Tytuł | Karta Cassini |
---|---|
Kraj | Francja |
Zasięg geograficzny | Francja |
Cassini mapa lub mapa Akademii jest pierwszym topograficzne i geometryczny mapa powstała na skali Królestwo Francji jako całości. To byłoby bardziej właściwe mówić o mapie Cassini , ponieważ została opracowana przez rodziny Cassini , głównie César-François Cassini (Cassini III) i jego syn Jean-Dominique Cassini (Cassini IV) w XVIII -tego wieku .
Przyjęta skala to jedna linia na sto sążni , czyli skala 1/86400 (jeden łeb to 864 linie).
W tamtym czasie ta karta była prawdziwą innowacją i decydującym postępem technicznym. Jest to pierwsza mapa oparta na triangulacji geodezyjnej, której ustalenie zajęło ponad sześćdziesiąt lat. Cztery pokolenia Cassini podążały za sobą, aby wykonać tę pracę. Mapa nie lokalizuje dokładnie zabudowań ani granic bagien i lasów, ale poziom dokładności przedstawionej sieci dróg jest taki, że nakładając ortorektyzowane zdjęcia satelitarne na arkusze mapy Francji, uzyskujemy spektakularne wyniki.
Praca Cassiniego odcisnęła swoje piętno nawet na terenie, na którym do dziś można znaleźć toponimy znane jako „ sygnał Cassiniego ” , który ujawnia miejsca, w których w tamtym czasie dokonywano pomiarów. Te punkty orientacyjne odpowiadają wierzchołkom niezliczonych trójkątów, które tworzyły ramę mapy Cassini.
Obecnie naukowcy często konsultować się z arkuszy mapie Cassini, albo jego forma papieru w czytelni z map i planów działu z Biblioteki Narodowej Francji , lub jego cyfrowej postaci w Internecie (patrz linki zewnętrzne ). Jest szczególnie interesujący dla archeologów, architektów, historyków, geografów, genealogów, poszukiwaczy skarbów i ekologów, którzy muszą zajmować się ekologią retrospektywną lub rozumieć historię krajobrazu .
Możemy uznać, że przygoda mapy Francji Cassini ma swoje korzenie w panowaniu Ludwika XIV , wraz z utworzeniem Akademii Nauk, oraz wielkich ambicjach Colberta dotyczących francuskiej marynarki wojennej i wybrzeży Francji przy obronie na z jednej strony, a niejasność geografii kraju z drugiej; okazuje się, że np. odległości między miejscowościami są bardzo często szacowane w dniach jazdy, bez rzeczywistego pomiaru przebytych podróży.
W 1668 Colbert poinformował Akademię Nauk , że „chciał, abyśmy pracowali nad stworzeniem geograficznie dokładniejszych map Francji niż te, które tam wykonano…”; astronom i geodezja Jean Picard przeprowadza następnie pierwszą triangulację z Paryża do Amiens wraz z jej południkiem i w ten sposób sporządza zręby konkretnej mapy okolic Paryża , którą będzie podążał przez całą jej realizację przez Davida Viviera.
Następnie, w latach 1671-1673, król Ludwik XIV nakazał Akademii „sporządzić z jak największą dokładnością mapę całej Francji”. Picard i La Hire zarejestrują astronomicznie szerokości i długości geograficzne głównych miast przybrzeżnych, czego wynikiem będą zarysy skorygowanej (ale nie triangulowanej) mapy Francji, przedstawionej L'Académie w 1682 roku.
W 1681 r. ojciec Picard przedstawił Akademii „projekt stworzenia ram geograficznych dla całej Francji… przedstawiony prałatowi Colbertowi. ”. To podwozie musi zawierać „dużą trójkątną belkę poprzeczną”, która biegnie z Dunkierki do Perpignan, oraz kolejną linię „omijającą królestwo wzdłuż granic i wybrzeży”, w połączeniu z pierwszą.
W związku z tym w 1683 r. „Jego Wysokość nakazał Matematykom Akademii Nauk kontynuowanie przedsięwzięcia [zmarłego Picarda] i rozciąganie się w kierunku północnym i południowym aż do granic Królestwa, wzdłuż linii południkowej, która przechodziła przez środek Obserwatorium Paryskiego. ”. Południk Paryża , przechodząc z Dunkierki do Perpignan, pracy Cassini I i Cassini II , zostanie zakończona w 1718 roku, po wielu odroczenia. Będzie to pierwsza linia przyszłego podwozia lub płótna, która obejmie Francję.
Stopniowo Francja pokryje się zestawem schematycznych linii składających się z łańcuchów dużych trójkątów odniesienia.
Ten zestaw zawiera:
W 1718 r. południk paryski został zatem ukończony przez Cassini II, zostanie zweryfikowany w 1739 r. przez Lacaille i Cassini de Thury (Cassini III). Po piętnastu latach oczekiwania, w 1733 r. pod kierownictwem generalnego rewizora finansów Philiberta Orry'ego zrealizowano projekt pracy nad geometrycznym opisem Francji. To prawdziwy punkt wyjścia dla przyszłej mapy Cassini.
W latach 1733 i 1734 zatem trianguluje się prostopadły Brześć-Paryż-Strasburg, głównymi aktorami są Maraldi II , Cassini II i jego synowie oraz inni geografowie ( Delagrive , François Chevallier i pośledniejsi z Outhier ). W 1736 r. pomiary równoleżnika do południka Nantes, Saint-Malo-Nantes, przeprowadzi Ojciec Outhier .
„Wybrzeża i granice zasługiwały na szczególne zbadanie, więc wyznaczał je nieprzerwany łańcuch trójkątów, rodzaj geometrycznej fortyfikacji, która w sposób najbardziej niezmienny zapewnia obecną rozpiętość tego królestwa. "
Triangulacja żeber:
Granice lądowe zostaną triangulowane w 1740 roku.
Ten wstępny zarys prawdopodobnie ukończony około 1740 r., ale datowany na 1744 r., zostanie ukończony w celu uzyskania słynnej mapy z 1744 r.
Nie datowany, jego tytuł to Nouvelle carte, który zawiera główne trójkąty, które służą jako podstawa opisu geometrycznego Francji. Podniesiony z rozkazu króla przez panów. Maraldi i Cassini de Thury z Królewskiej Akademii Nauk. Jego przybliżona skala to 1: 1 750 000.
To jest oficjalna mapa po artykule Cassini de Thury O geometrycznym opisie Francji .
Składa się, jak poprzednio, z południka, ale z trzema równoleżnikami, a obecnie z siedmioma prostopadłymi, które tworzą na terenie pseudokwadraty o około 60 000 toisów (≈117 km) na bok; ponadto definiuje się tam wybrzeża i granice oraz ich triangulację. „Do realizacji tego projektu konieczne było uformowanie na ziemi prawie 800 trójkątów [we wszystkich 814 trójkątów pomniejszonych w płaszczyźnie poziomej], wszystkie połączone ze sobą i kończące się na 19 [raczej 17 lub 18] podstawach, które służyć jako dowód weryfikacji ”. Instrumenty i metody stosowane do triangulacji są ówczesne; znajdujemy je pod ich nazwą własną ( ćwierć koła , sektor ) oraz w badaniach południków geodezyjnych . Na mapie znajduje się również duża liczba miast, miasteczek, zamków itp., określona geometrycznie. Na marginesach wskazano odległości do Obserwatorium Paryskiego 440 miast, latarni i gór; później zostanie dodana szerokość i długość geograficzna rozważanych miejsc.
Osie odniesienia do raportowania położenia punktów geodezyjnych to odpowiednio południk Paryża (oś y) i jego prostopadłość z Obserwatorium Paryskiego (oś x). Kartograficzny występ ma poprzeczne cylindryczne typu , nie odpowiadające w przeliczeniu na kuli ziemskiej.
Mapie tej będą towarzyszyć szczegóły operacji triangulacyjnych przeprowadzonych na kątach każdego trójkąta, długości boków, wynik obliczeń. Ta praca istnieje w różnych formach, w różnych książkach lub rękopisach, które można znaleźć w Obserwatorium Paryskim , w Bibliotece Narodowej Francji , w IGN .
Kartusz ozdobiony kartą.
Marginesy: miasta, latarnie, góry (częściowo).
Ta początkowa i jednorodna triangulacja Francji „przeprowadzona wyuczoną ręką” tworzy coś, co możemy nazwać siecią geodezyjną pierwszego rzędu . To z tych dużych trójkątów można kontynuować detal Francji, uzupełniając punkty środkowe przestrzeni nietrójkątnych.
Na przyszłość, początkowo Cassini, za pośrednictwem Grandjeana de Fouchy , zaprasza „biskupów, sędziów, panów, a nawet pojedyncze osoby do uzupełnienia szczegółów dotyczących miejsc, które mają zostać wzniesione” do sporządzenia nowych konkretnych kart, ale - nalega - przez "poddanie się skali i położeniom mapy ogólnej", jako " MM. Królewskiego Towarzystwa Nauk w Montpellier za mapę Langwedocji lub M. l'Abbé Outhier za plany diecezji Bayeux i Sens ; plany lasów królewskich lub szczegółowe mapy granic królestwa sporządzone dla obozów wojsk królewskich”.
Po drugie, na końcu swojego artykułu O geometrycznym opisie Francji - opublikowanego w 1749 r. - Cassini zajmuje odwrotne stanowisko niż to, co napisał kilka stron wcześniej: „Zastrzegamy sobie prawo do podania w następujących Specjalnych mapach Francji , gdzie umieścimy wszystkie główne miejsca znajdujące się zarówno we wnętrzu, jak i w granicach królestwa. "
Pomiędzy prostopadłymi do południka nadal znajdują się duże obszary pokrywające duże trójkąty, które mają być dołączone do sieci pierwszego rzędu. Te duże przestrzenie będą triangulowane przez zespoły dwóch doświadczonych inżynierów, którzy brali udział w pomiarach wspomnianych pionów. Ich narzędzia i metody są takie same jak te stosowane w sieci Premier.
Na tych obszarach sieć hydrograficzna Sekwany – Sekwana , Marna , Oise , Aube , Yonne – zostanie pokryta w tej kolejności od 1747 do 1749 roku.
W 1747 Cassini de Thury publikuje „mapę, która zawiera wszystkie miejsca we Francji, które zostały określone przez operacje geometryczne”. Sekwana jest tam triangulowana, a sieć nakreślona we Flandrii przez Cassini de Thury w latach 1746-47 - podczas austriackiej wojny o sukcesję - jest tam reprezentowana.
Poza tym siatka kraju zostanie przeprowadzona według map, które wykona Cassini na podstawie decyzji króla z 7 lipca 1747 r., który mówi do Cassiniego, w kontekście określonym później: „Chcę mapę moje królestwo wzniesie się…, oskarżam cię, ostrzegam pana de Machault , ówczesny kontroler generalny. ”.
Sieć rozpocznie się zatem najwcześniej w 1748 r. Cassini zobowiązuje się towarzyszyć mapom, które następnie opublikuje z sieci wtórnej, która ich dotyczy. W ten sposób podaje we Wstępie do drugiego zachodniego arkusza mapy Francji , wzniesionej w 1751 r., tabliczkę, która „zawiera zasięg czterech kwadratów po 60 000 toisów...”, z odpowiednim wyjaśnieniem „co przedstawia dzieło dwóch inżynierów".
Tak więc sieć kraju będzie prawie skończona w 1783 roku, kiedy Cassini de Thury opublikuje Geometryczny opis Francji . Na końcu książki znajduje się mapa Francji pokryta ponad dwoma tysiącami trójkątów (sieć pierwotna i wtórna). Miedź, na której jest wygrawerowana, jest identyczna z mapą z 1744 roku, z tą samą wkładką i nawet nosi datę, co jest mylące. W ostrzeżeniu zawartym na mapie czytamy: „Ta mapa przedstawia Francję przeciętą południkiem Królewskiego Obserwatorium w Paryżu oraz liniami prostopadłymi i równoległymi do tego południka, wytyczonymi w odległości 60 000 tosów każdy.. inne…”. Na tej mapie, oprócz trójkątów, które definiują Francję, nadal możemy zobaczyć triangulację poza granicami we Flandrii, dzieło Cassiniego de Thury z lat 1746-47; trudno jest również znaleźć numery seryjne poszczególnych kart.
Mapa Francji, 1783 (część NW).
Kartusz z datą 1744.
Ostrzeżenie.
W 1747 r. informacje podane przez Mapę, obejmujące wszystkie miejsca we Francji wyznaczone operacjami geometrycznymi, umożliwiły wydanie pierwszej mapy geograficznej kraju (bez trójkątów). Zatytułowana Mapa Francji sporządzona na podstawie obserwacji MM. Królewskiej Akademii Nauk , jest dziełem Philippe Buache z tej samej Akademii.
Francja jest tam reprezentowana w swoich konturach z jej wybrzeżami, granicami i rzekami. Prowincje są nazwane, określone są ich granice terytorialne i wskazano główne miasta. Pojawiają się tam sąsiednie kraje z dodatkowymi szczegółami (miasta, rzeki itp.).
Tylko tam określone są współrzędne geograficzne, długość geograficzna w stosunku do Obserwatorium i szerokość geograficzna. Skala jest podana w różnych ligach regionalnych.
Ta mapa jest prawdopodobnie pierwszą poprawną mapą geograficzną Królestwa Francji. Ponadto będzie towarzyszyć corocznej publikacji „ogólnodostępnej” La Connaissance des Temps wydawanej przez tę samą akademię.
Następnie pojawiły się inne mapy, takie jak mapy Roberta de Hesselna z 1786 roku i nowa mapa departamentów i dzielnic Louisa Capitaine'a z 1794 roku.
W 1747 Cassini de Thury towarzyszył Ludwikowi XV do Flandrii podczas wojny o sukcesję austriacką . Odpowiada za sporządzanie lokalnych map wokół pól bitewnych. Podczas wręczania jednej z tych kart królowi na miejscu, 7 lipca 1747 r., ten ostatni sprecyzował swoje wymagania: „Chcę, aby karta mojego królestwa została zniesiona…, obciążę cię…”. . Będzie to punkt wyjścia do ustalenia poszczególnych map; Cassini otrzyma za to dotacje od króla; skorzysta również z korzystnych postanowień Generalnego Kontrolera Finansów i ochrony Trudaine odpowiedzialnej za królewskie drogi królestwa.
Ankiety kartoweFirma potrzebuje inżynierów przeszkolonych w terenie przez „seniorów” z zespołów, które pracowały w sieci drugiego rzędu. W latach 1750-1756 ich liczba wzrosła z 8 do 20. „Odpowiadając za szczegóły, umieszczono ich w odległości dziesięciu tysięcy toisów od siebie”, czyli około 20 km, i przeczesywali ziemię z północy na południe przez okres czas kampanii, która trwała sześć miesięcy. „Nic nie powinno umknąć ich badaniom. "
W terenie, w terenie inżynierowie ci wyposażeni są w tablice , ćwierćkola, cyrkiel. Ćwierć okrąg , kłopotliwe, zwłaszcza w dzwonnicy, wkrótce zostanie zastąpiony przez graphometer z dwoma okularami wyposażonych w kompas. Podziałka w stopniach, podzielona przez poprzeczkę, rozdzielczość instrumentu jest rzędu minuty stopnia. W swoich badaniach muszą przestrzegać ścisłych zasad triangulacji: obserwować trzy kąty trójkątów, tworzyć trójkąty weryfikacyjne, wykonywać okrążenia horyzontu (360 °). Dla swoich obserwacji pytają o toponimię kraju od proboszczów i/lub powierników, którzy czasem im towarzyszą. Po pracy dnia następuje praca gabinetu: czyszczenie notatek i oświadczeń, a następnie szkicowanie rysunków mapy odwiedzanego kraju.
Po powrocie do Paryża skupiają się na swoich obserwacjach, obliczają swoje trójkąty i odległości wybranych obiektów. To skończone dzieło oddają swoje metryki Cassini de Thury - wspomagany przez ojca - do zatwierdzenia. W 1757 r. inżynierowie ci otrzymali wynagrodzenie w wysokości 4500 funtów za arkusz. Zatrudnione są cztery kontrolery „do weryfikacji obliczeń i konstruowania kart w takiej formie, w jakiej miały być przekazane grawerowi”…”.
Tylko dwie karty specjalne zostaną ukończone w 1756 roku, paryska i Beauvais .
W 1756 , osiem lat po założeniu firmy, Cassini de Thury podarował królowi dwie pierwsze szczegółowe mapy królestwa. Król jest zadowolony, ale w obliczu trudności królestwa, w tym wojny siedmioletniej , dokonuje się wyraźnych cięć w dotacjach królewskich. Karta francuska nie jest już dotowana. Cassini de Thury założył wówczas spółkę z pięćdziesięcioma wspólnikami, aby zebrać fundusze niezbędne do zakończenia zbiórki. Uczestniczą osobistości tamtych czasów. Najbardziej znanym z nich jest markiza de Pompadour .
Akt stowarzyszeniowy mający na celu zebranie funduszy niezbędnych do powstania ogólnej mapy Francji Cassini zwanej „mapą Akademii”Ustawa o stowarzyszeniu
Przed doradcami, niżej podpisani notariusze króla w Paryżu, obecni byli pani Poisson, markiza de Pompadour, hrabia Saint-Florentin, minister stanu, Messire de Moras, kontroler generalny Akademii Nauk Cassini de Thury, stwierdzające zarówno w jego imieniu, jak i jako sprawującego władzę i władzę Monsignor księcia Soubise, księcia Bouillon, księcia Luksemburga, marszałka Noailles, Buffon, Akademii Nauk, prezydenta Corberon, pana Collin - za wszystkich, dla których wspomniany Sieur Cassini obiecuje i zobowiązuje się do zatwierdzenia tych prezentów, a w konsekwencji do zobowiązania ich do ich pełnego i całkowitego wykonania, jak również do udostępnienia z góry wyjaśnionych w nich środków oraz do dostarczenia wszystkich aktów w formularz, który należy osiągnąć w chwili tych prezentów, najpóźniej za trzy miesiące - pan Trudaine, radny stanu, Feydeau de Marville, radny stanu , de Novion, prezydent z zaprawą murarską, de Méliand, zastępca Soissons, Malesherbes , prem pierwszy prezydent, prezydent Mascarany, Montalembert, Akademii Nauk, prezydent Meslay, prezydent Guibeville, Harriagues, mistrz księgowości, Goislar, doradca parlamentu, Vaucel, wielki mistrz wody i Lasy, Bitaut, doradca parlamentu, Charlet, doradca parlamentu, Henry i Henry du Fey, jego brat, Biseau, mistrz księgowy, Guinaumont, mistrz księgowy, Fremin, mistrz księgowy, Cassini Starszy, księgowy, Thomé , oficer gwardii, Chalier, Denizet, skarbnik Francji, Frou, płatnik rent, Herbert du Vaucel de Castelnau, Hévin, pierwszy chirurg pani la Dauphine, Camus, z Akademii Nauk, Perronnet, de Montigny, de Akademii Nauk, Prévost, de Borda, generał rolnik, Duval, Quesnay, zwykły lekarz króla. Późniejsi współpracownicy: Monsignor książę Choiseul, Monsieur la Condamine, prezydent Sarron, dyrektor, Monsieur de Montigny, Monsieur Captain, Monsignor książę Bouillon, Monsieur de Lisle, Monsieur Prévost. Który w wyniku zgody i zgody króla, na prezentacje, które złożył mu pan Cassini de Thury, aby połączyć siły w celu kontynuowania prac nad mapą Francji, które Jego Wysokość rozpoczął w 1750 roku i prowadzenia z z największą możliwą precyzją, zwłaszcza że nie mają innego celu w tym przedsięwzięciu niż honor i korzyści, jakie przysługiwać będzie narodowi, po ponownym przekazaniu memorandum zawierającego transkrypcję stowarzyszenia projektowego na czele tych prezentów, uzgodnili, co następuje:
Artykuł 1 st
Wspomniani panowie i panie oraz inne wyżej wymienione osoby przyłączają się niniejszym do kontynuowania ogólnej mapy Francji i zobowiązują się wnosić każdy ze swojej strony do niezbędnych wydatków aż do całości wykonania, do opłat i warunków określonych w projekcie spisanym na czele rzeczone przedstawia, które aprobują zgodnie z jego formą i treścią.
Artykuł 2 e
W spółce będzie pięćdziesiąt udziałów, z których po jednym przypada na każdego wspólnika. Nikt nie może przenieść swojego udziału lub sprzedać go w całości lub w części bez zgody spółki, która zastrzega sobie przywilej nabycia tego udziału, jeżeli uzna to za stosowne poprzez zwrócenie właścicielowi środków, które w tym celu przeznaczył; a wspomnianego społeczeństwa nie można pod żadnym pretekstem zwiększyć powyżej liczby pięćdziesięciu.
Artykuł 3 e
Wybiorą go partnerzy, a w ich liczbie trzech dyrektorów, którzy będą prowadzić wszystkie sprawy firmy, a mianowicie: kierunek prac, podział środków, wypłatę wynagrodzeń inżynierów i pracowników do prac wymienionych w karcie, zakup towarów i wszelkie inne wydatki związane z realizacją wspomnianego projektu. A ponieważ konieczne jest niezwłoczne dostarczenie wszystkich tych przedmiotów i zwrócenie się do Jego Królewskiej Mości o potwierdzenie i aprobatę wspomnianego stowarzyszenia i tego aktu, prosząc ją o dokonanie darów, transferów i innych łask, o których mowa we wspomnianym projekcie w forma pamięci zapisana powyżej, którą Jego Wysokość obiecał nadać firmie, gdy została utworzona, firma wybrała i przedstawiła Jego Królewskiej Mości jako dyrektorów wieczystych wspomnianej firmy panów Cassini de Thury, Camus i de Montigny z Akademii Nauk, przedłożenie ich decyzji, po ich zatwierdzeniu przez Jego Wysokość, wszelkich prac, wydatków, wykorzystania funduszy i uzgodnień, jakie należy poczynić w celu wykonania tej mapy.
Artykuł 4 e
Firma powołuje na swojego skarbnika pana Bordę, generalnego rolnika, wspólnika, zlecając mu odzyskanie środków i wszystkich niezbędnych wydatków na podstawie mandatów podpisanych przez trzech dyrektorów. Będzie prowadził rejestr wszystkich poniesionych przez siebie wpływów i wydatków, o których będzie zgłaszał się do spółki, upoważniając go we wspomnianym charakterze jako skarbnik i współpracownik do uczestniczenia w zgromadzeniach dyrektorów sieurs, gdzie będzie miał decydujący głos dla wszystko, co może dotyczyć windykacji, wydatków i obsługi środków należących do tej spółki.
Artykuł 5 e
Spółka wybiera i powołuje na egzaminatora inżynierów-geografów i kreślarzy pana Perronneta, generalnego inspektora mostów i dróg, związanego z tą firmą, polecając mu zbadanie wszystkich przedmiotów, które zostaną dopuszczone do egzaminu przez dyrektorów, zobaczyć ich umiejętności i dobre zachowanie, zanim będą mogli zostać zatrudnieni w tym charakterze. Daje mu możliwość uczestniczenia w spotkaniach dyrektorów, na których będzie miał głos zaradczy we wszystkim, co może dotyczyć doboru pracowników, weryfikacji kart, grawerowania i drukowania.
Artykuł 6 e
Firma zamierza kontynuować realizację projektu wspomnianej mapy na planie już znanym i zatwierdzonym przez Akademię Nauk, korzystając z badań i spostrzeżeń tej firmy, nową mapę przekaże do badania Akademii opublikować go pod jego auspicjami. A w przypadku, gdyby przez śmierć lub rezygnację zajął jedno z trzech stanowisk dyrektora, odkładałoby to Akademii wybór nowego dyrektora spośród wspólników zatrudnionych we wspomnianej firmie. Akademia zostanie poproszona o wyrażenie zgody na to, aby dwa walne zgromadzenia spółki wskazanej powyżej za każdy rok odbywały się w sali Luwru, w której się spotyka, w dniach, w których wspomniana sala będzie wolna.
Artykuł 7 e
W przypadku śmierci lub rezygnacji stanowiska dyrektora, skarbnika i inżyniera egzaminatora mogą pełnić wyłącznie osoby wybrane spośród osób tworzących tę spółkę.
Artykuł 8 e
Odbędą się co roku dwa zgromadzenia ogólne, jedno w pierwszy czwartek grudnia, a drugie w pierwszy czwartek czerwca. Może być nawet zwołany przez inne osoby w ciągu roku, kiedy dyrektorzy uznają to za stosowne. Na jakie spotkania zostaną zaproszeni wszyscy współpracownicy. Dyrektorzy będą składać na walnym zgromadzeniu sprawozdania na temat działalności, którą będą musieli zaproponować spółce i nad którą będzie trzeba dyskutować. Które decyzje będą ważne, pod warunkiem, że liczba partnerów jest dziewięciu, w tym dyrektorzy, i zostaną wykonane zgodnie z postanowieniami, bez względu na wszelkie sprzeciwy i nazwy oraz bez uszczerbku dla nich. Prowadzony będzie rejestr obrad, który zostanie sporządzony przez dyrektorów i podpisany przez nich oraz wspólników, którzy uczestniczyli w tych walnych zgromadzeniach.
Artykuł 9 e
Stan wpływów i wydatków poniesionych przez skarbnika w roku poprzednim zostanie ustalony na wspomnianym zgromadzeniu i będzie decydował o funduszach, które wspólnicy będą zobowiązani przeznaczyć na wydatki roku bieżącego, w stosunku do sumy czterech -dwadzieścia tysięcy funtów, na które zostały ustalone przez wspomniane memorandum w formie projektu, bez możliwości przekroczenia tej sumy, z wyjątkiem narady podjętej na walnym zgromadzeniu zwołanym w tej sprawie, na które wszyscy zostaną zaproszeni partnerzy do wyjaśnienia im przez dyrektora przyczyn, które mogą decydować o tym wzroście wydatków.
Artykuł 10 e
Gdy na mocy dekretu o pokwitowaniach i wydatkach dokonanych przez skarbnika w ciągu poprzedniego roku, w jego rękach znajdą się fundusze przewyższające wydatki, nadwyżka funduszy zostanie obciążona osiemdziesięcioma tysiącami funtów wydatków, które należy ponieść na rzecz rok bieżący. A jeśli to nie wystarczy, nadwyżkę zapewnią wspólnicy z podziału, który będzie dokonywany w wysokości jednej pięćdziesiątej za każdą akcję. Podobnie jak w przypadku stwierdzenia, że dekret wspomnianego zestawienia funduszy przekracza osiemdziesiąt tysięcy funtów, zostanie on rozdzielony między wspólników na zwrot wcześniej wypłaconych przez nich zaliczek, w wysokości jednej pięćdziesiątej za każdą część, w rolkach, które zostaną podpisane przez partnerów poprzez otrzymanie wspomnianej dystrybucji. Co można zrobić dopiero po zarządzeniu przez naradę spółki na walnym zgromadzeniu.
Artykuł 11 e
Skarbnik będzie prowadził rejestr, w którym będzie przyjmował wszystkie wymiociny, które zostaną dostarczone przez partnerów, te, które pochodzą ze sprzedaży kart lub które mogą zostać przekazane firmie przez stany prowincji, które chcą dokonać pracy nad poszczególnymi kartami wspomnianych prowincji, w szczególności wynikającymi z wykonania traktatów zawartych ze stanami Burgundii, Bresse i Artois, z potrąceniem sumy trzydziestu czterech tysięcy funtów należnej królowi na rzecz zaliczki, które uczynił z okazji sporządzenia map wspomnianych prowincji, chyba że Jego Wysokości zechce scedować je na kompanię.
Artykuł 12 e
Skarbnik będzie również rejestrował w swoim rejestrze wpłaty inżynierów-geografów, kreślarzy i innych wymienionych w pamięci w formie projektu powyżej, zakupy instrumentów, towarów i inne niezbędne wydatki, z których płatność może być dokonana tylko na zarządzenia i listy, które zostaną zatrzymane przez dyrektorów, z których jeden będzie dotyczył zwolnień osób zatrudnionych w tych zarządzeniach i rolach.
Artykuł 13 e
Firma zobowiązuje się do wykonania wszystkiego, co jest określone w powyższym opisie projektu i warunkach w nim zawartych. A w przypadku, gdy konieczne jest odstąpienie od niej z jakichś szczególnych powodów, może to nastąpić tylko na podstawie narady podjętej na walnym zgromadzeniu, na której wyjaśnione zostaną powody, które mogą spowodować te zmiany. Jak również zobowiązuje się do spełnienia warunków traktatów zawartych przez Sieur Cassini de Thury ze Stanami Burgundii, Bresse i Artois, których kopia zostanie wydana każdemu partnerowi, jak również samego tego aktu traktatów, które mogą być zawarte następnie ze stanami Langwedocji, Prowansji i Bretanii i innymi w celu przygotowania specjalnych kart, upoważniających odtąd dyrektorów do zawierania wspomnianych traktatów.
Artykuł 14 e
Kierownicy kontrolują pracę i zapewniają, aby inżynierowie-geografowie, kreślarze i inni pracownicy wykonywali powierzoną im pracę z całą możliwą precyzją i starannością; i będzie prowadzić rejestr zawierający nazwiska pracowników, pracę, którą powierzono im w każdym roku oraz sposób, w jaki będą ją wykonywać. Na podstawie którego zostanie ustalona ewidencja premii, które zostaną im przyznane po wykonaniu wspomnianej pracy.
Artykuł 15 e
Dyrektorzy podejmą niezbędne kroki, aby uzyskać od Jej Królewskiej Mości ratyfikację tego aktu oraz listów wyłącznego przywileju zezwalających firmie na wygrawerowanie i wydrukowanie wspomnianej mapy Francji w formie zatwierdzonej przez Jej Wysokość. większe i mniejsze formaty i poprzez redukcję, aby je sprzedać i obciążać dla swojego zysku w całym królestwie przez trzydzieści kolejnych lat, z zakazem sprzedaży i obciążania tych kart bez wyraźnej zgody i na piśmie społeczeństwa, podrabiania ich w całości lub w części przez wyciąg lub pomniejszenie, ani też (sic!) wprowadzić do królestwa rycin lub obcych odcisków, pod groźbą konfiskaty i grzywny w wysokości dwudziestu tysięcy funtów; błagać Jego Wysokość, aby kontynuował opiekę nad współpracownikami dla kontynuacji i doskonalenia wspomnianej mapy, jak również inżynierami-geografami, którzy zostaną w tym celu wysłani do prowincji; być na tyle dobrym, by wydawać rozkazy, aby otrzymać pomoc, pomoc i udogodnienia, których będą potrzebować, aby przyspieszyć swoje działania.
Artykuł 16 e
Po zatwierdzeniu przez króla, ratyfikacji i potwierdzeniu tego aktu wraz z załączonym projektem, wspólnicy będą zobowiązani do przekazania skarbnikowi 1 lipca sumę szesnastuset funtów, na którą każdy musi corocznie wpłacać na udział. posiada w spółce, w wysokości osiemdziesięciu tysięcy funtów dla sumy uzgodnionej dla rocznych i zwykłych wydatków według projektu i zapłacić kolejnych latach sumę ośmiuset funtów na pierwszego stycznia i 1 st lipca każdego roku , czyniąc szesnaście setek rocznie za kontyngent każdego zawsze związany z góry, aby inżynierowie nie opóźniali się w wykonywaniu swoich prac bez zapłaty.
Artykuł 17 e
W przypadku śmierci niektórych wspólników ich wdowy, dzieci i spadkobiercy dziedziczą po nich na żądanie spełnienia warunków określonych w niniejszym akcie i projekcie, a w szczególności wniesienia wkładu w zaliczki, na które będą potrzebni proporcjonalnie. do udziałów, które będą mieli w społeczeństwie; i będą mieli taki sam udział w zyskach, jaki zwrócą się ze sprzedaży wspomnianych kart na zwrot zaliczek wpłaconych przez nich i ich autorów. Mogą nawet wyznaczyć osobę do uczestniczenia w spotkaniach w ich imieniu i przenieść na nią swoje prawa, pod warunkiem, że osoby te zostały wcześniej zatwierdzone przez firmę.
Artykuł 18 e
Jeżeli którykolwiek z partnerów zaniedbuje mieć skarbnika zwrócony do skarbnika w czasie wyznaczonym przez artykuł 16 tego czynu ze strony funduszy zaliczkowych, że musi on zapewniać co roku w celu zaspokojenia wydatków społeczeństwa - a mianowicie 1 st lipca do 1 st stycznia każdego roku, począwszy od 1 st lipca 1756 aż do rozwiązania spółki - jeśli nie spełni w terminie jednego miesiąca licząc od końca „wygaśnięciu, zostanie uznane za zrezygnować z działalności jako prawa i bez dalszych formalności zostanie pozbawiony w wyniku jakiegokolwiek prawa do produktu ze sprzedaży wspomnianej karty, jego udział pozostanie nabyty przez spółkę, przy czym niniejsza klauzula nie może być traktowana jako po prostu zagrażająca na podstawie jakichkolwiek jakikolwiek pretekst.
Ponieważ w ten sposób i dla wykonania prezentów i zależności, części wybrały swoje domicylu w swoich rezydencjach; które mimo to miejsca, obiecujące, zobowiązujące, wyrzekające się itp.
Sporządzono w Wersalu i Paryża, oba domy Kawalerskie co Sztuka studia, 25 czerwca, 27, 28, 30 tego samego miesiąca, 1 st 2 lipca 3, 4, 5, 9, 11, 13, 14, 15, 16, 17 tego samego miesiąca lipca, wszystko w 1756 r. I podpisany protokół, który pozostał u pana Aleaume, jednego z notariuszy w Paryżu. Podpis: Aleaume i Mareschal, notariusze, z inicjałami.Później stowarzyszenie pięćdziesięciu zostanie zastąpione przez abonentów, których w 1780 r. będzie 203; wezmą udział również prowincje i ogólniki .
Firma była ogólnie dobrze zarządzana: jej rachunki były w równowadze z udziałowcami w kwocie ponad 1600 funtów rocznie na osobę; poszczególne karty sprzedawano za cztery funty, cenę wyższą niż praktykowana w tym czasie u konkurentów.
W tym okresie karty są nadal nadzorowane przez Académie des Sciences i pozostają w depozycie w Obserwatorium Paryskim.
Zmarły w 1784 r. César-François Cassini nigdy nie doczeka ukończenia mapy Francji. Jego syn, Jean-Dominique , znany jako Cassini IV, dokończy dzieło ojca; w 1790 r. do wydania pozostało jeszcze piętnaście pojedynczych map (patrz wykaz arkuszy z rokiem wydania poniżej).
W 1793 Francja była w stanie wojny. Mapa Cassini jest źródłem informacji dla ojczyzny, ale także dla wroga. Na mocy Konwencji zostanie zatem skonfiskowany i przeniesiony z Obserwatorium do Składu Wojennego ; „Ogólna mapa Francji zwana Akademią” składa się więc według protokołu ze 165 zadrukowanych arkuszy, 11 tablic grawerskich i stołu kreślarskiego. Zostały cztery arkusze, które zostały przebadane, do wyrzucenia na papierze. Akcjonariusze, z wyjątkiem emigrantów, otrzymają rekompensatę; otrzymają po 3000 franków za akcję.
Przez 25 lat tego okresu mapy będą retuszowane i uzupełniane przez rytowników pod okiem wojskowych inżynierów geograficznych. W latach 1803-1812 dokonano głównych przeróbek, głównie na sieci drogowej. Do map dodawana jest podwójna skala, jedna w sążniach, a druga w metrach. Nowe „czyste, dokładne, starannie wyryte” mapy będą również konkurować z mapą Cassini; utworzą „Atlas Narodowy”, który zostanie oskarżony o plagiat przez współpracowników mapy Francji.
Możemy z grubsza uznać, że dzieło Cassiniego zostało ukończone w 1818 roku. Jego utworzenie zajmie 150 lat od decyzji Colberta; ze swej strony poszczególne mapy, szczególne dzieło Cassini III i Cassini IV, wymagały siedemdziesięciu lat pracy, aby szczegółowo opisać Francję.
155 indywidualnych kart jest pierwotnie planowanych; w rzeczywistości zostanie opublikowanych 180. Poniższy wykaz odpowiada w pierwszej kolejności numerom 181 podniesionych arkuszy wraz z datą ich publikacji w oryginalnym wydaniu. Grawerowane na miedzi (pierwsze przez inżyniera geografa króla w Paryżu, Josepha-Dominique Seguina), a następnie drukowane w czerni i bieli, wiele map było ręcznie akwarelowanych lub pociętych na 21 prostokątów przyklejonych na płótnie z juty, tak aby można je łatwo złożyć i przetransportować. Według legendy królowa Maria Antonina uznała je za tak piękne, że poprosiła o wykonanie w kolorze i zamówiła osobisty zestaw, aby móc go przewieźć w autokarze.
Numer arkusza | Określenie | Rok badania | Rok wydania | Numer publikacji |
---|---|---|---|---|
1 | Paryż | 1749-1755 | 1756 | 1 |
2 | Beauvais | 1751 | 1756 | 2 |
3 | Amiens | 1757 pne (przed) | 1757 ca (około) | 11 |
4 | Abbeville - Arras | 1757 | 1757 | 12 |
5 | Saint-Omer | 1756-1757 | 1758 | 19 |
6 | Dunkierka | 1757 | 1758 ca | 14 |
7 | Fontainebleau - Grafiki ( Étampes ) | 1750-1758 | 1756-1757? | 3 |
8 | Orlean | 1751-1755 | 1757? | 10 |
9 | Gien | 1758-1759 | 1759? | 34 |
10 | Bourges | 1754-1759 | 1760? | 48 |
11 | La Châtre | 1758-1767 | 1767-1768 | 83 |
12 | Eaux-les-Bains | 1759-1760 | 1760-1762 | 56 |
13 | Aubusson | 1760-1762 | 1762-1763 | 66 |
14 | Mauriac | 1773-1780 | 1789-1815? | 158 |
15 | Aurillac | 1766-1775 | 1782-1783 | 151 |
16 | Rodez | 1766-1780 | 1781 | 144 |
17 | Albi | 1769-1774 | 1777-1778 | 113 |
18 | Castres | 1771-1775 | 1777 | 111 |
19 | Carcassonne | 1770-1778 | 1777 | 115 |
20 | Mont-Louis - Mousset | 1772-1779 | 1780-1781 | 139 |
20 bis lub 177 | Puyceda ( Puigcerda ) - Prats-de-Mollo - Fort-des-Bains ( Amélie-les-Bains ) | 1776-1779 | 1781 i 1815? | 149 |
21 | Ambleteuse – Calais – Dover | 1757 | 1757-1758 | 17 |
22 | Bulonia | 1756-1758 | 1758 | 16 |
23 | Dieppe | 1757-1759 | 1758 | 15 |
24 | Forges-les-Eaux - Neufchâtel - ( Yvetot ) | 1757 | 1759 | 30 |
25 | Rouen | 1766 pne | 1757 | 8 |
26 | Évreux - Dreux | 1750-1751 kor. 1781 | 1757? | 7 |
27 | Chartres | 1750-1752 1766-1767 | 1757 | 9 |
28 | Vendome | 1753-1759 | 1759-1760 | 45 |
29 | Blois | 1753-1759 | 1759-1760 | 47 |
30 | Loches | 1753-1767 | 1763-1768 | 81 |
31 | Le Blanc - Châteauroux - Montmorillon | 1755-1765 kor. 1777 | 1766-1768 | 84 |
32 | Dorata | 1768 pne | 1768 | 85 |
33 | Limoges | 1762-1764 | 1763-1776 | 126 |
34 | Tiul - Arnac - Pompadour | 1767-1780 | 1783 | 154 |
35 | Sarlat | 1768-1782 | 1783-1785 | 155 |
36 | Cahors | 1762-1776 | 1781 | 150 |
37 | Montauban | 1771-1774 | 1776-1777 | 108 |
38 | Tuluza | 1769-1775 | 1775-1776 | 106 |
39 | Saint-Lizier - Saint-Martory - Pamiers | 1770-1773 | 1776 | 107 |
40 | Ax-les-Thermes | 1771-1778 | 1780-1781 | 140 |
40 bis | Andore ( Andora ) | 1777 | 1782 | nr |
41 | Lille | 1752-1758 | 1758? | 18 |
42 | Cambrai | 1754-1757 kor. 1759 | 1758 | 26 |
43 | Laon - Noyon | 1752-1757 kor. 1758 | 1757 | 13 |
44 | Soissons | 1750-1752 kor. 1767 | 1757 | 5 |
45 | Meaux | 1750-1752 kor. 1758 | 1757 | 4 |
46 | Znaczenie | 1752 | 1757 | 6 |
47 | Auxerre | 1758 korr. 1759 | 1758? | 24 |
48 | Vézelay - Cosne-Cours-sur-Loire | 1754-1758 korespondencja 1761 | 1759 | 35 |
49 | Nevers | 1754-1758 | 1759 | 42 |
50 | Młyny | 1756-1761 | 1758-1763 | 67 |
51 | Gannat - Saint-Pourçain | 1759-1766 | 1764-1767 | 79 |
52 | Clermont | 1759-1775 | 1775-1776 | 110 |
53 | Brioude - Issoire | 1766-1769 | 1769 | 89 |
54 | Saint-Flour | 1775-1776 | 1779-1780 | 127 |
55 | Mende | 1773-1776 | 1779-1780 | 128 |
56 | Nant - Millau | 1774-1776 | 1776-1778 | 114 |
57 | Lodeve | 1770-1774 | 1777-1778 | 112 |
58 | Narbona | 1769-1773 | 1776-1777 | 109 |
59 | Perpignan | 1771-1779 | 1779? | 132 |
59 bis lub 176 | Bellegarde-sur-Azès ( Le Perthus ) | 1771-1779 | 1779? | 133 |
60 | Le Hawr | 1757 korespondencja 1758 | 1757 | 20 |
61 | Lisieux - Honfleur | 1752-1758 kor. 1759 | 1758? | 27 |
62 | Argentan – Klif | 1752-1759 | 1761? | 57 |
63 | Alencon | 1755-1763 | 1769 | 91 |
64 | Le Mans | 1755-1763 | 1765 | 76 |
65 | Wycieczki | 1760-1764 | 1765 | 78 |
66 | Richelieu - Saumur | 1756-1763 | 1760-1765 | 75 |
67 | Poitiers | 1765-1767 | 1767-1770 | 92 |
68 | Charroux | 1766-1769 | 1770-1773 | 104 |
69 | Angouleme | 1766-1768 | 1772-1777 | 117 |
70 | Perigueux | 1766-1768 | 1773-1779 | 121 |
71 | Bergerac | 1762-1766 | 1789-1815? | 163 |
72 | Castillonnes – Villeneuve – La Réole | 1761-1765 | 1783 | 159 |
73 | Agen | 1769-1778 | 1784? | 160 |
74 | Auch | 1768-1770 | 1769-1770 | 96 |
75 | Tarbe | 1768-1770 | 1770-1771 | 98 |
76 |
Bagnères-de-Luchon - Bareges Bagnères-de-Bigorre |
1772-1778 | 1779-1781 | 141 |
77 | Rocroi | 1756-1759 | 1759-1760 | 40 |
78 | Mézières ( Charleville-Mézières - limuzyna ) | 1755-1759 | 1759-1760 | 43 |
79 | Reims | 1757-1759 | 1758-1760 | 39 |
80 | Chaalons ( Châlons-sur-Marne ) | 1754-1758 | 1757 | 25 |
81 | Troyes | 1758 korr. 1760 | 1759? | 31 |
82 | grzmot | 1752-1758 kor. 1759 | 1759? | 33 |
83 | Semur - Montbard | 1752-1758 kor. 1762 | 1758 | 29 |
84 | Autun | 1754-1758 | 1759 | 32 |
85 | Châlons ( Chalon-sur-Saône ) | 1757-1759 | 1759 | 36 |
86 | Budowniczy | 1757-1760 | 1759-1761 | 54 |
87 | Lyon | 1758-1762 | 1760-1761 | 53 |
88 | Saint-Étienne — Saint-Marcellin | 1762-1765 | 1765-1767 | 80 |
89 | Le Puy | 1773-1777 | 1781? | 143 |
90 | Viviers (Ardeche) | 1772-1776 | 1778-1779 | 123 |
91 | Nimes | 1772-1776 | 1778-1781 | 138 |
92 | Montpellier | 1770-1776 | 1776-1778 | 116 |
93 | Saint-Vaast-la-Hougue | 1757-1758 | 1758 | 21 |
94 | Bayeux - Caen | 1754-1759 | 1760 | 38 |
95 | Vire - Avranches | 1754-1762 | 1761-1767 | 82 |
96 | Mayenne | 1763-1766 | 1767-1772 | 90 |
97 | Laval | 1761-1764 | 1766-1768 | 87 |
98 | Gniew | 1763-1769 kor. 1776 | 1767-1771 | 100 |
99 | Mortagne | 176-1769 | 1772 | 102 |
100 | Lucon | 1765-1769 | 1768-1770 | 94 |
101 | La Rochelle | 1765-1769 | 1768-1771 | 97 |
102 | Saintes | 1766-1775 | 1771 | 103 |
103 | Blaye | 1767-1775 | 1783 | 152 |
104 | bordeaux | 1762-1763 1774-1775 1778? | 1789-1815? | 164 |
105 | Bazas | 1763-1767 | 1789-1815? | 166 |
106 | Roquefort - Mont-de-Marsan | 1778-1786 | 1789-1815? | 167 |
107 | Rejon — Orthes ( Orthez ) | 1766-1771 | 1771 | 99 |
108 | Pau | 1771-1778 | 1778-1779 | 118 |
108 bis lub 182 | Cauterets | 1772-1773 | 1779-1781 | 142 |
109 | Montmédy - Longwy - Bouillon | 1754-1766 | 1762 | 68 |
109 bis | Saint-Hubert | 1758-1759 | 1759 | 62 |
110 | Verdun | 1754-1759 | 1760 | 46 |
111 | Tuł | 1756-1759 | 1759 | 41 |
112 | Joinville | 1758-1762 | 1762-1763 | 65 |
113 | Langres | 1757-1759 | 1760-1761 | 52 |
114 | Dijon | 1758-1759 | 1758 | 28 |
115 | Dole - Auxonne | 1756-1760 | 1761-1762 | 61 |
116 | Tournus - Lons-le-Saunier | 1757-1760 | 1758-1760 | 44 |
117 | Bourg ( Bourg-en-Bresse ) | 1757-1764 | 1764-1765 | 71 |
118 | Brzuch | 1758-1760 | 1759-1762 | 63 |
119 | Grenoble | 1765-1777 | 1779? | 120 |
120 | Wartościowość | 1768-1777 | 1777-1779 | 119 |
121 | Vaison-la-Romaine | 1776-1777 | 1779-1780 | 136 |
122 | Awinion – Pomarańczowy | 1775-1778 | 1778-1779 | 122 |
123 | Aix en Provence | 1778-1779 | 1779 | 130 |
124 | Marsylia ( Marsylia ) | 1778-17779 | 1779 | 129 |
125 | Cherbourg | 1756-1758 | 1757 | 22 |
126 | Odliczanie | 1756 | 1758 | 23 |
127 | Saint-Malo — Granville | 1755-1759 kor. 1788-1789 | 1758-1759 | 37 |
128 | Dinan | 1782-1789 | 1789-1815? | 175 |
129 | Renifer | 1785-1787 | 1789-1815? | 175 |
130 | Paimboeuf - Redon | 1784-1787 | 1789-1815? | 170 |
131 | Nantes | 1783-1786 | 1789-1815? | 168 |
132 | La Roche-sur-Yon - Les Sables ( Les Sables-d'Olonne ) | 1765-1768 | 1768-1770 | 93 |
133 | Wyspa Re | 1767-1768 | 1768-1772 | 86 |
134 | Wyspa Oléron | 1767-1769 | 1769? | 88 |
135 | Wybrzeże Medoc | 1767 | 1783 | 153 |
136 | La Teste-de-Buch | 1762-1763? | 1789-1815? | 165 |
137 | Cazau ( Cazaux ) | 1762-1763? | 1789-1815? | 161 |
138 | Vieux-Boucau | 1773-1784 | 1789-1815? | 162 |
139 | Bajonna | 1766-1771 | 1771 | 101 |
140 | Saint-Jean-Pied-de-Port | 1770-1773 | 1772 | 105 |
141 | Metz | 1757-1762 kor. 1772 | 1763-1766 | 73 |
141 bis lub 175 | Luksemburg | 1761-1762 | 1763 | 69 |
142 | Nancy | 1754-1763 kor. 1768-1772 | 1758-1760 | 51 |
143 | Mirecourt - Epinal | 1754-1762 | 1761-1762 | 64 |
144 | Luxeuil-les-Bains | 1758-1762 | 1760-1761 | 55 |
145 | Vesoul | 1757-1759 | 1759-1760 | 49 |
146 | Besançon | 1757-1760 | 1759-1762 | 60 |
147 | Nozeroy - Les Rousses | 1757-1760 | 1759-1760 | 50 |
148 | Genewa – Gex | 1759-1761 | 1761 | 58 |
149 | Montmelian | 1776 ca | 1779? | nr |
150 | Słupy | 1776-1778 | 1779-1781 | 137 |
151 | Briancon | 1772-1777 | 1779 | 124 |
152 | Embrun - Przerwa | 1776-1777 | 1779 | 125 |
153 | Godny | 1778-1779 | 1782 | 145 |
154 | Logowie | 1778-1780 | 1781 | 146 |
155 | Tulon | 1778-1779 | 1779 | 131 |
156 | Tréguier | 1785-1790 | 1789-1815? | nr |
157 | Uzel | 1780-1787 | 1789-1815? | 171 |
158 | Zawory | 1789 | 1789-1815? | 172 |
159 | Belle-Isle ( Belle-Ile ) | 1787 | 1789-1815? | 169 |
160 | Wyspa Noirmoutier | nie publikowane indywidualnie | 131 (na arkuszu Nantes) | |
161 | Landau - Wissembourg - ( suka ) | 1755-1762 kor. 1772 | 1763-1766 | 74 |
162 | Strasburg | 1760-1767 | 1768-1770 | 95 |
163 | Colmar | 1757-1760 | 1760-1761 | 59 |
164 | Neuf-Brisach | 1758-1763 | 1766 | 77 |
165 | Bazylea ( Bazylea ) | 1759-1763 | 1763-1765 | 70 |
166 lub 180 | Queiras ( Château-Queyras - Château-Ville-Vieille ) | 1777 | 1779? | 134 |
167 lub 181 | Modrzew | 1777 | 1779? | 135 |
168 | Vence | 1778-1780 | 1781? | 147 |
169 lub 167 | Antibes | 1778-1780 | 1781? | 148 |
169 bis lub 182 | Czapka Camarat | 1778 | 1778? | 131 |
170 lub 168 | Saint-Pol-de-Leon | 1781-1782 | 1783-1784 | 156 |
171 | Carhaix - Plouguer - Brześć | 1782-1783 | 1784 | 173 |
172 | Quimperlé - Ile de Groix - Quimper | 1783 | 1789-1815? | 169 |
173 lub 171 | Philippburg ( Philippsburg ) | 1759-1763 | 1761 | 72 |
174 lub 172 | Wyspa Ouessant ( Ouessant ) | 1782-1786 | 1789-1815? | 157 |
175 lub 173 | Audièrene ( Audierne ) - Rade de Brest | 1786 | 1789-1815? | 174 |
Wydziały Savoie , w Haute-Savoie oraz część jednego z Alpes-Maritimes nie były częścią królestwa Francji w czasie badań chirurgii -XVIII th century. Nie są więc reprezentowani na mapie Akademii. Ponadto wyspy Yeu i Korsyka nigdy nie zostaną zniesione.
Większość arkuszy była przedmiotem nowego wydania z 1815 roku .
Główne cechySą one w skali linii na sto toises (1: 86 400), zawsze odniesione do prostokątnych współrzędnych w stosunku do Obserwatorium (odległości w stosunku do południka i do jego prostopadłej są wpisane w kąty każdego menu). Arkusze mają wymiary 24 cale na 35 cali (65 x 95 cm). Możemy zatem przedstawić mapy o wymiarach 40 000 x 25 000 toisów, czyli 78 x 49 km.
Reprezentowane są tam niezmienniki krajobrazu: „Miasta, miasteczka, wsie, zamki, kaplice, przysiółki… z liniami przedstawiającymi rzeki i autostrady itp.” Poszczególne mapy nie mają legendy. Tylko tabela montażowa poprzedniej mapy zawiera „wyjaśnienia użytych znaków geograficznych”.
Karty zawierają wiele skrótów, które dziś czasami nie są zbyt jednoznaczne. Monique Pelletier w swojej pracy przytacza dużą ich liczbę w załączniku, gdzie są wymienione w porządku alfabetycznym.
Ponadto dla każdej karty Cassini de Thury oferuje na 20 piętrach alfabetyczną tabelę odległości od parafii i głównych opactw do Méridienne & Perpendiculaire de Paris . Podaje również w pierwszych wprowadzeniach opublikowanych arkuszy przykłady obliczeń wyznaczających odległość między dwoma wymienionymi miejscami, zgodnie z ówczesnymi metodami logarytmicznymi. Daje również prostszą tabelę, aby osiągnąć te same wyniki, bez korzystania z logarytmów.
We Wstępie do drugiego zachodniego arkusza mapy Francji , arkusza 26 Évreux, wskazuje, jak „łatwo można znaleźć długość i szerokość geograficzną wszystkich miejsc, które przedstawia Mapa. »Podaje pierwszą metodę, gdy różnica długości geograficznej jest mniejsza niż jeden stopień, a drugi w przeciwnym razie. Te dwie metody zakładają, że Ziemia jest sferyczna i wykorzystują trygonometrię sferyczną.
Wydaje się, że tabele alfabetyczne zostały opublikowane tylko dla czterdziestu dziewięciu tabel, które zostały zestawione przez BnF w fikcyjny zbiór wstępów i tabel alfabetycznych, publikowany przez Cassiniego de Thury jako dodatek do każdego arkusza jego Mapy krajów, przez które przechodzi Południk Obserwatorium Paryskiego .
GaleriaLas Bondy.
Carcassonne.
Dunkierka.
Le Bourget.
Marsylia i l'Estaque.
Roissy-en-France.
W 1808 roku , Napoleon I er postanawia ustalić kartę przeznaczoną do zastąpienia Cassini; jednak w całym Imperium inżynierowie-geografowie, którzy mieli być z nim związani, musieli wykonywać pilniejsze prace: mapy pól bitewnych, prace topograficzne na północnych granicach… Tak więc dopiero po Drugiej Restauracji wdrożenie wdrożenia tej nowej mapy można by rozpocząć od pierwszej pracy triangulacji opartej na południku Delambre i Méchain . Praca nad tą mapą trwała od 1817 do 1866 roku , próbując kilku różnych skal. Była to mapa do celów wojskowych, Mapa Sztabowa , w skali 1:80 000, której pierwsze arkusze wydano od 1833 roku . Pomimo istnienia tych najnowszych map, dokładniejsza, Cassini mapy nadal pozostał źródło odwzorowywania XIX th wieku. Jak wynika z mapy Francji z Wojskowej Służby Inżynieryjnej z 1878 r., zarysy rzek oraz nazwy poszczególnych miast i wsi powtarzają linie i pisownię map Cassiniego.
Mapy te, choć mało precyzyjne, jeśli chodzi o dane krajobrazowe, dostarczają – oprócz innych źródeł – interesujących informacji dla:
Mapa Cassini została również wykorzystana do badań jakości wody w dorzeczu Sekwany . Wiadomo, że stojące zbiorniki wodne, takie jak stawy, pełnią rolę filtra, wychwytując w szczególności azot odpowiedzialny m.in. za eutrofizację rzek i obszarów przybrzeżnych. Na podstawie tej obserwacji zdigitalizowane przez Cassini stawy w dorzeczu Sekwany zostały zdigitalizowane i zintegrowane z systemem informacji geograficznej . Około 2500 zidentyfikowanych w ten sposób stawów włączono następnie do modelu opisującego jakość wody w sieci hydrograficznej. Pomysł polegał na symulacji efektu ponownego wprowadzenia tych stawów w obecnym kontekście fizycznym i ludzkim. Wreszcie takie ponowne wprowadzenie pozwoliłoby na zmniejszenie przepływów azotu o 2 do 20% w zależności od lokalizacji sieci hydrograficznej.