Królować | Plantae |
---|---|
Sub-panowanie | Tracheobionta |
Podział | Magnoliophyta |
Klasa | Magnoliopsida |
Podklasa | Hamamelidae |
Zamówienie | Pisemne |
Rodzina | Moraceae |
Dobry | Figowiec |
Zamówienie | Rosale |
---|---|
Rodzina | Moraceae |
LC : Najmniejsza troska
Ficus carica L. do nazwy zwyczajowe figowego drzewa , jadalne drzewa figowego lub figowego drzewa wspólną , to drzewo owocowe z rodziny Moraceae co daje jadalne owoce zwane figi . Jest rzadziej nazywany rys drzewo z Caria w odniesieniu do starożytnego miasta w Azji Mniejszej lub „Caric drzewo”.
Jadalne drzewo figowe jest symbolem basenu Morza Śródziemnego , gdzie jest uprawiane od tysięcy lat. Jest jedynym europejskim przedstawicielem rodzaju drzewa figowego, który obejmuje blisko sześćset gatunków, w większości tropikalnych.
Męskie drzewo figowe, czasami nazywane „dziką figą”, które nie wydaje jadalnych owoców, jest również nazywane „Caprifiguier” ( caprificus , czyli „koza figa”).
Może żyć do 300 lat, a pełną produkcję osiąga około 7 lat.
Ogólna nazwa Ficus to łacińska nazwa drzewa figowego. Specyficzny przymiotnik carica oznacza pochodzący z Caria , dawnej prowincji Azji Mniejszej, z której prawdopodobnie pochodzi drzewo figowe.
Od początku istnienia hominidów fikusy były źródłem pokarmowym i leczniczym: pąki, liście i owoce są zbierane i przetwarzane. Tak jest nadal w chińskim Yunnanie .
Ficus carica jest jedną z najstarszych udomowionych owoców Mordchaj E. Kislevem wsp wykazują paleo-udomowienia celowym wyboru partenokarpicznych figowce (bez nawożenia) w 12 th Millennium BC. AD , czyli na początku neolitu , w dolinie Jordanu .
Ikonografia przedstawia drzewa figowe uprawiane w Mezopotamii oraz w starożytnym Egipcie , na ogół wykonywane są jako kielich na krótkim pniu. Cato Starszy w De Agri Cultura wymienia odmiany „z Afryki, Kadyksu, Sagunto”, „czarny telan”.
Na III th century BC. AD , perypatetyczny filozof Theophrastus , w księdze V swojej książki Histoire des Plantes , zaleca drzewo figowe jako rusztowanie, tak jak w przypadku każdej pionowej podpory.
Sura 95 Koranu nazywa się al-Tīn (po arabsku „Drzewo figowe”), ponieważ rozpoczyna się przysięgą „Na drzewie figowym i oliwnym” w odniesieniu do miejsca narodzin Issy (Jezusa), syna Maryam (Maryja). Owoc jest również wymieniony w innym miejscu Koranu.
Drzewo figowe to drugie drzewo wymienione w Biblii , po drzewie poznania dobra i zła (podobne do jabłoni w tradycji chrześcijańskiej, ale do drzewa figowego w tradycji żydowskiej). Jest więc drzewem, które rości sobie prawo do miejsca drzewa życia . W Księdze Rodzaju drzewo figowe zostało użyte po raz pierwszy jako rzemień. Już ustalono związek między drzewem figowym a płodnością lub wstrzemięźliwością seksualną.
Odyseusz , w Odysei Homera , przywiera do drzewa figowego, aby nie został wciągnięty przez potwora morskiego Charybdy, gdy wędruje na tratwie w Cieśninie Mesyńskiej .
Na dziedzińcu świątyni Heliopolis w Egipcie rósł czcigodny jawor, czyli drzewo figowe faraonów. Nazywano je drzewem figowym boga Thota i bogini Seshat . Thoth, bóg o głowie ibisa, był bogiem mądrości, był boskim pisarzem, kontrolował pory roku, fazy księżyca i postęp gwiazd. Wyrył na liściach rajskiego drzewa figowego wszystko, co naznaczyło życie każdego człowieka, aby przygotować się na dzień sądu Ozyrysa , boga zmarłych.
Figa była jednym z owoców raju dla Egipcjan. Owoc nieśmiertelności został podarowany przez Panią Sykomory , boginię Neit , Neftydę , Izydę lub Hathor , duszom zmarłych reprezentowanych przez ptaki siedzące na drzewie. Prawdopodobnie chodzi bardziej o Hathor, boginię losu często przedstawianą z krowią głową, zasymilowaną w Państwie Środka do Nut . Hieroglif przedstawia kosz z figami w koszach pokrytych liśćmi, prawdopodobnie w celu utrzymania ich świeżości. Na znak losu ostatnia władczyni Egiptu Kleopatra zmarła ugryziona w piersi przez węża ukrytego w koszu fig. Śmierć ukrywała się w życiu!
Gatunek ten wydaje się pochodzić z dużego obszaru o ciepłym klimacie umiarkowanym, obejmującym obrzeża basenu Morza Śródziemnego po Azję Środkową ( Azerbejdżan , Afganistan , Iran , Pakistan ).
Kultura gatunku rozprzestrzeniła się na wszystkie tropikalne i subtropikalne regiony świata. Drzewo figowe zostało mniej lub bardziej znaturalizowane w Europie i Ameryce Północnej.
Drzewo figowe to małe drzewo, najczęściej o wysokości od trzech do czterech metrów - niektóre odmiany mogą jednak osiągać 10 metrów wysokości przy dziesięciu metrach obwodu w sprzyjających warunkach (niski mróz, świeża i żyzna gleba) - z często krętym pniem. , z często krzaczastym portem. Wszystkie części rośliny (gałązki, liście, owoce) zawierają biały, drażniący lateks .
Na liście są liściaste, szorstki, drobno owłosione, dość duże (do 25 cm długości). Mają długie ogonki liściowe i ostrze płetwowaty liść, mocno podzielonej na trzy do siedmiu płatów karbowane (najczęściej pięć) o zmiennym kształcie, oddzielonych zaokrąglonymi zatok.
Kwiaty drzewa figowego mają wiele kształtów (patrz reprodukcja).
Dojrzałe owoce lub figi są, w zależności od odmiany, zielonkawe, żółte, brązowoczerwone lub mniej lub bardziej ciemnofioletowe, czasem dwubarwne lub w paski.
Do produkcji, tylko samica, a zwłaszcza partenokarpicznych odmiany są uprawiane, mogą być biferous lub uniferous rzadziej trifers [11] :
Odmiany rozpłodowe powinny być zarezerwowane dla obszarów najcieplejszych (brak temperatur poniżej -12 °C zimą i niezbyt duże późne przymrozki wiosną). Rzeczywiście, uprawa odmian rozłożystych na obszarach zbyt północnych doprowadziłaby do spalenia pierwszej produkcji przez wiosenne przymrozki, a druga nie miałaby czasu na osiągnięcie dojrzałości przed pierwszymi jesiennymi przymrozkami. Dojrzałość ujednoliconych odmian, takich jak Ronde De Bordeaux czy Pastilière, jest często wcześniejsza niż druga fala biferów i bez problemu udaje się produkować w najkrótszym okresie bezmrozowym na obszarach północnych.
Jak wszystkie rośliny okrytozalążkowe , kwiaty figowe umożliwiają zapylanie ; owoc (fig.), który w rzeczywistości jest owocostanem , zapewnia rozproszenie nasion .
Cechą charakterystyczną drzew dzikich fig jest to, że rozmnażają się w oparciu o symbiozę z owadem: blastofagiem (z wyjątkiem odmian partenokarpicznych, o których czasami mówi się, że są samopłodne ). Owad ten zapewnia zapylanie kwiatów żeńskich. W zamian drzewo figowe chroni i odżywia owada, którego cykl odbywa się prawie w całości w roślinie.
Te kwiaty są zebrane w specjalnym rodzaju kwiatostanu zwanego sycone lub rys . Kwiatostany te składają się z pojemnika kwiatowego , dojrzałego, mięsistego, zamkniętego na sobie (pojenie), z wyjątkiem małego otworu ( ostioli ) naprzeciw miejsca wkłucia szypułki , o ogólnym kształcie małej gruszki, który zawiera kilkaset atrofii kwiaty.
Drzewo figowe jest uważane za gatunek dwupienny, chociaż oba rodzaje drzew figowych są morfologicznie hermafrodytami . Dwupienność jest tylko funkcjonalne. W basenie Morza Śródziemnego, prawie wszystkie sycones drzew caprifigu są parasitized przez blastophagus , a zatem nie wytwarzają figi jadalne. Można zatem powiedzieć, że drzewo caprifigu jest biologicznie biseksualne, ale funkcjonalnie męskie w swoim tradycyjnym zakresie.
Drzewa figowe mogą zatem wytwarzać cztery rodzaje kwiatów różniących się płcią i płcią drzewa, które je rodzi, w szczególności pod względem rodzaju stylu ( heterostylia ):
Dlatego ten rodzaj drzewa figowego produkuje tylko figi szkółkarskie, które nigdy nie są jadalne.
„Żeńskie” drzewo figowe jest protogyniczne i produkuje głównie długie żeńskie kwiaty. W zależności od pory roku i odmian, te kwiaty wymagają zapłodnienia (tzw. kapryfikacji) do zaowocowania lub rozwijają się w owoce przez partenokarpię nawet przy braku blastofagów. We Francji większość uprawianych drzew figowych ma charakter partenokarpiczny i dlatego nie wymaga obecności blastofagów do produkcji owoców. Nasiona obecne w tych figach partenokarpicznych nie zawierają zarodków.
Cztery rodzaje kwiatów drzewa figowego dają różne rodzaje owoców (mamme, profichi, mammoni, fioroni, Fichi) produkowane w trzech odrębnych pokoleniach lub nawet więcej, jeśli warunki klimatyczne są bardzo sprzyjające.
Te trzy generacje fig są zredukowane do pierwszych dwóch w chłodniejszych regionach, takich jak Francja.
Żeńskie drzewa figowe są trzech rodzajów:
Zimą w jajnikach, przeobrażonych w galasy , żeńskich kwiatów ssaków figowych (roślin męskich) znajdują się larwy blastophagusa.
Wiosną, po metamorfozie, samce blastofagów wyrywają się z kwiatów i zapładniają przez otwór nadal zamknięte w jajnikach samice blastofagów, a następnie pomagają im się wydostać. Następnie żeńskie blastofagi wychodzą z figi i przenikną do fig-profichis, fig-szkółek roślin męskich. Złożą tam jajka. Te figi spędziły zimę w postaci pąka i nie dojrzały aż do wiosny.
Pod koniec lata wykluwają się blastofagiczne nimfy fig-profichis, a owady ponownie wynurzają się z fig. Przenoszą pyłek z męskich kwiatów roślin „męskich”. Następnie składają jaja w kwiatach fig „kobiecych” i „męskich” stóp.
Niewymagające drzewo figowe jest mocne i może produkować przez bardzo długi czas. Drzewo śródziemnomorskie, dobrze znosi ciepło. Drzewo figowe może być uprawiane na różnych glebach, suchym i ubogim piasku, bogatym mule, ciężkiej glinie lub wapieniu, pod warunkiem, że jest dostateczna głębokość, drenaż i pożywienie. Półsucha piaszczysta gleba zawierająca dużą dawkę wapna jest idealna, gdy uprawa jest przeznaczona do suszenia. Gleby bardzo kwaśne nie są odpowiednie. Wartość pH powinna wynosić między 6,0 a 6,5. Drzewo toleruje umiarkowane zasolenie.
Dorosłe drzewo figowe może dać 100 kg fig świeżych lub 30 kg fig suszonych.
Korzenie figowca są często płytkie, więc unikaj uprawy gleby u podnóża drzewa i mulczowania latem, aby zachować wilgotność gleby. Ściółkowanie pomaga również zmniejszyć podatność na nicienie .
Dla dobrego nawożenia , zaplanować jeden wniosek o NPK 8-8-8 nawozu na wiosnę z przerwą bud . Nie należy później stosować nawozu, ponieważ ograniczyłoby to owocowanie i uniemożliwiłoby kiełkowanie nowych gałązek przed zimą, co by je osłabiło.
W średniowieczu , Ibn al-Awam daje syntezę wiedzy na temat wielkości drzewa figowego. Przycinanie drzewa figowego zostało szczegółowo opisane po raz pierwszy (1692, Instrukcja pour les Jardins ) przez La Quintinie, która podaje wyczerpujący opis przycinania drzewa figowego, którego celem jest utrzymanie dostępności owoców, aby wymusić uzyskanie fig. -kwiaty i mieć wczesne i słodkie figi na drewnie roku.
Należy zauważyć, że Universal Dictionary of Agriculture and Gardening (1751) autorstwa François-Alexandre Aubert de La Chesnaye-Desbois pisze, że „drzewo figowe jest ze wszystkich drzew tym, któremu przycinanie szkodzi najbardziej i nigdy nie należy niczego ścinać”. trzeba podążać za karykaturalną interpretacją pism Richarda Bradleya (1718), który krytykuje zachowanie drzew figowych w espalier i wspomina o nieutrzymywanym i produktywnym drzewie figowym. Z tego tekstu zrodziła się wytrwała idea charakterystyczna dla dzieł francuskich, zgodnie z którą „drzewo figowe samo się nie przycina” , której pierwsze sformułowanie znajduje się w 1774 r. w Traite de la culture du figuier de la Brousse: „ Sposób hodowli młodych roślin figowych jest tani. Musimy zobaczyć, jak rosną bez dotykania ich, to znaczy bez przycinania: najmniejszy rozmiar byłby dla nich szkodliwy. "
Oczywiście przycinanie drzewa figowego jest konieczne niezależnie od przyjętego sposobu gospodarowania roślinnością. Rzeczywiście, pozostawione samo drzewo figowe staje się ogromnym, nieprzeniknionym i niedostępnym krzewem. Przycinanie obejmuje dwa etapy: przed podniesieniem się soku wiosennego cięcie treningowe, które zawsze polega na ograniczeniu jego wysokości oraz oczyszczeniu martwego drewna i odrostów.
Drugi krok: przycinanie owocowania: dojrzewanie fig jest przyspieszane przez przerzedzanie, gdy tylko pojawią się figi jesienne i usunięcie pąków z końców gałązek roku w maju, aby lepiej zaopatrzyć owoce w sok. Skrócenie do 2 lub 3 oczek mocnych gałązek powoduje powstawanie nowych gałązek, które rok później wydadzą figowe kwiaty.
Drzewo figowe jest uprawiane w skrzynkach, doniczkach lub w ziemi. W doniczkach na ogół nadaje się jej kształt krzewu, szukając gęstej roślinności poprzez skracanie mocnych gałęzi. W doniczkach lub w ziemi szpalery wbija się w wachlarz w krajach zimnych, aw krajach deszczowych (Japonia) w podwójnym kordonie na 40 cm pniu, najczęściej pod zadaszeniem. W gorących krajach najbardziej rozpowszechniona jest architektura otwartych kielichów z 3 lub 5 stolarzami na jednym pniu o długości od 50 do 70 cm .
Ze względu na gąbczaste drewno jest cięte w równej odległości od oczu, aby po zakonserwowanym oku pozostawić gojący kikut. W krajach deszczowych zaleca się nałożenie fungicydu na rany po przycinaniu.
Drzewo figi pospolitej można bardzo łatwo ściąć , wyrywając gałązki o długości około dwudziestu centymetrów, dwu-, trzyletnie lub o średnicy około 1 cm w okresie zimowym (lub w przeciwnym razie gałąź z nienaruszonym pąkiem końcowym, ale wskaźnik sukcesu będzie wtedy być niżej), który jest posadzony w podłożu utrzymywanym w stanie wilgotnym i ciepłym. Aby zmaksymalizować szanse powodzenia, wykonaj co najmniej trzy lub cztery sadzonki jednocześnie i pokryj górną część sadzonek mastyksem, a dolną auksyną . Niektóre odmiany są trudniejsze do cięcia niż inne. W takim przypadku, regularne spryskiwanie ciętych lub przytłaczanych sadzonek może obejść problem.
Można go również rozmnażać przez wysiew, który da pierwsze owocowanie (nie identyczne z oryginalnym owocem nasion) w wieku około pięciu do sześciu lat. Nasiona z partenokarpicznych drzew figowych, czyli prawie wszystkich odmian francuskich, są sterylne. Chcąc siać, konieczne będzie zatem wykorzystanie nasion z importowanych odmian (w szczególności suszonych fig z Turcji). Siew da równą proporcję drzew caprifigu i „żeńskich” drzew figowych; z nich tylko około połowa będzie partenokarpiczna.
Według Talmudu drzewo figowe jest niewrażliwe na dwuletnią przemianę drzew owocowych . Jednak w tunezyjskiej publikacji (2011) opisano mechanizm zmienności zapasów węglowodanów, który ma cykliczny wpływ na produkcję owoców. Znaczna produkcja fig-kwiatów wpływa na produkcję fig w tym samym roku, a następnie na produkcję fig-kwiatów w roku następnym. Rzeczywiście istnieje naprzemienność zademonstrowana u biferous figowców.
Drzewo figowe jest bardzo wytrzymałym drzewem, które wymaga niewielkiej lub żadnej obróbki. Wśród jego głównych wrogów można jednak zauważyć raka figowego (Diaporthe cinerescens), jedyną chorobę o znaczeniu gospodarczym. Gruszka jest również czasami osiągana przez wełnowce zwane Ceroplastes z fig ( Ceroplastes rusci ), ćmy gruszkowe ( Eutromula nemorana ) i psylla z fig ( Homotoma ficus ).
Uszkodzone liście (brązowe, żółte lub opadające liście) są często spowodowane brakiem lub nadmiarem wody, brakiem równowagi mineralnej lub zbyt dużą ekspozycją na wiatr. Białawe plamy mogą być spowodowane przez mączniaka prawdziwego , chlorozę lub wirusa mozaiki . Te wirusy ( potyvirus transmitowane przez roztocza , Aceria ficus ), choć często widoczne w szczególności w czasie stresu (hodowla w doniczkach, nadmiernym podlewaniem, sadzonek ) nie są bardzo szkodliwe.
Poza swoim pierwotnym siedliskiem drzewo figowe może wytrzymać zimowe mrozy od -15 ° C do -18 ° C, ale owoce czasami z trudem dojrzewają przed jesienią. W tym celu zaleca się wybierać odmiany wczesne, a zwłaszcza partenokarpiczne, takie jak Ronde de Bordeaux czy Pastilière (ponieważ niezbędny do rozmnażania płciowego blastofag nie rozwija się na północ od linii położonej na wysokości Lyonu). Konieczne będzie również pielęgnowanie drzewa na możliwie gorącym i suchym gruncie (ekspozycja południowa lub południowo-zachodnia) i dobrze osuszonym. Aby ograniczyć występowanie niezdrewniałych gałązek (najbardziej wrażliwych na mróz) w okresie zimowym, należy stosować niewielką ilość nawozu na wiosnę, a nie więcej po zakończeniu czerwca. W tych warunkach drzewo może zdrewniać pod koniec lata przed nadejściem chłodów. Należy również zadbać o ochronę młodych roślin bardziej wrażliwych na zimno niż drzew dorosłych zimą. W przypadku drzew w doniczkach znacznie ogranicz lub nawet przestań podlewać zimą. Może się zdarzyć, że niezdrewniałe części drzewa ucierpią z powodu zimna, ale nie przeszkadza to w ponownym uruchomieniu drzewa następnej wiosny. Upewnij się jednak, że młode pąki nie są zbytnio narażone na późne wiosenne przymrozki. W zimnych regionach nierzadko zdarza się, że odmiany dwugatunkowe produkują tylko raz około połowy lipca.
Wszystkie części rośliny (gałązki, liście, owoce) zawierają biały lateks, zwany „mlekiem figowym”, który może przypominać gumę . Jednak ten ostatni został wyparty przez kauczuk , niepowiązany gatunek, do produkcji kauczuku naturalnego .
Świeży lateks jest bardzo żrący i silnie podrażnia błony śluzowe (spożywanie niedojrzałych fig jest więc bardzo nieprzyjemne). Służy do usuwania odcisków i brodawek. Przefiltrowany, a następnie wysuszony lateks stanowi surową ficynę .
antyk Hebrajczyków GrecyW gemmoterapia The macerat z Fig Tree pąków ma mieć właściwości kojące i działają na układ nerwowy, a tym samym promowanie snu i trawienia (ludzi z problemami trawiennymi związanych stres, lęk).
Mówi się, że młode gałęzie są środkami przeczyszczającymi i moczopędnymi.
Pogniecione liście wydzielają zapach figi, co umożliwia przygotowanie syropów lub likierów przez zwykłą macerację. Były używane jako emmenagoga .
Lateks liści i łodyg figowca zawiera furokumaryny (psoralen i bergapten) odpowiedzialne za podrażnienia, fototoksyczność, a nawet fotoalergię.