnym. Argyll popłynął do Szkocji i zwerbował wielu członków własnego klanu Campbell . Powstanie zostało szybko stłumione, a Argyll został schwytany18 czerwca 1685 r. Przybywając z mniej niż 300 ludźmi i nie mogąc zwerbować znacznie więcej, Argyll nigdy nie był wiarygodnym zagrożeniem dla Jakuba II . Został uwięziony w Edynburgu, a król podtrzymał wyrok śmierci w poprzednim procesie; W ten sposób Argyll został ścięty w dniu30 czerwca.
Rebelia Monmouth rozpoczęła się w połączeniu z rebelią Argyll, ale stanowiła większe zagrożenie dla władzy Jakuba II . Monmouth ogłosił się królem11 czerwcaw Lyme Regis , ale nie udało się zebrać wystarczającej liczby żołnierzy, aby pokonać nawet słabej armii zawodowej z James II . Pomimo niespodziewanego nocnego ataku siły Monmouth zostały pokonane w bitwie pod Sedgemoor . Wojska królewskie dowodzone przez Louisa de Durasa i Johna Churchilla szybko wypędziły niedostatecznie uzbrojonych rebeliantów. Monmouth został schwytany i stracony w Tower of London dnia15 lipca. Podczas procesów, które nastąpiły później, zwanych „ Asises sanglantes ”, sędziowie – w tym George Jeffreys – skazano wielu buntowników na deportację i poddaństwo w Indiach Zachodnich, a 250 innych zostało straconych. Oba bunty zostały dość łatwo stłumione, ale wzmocniły determinację Jacquesa i zwiększyły jego nieufność do Holendrów.
Aby zabezpieczyć się przed przyszłymi rewoltami, Jacques dążył do zwiększenia liczebności armii zawodowej . Niepokoiło to jego poddanych, nie tylko z powodu zamieszek wywołanych przez żołnierzy w mieście, ale dlatego, że angielska tradycja utrzymywania armii zawodowej w czasie pokoju nie była tradycją. Parlament był jeszcze bardziej zainteresowany wykorzystaniem królewskich prerogatyw przez Jakuba II, aby umożliwić katolikom dowodzenie kilkoma pułkami bez składania przysięgi wymaganej przez Ustawę o Próbie . Parlament, który wcześniej był dla niego przychylny, sprzeciwił się jego środkom; Jacques zarządził zawieszenie wListopad 1685i nie zebrał się ponownie aż do końca swego panowania. Na początku roku 1686 , dwa dokumenty napisane przez Karola II znaleziono w jego bezpieczne i jego szafce i wymienione argumenty na rzecz wyższości katolicyzmu na protestantyzm. Jakub II wydał te dokumenty w oświadczeniu wzywającym arcybiskupa Canterbury i całego duchowieństwa anglikańskiego do obalenia argumentów Karola II : „Udziel mi rzetelnej odpowiedzi jak dżentelmen; i że przyniesie to taki skutek, jakiego tak bardzo pragniesz, aby sprowadzić mnie z powrotem do twojego kościoła” . Arcybiskup odmówił, podkreślając szacunek, jaki był winien zmarłemu królowi.
Jakub II bronił uchylenia praw karnych, które dyskryminowały nie-anglikanów, aw szczególności katolików, ale odmówił dopuszczenia pewnych wierzeń protestanckich, takich jak prezbiterianizm . Jakub II wysłał list do szkockiego parlamentu na jego pierwszym posiedzeniu w 1685 r., wskazując, że pragnie nowych praw karnych przeciwko opornym prezbiterianom i ubolewał, że nikt nie jest przygotowany do obrony takiego ustawodawstwa. W odpowiedzi Parlament uchwalił tekst, który stanowił, że „każdy, kto głosi kazania w zadaszonym miejscu kultu lub uczestniczy jako kaznodzieja lub słuchacz w zgromadzeniu religijnym na świeżym powietrzu, grozi śmierć i konfiskata mienia” . WMarzec 1686, James II napisał do tej szkockiej Tajnej Rady bronić tolerancji wobec katolików i prześladowania Presbyterian Covenanters . Doradcy odpowiedzieli, że przyznają większą wolność katolikom tylko wtedy, gdy podobne działania zostaną podjęte wobec Przymierzy, a Jakub II obiecał, że nie zrobi nic więcej, co zagrażałoby wierze protestanckiej. Jakub II przyjął pewną tolerancję wobec prezbiterianów, ale niższą niż ta, której chciał dla katolików, oświadczając, że religia protestancka jest fałszywa i nie może obiecać nie represjonować fałszywej religii.
Jacques II pozwolił katolikom na zajmowanie najwyższego urzędu w swoich królestwach i przyjął na swoim dworze nuncjusza papieskiego Ferdynanda d'Adda , pierwszego przedstawiciela Rzymu w Londynie od czasów panowania Marii I re . Confessor Jacques, w jezuickim Edward Petre (IN) był szczególnie znienawidzony przez protestanckich. Chociaż katolicy reprezentował około 2% populacji angielskiej, sekretarza królewskiego stanu, Robert Spencer, 2 -go hrabiego Sunderland , zaczęli zastępować urzędników sądu przez katolików. Czystka w Sunderlandach dotknęła nawet anglikańskich szwagierów i ich zwolenników, a Jakub II zaczął tracić zaufanie wielu anglikańskich popleczników. Wmaj 1686, James II dążył do uzyskania wyroku z sądów angielskich, które pozwoliłyby mu przesłonić decyzje parlamentu. Odwołał sędziów, którzy sprzeciwili się mu w tej sprawie, a także rzecznika generalnego Heneage Fincha . W Godden v. Hales , jedenastu z dwunastu sędziów orzekło władzę królewską.
W 1687 roku Jacques II wydał Deklarację Odpustu (w), która uchyliła dyskryminujące prawa katolików i protestantów. Próbował zebrać poparcie dla tej polityki tolerancji, podróżując po zachodniej Anglii wlato 1687. Wygłosił przemówienie do Chestera, w którym powiedział: „Przypuśćmy… że istnieje prawo, które nakazuje uwięzienie wszystkich czarnych ludzi, byłoby to nierozsądne i nie mamy też powodu, aby kłócić się z mężczyznami, którzy mają różne [religijne] opinie niż z osobami o innej karnacji” . Jednocześnie Jakub II wykorzystał swoją władzę królewską, aby przyznać większą tolerancję wobec szkockich katolików i w mniejszym stopniu prezbiterianów.
W 1688 r. Jakub II nakazał odczytanie Deklaracji we wszystkich kościołach anglikańskich, co jeszcze bardziej zatruło anglikańskich biskupów. Jeśli tekst został powitany przez katolików i dysydentów, zmusiło to Kościół Anglii, tradycyjnego sojusznika monarchii, do rozstania się z niektórymi przywilejami. Jakub II próbował również zmniejszyć anglikański monopol na edukację, a na Uniwersytecie Oksfordzkim pozwolił katolikom zajmować ważne stanowiska w Christ Church i University College , dwóch najważniejszych wydziałach miasta. Próbował zmusić członków dyrektorów Magdalen College do wybrania Anthony'ego Farmera (w) , człowieka o złej reputacji i uważanego potajemnie za katolika, na prezydenta, z naruszeniem komitetu sterującego członków uprawnionych do wyboru kandydata z własnego wyboru.
W 1687 r. Jakub II przygotowywał się do wypełnienia parlamentu zwolennikami uchylenia ustawy testowej i prawa karnego. Król był przekonany, że cieszy się poparciem dysydentów, i rozpoczął wielką czystkę wyższych urzędników królewskich, sprzeciwiających się jego planowi. W październiku nakazał Lordom Poruczników prowincji zadać trzy pytania wszystkim członkom Komisji Pokoju : czy zgodzą się na uchylenie ustawy o próbie i prawa karnego; Czy poparliby tych kandydatów, którzy przyjęli i przyjęli Deklarację Odpustu. W ciągu pierwszych trzech miesięcy 1688 r. wszyscy, którzy udzielili negatywnych odpowiedzi, zostali zwolnieni i zastąpieni przez partyzantów w celu uzyskania nominacji parlamentarnych. Wreszcie24 sierpnia 1688 r, James II nakazał zorganizowanie wyborów legislacyjnego. Jednak po zorientowaniu się w październiku, że Wilhelm III Orański zamierza wylądować w Anglii i złagodzić napięcia, cofnął te rozkazy i napisał do Lords Lieutenants, prosząc ich o zbadanie nadużyć popełnionych podczas przygotowań do wyborów.
Kiedy Jakub II zamówił wkwiecień 1688 16biskupi anglikańscy, aby odczytali Deklarację Odpustu w swoich kościołach, z których siedmiu, w tym arcybiskup Canterbury , William Sancroft , złożyło petycję wzywającą króla do ponownej oceny jego polityki religijnej; zostali aresztowani i osądzeni za podburzanie . Zaniepokojenie społeczne rosły po Queen Mary urodziła syna, Jacques François Stuart , The10 czerwca 1688 r. Dopóki jedynymi możliwymi następcami Jakuba II były jego dwie protestanckie córki, anglikanie mogli wierzyć, że jego prokatolicka polityka będzie tylko tymczasowa, ale kiedy narodziny księcia otworzyły możliwość katolickiej dynastii, zmuszeni byli do ponownego rozważenia. swoją pozycję. Kilku wpływowych anglikanów twierdziło, że dziecko było nieślubne i zostało przyniesione do komnaty królowej w basenie . Mieli już stykać się z Williama III Orańskiego po ogłoszeniu ciąży królowej i narodziny Jacques Stuart zbrojonego swoich przekonań.
30 czerwca 1688 rgrupa siedmiu protestanckich szlachciców zaprosiła księcia Orańskiego, aby przybył do Anglii z armią. We wrześniu stało się jasne, że Wilhelm III zamierza wylądować na Wyspach Brytyjskich . Uważając, że jego własna armia wystarczy i obawiając się reakcji Anglików, Jacques II odrzucił oferty pomocy króla Francji Ludwika XIV . Kiedy Wilhelm III zszedł na ląd5 listopada 1688 rw Brixham wielu protestanckich oficerów, w tym John Churchill, uciekło i przyłączyło się do najeźdźcy, podobnie jak własna córka Jakuba II , Anne . Król, chcąc nie ponosić ofiar, odmówił zaatakowania najeźdźców pomimo przewagi liczebnej jego armii. 11 grudniapróbował dotrzeć do Francji po wrzuceniu Wielkiej Pieczęci Anglii do Tamizy . Kilka dni później został aresztowany w hrabstwie Kent i umieszczony w areszcie. Nie chcąc uczynić go męczennikiem, Wilhelm III pozwolił mu uciec na23 grudnia. Jakuba II powitał jego kuzyn i sojusznik, Ludwik XIV z Francji, który upoważnił go do zamieszkania na dworze „Jakubów” na zamku Saint-Germain-en-Laye i przyznał mu emeryturę.
Wilhelm III zwołał parlament, aby zadecydować, jak poradzić sobie z nieobecnością Jakuba II . Jeśli Parlament odmówił jej przedstawienia, oświadczał, że Jacques II faktycznie abdykował poprzez schronienie się we Francji i rzucenie wielkiej pieczęci w Tamizie ; w konsekwencji tron opróżnił się, a parlamentarzyści powierzyli koronę córce Jakuba Marii, która rządziła wspólnie z Wilhelmem III Orańskim pod imionami Maria II i Guillaume III . 11 kwietnia 1689 rThe szkocki parlament oświadczył, że James II zrezygnował z tronu. Parlament angielski przyjął Kartę Praw, która potępiła Jakuba II za nadużycie władzy. Zarzuty dotyczyły zawieszenia Test Acts , procesu siedmiu biskupów za zwykłe wniesienie petycji do korony, ustanowienia zawodowej armii i potępienia okrutnej kary. Deklaracja precyzowała również, że żaden katolik nie może zostać królem Anglii i że żaden król Anglii nie może poślubić katolika. W ten sposób forma religijnego sekciarstwa umożliwiła dostęp obcych władców do tronu Anglii.
Przy wsparciu wojsk francuskich Jacques wylądował w Irlandii wMarzec 1689. Irlandzki parlament nie pójść za przykładem Parlamentu angielskiego ; oświadczył, że Jakub pozostał królem i przyjął prawo kwalifikujące jako zdrajców tych, którzy zgromadzili Wilhelma III . Pod naciskiem Jacquesa irlandzki parlament uchwalił ustawę przyznającą wolność wyznania wszystkim irlandzkim katolikom i protestantom. Jacques próbował zebrać wojska w Irlandii, ale ostatecznie został pokonany w bitwie pod Boyne on1 st lipiec 1690przez armię dowodzoną osobiście przez Wilhelma III . Konflikt kończy się podpisaniem traktatu z Limerick z dnia…13 października 1691 r (3 październikaw kalendarzu juliańskim ). Jacques ponownie schronił się we Francji i nigdy nie wrócił do swoich dawnych królestw.
We Francji Jacques mógł mieszkać w królewskiej rezydencji zamku Saint-Germain-en-Laye . Jego żona i niektórzy zwolennicy poszli za nim, a prawie wszyscy byli katolikami. Miał ostatnie dziecko z Marie de Modène, Louise Marie Thérèse Stuart , w 1692 roku . Niektórzy angielscy partyzanci próbowali odbudować Jacquesa, planując zamach na Wilhelma III w 1696 r., ale spisek się nie powiódł, a proces i związane z nim reakcje zmniejszyły popularność ich sprawy. Jacques odmówił Ludwika XIV propozycję go mieć wybrany na króla Polski w tym samym roku, ponieważ bał się, że będzie to uniemożliwić mu coraz króla ponownie. Wwrzesień 1697Ludwik XIV podpisał traktat ryswicki kładący kres wojnie Ligi Augsburskiej, w której uczestniczyły m.in. Francja, Anglia i Zjednoczone Prowincje . W jednej z klauzul król Francji uznał prawowitość Wilhelma III na tronie Anglii i wycofał znaczną część swojego poparcia dla Jacquesa.
W ostatnich latach życia Jacques żył jako surowy pokutnik . Sporządził memorandum dla syna, w którym doradzał mu, jak rządzić Anglią, podkreślając, że katolicy powinni kontrolować jeden z Sekretariatów Stanu, jedną z Komisji Skarbowych, Sekretarza Wojny i większość stanowisk oficerskich w armii.
Jacques zmarł z powodu krwotoku mózgowego w dniu16 września 1701w Saint-Germain-en-Laye . Jego ciało zostało wystawione w trumnie w kaplicy Saint-Edmond w benedyktyńskim kościele na rue Saint-Jacques w Paryżu i mowie pogrzebowej przeprowadzono przez Henri-Emmanuel de Roquette . Jacquesa nie pochowano, lecz umieszczono w jednej z bocznych kaplic. Świece były zapalone wokół jego trumny aż do Rewolucji Francuskiej . W 1734 r. arcybiskup Paryża szukał dowodów na kanonizację Jacquesa, ale nie wszczęto żadnej procedury.
Podczas Rewolucji Francuskiej grób Jacquesa został splądrowany. Podobnie jak wiele innych kościołów w Paryżu, angielski Kościół Benedyktynów został zbezczeszczony i zdewastowany podczas Rewolucji Francuskiej. Według tekstu Julesa Janina z 1844 r. szczątki księżniczki Ludwiki Marii i jej ojca, króla Jakuba II , spoczywają w szpitalu wojskowym w Val-de-Grâce .
W chwili śmierci był ostatnim dzieckiem Karola I st i królowej Henrietty Marii .
Najmłodsza córka Jakuba II , Anna , wstąpiła na tron po śmierci Wilhelma III w 1702 roku . Ustanowienie ustawy z 1701 r określonej że jeśli linia sukcesji ustanowiony przez Bill of Rights został uruchomiony, korona zostanie przekazane do swojego niemieckiego kuzyna, Sophia Hanoweru i jej spadkobierców protestantów . Zofia była wnuczką Jacques'a I st of England przez jego najstarszą córkę Elizabeth Stuart , siostrę króla Karola I st . Więc kiedy Anne zmarła wSierpień 1714Dwa miesiące po śmierci Zofii korona została przekazana jego najstarszemu synowi Jerzemu z Hanoweru, który wstąpił na tron pod imieniem Jerzego I st .
Syn Jacquesa II , Jacques François Édouard, został uznany królem Anglii przez Ludwika XIV po śmierci ojca; jego zwolennicy, zwani jakobitami , nazywali go Jakubem III z Anglii i Jakubem VIII ze Szkocji. Poprowadził powstanie w Szkocji w 1715, krótko po wniebowstąpieniu Jerzego I st. , ale został pokonany. Następnie schronił się w Lotaryngii, następnie w ziemi papieskiej, w Awinionie , po czym udał się do Urbino, a następnie do Rzymu, gdzie zmarł. Jakobici zbuntowali się ponownie w 1745 pod dowództwem Karola Édouarda Stuarta , wnuka Jakuba II , i również zostali pokonani. Od tego czasu nie było innych prawdziwych prób przywrócenia dynastii Stuartów . Roszczenia Karola następnie obronił jego młodszy brat Henri Benoit Stuart The dziekan kolegium kardynalskiego w Kościele katolickim . Henryk był ostatnim prawowitym potomkiem Jakuba II i żaden z jego krewnych nie pretendował publicznie do tronu od jego śmierci w 1807 roku .
W XIX th century , że historycy Whigs który Lord Macaulay qualifièrent Jacques II z absolutystycznym okrutnego panowania którego był „tyrania zbliża demencja” . Późniejsi historycy, tacy jak George Macaulay Trevelyan (pra-bratanek Macaulaya ) i David Ogg, przyjęli bardziej zrównoważoną postawę, ale nadal opisywali go jako tyrana, którego panowanie było aberracją w historii Wielkiej Brytanii. W 1892 roku , Adolf William Ward napisał w Dictionary of National Biography , że James II było „niewątpliwie fanatyk religijny i polityczny” , chociaż nigdy nie był pozbawiony pewnego patriotycznych nastrojów; „Jego nawrócenie na katolicyzm uczyniło emancypację współkatolików i powrót Anglii do katolicyzmu dominującymi ideami jego polityki” .
Katolicki historyk Hilaire Belloc zerwał z tą tradycją w 1928 roku, kiedy opisał Jaquesa II jako szanowanego człowieka i prawdziwego obrońcę wolności sumienia i swoich wrogów jako „mała klika wielkich fortun… która zniszczyła starą monarchię angielską” . Zauważył jednak, że Jakub II uważał Kościół katolicki za jedyny autorytet na Ziemi i dlatego był przeciwny wszelkim kompromisom w sprawach religijnych. W latach sześćdziesiątych i siedemdziesiątych Maurice Ashley i Stuart Prall zaczęli ponownie rozważać motywy Jakuba II dla tolerancji religijnej, uznając jednocześnie autokratyczny charakter jego rządów. W 2000 r. John Miller uznał absolutyzm Jakuba II, ale twierdził, że „jego główną troską było zapewnienie katolikom wolności religijnej i równości obywatelskiej. Wszystkie "absolutystyczne... metody zmierzające do tego celu" . W 2004 roku William Arthur Speck (w) napisał w nowym Oxford Dictionary of National Biography, że „Jacques był szczerze przekonany o tolerancji religijnej, ale także dążył do wzmocnienia władzy korony” . Dodał, że w przeciwieństwie do rządu holenderskiego „ Jakub II był zbyt autokratyczny, by pogodzić wolność sumienia z rządem ludowym. Sprzeciwiał się wszelkim ograniczeniom nałożonym na władzę monarchy. Dlatego nie przekonały go ustępstwa, jakie musiał poczynić w 1688 r. Wolał żyć na wygnaniu zgodnie ze swoimi zasadami, niż dalej rządzić jako ograniczony monarcha” .
W swojej książce z 2009 roku Tim Harris (w) podsumował ambiwalencję współczesnych historyków na temat Jacquesa II :
„Opinia jury na temat Jakuba II bez wątpienia pozostanie niepewna przez wiele lat… Czy był samolubnym bigotem… tyranem, który deptał wolę większości swoich poddanych (przynajmniej w Anglii i Irlandii)… po prostu naiwny, a może nawet naprawdę głupi, niezdolny do pojmowania realiów władzy politycznej… czy też był władcą o dobrych intencjach, a nawet oświeconym, oświeconym despotą , który wyprzedzał swoje czasy, który po prostu próbował robić to, co chciał. jego poddanych? "
Gérard Valin w swojej książce Les Jacobites la papauté et la Provence z 2019 r. podaje zupełnie inną interpretację wygnania trzech zalotników Stuartów we Francji po „chwalebnej rewolucji”. Podkreśla złożoność strategii geopolitycznych związanych z ówczesną rzeczywistością religijną. Biorąc pod uwagę ewolucję mentalności po obu stronach Kanału, głębokich motywacji różnych interesariuszy nie można, jego zdaniem, sprowadzić do walk o władzę dynastyczną.
Na ekranie Jacquesa II zagrali:
Oficjalny tytuł Jakuba II w Anglii brzmiał: „Jakub II z łaski Bożej, król Anglii, Szkocji, Francji i Irlandii, Obrońca Wiary itd.” ” . Roszczenia do tronu Francji były jedynie symboliczne i były zgłaszane przez wszystkich królów Anglii od czasów Edwarda III , niezależnie od wielkości kontrolowanego przez Francję terytorium. W Szkocji jego tytuł brzmiał: „Jakub siódmy z łaski Bożej, król Szkocji, Anglii, Francji i Irlandii, Obrońca Wiary itd.” ” .
Zanim został królem, herb Jakuba był królewskim herbem wyróżnianym trzypunktową etykietą gronostaj . Po zostaniu królem były: poćwiartowane, 1 i 4, trzy złote fleur-de-lis na lazurowej ziemi (czyli Francja) i trzy lwy w bladozłotym ( czyli Anglia ), po 2 złote, z lwią gules , na podwójnie kwiecistym trescheur i counter-fleuronné tego samego (to jest Szkocja ), 3. Azure, z harfą Or, przewodem Argent (czyli Irlandia ).
Zbrojownie Jakuba II z Anglii.
Herb Jakuba VII Szkocji.
Nazwisko | Narodziny | Śmierć | Uwagi |
---|---|---|---|
Ze swoją pierwszą żoną Anne Hyde | |||
Karol z Cambridge | 22 października 1660 | 5 maja 1661 r | |
Maria II | 30 kwietnia 1662 r | 28 grudnia 1694 r | Żona Wilhelm III Orański w 1677; bez dzieci |
Jacques z Cambridge | 12 lipca 1663 r | 20 czerwca 1667 | |
Anna | 6 lutego 1665 r | 1 st sierpień 1714 | Żonaty Georges z Danii w 1683; bez dzieci |
Karol z Kendalu | 4 lipca 1666 r | 22 maja 1667 | |
Edgar z Cambridge | 14 września 1667 | 8 czerwca 1671 r | |
Henryka | 13 stycznia 1669 r | 15 listopada 1669 | |
Katarzyna | 9 lutego 1671 r | 5 grudnia 1671 r | |
Z drugą żoną Marie de Modene | |||
Katarzyna Laura | 10 stycznia 1675 r | 3 października 1676 r | Zmarł z powodu drgawek |
Izabela | 28 sierpnia 1676 r | 2 marca 1681 r | |
Karol z Cambridge | 7 listopada 1677 r | 12 grudnia 1677 | Śmierć na ospę |
Elisabeth | 1678 | ||
Charlotte Marie | 16 sierpnia 1682 r | 16 października 1682 r | Zmarł z powodu drgawek |
Jacques Francois de Galles | 10 czerwca 1688 r | 1 st styczeń 1766 | Nazywany „Starym pretendentem”. żona Marie-Clémentine Sobieska w 1719 r.; dwoje dzieci |
Louise Marie Therese Stuart | 28 czerwca 1692 r | 20 kwietnia 1712 r | |
Ze swoją kochanką Arabellą Churchill | |||
Henrietta fitzjames | 1667 | 3 kwietnia 1730 r | (a) żonaty Henry Waldegrave w 1683; dwoje dzieci (b) żonaty Piers Butler w 1695; bez dzieci |
Jacques Fitz-James | 21 sierpnia 1670 r | 12 czerwca 1734 | |
Henry fitzjames | Sierpień 1673 | grudzień 1702 | |
Arabella Fitz-James | 1674 | 7 listopada 1704 | Została zakonnicą |
Ze swoją kochanką Catherine Sedley | |||
Katarzyna Darnley | vs. 1681 | 13 marca 1743 | (a) żonaty James Annesley w 1699; jedno dziecko (b) poślubił Johna Sheffielda w 1705 roku; troje dzieci |
James Darnley | 1684 | 1685 | |
Karol Darnley | Śmierć w dzieciństwie |