Narodziny |
14 grudnia 1503 Saint-Rémy-de-Provence |
---|---|
Śmierć |
2 lipca 1566 r(w wieku 62 lat) Salon-de-Provence |
Imię i nazwisko | Michel de Nostredame |
Szkolenie | Uniwersytet w Montpellier |
Zajęcia | Farmaceuta , astrolog , lekarz-pisarz, matematyk |
Ojciec | Jaume de Nostredame ( d ) |
Rodzeństwo | Jean de Nostradamus ( w ) |
Dziecko | Chori ( w ) |
Religia | katolicyzm |
---|
Michel de Nostredame , znany jako Nostradamus , urodzony w dniu14 grudnia 1503w Saint-Rémy-de-Provence i zmarł dnia2 lipca 1566 rw Salon-de-Provence jest francuskim aptekarzem i pisarzem. uprawianie astrologii ; najbardziej znany jest z pracy zatytułowanej Les Prophéties, w której niektórzy uważają, że czytają prawdziwe przepowiednie.
Według kilku źródeł był on również lekarzem , choć jego wydalenie ze szkoły medycznej w Montpellier świadczy o tym, że nie było możliwe wykonywanie obu zawodów jednocześnie.
Michel de Nostredame, syn Jaume de Nostredame (1470-1536) i Reynière (lub Renée) de Saint-Rémy, urodził się 14 grudnia 1503 około południa.
Jaume był najstarszym z sześciorga (niektórzy mówią, że osiemnaście) dzieci pary Pierre de Nostredame i Blanche de Sainte-Marie. Jego żona, Renée de Saint-Rémy, była córką René de Saint-Rémy i Béatrice Torrelli oraz wnuczką Jeana de Saint-Rémy (1428-1504), lekarza i skarbnika dworu królewskiego Saint-Rémy między 1481 a 1504, prawdopodobną datą jego śmierci. Jean de Saint-Rémy wygodnie ufundował swoją wnuczkę i pomógł jej mężowi, początkowo handlarzowi zbożem i kopiście, zostać notariuszem, który czasami był lombardem. Michel de Nostredame urodził się w domu swojego pradziadka , rue des Barri, w Saint-Rémy-de-Provence.
Nazwa Nostredame pochodzi od jego żydowskiego dziadka , Guy de Gassoneta (syna Arnautona de Velorges), który wybrał imię Pierre de Nostredame podczas swojego nawrócenia na katolicyzm , prawdopodobnie około 1455 roku . Według archiwów Awinionie , a według archiwach Carpentras które często mówią Żydów z innych regionów, sugeruje się, że nazwa Nostredame została nałożona przez cardinal- arcybiskupa Arles , Pierre de Foix . Dziadek Nostredame, Pierre de Nostredame, był tak przekonany o swojej wierze, że wyrzekł się swojej ówczesnej żony (Benastruge Gassonet), która nie chciała opuścić judaizmu . Rozwiązanie małżeństwa zostało ogłoszone na mocy przywileju pawłowego w Orange on14 czerwca 1463 r, co ostatecznie pozwoliło jej poślubić Blanche, córkę Pierre'a de Sainte-Marie, lekarza, hebraisty i hellenisty.
Nostredame wyjechał do Awinionu w bardzo młodym wieku, aby uzyskać tytuł Bachelor of Arts na Uniwersytecie Avignon. Następnie przebywał u ciotki Marguerite, ożenionej z niejakim Pierrem Joannisem, farbiarzem, któremu prawdopodobnie musiał pomagać w wolnym czasie: przygotowanie produktów barwiących nie było dalekie od alchemii. Mówi się, że jest obdarzony niemal boską pamięcią, żartobliwym, przyjemnym charakterem, może trochę kpiąco „ laetus, facetus estque mordax”. » Jego towarzysze nazwaliby go« młodym astrologiem », ponieważ« wskazał im i wyjaśnił im zjawiska niebieskie », tajemnicze wtedy dla wielu: spadające gwiazdy, meteory, gwiazdy, mgły itp. Musi także nauczyć się gramatyki, retoryki i filozofii. Musiał jednak opuścić uniwersytet już po roku, a więc bez dyplomu, z powodu nadejścia zarazy (koniec 1520).
Praktykując jako aptekarz (zawód bez dyplomu), 3 października 1529 r. zapisał się na wydział w Montpellier, aby starać się o doktorat z medycyny. Dał się poznać dzięki lekom, które opracował jako aptekarz. Wkrótce jednak został wydalony za wykonywanie tego „ręcznego” zawodu, zakazanego przez statut wydziału.
Jego rejestracja w 1529 r. i promieniowanie to jedyne ślady jego podróży do Montpellier, a nie znamy żadnego dokumentu potwierdzającego, że był lekarzem z innej uczelni. Jednak większość dwudziestowiecznych uczonych uważa, że nie jest wykluczone, że wydalenie Nostredame było tymczasowe, że zarejestrował się ponownie 23 października 1529 roku, a mimo to ukończył Uniwersytet w Montpellier w 1533 roku (jak niektórzy bardzo spóźnieni komentatorzy, tacy jak Guynaud i Astruc, również twierdzili, dodając mało wiarygodnych dodatkowych szczegółów), chociaż brakowało mu pierwszego dyplomu niezbędnego do uzyskania doktoratu, ponieważ nazwiska kilku znanych absolwentów tej uczelni również nie występują w jej rejestrów - chyba, że nie byli też prawdziwymi absolwentami (zjawisko "fałszywego lekarza" jest bardzo dobrze znane we Francji. 'era).
Około 1533 osiadł w Agen , gdzie praktykował medycynę domową. Tam zaprzyjaźnił się z Juliuszem Cezarem Scaligerem . Ten Włoch , osiadły w Tuluzie , uczony odrodzenia, jest według Nostradamusa „postacią niezrównaną, jeśli nie Plutarchą ” ; pisze o wszystkim. Sassy, atakuje wszystkich, interesuje się botaniką i robi maści i maści . Ale młody „oszust” martwi władze religijne swoimi ideami, które jak na tamte czasy są nieco zbyt postępowe.
Dokładny czas jego pobytu w Agen nie jest znany; może trzy lata, może pięć lat. Brakuje punktów orientacyjnych i możemy podać jedynie przybliżone daty. Około 1534 Nostredame wybrał tam kobietę, Henriette d'Encausse, z którą miał dwoje dzieci: chłopca i dziewczynkę. Żona i dwoje dzieci umierają, jak się wydaje, bardzo szybko, przy okazji jakiejś epidemii, prawdopodobnie zarazy.
Według niektórych katolickich komentatorów Proroctw – Barrere, w szczególności o. Torne-Chavigny – Nostredame powiedziałby w 1534 roku „bratowi”, który odlewał posąg Notre-Dame w blaszanej formie, że robiąc takie obrazy, nie zrobił nic ale diabelstwo. Niektórzy uważają, że jego powiązania z pewnym niewierzącym wówczas Philibertem Sarrasinem , pochodzącym z regionu Agen, wzbudziły w Nostredame dość podejrzane w czasie Świętej Inkwizycji . Ten ostatni zaprosiłby go nawet do stawienia się przed swoim sądem w Tuluzie, aby „być tam sądzony za zbrodnię herezji; ale był ostrożny, aby nie odpowiedzieć na ten cytat ”.
Mówi się, że po śmierci swojej pierwszej żony Nostredame wznowił podróże. Został znaleziony w Bordeaux około 1539 roku . Nieżyjący już komentatorzy Moura i Louvet reprezentują go w towarzystwie wybitnych uczonych tamtych czasów i regionu: aptekarza Léonarda Baudona, Johannesa Tarragi, Carolusa Seninusa i prawnika Jeana Treillesa.
Nostredame zakończyła objazd Francji od 1540 do 1545 roku , która doprowadziła go do spełnienia wiele osobistości, naukowców i lekarzy. Legenda wskazuje na przejście przyszłego proroka w Bar-le-Duc . Nostredame potraktowałby tam, według Étienne Jauberta, kilka osób, a w szczególności słynną (?) pannę Terry, która często słyszała go „namawiającego katolików, by stanęli stanowczo przeciwko luteranom i nie wpuszczali ich do miasta”.
Bardzo wątpliwa tradycja głosi, że przebywał przez pewien czas w opactwie Orval , które zależał od Zakonu Cystersów , znajdującego się wówczas w diecezji Treves, dwie ligi od obecnej subprefektury Montmédy , pobyt, który Pagliani po kilku inne, pochodzą z 1543 roku. Nie wiemy, czy dodać do tego wiary, nawet jeśli, za Torne-Chavigny i samym Napoleonem, wielu ludzi przypisuje mu słynne proroctwa Orvala, Prognozę samotnika, a także proroctwa samotnika. pewien Olivarius. Mówi się, że „znaleziono” je w opactwie Orval w 1792 r., co jest przybliżoną datą ich stylu. Pierwsza (również późna) byłaby datowana na rok 1542, a więc trzynaście lat wcześniej, jak zobaczymy poniżej, do przedmowy do pierwszych Stuleci. Ale wydaje się bardziej prawdopodobne, że oba zostały skomponowane w XIX -tego wieku do chwały Napoleona.
Tu kończy się cykl peregrynacji Nostredame, który po wymazaniu z Montpellier w skrócie zaprowadził go z południowego zachodu do północno-wschodniej Francji. Nostredame doszedł do czterdziestki (1543) i rozpoczął drugą fazę wysiedleń, która zbliżyła go do Prowansji i popchnęła w kierunku Włoch, ziemi błogosławionej przez wszystkich, którzy w jego czasach doświadczyli upojenia renesansu.
Pierwszymi etapami tej podróży jest prawdopodobnie Wiedeń, potem „Valence des Allobroges”, o której Nostradamus mówi w swoim Traktacie o fardemensach i dżemach o celebrytach, które miał tam zaszczyt spotkać: „W Wiedniu nie żyję w postaciach godnych dodatkowej kolaudacji; jednym z nich był Hieronymus, człowiek godny pochwały, i Franciscus Marins, młody człowiek o dobrej wierze. Mamy przed sobą tylko Franciszka Valeriola za jego niezwykłe człowieczeństwo, za jego szybką wiedzę i wytrwałą pamięć… Nie wiem, czy słońce, trzydzieści mil wokół, widzi człowieka bardziej przepełnionego wiedzą niż on. "
W 1544 roku Nostredame miałby możliwość studiowania dżumy w Marsylii pod kierunkiem, jak powiedział, „innego Hipokratesa, doktora Louisa Serresa”. Następnie jest „wzywany przez członków społeczności Aix do przybycia do ich miasta, aby leczyć pacjentów zarażonych chorobą. Było to w roku tysiąc pięćset czterdziestym szóstym” .
Z pewnością widzimy go w Lyonie w 1547 roku, gdzie przeciwstawiał się lyońskiemu lekarzowi Philibertowi Sarrasinowi , w Vienne , Walencji , Marsylii , Aix-en-Provence i wreszcie w Arles , gdzie ostatecznie osiadł. Tam opracował ziołolecznictwo, które według niego może zapobiegać zarazie. W 1546 eksperymentował z nią w Aix podczas straszliwej epidemii: jego lekarstwo wydawało się skuteczne profilaktycznie , ale sam napisał później, że „ seignées, serdeczne, katartyczne leki, nie mają nic więcej niż nic. »(Traite des fardemens et confitures, Lyon, 1555, s. 52) Pomimo tego wątpliwego sukcesu, Nostredame został wezwany do miejsc, w których odnotowano epidemie. W tym samym czasie zaczął publikować almanachy, które łączyły prognozy pogody, porady medyczne i przepisy ziołowe. Studiuje także gwiazdy.
11 listopada 1547 poślubił Anne Ponsard, młodą wdowę z Salon-de-Provence , wówczas nazywaną Salon-de-Craux . Para zajmuje dom, w którym obecnie mieści się Muzeum Nostradamusa. Będzie miał sześcioro dzieci, trzy dziewczynki i trzech chłopców; najstarszy César zostanie konsulem Salonu, historykiem, biografem ojca, malarzem i poetą.
Nostredame wziął czas na podróż do Włoch , od 1547 do 1549 roku . Również w 1549 roku spotkał w Mediolanie specjalistę od alchemii warzyw, który zapoznał go z zaletami leczniczych dżemów . Eksperymentował z zabiegów opartych na tych dżemów i warzywnych, z powrotem we Francji, w 1555 roku opublikował jego Traite des confitures et fardements .
W 1550 r. napisał swój pierwszy popularny „almanach” – zbiór tak zwanych przepowiedni astrologicznych na rok, zawierający kalendarz i inne informacje w enigmatycznym, wielojęzycznym stylu, co musiało być dość trudne dla wydawców, sądząc po wielu literówkach ( gdzie niektórzy widzą znak, że autor był dyslektykiem ). Od tego dnia Michel de Nostredame podpisywał swoje pisma pod nazwą „Nostradam us ”. Ta nazwa nie jest dokładną łacińską transkrypcją „Nostredame”, która brzmi raczej Domina nostra lub Nostra domina . W poprawnej łacinie „Nostradamus” może oznaczać: „Dajemy ( damus ) to, co nasze ( nostra )” lub „Dajemy ( damus ) panaceum” ( nostrum , w liczbie mnogiej), ale dopuszczalne jest również zobacz tam makaroniczne (i bardzo szczęśliwe) przebranie Nostredame .
W 1555 r. , zainstalowany w Salon-de-Provence , opublikował wieczne przepowiednie (a więc teoretycznie, zgodnie z użyciem czasu, cykliczne) w dziele o większym zakresie i prawie bez dat docelowych, wydanym przez drukarza lyońskiego Macé ( Matthieu) Bonhomme. To są Proroctwa , dzieło, które stanowi większość swej chwały wśród potomnych. Również w 1555 Nostradamus napisał przełomową pracę na temat słodyczy: Traite des fardements et konfitury, w której uczy, jak „ mylić małe limonki i całe pomarańcze, pigwę w ćwiartkach z cukrem, aby zrobić cotignac , pignolat , cukier kandyzowany, syropy, kandyzowane gruszki i ciasto masapanowe ”.
Nostredame kontynuowało działalność medyczną przez kolejne lata. 20 października 1559 r., „w drodze z prowincji do Narbonne”, zatrzymał się u kardynała Laurenta Strozziego , biskupa Béziers i kuzyna królowej Katarzyny Medycejskiej , ofiary ataku dny moczanowej. Następnie udziela konsultacji medycznej pod wpływem medycyny humoralnej, która pozostaje jedną z niewielu zachowanych do dziś recept Nostredame z autografami.
Jego sława była taka, że królowa Katarzyna Medycejska wezwała go na dwór w 1555 roku. Być może motywem zainteresowania królowej było to, że w swoim ostatnim Almanachu Nostradamus ostrzegał króla przed niebezpieczeństwami, o których „mówił, że nie odważył się wskazać na piśmie . W tym samym roku 1555 Nostradamus więc, zaniepokojony intencjami dworu (obawiał się odcięcia głowy), udał się do Paryża, gdzie otrzymał od pary królewskiej upominki, które publicznie określał jako obfite, ale które skarży się na osobności, że nie pokrywają jego kosztów podróży. Niepokojące wieści o zainteresowaniu, jakie paryska sprawiedliwość ma w źródle swej przewidywalności, skłaniają go do szybkiego opuszczenia Paryża. Wmawia sobie, że chcą go zabić.
W następnych latach był celem kilku drukowanych broszur. „Ataki były zewsząd: z Francji i Anglii, ze środowisk protestanckich i katolickich, świeckich i duchownych, poetów i prozaików, przeciwników astrologii i zawodowych astrologów, cudzoziemców, ale także jej krewnych. » Rozporządzenie orleańskie z 31 stycznia 1561 r. (którego redaktorem lub jednym z redaktorów był wrogi Nostradamowi kanclerz Michel de L'Hospital ) przewiduje kary dla autorów almanachów publikowanych bez upoważnienia arcybiskupa lub biskupa. Być może złamanie tego rozporządzenia jest przyczyną incydentu, który nie został do końca wyjaśniony. Młody król Karol IX napisał 23 listopada 1561 r. do hrabiego Tende , gubernatora Prowansji, najwyraźniej nakazując mu uwięzienie Nostradamusa, ponieważ hrabia Tende odpowiedział królowi 18 grudnia: „W odniesieniu do Nostradamusa miałem chwycił i jest ze mną, zabroniwszy mu robić więcej almanaczów i wróżb, które mi obiecał. Proszę, powiedz mi, co chcesz, żebym z tym zrobił. " Hrabia zatem aresztowany Nostradamus i przyniósł ze sobą w zamku Marignane . Obaj mężczyźni byli przyjaciółmi, a więzienie było bardziej miejscem zamieszkania. Nie wiemy, co król odpowiedział hrabiemu Tende, ale wszystko wskazuje na to, że incydent pozostał bez konsekwencji.
Nostradamus powrócił do pełni łask u rodziny królewskiej, gdyż w 1564 roku z okazji Wielkiego Tour de France odwiedził go Karol IX w towarzystwie Katarzyny Medycejskiej i Henryka de Navarre (przyszłego Henryka IV ). Z tej okazji królowa mianowała go lekarzem i doradcą króla.
Adam de Craponne osobiście sfinansował prace nad kanałem noszącym jego imię, ale też musiał pożyczać, w szczególności od Nostradamusa.
Niektórzy, biorąc dosłownie to, co Nostradamus w przedmowie do pierwszego wydania swoich Proroctw powiedział o jego „hiracliańskim podnieceniu”, uważają, że cierpiał na epilepsję . Według innych, tylko przez obraz Nostradamus określił w ten sposób stan transu, który towarzyszył temu, co uważał za jego prorocze objawienie. Z drugiej strony jest prawdopodobne (patrz Leroy), że cierpiał na dnę moczanową i niewydolność serca . W ostatnim czterowierszu Prezbiter, który ukazał się w 1568 roku, dwa lata po jego śmierci, czytamy:
„CXLI. Nouembre.
Od powrotu Ambasady. czy Roy. zamiast tego Nie
będzie więcej: pójdę do DIEV:
Parans bliżej, przyjaciele, bracia krwi,
Trouue wszyscy martwi w pobliżu liktu i ławki. "
Niektórzy widzieli w tym dowód, że znał okoliczności swojej śmierci. Mówi się, że znaleziono go martwego w pobliżu łóżka i drewnianej ławki 2 lipca 1566 r. , wracając z podróży, gdzie reprezentował swoje miasto przed królem (a więc ambasadą) i otrzymał tam tytuł zwykły lekarz do króla. Poświadczone jest to, że reprezentował Salon-de-Crau w ambasadzie w Arles do króla w 1564 roku, który następnie został przez króla obficie obdarzony. Znaleziono go martwego 2 lipca 1566 rano, a nie w listopadzie, co jednak pozostawia całą wątpliwość co do przepowiedni, gdyż ta ukaże się dopiero dwa lata po jego śmierci, i to w pozornie przeredagowanej formie. Zmarł w Salon-de-Provence z powodu obrzęku krążeniowo-oddechowego. Znamy jego wolę i dokładny los jego szczątków: jego grób został zbudowany w kościele Cordeliers, który został zbezczeszczony w 1793 roku przez sankulotów , a jego kości zostały splądrowane i rozrzucone. Marsylianka, zgodnie z lokalną tradycją, chwyciłaby czaszkę i piła z niej. Wreszcie burmistrz David przeniósł relikwie, które udało mu się uratować, do kolegiaty Saint-Laurent w Salon-de-Provence.
Jak wspomniano wcześniej, pierwsze wydanie Proroctw zostało opublikowane 4 maja 1555 r. przez drukarza z Lyonu Macé (Matthieu) Bonhomme. Kilka wydań jest uważanych za pirackie lub antydatowane, ale ogólnie przyjmuje się, że (powiększone) wydanie, które nosi datę września 1557, zostało wydane za życia Nostradamusa. Istnienie wydania z 1558 roku jest mniej pewne, nie zachował się żaden egzemplarz. Książka podzielona jest na Stulecia , przy czym stulecie jest teoretycznie zbiorem stu czterowierszy . Siódmy wiek był zawsze niekompletny. Pierwsza edycja, pełna naukowych odniesień, zawiera 353 prorocze czterowiersze, ostatnia, opublikowana dwa lata po śmierci Nostradamusa, 942 - 58 czterowierszy mniej niż zapowiadany przez niego 1000 („uzupełnianie miliady”). W Prophecies doprowadziły do wydania prawie dziesięć tysięcy prac. Wśród najsłynniejszych egzegetów możemy wymienić Anatole'a Le Pelletiera , Vlaicu Ionescu , Jean-Charlesa de Fontbrune i jego ojca, Serge'a Hutina i Erikę Cheetham , którzy wierzą w przeczucie Nostradamusa, oraz Eugene'a F. Parkera, Edgara Leoniego , Louisa Schlossera a zwłaszcza Pierre Brind'Amour , który w to nie wierzy. Inni, tacy jak Robert Benazra , Michel Chomarat i Daniel Ruzo , przyłożyli się do spisu wydań jego dzieł i prac, które go dotyczą.
Główną przyczyną rozbieżności pomiędzy wykonawców jest to, że z powodu metod kompozytorskich drukarek XVI th nie edycje wieku, a nawet pojedyncze egzemplarze tych wydań różnią się niemal wszystkim, a nie gwarantuje pełnej zgodności z oryginalnym tekstem odręcznym (stracił odtąd). Na domiar trudności niektóre czterowiersze (takie jak 10.72, która wskazuje dokładną datę) są przedmiotem sporów między egzegetami, w szczególności co do znaczenia słów.
Drugą przyczyną rozbieżności między tłumaczami jest sam Nostradamus. Jego niejasny styl i słownictwo, mieszanka średniofrancuskiego , łaciny , greki (bardzo mało; patrz np. czterowiersz IV, 32) i prowansalskiego , dają egzegetom dużą swobodę interpretacji. Nostradamus, być może dla dodania tajemniczości swoim czterowierszom, wykorzystywał wszelkiego rodzaju postaci literackie. Ale głównym powodem tego mglistego stylu byłaby, jeśli wierzyć, chęć zapewnienia trwałości dzieła. Nostradamus zapewnia nas jednak, że pewnego dnia świat zobaczy, że większość czterowierszy się spełniła, co sugeruje, że zostaną one jasno zrozumiane przez ludzkość.
W międzyczasie każde wydarzenie, które pasuje a posteriori do jednej z wielu możliwych interpretacji czterowierszy, jest przedstawiane jako interpretacja poprawna - kilka interpretacji tego samego proroctwa, czasami współżyjących z tym samym egzegetą. Wielu wykonawców (zwłaszcza sensatyków i amatorów), którzy wierzą w przewidywanie Nostradamusa, wydaje się być przekonanych, że mówił on głównie o ich czasach. Wreszcie, ci sami ludzie reinterpretują proroctwo po fakcie, poprzez proces zwany „jasnowidzeniem wstecznym” ( postdiction (in) ) i są ofiarami błędu poznawczego osądu, błędu z perspektywy czasu .
Nostradamus ochoczo twierdził, że zastosował całą serię procedur wróżbiarskich, w tym „poetycką furię” lub „subtelnego ducha ognia” wyroczni z Delf; „woda wyroczni Didyma ”; „astrologia sądowa” (sztuka oceniania przyszłości na podstawie ruchu planet, ale Nostradamus nazywał siebie „astrofilem”, a nie astrologiem); „Święte Pisma” lub „święte listy” (choć prawdopodobnie nie posiadał Biblii w takiej postaci, w jakiej jest ona zabroniona świeckim: używałby fragmentów znalezionych w Euzebiuszu, Savonaroli , Roussat i łykowym Mirabilis ); "Rachunek astronomiczny" lub "obliczenie wieków", zgodnie z domniemanymi cyklami pochodzącymi od Abrahama ibn Ezry i na długo przed nimi (Nostradamus twierdzi, że zaprzestał swoich przepowiedni w roku 3797); i „proroczy sen” lub „rytualna inkubacja”.
Wątpliwe jest jednak, czy rzeczywiście użył tych metod, ponieważ wydaje się, że sam sobie w tym przeczy (np. odnosząc to samo proroctwo do kilku metod) i jest bardziej prawdopodobne, że jego główną metodą była projekcja w przyszłość istniejących proroctwa i rozliczeń historycznych, metoda mówi prawie nic, ale którego istnienie staje się niemal pewne, przez znaczną liczbę porównań dokonanych od XVIII XX wieku do chwili obecnej.
Najsłynniejszy z rzekomo proroczych czterowierszy Nostradamusa (z być może „czterowierszem Varennesa” IX , 20) to trzydziesta piąta pierwszej centurii (wiek I , czterowiersz 35)
Stary lyon zwycięży
Na polu walki przez ſingulier delle
W Klatce d'Albo oczy wykopią Dwie sztuki vne
, a potem umrą, okrutny kawałek.
Według zwolenników proroczej lektury, ten czterowiersz miał zwiastować śmierć Henryka II . W czerwcu 1559 król Henryk II zmierzył się z hrabią Montgommery w turnieju rycerskim. Nosiliby (według tych wyznawców) oba lwa jako odznakę. Henryk II otrzymał włócznię swojego przeciwnika w hełmie (według niektórych w złocie) i miałby przekłuć oko. Zmarł dziesięć dni później.
Quebec historyk Pierre Brind'Amour (który ze swej strony uważa, że Nostradamus interpretuje niebiańską cudowne, takie jak ten, widziany w Szwajcarii w 1547 roku, przedstawiający walkę pomiędzy dwoma lwami) był sceptyczny aktualnej interpretacji tej strofy: „To czterowiersz, najbardziej znany z wieków , jest rozkoszą miłośników okultyzmu , którzy chcą zobaczyć zapowiedź turnieju, że pestki Henry II i Gabriel M. Lorge, hrabia Montgomery , 1 st lipca 1559. wiemy, że Henry II , zraniony w oko przez przeciwnika, zmarł z powodu rany 10 lipca następnego roku. Sceptycy, których jestem, zdumiewają się tym zbiegiem okoliczności; zwolennicy postrzegają to jako dowód na to, co zawsze wiedzieli, a mianowicie, że Nostradamus miał dar jasnowidzenia. Jednak nikt w tym czasie nie nawiązał połączenia. " The lingwistyka profesor Bernard Chevignard zauważa również, że" ani Blaise de Monluc, ani François de Vieilleville, ani Claude de l'Aubespine, ani Brantôme wspomnieć żadnego proroctwa wyroczni Salonie na ten temat [śmierci „Henry II], ale zgłoś swoje własne sny przepowiadające lub przepowiednię neapolitańskiego astrologa Luca Gaurico ”. (Brantôme nawiązał do incydentu, ale mówi tylko o „wróżbici”, który niekoniecznie był Nostradamusem.)
B. Chevignard dalej zauważa, że w swoich Przemówieniach prozą, pod koniec tego, co dotyczy miesiąca czerwca 1559 (Henryk II został ranny w czerwcu i zmarł w lipcu), Nostradamus, po napisaniu „Jakiś wielki książę, Pan i dominator suweren ginie, inni zawodzą, a inni są w wielkim niebezpieczeństwie”, co sprawiło, że jego oddany egzegeta Chavigny wykrzyknął: „Nieomylnie lodowaty jest zapowiedzią śmierci Króla Henryka II ” , dodany zaraz po: „Francja znacznie się powiększa, triumfuje, powiększa i wiele więcej jego Monarch ”, stąd ten drugi komentarz Chavigny:„ Mówi się, że ukrywa ten fakt. Co więcej, Chavigny nie zinterpretował czterowierszy I ,35 jako zapowiadającej śmierć Henryka II , ani sam Nostradamus, który faworyzował czterowiersz III ,55 (po jego retroedycji, Co więcej!). Ta interpretacja została potwierdzona dopiero w 1614 roku.
W Liście do Henryka II, który poprzedza ostatnie trzy stulecia jego proroctw , Nostradamus zdaje się mówić, że jego dary jasnowidza czasami objawiały mu nie przyszłość, ale przeszłość: „licząc prawie tyle samo przygód tamtych czasów, aby przyjdź, jak na wieki minione ”. Jego podziwiający tłumacz Chavigny zatytułował Le Janus françois książkę, w której wyjaśnił niektóre czterowiersze wydarzeniami przed ich publikacją. W listach opublikowanych w 1724 r. przez Mercure de France anonimowa osoba odnotowała również „proroctwa” Nostradamusa, które zdawały się zwracać w przeszłość i, w przeciwieństwie do Chavigny, doszedł do wniosku, że Nostradamus naśmiewa się ze swojego czytelnika.
Istnienie „czterowierszy przeszłości” otrzymał kilka potwierdzeń, zwłaszcza poprzez pracę Pierre Brind'Amour , pochodzący z ostatnich lat XX th wieku. Mamy więc odkryto bardzo wyraźne zapożyczenia od astrologa Richard Roussat , florenckiego uczony Petrus Crinitus i starożytnych autorów jak Liwiusz , Julius Obsequens , etc. Oto kilka przykładów.
Siedząc w nocy w sekretnym gabinecie, |
Pręt w dłoni umieszczony pośrodku Konarów, |
Petrus Crinitus , De honesta Disciplina ( wyd. w Lyonie w 1543 r., księga 20) relacjonuje, według Jamblique (przetłumaczone na łacinę przez Marsile Ficino ), jak Sybille praktykowały wróżby „ w oddziałach ” ( w Branchis ). W kilku linijkach jest to kwestia „cienkiego oddechu lub ognia” ( tenuem spiritum et ignem ); o pytii siedzącej „na mosiężnym siedzeniu” ( super aeream sellam ), o innej, która trzyma „w ręku rózgę ” ( virgam manu gestat ), kąpie stopy i ich brzegi w wodzie. odzież ( pedes limbumque undis proluit ) lub nawet wciąga „parę” ( vaporem ) i jest przepełniony „boskim splendorem” ( divino splendore ).
Dziesięć Kalendów z Apuril z gotyckiego faktu (przypuszczenie: gnostyckie) |
W tej samej księdze Petrusa Crinitusa (l. 7, rozdz. 4) jest mowa o gnostykach ( gnostici ), którzy starając się czerpać korzyści z nauk Psellusa i Orygenesa Adamantiusa ( Psellus, Origenes Adamantius ), gromadzą ( konvenire ) dziesiątego kalendarza kwietnia ( X. Cal. Apri. ) i wszystkie światła wygasły ( luminibus extinctis ), popełniają obrzydliwości.
Wielka gwiazda nagle zaświeci przez siedem dni, |
Julius Obsequens w swojej Księdze cudów (wznowionej w 1552 r. przez Konrada Lycostenesa) wspomina, że po zabójstwie Juliusza Cezara „gwiazda płonęła przez siedem dni. Świeciły trzy słońca […]. W nocy przed domem wielkiego papieża słychać było wycie psów”.
Aby król Augur na wodza położył rękę, |
|
Liwiusz opowiada o inauguracji króla Numy Pompiliusa :
„Więc pod przewodnictwem augura […] Numa udał się do cytadeli i usiadł na kamieniu zwróconym na południe. Po jego lewej stronie siedział augur z zasłoniętą głową, aw prawej ręce trzymał zakrzywioną laskę bez węzłów, zwaną lituus . Stamtąd, wpatrując się w miasto i wieś, [...] zaznaczył obszary na niebie linią ciągnącą się ze wschodu na zachód i zaznaczył, że regiony po prawej są regionami południa, regiony po lewej są regionami północ […]. Następnie podając lituus w lewej ręce, a prawą kładąc na głowie Numy, [poprosił o znak od bogów] ”.
Zaraz potem Liwiusz mówi, że Numa był pokojowo nastawionym królem, który wzniósł świątynię Janusa, która miała symbolizować pokój, i chwali panującego cesarza Augusta za to, że był pokojowy.
|
Tłumaczenie: Niech ci, którzy czytają te wersety, długo o tym myślą! |
Petrus Crinitus , na końcu cytowanego już De honesta disciplina , umieścił tę łacińską zwrotkę:
Legis cautio contra ineptos krytyka |
Kości nóg i dłoni splotły, |
Pliniusz Młodszy , Listy , VII , 27 (tłum. De Sacy i Pierrot): „Był w Atenach duży i przestronny dom, ale potępiony i fatalny. W nocnej ciszy rozległ się huk żelaza […] i szelest łańcuchów […]. Wkrótce pojawiło się widmo: […] nogi miał obciążone kajdanami, a ręce kajdanami, którymi potrząsał. […] Także w samotności i opuszczeniu, na jakie był skazany, ten dom pozostał całkowicie oddany tajemniczemu gościowi. […] [Filozof Athenodor wynajmuje dom i czuwa nad nim nocą. Widmo przybywa i zaprasza go, aby poszedł za nim na dziedziniec, gdzie znika. Atenodor zaznacza to miejsce.] Następnego dnia idzie poszukać sędziów i radzi im, by przeszukali to miejsce. Znaleziono tam kości splecione w łańcuchy. […] Zebrano ich, publicznie pochowano i po tych ostatnich obowiązkach zmarły nie przeszkadzał już reszcie domu. "
(zauważone przez E. Grubera)
Noc nadejdzie przez las Reines |
W La Guide des paths de France , opublikowanym przez Charlesa Estienne'a w 1553 r., strony od 137 do 140 dotyczą granic Maine i Bretanii, z kilkoma krótkimi linijkami na stronie. Znajdujemy wspomniane toponimy Vaultorte, Heruee (prawdopodobnie muszla dla obecnego Ernée), strumień „odpływający (por. Dwie części Nostradamusa) hrabstwa Maine i Księstwa Bretanii” (wszystkie s. 137), „Las Renes” ( s. 138), Varennes ( s. 139) i „biały kamień” ( s. 140).
Niektóre ustalenia w tym kierunku zostały zaprezentowane bezpośrednio w Internecie, bez uprzedniej publikacji w książce czy recenzji. W ten sposób L. de Luca odkrył, że łacińska strofa dodana przez Nostradamusa w prologu Parafrazy Galena pochodzi z Inscriptiones sacrosanctae vetustatis , dzieła Petrusa Apianusa i Bartholomeusa Amantiusa , opublikowanego w Ingolstadt w 1534 roku. Guinard odkrył, że Ulrich von Hutten jest bardzo często cytowany w Omenach Nostradamusa i że dostarczył materiału do co najmniej jednego z czterowierszy Proroctw :
Ulryk von Hutten, Poemata : Bis petit obscurum i condit se Luna tenebris Ipse |
Tłumaczenie tekstu:
„Dwa razy Księżyc szuka ciemności i chowa się w ciemności, |
Nostradamus, Proroctwa , I , 84: Zaciemniony księżyc z głębokimi cieniami, |
Peter Lemesurier i Gary Somai nawiązali również kilka interesujących połączeń na swoich stronach internetowych.
W sixains , które zostały opublikowane po raz pierwszy w XVII th wieku , są uważane za fałszywe nawet przez zwolenników prescience Nostradamusa, ponieważ nie są w jego stylu i słownictwa i są o wiele bardziej wyraźne niż czterowierszy centuriques. Na przykład, sixain 52 przywoływałby masakrę na Saint-Barthélemy z 24 sierpnia 1572 r.:
Grand'Cité, który ma półchleba
Znowu cios Świętych Barthelemy
Engraver w głębi duszy:
Nisme, Rochelle, Genewa i Montpellier,
Castres Lyon, Mars wjeżdżający do Barana, Walczą
ze sobą: wszystko dla Pani
Zgodnie z tą interpretacją, Grand'Cité byłby Paryż. Nisme, Rochelle, Genewa i Montpellier to cztery główne miasta protestanckie. Pani wskazała Katarzynę Medyceuszy .
Zaraz po atakach z 11 września 2001 roku w Internecie krążył następujący tekst :
W Mieście Boga będzie wielki grzmot, |
"W mieście Boga będzie wielki grzmot |
Ten tekst nie jest autorstwa Nostradamusa (nie jest nawet czterowierszem). Została napisana w 1997 roku i opublikowana na stronie internetowej przez Neila Marshalla, kanadyjskiego studenta Brock University, który chciał pokazać, że proroctwa w stylu Nostradamusa mogą być sfabrykowane na tyle niejednoznacznie, by wspierać wiele interpretacji. To, co dotyczy Trzeciej Wielkiej Wojny, nie jest autorstwa Neila Marshalla i zostało dodane po atakach z 11 września.
Istnieje również francuskie tłumaczenie mieszanki oszustw, celowo niepokojących, rozpowszechnionych w języku angielskim po atakach z 11 września 2001 roku , w których, co oczywiste, brakuje rymu i skandalu metrycznego, które charakteryzują „wspólny werset” Nostradamusa. używał:
W roku nowego stulecia i dziewięciu miesięcy
Z nieba wyjdzie wielki król grozy…
Niebo spłonie pod kątem czterdziestu pięciu stopni.
Ogień zbliża się do wielkiego nowego miasta...
W mieście York nastąpi wielki upadek,
Dwóch braci bliźniaków rozdartych chaosem
Gdy twierdza upada, wielki wódz podda się
. Trzecia wielka wojna rozpocznie się, gdy wielkie miasto spłonie.
Powieści „s ostateczny skarb ed napisany przez Joël stronie Nostradamusa działać w porozumieniu z dwoma innymi artystami, malarz francuski Nicolas Poussin i flamandzki rzeźbiarz Scheemakers Peter (w) , więc Kodeksu DM tajemniczy napis Shugborough , igły błędnie ale celowo koronowane głowy z Europy do Oak Island w Nowej Szkocji, aby odsłonić skrytkę ze skarbem templariuszy i Graalem . To mistrzowska przynęta wymyślona przez papieża Bonifacego VIII i użyta pośmiertnie, aby ukryć prawdziwe miejsce, w którym ukryty jest ten mityczny skarb. To właśnie dzięki czterowierszowi 66 stulecia VIII Nostradamus zainspiruje dwóch kolejnych artystów do realizacji całej papieskiej pokusy.
W 2008 roku film dokumentalny zatytułowany Nostradamus: prophète ou imposteur? jest mu dedykowana w ramach programu Secrets d'Histoire .
Dokument powraca do jego „Proroctw”, jego wykluczenia z Wydziału Lekarskiego w Montpellier oraz niezliczonych studiów, których był przedmiotem.
„(...) chociaż słynny kod DM nadal pozostaje nierozerwalny. Posłuchaj drogiej Joëlle i wy wszyscy drodzy widzowie, co napisał o tym w czwartorzędzie 66 Centurie VIII:
Kiedy znaleziono pismo DM, I starożytną piwnicę z odkrytą lampą, Loy, Roy i książę Ulpian próbowali, Pavillon Royne i Duc pod przykryciem
Oznaczałoby to z grubsza we współczesnym francuskim (...) ”