Początkowy cel podróży | Dwór |
---|---|
Aktualny cel podróży | Ośrodek badawczy i rezydencja naukowców |
Styl | Architektura baroku |
Architekt | Louis Le Vau |
Budowa | 1650 - 1658 |
Sponsor | Antonin Nompar de Caumont |
Właściciel | Miasto Paryż |
Ojcowieństwo |
![]() |
Kraj | Francja |
---|---|
Region | Ile-de-France |
Departament | Paryż |
Gmina | Paryż |
Adres | 17 Quai d'Anjou |
Lokalizacja | Wyspa Saint-Louis |
Informacje kontaktowe | 48 ° 51 ′ 06 ″ N, 2° 21 ′ 33 ″ E |
---|
![]() ![]() |
![]() ![]() |
Hotel de Lauzun lub Hotel Pimodan , to dwór znajduje się na Ile Saint-Louis w Paryżu , Francja .
Hotel położony jest w 4 th dzielnica z Paryża , na północnym brzegu Ile Saint-Louis , 17, Quai d'Anjou .
Hôtel de Lauzun został zbudowany w latach 1657-1658 przez francuskiego architekta Charlesa Chamois dla finansisty Charlesa Gruyna. Udekorował ją malarz Michel Dorigny (1616-1665), uczeń i zięć Simona Voueta, który odziedziczył pracownię mistrza po jego śmierci w 1649 roku. Znamy go w Hôtel de Lauzun, Le Triomphe de Cérès , La Toilette de Vénus , Diane i Endymion oraz Le Triomphe de Flore .
Kupił go i zamieszkał w 1682 r. książę Lauzun , w 1685 r. markiz de Richelieu, który sprzedał go w 1709 r. Pierre-François Ogierowi , wielkiemu audytorium Francji i generalnemu biskupowi francuskiego kleru. Następnie przeszła w ręce jego syna Jean-François Ogiera , który sprzedał go w 1764 r. René-Louis de Froulay, markizowi de Tessé. W 1769 r. przeszła w ręce jego wnuków, Saulx-Tavannes, którzy przekazali go w 1779 r. markizowi de Lavallée de Pimodan, który zajmował go aż do rewolucji .
Pisarz Roger de Beauvoir urodził się tam wListopad 1806 i mieszkał tam.
Ten hotel został odrestaurowany przez bibliofila i kolekcjonera Jérôme Pichon, który wynajął niektóre pokoje projektantom.
W tych miejscach mieszka Charles BaudelairePaździernik 1843 w wrzesień 1845, na ostatnim piętrze, w małym mieszkaniu z widokiem na dziedziniec. Tam przyjął Madame Sabatier i napisał swój wiersz L'Invitation au voyage . Wśród jego sąsiadów w budynku jest jego przyjaciel Théophile Gautier , współzałożyciel Club des Haschischins i doświadczenia sztucznego raju oraz malarz Joseph Ferdinand Boissard de Boisdenier (1813-1866), gdzie odbywały się sesje. Klub. Na parterze znajduje się sklep z używanymi rzeczami Arondel, u którego Baudelaire jest zadłużony.
Dziedziniec.
Wnętrze.
Wnętrze.
Wnętrze.
Duży salon.
Jadalnia.
Mały salon.
Budynek został sklasyfikowany jako zabytek historyczny w 1906 roku, a od 1928 roku Hôtel de Lauzun jest własnością miasta Paryża. Był już mienia komunalnego w XIX -tego wieku. W międzyczasie właścicielem i mieszkaniem hotelu była rodzina Pichon , wywodząca się z empirowej szlachty.
Od 12 listopada 2013 r., Hôtel de Lauzun jest siedzibą Instytutu Studiów Zaawansowanych w Paryżu , instytutu badawczego, który gości międzynarodowych badaczy nauk humanistycznych i społecznych.
Lauzun Hotel położony jest przy 17 Quai d'Anjou na Ile Saint-Louis w 4 th dzielnicy Paryża . Jego elewacja zewnętrzna, która jest wyrównana z budynkami, które tworzą tę trasę, prezentuje niezwykły element, balkon z kutego żelaza. Bramy wjazdowe zainstalowano w 1910 roku.
Fasada główna głównego budynku na nabrzeżu.
Brama
Balkon.
Wewnętrzny dziedziniec, wybrukowany, posiada trzy elewacje oraz ślepą ścianę ozdobioną arkadami.
Fasada południowa, na dziedzińcu i wschodnia ściana lisa
Fasada północna, z zegarem słonecznym pośrodku
Drzwi na elewacji zachodniej.
Ściana lisa od wschodu.
Ozdobna latarnia, fasada na nabrzeżu.
Fragment drzwi na dziedziniec, fasada zachodnia.
Gabinet wsparty na dwóch rzeźbionych lwach, elewacja północna z widokiem na dziedziniec.
Ozdobna rynna, przedstawiająca delfina, fasada na nabrzeżu.
Pomiędzy dwoma oknami drugiej kondygnacji, na północnej elewacji dziedzińca, znajduje się pionowy, opadający zegar słoneczny popołudniowy, który wskazuje zarówno godziny, jak i kalendarz. Wysoka na 3,20 m, szeroka na 1,60 m, jest grawerowana i malowana. Bogaty, zawiera cztery linie godzinowe. Dwa łączą łuk przesilenia letniego z łukiem przesilenia zimowego, jeden łuk przesilenia zimowego z równikowym, dwa łuk przesilenia zimowego z prawą krawędzią tarczy. Cztery półgodzinne linie są przerywane. Linii równikowej, rosnącej i również przerywanej, towarzyszą symbole Wagi i Barana ; dwa łuki przesilenia reprezentują odpowiednio Raka i Koziorożca . Linia południa jest również używana do oznaczenia kalendarza, przez dwanaście prostopadłych linii odpowiadających pierwszemu dniu każdego miesiąca, pierwsza połowa z lewej strony linii, druga z prawej. Dysku nie wymieniono podczas renowacji tarczy w 1957 roku. Znajdował się w rezerwach hotelowych w 1970 roku, kiedy wykonano archiwalne zdjęcie; los płyty od tego czasu nie jest znany. Przedstawiał twarz otoczoną promieniami zbiegającymi się na muszli ocznej. Statyw, który ją podtrzymywał, ozdobiony, podobnie jak latarnie i rynny hotelu, złoconymi motywami roślinnymi, nadal znajduje się nad tarczą.
Zegar słoneczny na dziedzińcu.
Bramy z 1910 roku zostały usunięte na początku 2000 roku podczas renowacji fasad i zastąpione nowymi, drewnianymi. W 2021 r. ich sprzedaż do Drouot , choć legalna, zasmuca obrońców paryskiego dziedzictwa.
W roku 1998, hotel był jednym z plan zdjęciowy do filmu Dziewiąte drzwi przez Romana Polańskiego . Jego fasada przedstawia budynek fundacji baronowej Kessler.
Hotel de Lauzun pojawia się w filmie Hadewijch (2009) Bruno Dumonta jako mieszkanie rodziców Céline.
W 2015 roku zespół programu Secrets d'Histoire nakręcił w hotelu kilka sekwencji w ramach numeru poświęconego Anne-Marie-Louise d'Orléans pt. La Grande Mademoiselle: une rebelle sous Louis XIV i transmitowanego na19 lipca 2016na Francji 2 .