Natalie Clifford Barney

Natalie Barney Opis tego obrazu, również skomentowany poniżej Natalie Barney około 1900 roku. Kluczowe dane
Imię i nazwisko Natalie Clifford Barney
Znany jako Amazonka
Narodziny 31 października 1876 ​​r.
Dayton ( Ohio , Stany Zjednoczone )
Śmierć 02 lutego 1972
Paryż I st ( Francja )
Narodowość Stany Zjednoczone
Podstawowa działalność Pisarz i salonniere
Autor
Język pisania angielski , francuski

Podstawowe prace

Barney powiedział Natalie Clifford Barney ( 1876 - 1972 ), to kobieta z liter USA w XX th  century znany ze swoich wierszy, wspomnień i fraszki i jednym z ostatnich salonnière Paryżu .

Otwarcie lesbijką , starała się uczynić ze swojego salonu literackiego nową Mytilene , szkołę poetek, która odpowiada ówczesnej Akademii Francuskiej , stricte męskiej. Od ponad sześćdziesięciu lat, 20 rue Jacob ożywia literacki i artystyczny świat kobiecy, dzięki wielu miłosnym podbojom swojej gospodyni, takiej jak kurtyzana Liane de Pougy , patronka Élisabeth de Clermont-Tonnerre , malarka Romaine Brooks , powieściopisarka Odchodzi Colette - której zainspirowała postać Flossie w Claudine (1903) - ale także intelektualiści, którzy liczyli się po obu stronach Atlantyku, jak Salomon Reinach czy Gertrude Stein , homoseksualni lub nie, ale sprzyjający wyzwoleniu maniery i sztuki. Dzięki swej niezależności umysłu, swobodzie obyczajów, uwodzeniu, zamiłowaniu do spraw ducha, umożliwiło to, by w Paryżu, w okresie Belle Époque i między dwiema wojnami , dać lesbijkom znacznie większą widoczność .

Biografia

Córka wyzwolonej kobiety (1876-1887)

Matka Natalie Barney, Alice Pike , został zaangażowany do odkrywca Henry Morton Stanley , ale podczas ostatniej wyruszył w dwuletnią wyprawę, w jego miejsce poślubiła Alberta Clifforda Barneya, amerykański potentat droga. Żelazo w Dayton , Ohio .

Rozmowa z Oscarem Wilde'em , którego ma okazję poznać podczas wykładowej podróży po Ameryce, zachęca ją do podjęcia studiów artystycznych, których mąż nie pochwala. Spełniając swoją wolę, Alice Pike podchodzi do tego poważnie. Malarstwa uczyła się u Carolusa-Durana i Jamesa McNeilla Whistlera , a swoje prace wystawiała w prestiżowych galeriach, w tym w Corcoran Gallery of Art . W kolejnych latach wymyśliła i opatentowała procesy mechaniczne. Pisze i wystawia kilka sztuk teatralnych i opery, a także działa na rzecz promocji sztuki w Waszyngtonie . Kilka jego obrazów znajduje się obecnie w kolekcji Smithsonian American Art Museum .

Alice Pike powierza swoje córki korepetytorowi. To budzi zainteresowanie małej Natalie francuskim , czytając na głos jej opowiadania Juliusza Verne'a , czytanie zwykle zarezerwowane dla małych chłopców. Chęć ich zrozumienia popycha ją do nauki tego języka.

Dziesięcioletnia Natalie Clifford Barney opuszcza Ohio z rodziną do Waszyngtonu i spędziła lato w Bar Harbor w Maine . Pod koniec lata Alice wyjeżdża do Paryża z dwiema córkami . Dwie siostry spędzą 18 miesięcy (od 1886 do 1888) w międzynarodowej szkole z internatem „Les Ruches” w Avon (Seine-et-Marne) , pierwotnie założonej przez nauczycielkę Marie Souvestre (wyjechała do Londynu w 1883) i jego partnerkę Caroline Dussaut. . Jako dorosła Natalie mówi zatem płynnie po francusku i bez akcentu.

Kobieta, która odkryła, że ​​kocha kobiety (1888-1900)

Dwunastoletnia Natalie zdaje sobie sprawę, że jest lesbijką . Następnie postanawia „żyć w biały dzień, niczego nie ukrywając”.

W 1899 roku, po obejrzeniu tancerki Liane de Pougy w Paryżu na pokazie w sali muzycznej , przyszła do jej domu w kostiumie strony i miała ogłoszoną „stronę miłosną” wysłaną przez Safonę . Liane de Pougy, zabiegana przez najbogatszych i najbardziej utytułowanych mężczyzn, jest jedną z najsłynniejszych wielkich poziomych, ale pozwala się wzruszyć zuchwalstwu młodej kobiety. Suka ma bardzo żywą pasję młodego Amerykanina srebrem blond włosy, którego ona pseudonimów „Moonbeam” (promień księżyca) . Obie kobiety żyją namiętną miłością przez kilka miesięcy, ale Natalie, mało skłonna do wierności, szybko zakochuje się w innych kobietach, jak niektóre modelki, które pozują jej matce.

Natalie przywołuje te miłości w zbiorze wierszy Niektóre portrety, sonety kobiet ilustrowane rysunkami matki i wydane na zlecenie autorki w 1900 roku . Z kolei Liane de Pougy opowiada o swoich doświadczeniach w sugestywnej powieści Idylle saphique . Opublikowana w 1901 roku książka podsyca rozmowy Tout-Paris i musi być przedrukowywana siedemdziesiąt razy w tym samym roku, podczas gdy Natalie, chcąc „ocalić” Pougy'ego przed jego egzystencją jako kurtyzaną, rozdzieli się z nią po kilku sporach.

Wolna miłość (1901-1908)

Wielki sukces książki to także skandaliczny sukces . Natalie Barney natychmiast zostaje odesłana z powrotem do Stanów Zjednoczonych, gdzie jej ojciec pali wszystkie egzemplarze zbioru wierszy, które odnajduje i stara się z nią poślubić. Ale młoda dziewczyna odpowiada ojcu, że przyjmie tylko jedną imprezę: lorda Alfreda Douglasa , byłego kochanka Oscara Wilde'a .

W obliczu tego uporu, jej postanawia ojca, aby pozwolił jej wrócić do Paryża, gdzie zbiera Adventures: poeta Renee Vivien który wyprodukował niezrównane tłumaczenie Safony , amerykański choreograf Eva Palmer  (w) , Lucie Delarue-Mardrus ., Poeta angielski Olive Custance , przyszła Lady Douglas, Colette , piosenkarka Emma Calvé , aktorka Henriette Roggers ...

W 1902 roku, po śmierci ojca, Natalie Clifford Barney odziedziczyła dużą fortunę i mogła wynająć dom w Neuilly-sur-Seine, gdzie urządzała pogańskie przyjęcia, które trafiały na pierwsze strony gazet. Większość jej podbojów – z wyjątkiem Renée Vivien, zdegustowanej tym, co uważa za „  orgie  ” – spotyka się tam nadal Pierre Louÿs , Isadora Duncan i jej brat Raymond , Mata Hari i inni.

Salon Amazon (1909-1939)

W 1910 roku przeniosła się do pawilonu przy 20 rue Jacob , który podobno został zbudowany przez marszałka de Saxe dla swojej kochanki, aktorki Adrienne Lecouvreur .

„[…] Z panną Barney, rue Jacob , która mieszka w małym domku z trawą, drzewami, oranżerią, az drugiej strony świątynią przyjaźni […]. Wejście to przypisywane jest Adrienne Lecouvreur . Narożniki tego ogrodu to wszystko, co wydaje się pozostałością ogrodu Racine'a. La Champmeslé, Racine, Lecouvreur, wszystkie te wspomnienia unoszą się wokół ”

W tym domu przez blisko sześćdziesiąt lat będą odbywały się jego słynne „Piątki”, jedne z ostatnich wpływowych targów literackich. Regularnymi wizytami będą Salomon Reinach , Auguste Rodin , Rainer Maria Rilke , Colette , James Joyce , Paul Valéry , Pierre Louÿs , Oscar Vladislas de Lubicz-Milosz , Anatole France , Robert de Montesquiou , Edna St. Vincent Millay , Gertrude Stein , Alice B. . Toklas , Somerset Maugham , Radclyffe Hall , TS Eliot , Ford Madox Ford , Isadora Duncan , Ezra Pound , Virgil Thomson , Jean Cocteau , Max Jacob , André Gide , William Carlos Williams , Djuna Barnes , George Antheil , Janet Flanner , Nancy Cunard , Peggy Guggenheim , Mina Loy , Caresse i Harry Crosby , Marie Laurencin , Oskar Miłosz , Paul Claudel , Adrienne Monnier , Sylvia Beach , Scott i Zelda Fitzgerald , Sinclair Lewis , Emma Calve , Sherwood Anderson , Hart Crane , Alan Seeger , Mary McCarthy , Truman Capote , Françoise Sagan , Marguerite Yourcenar …

Lista osób zaproszonych do Salon de l'Amazone w latach 1910-1929 (z wyjątkiem Renée Vivien).


Ale także JP Barney (pułkownik i kuzyn Natalie Clifford Barney), Swinburne, Muzot ( Werner Reinhart  (en) ?), PLM (Perceval Lawrence Montagu Battye?), Ropa,

Samoureaux.  

Na końcu Kwiecień 1909, spotyka w Lucie Delarue-Mardrus, trzydziestoczteroletnią księżną Clermont-Tonnerre , którą rok później inicjuje do Safizmu iz którą nawiązuje namiętny związek. WKwiecień 1910, jego zbiór aforyzmów, Éparpillements , zapewnia mu reputację literacką.

Remy de Gourmont , zaciekawiony autorem tej książki, zakochuje się w niej, wysyła jej namiętne listy, zebrane później w tomie pod tytułem Listy do Amazonki , przydomek, który jej nadaje i który „zachowa do koniec jej życia. Pasujące przezwisko dla tej pasjonującej się jeźdźcem konnym, która trafiła na pierwsze strony gazet na początku lat dwudziestych , galopując przez Bar Harbor, prowadząc przed sobą drugiego konia za uzdę.

Od 1914 roku aż do końca życia Natalie Barney, zresztą aż do śmierci wierna kontraktowi na autograf wiążącemu ją z Élisabeth de Clermont-Tonnerre , pozostawała w niemalże małżeńskim związku z amerykańską malarką Romaine Brooks , która jednak zapewniała swego rodzaju ćwiczenie obowiązku poligamii , sposób na zapewnienie ścisłej wolności jednostki i odrzucenie wszelkich form alienacji społecznej. Jej najtrwalszą „niewiernością” będzie „  Dolly  (en)  ”, siostrzenica Oscara Wilde'a , dopóki jej kamerdyner, Nadine Huong , nie oddzieli jej od niej. W 1930 roku otrzymała od swojego przyjaciela doktora Henri Le Savoureux (1881-1961) długie i piękne zgłoszenie dotyczące właśnie napisanej przez niego książki: Chateaubriand

Faszystowskie Włochy (1940-1945)

Postawa w czasie II wojny światowej Natalie Barney, Żydówki przez jednego z jej dziadków, pozostaje kontrowersyjna. Niektórzy historycy wskazują, że jej pacyfizm posunął się tak daleko, że oddał się faszyzmowi i Mussoliniemu , i że wykazała antysemityzm w kilku listach, które mogły być napisane tylko z tchórzostwa.

Właściwie lata wojny spędziła we Włoszech.

Powojenne centrum Paryża (1946-1972)

Kiedy wojna się skończyła, zastała swój drugi dom w Beauvallon całkowicie zniszczony (słynna willa Trait d'Union , którą zbudowała, rezerwując jedno skrzydło dla Romaine Brooks, a drugie dla siebie, aby mogli cieszyć się spotkaniem) i żyć bez wstydu).

Po powrocie do Paryża ponownie otworzy swój salon literacki dopiero w 1949 roku. Później przyjmuje autorów takich jak Truman Capote i Marguerite Yourcenar .

W latach pięćdziesiątych Natalie Barney rozpoczęła romans z Janine Lahovary, żoną ambasadora Rumunii, nie rezygnując przy tym z przyjaźni z Romaine Brooks, której regularnie pomaga.

Wydała Souvenirs indiscrets w 1960, a następnie Traits et Portraits w 1963.

Wyrzucona z ulicy Jacob 20, zmarła dnia 02 lutego 1972, w hotelu Meurice .

Jest zakopane w cmentarza w Passy ( 9 th  podziału). , ze swoją siostrą Laurą  (en) , listowniczką i rzeźbiarką, żoną pisarza Hippolyte Dreyfus-Barney , specjalistka od bahaizmu .

Pracuje

Natalie Barney większość swoich książek napisała po francusku.

Aforyzmy

Hołdy

Bibliografia

  1. (w) liście patentów Alice Pike Barney
  2. Abbé Mugnier , Journal , 10 maja 1915 (Mercure de France, 1985, s. 287)
  3. „  Mapa Salonu de l'Amazone między 1910 a 1929  ”, w N. Clifford Barney, Adventures of the Spirit , brak tekstu, Paryż, 1929.
  4. R. Aldrich , G. Wotherspoon, Kto jest kim w historii gejów i lesbijek: od starożytności do II wojny światowej , tom. ja, s.  59 , „The Routledge who's who series” Collection , Psychology Press , Hove , 2001 ( ISBN  9780415159821 ) .
  5. "  Wanda i jej przyjaciele  " , na naradzie ,6 lutego 2016(dostęp 21 września 2020 r . ) .
  6. Éditions-Originale, Librairie Le Feu Follet Paris 5th Rieder editions: „...Amerykańska Amazonka, która w niewielkim stopniu przypomina Florydyjczyków z Chateaubriand, ale której może spodobać się niezależność tego eseju...  ”
  7. Suzanne Rodriguez, Dzikie serce Życie. Podróż Natalie Clifford Barney z wiktoriańskiej Ameryki do paryskich salonów literackich , Harper Collins Publishers, 2002.
  8. "  Brooklyn Museum: Barney  " na www.brooklynmuseum.org (dostęp na 1 st listopada 2020 )
  9. „  Nazwy planet: krater, kratery: Barney na Merkurym  ” , na stronie planetarynames.wr.usgs.gov (dostęp 13 czerwca 2020 r. )

Załączniki

Bibliografia

Powieści

Powiązane artykuły

Linki zewnętrzne