Val-d'Izé

Château de la Haie d'Izé, miejsce, w którym brano zakładników 13 lipca 1944 r, obecnie należy do rodziny Yanna Bouëssela du Bourg , był także rezydencją malarza Louisa Garina .

Dziedzictwo religijne

Byłego Saint-Etienne-des-Eaux została zbudowana w XV TH i XVI -tego  wieku. Pod koniec XIX -go  wieku, nawa została częściowo zniszczona, wieża jest teraz zmieniło. Następnie staje się ratuszem Val-d'Izé, a następnie zostaje wybudowany nowy kościół. Składał się z prostej nawy, do której w 1534 roku dobudowano dwie kaplice, jedną od północy pod wieżą, a drugą naprzeciw południa w 1824 roku. Nawę tę oświetlały małe trójramienne okienka, które wydawały się być bardzo stary. Został on oddzielony od chóru przez łuk triumfalny bardzo niskie, co było również być starożytny, ta część budynku mogłaby wrócić do XIII th  wieku. Około 1475 r. zakryto wymagającą remontu nawę i chór oraz dobudowano głowicę i drzwi południowe, ozdobione rzeźbami w stylu ostrołukowym. Później, w 1534 r., zdecydowano o całkowitej przebudowie prezbiterium i dobudowaniu wieży na północ od nawy. Chór został uroczyście poświęcony w 1540 roku, nie było jeszcze późno XIX th  century, to był nocny prawo zajęte przez piękne okna ekstrawagancki że nadal wyglądał pozostałości renesansowego baldachimu reprezentującego legendę St. Etienne . Jeśli chodzi o wieżę, rozpoczętą w 1534 r., w 1543 r. zwieńczono ją dzwonnicą, poniżej otwarto kaplicę, w której przez długi czas odbywał się zgromadzenie generała parafii (Księgi rachunkowe parafii Izé). Wreszcie, w kierunku początku XIX th  century został zbudowany w południowej kaplicy, z tym napisem wyrytym na kamieniu ozdobione lilie „Kaplica św Barbary i Św  .” Na chórze znajdowały się nagrobki z herbem rodu Landais oraz pożar w chórze należącym do Joanny de Moussy, wdowy od 1485 roku po Pierre Landais i pani Bois-Cornillé.

Kościół Saint-Étienne , zbudowany w latach 1889-1896 przez architekta Henri Melleta . Jego błogosławieństwo miało miejsce we wtorek27 października 1896 r.kardynała Guillaume-Marie-Josepha Labouré , arcybiskupa Rennes, od 2014 roku figuruje jako zabytek historyczny . W dzwonnicy, zwieńczonej krótką piramidą z latarnią, dominuje bulwiasta iglica typu abadyjskiego  ; kościół ma pięć przęseł bez transeptu i trzy absydy przylegające do chóru , a wnętrze prezentowane jest jako ciąg płaskich hełmów na pendentywach , wykonanych w naprzemiennych rzędach z cegieł i tufów , wspartych na drobnych granitowych kolumnach .

Notre-Dame-de-Bon-Secours kaplica (1884), dawniej zwany Sainte-Marie de la Moisson. Należał od 1122 do opactwa Saint-Florent w Anjou, a następnie stał się Frairienne. Została przebudowana w 1559 i powiększona w 1836. Kaplica ta pierwotnie należała do klasztoru Izé, a dawny pouillé Saint-Florent określa ją pod nazwą Sancta Maria de Messione fructus , Notre-Dame-de-the-Harvest, ponieważ odbywali tam wielkie pielgrzymki, aby uzyskać dogodny czas na żniwa. Został on przebudowany w 1559, datę, która jest nadal grawerowanego nad drzwiami, ale była zwiększana w 1836 i ponownie w 1837 roku przez świętego M GR  z Lesquen.

Sainte-Anne kaplica , należała w 1790 roku do dominikanów z klasztoru Vitré, którzy posiadali Sainte-Anne zagrody obok. Początkowo było to jedynie niewielkie oratorium zbudowane przy fontannie, przez długi czas odwiedzanej przez chorych. Została zastąpiona prawdziwą kaplicą, uroczyście pobłogosławioną dnia26 listopada 1882 r. Jest również wymieniony w katastrze z 1813 roku.

Kaplica Niepokalanego Poczęcia to nowoczesny styl ostrołukowy kaplica wybudowana w centrum miasta około 1872 i dołączone do domu Sióstr Opatrzności Ruillé-sur-Loir .

Dawna kaplica Saint-Gervais , położona w pobliżu dworu La Motte-Rouxel i fontanny. Saint-Gervais de la Motte była nadal kaplicą frajską wspomnianą w 1629 roku i znajdującą się obok bardzo czczonej fontanny.

Dawna kaplica Saint-Laurent du Bourgneuf . Już w 1656 roku wspomina się o tej kaplicy Saint-Laurent du Bourgneuf, również z Frair. Herbert, biskup Rennes (1184-1198), faktycznie odprawił tam cotygodniową mszę na modlitwę mnichów przeoratu, rektora i Roberta de Landavran, w którego warowni było to sanktuarium.

Dawna kaplica św. Marcina . W 1122 należała do opactwa Saint-Florent w Anjou. Saint-Martin jest również wymieniona w starożytnym Pouillé Saint-Florent, przed XVI th  wieku, jako zależność Zakon Ize. Kaplica ta stała się wynikiem frairienne, że znajduje się w miejscowości Saint-Martin, od końca XIX th  century nadal można zobaczyć starożytny posąg św Martin spoczywającej na dom we wsi.

Rezydencje

• Rezydencji Bourgneuf z XVII th  dworze wieku przebudowany i powiększony w 1735 roku.
• Dwór Nogrie XVII th  century.
• Dwór Vilpie było w Bussons w 1165, w Racapé w 1380 roku, w de Cornille w 1391 w Lescouët w 1433, co de Vendel w 1513 w Hudré w 1553 roku, w de la Belinaye w 1597 w Harel w 1624, w Sieurs de la Grimaye w 1661 i de la Chambre w 1730. Można również zauważyć pierwotną obecność kaplicy.
• Dwór Rocher Palet , główne Budynek pochodzi z 1601 roku, termin wymieniony w nadprożu okna (1601 otoczony przez słońce i księżyc), rozety kominkiem i belki w głównej sali. Na tylnej elewacji tego budynku pierwotnie znajdowała się wieża ze spiralnymi schodami, została zniszczona w latach 30. XX wieku, na elewacji frontowej łukowe drzwi z gzymsem w części środkowej. Możemy zwrócić uwagę na obecność małego pieca przystawionego do zachodniego szczytu. Kolejna własność Guyona Le Gaudiger (męża Anne de Crochenec) panów La Graffardière w 1513, Guy du Feu w 1615, Charles de la Porte (mąż Claude des Salles) w 1668, a następnie przez sukcesję jego syna René de la Porte w 1693, przez Francois Monnerie w 1789 i do lordów de la Blanchardière z Aubriais w XIX wieku.
• Dwór Plessix des Fossés . Był w rodzinie Léziart w 1410 i XVII -tego  wieku.
• Dwór z Duchaie . Kolejna własność rodzin Duchaye (w 1436 i 1553), Thommelier (w 1710) i Geffrard, panów Bois-Cornillé (w 1747), którzy zjednoczyli ją z tym zwierzchnictwem w 1760.
• Dwór Langerie lub Angerie. Kolejna własność rodów Landais (w 1485), Espervier, panów Bois-Cornillé (ok. 1513), Espinay (w 1570), Morel, sieurs du Tertre (w 1605), Ernault, sieurs de la Boisardière, Jameu ( XVIII th  century).
• Dwór Villechères
• Dwór Rocher Poilane
• Dawny dwór La Motte-Rouxel . Kolejna własność Saint-Germain (w 1492), Geffrard (w 1537), Guy et le Bret (w 1546), Han (w 1574), la Porte, panowie Bois-Cornillé (w 1664) i panowie Bois -Cornillé do 1789 r. Oryginalnie możemy również zwrócić uwagę na obecność kaplicy Saint-Gervais w pobliżu dworu.
• Dawny dwór Cherbonnelaye . Kolejna własność rodów Daville, panów Normandaye (w 1553), Ravenel (w 1628), le Coq (w 1675), Jacquemine Thomelin, Dame de la Vougerie (w 1701), M lle du Chatelet (w 1787).
• Dawny dwór Le Baril . Kolejne posiadłości rodów Montbourcherów, panów Plessis-Pillet (ok. 1513), Rouan, panów Plessis-Pillet (ok. 1564), la Porte, panów Bois-Cornilé (ok. 1625), César de la Belinaye (ok. 1627) .
• Dawny dwór Boularderie . Jej kaplica jest wzmiankowana w 1680 r. Była w 1652 r. z rodziną Chevalier, sieurs de la Trotinée.
• Dawny dwór Kawalerii . Własność LESCOET rodzina początku XVI -go  wieku i Kanonów Champeaux w 1789 roku.
• Dawny dwór Douillet. Własność rodziny Vaucouleurs w 1513 r., następnie Romelinów w 1530 i 1553 r.
• Dawny dwór Villanfray . Kolejna własność rodzin Feu, Vendel (w 1500), Léziart, André, Pichot, Charil (w 1653).

Inne zabytki

• Pomnik wojenny (zbudowany w 1922 r.)

• Rezydencja miasta Meaux z XVIII -tego  wieku główny budynek z dwuspadowym dachem i dachy łamane długie odcinki na uzależnień.
• Dawna plebania Coutance
• Wiatrak Petite Barbotais
• Dawna fabryka wapna w La Motte Saint-Gervais. W 1826 roku zezwolenie udzielone M me Goben i jego brat Pan Berthois Bretonniere prawo do budowy dwóch wapiennych, na stałe, na farmie w Saint-Gervais-Motte, aby działać wapiennym kamieniołomie. W 1840 roku, dla pana Lecardinal de Kernier, współwłaściciela Izé Moor, zbudowano dwa inne piece wapiennicze w północnej części torfowiska Izé. W 1863 r. fabrykę wapna prowadziło Société des Mines de Saint-Pierre-la-Cour (53). W tym dniu pan Sammin, inżynier kierownik kopalni Saint-Pierre-la-Cour , precyzuje, że aby ułatwić eksploatację kamieniołomów i pieców wapienniczych znajdujących się w gminie Izé, jest zobowiązany do uruchomienia dwóch maszyn parowych przeznaczony, jeden do wyczerpywania wody, drugi do podnoszenia wykopu i wapienia na szczyty pieców wapienniczych. Maszyny te znajdują się pośrodku pól należących do firmy górniczej Saint-Pierre-la-Cour. Według źródeł ustnych na tym terenie działało trzynaście lub czternaście pieców wapienniczych. Data zaprzestania działalności nie jest znana. Dziś zachowało się tylko kilka śladów dwóch starych pieców zakopanych w roślinności, znajdujących się na terenie farmy Motte Saint-Gervais. W 1859 r. wzmianka o maszynie parowej o pionowym cylindrze, z dwoma kotłami, wszystkie wytłoczone na pięć atmosfer, z kotłem wyposażonym w dwa zawory bezpieczeństwa , pływak, manometr i gwizdek. W 1863 r. pan Sammin użył dwóch lokomobili rurowych z wewnętrznym paleniskiem bez cofania płomienia, wyposażonych w dwa zawory bezpieczeństwa, poziom wody i dwa krany wskazujące wysokość wody w kotle: chodzi o dwie maszyny, które rozwijają moc 8 kanałów, których bojlery mają dwadzieścia miedzianych rurek i mają pojemność 1058 l. Kotły są wytłoczone na ciśnienie sześciu atmosfer. Jedna z lokomotyw zastępuje starą maszynę stacjonarną autoryzowaną w dniu4 stycznia 1860 ri służy do ekstrakcji, a drugi służy do wypompowywania. Pochodzą z warsztatów budowlanych Roulfet w Paryżu (75). Według źródeł ustnych fabryka wapna La Motte Saint-Gervais zatrudniałaby do 150 pracowników.

Aktywność i wydarzenia

Wspomnienia

Tkanina asocjacyjna Val-d'Izé ma około trzydziestu skojarzeń . Oferowanych jest kilka zajęć sportowych .

Sprzęt

• Dom Kultury, domy stowarzyszeń, biblioteka, trzy boiska do piłki nożnej, hala sportowa, dwa korty tenisowe, platforma szkolna, pułapka na gołębie z dołem olimpijskim.
• Tereny zielone i ponad 30  km szlaków turystycznych (pieszy, jeździecki, kolarstwo górskie, motocykl).

Osobowości związane z gminą

• Pierre Landais (1430-1485), były skarbnik Bretanii i główny doradca księcia Franciszka II Bretanii , był także właścicielem Château du Bois-Cornillé .
• Marquis Jacques Le Cardinal de Kernier (1862-1932), były zastępca burmistrza Val-d'Izé.
• Yann Bouëssel du Bourg (1924-1996), bretoński nacjonalista, mieszkał w Château de la Haie d'Izé.
• Jean-François Geffrard de la Motte , hrabia Sanois (1723-1799), urodzony w Val-d'Izé.
• Urbain de Hercé (1861-1918) były zastępca Mayenne, urodzony w Val-d'Izé.
• Louis Garin (1888-1959), malarz, zmarł w Val-d'Izé.
• Charles Nicolas Croizé des Essarts (1755-1804), były zastępca, urodzony w Val-d'Izé.
• Jacques Faucheux (1936-2013), były burmistrz Fougères (1983-2007), były radny regionalny Bretanii (1986-2004), urodzony w Val-d'Izé.
• Jean Poirier (ur. 21 grudnia 1928 - zmarł 8 stycznia 2008) burmistrz Val-d'Izé w latach 1963-2001, radny regionu Bretanii w latach 1972-1979, radny generalny Ille-et-Vilaine w latach 1979-1998. Lekarz weterynarii w Val-d'Izé, został wybrany radnym miejskim w 1959, został burmistrzem w 1963, zastępując Jeana Leduby'ego, został ponownie wybrany w wyborach samorządowych w 1965, 1971, 1977, 1983, 1989 i 1995. W 2001 roku postanowił nie ubiegać się o reelekcję i ustąpić jego 1 st  zastępca, Bruno Delva. Podczas swojej długiej kadencji burmistrza zrealizował liczne projekty dla rozwoju swojej gminy (utworzenie strefy rzemieślniczo-przemysłowej Bourgneuf, kilka osiedli mieszkaniowych, hala sportowa i kompleks sportowy, dom stowarzyszeń, dom spokojnej starości, dom kultury itp. ). Będzie także pierwszym przewodniczącym wspólnoty gmin Bocage vitréen, która później przekształciła się w Vitré Communauté poprzez połączenie ze wspólnotą gmin Châteaubourg .

Zobacz również

• Lista gmin Ille-et-Vilaine

Bibliografia

• Didier Gaigne, profesor historii, „Oślepiając biedni wieśniacy” – Historia życia parafii w Izé , 1675-1788 , Rennes, 1991, ( Archiwum wydziałowe Ille-et-Vilaine – Memoir 2 J 535 ).
• Abbé Paul Paris-Jallobert, Pamiętniki Soc. łuk. d'Ille-et-Vilaine , XIII , s.  197 .
• Ogólny inwentarz zabytków i bogactw artystycznych Francji, Le bocage vitréen , Collection Images du Patrimoine, Rennes, APIB, 1997, 72 s., P.  68-72 , ( ISBN  2-905064-25-1 ) nieprawidłowo edycja ( BNF Wskazówki n O  FRBNF37026300 ) .
• Ille et Vilaine , 2 tomy - Le Patrimoine des communes de France - Éditions Flohic.
• Amédée Guillotin de Corson, Historyczny Pouillé archidiecezji Rennes , 7 tomów, Rennes, 1880-1886.
• Paul Banéat , Departament Ille-et-Vilaine , Éditions Librairie moderne J. Larcher, Rennes, 1928, Reissue Regional Editions of the West, Mayenne, 1994, 4 tomy ( ISBN  2-85554-067-4 ) , tom IV , s.  273-279 .
• Bernard i Jacqueline Le Nail, Pays de Vitré; wybitni mężczyźni i kobiety , red. les Portes du Large, 2004

Uwagi i referencje

Uwagi

1. Ludność miejska 2018.
2. Zgodnie z planem zagospodarowania przestrzennego gmin wiejskich i miejskich opublikowanym w listopadzie 2020 r., zgodnie z nową definicją wsi, zwalidowaną na14 listopada 2020 r. w międzyresortowym komitecie wsi.
3. Pojęcie obszaru zlewni miast zastąpiono w październiku 2020 r. starym pojęciem obszaru miejskiego , aby umożliwić spójne porównanie z innymi krajami Unii Europejskiej .
4. Wody kontynentalne odnoszą się do wszystkich wód powierzchniowych, zazwyczaj słodkiej wody deszczowej, która znajduje się w głębi lądu.
5. W języku Gallo , Val-d'Izæ jest tłumaczeniem obecnej nazwy Val-d'Izé , natomiast Izæ jest tłumaczeniem starej nazwy miasta, Izé.
6. MemorialGenWeb.org - Val-d'Izé: pomnik wojenny
7. prawny Miejska ludność w życie z dniem 1 st  stycznia 2021, rocznik 2018, zdefiniowane granice terytorialne w życie z dniem 1 st  stycznia 2020 r statystyczny data referencyjna: 1 st  stycznia 2018.

Bibliografia

• Wysokości, współrzędne, powierzchnia  : katalog geograficzny gmin 2012 (strona IGN, do pobrania 24 października 2013)

1. Rekordy Rennes 1961-1990
2. INSEE i Lameteo.org, „Record  temperature of Chambéry  ” , na https://www.linternaute.com , L'internaute,2008(dostęp 4 października 2008 ) .
3. „  Typologia miejska/wiejska  ” , na stronie www.observatoire-des-territoires.gouv.fr (konsultacja 27 marca 2021 r . ) .
4. "  gmina wiejska - definicja  " , na tej stronie INSEE (konsultowany w dniu 27 marca 2021 ) .
5. „  Zrozumienie siatki gęstości  ” , na stronie www.observatoire-des-territoires.gouv.fr (dostęp 27 marca 2021 r . ) .
6. "  Baza obszarów atrakcyjności miast 2020 r.  " , na insee.fr ,21 października 2020 r.(dostęp 27 marca 2021 r . ) .
7. Marie-Pierre de Bellefon, Pascal Eusebio, Jocelyn Forest, Olivier Pégaz-Blanc i Raymond Warnod (Insee), „  We Francji dziewięć na dziesięć osób mieszka w obszarze miejskim  ” , na insee.fr ,21 października 2020 r.(dostęp 27 marca 2021 r . ) .
8. „  CORINE Land Cover (CLC) – Podział obszarów na 15 stanowisk użytkowania gruntów (obszar metropolitalny).  » , W tym miejscu danych oraz badań statystycznych Ministerstwa Ekologicznej Transformacji. (dostęp 3 maja 2021 r. )
9. IGN , „  Ewolucja użytkowania gruntów w mieście na starych mapach i zdjęciach lotniczych.  » , Na remorerletemps.ign.fr (dostęp 3 maja 2021 r . ) . Aby porównać ewolucję między dwiema datami, kliknij na dole pionowej linii podziału i przesuń ją w prawo lub w lewo. Aby porównać dwie inne karty, wybierz karty w oknach w lewym górnym rogu ekranu.
10. Jean Ogée, „  Słownik historyczno-geograficzny prowincji Bretanii, tom 1  ” .
11. Toponimia wschodniej Bretanii
12. Amédée Guillotin de Corson , " Pouillé historique de l'Archevêché de Rennes", tom 4, 1880, dostępny pod adresem https://gallica.bnf.fr/ark:/12148/bpt6k75000m/f761.image.r=Cornill%C3 % A9?Rk = 4506460; 0
13. F. Jouon z Longrais, Seneschal Information Rennes against the Leaguers, 1589 , czasopismo „Memoirs of the Archaeological Society of Ille-et-Vilaine”, 1911, cytowane przez „modern and contemporary History Review”, lipiec 1976, dostępne pod adresem https: //gallica.bnf.fr/ark:/12148/bpt6k5446239g/f84.image.r=louvign%C3%A9-de-bais?rk=901292;0
14. Édouard Frain, „Ziemia, jej katoliccy i protestanccy właściciele, od 1200 do 1600: kontynuacja„ Families of Vitré ”, 1879, dostępna pod adresem https://gallica.bnf.fr/ark:/12148/bpt6k54086453 / f100.image.r = Domagn% C3% A9
15. Albert Maumené, Zamek Bois Cornille do markiza Kernier (ize, Ille-et-Vilaine) , magazyn "Country Life: praca, produktów, przyjemności" No. 1 st listopada 1908, dostępne na https: // galijskiego .bnf.fr/ark:/12148/bpt6k5722792h/f11.image.r=Cornill%C3%A9
16. Théodore Courtaux, „Historia genealogiczna rodu Lantivy”, 1899, dostępne pod adresem https://gallica.bnf.fr/ark:/12148/bpt6k55649006/f199.image.r=Cornill%C3%A9
17. Jacques Le Cardinal, markiz de Kernier, ur.9 lutego 1788w Ploujean , rycerz Legii Honorowej o 20 na polu bitwy pod Wagram , brygadier straży przybocznej króla w 1814 , ożeniony z Mathilde Le Gonidec de Traissan , radną generalną Ille-et-Vilaine w 1850 , zmarł27 lutego 1870 w Bois-Cornillé
18. Ludzie w wieku komunii
19. Charles Goyon des Hurlières, także właściciel Château des Hurlières w Châtillon-en-Vendelais
20. Jean Cyma, historycznych i geograficznych Słownik prowincji Bretanii ,1843, 816  pkt. ( przeczytaj online ).
21. Job de Roincé, „Figury de Chouans”, edycje Fernanda Lanore, 1980, dostępne pod adresem https://books.google.fr/books?id=2PCxWiCcId8C&pg=PA67&lpg=PA67&dq=L%C3%A9gion+de+Vitr%C3 % A9 & source = bl & ots = omYr1I5lWo & sig = l4sbs54Pg8CQM4xVY9eju1gnYtE & hl = fr & sa = X & ved = 0ahUKEwjKt9fbvejPAhXDRhQKHeH3BaYQ6AEq69%VAG% = wł.
22. Roger Dupuis, Od rewolucji do chouannerie , Flammarion , coll.  "Nowa biblioteka naukowa",1988, 363  s. ( ISBN  2-08-211173-3 ).
23. G. Corbe, „Przewodnik historyczny i statystyczny do departamentu Ille-et-Vilaine”, Imprimerie Landais et Oberthur, Rennes, 1847.
24. Journal Ouest-Éclair n O  3288 z 9 marca 1906, dostępne https://gallica.bnf.fr/ark:/12148/bpt6k6410026/f3.image.r=Poc%C3%A9?rk=5622345;2
25. Związek Katolickich Stowarzyszeń Głów Rodzin, „Szkoła i Rodzina: Biuletyn Miesięczny Związku Katolickich Stowarzyszeń Głów Rodzin”, lipiec 1926, dostępny pod adresem https://gallica.bnf.fr/ark:/12148/bpt6k5784375w /f124.image.r=Balaz%C3%A9?rk=21459;2
26. Guy Fecelier, urodzony dnia9 lipca 1750 w Izé [Val-d'Izé], zmarł dnia 7 lutego 1828 w Nogrie en Izé [Val-d'Izé]
27. Prawdopodobnie François Perrier, urodzony ok. 1775 r. w Izé [Val-d'Izé], zmarł7 sierpnia 1853 r. w Izé [Val-d'Izé]
28. Julien Hardy, urodzony dnia21 czerwca 1775 w Izé [Val-d'Izé], zmarł dnia 14 lutego 1854 w Izé [Val-d'Izé]
29. Joseph Jean Malval, urodzony ok. 1784 w Izé [Val-d'Izé], ożenił się dnia5 stycznia 1814 rz Anne Gallais w Livré-sur-Changeon
30. Auguste Monnerie, urodzony dnia8 marca 1804 r w Izé [Val-d'Izé], zmarł dnia 23 maja 1876 ​​r. w Izé [Val-d'Izé]
31. Pierre Neveu, ur. 15 grudnia 1789 w Izé [Val-d'Izé], zmarł27 października 1856 w Izé [Val-d'Izé]
32. Victor Pierre Planchais, ur.10 sierpnia 1823 r.w Argentré-du-Plessis , żonaty dnia12 kwietnia 1852 r.w Saint-Aubin-du-Cormier z Henriette Guérin
33. François Julien Jean Gaignard, ur.23 czerwca 1811 r. w Izé [Val-d'Izé]
34. Paul Le Cardinal de Kernier, ur.22 września 1836 rw Vitré , kapitan gwardii ruchomej w czasie wojny 1870 , zmarł dnia2 września 1888 r. w Château du Bois-Cornillé w Val-d'Izé
35. Pierre Poupard, ur.26 kwietnia 1882 r. w Val-d'Izé, zmarł dnia 30 sierpnia 1934 w Val-d'Izé
36. Joseph Aubert, urodzony w 1899, zmarł w 1986 w Val-d'Izé
37. Jean Leduby, ur.11 maja 1880 r w La Villechère w Val-d'Izé, zmarł dnia 11 kwietnia 1967w Domalain
38. "  wybrani burmistrzowie z 1 st  rundzie  " Dimanche Ouest-France , n o  534,16 marca 2008, s.  10-11 ( ISSN  1285-7688 ).
39. "  Miejski w Val-d'Izé. Thierry Travers wybrany na burmistrza  ”, Ouest-France , 3 kwietnia 2013 r.
40. Ouest-France , „  Val-d'Izé. Bruno Delva jednogłośnie wybrany na burmistrza  ” , na Ouest-France.fr ,28 maja 2020(dostęp 30 maja 2020 r . ) .
41. Organizacja spisu na insee.fr .
42. Departamentalny kalendarz spisu ludności , na stronie insee.fr .
43. Od wiosek Cassini po dzisiejsze miasta na terenie École des Hautes Etudes en Sciences Sociales .
44. Insee — Legalne populacje gminy za lata 2006 , 2007 , 2008 , 2009 , 2010 , 2011 , 2012 , 2013 , 2014 , 2015 , 2016 , 2017 i 2018 .
45. Paul Banéat , Departament Ille-et-Vilaine , Éditions Librairie moderne J. Larcher, Rennes, 1928, Reissue Regional Publishing of the West, Mayenne, 1994, 4 tomy, ( ISBN  2-85554-067-4 ) , tom IV, s.  274 .
46. Albert Maumené, Park i kwietniki Bois-Cornillé markizowi de Kernier (Le Val-d'Izé, Ille-et-Vilaine), recenzja „La Vie na wsi: praca, produkty, przyjemności”, nr. 1 st listopad 1908, consultablehttps: //gallica.bnf.fr/ark: /12148/bpt6k5722792h/f11.image.r=Cornill%C3%A9 i nr 1 st  grudzień 1908, konsultowane https: // gallica.bnf .fr/ark:/12148/bpt6k5722794b/f11.image.r=Cornill%C3%A9
47. Pochodzi z Sainte-Ausone d'Angoulême , zbudowany przez Paula Abadie w 1866
48. Hélène Guéné i François Loyer, „Kościół, państwo i architekci. Rennes 1870-1940”, Norma éditions, 1995, dostępne pod adresem https://books.google.fr/books?id=W2wV6Gcb2fUC&pg=PA79&dq=Val - d% 27Iz% C3% A9 & hl = fr & sa = X & redir_esc = y # v = onepage & q = Val-d'Iz% C3% A9 & f = fałsz

Linki zewnętrzne

• Strona Ratusza
• Inwentarz wstępny rady regionalnej Bretanii
• Podsumowanie statystyczne Val-d'Izé na stronie INSEE