W socjolingwistyki , o różnorodność jest w danym języku , rozgałęzienia, co stanowi specyficzny i spójnego systemu językowego, używany przez kategorii głośników zdefiniowane według określonych kryteriów pozajęzykowych. W socjolingwistyce amerykańskiej termin lecte (z greckiego lektos "wybrany; słowo , wyrażenie") został również wprowadzony na oznaczenie różnorodności języka, używany także jako drugorzędny element kompozycji w określeniu różnych typów odmian: idiolecte (odmiana indywidualna ), „Regiolect”, „geolect”, „topolect” ( odmiana regionalna ), socjiolect (odmiana społeczna), „ ethnolect ” (odmiana używana przez grupę etniczną ), „ technolect ” (język lub specjalistyczny żargon ).
Zwłaszcza w socjolingwistyce amerykańskiej termin „ dialekt ” jest używany w ogólnym znaczeniu dla różnorodności języka, w tym w wyrażeniach takich jak „dialekt indywidualny”, „dialekt regionalny”, „dialekt społeczny” itp. To ostatnie wyrażenie znajdujemy również w językoznawstwie francuskim, ale w innych językoznawstwach, takich jak niemiecki , rumuński czy węgierski , „dialekt” oznacza po prostu różnorodność regionalną.
Idiolekt to suma faktów językowych, które charakteryzują posługiwanie się tym językiem przez jednostkę na pewnym etapie jej życia. Dlatego osoba kolejno zatrudnia kilka idiolektów. Idiolekt to jedyna rzeczywistość językowa, którą można zarejestrować za pomocą badań dialektalnych i socjolingwistycznych. Inne odmiany języka to de facto abstrakcje, które wynikają z analizy dużej liczby idiolektów.
Indywidualny charakter idiolektów jest szczególnie widoczny w pismach literackich , w których pojawiają się one jako styl osobisty autorów.
Odmiana regionalna (dialekt w tradycyjnym i aktualnym znaczeniu tego słowa) to odmiana języka ustalona według kryterium geograficznego , a zatem ma charakter terytorialny.
Ogólnie rzecz biorąc, odmiana regionalna jest uważana za część hierarchicznej serii, w której język jest nadrzędny. Według niektórych językoznawców, dialekt jako odmiana regionalna bezpośrednio podporządkowuje subdialektowi, mówiącemu na mniejszym terytorium niż dialekt, którego jest częścią. Dialekt lub sub-dialekt może z kolei podporządkować sobie odmiany zwane „ dialektami ”, istniejące na bardziej ograniczonym terytorium. Rozmowa może być ograniczona nawet do doliny lub wsi .
Socjolekt to odmiana inna niż indywidualna czy regionalna. Definicje nadane socjolektowi różnią się w zależności od kategorii rozważanych mówców. Niektórzy lingwiści ograniczają ją do klas społecznych ( elita , klasa średnia , klasa robotnicza itp.). Wśród innych językoznawców termin ten staje się konwencjonalny, ponieważ odnosi się również do innych typów kategorii mówców: zawodowych, zawodowych i wieku . Istnieje kilka typów socjolektów.
Rejestry językoweTe rejestry lub poziomy języka odmiany posiadane przez głośniki zgodnie z ich poziomem wykształcenia, który zależy w pewnym stopniu od kategorii społecznej, z których one należą. Na przykład w językoznawstwie francuskim rozróżnia się obecny rejestr i rejestr stały, które są częścią standardowej odmiany , której uczy się w systemie szkolnym ; powszechny rejestr, dla tych, którzy nie mają poziomu wykształcenia niezbędnego do uzyskania co najmniej aktualnego rejestru; znany rejestr, używany w niektórych sytuacjach przez tych, którzy mają przynajmniej aktualny rejestr.
Języki specjalistycznePod pojęciem języków specjalistycznych ogólnie rozumie się języki z dziedzin naukowych , technicznych , ekonomicznych , politycznych itp., Różniące się terminologią od języka wspólnego , ale posiadające system gramatyczny i dyskursywny o typowej różnorodności, z pewnymi szczególnymi cechami.
Slang, slang i żargonFrancuskie terminy „ argot ” i „żargon”, a także angielski slang są zapożyczone z lingwistyki różnych języków. Określają typy socjolektów, które mają wspólne cechy bycia niestandardowym, używania przez określoną kategorię mówców i niezrozumienia poza tą kategorią. Rozważając je w parach, istnieją również inne interferencje między nimi, dlatego między lingwistami występują istotne różnice w ich definicji i charakterystyce. Niektórzy uważają te trzy terminy za synonimy , inni dwa z nich, na przykład „slang” i slang , odnoszące się do ich użycia w tym samym znaczeniu w języku francuskim i angielskim, jeszcze inni, w językoznawstwie rosyjskim . , Na przykład „żargon” co jest określane przez innych jako slang lub jako slang .
W językach francuskim i rumuńskim nie używamy terminu slang . W drugiej, Bidu-Vrănceanu 1997 widzi różnicę między slangiem a żargonem w tym, że użytkownicy slangu przeciwstawiają się właściwościom swoim językiem, starają się z jego pomocą ograniczać siebie, a ci z pewnych grup używają go, aby nie być zrozumianym przez tych, którzy nie należą do ich grupy, podczas gdy żargon nie jest językiem tajnym ani nonkonformistycznym, chociaż niektóre grupy używają go, aby odgrodzić się od niewtajemniczonych, ale inne nie mają takiego zamiaru.
W innych językach niektórzy autorzy używają wszystkich trzech terminów i oddzielają slang od slangu. Zatem slang byłoby tylko językiem przestępców i slang znajomy rejestr mieszkańców dużych miast , które zawiera slang słownictwo, które w ten sposób stają się non-poufny. Jednocześnie przez żargon rozumieją każdy język, za pomocą którego ci, którzy go używają, chcą odróżnić się od tych, którzy nie należą do ich grupy, dlatego traktują slang i slang jako rodzaje żargonu. Niektórzy autorzy dodają jako cechę slangu ekspresyjną, afektywną funkcję.
Kategorie mówców korzystających z takiej różnorodności są bardzo zróżnicowane. Na przykład w językoznawstwie czeskim i słowackim prowadzi się badania nad odmianami językowymi 68 kategorii mówców: przestępców , więźniów (marginalne kategorie społeczne); młodzież (kategoria wiekowa ); uczniowie, studenci (kategorie wiekowe i zawody); farmaceuci , lekarze ( zawody niefizyczne); garncarze , piekarze ( rzemiosło ); plastycy , muzycy ( sztuka ); Pracownicy z browarów , listonoszy (zawodów); gracze w karty , myśliwi ( rekreacja ) itp. W tych językach wszystkie te odmiany nazywane są slangami . W językoznawstwie francuskim niektórzy nazywają je wszystkie „slangiem”, inni nazywają „żargonami” odmianami charakterystycznymi dla zawodów lub zawodów. Z drugiej strony w językoznawstwie rosyjskim niektórzy nazywają je wszystkie „żargonami”.
EthnolectsNiektórzy lingwiści obejmują między socjolekty co nazywane są „etnolekt” używanych przez grup etnicznych , takich jak odmian zgrupowanych pod nazwą Czarny English „czarny angielskim”, wypowiedziane w Ameryce Północnej przez potomków pierwotnych niewolników. Afrykańskich .
Wszystkie odmiany języka stanowią kontinuum, więc nie ma między nimi ostrych granic. Mają złożone relacje, które można rozpatrywać z dwóch punktów widzenia. Jedna dotyczy ich cech językowych, druga dotyczy wykonywanej pracy.
Wszystkie odmiany mają wspólne główne cechy danego języka. Oprócz tego odmiany te wykazują inne mniej lub bardziej istotne interferencje między dwoma lub więcej tego samego typu lub różnych typów, jak również wzajemne lub niewzajemne wpływy.
Istnieją interferencje między rejestrami języków i innymi socjolektami. Zatem główne cechy standardowych gramatycznych języków specjalistycznych są te o aktualnych zapisów lub obsługiwane, a slang slangs lub żargon wymienione powyżej mają systemu gramatycznego popularnych rejestrów lub znajomy.
Odmiany regionalne na ogół tworzą łańcuch, stanowiący część geograficznego kontinuum dialektu, ze strefą przejściową między dwoma sąsiednimi dialektami.
W przypadku języków, które mają odmianę standardową, również uważaną za socjolekt, jest ona zwykle kształtowana na podstawie odmiany regionalnej, przy udziale innych odmian regionalnych. Wpływają one na odmianę standardową przez niektóre słowa z pierwszego, które przechodzą do drugiego, ale wpływ normy na odmiany regionalne jest znacznie większy. Zwykle tracą swoją specyfikę i zbliżają się do standardu. W ten sposób powstają pośrednie odmiany doustne między odmianami regionalnymi i odmianami standardowymi.
Język literatury artystycznej są bardzo zróżnicowane, to przyjmuje, za stylistyczne celów , regionalizmów , gdy twórcy chcą dać lokalnego kolorytu do niektórych prac, a także slang słowy, zarówno w prozie i poezji i teatru , w szczególności w celu uwzględnienia środowisk gdzie mówić o slangu.
Istnieją również interferencje między regionalnymi odmianami i niestandardowymi socjolektami. Socjolekt może mieć charakter regionalny. Tak więc slang Francji ogranicza się do tego kraju, a slang uczniów lub studentów Belgii różni się od slangu tych samych kategorii we Francji.
Na standardową różnorodność wspólnego języka wpływają również inne socjolekty. W aktualnym rejestrze nieustannie przewijają się słowa z terminologii języka specjalistycznego. Niestandardowe socjolekty również wpływają na wspólny język. Na przykład z francuskiego slangu przestępców słowa wchodzą najpierw do popularnego rejestru, a następnie do znanego rejestru lub bezpośrednio do niego, a niektóre wpisują się do bieżącego rejestru.
Istnieje szczególny rodzaj interferencji między standardowymi językami specjalnymi a slangiem lub żargonem specjalistów w niektórych dziedzinach. Komunikując się ustnie ze swoimi współpracownikami, mieszają terminologię domeny ze słowami używanymi tylko w mowie. Te odmiany przypominają inne slangi w słowotwórstwie i systemie gramatycznym.
Odmiany językowe mogą być również powiązane w ten sposób, że są używane przez tego samego mówcę. Na przykład osoba, która ma wystarczający poziom wykształcenia, aby uzyskać aktualne i trwałe rejestry, może dostosować swój wyraz twarzy do różnych sytuacji komunikacyjnych, w których się znajduje, na przykład korzystając z rejestru znanego swoim znajomym. , aktualny rejestr w urzędzie administracji publicznej oraz rejestr obsługiwany podczas konferencji . Jeśli osoba mówiąca o takim poziomie wykształcenia, jako dziecko nabyła dialekt swojego języka ojczystego , może nim również posługiwać się mieszkańcami swojego rodzinnego regionu. Jeśli dana osoba ma zawód ze standardowym językiem specjalnym, może go używać podczas pisania książki specjalistycznej, a także może rozmawiać z kolegami w slangu lub żargonie zawodu. Mówi się, że tacy mówcy ćwiczą diglossię .