Leon-Paul Fargue
Leon-Paul Fargue
![Opis tego obrazu, również skomentowany poniżej](https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/1/18/Maurice_Ravel_avec_L%C3%A9on-Paul_Fargue%2C_Georges_Auric_et_Paul_Morand.jpeg/220px-Maurice_Ravel_avec_L%C3%A9on-Paul_Fargue%2C_Georges_Auric_et_Paul_Morand.jpeg)
Od lewej do prawej: Léon-Paul Fargue,
Maurice Ravel ,
Georges Auric i
Paul Morand .
Léon-Paul Fargue , urodzony dnia4 marca 1876 r.w 1 st dzielnicy Paryża i zmarł24 listopada 1947w 6 th dzielnicy Paryża , to poeta i pisarz francuski .
Biografia
Naturalny syn Léona Fargue (1849-12 sierpnia 1909), Inżynier z Centralnej Szkoły i Marie Aussudre (1842-21 kwietnia 1935), szwaczka, Fargue nie została rozpoznana przez ojca do późna. Ta okoliczność znacząco wpłynęła na jego egzystencję i może być przyczyną jego chronicznej melancholii i podwyższonej wrażliwości.
Po genialnych badań wtórnych w Liceum Rollin , gdzie jego nauczycielami byli Mallarme , Émile Faguet i Valentin PARISOT , wstąpił w 1891 roku z Alfred Jarry w khâgne w Lycée Henri IV , gdzie następnie, w różnych klasach, Bergsona lekcji. . Zawiódł oczekiwania rodziny, która chciała, aby był normalnikiem wybierając poezję , będąc jednocześnie wrażliwym na malarstwo i fortepian . Jarry i on napisał, za pośrednictwem Louisa Lormela , w recenzji L'Art littéraire ingrudzień 1893, w którym Fargue opublikował również przedsmak swojego Tankrède . Tam też poznał Fabiena Launaya i jego przyjaciół.
Od 1904 do 1907 roku, był częścią „ Carnetin grupy ”, nazwany domu na Marne, w pobliżu Lagny , wynajętego z Francis Jourdain , Charles-Louis Philippe , Marguerite Audoux , Léon Werth i inni.
Szybko wszedł na literackie salony, zwłaszcza dzięki Henri de Régnierowi , we „Wtorkach” Mallarmégo, gdzie spotkał elitę intelektualną i artystyczną przełomu wieków: Paula Valéry'ego , Marcela Schwoba , Paula Claudela , Claude'a Debussy'ego , André Gide'a . Był członkiem kręgu znanego jako Apaczowie (1902-1914) i zaprzyjaźnił się z Maurice'em Ravelem, który później skomponował swój wiersz Reves ( 1927 ) do muzyki.
W 1924 założył wraz z Larbaud i Valéry czasopismo Commerce .
Po opublikowaniu kilku wierszy w 1894 roku dał Tancrède w 1895 ( incipit : „Był kilka razy tak przystojnym młodym mężczyzną, że kobiety wyraźnie chciały, aby pisał”), Poèmes w 1912 i Pour la musique w 1914 .
Fargue wyraża się najczęściej wierszem swobodnym, nawet prozą, językiem pełnym czułości i smutku, na proste tematy, czasem komicznym ( my czasami porównywaliśmy go do fotografa Roberta Doisneau ), rzadziej sennym ( Vulturne w 1928 r .). Paryżanin zakochany w swoim mieście ( Po Paryżu , 1932 ; Le Piéton de Paris , 1939 ), pisze też o uciążliwej samotności utopionej w nocy i alkoholu ( Haute solitude , 1941 ). Jest także felietonistą towarzystwa paryskiego ( Uchodźcy , Déjeuners de soleil 1942 , La Lanterne Magique 1944 ). Wreszcie, stworzył wiele counterpeteries : the „ paleogriffe archivast ” Z „ diplotame ” lub „z Ogrodzie gnolles do Batiplantes ” .
Wstąpił do Akademii Mallarmé w 1937 roku. Z drugiej strony był4 kwietnia 1946, nieudany kandydat do Académie française, na siedzibę Abla Bonnarda skreślony za współpracę, zmierzy się z Julesem Romainsem .
Léon-Paul Fargue doznał udaru, który spowodował u niego hemiplegię w 1943 roku podczas paryskiego lunchu w restauracji Le Catalan , 25 rue des grands Augustins, z Pablo Picasso i Katherine Dudley . Przybity przez paraliż do 1 boulevard du Montparnasse , domu Chériane , jego żona malarza wyszła za mąż w 1935 roku, mimo to prowadził tam intensywną działalność literacką aż do śmierci.24 listopada 1947. Skrzyżowanie u podnóża budynku nosi nazwę, ponieważ dekretem26 czerwca 1957, miejsce Léon-Paul-Fargue .
Został pochowany w Paryżu, w rodzinnej kaplicy cmentarza Montparnasse (oddział 18).
Ikonografia
Chorodę na cześć Léon-Paul Fargue napisał poeta Jean-Louis Vallas w 1938 roku.
Medal z podobizną Léona-Paula Fargue'a wykonał grawer Raymond Corbin w 1947 roku, na kilka dni przed śmiercią poety. Kopia jest przechowywana w muzeum Carnavalet (ND 1104).
Portret Léona-Paula Fargue'a autorstwa Raymonda Wooga jest przechowywany w Carnavalet Museum .
André Dunoyer De Segonzac, który ilustrował „Côtes rôties” wyrył kilka portretów Léona-Paula Fargue'a, które były prezentowane m.in. na retrospektywnej wystawie prac Dunoyera De Segonzaca w 1958 roku w Bibliotece Narodowej.
Grafika
Poezja
-
Tankred (opublikowany po raz pierwszy w 1895 w przeglądzie Pan )
-
Wiersze (Premier cahier) , Nancy, Royer, 1907
-
Poëmes , Paryż, NRF-Marcel Rivière & Cie, 1912, czytaj online na Gallica
-
Muzyka , Paryż, NRF, 1914
-
Poëmes, a następnie Pour la musique , Paryż, NRF, 1919
-
Banalité , Paryż, NRF, 1928, czytaj online na Gallica
- Banalité , Paryż, NRF, 1930, fotografie Fabien Loris i
Roger Parry
- Familiar suite , Paryż, NRF, 1929,
przeczytaj online w
Gallica
-
Na desce fortepianowej , Paryż, NRF, 1928
-
Grubości , Paryż, NRF, 1928, czytaj online w Gallica
-
Pod lampą , Paryż, NRF, 1929
-
Przestrzenie , Paryż, NRF, 1929
-
Ludions , Paryż, J.-O. Czwórka , 1930
-
Po Paryżu , z rycinami Jeana-Louisa Boussingaulta , Paryż, Librairie de France, 1931
- Z Paryża , Paryża, NRF, 1931 (
Prix de La Renaissance 1932)
czytaj online na
Gallica
-
Haute solitude , Paryż, Emile-Paul, 1941; przeredagowane Paryż, Gallimard, kol. „Wyobrażony”, 1982
-
Trzy wiersze , Paryż, Textes Prétextes, 1942
-
Dla muzyki Tancrède, a następnie Ludions, Paryż, Gallimard, 1943
-
Poésies Paris, Gallimard, coll. "Soleil", 1963, (przedmowa Saint-John Perse )
-
Poésies, a następnie Pour la musique, Tancrède, Ludions , Paris, Gallimard, coll. „Poezja / Gallimard”, 1967 (przedmowa Henri Thomas )
-
Grubości następnie Vulturne , Paris, Gallimard, coll. „Poezja / Gallimard”, 1971 (przedmowa Jacques Borel )
Kroniki, eseje
-
Le Piéton de Paris , Paryż, Gallimard, 1939; przeredagowane Paryż, Gallimard, kol. "Imaginary" (po niej następuje Po Paryżu ), 1993
-
Niedzielne obiady , Paryż, Gallimard, 1942; przeredagowane Gallimard, kol. „Wyobrażony”, 2016
-
Uchodźcy , Paryż, Emile-Paul, 1942, trzcina. Paryż, Gallimard, kol. "Wyobrażony", 1998
-
Piękno drobiazg , 1943
-
Latarnia magiczna , Marsylia, Robert Laffont, 1944; przeredagowane Seghers, 2015
-
Composite (z André Beuclerem ), Paryż, OCIA, 1944; przeredagowane Paryż, Gallimard, 2013 (przedmowa Pierre Loubier)
-
Moda , ilustracja Chériane, Paryż, Éditions Littéraires de France, 1945
-
Meandry , Genewa, Milieu du monde, 1946; przeredagowane Gallimard, kol. "Wyobrażony", 1999
-
Trucizny , Paryż, Daragnès, 1946; przeredagowane Pogoda, 1992
-
Portrety rodzinne , Paryż, Janin, 1947; przeredagowane Paryż, Fata Morgana, 1987
-
Cyrk , tekst do kompletu dwudziestu pięciu oryginalnych akwafort autorstwa Gabriela Zendela , zredagowany kosztem Gabriela Zendela, 1947
-
Hernando de Bengoechea czyli dusza poety , Paryż, Amiot-Dumont, 1948
-
Wielkie godziny Luwru, Paryż, Dwie syreny, 1948
-
Itd… ., Genewa, Milieu du monde, 1949; przeredagowane Paryż, Gallimard, 1999
-
Maurice Ravel , Paryż, Domat, 1949; przeredagowane Paryż, Fata Morgana, 2008
-
XX okręgi Paryża, Lozanna, Vineta, 1951; przeredagowane Paryż, Fata Morgana, 2011
-
Obiady księżycowe , Paryż, Gallimard, 1952; przeredagowane Gallimard, kol. "Wyobrażony", 1997
-
Do malowania, Paryż, Gallimard, 1955
-
Wspólne mieszkanie , Cognac, Le Temps que fait, 1992
-
Pierwsze życie Tancrède Fata Morgana, 2001
-
Marie Pamelart lub La rue Lepic , Montpellier, Fata Morgana, 2003
-
Charme de Paris, Montpellier, Fata Morgana, 2003
-
Znajome zaburzenie , Montpellier, Fata Morgana, 2003
-
Duch Rilkego , Montpellier, Fata Morgana, 2007
-
Cuda Paryża , Montpellier, Fata Morgana, 2009
-
Inny pieszy: Marzenia samotnej pamięci , Montpellier, Fata Morgana, 2010
-
Wielu przechodniów , Montpellier, Fata Morgana, 2012
-
Paryskie kontrasty , Montpellier, Fata Morgana, 2014
-
Kompasy szczególne , Montpellier, Fata Morgana, 2014
-
Mon Quartier i inne paryskie miejsca , Paryż, Folio, 2017
-
L'Esprit de Paris , edycje Sandre, 2020
Korespondencja
-
Valery Larbaud i Léon-Paul Fargue, Korespondencja 1910-1946 , wygłoszona przez Th. Alajouanine, Paryż, Gallimard, 1971
-
André Beucler i Léon-Paul Fargue, Korespondencja 1927-1945 , wygłoszona przez Bruno Curatolo, Paryż, University Press of Paris Ouest, 2014
-
Maurice Ravel , Całka: Korespondencja (1895-1937), pisma i wywiady: wydanie ustalone, przedstawione i opatrzone adnotacjami Manuel Cornejo , Paryż, Le Passeur Éditeur,2018( ISBN 2-36-890577-4 , informacja BNF n O FRBNF45607052 )Zawiera 9 korespondencji od Ravel do Fargue (1905-1928) i 5 korespondencji od Fargue do Ravel (1908-1930)
Archiwa
Wiele odręcznych dokumentów dotyczących Léona-Paula Fargue'a jest przechowywanych w rękopisowym gabinecie Królewskiej Biblioteki Belgii , w zbiorze noszącym jego imię i zgrupowanym pod symbolem KBR Pani FS XXXVI . Na zbiór składają się w szczególności listy od rodziców, korespondencja z Alfredem Jarrym i André Bretonem oraz podczas służby wojskowej, pocztówki, fotografie i rękopisy autora.
Nagroda im. Léona-Paula Fargue'a za poezję
W 2021 r. Urząd Miasta 15. dzielnicy Paryża i stowarzyszenie Poésie et Chanson Sorbonne utworzyły Nagrodę Poetycką im. Léona-Paula Fargue'a. Nagrodę im. Léona-Paula Fargue'a sponsoruje osoba ze świata literackiego, której towarzyszy jury złożone z profesjonalistów ze świata wydawniczego, teatralnego i prasowego.
Co roku nagradza interpretację poetycką oraz nagrodę za książkę poetycką.
Jury 2021 składa się z następujących osobistości:
Pierre Aussedat , Adeline Baldacchino , Laurence Bouvet, Maïa Brami, Sylvestre Clancier , Lou Gala, François-Éric Gendron , Frédéric Jacquot, Viktor Lazlo , François-Xavier Maigre, Etienne Orsini, André Clavellens, Mara.
Uwagi i referencje
-
Archiwum stanu cywilnego Paryż online , świadectwo urodzenia n ° 1/319/1876, działają od 5 marca 1876 określająca urodziłem się wczoraj rano ; z marginalną wzmianką o śmierci.
-
KBR Pani XXXVI / 59
-
"Chez Le Barc de Boutteville" Léon-Paul Fargue, w L'Art littéraire , 13 grudnia 1893 - na Gallica.
-
Lawrence Ferri „ czartystowskiej w fikcji literackiej ( XIX TH i XX th stulecia): niejednoznaczny figura ”, Biblioteka Szkoły czarterów , Lot. 159 n O 22001, s. 622 ( czytaj online ).
-
Marta Giné i Àngels Santa (reż.), Surrealismo y literatura en Europa , Lleida, Edicions de la Universitat de Lleida,2001, 202 pkt. ( ISBN 84-8409-128-7 ) , s. 118.
-
„ PO NOWYCH WYBORACH Spółka liczy 35 członków ” , na stronie lemonde.fr ,6 kwietnia 1946.
-
Narodowy Instytut Audiowizualny Ina.fr , „ Profesor Mondor on Léon-Paul Fargue ” , na stronie Ina.fr (dostęp 25 stycznia 2019 )
-
„ Adres pełen historii / Les Caractères ” , na Les Caractères (dostęp 24 sierpnia 2020 r . ) .
-
Urodziła się jako Chérie-Anne Charles w 1900 roku i zmarła w 1990 roku.
-
Chorody, dowolna piosenka wykonywana w refrenie.
-
" LÉON-PAUL FARGUE " , o Republice Listów ( dostęp 30 sierpnia 2018 ) ,
Załączniki
Bibliografia
- „Hołd Léon-Paul Fargue” Les Feuilles Libres , n o 45-46,Czerwiec 1927
-
André Beucler , niedziela z Léon-Paul Fargue , Paryż, Le Point du Jour, 1947; wznowienie Le Temps qui fait, Paryż, 1998
-
André Beucler , Dwadzieścia lat z Leonem -Paulem Fargue , Genewa, Milieu du monde, 1952; reedycja Mémoire du livre, Paryż, 1999
-
Claudine Chonez , Léon-Paul Fargue , Paryż, Seghers, coll. "Poeci dzisiejsi", 1950
-
Jean-Claude Walter , Léon-Paul Fargue, czyli ofiara miasta , Paryż, Gallimard, 1973
-
Henri Thomas , Spotkanie z Léon-Paul Fargue , Montpellier, Fata Morgana, 1992,
-
Jean-Paul Goujon , Léon-Paul Fargue, poeta i pieszy z Paryża , Gallimard, „Biografie”, 1997
- Barbara Pascarel, Léon-Paul Fargue , Paryż/Rzym, Memini, „Bibliografia pisarzy francuskich”, 2000
-
Léon-Paul Fargue poeta i kronikarz (reż. Pierre Loubier i Barbara Pascarel), RITM , wydanie specjalne, Université Paris X-Nanterre, 2001
-
Fargue ... odmiany , teksty zebrane Pierre Loubier, Revue des Sciences Humaines , n ° 274, 2/2004
Filmografia
-
Jérôme Prieur , Léon-Paul Fargue, Souvenirs d'un fantôme , film dokumentalny do serii „Stulecie pisarzy”, INA, 1996, z udziałem Serge'a Beuclera, Gisèle Freund , Pierre-André May.
Linki zewnętrzne