Samuel Pepys

Samuel Pepys Obraz w Infobox. Samuel Pepys , portret Johna Haylsa (1666), National Portrait Gallery , Londyn. Funkcje
Poseł do Parlamentu Anglii
Harwich ( d )
1685-1689
Prezes Towarzystwa Królewskiego
1684-1686
Cyril Wyche John Vaughan, 3.hrabia Carbery
Członek Parlamentu Anglii
Castle Rising ( d )
1673-1679
Poseł do parlamentu 1661-79
Poseł do parlamentu z 1679 roku
Poseł na Sejm 1685-87
Biografia
Narodziny 23 lutego 1633
Londyn
Śmierć 26 maja 1703
Clapham
Pogrzeb St Olave Hart Street ( we )
Narodowość Anglia
Trening Magdalene College Szkoła
św. Pawła
Zajęcia Polityk , pisarz , pamiętniknik , sędzia pokoju
Rodzina Ożenił się z Elizabeth św Michała 1 st grudnia 1655
Bez potomności
Tata John Pepys ( d )
Matka Margaret Kite ( d )
Rodzeństwo Paulina Pepys ( d )
Małżonka Elizabeth Pepys ( w ) (od1655)
Inne informacje
Pole Zarząd Marynarki Wojennej
Religia anglikanizm
Członkiem Parliament of the Habeas Corpus ( en )
Parliament Cavalier
Royal Society (1665)
Miejsce zatrzymania Wieża w Londynie
Podstawowe prace
Dziennik Samuela Pepysa ( d )

Samuel Pepys (/ piːps / PÎPS ), urodzony dnia23 lutego 1633w Londynie i zmarł dalej26 maja 1703w Clapham , to wysoki urzędnik z angielskiej Admiralicji , członek parlamentu (członek parlamentu) i angielski pamiętnikarz.

Obecnie jest najbardziej znany ze swojego Dziennika, który obejmuje lata 1660-1669, napisanego prawie w całości przy użyciu jakiejś stenografii . Pepys wspomina w szczególności wielkie wydarzenia, których był świadkiem w latach sześćdziesiątych XVII wieku, takie jak epidemia dżumy w Londynie (1665-1666), druga wojna angielsko-holenderska (1665-1667) i wielki pożar Londynu (1666). Bardzo skrupulatnie opisuje również swój teatr, modę, jedzenie i napoje tamtych czasów, które są dokumentacją z pierwszej ręki na temat angielskiego społeczeństwa w latach sześćdziesiątych XVII wieku i są wspaniałym narzędziem dla historyków.

Biografia

Dzieciństwo, edukacja i duchowni

Syn Johna Pepysa, krawca i Margaret Kite, praczki, urodził się w Londynie, kilka kroków od Fleet Street w City . Po raz pierwszy uczestniczyli gramatyki uczelni w Huntingdon , Cambridgeshire , gdzie część jego rodzina pochodziła z, i gdzie Edward Montagu , ojca pierwszy kuzyn i jeden z Olivera Cromwella młodych poruczników , jest właścicielem nieruchomości w Hinchingbrooke. W latach 1645-1650 wrócił do Londynu, gdzie uczęszczał do Saint Paul's College obok katedry. Prawdopodobnie opuszcza szkołę30 stycznia 1649aby uczestniczyć, ponieważ nie ma szesnastu, egzekucji Karola I ul . Dzieciństwo i dorastanie Pepysa rozgrywają się na tle wojny domowej , purytanizmu i powstania Wspólnoty Brytyjskiej przez Cromwella.

Wiosną 1650 roku, przy wsparciu George'a Downinga , otrzymał stypendium i wyjechał do Cambridge. Po wahaniu przed wyborem uczelni w końcu decyduje się naPaździernik 1650, dla Magdalene College, gdzie zapisał się jako stypendysta. Stopnie naukowe (poziom odpowiadający aktualnej licencji) uzyskał w 1654 r. Pod koniec tego samego roku lub na początku 1655 r. Wstąpił na służbę zarówno u George'a Downinga , wówczas kierownika skarbu , jak i u Edwarda Montagu. , który został radnym stanu, który dostrzegł jego zdolności, wykorzystał go jako człowieka zaufania. Plik1 st grudzień 1655 i bez wiedzy swojego kuzyna i szefa, poślubił Elizabeth de Saint-Michel z francusko-angielskiego małżeństwa.

Na początku nowożeńcy zatrzymali się w dwóch pokojach w wieżyczce w Whitehall Palace , w oficynach mieszkań jej kuzynki. Następnie Pepys przeniósł się do Ax Yard, nieistniejącego już placu przy dzisiejszej Downing Street , gdzie wynajmuje pół domu. Jest więc w połowie drogi między swoim oficjalnym miejscem pracy ( Skarbem , w pobliżu Pałacu Westminsterskiego ), gdzie jest urzędnikiem, a prywatnymi mieszkaniami Montagu. Kiedy ten ostatni wypływa na morze (na Bałtyk, aby wziąć udział w blokadzie przeciwko Szwecji lub w Cieśninie Gibraltarskiej, aby rozpoznać możliwości założenia tam bazy morskiej), Pepys jest odpowiedzialny za informowanie go listownie o wszystkim. Londyn, który mógł wzbudzić jego zamiłowanie do dziennikarstwa .

Przywrócenie i porady marynarki wojennej

Po śmierci Olivera Cromwella 3 września 1658The Commonwealth kruszy pod buty z rywalizującymi generałów, zwłaszcza Monk , Lawson i Lambert . Pory są pochmurne; zaczynamy mówić o przywróceniu króla Karola II przebywającego na wygnaniu w Holandii. Plik1 st styczeń 1660Pepys rozpoczyna swój dziennik, aby odnotować wydarzenia roku, który zapowiada się wyjątkowo. Będzie trzymał go codziennie, z rzadkimi wyjątkami, aż doMaj 1669.

W Marzec 1660Pepys towarzyszy swojemu kuzynowi do Holandii, z zielonym światłem od Monka, by sprowadzić króla z powrotem. Wkrótce Édouard Montagu został hrabią Sandwich i zainwestował w kilka innych biur, w szczególności wiceadmirała. To właśnie w tym charakterze, że jego kuzyn zaproponował królowi mianowanie Pepysa jako Clerk Dziejów na Radę Navy . Na początku był tylko umiarkowanie zainteresowany ładunkiem, do tego stopnia, że ​​rozważał jego sprzedaż. To Sandwich uświadamia mu, że nie tyle interesująca jest płaca, ile wiele okazji do zarobienia pieniędzy na łapówkach. Wkrótce po nominacji przeniósł się do rzeczywistych budynków Biura Marynarki Wojennej, zlokalizowanych na Kipiącej Lane , na północny zachód od Tower of London .

Szybko nauczył się zawodu administracji marynarki wojennej i stał się wpływowym członkiem instytucji, kwestionując swoje prerogatywy z innymi oficerami Rady Marynarki Wojennej, z których wszyscy byli byłymi kapitanami, których Karol II pasował na rycerza. W przeciwieństwie do swoich kolegów nieustannie stara się zrozumieć techniki różnych zawodów, odwiedza budowane statki, poznaje tabliczki mnożenia i słownictwo marynarki wojennej, poznaje astronomię i naukę w ogóle. To z tych powodów i pomimo oczywistego osobistego wzbogacenia się w całej swojej karierze, Pepys jest dziś uważany w świecie anglosaskim za typ doskonałego urzędnika państwowego.

Wojna, zaraza i ogień

W 1665 roku wypowiedzenie wojny Zjednoczonym Prowincjom zaniepokoiło go, ponieważ wiedział, że angielska marynarka wojenna jest niedostatecznie wyposażona i źle zaopatrzona. Niemniej jednak wykorzystał tę drugą wojnę anglo-holenderską, aby objąć stanowisko, które wymyślił od zera, stanowisko w bunkrze generalnym , co pozwoliło mu uzupełnić koniec miesiąca, otrzymując podwójną pensję. WWrzesień 1665, Sandwich ceduje na niego część ładunku dwóch holenderskich statków, które zdobył w bitwie pod Vågen przed Bergen . Pepys sprzedaje go bardzo szybko (niezły zysk), bo te nielegalnie zabrane z królewskiego łupu parzą mu palce. Jego kuzyn wkrótce poniesie konsekwencje tego czynu, trzymając się z dala od sądu od 1665 do 1668 roku.

Wojna, mniej więcej zrównoważona w 1665 r., Przyniosła korzyści Zjednoczonym Prowincjom w rokuCzerwiec 1666z bitwą czterech dni i fiaskiem z holenderskim nalotem na Medway  : od 9 do14 czerwca 1667Holendrzy spalają zakotwiczone tam angielskie statki i zdobywają Royal Charles , okręt flagowy. Obawiając się, że wróg dotrze do Londynu, Pepys wysłał Elizabeth i jednego z jej urzędników, aby ukryli jej złote monety w ogrodzie domu, w którym jej ojciec przeszedł na emeryturę w Brampton , niedaleko Huntingdon .

Miesiące następujące po tej katastrofie są dramatyczne dla Urzędu Marynarki Wojennej i oficerów Rady Marynarki Wojennej, ponieważ parlamentarna komisja śledcza przegląda rachunki, a Pepys jest często wzywany do uzasadnienia wykorzystania funduszy publicznych. W 1668 r. Wygłosił przemówienie rzeczne przed parlamentem, aby bronić działań rady marynarki wojennej, zauważony przez Izbę i króla dzięki swej jasności i przekonaniu.

Podczas epidemii dżumy, która pustoszyła Londyn i Anglię od 1665 do 1666 roku, Pepys był jednym z ostatnich oficerów Rady Marynarki Wojennej, którzy opuścili miasto i schronili się w Greenwich, gdzie wycofało się Biuro Marynarki Wojennej. Te lata zarazy Pepysa, który podwoił swoją aktywność i starał się jak najlepiej wykorzystać życie, zwłaszcza że wsiadł do Elizabeth i jej służby w Woolwich i znalazł się sam.

Pożar Londynu jest zapewne najważniejszym wydarzeniem Pepys uczestniczył. Raport, który zamieścił w swoim dzienniku, to antologia po drugiej stronie kanału La Manche. To jego pokojówka Jane Birch wstała wcześnie w tę niedzielę2 września 1666, ostrzega go w nocy. Rano Pepys nie ocenił jeszcze skali katastrofy. Dopiero po wejściu na Wieżę został zabrany łodzią do Whitehall, aby zaalarmować króla i poradzić mu, aby wyciął bloki domów, aby zapobiec dalszemu rozprzestrzenianiu się ognia. Wachlowany silnym wschodnim wiatrem i występujący po okresie suszy, pożar trwał prawie tydzień, rujnując dużą część miasta, w szczególności starą katedrę św . Pawła . Biuro Marynarki Wojennej, znajdujące się w pobliżu Tower of London, jest samo w sobie zagrożone, a Elizabeth ponownie znajduje schronienie w Woolwich . Budynek zostanie jednak uratowany dzięki inicjatywie Sir Williama Penna, komisarza Marynarki Wojennej i kolegi Pepysa, który prosi stolarzy ze stoczni do wyburzenia pobliskich domów.

Serial katastrofy

Problemy ze zdrowiem oczu (prawdopodobnie nadwzroczność połączeniu z astygmatyzmem , trudne do skorygowania w czasie) wkrótce zmusiła go do dyktować swoje notatki. WMaj 1669rezygnuje z pisania Dziennika .

Następnie odbył przyjemną podróż do Francji i Zjednoczonych Prowincji , ale po powrocie, w październiku, jego żona zachorowała i zmarła po kilku tygodniach. Postawi mu pomnik w kościele St Olave Hart Street , jednym z nielicznych, który uniknął pożaru w 1666 roku.

W Styczeń 1670Brooke House rozpoczął serię przesłuchań, na które został wezwany przez komisję parlamentarną, której zadaniem było zbadanie dysfunkcji Urzędu Marynarki Wojennej podczas drugiej wojny angielsko-holenderskiej . Dzięki imponującej argumentacji ledwo ratuje swoją skórę.

Wiosną 1672 roku Anglia ponownie przystąpiła do wojny ze Zjednoczonymi Prowincjami ( trzecia wojna angielsko-holenderska ). Będzie to kosztować życie hrabiego Sandwich, który zginął na morzu w bitwie pod Solebay u wybrzeży Suffolk . Na początku następnego roku kolejny pożar spustoszył Kipiącą Lane , pozostawiając Pepysowi wystarczająco dużo czasu na uratowanie książek i dokumentów osobistych. Korona tymczasowo przenosi go do pobliskiego umeblowanego mieszkania.

Sekretariat i delegacja Admiralicji

W Czerwiec 1673zostaje sekretarzem rady Admiralicji. Pepys następnie przeniósł się, aby osiedlić się ze swoimi sługami w Derby House , budynku położonym niedaleko Whitehall, w którym mieściła się Admiralicja. Jego obrońca, książę Yorku (przyszły Jakub II ), który przeszedł na katolicyzm, został zmuszony w ciągu roku do rezygnacji z urzędu Wielkiego Admirała na mocy Ustawy o testach .

Przy wsparciu Jacquesa, który mimo wszystko pozostaje wpływowy, Pepys udaje się zostać wybrany do parlamentu Listopad 1673jako poseł do Zamek powstanie , Norfolk . W Izbie Gmin okazał się skutecznym rzecznikiem Marynarki Wojennej, ale był też celem Anthony'ego Ashley-Coopera, który właśnie został hrabią Shaftesbury przez Karola II . Ze swoimi zwolennikami, którzy będą stanowić zalążek partii wigów , Shaftesbury rzeczywiście próbuje przedstawić go jako papistę , myśląc w ten sposób, aby jeszcze bardziej popchnąć księcia Yorku i uniemożliwić mu wstąpienie na tron.

Pepysowi udaje się usprawiedliwić, uratowany w ostateczności decyzją króla, który na kilka miesięcy zawiesza obrady parlamentu. Ponadto hołdy zaczynają padać. W ten sposób został w 1675 roku dyrektorem Christ's Hospital i więzienia Bridewell . W następnym roku został wybrany na mistrza Trinity House , organizacji zajmującej się utrzymaniem latarni morskich i kanałów na wybrzeżach brytyjskich, ale także pracami charytatywnymi na rzecz żeglarzy.

Upadek

Wieść o katolickim spisku („  papistycznym spisku  ”) mającym na celu zamordowanie króla zaczęło się rozprzestrzeniać latem 1678 r. Kiedy Pepys został ponownie wybrany na posła do Parlamentu Harwich na początku 1679 r., Nie jest wśród zwolenników Shaftesbury. którzy stanowią większość w nowej Izbie. Wokół niego zaczynają padać ciosy, wraz z aresztowaniem byłego spowiednika Elżbiety i Samuela Atkinsa, jednego z jego urzędników, oskarżonych o współudział w zabójstwie sędziego. Książę Yorku zostaje zmuszony do wygnania i znajduje schronienie w Brukseli.

Teraz bez ochrony Pepys zostaje zaatakowany przez swoich politycznych wrogów. Jest oskarżony o papiestwo i „spisek na morzu”, który wraz z Anthonym Deane'em, podobnie jak jego zastępca w Harwich, miał dostarczyć informacje o angielskiej flocie do Francji. Krótko więziony w Tower of London od maja doCzerwiec 1679, udaje mu się poddać śledztwu we Francji swojego szwagra Balthasarda de Saint-Michel, który wykazuje, że są to fałszywe oskarżenia. Jednak zarzuty przeciwko niemu zostały wycofane dopiero w czerwcu następnego roku.

Powrót do łaski

Pepys przechodzi następnie „przeprawę przez pustynię”, pomimo zaproszeń na dwór lub rejsu statkiem wzdłuż wybrzeży Szkocji w towarzystwie księcia Yorku (który ledwo ucieka z wraku statku). Po śmierci ojca w 1680 roku Pepys radził sobie najlepiej, jak potrafił, wykonując prace w swoim domu w Brampton w hrabstwie Huntingdonshire . W następnym roku król rozwiązał Parlament, pozbawiając Shaftesbury jego bazy. W 1683 roku z rozkazu króla Pepys towarzyszył Lordowi Dartmouth do Tangeru , aby zorganizować ewakuację kolonii, która kosztowała Anglię oczy głowy. Wykorzystał bliskość Hiszpanii, aby zrobić tam turystykę zimą 1684 roku.

Z powrotem w Londynie Marzec 1684, Karol II mianował go sekretarzem króla o sprawami Admiralicji , pozycji, która odpowiada praktycznie do Ministra Marine. Ponownie próbuje uporządkować sprawy morskie i zaleca królowi szereg reform. To niestety umieraLuty 1685nawet przed przeczytaniem przedmiotowego memorandum. Pepys zachował swój urząd, gdy Jakub II - były książę Yorku, z którym pracował przez dwadzieścia pięć lat - wstąpił na tron. Bardzo wymagający wobec Pepysa, wzywający go kilka razy w tygodniu do sądu, jednak podpisał, nie omawiając proponowanych mu reform morskich.

Jednak król gromadzi błędy polityczno-religijne. Narodziny syna, który mógłby po nim zasiąść na tronie jako władca katolicki, decyduje o tym, że sprzeciwia się odwołaniu się do Wilhelma Orańskiego , zarówno siostrzeńca, jak i zięcia Jakuba II , który pochodzi ze Zjednoczonych Prowincji. Ten ostatni wylądował bezpiecznie w Torbay , Devon , pomimo wysiłków Pepysa, aby przechwycić jego eskadrę. Jacques II został zmuszony do wygnania we Francji, gdzie przyjął go jego kuzyn Ludwik XIV . Aż do wejścia do Londynu przyszłego Wilhelma III pod koniec 1688 roku Pepys pozostał wierny królowi, który został porzucony przez wszystkich.

Wycofanie się z życia publicznego

Wierny królowi przebywającemu obecnie na wygnaniu, został pokonany w wyborach 18 stycznia 1689. Następnie musi szybko zrezygnować ze stanowiska sekretarza Admiralicji. Następnie w maju przebywa w dwóch więzieniachCzerwiec 1689 i w Czerwiec 1690, ponieważ jest podejrzany o jakobityzm . W końcu został zwolniony z braku wystarczających dowodów i wycofał się z życia publicznego. W 1701 roku opuścił Londyn i został zakwaterowany przez jednego ze swoich pierwszych urzędników, Williama Hewera, który miał nieruchomość w Clapham na zachodnich przedmieściach Londynu, gdzie zmarł26 maja 1703.

Gazeta

Dlaczego gazeta?

Często mówi się, że Pepys ' Journal to efekt uchwały z początku roku. Jest to raczej wpływ jego dwóch ówczesnych obrońców ( George'a Downinga i Edwarda Montagu ), którzy obaj prowadzili gazety. Ten sposób był bardzo rozpowszechniony w XVII E  wieku, zwłaszcza w Anglii, gdzie przejście do zreformowanej religii i niemożność spowiedzi podżegał do codziennego rachunku sumienia.

Pepys musiał również rozwinąć zamiłowanie do raportowania, informując Montagu na piśmie o wydarzeniach rozgrywających się w Londynie. Musiał zdawać sobie sprawę,Grudzień 1659, że żył w wyjątkowych czasach. Prowadzenie dziennika było niezbędne.

Skrótowy aspekt fizyczno-techniczny

Journal przyszedł do nas w postaci sześciu zeszytów miękkie okładki różnych rozmiarach, które następnie miały Pepys skóra związany i złocone na brzegach do umieszczenia w swojej bibliotece. Pierwszy z tych zeszytów liczył 282 strony, miał 18 centymetrów wysokości i 13 szerokości. Został kupiony przez Pepys wGrudzień 1659u Johna Cade'a, który był sprzedawcą w Cornhill , niedaleko obecnego Banku Anglii . Ponieważ początkowo strony były białe, Pepys spędził trochę czasu rysując czerwone linie po lewej i u góry każdej strony, aby zaznaczyć marginesy.

Journal jest napisane w rodzaju skrót pochodzący z tachografu wynalezionej przez Thomasa Shelton w 1640s i szeroko stosowane do rekordowych kazań w kościołach. System Sheltona nadaje każdej spółgłosce, podwójnej spółgłosce, przedrostkowi i sufiksowi inny symbol. Samogłoski są oznaczone pozycją zajmowaną przez znak przedstawiający następną spółgłoskę lub kropką umieszczoną w pięciu różnych miejscach. Trzysta symboli reprezentuje całe słowa. Słowo Bóg ( po angielsku Bóg ) jest zatem zakodowane przez g ; king ( król ) przez k ; lord przez l . W porównaniu z nowoczesnym stenogramem system ten nie jest najbardziej wydajny pod względem szybkości pisania.

W zamieszczonym obok fragmencie rozpoznajemy:

Trzy punkty tworzące trójkąt równoboczny są używane przez większość czasu do oddzielenia różnych zdań.

Przewracając strony Dziennika , rzucają się w oczy zwłaszcza imiona własne, zwykle pisane wyraźną czcionką. Ale czasami zdarzają się inne słowa lub wyrażenia, które umknęły kodowi, takie jak hemoroidy , gołębie , wujek Robert nie żyje , ciało wujka , wrzawa lub dotacje .

Zdrowie

Od pierwszych wierszy przedmowy do Dziennika , w którym napisano1 st styczeń 1660Pepys informuje czytelnika o swoich problemach zdrowotnych: „Dzięki łasce Bożej pod koniec ubiegłego roku byłem w bardzo dobrym zdrowiu, nie odczuwając żadnej z dawnych dolegliwości […]”.

Od wczesnego dzieciństwa, Pepys cierpiał na kamicę nerkową , stan zwany w czasie „  choroby kamienia  ”, który jego matka znała i który również jego brat John później doświadczenie. Te ataki kolki nerkowej przytłaczały go prawie codziennie, kiedy nie towarzyszył im krwiomocz .

W 1657 roku Pepys podjął decyzję o poddaniu się operacji. Operacja, którą od starożytności podejmowali litotomiści , nie była trywialna. Odbyło się bez znieczulenia i było potwornie bolesne; przede wszystkim mieliśmy jedną szansę na dwa, żeby tam zostać. Był to chirurg Thomas Hollier, który operował Pepysem26 marca 1658wykonując nacięcie w pęcherzu. Operacja odbyła się w domu kuzyna, który mieszkał w pobliżu rodziców Pepys. Kalkulacja była następnie przechowywana w „kamiennej skrzyni” i przy różnych okazjach dumnie wystawiana przez jej właściciela. Pepys słusznie uważał się za cudotwórcę; postanowił świętować każdego26 marca, „kamienna impreza”, której gościem honorowym była Jane Turner, kuzynka, która opiekowała się nim w domu podczas jego dwumiesięcznej rekonwalescencji.

W innych pamiętnych fragmentach swojego Dziennika Pepys często wspomina o swoich problemach jelitowych, które w tamtym czasie leczono za pomocą środków „fizycznych” (środki przeczyszczające). Wynika to z imponującej liczby jego pobytów w siodle i konsystencji odchodów.

Zimno może mieć dziwny wpływ na Pepys, od zwykłego przeziębienia do ataku kolki nerkowej. Plik16 sierpnia 1667, zauważa: „Ale jestem pełen wiatrów, a mój odbyt jest napięty, jak zawsze, gdy jest zimno”. Wiatry, o których często wspomina Pepys, mogły być spowodowane dietą, spożywanymi wówczas warzywami były głównie fasola, bób i groszek.

Dobre słowa i anegdoty

Journal czasami zaskakuje jego szczerość i bardzo silnych opinii. Często przypisuje się mu aforyzm: „poślubienie dziewczyny, którą zaszłaś w ciążę, jest jak sranie kapelusza i zakładanie go z powrotem na głowę”. W rzeczywistości przekazuje tam tylko słowa swojego wuja Sidneya Montagu, ojca jego kuzyna Sandwich. Ale prawdopodobnie się z tym zgodził.

Kilka przykładów zaczerpniętych z całego czasopisma  :

1660 1661

Uwielbiam przygody

Jego pozamałżeńskie sprawy są rejestrowane w Sabir mieszania angielskiego , francuskiego , łaciny , hiszpańskiego i greckiego . Na przykład24 sierpnia 1665 : „  I jo haze ella meter so mano on my pragma hasta hazerme hazer la cosa in su mano. Pero ella nie chciał mi pozwolić ponebam meam manum a ella, ale nie wątpię, ale άλλω χ [ρ] όνω, aby dostać się  ” .

Ekshumacja dziennika

Po śmierci siostrzeńca Pepysa w 1723 r. Czasopismo wraz z całą biblioteką zostało przekazane Magdalene College, instytucji w Cambridge, do której Pepys uczęszczał w Cambridge, ale dopiero sto lat później, w 1822 r. zostać odszyfrowane. Tylko niektóre ekstrakty opublikowany w tym czasie, i dopiero pod koniec XX th  wieku (1970-1983), z drobiazgowej edycji w 11 tomach produkowanych przez Roberta Latham i William Matthews, że udało nam się mieć pełna wersja niezredagowana.

Uproszczone drzewo genealogiczne rodziny Pepys

To drzewo ponownie w bardziej kompaktowej formie oraz z kilkoma dodatkami, drzewa już opublikowane , . Ma na celu ułatwienie czytania Dziennika i zawiera pewne informacje biograficzne, które można znaleźć w tych samych źródłach.

Uproszczone drzewo genealogiczne  

Jego biblioteka

Przez całe życie Pepys zgromadził liczne książki, które starannie oprawiał w możliwie najbardziej jednolity sposób, a także rękopisy i ryciny. W swojej bibliotece sklasyfikował je według wielkości, każdy tom miał numer od 1 do 3000; najniższe wymiary odpowiadają najmniejszym formatom, najwyższe do największego. Te 3000 tomów obejmuje sześć tomów rękopisów jego Dziennika . Ta kolekcja jest jedną z największych prywatnych bibliotek w XVII th  century przetrwały nienaruszone.

Zwracamy szczególną uwagę:

Pepys w swoim testamencie poczynił bardzo konkretne zalecenia dotyczące zachowania swojej biblioteki: miała ona udać się do jego siostrzeńca i spadkobiercy Johna Jacksona, a następnie, po jego śmierci, przenieść się do Magdalene College . Tak więc w 1724 roku Pepys Library , nowy budynek przylegający do kolegium, mieścił wszystkie książki w oryginalnych gablotach, które Pepys zbudował w swoim czasie.

Uwagi

  1. Jest to co najmniej najczęstsza wymowa, zwłaszcza w Cambridge, ale gałąź poboczna (ponieważ zmarł bez potomków) zaimki / ˈpepɪs / ( PÈPISSE ) à la française. Większość genealogów i językoznawcy zgadzają się, aby Pepys nazwiska, pochodzenia francuskiego, prawdopodobnie pochodzący z okresu Norman, to znaczy na XI th  wieku (tego samego pochodzenia jak Pepin , na przykład).
  2. Na tablicy pamiątkowej na budynku Reuters widokiem Fleet Street, roku Pepys męska urodzenia jest podane jako 1632 roku Rzeczywiście, XVII -tego  wieku w Anglii, rok prawny zaczął robić „podczas Zwiastowania (25 marca) oraz dni Od stycznia do marca poprzedzającego tę datę zaliczano do roku poprzedniego.
  3. Bryant 1943a, s.  26 .
  4. Cromwell pochodził z Huntingdon.
  5. Bryant 1943a, s.  25 .
  6. Tomalin 2014, s.  59 .
  7. Bryant 1943a, s.  27-30 .
  8. Angielski polityk, który dał swoje imię Downing Street .
  9. Tomalin 2014, s.  77 i 89-90.
  10. Ojciec Elżbiety, pochodzący ze szlachty Angevin, został wydziedziczony z powodu jego nawrócenia na protestantyzm.
  11. Bryant 1943a, s.  39-40 .
  12. Tomalin 2014, s.  100-101 .
  13. Bryant 1943a, s.  61-62 .
  14. Tomalin 2014, s.  117 .
  15. Bryant 1943a, s.  73 .
  16. Tomalin 2014, s.  214 i 126-127.
  17. Duchein 2006, s.  54-55 .
  18. Guizot 1859, str.  1-98 .
  19. Bryant 1943a, s.  94-116 .
  20. Tomalin 2014, s.  170-172 .
  21. Tomalin 2014, s.  200-201 i 210-211.
  22. Tomalin 2014, s.  255 i 260.
  23. Bryant 1943a, s.  272-275 .
  24. Tomalin 2014, s.  261 .
  25. Duchein 2006, s.  116 .
  26. Bryant 1943a, s.  336 .
  27. Tomalin 2014, s.  270-271 i 273.
  28. Tomalin 2014, s.  244-245 i 249.
  29. Bryant 1943a, s.  304-311 .
  30. Tomalin 2014, s.  317 .
  31. Tomalin 2014, s.  377-378 .
  32. Tomalin 2014, s.  378-384 .
  33. Bryant 1943b, s.  25-36 .
  34. Bryant 1943b, s.  59-61 , 63-66 i 77.
  35. Bryant 1943b, s.  82-83 .
  36. Tomalin 2014, s.  402 i 403.
  37. Bryant 1943b, s.  89 .
  38. Tomalin 2014, s.  404 .
  39. Tomalin 2014, s.  405-407 .
  40. Tomalin 2014, s.  406 .
  41. Bryant 1943b, s.  139 .
  42. Bryant 1943b, s.  161-168 .
  43. Tomalin 2014, s.  424 .
  44. Bryant 1943b, s.  178-196 .
  45. Duchein 2006, s.  188 .
  46. Bryant 1943b, s.  205-206 .
  47. Tomalin 2014, s.  429-436 .
  48. Tomalin 2014, s.  439-441 i 444-445.
  49. Duchein 2006, s.  203-207 .
  50. Bryant 1943c, s.  1-46 .
  51. Tomalin 2014, s.  454 , 457 i 460.
  52. Duchein 2006, s.  248-253 .
  53. Tomalin 2014, s.  466 i 468-470.
  54. Bryant 1943c, s.  274 i 282.
  55. Tomalin 2014, s.  472 i 476.
  56. Tomalin 2014, s.  503-504 .
  57. Samuel Pepys (1659), List Pepysa do Edwarda Montagu w sprawie buntu uczniów w mieście , 6 grudnia 1659.
  58. Tomalin 2014, s.  133 .
  59. Latham & Matthews 2003, str. xlv.
  60. Latham & Matthews 2003, str. xlviii-liv.
  61. Tomalin 2014, s.  82-83 .
  62. Latham & Matthews 2003, str. lxii.
  63. Tomalin 2014, s.  135 .
  64. Tomalin 2014, s.  43 i 85-86.
  65. Tomalin 2014, s.  110-115 i 327.
  66. Wyrażenie zapożyczono z rozdziału 5 książki 3 Essais de Montaigne  : „jaki zły bałagan ma Jowisz ze swoją żoną, którą po raz pierwszy praktykował i którą cieszył się z miłości?” Oto, co mówią, gówno do kosza, żeby później poddać to testowi ”, notatka dodana przez Montaigne w poprawianym dziele, nawiązująca do parszywego fragmentu z Iliady .
  67. Latham & Matthews 2003, str. lxxii.
  68. Latham & Matthews 2003, str. lxxvii.
  69. Tomalin 2014, s.  6-7 .
  70. Dommergues 1994, s.  clxxviii - clxxix .
  71. Tomalin 2014, s.  509 .

Bibliografia

Załączniki

Bibliografia

The Journal

W oryginalnej wersji wersja francuska
  • Samuel Pepys ( przetłumaczony  Lucien Carrive, Françoise Deconinck, Danièle Frison, Pascale Hubert-Leibler, Guy Laprevotte i Roger Lejosnes), Journal: Complete edition opublikowany pod kierunkiem Roberta Lathama i Williama Matthewsa. Francuska adaptacja opublikowana pod kierunkiem André Dommergues , t.  1 (1660-1664), Paryż, Robert Laffont, Książki,1994, 1372  s. ( ISBN  978-2-221-06693-5 )
  • Samuel Pepys ( przetłumaczony  Pierre Arnaud, André Dommergues, Bernard Duicq, Marie-Dominique Garnier, Suzy Halimi, Alain Morvan, Jean-Pierre Naugrette, François Piquet), Journal: Complete edition opublikowany pod kierunkiem Roberta Lathama i Williama Matthewsa. Francuska adaptacja opublikowana pod kierunkiem André Dommergues , t.  2 (1665-1669), Paryż, Robert Laffont, Książki,1994, 1752  s. ( ISBN  978-2-221-06694-2 )
  • Samuel Pepys (  tłum . Renée Villoteau, pref.  Jean-Louis Curtis), Journal , Paryż, Mercure de France, Le Temps Recovered, format kieszonkowy,2001, 576  str. ( ISBN  978-2-7152-2253-3 )

Powiązane artykuły

Linki zewnętrzne