Fontenoy-le-Chateau
| Fontenoy-le-Chateau | |||||
 Fontenoy-le-Château widziany z Coclés. | |||||
 Herb |
|||||
| Administracja | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| Kraj | Francja | ||||
| Region | Wielki Wschód | ||||
| Departament | Wogezy | ||||
| Miasto | Epinal | ||||
| Międzyspołeczność | Epinalna społeczność aglomeracyjna | ||||
|
Mandat burmistrza |
Patrick Vilmar +2.020 -2.026 |
||||
| Kod pocztowy | 88240 | ||||
| Kod wspólny | 88176 | ||||
| Demografia | |||||
| Miły | Fontenaicastrians | ||||
|
Ludność miejska |
521 mieszk. (2018) | ||||
| Gęstość | 15 mieszk./km 2 | ||||
| Geografia | |||||
| Informacje kontaktowe | 47 ° 58 ′ 28 ″ na północ, 6 ° 12 ′ 00 ″ na wschód | ||||
| Wysokość | Min. 247 m Maks. 461 m |
||||
| Powierzchnia | 34,6 km 2 | ||||
| Rodzaj | Gmina wiejska | ||||
| Obszar atrakcji | Gmina z wyłączeniem atrakcji miejskich | ||||
| Wybory | |||||
| Oddziałowy | Kanton Val-d'Ajol | ||||
| Ustawodawczy | Czwarty okręg wyborczy | ||||
| Lokalizacja | |||||
Geolokalizacja na mapie: Grand Est
| |||||
Fontenoy-le-Château jest francuski gmina z Lotaryngii , znajduje się w dziale z Wogezów w regionie East Grand . Należy do społeczności aglomeracji Epinal .
Geografia
Lokalizacja
Sytuacja
Gminne gminy
Ulga i geologia
Hydrografia
Fontenoy-le-Château znajduje się w dolinie Côney , dopływie Saony , w basenie wód Morza Śródziemnego i przecina Canal de l'Est, obecnie Canal des Vosges. Znajduje się tam bardzo ruchliwa marina.
Terytorium Fontenoy jest podlewane przez sześć strumieni: strumień Trémonzey , strumień Grurupt, strumień Châtelain lub strumień Marchewki, nazwany tak od działki, z której bierze swoje źródło, strumień łąk Dawida, strumień Saint - Georges i strumień Fresse.
W miejscu zwanym gorącym fontanny , istnieją źródła, że woda jest w 24 ° C .
Drogi komunikacyjne i transport
Połączenie drogowe między Bains-les-Bains i Fontenoy-le-Château zostało znacznie ulepszone w 1888 roku dzięki utworzeniu głównego szlaku komunikacyjnego na lewym brzegu Côney, który przedłużył rue de L'Achenale. Istniejąca ścieżka zostaje podniesiona do poziomu Moulin-Cotant.
Fontenoy przecinają obecnie drogi departamentalne D 434 , dawny główny szlak komunikacyjny Bains - Fontenoy oraz D 40.
Najbliższa stacja to Bains-les-Bains, oddalona o 7 km, w miejscowości Clerjus .
Planowanie miasta
Typologia
Fontenoy-le-Château jest gminą wiejską, ponieważ należy do gmin o małym lub bardzo małym zagęszczeniu w rozumieniu miejskiej siatki gęstości INSEE . Gmina jest również poza atrakcjami miejskimi.
Toponimia
Najstarszą udokumentowaną nominacją dla miasta jest Fonteniacum Castellum z 1050 r., Co świadczy o powstaniu tego miejsca w czasach feudalnych. Od fons , fontis ewoluuje w popularnej średniowiecznej łacinie do fontana (źródło) i od cum (z), a następnie z castellum (zamku). Rzeczywiście, ostroga z piaskowca, która podtrzymuje zamek, jest poprzecinana źródłami, które nigdy nie wysychają nawet podczas bardzo suchych lat.
Następnie zgodnie z aktami i mapami znajdujemy: Fontenoy le Chastel 1289 , Fontenoi le Chasteil 1285 , Fontenoy le Chestel 1296 , Fontenay 1589 na mapie Orteliusa , Fontenoy 1660 . Jest też Fontenoy-en-Vosges.
Jej mieszkańcy są nazywane przez Fontenaicastriens , czasami napisane Fontenaycastriens , najstarszy miano wtedy wydawał się być Fontecastriens.
Historia
Fontenoy, niegdyś ufortyfikowane miasto, stolica hrabstwa, tworzyło niegdyś dwie odrębne miejscowości: Fontenoy-le-Chastel na lewym brzegu Côney i Fontenoy-la-Coste, które znajdowało się poza murami na prawym brzegu.
Przez ponad dwa stulecia, Fontenoy-le-Château był ośrodkiem seigneurial Provost oraz bardzo rozległe powiatu składa się z dwudziestu siedmiu wsiach i osadach tym Fontenois-la-Ville , Xertigny , Magny , Montmotier , Trémonzey , w Clerjus , Chapelle-aux-Bois .
„Ta piękna kraina rozciąga się na kilka lig w głąb hrabstwa i zajmuje zachodnią część grodziska Remiremont. Składa się z Fontenoy-le-château, Fontenoy-la-Côte, Fontenoy-la-Ville, Magny, Montmoutier, Tremonzey, La Franouze, społeczności, w której znajdują się Clerjus, Moncel, Lassus, le Champ, le Buisson, Sous -le-bois i część Roulier, Xertigny, Amerey, le Rouillier, les Granges-Richard. "
Jego pozycja jako „ krainy surséance ” stawia Fontenoy w samym sercu konfliktów między Burgundią a Lotaryngią .
W 1792 roku , Fontenoy-la-Côte Fontenoy-le-Château zrobić tylko jedno miasto, ale już w 1721 roku , dekret rady księcia Leopolda I st Lotaryngii zgromadziło sprawiedliwości Wybrzeże niż u Fontenoy- zamek.
Historia zaczyna się w Fontenoy 930 z sytuacją kościelną tworzenia County Toul na korzyść biskupa Gauzelin I st , przez Henryk I Ptasznik . To koniec X XX wieku, biskupi Toul , którzy posiadają ten wolna burta alleu pouczać, do 980 , duża kwadratowa wieża chronić południową granicę ich okolicy, blisko doliny Coney . To wyjaśnia, dlaczego pomimo ekscentrycznej sytuacji Fontenoy w porównaniu z Toul, kościół znajduje się pod opieką św. Mansuy of Toul , podobnie jak piętnaście innych zależnych parafii biskupstwa Toul .
„Czczenie miejscowego świętego było być może dla odległych parafii sposobem na potwierdzenie ich przynależności do biskupstwa. "
„Od roku 1019 znajdujemy władców Fontenoy-en-Vosges…”
Jest to jedna z pierwszych fortec na południu Wogezów z Épinal i Remiremont .
W Luty 1287Wiemy, że dziedzic Ferry de Fontenoy, syn hrabiego Toul , staje Liege z Panem Blamont jednak, że będzie on wyjść z tej daniny wMarzec 1290.
Powstaje klasztor benedyktynów; jego mnisi świadczą usługi prymitywnemu romańskiemu kościołowi, zbudowanemu około 1111 roku i założą tamę na rzece, aby uruchomić młyn, który zachowa ich nazwę.
Miasto otoczone jest murami, po których pozostały niektóre bazy. Ona mieszka w wyniku Lotaryngii aż do XIII -go wieku.
Okres Burgundii
Zamek Fontenoy-le-Château doświadczył dwóch głównych kampanii jest wzmocnienie: potężny burgundzkiej rodziny z Neuchâtel który przybył w Fontenoy w 1360 roku po ślubie Thiebaut VI z Marguerite de Bourgogne, hrabina Montagu, córki Henryka de Bourgogne Montagu, Dame de Fontenoy, powiększa plac, aby zapewnić jego obecność przed sąsiednim Księstwem Lotaryngii .
W 1395 r. , Pod ich zarządem, odnowiono przywilej nadzwyczajnej swobody : burżua korzystał między innymi z tego, że nie był poddawany śmiertelnym psom myśliwskim w lasach.
„Po pierwsze, że na burżuazji i burżuazji wspomnianego Fontenoya nie było martwej ręki, ani jej nie było. "
„Lesdit burżuazyjny puellent jacker dla psów, bez tego, czego nie są winni prawości Panu lub damie wspomnianego Fontenoy. w wodach, które nie są rozciągnięte linami ani innymi zielnikami. "
Know-how burżuazji miasta jest eksportowane na rozległe ziemie księcia Burgundii, Philippe le Bon ; można znaleźć producentów szkła z Fontenoy wchodzących na hutę szkła w lesie Chaux w 1420 roku .
Było również pod Neufchatel co odbudował kościół św Mansuy , w stylu gotyckim płonącego w drugiej połowie XV -go wieku. Wnętrze budynku, jasne i jasne pod bogato żebrowymi sklepieniami, kryje piękną kamienną ambonę, niezwykłą chrzcielnicę i kilka pięknie wykonanych rzeźb. W antropomorficzne zworniki z chóru stanowią słońce i księżyc, prawdopodobnie mając podobiznę Jana II Neuchâtel i jego żony Marguerite de Castro, kuzyn króla Portugalii .
To okres dobrobytu.
„Kto by uwierzył, że w średniowieczu największą populacją miejską naszej diecezji (nie licząc nawet cesarskiego miasta Besançon) była Fontenoy-le-Château, która według historyków Lotaryngii liczyła aż 10 000 dusz”
Powrót do Lorraine
Fontenoy ponownie staje się Lotaryngią po śmierci księcia Karola Śmiałego w 1477 roku w bitwie pod Nancy , gdzie Filip, syn Jeana II de Neufchâtel, lorda Fontenoy, zostaje wzięty do niewoli, a następnie zwolniony za okup.
„Mali dżentelmeni zostali zmasakrowani, ale w nadziei na bogaty okup Lorraine i Alzatczycy ukryli najpotężniejszych władców i uratowali ich przed furią Szwajcarii. Wśród więźniów byli… Philippe, Sire de Fontenoy-le-Château, najstarszy syn Sire de Montaigu… ”
Ten zwrot nie rozwiązuje jednak problemu wstrzymanych płatności . Dom Calmet pisze:
„ Trudności zaczęły się w roku 1501 [...], w którym odbyło się kilka konferencji w Fontenoy, w roku 1564 . "
Konferencje następują po sobie, pierwsza odbyła się w Fontenoy 6 czerwca 1514.
A później 30 czerwca 1564w Fontenoy nowa konferencja gwarantuje Burgundii m.in. wioskę Fontenois-la-Ville, a Lotaryngii wsie Coste de Fontenoy, Trémonzey , Montmoutier i Le Mesnil wraz z ich zakazami i terytoriami. Były nowe porozumienia w Vesoul w grudniu 1613, a następnie traktat w Fontenoy-le-Château w 1614 .
Ferdynand de Neufchâtel przekazuje Fontenoy swojej córce Anne, żonie Guillaume, barona Dommartin; ich syn Louis miał córkę Diane.
Diane de Dommartin , markiza d'Havré, baronowa Dompmartin, dama z Fontenoy-le-Château, Bayon , Hardemont i Oginvillier (30 września 1552-162?), Była doskonałą i życzliwą damą dla mieszkańców Fontenoy. Nie wahała się zrezygnować ze swoich emerytur, aby pomóc potrzebującym z Fontenaicastrianów lub podjąć kroki w celu ochrony Fontenoy przed nadużyciami.
Trzynastoletnia Diane de Dompmartin po raz pierwszy wyszła za mąż za Rhingrave Jean-Philippe, dzikiego hrabiego Renu i Salm .
W drugim małżeństwie wyszła za mąż za Charlesa Philippe'a de Croÿ , markiza d'Havré. Dom Croÿ sięga czasów królów Węgier z dynastii Arpadów , których legenda sięga Attyli . Jego matką była Anna Lotaryńska, a jego ojcem chrzestnym przyszły król Hiszpanii Filip II .
Druga kampania budynek twierdzy zostaną podjęte na XVI th wieku, pod Diane i jej drugiego męża Charlesa de Croy Philippe.
W górnym ogrodzeniu zamku można zobaczyć kamień węgielny tych dzieł, datowany na 1596 r. , Z monogramami obojga małżonków, odnalezionymi podczas prac porządkowych w tym miejscu przez stowarzyszenie Przyjaciół Starego Fontenoy w 1978 r.
W 1626 roku gubernator tego miejsca, Georges de Mitry i sieur Grandjean, lekarz swojego stanu, założyli klasztor braci kapucynów na zachód od miasta. Bracia ci głoszą, nauczają, uzyskują pewne stopnie uniwersyteckie w Fontenoy i wikariacie parafii, gdy jest ona pusta. Budynek zostanie sprzedany dalej3 lutego 1791jako majątek narodowy na sumę 12 400 funtów.
Handlowcy przewoźnicy
Ten przygraniczny plac będzie odgrywał rolę na jednej z naturalnych osi przejścia północ-południe oraz na oddaleniu od władz książęcych w celu rozwoju handlu, a zwłaszcza transportu towarów. Fontenoy staje się niezwykle wyposażonym przekaźnikiem pod ochroną zamku i za jego wałami obronnymi.
Miasto będzie scentralizowanie XVI th Century produkcję „dużego” szkła lub szklanym naczyniu, dostarczonych przez huty w rozległym lesie w voge i organizować dystrybucję w całej Europie.
Najsłynniejszym z tych przewoźników jest Pierre Thierry, który założył prawdziwą firmę we współczesnym tego słowa znaczeniu, z agentami w głównych ówczesnych ośrodkach. Jego ro-ro, Chartons , przecina tory między Antwerpią , Brugią , Frankfurtem , Genewą , Bazyleą , Florencją , Wenecją , Lyonem … Jest w kontakcie z głównymi bankierami niemieckimi i włoskimi. Zostanie pasowany na rycerza17 stycznia 1532przez Antoine de Lorraine . „Proszę pani, ponieważ ludzie często wyjeżdżają stąd, aby udać się do Antwerpii, nie chciałem nie skorzystać z okazji, aby zareklamować wasze wzmożone odczucia dotyczące postępów mojej podróży ...” napisał kard. Antoine Perrenot de Granvelle do księżnej Małgorzaty de Parma w liście od26 marca 1564.
Inna dynastia kupców i kupców pozostawi tutaj niezwykły ślad, rodzina Morelot, która przywoziła ze swoich podróży wiśnie , u podstaw produkcji wody wiśniowej na całym obszarze. Kirsch jest używany w medycynie (Médecin des Poor, 1650) pod nazwą Cherry Spirit .
Wiśnie z Fontenoy są przodkami drzew z Fougerolles . Nobilitowane zostaną również trzy Moreloty. Aby John zostały przyznane w 1585 roku na rzecz biorąc broń z „cherry Vert czerwienie owocowych”.
Cała ta działalność handlowa sprowadziła do miasta słynnych Longobardów , bardzo obecnych w Lotaryngii, którzy zainstalują swój bank w wieży, która odtąd będzie nosić ich imię dla potomności. Wieża ta, zaliczana do zabytków historycznych, być może część zamku podległego panom tego miejsca, mogła uczestniczyć w obronie tego miejsca, z jej dwoma nałożonymi na siebie salami artyleryjskimi.
Inna nazwa tego pomnika to Wieża Wagi. W rzeczywistości trzymano tam standardowe pomiary specyficzne dla Fontenoy. W archiwach departamentalnych Wogezów wciąż można znaleźć kilka aktów notarialnych sprzed rewolucji francuskiej , w których wspomina się o „pomiarze Fontenoy”. Na koniec, aby dać wyobrażenie o prestiżu gospodarczym tego miejsca, przypomnijmy, że tutaj bito pieniądz w tytułowym młynie położonym bezpośrednio za wioską.
W 1589 roku edykt księcia Lotaryngii zahamował komercyjny sukces Fontenoya. Ten edykt wzywał do wypędzenia protestantów, ale reprezentowali oni dużą część miejskich kupców, a także posiadali duży kapitał. Niektórzy członkowie rodziny Morelot, którzy byli protestantami, osiedlili się następnie w 1586 roku w Seigneury Héricourt (Haute-Saône), gdzie pod opieką Frédérica de Wurtemberg zainstalowali wielki piec .
Fontenoy nie doszedł do siebie po tych wyjazdach, gdy, podobnie jak w całym regionie, spadły nieszczęścia wojny trzydziestoletniej .
Wojna trzydziestoletnia
Garnizony lotaryńskie osiedliły się w Fontenoy: w 1633 roku stacjonowały tam pułki Charey i Lenoncourt. Plik12 czerwca 1635po bitwie pod Mélisey miasto dostało się w ręce Francuzów dowodzonych przez markiza de Bellefond, zostało zbombardowane przez artylerię, po czym nastąpiło oblężenie. Miejsce przejmuje książę Karol IV Lotaryński8 sierpnia. ale miasto zostaje podpalone i zniszczone przez francuskie wojska Turenne i tych, niestety słynnych z okrucieństwa, Bernarda z Saksonii-Weimaru, składającego się z pół-niemieckich, pół-szwedzkich najemników. W górę rzeki od Fontenoy, z widokiem na Côney, miejsce w lesie zachowało nazwę Camp des Suédois .
„Orkiestra weimarska była straszną plagą, mamy na to dowód w kraju Fontenoy w Châtillon-sur-Saône ”
Niszczycielski pożar ocalił jedynie małe przedmieścia l'Aître i domy położone najdalej na wschód od Fontenoy-la-Côte. Na miasto spadła również epidemia dżumy, która trwała do wiosny 1636 r . Ta epidemia powoduje śmierć dwóch trzecich mieszkańców. Nieszczęśni, którzy przeżyli, muszą stawić czoła najazdom i grabieży żołnierzy, rozbójników i dezerterów. Mieszkańcy szukają schronienia w lasach i tych, którzy mogą opuścić Fontenoy.
Plik 15 lutego 1637burmistrzowie i mieszkańcy Fontenoy-le-Château i Fontenoy-la-Côte wysyłają wniosek o zwolnienie z cens z powodu „nieszczęścia wojen” . Nędza musi być wielki, ponieważ spycha wiele rodzin do opuszczenia Fontenoy, spis przeprowadzono w 1654 roku w bailiwick z Vesoul liczy około trzydziestu z Fontenoy-le-Chastel lub z La Coste les Fontenoy. Do tych rodzin Fontenaicastrian należy dodać te, które pochodzą z ziem hrabstwa i odnotowały ziemie Tremousey z Fontenoy , Maigny-lez-Fontenoy lub Clerjuz w krainie Fontenoy .
Dopiero w środku XVIII -tego wieku do rekonstrukcji jakości przywraca miastu atmosferę dobrobytu.
Zawieszenie
Od śmierci Karola Śmiałego , przez trzy stulecia, graniczne ziemie między Franche-Comté a Lotaryngią będą przedmiotem nieporozumień, które będą wymagały organizowania konferencji, mniej więcej co trzydzieści lat, w celu rozwiązania konfliktów. Traktat podpisano w Middlebourg w dniu3 czerwca 1501między arcyksięciem Austrii Filipem , wnukiem Śmiałego i René II Lotaryngii, stawia Fontenoy na kościele w Lotaryngii i pozostawia Fontenoy la Côte w zawieszeniu. Będzie podążać9 sierpnia 1527konferencja w Faucogney, w wyniku której nie doszło do porozumienia i dwóch Fontenoyów zostało zawieszonych. Te traktaty Cateau-Cambresis podpisane w 1559 roku , który na nowo zdefiniował granice królestw europejskich wymagało zorganizowanie w 1564 roku nowej ważnej konferencji między Lorraine i COMTOIS. Ta konferencja odbywa się w Fontenoy, po raz kolejny wynik nie jest przekonujący, ponieważ konieczne jest zorganizowanie nowych w 1612 r. W Auxonne 1613 i 1614 ponownie w Fontenoy znanym pod nazwą: Konferencja deputowanych Burgundii i Lotaryngii zamiast Fontenoy, w roku 1614, w celu ustalenia granic hrabstwa Burgundii i Księstwa Lotaryngii
The „Wojna trzydziestoletnia nazwał Dziesięć lat” wojny na odcinku Comtois znowu przerywa granice.
Na początku XVIII -go wieku wykładów o Lands surséance CV. Są to traktaty Besançon z 1703 i 1704 roku, które przypisują Lorraine Fontenoy-le-Château, Fontenoy-la-Côte, Le Magny , Fontenois-la-Ville , Trémonzey i Montmotier .
Dopiero w 1766 r., Kiedy Lorraine dołączyła do Francji, spory dotyczące zawieszenia płatności ustały. Ale miejsca takie jak Fontenoy będą, aż do zniesienia podatków i ceł regulujących przepływ towarów między Lotaryngią a hrabstwem , przejściami z wyboru dla przemytu.
Rewolucja
Rewolucja francuska widział przemianowany Fontenoy en Vosges . Plik23 lipca 1789archiwa są niszczone przez rewolucjonistów z przysiółków i gmin zależnych, którzy w ten sposób myśleli o zniszczeniu tytułów własności.
Niektóre rodziny, takie jak Prinsac, Ecquevilley, Huvé czy Gérard, postrzegają swoje towary jako towary narodowe .
Mnisi mieszkający w klasztorze kapucynów są rozproszeni, a niektórzy giną na łodziach więziennych, jak Joseph François Jeanson z zakonu kapucynów.
Dzięki ochronie niektórych rodzin i współudziale kilku znakomitych osobistości, w tym Siméona-Florentina Daubié (dziadka Julie-Victoire Daubié , pierwszego kawalera Francji), w Fontenoy sprawuje się kult katolicki i sprawowanie sakramentów. Wśród Huvé, Daubié, Colleuil, Finiel, sekretne pokoje zostały wyposażone jako kaplica.
Kaplica Saint-Georges, kupiona przez rodzinę Poirsonów jako własność narodowa, chroniona przed zniszczeniem, została zwrócona do kultu w ramach Cesarstwa . W tym samym czasie archiwa miejskie zostały ponownie zniszczone przez nadgorliwych rewolucjonistów, którzy chcieli zatrzeć wszelkie ślady kompromisu .
Artykuł 2 dekretu z 23 XII roku premierowego (12 czerwca 1804) zobowiązuje Fontenoy do przeniesienia najstarszego cmentarza o 35 metrów od wioski, nad Fontenoy na prawo od drogi łączącej Vieille Côte i Montmotier założony zostaje cmentarz prowizoryczny . Następnie oddano do użytku cmentarz Priolet.
Po rewolucji
Przede wszystkim przyłączony do okręgu Mirecourt , Fontenoy jest przyłączony do okręgu Épinal na mocy prawa11 kwietnia 1821.
Rolnicy z Fontenoy swój dobrobyt zawdzięczali produkcji kirschu . Uprawa wiśni został wprowadzony w Fontenoy przez braci Morlot XVI th century ale intensywne daty destylacji z powrotem do XIX th century. Niezwykła jakość Fontenoy „s Kirschen-Wasser jest już wspomniano w Statystyczny działu Vosges napisany w 1802 roku przez Henri-Zacharie Desgouttes , pierwszy prefekt Wogezów . Podaje się, że wiśniowe drzewo Fontenoy dawało w ciągu roku od dziesięciu do czternastu miar wiśni lub 600 kg na to samo drzewo. W 1865 r. Gospodarstwo Aubegney miało 1200 drzew wiśni , które zapewniały większość dochodów majątku.
W swoim malowniczym przewodniku po Francji , opublikowanym w 1838 r. , Giraud de Saint-Fargeau cytuje jako produkcję Fontenoy: fabryki sztućców, destylarnie wody wiśniowej, browar.
Jakość dolnych warstw zróżnicowanych warstw piaskowca na brzegach Côney pozwala na produkcję kamieni szlifierskich. Producent Fontenoy, Barthélémy Picard, wynalazł koło szlifierskie, zwane kamieniami koronowymi, o średnicy ponad dwóch metrów, dzięki zamontowaniu bandaży z piaskowca na metalowym kole. Jest to doskonała ilustracja know-how doliny Côney.
W 1863 roku Fontenoy musiał przypominać opis pana Broillarda, podinspektora lasów, należy zwrócić uwagę na znaczenie plantacji wiśni w krajobrazie:
„Na drugim końcu Vosge, pośrodku dużego kręgu otwartego w lasach, w uroczym miejscu, w samym gardle nieco poszerzonego Côney, Fontenoy-le-Château, średniowieczne miasto chronione przez ufortyfikowany zamek , której ostatnia wieża nadal dominuje nad krajem i daje najbardziej malowniczy efekt. U stóp wieży wioska ładna, dobrze zgrupowana, a jej zielona łąka ożywiona przez rzekę. Za nią, na płaskowyżu, cały horyzont wiśni, który każdej wiosny pokrywa śnieg kwiatów. Ta ruina z półotwartymi ścianami została kilka lat temu wystawiona na sprzedaż za cenę 80 franków do wyburzenia! W dolnym i górnym biegu rzeki lasy, niegdyś seigneurial, później dzielone między seigneur i społeczność Fontenoy, zamykają dolinę aż do samych brzegów rzeki. "
Podczas wojny 1870 r. Do czerwca 1871 r . Miasto znajduje się pod okupacją dużych wojsk niemieckich i jest silnie narzucone. Klęska Francji w wojnie 1870 r . Oraz aneksja Alzacji i części Lotaryngii sprawiły, że otwarcie Wogezów dla transportu rzecznego stało się niezbędne. Budowa Canal de l'Est przecinająca Fontenoy wymaga wyburzenia kilku domów, w tym Julie-Victoire Daubié , nasypu Côney oraz budowy rowu u podnóża wzgórza Coclet. Ta praca wymaga dużej siły roboczej, włoscy specjaliści od cięcia kamienia są częścią zespołów na budowie. „Na przykład w Fontenoy-le-Château sześciu Włochów, którzy brali udział w kopaniu Kanału Wschodniego, poślubiło miejscowe dziewczyny, wszystkie hafciarki. "
Kanał pozwala Fontenoy stać się portem rzecznym, z którego czerpią korzyści producenci i przemysł.
W kuźnie , że pointeries, że paznokci fabryki, że konserwy fabryk sztućców , że dachówka fabryki , że kamieniołomy , że skrobia fabryk i biały haft warunkiem pracy dla mieszkańców Fontenoy aż do pierwszej wojny światowej . Wtedy zaczął się upadek.
Plik 1 st styczeń 2013, Le Magny łączy się z Fontenoy-le-Château. Połączone miasto nosi nazwę Fontenoy-le-Château.
Polityka i administracja
Lista burmistrzów
| Kropka | Tożsamość | Etykieta | Jakość | |
|---|---|---|---|---|
| Brakujące dane należy uzupełnić. | ||||
| 1983 | Marzec 2001 | Bernard Scandella | ||
| Marzec 2001 | Marzec 2008 | Francoise Mougeot | ||
| Marzec 2008 | marzec 2014 | André Boban | Emeryt armii | |
| marzec 2014 | W trakcie | Patrick Vilmar | Przejście na emeryturę | |
| Kropka | Tożsamość | Etykieta | Jakość | |
|---|---|---|---|---|
| 1552 | Thiébaut Morelot | |||
| 1556 | George Magney | |||
| 1572 | Jean Perryot | |||
| 1575 | Pierre Morelot | |||
| 1576 | Dzikie Święta | |||
| 1577 | Demange Grandmougin | |||
| 1578 | Olry Raillar | |||
| 1582 | Noah Savage | |||
| 1582 | Jean Richard | |||
| 1582 | Demenge Maillefer | |||
| 1587 | Claude Hennemand | |||
| 1588 | Guillaume Courtaillon | |||
| 1590 | Spodnie jeansowe | |||
| 1590 | Jean-Francois Rabaron | |||
| 1592 | Nicolas Champion | |||
| 1594 | Jean Richard | |||
| 1595 | Jean Mougin | |||
| 1596 | Nicolas morelot | |||
| 1597 | Joseph Colotte | |||
| 1598 | Jean Poirot | |||
| 1599 | Jean Joly | |||
| 1599 | Francois Martin | |||
| 1602 | Isaac Courtaillon | |||
| 1603 | Nicolas Colossus | |||
| 1607 | Bernard Grandmougin | |||
| 1608 | Abraham Courtaillon | |||
| 1613 | Antoine Mathie | |||
| 1616 | Nicolas Blaise | |||
| 1635 | Jean Poirot | |||
| 1636 | Nicolas Grillot | |||
| Claude Poirot | ||||
| 1656 | Blancheville | |||
| 1667 | Claude sanciel | |||
| 1668 | Francois Belgrand | |||
| 1669 | Jean Finiel | |||
| 1685 | Sebastien Vaillant | |||
| 1692 | Catgulate | |||
| 1704 | Jacques Valdenaire | |||
| 1717 | Jean-Francois Girard | |||
| 1723 | Jean Valdenaire | |||
| 1734 | Francois Thiébaut | |||
| 1736 | Etienne Vaillant | |||
| 1765 | Jean-Claude Comte | |||
| 1778 | Nicolas Joseph Poirot | |||
| 1779 | Francois Daubié | |||
| 1789 | Jean-Bernardin Daubié | |||
| 1790 | 1791 | Jean-Francois Poirot | ||
| 1792 | Francois-Louis Mercier | |||
| 1793 | Claude Grandmougin | |||
| 1795 (rok III) | François jest lojalny | |||
| 1796 (rok IV) | Siméon-Florentin Daubié | |||
| 1798 (rok VI) | Francois-Louis Mercier | |||
| 1799 (rok VII) | Jean-Francois Poirot | |||
| 1800 (rok VIII) | Francois-Louis Mercier | |||
| 1802 | 1804 | Siméon-Florentin Daubié | ||
| 1804 | 1808 | Joseph Didier | ||
| 1808 | 1810 | Francois-Xavier Honoré | ||
| 1810 | 1815 | Joseph Didier | ||
| 1815 | 1819 | Jean-Francois Poirot | ||
| 1819 | 1825 | Joseph-Martin Lempfrit | ||
| 1825 | 1830 | Michel Mercier | ||
| 1830 | 1846 | Charles Irroy | ||
| 1846 | 1848 | Pierre Groscolas | ||
| 1848 | 1851 | Auguste Daubié | ||
| 1851 | 1854 | Antoine Daubié | ||
| 1854 | 1855 | Romain-Louis Thériot | ||
| 1855 | 1858 | Picard | ||
| 1858 | 1863 | Nicolas-Thomas Daubié | ||
| 1863 | 1867 | Desire Mathez | ||
| 1867 | 1871 | Jules Guépratte | ||
| 1871 | 1874 | Adolphe Millerot | ||
| 1874 | 1877 | Charles Vallet | ||
| 1877 | 1878 | Celestin Vautrin | ||
| 1878 | 1880 | Adolphe Millerot | ||
| 1880 | 1881 | Auguste Honore | ||
| 1881 | 1888 | Louis Lemaire | ||
| 1888 | 1888 | Nicolas Miguet | ||
| 1888 | 1892 | Adolphe Millerot | ||
| 1892 | Abel Daubié | |||
| Kropka | Tożsamość | Etykieta | Jakość | |
|---|---|---|---|---|
| 1556 | Jean Poirot | |||
| 1582 | Pierre Mougin | |||
| 1583 | Didier Moussus | |||
| 1587 | Humbert Corroye | |||
| 1599 | Charles Berget | |||
| 1613 | Jean Richard | |||
| 1616 | Pierre Poirot | |||
| 1635 | Francois Poirot | |||
| 1685 | Nicolas Desjacquot | |||
| 1690 | Jean-Nicolas Bourlotte | |||
| 1723 | Jean-Claude Lévêque | |||
| 1736 | Jean-Charles Loyal | |||
| 1738 | Louis Lucas | |||
| 1741 | Nicolas-Joseph Valdenaire | |||
| 1757 | Eloi Munier | |||
| 1765 | Babcia | |||
| 1769 | Mansuy gilbert | |||
| 1772 | Clement Collard | |||
| 1778 | Ignatius Collot | |||
| 1788 | Mansuy gilbert | |||
| 1790 | Charles Collot | |||
Rachunki gminne
W 2018 roku rozliczenia nowej gminy wyglądały następująco:
- całkowity dochód z działalności operacyjnej: 718 000 EUR lub 1226 EUR na mieszkańca;
- całkowite koszty operacyjne: 466 000 EUR lub 796 EUR na mieszkańca;
- całkowite zasoby inwestycyjne: 40 000 EUR, tj. 69 EUR na mieszkańca;
- całkowite wykorzystanie inwestycji: 204 000 EUR lub 349 EUR na mieszkańca.
- zadłużenie: 147 000 EUR, czyli 251 EUR na mieszkańca.
Z następującymi stawkami podatkowymi:
- stawka podatku pobytowego: 9,25%
- podatek od nieruchomości od nieruchomości wybudowanych: 13,37%
- podatek od nieruchomości od nieruchomości niezabudowanych: 19,04%
Ludność i społeczeństwo
Demografia
Ewolucja liczby mieszkańców jest znana ze spisów ludności przeprowadzanych w gminie od jej powstania.
W 2018 roku miasto liczyło 521 mieszkańców, o 11,09% mniej niż w 2013 roku ( Wogezy : -2,43%, Francja bez Majotty : + 2,36%).
| 1793 | 1800 | 1806 | 1821 | 1831 | 1836 | 1841 | 1846 | 1856 |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 1,487 | 1,659 | 1774 | 1 978, | 1 977, | 2,075 | 2,220 | 2 117, | 2,023 |
| 1861 | 1866 | 1872 | 1876 | 1881 | 1886 | 1891 | 1896 | 1901 |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 2 190, | 2.560 | 2 346, | 2398 | 2,526 | 2,218 | 2 170, | 2,133 | 2,028 |
| 1906 | 1911 | 1921 | 1926 | 1931 | 1936 | 1946 | 1954 | 1962 |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 1 948, | 1,923 | 1,560 | 1,534 | 1,416 | 1375 | 1150 | 1,080 | 1,038 |
| 1968 | 1975 | 1982 | 1990 | 1999 | 2005 | 2006 | 2007 | 2008 |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 979 | 863 | 785 | 729 | 666 | 695 | 694 | 696 | 671 |
| 2009 | 2010 | 2011 | 2016 | 2018 | - | - | - | - |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 647 | 623 | 646 | 539 | 521 | - | - | - | - |
Edukacja
Plik 17 stycznia 1583, Fontenoy kupuje swój pierwszy budynek szkolny. Klasa dziewcząt istniała już w 1765 roku, regentką była Marguerite Corset. W archiwum wydziałowym znajdujemy naradę miasta z 1788 r. Dotyczącą nauczycieli. W odniesieniu do lat 1820-1825 odnotowujemy w aktach cywilnych i religijnych, że 77% mężczyzn i 65% kobiet może podpisywać się wyraźnie.
W 1866 roku nauczyciel w Fontenoy prowadził bezpłatne zajęcia dla dorosłych, kobiet i dziewcząt, w których uczestniczyło 120 uczniów.
W 1897 r. Burmistrz Abel Daubié, bratanek Julie-Victoire Daubié , zapewnił Fontenoyowi kurs uzupełniający .
Fontenoy-le-Château z Mirecourt i Épinal było jednym z ostatnich miast w departamencie, które miały wspólną szkołę . The Sisters of Christian Doctrine uruchomić przedszkole i sala azyl w 1896 roku.
Miejska szkoła podstawowa z Fontenoy ma tylko dwie klasy. Klasa przedszkolna skupia dzieci z sekcji małej, średniej, dużej oraz PK. Druga klasa obejmuje dzieci z CE1, CE2, CM1 i CM2.
Instytut medyczno-pedagogiczny im. Jeana-Poirota ma w placówce trzy wewnętrzne klasy.
Wydarzenia kulturalne i festyny
- Rynek we wtorek rano.
- Rower górski Hike "Bold" 1 st weekend lipca (100, 75, 35 i 15 km na południowy ).
- Pielgrzymka maryjna po mieście 15 sierpnia o zmroku, elewacje domów przyozdobione kwiatami i oświetlone świecami. W czasie procesji dzwony kościoła Saint-Mansuy biją w Ave Maria .
- Święto Patronatu w pierwszą niedzielę września.
- Fontenoy-le-Château - wioska pisana: nagroda François-Mateneta
Zdrowie
W mieście działa apteka i dwóch lekarzy.
Najbliższe szpitale to Épinal i Remiremont (30 km ).
Sporty
- Przystań na kanale Wogezów .
- Dwugodzinny mini rejs po Kanale Wschodnim .
- Cotygodniowy wynajem łodzi mieszkalnej.
- Najbardziej wysunięty na południe odcinek szlaku Charles le Téméraire , rozwój ścieżek rowerowych, oś Lotaryngii północ / południe , wzdłuż ścieżek holowniczych.
- Oznakowane tory dla rowerów górskich , jeden czerwony dla poziomu trudnego i trzy niebieskie dla poziomu łatwego.
- Teren motocrossowy.
- Boisko do piłki nożnej.
- Kort tenisowy, route de la Vierge.
Kult katolicki
Diecezja Saint-Dié , parafia Saint-Colomban en Vôge (Bains-les-Bains, Clerjus, Chapelle-aux-Bois, Fontenoy-le-Château , Montmotier, Gruey-les-Surance, Hautmougey, Harsault, La Haye, Grandrupt -de-Bains, les Voivres, Trémonzey).
Historia Montmotier jest ściśle związana z historią Fontenoy-le-Château, ponieważ co najmniej do 1782 r. Dzielili to samo miejsce kultu (kościół Saint-Mansuy).
Gospodarka
Lokalna kultura i dziedzictwo
Miejsca i zabytki
Pomniki cywilne- Zamek Fontenoy
Ruiny Fontenoy feudalnego zamku The X th do XVII th century, a średniowieczny ogród na tarasach zamku.
- Wieża Longobardów
Zwiedzanie XV th century , to jest chyba elementem podporządkowane zamek panów Fontenoy. Dzięki dwóm nałożonym na siebie pomieszczeniom artyleryjskim może uczestniczyć w obronie tego miejsca. Jego rachunek wynika z budynkami z przełomu XIV -tego wieku; nie wydaje się w rzeczywistości, aby jego kanonierki, charakterystyczne dla tego okresu, znajdowały się w istniejącym wcześniej murze. W górnym pokoju możemy zaobserwować narodziny klatki schodowej, co może prowadzić do przypuszczenia, że wieża miała kiedyś dodatkowy poziom. Iglica, która wieńczy budynek, spoczywa na pięknej dębowej ramie.
W XVI -tego wieku, Fontenoy jest ośrodkiem wielkiej aktywności handlowej. Miasto przyciąga słynnych lombardzkich kupców- bankierów , bardzo obecnych w Lotaryngii. Mówi się, że założyli tu swój bank pod osłoną grubych murów, wieża będzie odtąd nosić ich imię dla potomności. Inna nazwa tego pomnika to Weight Tower, ponieważ zachowaliśmy standardowe wymiary specyficzne dla hrabstwa Fontenoy. W języku narodowym w Fontenoy, wieży używany jako więzienie, aż do połowy XX th wieku, nosi również nazwę okrągły kozła na cześć kozła na strażnika, który mieszkał w komórce, kiedy była więźniem pusty.
Został on zarejestrowany jako zabytek od23 grudnia 1981.
- Ratusz
Ratusz z jego salach terminach parterze z XIX -tego wieku.
-
Zamek Fontenoy.
-
Wieża Longobardów.
-
Ratusz.
- Kościół Saint-Mansuy
Kościół XV TH i XVI -tego wieku jest pod patronatem Mansuetus i znaków przyłączenia Fontenoy do biskupstwa Toul . W kościele znajdują się organy Henri Didier z 1891 roku . Można podziwiać chrzcielnicę ofiarowaną za chrzest Diane de Dommartin . Te chrzcielnice zostały odrestaurowane w 2007 roku.
Został sklasyfikowany jako zabytek historyczny od28 lipca 1922.
- Kaplica Notre-Dame du Bois-Banny
Na południu, na drodze do Saint-Loup-sur-Semouse jest kaplica Matki Bożej miejscu Wood banny pielgrzymek od czasów XVI -tego wieku. W swojej monografii Notre-Dame du Bois-Banny , Ojcze Stała Olivier stawia przód 1539 jako datę budowy pierwszej kaplicy w miejscu dąb, który służył jako schronienie dla figurą NMP. To sanktuarium otrzymało imię Matki Bożej Zwiastowania, ale zwyczaj nazywa je tylko Dziewicą z Bois-Banny . Budynek cierpi z powodu wojny trzydziestoletniej i musi czekać Fontenoy jako XVIII th century być spełnione. Uciekł przed zwolnieniem rewolucjonistów dzięki podstępom Siméona-Florentina Daubié, który uwierzył, dzięki scenom, w których wściekłość publiczna wyprzedziła zamówienia 27 Vendémiaire III Roku.
Dyrektorium Okręgu Darney postanawia, że wszystkie kaplice znajdujące się na terytorium jego jurysdykcji, takie jak kaplice Saint-Martin de Vioménil, Bonneval de Saint-Baslemont, La Brosse de Bains-les-Bains i kilka innych, będą nie może być tylko zamknięty i zakazany do publicznego kultu, ale całkowicie zniszczony. "
Pomimo napraw dokonanych w celu przywrócenia kultu konieczna jest odbudowa nowej kaplicy. Zostanie zainaugurowany 16 sierpnia 1826 r. W 1873 r. Ponad 6000 pielgrzymów przybyło, aby podziękować za odejście wojsk pruskich.
W 1902 roku , przed napływem gości z sąsiednich Franche-Comté i Lotaryngii, kaplica została powiększona i zachowała tylko neoklasycystyczny fronton z 1826 roku.
Hymn do Notre-Dame du Bois Banny ma dwadzieścia sześć wersetów, które opowiadają historię posągu cudownej Dziewicy znalezionej na dębie
kantyk do Dziewicy z Bois-BannyWitaj, dobra Matko,
Dziewico z błogosławionym imieniem,
Anioł Stróż
tego Bois-Banny
Ave, ave, ave Maria
Ave, ave, ave Maria
Twój wizerunek O Królowo
Miała tylko schronienie w
zagłębieniu dębu
W dawnych czasach.
Ave ...
To tam nasi ojcowie
Z tak pobożnymi sercami
ofiarowali Ci swoje modlitwy
O Matko niebios
Ave ...
Pewnego dnia nasze miasto
chciało w swoich murach
zaoferować Ci
godniejszy i bezpieczniejszy azyl .
Ave ...
Ona świętuje
O czarującą nadzieję,
Fontenoy przygotowuje się
na ciebie.
Ave ...
W starożytnym kościele
Z wielkimi honorami
Matka Boża umieszczona jest
pośród kwiatów.
Ave ...
Ale święty obraz Sprawdzone
cudowne dziecko
Opuszcza ogrodzenie
świętej świątyni.
Ave ...
wróciła
W środku lasu
Zdumiony tłum Idzie tam
natychmiast.
Ave ...
Na wiejskim tronie
Który wybrała dla siebie
Niebiańska Królowa
Pojawia się i uśmiecha się.
Ave ...
Dwukrotnie sprowadzona z powrotem
Do błogosławionej świątyni
Dziewica powróciła do
swojego Bois-Banny.
Ave ...
Dotknięty tym znakiem
Radosny lud
Chce stać się godnym
Niebios.
Ave ...
Wkrótce kaplica
Podnosząca ręce
Przechodniowi odsłania
Boski skarb.
Ave ...
I hrabstwo, Lorraine
Przyjdź po kolei
Do ich Suwerennego
Śpiewu ich miłości.
Ave ...
słodka świątynia
Śmiech pod kwiatami
Oczekuje modlitwy,
Życzenia naszych serc.
Ave ...
Ze skromnego wzgórza
Ona jest pięknością
Boską perłą
naszego miasta.
Ave ...
To tam Maryja
leje dłonią
Na posiniaczoną duszę
Boski balsam.
Ave ...
To tutaj Matka
Zbawiciela Jezusa
leczy nędzę
upadłych ubogich.
Z pełnymi łaskami U
jego stóp
niespokojne dusze odnajdują
spokój.
To tam jego uroki
Uciszają ból
I że alarmy
lecą z serca.
To tutaj Marie
Can w swojej dobroci
Ożyw życie Przywróć
zdrowie.
To tam daje
najlepsze prezenty.
Och, jaka ona jest dobra
dla wszystkich swoich dzieci.
Wielkoduszna Dziewica
Twoja miękka i silna ręka
Zabrała ofiarę z powrotem
Pewnego dnia po śmierci.
O potężna Dziewico
Ile razy już Swoją
potężną ręką
chroniłaś nas.
Również twoi wierni
Czyńcie
w ten piękny dzień
Wibrujcie waszą kaplicę
ich pieśniami miłości.
Tak, Fontenoy cię kocha
Zawsze będziemy zakładać
nowe klejnoty na
twoją tiarę
.
Strzeż naszego miasta
Ave ...
Dobra wiary!
Niech będzie posłuszna
świętemu prawu.
Ave ...
Guardian Virgin
Reign in Bois-Banny
Niech
Twoje imię będzie błogosławione na całym świecie .
Ave ...
Chwalcie Maryję
Chwalcie wszędzie
Śpiewamy i modlimy się do
Królowej Nieba.
Ave ...
Wokół jej tronu
Obyśmy pewnego dnia
utworzyli jej koronę
w boskiej siedzibie.
Ave ...
I wśród aniołów
w odwiecznym hymnie
Śpiewajcie Jej pochwały
Jak przy tym ołtarzu.
Ave ...
- Kaplica Saint-Georges
W sercu leśnej doliny o tej samej nazwie zbudowana w latach 1395-1415 kaplica Saint-Georges została zbudowana, według legendy, na miejscu śmiertelnej i bratobójczej walki. Dwaj bracia kochali tę samą kobietę i tam się zabijali. Ich matka, aby zapewnić zbawienie ich dusz, kazała zbudować kaplicę wraz z pustelnią na miejscu pojedynku. Kaplica, pustelnia i łąki zostały sprzedane jako własność narodowa podczas rewolucji francuskiej i kupione przez Pierre i Jean-Claude Poirsonów. W pochmurnym okresie rewolucji udali się do kaplicy proboszcza, ojca Passetempsa Fontenoy, a dekret Napoleona I er z 28 roku Mesydora XIII (17 lipca 1805) nakazał jej kult.
-
Chapelle du Bois Banny.
-
Chór kaplicy Bois Banny.
-
Podręcznik pielgrzymów, Notre-Dame du Bois Banny.
W Fontenoy-le-Château znajdowały się najstarsze kuźnie w dolinie Côney , wspomina się o nich już w 1614 roku . Okaże się w Bibliotece Narodowej rysunek młyn oświadczenie Fontenoy w pierwszej połowie XVII -go wieku.
- Fabryka artykułów papierniczych, następnie fabryka metalurgiczna La Pipée, ciągnienie drutu, okucia
- Grurupt Forge Refinery and Swift
- Moulin Brûlé, poniżej Fontenoy który stał aż do początku XIX -go wieku. kuźnia Daubié-Colleuille, należąca do dwóch dziadków Julie-Victoire Daubié .
Dziedzictwo kulturowe
- Muzeum haftu i hutnictwa .
- Pomnik poety Nicolasa Gilberta według modelu Nicolasa-Constanta Cadé .
- Gigantyczny fresk ścienny ku czci Julie-Victoire Daubié
-
Fresk ku czci Julie-Victoire Daubié .
-
Pomnik poety Nicolasa Gilberta przed Muzeum Haftu .
Dziedzictwo naturalne, fauna i flora
- Arboretum , route des Barraques.
- Gorące źródła ( 24 ° C ) pozwalające na rozwój rzadkich i chronionych roślin, zrywanie zabronione.
- Na strychu szkoły znajduje się bardzo ważna kolonia dużych myszy , nietoperzy , do której odwołuje się Konserwatorium Lotaryńskie.
Stawy: La Vôge oferuje obfitą wodę i niską przepuszczalność gleby, dwa idealne warunki do tworzenia stawów. Pierwsze podejście do dokumentów archiwalnych (katastry, stan działów, akty notarialne) pozwala stwierdzić, że liczba stawów, zarówno dużych, jak i małych, na samym terytorium Fontenoy-le-Château przekroczyła sześćdziesiąt. Obecnie pozostało tylko około trzydziestu, w tym kilka ostatnich kreacji.
W badaniu toponimii Fontenaikastrii przeprowadzonym w 2006 r. Przez stowarzyszenie „Friends of Old Fontenoy”, sklasyfikowano i wymieniono nazwy stawów. Z wyjątkiem ostatnich stworzeń, które często nie mają nazwy, większość stawów ma swoją własną tożsamość, którą można powiązać z czterema głównymi kategoriami:
Nazwiska: Prawdopodobnie właściciele w pewnym momencie historii, może założyciele? Następnie zanurzamy się bezpośrednio w repertuarze starych i ważnych rodzin Fontenoy: głównych, Honoré, Gérard, Raguel, Piquet, Chardin, Finiels, Ory, Thierry, Rousselot, Maître Jacques, Matelot.
Funkcja: Odzwierciedlenie działalności przemysłowej, można w nim przechowywać staw Moulin de la Scie oraz stawy browaru, które każdej zimy umożliwiały zbieranie lodu, transportowanego wózkami do wciąż istniejących głębokich piwnic.
Historia: Staw Chastelain, nad potokiem Marchewkowym, u podnóża zamku , uczestniczył w systemie obronnym twierdzy, a system przesiewania całkowicie zniknął.
Nazwy związane z miejscem: Étang des Breuillots (de breuil , lasek, krzaki), des Arsondieux ( podpalenie oznacza w języku starofrancuskim czynność palenia, którą opat Olivier już przetłumaczył jako: miejsce oczyszczone z ognia), kościół św. Staw Georges, obok tytułowej kaplicy, stawy Białych Cierni, zniknął, ale ciernie (białe) nadal tam kwitną; i ogólnie wszyscy, którzy przyjęli nazwę sąsiedniej miejscowości: Calois, Côte, de la Curtille Voirin, stawy Cailloux ... Lista nazw stawów w mieście Fontenoy, zebrana z różnych starych dokumentów.
Lewy brzeg Côney : stawy Breuillots, Arsondieux, Rousselot, Fourneau, la Violette, Saint-Georges, mistrz Jacques, La Gouliere, Conois, młyn piły, stodoła Chevalier, stodoła Lhuillier, fontanna, piła Sapin, Lors, Bateau, Mergot, Aubry lub Ory, Molières, Michel, Chastelain, Curtille des Faulx.
Prawy brzeg Côney : ponds de la Côte, des Calois, la Dame, Chardin, Marc Gérard, Matelot, Jean Gauthier, des Cailloux, du Sappin, Joseph Colotte, de la curtille Voirin, Thierry, Raguel, Piquet, Chardonneret, Grand - ojciec, Léger, de la Coste, Honoré, de la Tenaille, de la scie des Glins, Chatard, Alexandre, de la scie Blancheville, les Neuf étangs (Petit and Grand), Finiel, Potier, la Conaille, du Canton, du Grurupt, Breniere, piła Sugar, White Thorns, Blinottes, Hassard, browar.
Osobowości związane z gminą
-
Jacques de Huvé.
-
Nicolas Gilbert.
-
Julie-Victoire Daubié, warsztat fotograficzny Pierre Petit 1861.
-
Joseph-Gabriel Mercier
-
Stały Olivier.
- Jacques de Huvé (przed 1620 - po 1670), pan Xertigny i Clerjus, kapitan miasta i powiatu. Na czele poddanych swojego kapitana wziął oblężenie Remiremont w 1638 r. Przeciwko Francuzom dowodzonym przez Turenne'a . Został uszlachetniony listami patentowymi z dnia 12 stycznia 1657 roku.
- Antoine Michel de Huvé urodził się w Fontenoy 8 stycznia 1757 r. I zmarł w Nancy po 1805 r., Kanonikiem kapituły Saint-Dié, wybrał wygnanie podczas Rewolucji Francuskiej . Ilustruje to organizacja pomocy niesionej francuskim jeńcom austriackim i przetrzymywanym w Siedmiogrodzie. w Gross-Waradin. Po powrocie z wygnania on będzie zgłosić się do kapituły kanoników z katedry Nancy .
- Nicolas Gilbert (1750-1780), poeta, urodzony w Fontenoy-le-Château.
- Jacques Brenière (1759-1783), urodzony w Fontenoy-le-Château, zaciągnięty do Régiment de Bourbonnais , kompanii Chalvet, zmarł w Baltimore dnia7 marca 1782 r.
- Sébastien Mathieu, urodzony w 1786 r. I zm. 1869 r., Rycerz Legii Honorowej , grenadier gwardii cesarskiej w 1809 r. , Uczestniczy w pożegnaniu w Fontainebleau . Jest jednym z sześciu Wogezów, którzy podążyli za cesarzem na Elbę . Przybył na Elbę 26 maja 1814 roku . Napoleon zajął się wówczas organizowaniem swojej straży, utworzył batalion, któremu nadał imię i podzielił go na sześć kompanii. Sébastien Mathieu został przydzielony do trzeciej kompanii starej gwardii, batalionu wyspy Elba, rycerza Legii Honorowej na pokładzie „nieobsługiwanego” Inconstanta, a następnie 8 sierpnia 1834 r. W 1855 r. Otrzymał odprawę od 467 fr. wzięty ze spuścizny Napoleona I na rzecz rannych pod Waterloo i Ligny ; o emeryturę wystąpił w 1862 r. Posiadacz medalu św. Heleny .
- Joseph-Florentin Daubié, brat Julie-Victoire, urodzony 23 września 1810 r. , Kapłan i autorzy dzieł religijnych, w tym Katechizmu miast i wsi , Katechizm wyjaśniony w prośbach dodatkowych i odpowiedziach pomocniczych, do wykorzystania przez pierwszych i drugich komunistów oraz Instrukcje i rady dla kongregantów, wydanie Vagner, Nancy, 1848 .
- Julie-Victoire Daubié (1824-1874), pierwsza kobieta kawalerem , dziennikarka, zmarła w Fontenoy-le-Château.
- Joseph Mercier (1836-1897), urodzony w Fontenoy, zastępca Haute-Saône , burmistrz Passavant-la-Rochère .
- Constant Olivier (1862-1919), historyk, kapłan, urodzony w Fontenoy-le-Château.
- Arsène Remond, znany jako „Jurassic Colossus”, urodził się w Offlanges 21 września 1882 r. I zmarł w Fontenoy-le-Château 4 lipca 1935 r., Ważył 311 kg i jest uważany za najcięższego Francuza w historii.
- André Henry (1934), nauczyciel związkowy, działacz stowarzyszenia i polityk, minister czasu wolnego w 1981 r. , Urodzony w Fontenoy-le-Château.
- Antoine-Benjamin Pottecher, urodzony w Fontenoy w 1810 roku i zmarł w Nicei w 1875 roku, fabrykant. Jest dziadkiem Frédérica Pottechera i ojcem Maurice'a Pottechera .
- Colette Magny (1926-1997), francuska piosenkarka, autorka tekstów i performerka, a następnie rezydentka w Fontenoy-le-Château, nagrała z dziećmi IMP płytę Je J'aime chaanter w 1979 roku.
Heraldyka
Starożytny herb
|
Broń rodziny Neufchâtel Kwartalne 1 i 4 Gules a bend Argent oraz 2 i 3 Gules an eagle Argent.
|
|---|
|
Broń rodziny Dommartin Z piasku do krzyża ze srebra.
|
|---|
|
Broń Diane de Dommartin: Gules z dwoma przeplatanymi złotymi deltami.
|
|---|
.svg)
|
Broń rodziny Croÿ-Havré: Kwartalnie: 1. i 4., Argent, 3 fess Gules (z Croÿ); 2 i 3, Argent, 3 doloires Gules, oba z głównego hełmu z koroną.
|
|---|
|
Fontenoy-le-Château miał na broń: Błękitna, pięcioramienna gwiazda Or.Ta broń jest również noszona na pieczęci tabellionage, kopia jest widoczna w archiwach departamentalnych Haute-Saône .
|
|---|
|
|
Blazon : Lazur, łój szóstej części tarczy, Argent; do ćwiartki dziewiątej tarczy, do złowrogiego, Gules, do N Argent, zwieńczonego promieniującą gwiazdą, tego samego; tarcza zwieńczona srebrnym koszem wypełnionym snopami złota, na którym zawieszone są dwa festony służące jako lambrekiny, jeden po prawej stronie drzewa oliwnego, a drugi na złowrogim dębowym kolorze Vert, zawiązany i przymocowany przez paski Gules . Uwagi: dekret z dnia29 czerwca 1867upoważnia Fontenoy-le-Château do odebrania herbu, który był w jej posiadaniu, który miał być pokryty znakiem rozpoznawczym i któremu towarzyszyłyby ozdoby zewnętrzne przyjęte dla gmin i miast trzeciej kategorii. Patent pismo noszące list herbowy wykonany w tej tuilerie w8 stycznia 1868 podaje powyższy opis |
Aby wejść głębiej
Bibliografia
- Juniorzy AVF, PEP 88, V. André-Durupt, Fontenoy-le-Chastel, Historia zamku obronnego opowiadana dzieciom , wyd. AVF, 2015, ( ISBN 9782954489278 )
- Archiwa parafialne Fontenoy-le-Château (szczegółowy katalog cyfrowy 1774-1988)
- Archiwa szpitala Fontenoy-le-Château z 1673 roku
- Véronique André-Durupt, Julie-Victoire, pierwszy „kawaler” , wyd. AVF, 2011
- Dom Calmet , Historia Lotaryngii , 1745
- Collective, La Vallée du Côney, metalurgy and hydrotherapy , [3] wyd. Friends of Vieux Fontenoy and Federation of Learned Societies of the Vosges , 2011, Nancy. Przeczytaj online: Cédric Moulis, inżynier badań, Uniwersyteckie centrum archeologiczne w Nancy, str. 221 do 242, twierdza lub wieża Godefroy de Bouillon
- Paul Delsalle, Laurence Delobette, La Franche-Comté na skrzyżowaniu średniowiecza i renesansu, 1450-1550 , wyd. Presses University of Franche-Comté, 2003
- Henri Lepage , Departament Wogezów: statystyki historyczne i administracyjne , Charles Charton, red. Peiffer, 1845
- Constant Olivier , Histoire de Fontenoy , Annales de la Société d'Émulation du Département des Vosges, 1894, s. 1-440, [ czytaj online ]
- Constant Olivier , Fontenoy-le-Château at the Revolution , rękopis
- Louis Olivier , Notules sur Fontenoy-le-Château
- Causons pl, Fontenoy-le-Château średniowieczną przeszłość w samym sercu voge , n o 135, kwiecień 2017
- R. Redouté-Renaudeau, Diane de Dompmartin , rękopis
- E. Relion, Les Terres de surséance , Association Saône Lorraine
- Charles-Laurent Salch , Słownik zamków i fortyfikacji Francji w średniowieczu , Strasburg, Wydania Publitotal, 1978, wznowienie 1991, 1287 s. ( ISBN 978-2-86535-070-4 i 2-86535-070-3 ) Przegląd architektury zamku. Strona 485: Fontenoy-le-Château
- Charles Lawrence Salch, Atlas ufortyfikowane miasta i wioski we Francji, początek V th wieku do końca XV -go wieku , Strasbourg Publitotal,1 st listopad 1987495 str.Fontenoy-le-Château s. Mapę 456 i n o, 5 Wogezów, B.38.688.87
- Narodowy spis dziedzictwa naturalnego: Fontenoy-le-Château
- Kluczowe dane liczbowe opublikowane przez Narodowy Instytut Statystyki i Studiów Ekonomicznych (INSEE). Kompletny plik
- Strona południowo-zachodnia Wogezów: Fontenoy-le-Château : Toponimy pod znakiem wody, s. 9 ; Gorące fontanny, s. 11 ; Dolina Côney, s. 36 ; La Pipée, str. 37 ; Kanał Wogezów, Val de Vôge, s. 49 ; Le Moulin Cotant, s. 62 ; Wyspa na pole do paintballa, s. 64
Powiązane artykuły
Linki zewnętrzne
- Historyczny opis Fontenoy-le-Château
- Dziedzictwo architektoniczne i ruchome miasta na oficjalnej stronie francuskiego Ministerstwa Kultury (Bases Mérimée, Palissy, Palissy, Mémoire, ArchiDoc), Biblioteka architektury i dziedzictwa medialnego (archiwa fotograficzne) Dystrybucja RMN oraz regionalny serwis spisu ogólnego regionu Lotaryngii .
- Siedziba Regionalnej Dyrekcji ds. Środowiska, Planowania i Mieszkalnictwa (DREAL) oraz Mapa Globalna Lorraine CARMEN - DREAL Lorraine
- Zasób geograficzny :
Uwagi i odniesienia
Uwagi
- Według podziału na strefy gmin wiejskich i miejskich opublikowanego w listopadzie 2020 r., Przy zastosowaniu nowej definicji charakteru wiejskiego14 listopada 2020 r w międzyresortowym komitecie ds. wsi.
- prawny Miejska ludność w życie z dniem 1 st stycznia 2021, rocznik 2018, zdefiniowane granice terytorialne w życie z dniem 1 st stycznia 2020 r statystyczny data referencyjna: 1 st stycznia 2018.
Bibliografia
- The Boat Fontenoy le Château, marina .
- Woda w mieście .
- Historia miejsca Moulin Cotant autorstwa Rémi Ritter, lokalnego historyka
- Le Moulin Cotant: istotny atut dla gminy
- Małe urządzenia hydroelektryczne dla Moulin Cotant: czy to nadal możliwe? .
- „ Typologia miejska / wiejska ” , na www.observatoire-des-territoires.gouv.fr (przeglądano 5 kwietnia 2021 r . ) .
- " gmina wiejska - definicja " , na tej stronie INSEE (konsultacje na 5 kwietnia, 2021 ) .
- „ Understanding the density grid ” , na www.observatoire-des-territoires.gouv.fr (dostęp: 5 kwietnia 2021 ) .
- " Baza obszarów atrakcyjności miast 2020. " , na insee.fr ,21 października 2020 r(dostęp 5 kwietnia 2021 ) .
- Marie-Pierre de Bellefon, Pascal Eusebio, Jocelyn Forest, Olivier Pégaz-Blanc i Raymond Warnod (Insee), „ We Francji dziewięć na dziesięć osób mieszka w zlewni miasta ” , na stronie insee.fr ,21 października 2020 r(dostęp 5 kwietnia 2021 ) .
- Charles Rostaing , nazwy miejscowości , Presses Universitaires de France , pot. „ Co ja wiem? », 1992 (wznowienie), 128 s. ( ISBN 978-2-13-044015-4 ) , str. 83 i 93.
- Nicolas Haillant, Oryginalne formy nazw miejscowości Wogezów i ich oficjalne formy ,1905.
- Zbiór traktatów pokojowych , s. 388, wyd. Leonard, 1693 .
- Charles Rostaing , nazwy miejscowości , Presses Universitaires de France , pot. „ Co ja wiem? », 1992 (wznowienie), 128 s. ( ISBN 978-2-13-044015-4 ).
- Poranek Wogezów ,10 sierpnia 2016, Fontenaicastrien, a nie Fontecastrien
- Site habitants.fr .
- Opis Lorraine i Barrois , Opis Lorraine i Barrois, M. Durival starszy, wyd. Vve Leclerc, Nancy, 1779.
- Kolejność12 marca 1721.
- Prawdopodobna data budowy twierdzy: 980 według wyników analizy C14.
- Saint Mansuy, pierwszy biskup Toul (356-386)
- Kult Świętych Biskupów w diecezjach Lotaryngii: kartografia , A. Couraud, TER University of Nancy-II, 1999
- Zawiadomienie Lorraine Dom Calmet [1]
- Ojcowie i relacje Blâmonta, studium historyczne , E.de Martimprey de Romécourt, red. Société d'archéologie lorraine et du Musée historique lorrain, 1862.
- Marguerite de Bourgogne Montagu (urodzona około 1345 i zmarła około 1397 .
- Departament Wogezów , Henri Lepage, Charles Charton, wyd. Peiffer, 1845.
- id
- George Plaisance, lasy liściaste COMTOISES z XVIII th century. , P.497, Revue forestière Francuskiej, czerwiec 1963, n o 6.
- Archiwa departamentalne Doubs, seria B, B 339.
- Annales franc-comtoises: Księża wiejscy w Franche-Comté , Abbé Morey, wyd. Nicolas François Louis Besson, 1865.
- Jean-Baptiste Maurice, Herb wszystkich rycerzy Zakonu Złotego Runa od pierwszej instytucji do chwili obecnej , str. 55, wyd. Jean Rammazeyn, 1667
- Christian Pfister, Historia Nancy . t.1, s. 507-508, wyd. Berger-Levrault, 1909.
- Historia Lotaryngii , dom Calmet 1745.
- Zbiór skomponowanych wspomnień i dokumentów zebranych przez L.Chantereau Lefebvre , strona 19 .
- Paryż i jego kampanie w ramach Ancien Régime: mieszanki oferowane Jean Jacquart , str. 350, wyd. Publikacje Sorbonne, 1994 ( ISBN 2859442618 ) .
- Kapucyni z Fontenoyle-Château, Archiwa Departamentalne Wogezów .
- Picot / fran Italian V2 Opublikowane przez Ayer Publishing, strona 31 [2]
- Dokumenty państwowe kardynała de Granvelle'a: z rękopisów biblioteki Besançon , Antoine Perrenot de Granvelle, Charles Weiss, Imprimerie nationale, Paryż, 1849.
- Annals of the Emulation Society of the Vosges Department , Épinal, 1850
- Ephemeris hrabstwa Montbéliard, przedstawiający na każdy dzień roku tabelę z najbardziej niezwykłymi faktami politycznymi, religijnymi i literackimi w historii tego hrabstwa oraz panstw, które od niego zależały, od XIII wieku do w 1793 , Duvernoy, Imprimerie Charles Deis, 1832.
- Abbé Idoux, Roczniki Towarzystwa Naśladowania Wogezów, 1911.
- Autentyczne wspomnienia Jacquesa Nompar de Caumont, księcia La Force i jego dwóch synów, markiza de Montpouillan i de Castelnaut , t. 3, s. 427, wyd. Charpentier, 1843.
- Marie-Catherine Vignal Souleyreau, Richelieu and Lorraine , Paryż / Budapeszt / Torino, L'Harmattan, pot. „Logika historyczna”,2004, 431 str. ( ISBN 2-7475-6774-5 ) , str. 289.
- Jean-Charles Fulaine`` Książę Karol IV Lotaryngii i jego armia: 1624-1675 , Metz, Éditions Serpenoise,1997, 310 str. ( ISBN 2-87692-324-6 ) , str. 118.
- Opat Idoux, spustoszenia wojny trzydziestoletniej w Wogezach , 2 e , cz. 8, Annales Société d'Émulation des Vosges, 1912.
- Rzadkie lub niepublikowane dokumenty z historii Wogezów , tom 2 (1869), strona 258 Czytaj online .
- Ludność Franche-Comté po wojnie dziesięcioletniej , François Lassus, wyd. Prasy univ. Franche-Comté, 1995.
- Rękopisy z kolekcji Godefroy, Biblioteka Instytutu .
- Wojna dziesięcioletnia (1634-1644)
- Zbiór edyktów, rozporządzeń, deklaracji, traktatów i konkordatów panowania chwalebnej pamięci Leopolda, księcia Lotaryngii i Baru , t. 1, str. 468, opublikowane przez Veuve Cusson, Nancy, 1733
- Robert Parisot, Historia Lotaryngii (Księstwo Lotaryngii, Księstwo Baru, Trois-Évêchés). III. Od 1789 do 1919, 1919-1924, oprac. A.Picard, Paryż
- Męczennicy wiary podczas rewolucji francuskiej: czyli Martyrologia papieży, księży, zakonników i zakonnic, osób świeckich obu płci, którzy następnie zginęli za wiarę , Aimé Guillon de Montléon, wyd. G. Mathiot, 1821.
- W tym miejscu znajduje się teraz pomnik wojenny.
- Kompletny zbiór praw, dekretów, rozporządzeń, rozporządzeń i opinii Rady Stanu w oficjalnych wydaniach Luwru, Imprimerie nationale par Baudouin i Bulletin des lois
- Nowy kompletny podręcznik destylatora likierów, Lebeaud i Julia de Fontenelle , 1868
- strona 26, Druk głuchoniemych, 1802
- Annals of the Emulation Society of the Vosges Department , C.Huguenin, Epinal, 1865.
- Wspomnienia do wykorzystania w geologicznym opisie Francji , Armand Dufrénoy, Léonce Élie de Beaumont, André Jean François Marie Brochant de Villiers, wyd. F.-G. Levrault, 1830
- Bulletin du Brussels (Belgia) , Musée de l'Industrie, 1858
- Przegląd wód i lasów opublikowany przez Aristide Frézard i Stanislas Frézard, Éd. Berger-Levrault, 1863
- Ziemia Lorraine , n O 12, Fontenoy le Zamek 1978.
- Stulecie włoskiej imigracji do Wogezów od 1870 roku do dnia dzisiejszego Olivier Guateli, Éd. Miejsce Stanisława, 2008.
- Okręg Fontenoy nosi nazwę płaskowyżu Tuileries
- Jakość i czystość wody Fontenoy umożliwiła, podczas licznych płukań, uzyskanie bardzo białej skrobi.
- Relacje z 2018 roku dotyczące nowego miasta Fontenoy-le-Château .
- Insee - Populacje prawne gminy w latach 2006 , 2007 , 2008 , 2009 , 2010 , 2011 , 2012 , 2013 , 2014 , 2015 , 2016 , 2017 i 2018 .
- Podsumowanie inwentaryzacji archiwów departamentalnych Wogezów , Léopold Duhamel, 1867.
- Picturesque Science, tygodnik z 2 sierpnia 1866, s. 86-87.
- The Vosges Memorial, 22 lutego 1900, str. 2.
- Raporty i obrady Rady Generalnej Wogezów , strona 219, 1853.
- Charytatywna i dalekowzroczne Francja: tabele prac i instytucji wydziałów , n O 86, p. 2, wyd. Plon, Nourrit (Paryż), 1896.
- Stowarzyszenie Fontenoy Le Château .
- Parafia Saint-Colomban w Vôge
- Dziedzictwo serca Wogezów
- Wskazówka n o PA00107168 , baza Mérimée , francuskiego Ministerstwa Kultury .
- Hale .
- Study Association for the Coordination of Musical Activities (ASSECARM), Orgues Lorraine Vosges , Metz, Éditions Serpenoise,1991, 677, s. ( ISBN 978-2-87692-093-4 i 2-87692-093-X ) Prezentacja organów miasta: strony 293 do 295.
- „Nowe” organy Henri Didiera
- Organy kościoła Saint-Mansuy
- „ Saint-Mansuy Kościół ” , zawiadomienie n o PA00107167, bazy Merimee , francuskiego Ministerstwa Kultury .
- Historia ND du Bois-Banny na duchowych trasach
- Notre-Dame du Bois-Banny , opat Constant Olivier, wyd. Fricotel, Epinal, 1910
- Siméon-Florentin Daubié jest dziadkiem Julie-Victoire Daubié i pradziadkiem Constant Olivier
- 18 października 1794
- Vosges Archives, cytowane przez C.Oliviera, str. 26
- 1415, data zapisana w kamiennym medalionie nad ołtarzem.
- The Old Metalurgy in the Vosges Department, Ministry of Culture, General Inventory of Monuments and Artistic Riches of France, Lorraine Region, s. 42, wyd. Serpenoise, 1988
- „ papiernia, Zakłady Metalurgiczne pipeful, ciągnienia drutu i fabryka sprzętu ” , instrukcja n o IA88000332, podstawa Merimee , francuskiego Ministerstwa Kultury .
- " Affinerie et Martinet znany jako Forge de Grurupt " , wypowiedzenia n ° IA88000331, podstawy Mérimée , francuskiego Ministerstwa Kultury .
- Rewolucja w Wogezach , tom. 5, s. 152, wyd. Nowy druk., 1912
- Gorące fontanny, Fontenoy-le-Château , s. 11
- Strych szkoły
- AVF 9 rue de l'Eglise 88240 Fontenoy-le-Château
- Wspomnienia Henri de Beauvau , s. 65, wyd. Kolonii, 1691
- Ambroise Pelletier, Szlachetny lub ogólny herb Lorraine i Barrois , str. 357, wyd. 1758
- Sylvie Straehl Słownik biograficzny księży diecezji Nancy i Toul
- Jean-Marie Gassier, Les Héros Christians ou les martyrs du sacerdoce: zbiór wzniosłych cech i poświęcenie duchownych katolickich, którzy woleli śmierć niż zdradzenie przysięgi , s. 188, wyd. Germain Mathiot, 1826
- Henri Grégoire, Mémoires de Grégoire: były biskup Blois , vol. 2, str. 213, wyd. A. Dupont, 1837.
- A. Antoine de Saint-Gervais, Historia francuskich emigrantów , s. 345, wyd. LF Hivert, 1828
- 2112 Francuzów, którzy zginęli w Stanach Zjednoczonych w latach 1777-1783 podczas walki o niepodległość Ameryki , s. 26, Journal de la société des américanistes, 1936.
- Association Les Vosges napoléoniennes .
- Hippolyte de Mauduit, The Last Days of the Grande Armée lub wspomnienia, dokumenty i niepublikowana korespondencja Napoleona w 1814 i 1815 r. , Paryż, 1847
- Plik podstawowy Léonore LH / 1755 35 .
- Constant Olivier, Fontenoy à la Révolution, T. 2, str. 372.
- National Archives seria F70 do 113.
- Antoine-Benjamin Pottecher , Słownik słynnych Wogezów.
- Nie jestem dobrą kobietą w wywiadzie z Rogerem Gicquelem .
- National Archives, Herbarz miast w 19 th pozycji magazynowych wieku BB / 29/987, 988, 991 (część), 992 (część) i BB / 29/1081/83.