Dom Harcourt

Dom Harcourt

Bronie
Ozdobić herbem Gules z dwoma złotymi fess
Motto Gesta verbis praeveniant
(pochodzenie francuskie)
„Le bon temps przyjdzie”
(pochodzenie angielskie)
Rodowód Francja
Anglia
Gałęzie Olonde
Beuvron
Kropka XI p  wieku- XXI p  wieku
Kraj lub prowincja pochodzenia Normandia
Wierność Królestwo Francji

Republika Francuska

Rezydencje Obecne rezydencje

Zamek Thury-Harcourt
Zamek d'Orcher
Zamek Maisons-Harcourt
Zamek Saint-Eusoge
Zamek Grosbois-en-Montagne
Zamek Vibraye
Zamek d'Argenson
Zamek Saint Marcel d'Ardèche
Zamek Beaufossé
Zamek Montmelas

Opłaty Kanclerz Anglii
Szambelan Króla Francji
Wielki Mistrz Wody i Lasów
Strażnik Pieczęci
Sekretarz Stanu
Kanclerz Skarbu
Sekretarz Generalny Pałacu Elizejskiego
Funkcje wojskowe Governor of Normandy
gubernatora z Pikardii
Constable Normandii
Chamberlain Normandii
Marszałek Francji
admirała Francji
Marszałek Anglii
Wodza Mont Saint-Michel
Funkcje kościelne Arcybiskup Rouen
Arcybiskup Narbonne
Arcybiskup Yorku
Patriarcha Antiochii
Patriarcha Aleksandrii
Patriarcha Jerozolimy
Biskup Salisbury
Biskup Bayeux
Biskup Coutances
Biskup Lisieux
Biskup Amiens
Biskup Tournai
Biskup Orleanu
Biskup Béziers
Biskup Carlisle

Dom Harcourt jest rodzina subsisting francuskiej szlachty , feudalnej ekstrakcji, pochodzące z Normandii . Jej rodowód jest śledzony od 1094 roku, co czyni ją jedną z najstarszych zachowanych francuskich rodzin. Utworzyła około 1100 dwóch linii, które utrwaliły się oddzielnie we Francji i Anglii. Linia francuska w szczególności wyprodukowała łodygę Bonnétable, która podzieliła się od 1407 roku na dwie gałęzie, które są dziś jedynymi pozostałymi: starszą gałąź Olonde, której przywódcą jest markiz d'Harcourt, i młodszą gałąź Beuvron, której szefem jest książę Harcourta.

Pochodzenie

Kiedy wódz Wikingów Rollo uzyskał w 911 r. na mocy traktatu z Saint-Clair-sur-Epte terytoria, które stanowiłyby Księstwo Normandii , sam rozdał posiadłości swoim głównym wiernym, którzy towarzyszyli mu w jego wyprawach przeciwko Anglikom i Anglikom . Neustryjczycy . Znaczna ziemia, a w szczególności panowanie Harcourt w pobliżu Brionne , zostałyby przyznane jako nagroda za jego wyczyny Bernardowi Duńczykowi , regentowi Księstwa Normandii w 942 roku.

Tradycja rodzinna czyni Bernarda duńskim autorem rodu Harcourt, ale pochodzenie pierwszych lordów Harcourt jest jedynie zakładane z powodu braku oryginalnych pisemnych dowodów. Éric Mension-Rigau pisze, że został uznany przez Ludwika XIV podczas wznoszenia markiza Harcourt do księstwa w 1701 roku, ale nie ma dowodu pochodzenia:

Historia

Sprawdzone i śledzone pochodzenie zaczyna się od Roberta  I st  :

W Anglii

Yves Harcourt zmarł po 1166, powstała w Anglii w początkach XII -tego  wieku. Jego potomkowie utworzyli kilka gałęzi, z których pozostała tylko gałąź Ankerwycke.

Drzewo Earls Harcourt

Starsza gałąź angielskiego Harcourt uzyskała parostwo pod kolejnymi tytułami barona, wicehrabiego i hrabiego. Ta gałąź hrabiego Harcourt  (w) Stanton Harcourt została zlikwidowana wraz ze śmiercią marszałka Williama Harcourta , 3 e  Earl Harcourt w 1830 roku.

Philip Harcourt (ok. 1635-1688), Lord Stanton-Harcourt, miał za syna:

We Francji

We Francji, William Harcourt , Lorda Harcourt, zmarł po 1154 roku, syn Robert I er , był autorem wiersza francuskiego. Od nieznanej żony miał:

Potomkowie Jean I er Harcourt produkowali m.in. pręt Bonnétable, który podzielił się na dwie gałęzie, gałęzie Olonde i Beuvron, które pozostały.

Drzewo

Oddział Beuvron obejmował kilku marszałków Francji i generałów poruczników armii króla, m.in. François III d'Harcourt (zm. 1705), markiz d'Ectot i de Beuvron, generał porucznik armii króla i jego generał-porucznik w Normandii, Henryk i st , książę Harcourt , marszałek Francji , ambasador w Madrycie w 1697 roku (zmarł w 1718 ), Anne-Pierre, IV th  księcia Harcourt , Marszałek Francji , namiestnika Normandii (zmarł 1783 ), a jego syn François-Henri , V th  księcia Harcourt, gubernatora Normandii, reprezentujący hrabiego Prowansji do rządu brytyjskiego w czasie rewolucji francuskiej .

W oddziale Olonde markiz Georges d'Harcourt-Olonde (1808-1883) był także ambasadorem w Londynie i Wiedniu.

Harcourts i wojna stuletnia

Podobnie jak w przypadku wielu lordów normańskich, ważne posiadłości Harcourtów w Anglii i Francji stawiały ich w trudnej sytuacji podczas konfliktów między Kapetynami a Plantagenetami . W tym kontekście ród Harcourtów rozegrał swoją własną grę: uniezależnić się zarówno od królów Francji, jak i od królów Anglii  ; również, po podboju Normandii przez Filipa II Augusta w 1204 r. , rodzina Harcourtów była zwykłymi przywódcami normańskich ruchów feudalnych skierowanych przeciwko królowi Francji.

Rodzina Venables-Vernon-Harcourt

Po śmierci bez potomków William Harcourt w 1830 roku, 3 th i ostatni Earl Harcourt, jego kuzyn Edward Venables-Vernon-Harcourt , arcybiskup Yorku, odziedziczył ordynację i przyjął imię i ramiona domu English Harcourt, za zezwoleniem królewskim z dnia15 stycznia 1831 r. Stworzona w ten sposób rodzina Venables-Vernon-Harcourt, potomkowie Harcourt po żeńskiej drodze, istnieje do dziś. Jej starsza gałąź przystąpiła do parostwa w 1917 r., ale tytuł wicehrabiego Harcourt wygasł w 1979 r. wraz ze śmiercią drugiego wicehrabiego Harcourt.

Osobowości

mężowie stanu i gubernatorzy Marszałkowie Francji i Anglii Ambasadorzy Francji Przywódcy wojskowi Odporny prałaci Parlamentarzyści Inny

Własności domu Harcourt

Członkowie Domu Harcourt posiadali następujące ziemie lub tytuły:

We Francji Pozostałe regularne tytuły W Anglii

Kolegium Harcourta

W średniowieczu Raoul i Robert d'Harcourt założyli w Paryżu kolegium Harcourt , które później przekształciło się w liceum Saint-Louis , znajdujące się przy Boulevard Saint-Michel w Paryżu .

Herbarz

Obrazek Herb
Ramiona Domu Harcourt.svg Broń Domu Harcourt

Gule z dwoma fessami Or .

Blason fam fr Beaumesnil (Harcourt) .svg Harcourt de Beaumesnil Według folio 72 r O  o Armorial de Gelre Gules, 2 gronostaje fess.
Herb Jana VI z Harcourt.svg Jan VI d'Harcourt (1342†1388),hrabia Harcourt,hrabia Aumale, wicehrabiaSaint-SauveuriChâtellerault,baron Elbeuf, panLillebonne,Brionne,Arschot. Według folio 46 v O  o Armorial de Gelre Kwartał: I i IV , z Harcourt; II i III , Azure, z trzema pasmami Or ( Bellême - Ponthieu ).
Ramiona Louisa d'Harcourt.svg Louis d'Harcourt († 1388 ), brat poprzedniego, wicehrabia Châtellerault , pan Aerschot , generał porucznik Normandii (1356-1360). Według folio 104 v O  o Armorial de Gelre Kwartał: I i IV , z Harcourt; II , z Brabancji  ; III , Argent , do lwa Gules , na skraju Sable ( Châtellerault ).
Ramiona Philippe d'Harcourt.svg Filip d'Harcourt (6 lutego 1355- Château d'Harcourt † 1403 , trzeci syn Jana V , baron Bonnétable , pan Arschot , Tilly-sur-Seulles (w Bessin ), Beuvron , pan Vibraye , Montcolain ; Kawaler, autor gałęzi baronów Bonnétable , podzielonej na gałęzie Olonde i Beuvron .

D'Harcourt, ze srebrną etykietą odszranianie

Ramiona Jacquesa III d'Harcourt.svg Jacques III d'Harcourt (ok.1650†1712-Saint-Sauveur-le-Vicomte), baron d'Olonde.

Kwartał: I i IV , z Harcourt; do II , Sable z saltire Argent, poćwiartowane przez cztery orły tego samego ( Saint-Ouen de Beauval ); w III czerwienie z trzema srebrnymi szewronami (z WARIGNIES, Lords of Blainville).

Ramiona Domu Harcourt (hrabiowie Tancarville) .svg Guillaume d'Harcourt († 1487), hrabia Tancarville , baron Varenguebec , wicehrabia Melun , baron Montgomerry, pan Bec-Crespin, Dangu i Blangy-en-Auge , konstabl i szambelan Normandii .

Kwartalnik: 1. i 4. Gules z dwoma wstęgami Or (który pochodzi z Harcourt), 2. Azure seme of fleur-de-lys Lub z etykietą trzech wisiorków Gules, każdy wisior naładowany trzema jasnymi złotymi zamkami (który jest z Artois ) , 3. bandé Azure i Or na granicy Gules (który jest z Bellême - Ponthieu ), a na całej partii 1 Gules z tarczą 'argent w towarzystwie orle ośmiu angemmes Or, (który jest z Tancarville ), 2 Azure z siedmioma bezantami Or 3, 3, 1 i wodzem Or (który pochodzi z Melun ).

Źródła i bibliografia

Archiwa

Bibliografia

Uwagi i referencje

  1. Régis Valette , Katalog szlachty francuskiej , wyd. Robert Laffont, Paryż, 2007
  2. Éric Mension-Rigau, dochodzenie w sprawie szlachty. La permanence aristocratique , Perrin editions, 2019, s . 62 .
  3. Nie myl Turquetil d'Harcourt i Turquetil de Neuf-Marché
  4. Charles Cawley, Medieval Lands , Foundation for Medieval Genealogy czytane online
  5. George Martin, Historia i Genealogia Domu Harcourt , 3 e  ed. w 2  obj. in-8 o , Lyon, z autorem, 2013
  6. Collective, herby Clos du Cotentin , Condé-sur-Noireau, Éditions Charles Corlet ,1996, 214  s. ( ISBN  2-85480-543-7 ) , s.  50.
  7. Nicolas Viton de Saint-Allais , Powszechny szlachcic Francji , t.  8 , s.  259 .
  8. Odnajduje się też dla rodziny Saint-Ouen de Beauval D'azur, ze srebrnym saltire, skrępowanym przez cztery orły tego samego . Źródło: Jean-Baptiste Rietstap , Herbarz Generalny , t.  1 i 2 , Gouda , GB van Goor zonen, 1884-1887
  9. Inwentaryzacja pieczęci Normandii , Demay.
  10. “  380AP [448MI, 478MI i 479MI]. HARCOURT (famille d') / domaine de Saint-Eusoge  ” , o Archiwum Narodowe, inwentarz wirtualny (dostęp 17.10.2017 )

Zobacz również

Powiązane artykuły

Linki zewnętrzne