Patti Smith

Patti Smith Obraz w Infoboksie. Patty Smith w 2011 roku. Biografia
Narodziny 30 grudnia 1946 r.
Chicago
Narodowość amerykański
Dom Nowy Jork (od1967)
Trening Rowan University ( en )
Deptford Township High School ( en )
Zajęcia Piosenkarz i autor tekstów , poeta , artysta wizualny , działacz na rzecz praw człowieka , pisarz , gitarzysta , piosenkarz , kompozytor , muzyk , projektant , fotograf
Okres działalności Od 1967
Małżonka Frederick Dewey Smith
Dzieci Jackson Smith ( d )
Jesse Smith ( d )
Inne informacje
Obszary Teksty piosenek , kompozycja muzyczna ( d ) , poezja , występ na żywo
Członkiem Patti Smith Grupa ( d )
Zasięg Kontralt
Instrumenty Gitara , klarnet
Etykiety Arista Records (1975-2002) , Columbia Records (od2002)
Gatunki artystyczne Rock'n'roll , folk rock
Stronie internetowej (en)  www.pattismith.net/intro.html
Nagrody
Dyskografia Dyskografia Patti Smith ( w )

Patricia Lee Smith alias Patti Smith , urodzona w dniu30 grudnia 1946 r.do Chicago ( Stany Zjednoczone ), jest piosenkarz i muzyk z rockowego , poety i pisarza , malarza i fotografa Amerykanina.

Łącząc beatową poezję z garażowym rockiem z lat 60. i 70. , uważana jest za „matkę chrzestną” ruchu punkowego .

Biografia

Pierwsze lata

Urodzona w Chicago w rodzinie o irlandzkim pochodzeniu , Patricia dorastała w Pitman , małym miasteczku w południowym New Jersey . Jej ojciec jest byłym stepującym tancerzem, który został pracownikiem biurowym w fabryce, a matka, która porzuciła karierę jako piosenkarka jazzowa, aby wychować czworo dzieci, jest kelnerką w restauracji. Jako nastolatka Patti zerwała z bardzo religijnym wychowaniem swojej matki, Świadka Jehowy . Ukończyła Deptford Township High School (odpowiednik szkoły średniej) w 1964 roku, wstąpiła do normalnej szkoły, aby zostać nauczycielką.

Kiedy zajdzie w ciążę w wieku 18 lat, zostaje wyrejestrowana i musi pracować w fabryce. Urodziła swoją pierwszą córkę, którą powierza adopcji.

1967-1973: Nowy Jork, Mapplethorpe

W 1967 Patti Smith opuszcza Glassboro State Teachers College  (w) i zamieszkała w Nowym Jorku . Nie mając gdzie się zatrzymać i szukając pracy, młoda dziewczyna spędza lato rozdając CV i szukając jedzenia. Szukając noclegu, spotyka się z przyjaciółmi, młodym mężczyzną śpiącym „bez koszuli, z naszyjnikami z indyjskich pereł na szyi”. Po raz pierwszy została kasjerką w filii Brentano i na początku lata spotkała przypadkiem tego samego młodego mężczyznę, Roberta Mapplethorpe'a  ; po raz pierwszy wymieniają swoje imiona. Ich trzecie spotkanie jest również wynikiem czystego przypadku: Robert udaje jego narzeczonego, podczas gdy Patti jest w delikatnej sytuacji z innym mężczyzną. Tego samego wieczoru zaczyna swój together życia w przysiadzie w Wawerly. Będą utrzymywać więź miłości, a potem przyjaźni, aż do śmierci Roberta w 1989 roku.

Fotografie Roberta Mapplethorpe'a pojawiają się na okładkach kilku jego albumów. Patti Smith mówi, że w 1968 roku to ona doprowadziła go do odkrycia fotografii, pożyczając po raz pierwszy Polaroid jego przyjaciela Sandy Daley , sztukę, którą następnie przywłaszczał, dopóki nie wystawił swoich zdjęć w kilku muzeach.

Już latem 1968 roku Patti Smith twierdzi, że ćwiczyła rysowanie, a w szczególności stworzyła serię autoportretów „naśladując Fridę Kahlo  ” . W tym czasie Robert Mapplethorpe interesował się także rysunkami i konstrukcjami graficznymi.

W 1969 wyjechała z siostrą do Paryża , gdzie bawili się na ulicy, aby się utrzymać. Wieczorem po powrocie do Nowego Jorku Patti Smith wprowadziła się do mieszkania Roberta Mapplethorpe'a na Delancey Street, Mapplethorpe był w opłakanym stanie zdrowia. Obudzone o świcie przez zamach na ich progu i obawiając się o swoje bezpieczeństwo, przenoszą się do Allerton, taniego hotelu. Ten hotel o bardzo złej jakości jest domem dla dużej społeczności narkomanów i alkoholików . Jeden z nich podaje im adres hotelu Chelsea . Menedżer, Stanley Bard, słynął w tym czasie z przyjmowania płócien utalentowanych artystów jako zapłaty za czynsz. Ten adres pozwala Patti Smith i Robertowi Mapplethorpe odwiedzać słynne kluby Max's Kansas City i CBGB , wysokie miejsca narodzin muzyki punkowej .

W pierwszej połowie 1970 roku Patti Smith intensywnie malowała, pisała i występowała jako aktorka w grupie The Poetry Project w kościele św. Marka  (w) . Współpracowała także z Albertem Bouchardem  (we) , perkusistą Blue Öyster Cult , z którym współtworzyła kilka piosenek, w tym Baby Ice Dog , Debbie Denise  (in) (na podstawie wiersza In Remembrance of Debbie Denise ), Career of Evil (singiel), Fire of Unknown Origin , The Revenge of Vera Gemini (tytuł, nad którym śpiewa w duecie z Albertem) i żyje namiętną miłością z Allenem Lanierem , pianistą i gitarzystą rytmicznym grupy. Później Buck Dharma , główny gitarzysta Blue Öyster Cult, ułoży muzykę w swoim wierszu Shooting Shark (single). Patti Smith pisze także teksty krytyki rockowej, zwłaszcza dla Creem Magazine i Rolling Stone . W swojej autobiograficznej książce Just Kids piosenkarka twierdzi, że utrzymywała przyjazne stosunki z Janis Joplin i że kilkakrotnie spotkała Jimiego Hendrixa .

1974-1979: Grupa Patti Smith

Patti Smith poznaje Sama Sheparda , słynnego off-broadwayowskiego dramaturga , w którym szybko się zakochuje, zanim zorientuje się, że jest żonaty i ma syna. Zadedykowała mu wiersz, który nazwała Balladą o złym chłopcu . Robert Mapplethorpe, który zawsze nalegał, aby Patti Smith dokonywała publicznych odczytów jego wierszy, skontaktował ją z Gerardem Malangą, który organizuje odczyt w kościele św. Marka. Patti Smith bierze więc udział w Projekcie Poezji, reżyserowanym przez Anne Waldman, któremu towarzyszy Lenny Kaye na gitarze. Ta lektura wzbudza wiele ofert, w szczególności z magazynu Creem , który proponuje Patti Smith opublikowanie serii jej wierszy. Napisała także sztukę Cowboy Mouth  (in) we współpracy z Samem Shepardem, w której występują dwie postacie, Shadow Slim i Cavale, odzwierciedlające osobowości obu autorów. Podczas trzeciego występu Sam Shepard znika, by w końcu opuścić Nowy Jork i dołączyć do swojej rodziny w Nowej Szkocji.

Kontynuując muzyczną doświadczenie Kościoła Świętego Marka, Patti Smith i Lenny Kaye , teraz kochankowie, zostały połączone w 1974 roku przez Ivan Kral ( czechosłowackiego uchodźcy po Praskiej Wiosny ) na basie , Jay Dee Daugherty na bębnach i Richarda Sohl na pianinie , tworząc Patti Smith Group . Z pomocą finansową Roberta Mapplethorpe'a, grupa nagrała swój pierwszy singiel , Hey Joe / Piss Factory , w 1974 roku. Z jednej strony słynny standard uzupełnia część mówiona napisana przez Patti Smith.

Zaangażowany w Arista Records label The Patti Smith Grupa wydany w 1975 roku swój pierwszy album, Konie , z którym Patti zdobył Charles Cros nagrodę . Wyprodukowany przez Johna Cale'a z Velvet Underground album rozpoczyna się coverem Gloria des Them , któremu towarzyszy część mówiona, która głosi, że „  Jezus umarł za czyjeś grzechy … ale nie moje” („Jezus umarł za czyjeś grzechy, ale nie moje. ”) .

Pod wpływem brzmienia punka , który zaczął pojawiać się w Anglii i Stanach Zjednoczonych , drugi album grupy, Radio Ethiopia , okazał się mniej przystępny niż pierwszy i nie odniósł większego sukcesu, zarówno wśród publiczności, jak i krytyków. To nie przeszkadza Patti Smith w wznowieniu, dzisiaj, niektórych swoich piosenek na koncercie.

Ale 23 stycznia 1977Artystka przypadkowo spadł scenie podczas koncertu w Tampa , Florida , rozbijając kilka kręgów na betonowej podłodze z orkiestry pit . Musi wtedy wziąć długi okres rekonwalescencji, który wykorzystuje do reorganizacji swojej egzystencji, pisania i produkcji muzyki, którą niektórzy uważają za łagodną. Nie przeszkodziło mu to w wydaniu do końca lat 70. dwóch dodatkowych albumów, z których pierwszy, Easter ( 1978 ), zawierający w szczególności przebojowy „ Because the Night” , napisany wspólnie z Brucem Springsteenem , osiągnąłby największy komercyjny sukces jego kariera. ( 13 th  miejsce Billboard ). Wave , wydany w 1979 roku , odniósł mniejszy sukces, choć kilka utworów było szeroko wyemitowanych w radiu .

1980-1994: wcześniejsza emerytura

Pod koniec lat 70. Patti Smith poznała Freda „Sonic” Smitha , gitarzystę nieżyjącego już amerykańskiego zespołu MC5 , który obecnie koncertuje ze swoim Sonic's Rendezvous Band i w szczególności podziela swoją miłość do poezji . Kochają się i biorą ślub. Matka syna Jacksona (ur. 1980) i córki Jesse Paris urodzonej w 1987 roku, Patti niemal całkowicie wycofała się ze świata muzyki, by wychować swoje dzieci, nagrywając w ciągu prawie piętnastu lat tylko jeden album Dream of Life , wydany w 1988 roku .

1994-2003: powrót

W 1994 roku spokojne życie Patti Smith zostało brutalnie przerwane przez śmierć jej męża Freda „Sonic” Smitha, a następnie jej brata Todda i pianisty Richarda Sohla. Ona stara się odzyskać od tych wydarzeń przez powrót do życia w Nowym Jorku, a następnie, za radą swoich przyjaciół Michael Stipe (z grupy REM ) i Allen Ginsberg (poznała słynnego rytmu poety w latach 1960 ), przechodząc z powrotem na scenę. W ten sposób na krótko odwraca się do Boba Dylana wgrudzień 1995.

Następnie Patti Smith całkowicie wznowiła karierę muzyczną, wydając w 1996 roku album Gone Again , który zawiera w szczególności album About a Boy , będący hołdem dla piosenkarza Kurta Cobaina , którego samobójstwo, niespełna dwa lata wcześniej, miało na nią duży wpływ. W tym samym roku współpracowała przy albumie REM New Adventures in Hi-Fi , po czym nagrała albumy Peace and Noise ( 1997 ), z których wyodrębniono singiel z 1959 roku o inwazji na Tybet przez Chiny oraz Gung Ho ( 2000 ). Wydano także zestaw pudełkowy ( The Patti Smith Masters , 1996) oraz kompilację, Land (1975-2002) . Nie ograniczając się do muzyki, w 2002 r. wyprodukowała wystawę artystyczną Strange Messanger , której gospodarzem było muzeum Andy'ego Warhola w Pittsburgu .

Od 2004

Patti Smith pozostała wtedy bardzo aktywna, wydając albumy Trampin' ( 2004 ) i Twelve ( 2007 ), regularnie występując na scenie i śpiewając własne piosenki lub czytając wiersze Arthura Rimbauda i Williama Blake'a , jak to miało miejsce w 2005 roku .

W tym samym roku, Patti Smith została wykonana Commandera z Orderem Sztuki i Literatury przez Ministra Kultury Francji. W 2007 roku weszła do Rock and Roll Hall of Fame , grając na okazję utwór Gimme Shelter z Rolling Stones , a otrzymuje w 2008 roku do doktora honoris z Rowan University  (w) The United States , za jego wkład do popularnego kultura.

W odniesieniu do sztuki wizualne, Fondation Cartier pour l'Art Contemporain gospodarzem, w 2008 roku w Paryżu, działki 250 , ogromnej wystawy prac wyprodukowanych między 1967 a 2007 r .

W maju 2010 roku , Patti Smith i Lenny Kaye pojawiają się w filmie Jean-Luc Godarda , Filmowego Socialisme .

Pod koniec 2010 roku opublikowała Just Kids , autobiograficzną relację z młodości z Robertem Mapplethorpe'em , która została ukoronowana National Book Award na17 listopada 2010. Przeczytała go publicznie na dwa głosy z Isabelle Huppert w Paryżu, w dniu18 października 2010, w Théâtre de l'Odéon .

W styczeń 2011, Cité de la musique i Salle Pleyel poświęcają mu tygodniowy cykl z pokazem filmu Sen o życiu , czytaniem, koncertem akustycznym i wreszcie bardzo rockowym koncertem wokół piosenek z płyty. Konie .

W 2011 roku otrzymała nagrodę Polar Music Prize .

W listopad 2011, organizowana jest wycieczka po francusku w Paryżu (kościół św. Eustachego i dwa wieczory w Olimpii) oraz po całej Francji.

W czerwiec 2012wydała swój album Banga , którego tytuł This is the girl to hołd złożony Amy Winehouse , natomiast Maria celebruje przyjaźń ze zmarłą rok wcześniej aktorką Marią Schneider . Do tytułu Nine towarzyszy jej na gitarze Johnny Depp i zapowiada przygotowanie trzech książek, a także albumu inspirowanego muzyką Appalachów .

Z 14 stycznia 2014 w 26 kwietnia 2014piosenkarka Cali i aktorka Marie Barraud występują w Théâtre de la Gaîté-Montparnasse w sztuce Cowboy Mouth , napisanej przez Patti Smith i Sama Sheparda .

6 października 2015opublikowała w wydawnictwie Knopf nową autobiograficzną opowieść zatytułowaną M Train , prezentowaną jako kontynuacja Just Kids , w której opowiada o swoich podróżach w różnych kluczowych miejscach związanych z jej artystycznym uniwersum.

10 grudnia 2016, reprezentuje Boba Dylana w Sztokholmie na ceremonii wręczenia Literackiej Nagrody Nobla , gdzie wykonuje tytuł A Hard Rain's A-Gonna Fall .

14 lutego 2017 r.Patti Smith daje podwójną kameralny koncert w Notre-Dame-du-Haut w Ronchamp , World Heritage of UNESCO w GéNéRiQ festiwalu. Następnego dnia dostała ten medal vermeil od miasta Paryża w Hôtel de Lauzun .

Zobowiązania

Raz po raz Patti Smith wykorzystywała swoją sztukę i sławę do wspierania spraw politycznych. W szczególności wspiera amerykańską Partię Zielonych i jej kandydata na prezydenta Ralpha Nadera , uczestnicząc w kilku imprezach organizowanych przez partię, śpiewając jej piosenkę People Have the Power . W 2004 roku poparła kandydata Demokratów Johna Kerry'ego .

Podczas swojej kadencji, muzyk zarejestrował przeciwko polityce rządu z prezydentem USA George'em W. Bushem , obracanie się i uczestnicząc w demonstracji domagają kres wojnie w Iraku i impeachmentu prezydenta USA.

W grudzień 2006Patti Smith prezentuje londyńskiej publiczności dwie nowe piosenki, Qana , nazwaną tak na cześć libańskiej wioski zniszczonej przez izraelskie naloty , oraz Without Chains , opowiadającą o Muracie Kurnazie , tureckim obywatelu mieszkającym od dzieciństwa w Niemczech , porwanym i przetrzymywanym w latach 2001-2006 w Ameryce obóz jeniecki w zatoce Guantanamo .

17 września 2010, W Zenith w Paryżu , brała udział w Peace One Day koncert dla pokoju na świecie, występując m.in. Ponieważ Nocy

W 2012 roku, po aresztowaniu Pussy Riot , Patti Smith wraz z wieloma innymi artystami postanowiła wesprzeć trójkę uwięzionych młodych Rosjan. Udział ten jest ilustrowany w szczególności na scenie; wwrzesień 2012, na scenie Fête de l'Humanité skandowała przed publicznością w akronimie od nazwy grupy.

13 lipca 2013 r.śpiewa w hołdzie Edwardowi Snowdenowi, gdzie mówi, że jest gotowa go powitać z okazji koncertu w Trädgårdsföreningen w Göteborgu, a nawet innych koncertów w Skandynawii.

W wrzesień 2018, Po rezygnacji Nicolas Hulot , podpisała kontrakt z Juliette Binoche platformę z globalnym ociepleniem zatytułowanym „  Największym wyzwaniem w historii ludzkości  ”, który pojawia się w dzienniku Le Monde , pod tytułem The wezwanie 200 osobistości, aby ocalić planetę .

Ona poświęca prawdziwy kult do Arthura Rimbauda , posuwając się aż do zakupu, w 2017 roku, dom, który zastąpił że z tego ostatniego matka 40 km na południe od Charleville-Mézières , w Roche , w którym poeta pisał w szczególności sezon w piekle i Pijana łódź . P. Smith po raz pierwszy odwiedził grób A. Rimbaud kilka lat temu, w Charleville-Mézières, wpisała się już do księgi gości miasta i została honorowym obywatelem miasta w 2019 roku, z okazji jej wizyty na festiwalu Cabaret Vert .

Dyskografia

Wspólne albumy

Filmografia

W kulturze

Publikacje

Po francusku

Po angielsku

Nagrody i uznanie

Uwagi i referencje

  1. Paola Genone, „  Patti Smith opowiada Robertowi Mapplethorpe  ”, L'Express ,24 marca 2014 r.( przeczytaj online )
  2. Patti Smith ( przekład  heloise Ésquier), tylko dla dzieci , Éditions Denoël, Coll.  "Folio",2010( ISBN  978-2-07-044626-1 ) , "Nic oprócz dzieci"
  3. Patti Smith ( przekład  Héloïse Ésquier), Just Kids , Éditions Denoël, kol.  „Folio”, 2010 i 2013 ( ISBN  978-2-07-044626-1 ) , „Nic oprócz dzieci”, s.  110
  4. „Anioł morfiny”, jak nazywa ją Patti Smith w Just Kids Patti Smith ( tłumacz  Héloïse Ésquier), Just Kids , Éditions Denoël, coll.  "Folio",2010( ISBN  978-2-07-044626-1 ) , "Nic prócz dzieci", s.  132
  5. Patti Smith ( przekład  Héloïse Ésquier), Just Kids , Éditions Denoël, kol.  "Folio",2010( ISBN  978-2-07-044626-1 ) , „Hotel Chelsea”, s.  251-254
  6. Patti Smith w Fondation Cartier - Land 250 Arte,1 st wrzesień 2008.
  7. Nazwa wystawy pochodzi od typu aparatu Polaroid Land 250, z którego szeroko korzysta od 1995 roku, a którego zdjęcia były częścią prezentowanych prac
  8. Zwycięski powrót Patti Smith Philippe Brochen, Liberation , 8 czerwca 2012
  9. Patti Smith: trzy książki i album w przygotowaniu Alice Bosio, Le Figaro , 20 czerwca 2012
  10. „  Cowboy Mouth, gra Patti Smith i Sam Shepard w Gaité Montparnasse  ” , na www.sortiraparis.com (dostęp 8 lutego 2017 )
  11. RFI, „  Ceremonia Nobla: Patti Smith upoważniona przez Boba Dylana do odebrania nagrody  ” , na rfi.fr ,10 grudnia 2016(dostęp 15 października 2020 r . ) .
  12. "  Patti Smith w kaplicy Notre-Dame-du Haut de Ronchamp: "Naprawdę chciałem tu przyjechać  " , na L'Est Républicain ,14 lutego 2017 r..
  13. „  Patti Smith otrzymał” Marvel „medal od miasta Paryża  ” , na leparisien.fr ,15 lutego 2017(dostęp 23 lutego 2017 r . ) .
  14. [1] Dostęp 12 listopada 2011 r.
  15. „  Les Pussy Riot, Femen, feministyczna fala przetoczy się przez alejki Festiwalu  ”, L'Humanité ,12 września 2012( przeczytaj online , skonsultowano 15 października 2020 r. ).
  16. „  Patti Smith śpiewa dla Snowdena: „Jeśli nikt cię nie chce, wezmę cię  ” , rue89 ,18 lipca 2013 r.
  17. "  (sv) Konsertrecension: Snowden får asyl hos Patti Smith  " , na Hufvudstadsbladet ,9 lipca 2013 r.
  18. „  Największe wyzwanie w historii ludzkości: wezwanie 200 osobistości do ratowania planety  ”, Le Monde ,3 września 2018 r.( przeczytaj online , skonsultowano 14 września 2018 )
  19. „Dom faktycznie zastąpił wioskę, w której mieszkał poeta. Pierwotna farma, należąca do Vitalie Cuif (matki Rimbauda), stała się kwaterą główną armii niemieckiej podczas I wojny światowej, zanim została wysadzona 12 października 1918 roku. Jedyną pozostałością po oryginale jest ściana o długości 6 metrów długi i wysoki na 3 metry, który znajduje się na terenie z boku, należący do innego osobnika. "Laura Bourdon", Patti Smith zostaje właścicielką dawnego domu Arthura Rimbauda", BeauxArts , 23 marca 2017
  20. Le Monde - Patti Smith rozpoczyna działalność na rimbaldyjskim gruncie
  21. reedycji w 2005 roku zawiera bonus CD Album reinterpretacji żywo w Royal Festival Hall w Londynie w dniu 25 czerwca 2005 roku, dla uczczenia 30 th  rocznicę jego uwolnienia. Oryginalna płyta plasuje się wśród 50 (05/50) najlepszych albumów wszechczasów w kategorii (w) „Women who rock”, według Rolling Stone ) [2]
  22. „  Soundwalk Collective + Patti Smith (+ Artaud): The New Revelations of Being  ” , na https://diacritik.com ,8 kwietnia 2019(dostęp 6 sierpnia 2019 )
  23. (w) Piosenka do piosenki w internetowej bazie filmów .
  24. (w) Ex Libris: Nowojorska Biblioteka Publiczna w internetowej bazie filmów .
  25. David Caviglioli, „  nagroda książki rockowej  ” , na http://bibliobs.nouvelobs.com ,28 czerwca 2011(dostęp 28 czerwca 2011 )
  26. prezentacja redaktora
  27. (es) „  Real Decreto 742/2019, de 20 de diciembre, por el que concede la Medalla al Mérito en las Bellas Artes, en su categoría de oro, a las personas y entidades que se relacionan  ” , w sprawie Boletin de Estado ,20 grudnia 2019 r.(dostęp 8 stycznia 2021 ) .

Załączniki

Bibliografia

Linki zewnętrzne