Bazylika Notre-Dame-des-Victoires | |||
| |||
Prezentacja | |||
---|---|---|---|
Kult | rzymskokatolicki | ||
Dedykowany | Matka Boża Zwycięska | ||
Rodzaj | Kościół parafialny , bazylika | ||
przywiązanie | Archidiecezja Paryska | ||
Rozpoczęcie budowy | grudzień 1629 | ||
Koniec prac | 1740 | ||
Dominujący styl | Architektura baroku | ||
Ochrona |
![]() |
||
Stronie internetowej | www.notredamedesvictoires.com | ||
Geografia | |||
Kraj | Francja | ||
Region | Ile-de-France | ||
Departament | Paryż | ||
Miasto | Paryż | ||
Miasto | 2 th dzielnica | ||
Informacje kontaktowe | 48 ° 52 ′ 00 ″ północ, 2 ° 20 ′ 27 ″ wschód | ||
Geolokalizacja na mapie: 2. dzielnica Paryża
| |||
Matki Boskiej Zwycięskiej jest bazylika katolicki ustawić się Petits Peres w 2 th dzielnicy z Paryża . Jest to jeden z pięciu moll bazylik w Paryżu , wyniesiony do tej rangi na23 lutego 1927. Najświętsza Maryja Panna jest tam szczególnie przyzywana i modlona jako „Ucieczka grzeszników”.
Został sklasyfikowany jako Zabytek Historyczny od12 maja 1972 r. Witryna jest obsługiwana przez stację metra Bourse .
W 1614 r. Ludwik XIII złożył w kościele w Aubervilliers przysięgę wybudowania w Paryżu kościoła pod wezwaniem Najświętszej Marii Panny, jeśli odniesie militarne zwycięstwo nad protestantami . Przyznany w 1628 roku po oblężeniu La Rochelle , zdecydował się na budowę kościoła Notre-Dame-des-Victoires, który uważał wówczas za córkę Notre-Dame-des-Vertus d'Aubervilliers . Plan kościoła został zaprojektowany przez architekta Pierre'a Le Mueta na rzecz bosych Augustynów , znanych jako Petits-Pères; ale prace, które ledwo się rozpoczęły, zostały zawieszone z powodu braku funduszy. Od 1656 roku wznowiono budowę pod kierunkiem liberała Bruanta , a następnie Gabriela Le Duca . Kościół, choć niedokończony, został poświęcony w 1666 roku . Ostateczny wygląd, portal jest spowodowane Jean-Sylvain Cartaud wypełniającą budowę przybytku od 1737 do 1740 roku . W czasie rewolucji kościół pozbawiony swoich wyznań stał się siedzibą Loterii Narodowej, a następnie Giełdy Papierów Wartościowych pod Dyrekcją . Wróciła do kultu w 1802.
W grudzień 1836proboszcz parafii Notre-Dame des Victoires, ojciec Desgenettes , poświęca swoją parafię Niepokalanemu Sercu Maryi . Od tego czasu sanktuarium mieści maryjne stowarzyszenie modlitewne Arcybractwo Najświętszego i Niepokalanego Serca Maryi.
Papież zwyczajowo ma prawo do koronowania posągów Matki Boskiej, która jest znakiem królewskości i zwycięstwa. Pierwsza koronowana statua we Francji to ta bazylika,9 lipca 1853 rna prośbę papieża Piusa IX w podziękowaniu za wyzwolenie Rzymu przez Francuzów .
Tablica przy wejściu do nawy
Lista kapłanów bazyliki
Poświęcenie kościoła Niepokalanemu Sercu Maryi i nazwanie go Notre-Dame-des-Victoires przez Ślub Ludwika XIII , zasłużyło na przyjęcie na swoich murach ponad 37 000 byłych wotów .
W chórze wystawionych jest siedem monumentalnych płócien autorstwa Charlesa André (Carle) Van Loo , z których pierwsze w centrum przedstawia Ślub Ludwika XIII podczas oblężenia La Rochelle w latach 1627-1628 , a sześć pozostałych stanowi cykl fresków o życiu św .
Fasada południowa, zaprojektowana przez Sylvaina Cartauda, architekta księcia Berry , przyjmuje formę portalu z dwoma nałożonymi na siebie porządkami, jonowym poniżej, korynckim powyżej. Portal ten wieńczy trójkątny fronton z tympanonem z tarczą herbową Francji zwieńczoną koroną królewską i otoczoną dużym kordonem Ducha Świętego . Na pierwszym poziomie nad środkowymi drzwiami pojawia się chwała wykonana w płaskorzeźbie.
Dzwonnica zawiera cztery dzwony :
Ogólny widok
Porządek jonowy
porządek koryncki
Sukcesja architektów wyjaśnia, że kościół nie jest doskonale zjednoczony. W kościele możemy zauważyć różne dzieła, w tym:
Kropielnica Marmur z XVII -tego wieku.
Płaskorzeźba ( dziecko św. Anny i Marii)
Kaplica Matki Bożej Siedmiu Bolesnej, zamknięta dla ruchu kołowego w płaskorzeźbie wykonanej przez Charlesa Gonthiera (1876).
Kaplica Najświętszej Marii Panny, witraż „Matka Boża Ucieczka grzeszników”.
Krzesło.
Chór z siedmioma obrazami Carle Van Loo
Kaplica św. Anny , dawniej poświęcona św. Mikołajowi z Tolentino , została odrestaurowana i poświęcona w 1865 roku . Ale dzisiaj nic nie pozostało z tej renowacji. Kaplica została rzeczywiście przebudowana w 1879 r. (data wpisana po obu stronach płaskorzeźby) przez księdza M. Chevojona.
Na jej ścianach, jak praktycznie wszędzie w bazylice, umieszczono liczne ex voto z lat 70. XIX w. Oprawiona jest centralna płaskorzeźba przedstawiająca św. ... dwiema kolumnami z czerwonego marmuru i zwieńczoną małą głowicą i krzyżem. Malowidła zewnętrzne, na których widnieją arabeski roślinne, każdy z nich przedstawia w swoim centrum litery SA, czyli inicjały św. Anny.
Ołtarz Arcybractwa (z daleka).
Ołtarz Arcybractwa Matki Bożej Zwycięskiej.
Pomnik Matki Bożej Zwycięskiej
Posąg Matki Boskiej Zwycięskiej, zainstalowany w 1809 roku, wykonany jest z utwardzonego gipsu, prawdopodobnie jest dziełem włoskiego rzeźbiarza. Zastępuje figurę Matki Bożej Savony, która zniknęła w 1796 roku25 marca 1843 r., ciało św. Aurélie w jej relikwiarzu jest umieszczone u stóp ołtarza Matki Bożej, w uroczystość Zwiastowania . 9 lipca 1853 rposąg został ukoronowany na prośbę papieża Piusa IX, który chciał podziękować za ocalenie Rzymu przez żołnierzy francuskich w 1849 roku.
Kaplica św. Anny pokryta ex voto .
Przykład ex voto .
Narząd został stworzony przez Lesclop , czynnik w XVIII -tego wieku i formie przez Louis-Alexandre Regniera , mistrz stolarz w Paryżu i członek Académie Saint-Luc od 1735. Jedynie w formie chronionej własności obiektu (ranking20 lutego 1905). Obecny instrument (autorstwa Alfreda Kerna ) pochodzi z 1973 roku. Posiada 49 przystanków z przekładniami mechanicznymi.
Kredens , w rzeźbionego drewna i urządzone w masie, składa się z dużego ciała z pięcioma wieżami i pozytywne powraca z trzema wieżami. Posiada dekoracje płaskorzeźbione i okrągłe , w szczególności wazony, trofea i instrumenty muzyczne; centralną wieżyczkę wieńczy anioł, który na kolanach trzyma otwartą księgę. Do podstawy lampy z wieżyczki są utrzymane z połówkowych długości głowy aniołków . Pochodzi z 1739 roku.
Organy trybun
Szczegół
Inne szczegóły
|
|
|
|
|
Znajduje się tu również organ chórowy zbudowany w 1937 roku przez twórcę Gonzaleza. Ma 19 przystanków, skrzynie biegów są elektryczne.
|
|
|
Notre-Dame des Victoires ma wiele okien, które dopiero niedawno były badane. Przed przybyciem Charlesa-Éléonore Dufriche-Desgenettesa wiemy, że były tam witraże pomalowane girlandami, kwiatami i sercami z kartuszami, na których mogliśmy odczytać imię Boga w różnych językach ( hebrajskim , greckim i łacińskim ). Na środkowych panelach każdego witrażu widniały herby dobrodziejów kościoła lub klasztoru, to znaczy pana de la Vrillière, marszałka de Grancéi, markiza de Vassé, pana Nevela, Kawaler de Souvré i pan de Bullion. Dopiero po przybyciu ojca Desgenettesa witraże pojawiły się w budynku. Rzeczywiście, ksiądz od dawna chciał umieścić witraż w głównym oknie. Współpraca Sosthènesa II de La Rochefoucauld- Doudeauville, księcia Bisaccia, po śmierci żony, była siłą napędową w instalacji pierwszych trzech okien parafii. To właśnie z myślą o przeszklonym ex-voto postanowił ofiarować sumę 10 000 franków na wykonanie baldachimów Ukrzyżowania Pana i Ślubu Ludwika XIII . Tak więc karykatury zostały narysowane w 1854 roku przez Klaudiusza Lavergne , wieloletniego przyjaciela proboszcza parafii Notre-Dame des Victoires i ucznia Ingresa i Orsela , a ich realizację powierzono Antoine'owi Lussonowi, który wówczas kierował największym z epoki witraży fabryka. Jeśli chodzi o zainstalowany tego samego dnia trzeci szklany dach, Marie Refuge des Pécheurs , to także realizacja Antoine'a Lussona z pudła Louisa-Josepha Halleza . Ten szklany dach nie został sfinansowany przez rodzinę de La Rochefoucauld, ale ze składek parafian po przemówieniu ks. Herpina.
W pozostałej części Opat Desgenettes nowe daszki zostały dodane do kościoła zwycięstw w trzeciej ćwierci XIX -tego wieku. Pod kierunkiem ojca Hippolyte Chanal około 1867 roku malarz na szkle Mazier de Marcoussis wykonał witraż do kaplicy Saint-Pierre. Reprezentuje broń papiestwa za 400 franków. Jednak to ksiądz Louis-Claude Chevojon był inicjatorem znacznej instalacji nowych witraży w paryskim kościele w latach 1874-1875. Charles-Philibert Gomichon des Granges został wybrany do wykonania sześciu witraży Życia Matki w chórze za łączną cenę 16.000 franków finansowanego przez proboszcza, jeden widzi w szczególności The Narodzenia NMP , w zwiastowaniu , Prezentacja w świątyni , Założenie , Nawiedzenie i Zaślubiny Marii z Józefem . To znowu Desgranges który zrealizuje wszystkie wysokie okna nawy w 1875 roku reprezentujących odpowiednio The Chrzest Jezusa Chrystusa , św Jana Ewangelisty , The Holy Childhood , Sainte Marie Mère des Bolesnej , św Pierre , św Józefa , The Najświętszego Serca Jezusowego i Św . Anny . Wydaje się, że jest on również odpowiedzialny za wszystkie geometryczne witraże w dolnych kaplicach. Swoją pracę zakończył montażem szklanego dachu Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny na fasadzie w listopadzie 1880 r., przed modyfikacją cyklu Życia Matki Boskiej chóru w 1881 r. z dość wyraźnymi witrażami w smaku kampanii od wyjaśnienia XVII th i XVIII -tego wieku. W ten sposób znosi Narodziny Dziewicy i Nawiedzenie w celu złożenia herbu Zakonu Augustynów Bosych i herbu historycznego papieża Piusa IX .
Wreszcie pod kierownictwem księdza Georgesa Breffy'ego zainstalowano ostatni szklany dach budynku w 1931 roku. Przedstawia on pielgrzymkę św. Teresy z Lisieux do Notre-Dame des Victoires i został przeprowadzony przez warsztat Mauméjean we współpracy Mademoiselle Charpy. Ten witraż jest częścią pragnienia ponownego umieszczenia paryskiej parafii Victoires na czele sceny religijnej. W każdym razie dochodzi do konkluzji wielkiego projektu zapoczątkowanego przez Ojca Desgenettesa, który podjęli jego następcy w celu zabezpieczenia liczby odwiedzających budynek. Być może z tego powodu istnieje wiele witraży, które przedstawiają rzeźbę ołtarza Arcybractwa Najświętszego i Niepokalanego Serca Maryi Matki Bożej Zwycięskiej we Francji i za granicą, jak Matka Boża Zwycięska w San Francisco . Tę samą rzeźbę znajdujemy w dwóch oknach transeptu kościoła paryskiego iw oknie pielgrzymki św. Teresy z Lisieux .
Przez pewien czas organistą był tam kompozytor François Roberday .
Cenotaf od Jean-Baptiste Lully , dawny mieszkaniec dzielnicy, należy zauważyć, w kaplicy Saint-Jean-Baptiste.
Do liturgii tego zakładu przyczynił się także Paolo Lorenzani , inny włoski kompozytor i konkurent Lully'ego.
Louis Martin , ojciec św. Teresy z Lisieux , kazał odprawiać msze w jej intencji podczas jej poważnej choroby w 1883 roku . Teresa przybędzie tam później na pielgrzymkę z ojcem, aby co roku bazylika przyjmowała relikwie świętej na modlitewną nowennę na pamiątkę jej przejścia. Kaplica konsekrowana dnia16 stycznia 2012, jest dedykowana rodzicom św . Teresy , św . Ludwika i Zelii Martin . Kościół beatyfikował parę Louis i Zelie Martin 19 października 2008 r. i kanonizował ich w niedzielę 18 października 2015 r.
Joris-Karl Huysmans napisał „o Matce Boskiej Zwycięskiej, że” tylko ona zachowuje zagubioną duszę czasu.
Od 2018 r. proboszczem-rektorem jest ksiądz Antoine d'Augustin. Kilku spowiedników kapłanów przyczynia się do duchowej animacji sanktuarium, a także benedyktyni Najświętszego Serca z Montmartre , zainstalowani w sąsiednim klasztorze. Wśród tych księży jest Gérard Thieux, związany z Towarzystwem Kapłańskim Świętego Krzyża , znany w mediach ze swoich wystąpień, dzięki Bogu! oraz za rady i wyjaśnienia udzielane przez Internet w formie filmów wideo.