Bazylika św. Zbawiciela | ||||
![]() Fasada kościoła widziana z rue du Guesclin | ||||
Prezentacja | ||||
---|---|---|---|---|
Kult | rzymskokatolicki | |||
Dedykowany | Święty Zbawiciel ; Matka Boża Cudów i Cnót | |||
Rodzaj | Bazylika Mniejsza | |||
przywiązanie | Archidiecezja Rennes, Dol i Saint-Malo | |||
Rozpoczęcie budowy | 1703 | |||
Koniec prac | 1768 | |||
Architekt | François Huguet (plany) Forestier l'Aîné (fasada, portal, liście) Antoine Forestier le Jeune (kopuła wieży) Daniel Chocat de Grandmaison (dzwonnica) |
|||
Dominujący styl | Architektura klasyczna | |||
Ochrona |
![]() |
|||
Stronie internetowej | Parafia katedry w Rennes | |||
Geografia | ||||
Kraj | Francja | |||
Region | Bretania | |||
Departament | Ille-et-Vilaine | |||
Miasto | Renifer | |||
Informacje kontaktowe | 48°06′42″ północ, 1°40′54″ zachód | |||
Geolokalizacja na mapie: Francja
| ||||
Bazylika Saint-Sauveur de Rennes jest Bazylika Mniejsza w Kościół katolicki , znany jako Matki Cudów i cnót , znajduje się w samym sercu historycznego centrum miasta Rennes w Francji . Jego fundacja pod nazwą Saint-Sauveur , poprzedza XII th century . Powiększony kilka razy i przebudowany w początkach XVIII th wieku , była to siedziba parafii przez prawie trzysta lat, aż do drugiej wojny światowej , a następnie w roku 2002. Po kilku wykwalifikowanych zdarzeń cudownych się XIV th i XVIII th wieków kult Matki Bożej jest silnie rozwijających się do osiągnięcia erekcji bazylikę w 1916 roku w stylu klasycznym , budynek ten wyróżnia się szczególnie przez jego mebli: baldachim z ołtarza głównego , Katedra w kutego żelaza , narządu , a także liczne wota umieszczone przez wiernych.
Kościół znajduje się na północny zachód od centrum Rennes , w sercu obszaru chronionego . Znajduje się na Place Saint-Sauveur, na końcu perspektywy rozpoczynającej się na dole Place du Parlement-de-Bretagne i utworzonej przez następujące po sobie rue de Brilhac, rue de l'Hermine i rue du Guesclin. Widoczne są tylko jego wschodnia i południowa fasada, reszta to sąsiednie budynki, w tym prezbiterium od zachodu, 2 rue Saint-Sauveur. Fasada główna, od wschodu, wychodzi na Place Saint-Sauveur, podczas gdy fasada południowa otwiera się na rue Saint-Sauveur, a dalej na ogród Hôtel de Blossac .
Obecny kościół został zbudowany na początku XVIII -go wieku , zastępując kaplicę, której początki są mylone z tych z miasta. Według hipotezy przez Rennes historyka Ludwika Pape, lokalizacji tej kaplicy, na przecięciu Cardo i Decumanus , by odpowiadać na bazylikę w świątyni poświęconej Mars Mullo na forum w Gallo-rzymskiego miasta z Condate .
Pierwsza pisemna wzmianka kaplica Saint-Sauveur w Rennes sięgają XII th wieku . Został on następnie przyłączona do parafii w Toussaints . Rennes rozdział przekazał go do ksieni Mathée de Corcop z opactwa Saint-Georges w styczniu 1230 . Kościół rozwijał się w tempie miasta w ciągu następnych stuleci, z wielokrotnym wyposażeniem oraz kilkoma pracami rozbudowy i naprawy: budowa latarni , montaż nowych ołtarzy, montaż belki chwały podtrzymującej krucyfiks i dwa wizerunki świętych , wzniesienie filarów podtrzymujących rozbudowę… Od cudu z 1357 roku (patrz niżej) szczególnie rozwinął się kult Matki Bożej .
Wraz ze wzrostem liczby ludności pojawia się potrzeba podziału parafii Toussaints, w której Saint-Sauveur jest nadal rozejmem . Zgodnie z prośbą parafian sformułowaną w 1632 r. biskup Rennes Charles-François de La Vieuville wzniósł Saint-Sauveur jako kościół parafialny w 1667 r. Decyzję tę potwierdził wyrokiem parlamentu Bretanii7 października 1667, pomimo sprzeciwu rektora Toussaints. Bractwo powstało w 1670 roku z inicjatywy: Saint Jan Eudes ku czci Matki Bożej i cnót i cudów z Najświętszego Serca Maryi .
Rekonstrukcja7 marca 1682 rzachodni szczyt budowli zawalił się, czyniąc kościół niezdatnym do kultu. Po kilku miesiącach transportu Najświętszego Sakramentu do kaplicy św. Jakuba nabożeństwo zostaje wznowione w częściowo zburzonym kościele. Generalny parafii pragnie odbudować kościół. Zebranie środków i zakup sąsiednich działek zajmie dziewiętnaście lat. Pierwsze narady mające na celu uruchomienie miejsca odbudowy odbywają się w dniu12 lipca 1701 r. Pierwszy kamień położono dwa lata później,24 lipca 1703 r, przez zastępcę Bretanii Louisa Béchameila de Nointel . W 1710 r. zorganizowano królewską loterię, aby zebrać 36 000 funtów na rzecz witryny.
Plany sporządził architekt François Huguet , odpowiedzialny również za zwieńczenie wież sąsiedniej katedry Saint-Pierre oraz budynku konwentualnego dla szpitala Saint-Yves . Zgodnie z życzeniem generała parafii nabożeństwo nie jest przerywane pracą. Architekt decyduje się na orientację nowego kościoła ze wschodu na zachód, w przeciwieństwie do starego. Ta nowa orientacja umożliwia otwarcie fasady na dole place du grand bout de la Cohue (miejsce, w którym odbywał się targ - po francusku motłoch z Bretanii - zajmowało do 1720 r. miejsce obecnej rue de Clisson. i miejsce Saint-Sauveur). Prace rozpoczynają się od chóru: po jego ukończeniu przewożony jest tam Najświętszy Sakrament, a stary kościół zostaje ostatecznie rozebrany. O to, ale dla kapitału wyryte na jednej stronie stałego charakteru dnia XII th century , i przechowywane w Muzeum Bretanii .
Nowy kościół jest konsekrowany dnia 5 sierpnia 1719natomiast ukończono tylko chór (pobłogosławiony wcześniej w tym samym roku) i okno. Pożar w Rennes w 1720 roku zniszczył meble i stary dach, który zawalił, ale nie przerywał miejscu rekonstrukcji. Główne prace kościoła ukończono w 1728 r. François Huguet zmarł w 1730 r .; kilku architektów udaje mu się ukończyć budynek. Forestier dit l'Aîné dokonał istotnej modyfikacji planów: zniszczenie place du grand bout de la Cohue, zastąpione rue de Clisson i placem Saint-Sauveur oraz otwarcie rue du Guesclin na osi Kościół skłonił go do przeprojektowania fasady, aby zintegrować ją z tą nową perspektywą. Wykonuje również plan bramy i jej skrzydeł . Aby jednak obniżyć koszty, efekt końcowy jest mniej ambitny niż projekt Hugueta. Antoine Forestier dit le Jeune sporządził plany kopuły wieży, podczas gdy Daniel Chocat de Grandmaison wykonał te dla dzwonnicy w 1741 roku wraz ze specyfikacjami. Prace wykonane przez Forestiera poświadczone zostały w 1758 r. Ołtarz główny, symbolizujący zakończenie prac, konsekrowano w 1768 r.
Podczas rewolucjiRewolucja francuska przerwał prace rekonstrukcyjne na katedrę Saint-Pierre zniszczonego w 1768 roku biskup konstytucyjny Claude Le Coz następnie ustalili biskupią siedzibę w kościele Saint-Sauveur. Wraz z powstaniem Terroru i przybyciem Jean-Baptiste Carrier do Rennes,1 st Wrzesień 1793, konstytucyjny kult ustaje, a Claude Le Coz zostaje uwięziony. Kościół Saint-Sauveur stał się wówczas świątynią Rozumu , a w 1794 roku świątynią Istoty Najwyższej . Cudowny posąg Notre Dame zostaje zniszczony w tym okresie. W budynku odbywają się spotkania publiczne; zapowiada m.in. potwierdzenie Jeana Leperdita na jego miejsce burmistrza miasta po zakończeniu Terroru. W 1795 roku , po zatwierdzeniu publicznego sprawowania kultu katolickiego przez Konwencję Narodową , obywatelska petycja bezskutecznie prosi o przywrócenie kościoła. Mimo to Le Coz, ponownie założony w Rennes, uzyskał od powiatu dzierżawę lokalu w dniu27 marca 1795(7 germinalny rok III ). Saint-Sauveur nie zostaje oficjalnie przywrócony do kultu aż do30 września 1802 r(8 vendémiaire lat XI ) przez prefect z Ille-et-Vilaine , Jean-Joseph Mounier .
Niedawna historiaPodczas XIX -tego wieku , meble jest wzbogacony o przybyciu ołtarza ( 1827 - 1829 ), A świecznik paschalny ( 1846 ), A Droga Krzyżowa ( c. 1860 ) i chór organy ( 1894 ). Architekt Leroux przeprowadził pierwszą renowację z 1842 roku , aby odświeżyć wnętrze i wprowadzić pewne elementy wykończeniowe. Po obu stronach chóru znajdują się posągi świętych Piotra i Pawła , autorstwa Jean-Baptiste Barré . Na ołtarze z Najświętszego Serca i Saint Louis Saint Anne są odnowione i nowe obrazy. Abbé Brune przeprowadził drugą renowację ołtarzy transeptu z 1870 roku . W 1875 r. wykonał ołtarz poświęcony Matce Boskiej Cudów i Cnót w nawie północnej. W 1876 roku w wieży zamontowano trzy dzwony . Wreszcie, nawierzchni z ceramiki replaces Tomette oryginalne w 1886 roku . W latach 1832-1855 w kościele znajdował się również telegraf Chappe : poczta 4 w Rennes i numer 10 na linii Avranches - Nantes .
Wraz z reaktywacją kultu Matki Bożej Cudów kościół zostaje konsekrowany w dniu12 października 1912 rprzez papieża Piusa X . Został wzniesiony jako bazylika mniejsza na27 kwietnia 1916 r.papieża Benedykta XV . Do dyspozycji mieszkańców religii katolickiej w czasie okupacji Rennes budynek został wpisany do rejestru zabytków 2 marca 1942 r.
Cztery relacje o cudach , przypisywane Notre-Dame , są związane z kościołem i są przedmiotem szczególnej pobożności.
Według ks. Bernarda Heudré, proboszcza-dziekana parafii w 2013 roku, „to trochę żenujące, ponieważ oni [ludzie] będą najpierw modlić się do Matki Bożej, a Chrystus przyjdzie później. Graniczy z przesądami. […] W niespokojnych czasach lub w przededniu sesji egzaminacyjnych jest znaczny wzrost próśb [o wyleczenie, o sukces]. To jest do zrozumienia. Kiedy przechodzimy przez trudności lub potrzebujemy pomocy, zwracamy się do nieba. "
Ściany przy kaplicy poświęconej Notre-Dame pokryte są wota w postaci grawerowanych płyt marmurowych. Powieszenie ex-voto jest dziś odrzucone, ale wierni składają kwiaty i życzenia w pobliżu posągu.
Odkrycie angielskiej kopalni podczas oblężenia 1357Podczas wojny o sukcesję bretońską , kiedy Rennes było oblegane przez wojska angielskie, miasto spodziewało się próby inwazji podziemną trasą. Zgodnie z popularną tradycją, w noc8 lutego 1357dzwony kościelne zaczęły dzwonić i spontanicznie zapalały się świece. Obrońcy miasta odkryliby wtedy posąg Notre Dame wskazujący płytę na ziemi. Kopiąc w tym miejscu, odkryli galerię przebitą przez wojska angielskie, które przybyły, by zająć miasto i odeprzeć inwazję.
Znanych jest niewiele odrębnych relacji z tego wydarzenia, a ich datowanie jest różne. Według niektórych historyków, to oblężenie Rennes od 1356 - 1357 i odkrycie kopalni ma być nadana podstęp przez kapitana miasta, Guillaume de Penhoët, co pozwoliło ostrzega obrońców i zlokalizuj Galeria. Jedyną współczesną relacją faktów (przed 1387) jest pieśń Bertranda du Guesclin z Findère Cuvelier . Ta pieśń gestów , o której obiektywność jest dyskutowana, odnosi się tylko do fortelu Guillaume'a de Penhoët i nie wywołuje cudu. Poniższą relację można znaleźć w wydaniu Chroniques de Bretagne z 1532 r. autorstwa Alaina Boucharta . Umieszcza cud w 1343 roku i krótko wspomina o bicie dzwonów i zapaleniu dwóch świec, ale nie o ruchu posągu. W 1634 roku, cud jest oficjalnie uznana przez biskupa Rennes, M gr Pierre Cornulier . Raport z tego uznania zaginął, ale zostaje przejęty przez raport19 lipca 1658 rprzez M gr Henri de La Mothe Houdancourt jego następcy. Wskazany rok to 1345, przytoczono wszystkie trzy fakty. W 1637 roku ksiądz Albert Le Grand opowiada nieco inną historię z życia świętych Bretanii-Armorica , w której zakrystian odkrywa posąg i ostrzega obrońców, tym razem w 1356 roku. Na koniec, historię pisaną wierszem, anonimową i niedatowaną, podejmuje ojciec Fautrel w swojej Historii Notre-Dame des Miracles z 1658 r. Wiersz ten podaje datę lutego 1345 r. i cytuje trzy fakty. Późniejsze wydania Żywotów świętych Bretanii-Armorique podejmują tę historię o. Fautrel.
Dobrze pozostały w kościele co najmniej do XV th century i kamień byłby oznaczony swoją lokalizację do napraw nawierzchni w 1886 roku w dzielnicy odkrycie podczas prac wykopaliskowych w 1902 roku, pod ziemią z pasującymi cechy mogłyby uwiarygodnić ten plan inwazji.
Pożar 1720Podczas pożaru w 1720 r. , pomimo zawalenia się dachu i zniszczenia części mebli, ten sam posąg odnaleziono w stanie nienaruszonym. Ludzie przypisują zatrzymanie ognia Dziewicy. Mieszkańcy dzielnicy Lices, oszczędzeni, mają ex-voto namalowane w Notre Dame. Oryginalny 1721 akwarela przez Jean-François Huguet (syn architekta) znajduje się w bazylice Notre-Dame-de-Bonne-Nouvelle . Od 1841 roku w południowej nawie Saint-Sauveur wisi nadbudowa, przeprowadzona w tym samym roku przez Leroya. Na jej ramie widnieje napis „Vœu uczyniony ND de Bonne Nouvelle przez mieszkańców Lices, rue St Louis, St Michel , Place Ste Anne, zachowane z pożaru 22 grudnia. do 30” .
Uzdrowienie Marie Richelot 18 lutego 1742 r.Anonimowy raport opowiada o natychmiastowym odzyskaniu Marie Richelot podczas mszy św 18 lutego 1742. Młoda kobieta cierpiała na lewe kolano od20 września 1738. Zachowało się jej ex-voto, obraz ją przedstawiający.
Uzdrowienie Magdeleine Morice w 1761 r.W spisach z obrad generała parafii wspomina się o natychmiastowym wyzdrowieniu Magdeleine Morice, cierpiącej na gangrenę w prawej nodze, podczas mszy w Środę Wielkanocną 1761 r. Przechowywany jest protokół sporządzony na prośbę zainteresowanego. archiwach Porcaro , ale nie przeprowadzono żadnego dochodzenia kanonicznego.
W 1667 r. kościół Saint-Sauveur, rozejm parafii Toussaints, stał się z kolei parafią, zwiększając liczbę parafii w Rennes do dziesięciu. Nowa parafia ma wtedy granice na północy Porte Saint-Michel (obecne miejsce Rallier-du-Baty), na południu Vilaine , na wschodzie rue Tristin (trasa w pobliżu obecnej rue de l'Horloge) i na zachodzie tyły katedry . Stanowi to połowę pierwszej zagrody Rennes , to znaczy czterech hektarów w całości zbudowanej.
1713, M g Christophe Louis Turpin Crissé Sanzay wykonuje biskupią wizytacj parafii. Było wówczas 22 księży. Liczba ta wzrosła do 13 w 1789 r. W 1790 r. dochody parafii, wyłączając jałmużnę , rozdzielono w następujący sposób : 1383 funty dochodów i 825 z opłat za uzdrowienia , 1781 funtów z dochodów i 724 z opłat dla fabryk .
W 1939 r. siedzibę parafii przeniesiono do katedry Saint-Pierre , która zachowała jedyne bazylikowe powołanie kościoła Saint-Sauveur. Wraz z reorganizacją w 2002 r. parafii archidiecezji Rennes, Dol i Saint-Malo , Saint-Sauveur znalazła przydział parafii między katedrą a kościołem Saint-Etienne .
Daty w nawiasach oznaczają początek i koniec obciążenia.
Jako bazylika mniejsza Saint-Sauveur ma prawo do posiadania własnego herbu. Można to znaleźć w szczególności na naświetlu drzwi głównych, a także na witrażu.
![]() |
Blazon : Po czwarte, w pierwszym krzyżyk łaciński srebrny, w drugim lazurowy dzwonek ze srebra, w trzecim lazurowe dwie świece srebrne, aw czwartym czerwone ze srebrnym grzbietem i trzema takimi samymi gwoździami. |
Zewnętrzny styl budynku nawiązuje, w mniejszym stopniu, do kościoła Gesù w Rzymie lub bazyliki Notre-Dame-des-Victoires w Paryżu . Niewielkich rozmiarów (43 m × 26 m ) kościół ma kształt krzyża łacińskiego z licznymi wycięciami, z nawą o trzech przęsłach i dwiema nawami , absydą o ściętych bokach i nieznacznie wystającym transeptem .
O ile pierwotny projekt przewidywał bardzo wydatny portal z podwójnymi kolumnami , to pożar z 1720 r. doprowadził do modyfikacji planów fasady : ostatni portal, z bliźniaczymi pilastrami, niezbyt widocznymi, jest skromniejszy. Drzwi, nadproże w paśmie płyty , pokrytych przez arch basket uchwytem którego tympanonie nosi imię kościoła ( „ Christo Salvatori ”: «Chrystus Zbawiciel»). Na nadprożowej tablicy widnieje herb i motto kościoła („ Ad Jesum per Mariam ”: „do Jezusa przez Maryję”). Po obu stronach dwie półokrągłe nisze obramowane pilastrami przeznaczone są na posągi, ale pozostawione puste. Na nagim fryzie, zwieńczonym gzymsem , na drugim poziomie znajduje się tylko duże półokrągłe okno pomiędzy dwiema parami pilastrów i dwoma żebrami . Wreszcie sparowany architraw wspiera podwyższony trójkątny fronton , zwieńczony poduszką z krzyżem. Całość w porządku toskańskim . Ta fasada włoski typowe nałożony zlecenia z XVIII -tego wieku można znaleźć w innych współczesnych budynków: kościół Val-de-Grace , Bazylika Matki Boskiej Zwycięskiej , kościół kęsów i kościoła St Thomas „Aquin . W Rennes zbudowano już dwa inne budynki z fasadą w tym samym stylu: kościół klasztoru wizytek w 1662 r. i kościół klasztoru augustynów (obecnie kościół Saint-Étienne ) w 1700 r.
Do północnej strony fasady przylega wieża. Parter i pierwsze piętro są na planie kwadratu, drugie piętro z zakręconymi kątami. Wieżę wieńczy półboczna kopuła z latarnią podtrzymującą krzyż.
Elewacje północną i południową przeprute są dwoma rzędami łukowych okien bez słupów oświetlających nawy boczne i nawę główną oraz odpowiadających każdemu przęsłowi i prezbiterium . Z przyporami wklęsłe ograniczona szczyty kwota naw i oddzielić przęsła nawy. Tylne ściany zastrzałów również przeprute są wysokimi oknami, ale północna i południowa ściana transeptu są ślepe.
Dach z tym głównym zbiorniku jest stromo opadający saddleback z ożywienia. Kończy się na zadzie na absydzie i na szelkach. Nawy boczne mają dach jednospadowy o niższym nachyleniu. Całość pokryta łupkiem . Na skrzyżowaniu transeptu znajduje się wieża latarniowa . Gzyms ze wsporników korony całej budowli.
Bazylika składa się z nawy z dwoma przejściami , o wąskim transeptu , o krótkim chóralnych i przechylił absydą , bez obejścia lub apsidiole . Nawa ma trzy przęsła i tylko jedno dla chóru. Pierwsze dwa przęsła nawy północnej są nieco głębsze. Pierwsza zawiera chrzcielnicę , druga konfesjonały . Drugi rozpiętość południowej nawy zostało przedłużone na początku XX th wieku do domu Kaplicy Matki Bożej Cudów. Nawy boczne łączą się z nawą środkową i transeptem łukami w kształcie półkolistym wspartym na kwadratach filarów . Każda ściana tych filarów jest ozdobiona pilasterem doryckim. Nawa południowa ma w każdym przęśle szklany dach . Nawa północna ma tylko dwie, przy czym pierwsze przęsło przylega do wieży. Przęsło prezbiterium ma od strony południowej jednoprzeszklony dach, ściana północna, ślepa, zajęta przez trompe-l'oeil .
Fryz z tryglifami i kroplami zwieńczone gzyms z wyrostkami biegnie wzdłuż nawy nawy i chór. Jest bezpośrednio zwieńczony dużymi oknami przechodzącymi parami: po jednym na przęsło w nawie i chórze oraz po jednym na wschodnią i zachodnią stronę każdego poprzecznicy transeptu.
W sklepienia , w tym te z przejściami są krawędzie , bez żeber , z łuków łuki między każdym przedziale. Na skrzyżowaniu transeptu wystaje oculus .
„Kościół Saint-Sauveur, bez niczego nadzwyczajnego, wydaje mi się najładniejszy w Rennes. Zły obraz przedstawia Dziewicę chroniącą miejsce des Lices przed pożarem tego miasta, które nie zostało dotknięte pożarem. Jest to ofiara złożona przez mieszkańców ocalonej dzielnicy. Przepiękny baldachim, wsparty na czterech kolumnach z marmuru Saint-Berthevin , tworzy, z piękną żelazną amboną , wszystko, czego wnętrze najbardziej zaciekawiło. "
- Régis Jean François Vaysse de Villiers, Opisowa trasa lub droga, geograficzny, historyczny i malowniczy opis Francji i Włoch , 1822
„Jedyną godną uwagi rzeczą jest wystrój wnętrza: ołtarz główny zwieńczony baldachimem wspartym na czterech marmurowych kolumnach; ambona i brama, wspaniałe dzieło ślusarskie; dobry egzemplarz Przemienienia Pańskiego autorstwa Rafaela oraz obraz ofiarowany przez mieszkańców rue i place Saint-Michel, przedstawiający Matkę Boską z Dzieciątkiem Jezus ocalającą dzielnicę Wszy z pożaru w 1720 roku. "
- Adolphe Orain , przewodnik turystyczny po Rennes i okolicach , 1867 r.
Ołtarz główny, ambona i ogrodzenie chrzcielnicyOłtarz jest zwieńczony niezwykłym baldachim wykonany w 1768 roku z planów Alberic Graapensberger. Cztery korynckie kolumny z marmuru Saint-Berthevin podtrzymują wklęsły drewniany gzyms, którego wystrój przypomina marmurowe kolumny. Na tym gzymsie spoczywają cztery złote woluty, które same podtrzymują baldachim . Trynitarny blask w pozłacanej kartonu, zajmuje centralną objętość na poziomie gzymsu. Płótno przedstawiające przemienienie Chrystusa zajmuje tył absydy. Wykonany na miarę przez malarza Jean-Bruno Gassiesa w 1824 roku, mieści się w perspektywie baldachimu, pomimo względnej odległości od chóru. Sam ołtarz główny znajduje się z tyłu baldachimu: został wykonany w 1829 roku przez marmurowego artystę François Depincé.
Alberic Graapensberger jest także autorem modeli motywów zdobiących ambonę przylegającą do południowo-zachodniego filaru chóru. To krzesło z kutego żelaza, malowane lub złocone, wykonane w 1781 roku, jest dziełem ślusarza Jeana Guiberta. Bogato zdobiony zbiornik posiada wiele zdobień: medaliony otoczone palmami i wstążkami, opadami liści i owoców, wolutami i girlandami wawrzynów. Brzmiąca płyta jest zwieńczony kopułą z gadroons ; podstawa wykonana jest z akantu liści .
Jean Guibert wykonał również w tym samym czasie iw podobnym stylu zamknięcie chrzcielnicy .
Od Bożego Narodzenia 1975 r. na skrzyżowaniu transeptu zainstalowano ołtarz „zwrócony w stronę ludu”, wyraźnie oderwany od chóru. Pod koniec 2011 roku nowy mobilny ołtarz zastąpiły nowe meble liturgiczne. Nowy ołtarz wykonany jest z marmuru i stali nierdzewnej , w harmonii z istniejącymi meblami. Po każdej stronie monogram: „ JHS ” zwrócony do nawy – pamiątka poświęcenia bazyliki, krzyżmo otoczone literami α i ω zwrócone w stronę chóru, „MA” skierowane do ołtarza Matki Bożej Zwycięskiej , „JPH” w obliczu św . Józefa . Na stole leżą relikwie św. Melaine . Ołtarzowi towarzyszy nowa ambona. Komplet wykonały firmy Crézé (kule artystyczne ), Joubaud ( marmur ) i Christophe Evelin ( relikwiarz ). Ołtarz został poświęcony i pobłogosławiony przez ambonę M gr Ornellas17 grudnia 2011.
Figura Matki Bożej Cudów i CnótFigura Matki Bożej Cudów i Cnót, często nazywana po prostu Matka Boża Cudów, to Madonna z Dzieciątkiem . Wspomniano w XIV -tego wieku , jako część cud, że miały miejsce podczas oblężenia miasta. Jest to już pomalowana rzeźba z drewna. Został przemalowany w 1445 roku, następnie w 1522 roku przywrócono mu ręce. W 1658 roku o. Fautrel opisał go następująco:
„A żeby powiedzieć coś w szczególności o [obrazie Dziewicy z Saint-Sauveur], jest to tylko proste drewno, które zostało wzbogacone pewnymi złoceniami, bardziej ze względu na jego konserwację, niż jego ozdobę. Prawdą jest, że jego forma pachnie starożytnością; ale mimo wszystko, dla pewnej atmosfery pobożności, która jest tam zauważalna, nie ma nic nadzwyczajnego i jest postacią siedzącą średniego wzrostu, która trzyma swojego Chrystusa na kolanach, podtrzymując go delikatnie lewą ręką; jeśli chodzi o prawą rękę, którą wcześniej położyła na piersi, zgodnie z tradycją, teraz widzi ją oderwaną, pokazując bezpośrednio pierwszymi trzema palcami miejsce mojej (które widać w kierunku centrum, dziesięć do dwunastu kroków dalej), nie wyglądając na przecięte przez zaklęcie; ale na pamiątkę cudu tak pozostało. "
- Georges Fautrel, Historia Notre-Dame des Miracles, uhonorowany w Rennes w kościele Saint-Sauveur
Pożar z 1720 r. częściowo zniszczył odbudowywany kościół, ale oszczędził pomnik. Została przewieziona do kaplicy Augustynów (obecnie teatr Vieux Saint-Étienne ) aż do powrotu do Saint-Sauveur w 1731 roku.
Podczas rewolucji, gdy w kościele odbywa się kult rewolucyjny, pomnik zostaje zniszczony. Został zastąpiony dopiero w lutym 1876 r. z inicjatywy i ze środków ks. Lelièvre'a. Nowa statua, wykonana przez rzeźbiarza z Rennes Charles-Pierre Goupil , wykonana jest z drewna i kamienia, w stylu neoromańskim . Malarz i dekorator z Rennes Auguste Louis Jobbé-Duval tworzy polichromię . Znajduje się na nowym marmurowym ołtarzu w stylu neoromańskim, wykonanym przez Folliota. Naprzeciw niego stoi witraż Luciena-Léopolda Lobina, który przypomina scenę cudu. Arcybiskup Rennes, Auguste-René-Marie Dubourg , dokonuje koronacji figury na25 marca 1908. Rokokowy ołtarz ołtarzowy wykonał w 1912 roku Charles Couasnon, z okazji rozbudowy kaplicy, która stała się zbyt mała. Canon Louis Raison podaje następujący opis posągu:
„Dziewica siedzi„ w majestacie ”. Jej ramiona okrywa lazurowy płaszcz, a głowę biały welon, zwieńczony diademem z eleganckimi różyczkami, ozdobionymi drogocennymi kamieniami. Niebieska sukienka do połowy zakryta jest baskinką w kolorze bladoczerwonym, wykończona bogatym haftem. Stopy Matki Boskiej obute są czerwonymi mułami wzmocnionymi pośrodku, ze złotym warkoczem. Dziewica lewą ręką podtrzymuje Dzieciątko Jezus. Prawa ręka jest opuszczona. Indeks idzie w kierunku Ziemi, zgodnie z tradycyjnymi danymi.
Dzieciątko Bóg spoczywa na kolanach swojej Matki. Jego głowę otacza okrągły nimb krzyżowy. Jego stopy są bose. Te dwa atrybuty przywołują jego boskość zgodnie z zasadami ikonografii. Prawą ręką błogosławi po łacinie. Od lewej podpiera na kolanach otwartą księgę i prezentuje tekst z Magnificat: Fecit mihi magna qui potens est et sanctum nomen ejus . "
- Louis Raison, Notre Dame des Miracles et Vertus - Jej historia - Jej kult
OrganyW kościele znajdują się dwa organy : chóralne i monumentalne organy na emporze.
Organy chóru
Organy chóru składają się z dwóch symetrycznie ustawionych ukośnie ciał. Każdy korpus składa się z dwóch płaskich powierzchni , odpowiednio trzynastu i trzech rur. Ciała są zwieńczone czapkami żandarmów ozdobionymi muszlą. To pierwsze organy z transmisją elektryczną zainstalowane w Rennes. Zbudowany przez Louisa Debierre'a i otrzymał11 marca 1894 r, Jest on otwarty przez organistów z katedrą , Eugene Henry i Louis Lepage, a przez mistrza kaplicy kościoła opat Damour. Organy zostały przeprojektowane podczas kilku kampanii prowadzonych przez dom Merklin i Yves Sévère, podczas których transmisję elektryczną zastąpiono trakcją pneumatyczną .
I - Wielka Orga C 1 - Sol 5 |
II - Ekspresyjna opowieść C 1 – Sol 5 |
Pedał C 1 – Fa 3 |
---|---|---|
Bourdon 16 |
Róg nocny 8 |
Soubasse 16 (duże wypożyczenie organów) |
Tirasses I i II , sprzężenia II / I w 16 i 8, narracja trzcinowa, narracja tremolo, ekspresja przez toggle. |
Organy trybun
Narząd trybun przestarzały XVII th century . Kredens z malowanymi okiennicami jest wykonana z drewna dębowego (środkowa część) i jodły (skrzydeł) rzeźbione w Louis XIV styl . Ma cztery płaskie ściany po sześć, dwanaście, dwanaście i sześć rur, oddzielone wieżyczkami po pięć rur. Platformy są przezwyciężone przez tłumienie wolutami , że świetliki mają wzory rogi obfitości i aniołków głów ' . Centralna wieża zwieńczona figurą Saint George zabiciu smoka, wieżyczki boczne garnki ogień z karbowany . Całość pomalowana na imitację dębu pokrywającego oryginalne polichromie.
Narząd został zbudowany od 1653 do 1655 roku i zainstalowany w Saint-Georges Abbey Jacques Lefebvre, Pierre Désenclos i Coquillar. Jego bufet jest produkowany przez Jean Mongendre. Organy wzniesiono w 1658 roku , a następnie ponownie w 1662 roku . W tym samym czasie w kościele Saint-Sauveur w 1493 roku na dole nawy zainstalowano organy . Został wyremontowany w 1536 i 1590 r. , a następnie około 1650 r. zastąpiony nowymi organami zbudowanymi przez Nicolasa Briceta i zainstalowanymi na tylnej emporze. Jej kredens został następnie powiększony w 1654 roku przez Juliena Brilleta. Organy te zostały zniszczone w 1682 r., kiedy zawaliła się część kościoła. Kiedy rozpoczęła się rewolucja, niedawno odbudowany kościół nie miał organów. Wraz z upaństwowieniem majątku kościelnego przydzielono mu organy kościoła Saint-Aubin , ale parafia bezskutecznie prosiła o ich wymianę na organy karmelitów lub kordelierów . W końcu kupiła organy opactwa Saint-Georges, również wystawione na sprzedaż.
Transferu dokonuje Pierre Tessier w dniu 7 sierpnia 1792. Powiększył galerię o organy, a do bocznych wieżyczek dodał paleniska. Guillaume Cateline wspina się po kredensie, przerabiając złocenia. Narząd został całkowicie odbudowany w latach 1865 i 1866 przez dom Merklin-Schütze dodając skrzydeł do sprawy. Zrekonstruowane organy zainaugurowano dnia7 sierpnia 1866 rprzez Gabriel Fauré , który był organistą w kościele od 1866 do 1870 roku . Narząd został podniesiony w 1906 przez Merklin następnie w 1933 przez Victor Gonzalez i dom Bossard-Bonnel. Othon Wolf zmodyfikował go w 1955 roku . Wreszcie, Regionalna Dyrekcja Kultury nakazał jej przywrócenie Lucien Simon między 1991 a 1992 r . Przywrócono go do stanu po przebudowie przez Merklina, w międzyczasie dobudowano niebiański głos i maszynę pneumatyczną.
Poszczególne części trybunowego podlegają ochronie pod tytułowym obiektem zabytków w następujący sposób:
I - Wielka Orga C 1 - Sol 5 |
II - Ekspresyjna opowieść C 1 – Sol 5 |
Pedał C 1 – Fa 3 |
---|---|---|
Bourdon 16 |
Flet poprzeczny 8 |
Soubasse 16 (C 1 - Re 3 ) |
Tirasy I i II , sprzęgi I / I , II / I w 16 i 8, stroiki do wielkich organów, stroiki do opowieści, stroiki pedałowe, tremolo, ekspresja rocker. |
![]() | |
---|---|
![]() |
Wysokie okna nawy głównej w listopadzie 2011 r. |
Te obecne witraże zostały wyprodukowane przez szklarską Louis barillet w 1951 i 1952, z wyjątkiem tych z kaplicy Notre-Dame des Miracles i dużym szklanym dachem do jej lewej stronie. Seria Barillet zastępuje witraże zdmuchnięte bombardowaniami z 1940 roku. Duże okna na dole nawiązują do kultu Matki Bożej Cudów, a małe okienka na górze przedstawiają sceny maryjne. Całość została pobłogosławiona przez kardynała Roquesa w styczniu 1953 roku. Nasycone kolory witraży przyciemniły budynek, do tego stopnia, że Barillet został odwołany do zakończenia prac restauracyjnych. Kaplica Matki Bożej Cudów zachowuje swoje jasne szklane okna z końca XIX -tego wieku i szklanka na lewo jest powierzone Rault warsztaty w 1962 roku.
Po prawej stronie z tyłu chóru obraz trompe-l'oeil autorstwa Bouttiera maskuje ślepą ścianę i pozwala na symetrię z witrażem skierowanym w jej stronę.
Meble zabytkoweW kościele znajduje się trzynaście obiektów zaliczanych do zabytków .
Tytuł | Autor | Czas | Lokalizacja | Data ochrony | Odniesienie |
---|---|---|---|---|---|
Bufet z organami | Jacques Lefebvre, Pierre Désenclos, Coquillar, Jean Mongendre | XVII th wieku | trybuna | 23 lipca 1962 | Wskazówki n O PM35000467 |
Instrumentalna część organów | 30 października 1989 | Wskazówki n O PM35000470 |
Tytuł | Autor | Czas | Uzupełnienia | Lokalizacja | Data ochrony | Odniesienie |
---|---|---|---|---|---|---|
Rozmnożenie chlebów | anonimowy | XVIII th wieku | Muzeum Sztuk Pięknych w Rennes | 23 kwietnia 1981 |
Wskazówki n O PM35000500 komunikatu n O 00000075369 |
|
Zmartwychwstanie Łazarza | anonimowy - rewers i pomniejszony egzemplarz serii Jeana Jouveneta z 1706 roku dla kościoła Saint-Martin des Champs de Paris . | XVIII th wieku | Ta seria obrazów pochodzi z kolegium jezuickiego w Rennes. | Kościół Toussaints w Rennes | 23 kwietnia 1981 |
Wskazówki n O PM35000499 komunikatu n O 00000075284 |
Cudowny połów |
Wskazówki n O PM35000498 komunikatu n O 00000075283 |
|||||
Chrystus wypędzający kupców ze świątyni |
Wskazówki n O PM35000497 komunikatu n O 00000075280 |
|||||
Posiłek Chrystusa z Szymonem faryzeuszem |
Wskazówki n O PM35000496 komunikatu n O 00000075281 |
|||||
Życzenie mieszkańców Rennes do Notre-Dame-de-Bonne-Nouvelle | Leroy | 1721 | Kopia obrazu Hugueta, odrestaurowana w 2013 roku. Oryginał znajduje się w bazylice Notre-Dame-de-Bonne-Nouvelle w Rennes . | 1 st wiersz południowej nawy | 15 kwietnia 1966 | Wskazówki n O PM35000468 |
Miejsce pochówku (autorstwa Guercino ), sklasyfikowane w 1919 r., zostało obniżone w 1923 r.
Tytuł | Autor | Czas | Uzupełnienia | Lokalizacja | Data ochrony | Odniesienie |
---|---|---|---|---|---|---|
Dziewica i Dziecko | anonimowy | XV th wieku | Arcykapłan kupiłby tę figurę, widząc w niej podobieństwo do figury Matki Bożej Cudów. | 15 kwietnia 1966 | Wskazówki n O PM35000469 |
Tytuł | Autor | Czas | Lokalizacja | Data ochrony | Odniesienie |
---|---|---|---|---|---|
Krzesło | okucie Jeana Guiberta według planów Albérica Graapensbergera | 1781 | południowo-wschodni filar nawy głównej | 23 lipca 1962 | Wskazówki n O PM35000466 |
Ołtarz i baldachim | plany Albérica Graapensbergera | 1768 | chór | 23 lipca 1962 | Wskazówki n O PM35000465 |
Zamknięcie chrzcielnicy | Jean Guibert | 1780 | kaplica chrztu | 28 lutego 1948 | Wskazówki n O PM35000464 |
W porządku chronologicznym publikacji.
Pracuje : dokument używany jako źródło tego artykułu.